Nutrinews
RunningNews.gr Forum
RunningNews.gr Forum
Αρχική | Προφίλ | Εγγραφή | Ενεργά Θέματα | Μέλη | Αναζήτηση | FAQ
 Όλα τα Forums
 Τα πάντα για το τρέξιμο
 Ερωτήματα & Προβληματισμοί
 Πόσο δύσκολο είναι να είσαι σύντροφος δρομέα??

Σημείωση: Πρέπει να είστε εγγεγραμένος για να δημοσιεύσετε.
Για να εγγραφείτε, κάντε κλικ εδώ. Η εγγραφή είναι ΔΩΡΕΑΝ!

Screensize:
Όνομα Χρήστη:
Κωδικός:
Κατάσταση μορφοποίησης:
Μορφοποίηση: BoldItalicizedUnderlineStrikethrough Align LeftCenteredAlign Right Horizontal Rule Insert HyperlinkInsert EmailInsert Image Insert CodeInsert QuoteInsert List
   
Μήνυμα:

* HTML is OFF
* Forum Code είναι ενεργοποιημένος
Smilies
Smile [:)] Big Smile [:D] Cool [8D] Blush [:I]
Tongue [:P] Evil [):] Wink [;)] Clown [:o)]
Black Eye [B)] Eight Ball [8] Frown [:(] Shy [8)]
Shocked [:0] Angry [:(!] Dead [xx(] Sleepy [|)]
Kisses [:X] Approve [^] Disapprove [V] Question [?]

 
   

ΠΡΟΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗnbsp; ΘΕΜΑΤΟΣ
LizaS Δημοσιευτηκε - 13/05/2013 : 23:19:26
Τρέξιμο. Μια λέξη, ένα άθλημα τόσο ξένο για μένα. Ίσως και ποτέ να μην είχα μάθει τι μπορεί να κρύβετε πίσω απο αυτή τη λέξη εαν δεν είχα γνωρίσει τον άνθρωπο που είμαι εδώ και 2 χρόνια περίπου μαζί του.
Κάποιος διαβάζοντας αυτή τη πρόταση θα αναρωτηθεί τι λες τώρα,κρύβεται?Τι εννοείς κρύβεται?
Και όμως δεν θα τον αδικήσω.Γιατί και για μένα αν μου το έλεγε κάποιος μέχρι πρίν λίγο καιρό το ίδιο θα έλεγα <<τι μας λές πας καλά σιγά τι κρύβεται 5 με 10 τρελλοί που όταν τους έρθει κλείνουν το δρόμο και δεν μπορούμε να πάμε στις δουλειές μας. Είναι τρελλοί αυτοι και την πληρώνουμε εμείς...>>Ειλικρινά σκεφτείτε υπάρχει κάποιος που δεν το έχει σκεφτεί είτε τώρα ασχολήτε με αυτό είτε δεν ασχολήτε.
Θέλησα να γράψω αυτό το κείμενο γιατί είχα την ανάγκη να μοιραστώ αυτά που ζώ δίπλα σε έναν κατα κόσμο τρελλό!!Σε έναν άνθρωπο που αγαπά το τρέξιμο.
Δεν είναι έυκολο να είσαι με έναν άνθρωπο που είναι παθιασμένος με το τρέξιμο.Και ο σκοπός του κειμένου αυτού είναι να περιγράψω με πόση δυσκολία εμείς,οι σύντροφοι όλων αυτών των δρομέων είτε γυναικών είτε αντρών πρέπει να συνυπάρχουμε με το πάθος αυτό.
Είμαι υποχρεώμενη να ομολογήσω άν θέλω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου ότι στην αρχή δεν είχα ίδεα άκουγα όσα μου έλεγε όσα μου περιέγραφε απο προσωπικές εμπειρίες ή αν θέλετε οσα μου έδειχνε μέσα απο τα video τα ανεχόμουν στα πλαίσια της κατανόησης που όλοι δείχνουμε στην αρχή μιας σχέσης.Ουσιαστίκα ανεχόμουν το πάθος του για κάτι που δεν καταλάβαινα και μονίμος ρωτούσα <<Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου?>>.
Ένα γιατί που μου δυσκόλευε μονίμως τη ζωή και μου τη δυσκόλευε γιατί δεν καταλάβαινα.Θεωρούσα ότι το μόνο που τον νοιάζει είναι το τρέξιμο.Αισθανόμουν πολλές φορές ότι είτε είμουν δίπλα του είτε όχι ειλικρίνα δεν το ένιωθε.Απλά έβλεπα το πάθος του για αυτό να κυριεύει τα μάτια του.Να χαίρεται με κάθε τι καινούργιο μάθαινε για αυτό να λάμπει μόλις έβλεπε αλλους δρομείς.Ένιωθα τόσο μακρία του.Μιλούσε συνέχεια για αυτό μου έβαζε άπειρα video,παρακολουθούσε συνεχώς πότε θα διεξαχθεί επόμενος αγώνας,αρκετές φορές δεν βγαίναμε απλα γιατι έπρεπε να κάνει προπόνηση ή το λεγόμενο long run.
Έπρεπε να αποφασίσω ή θα μάθω τι είναι τελικά αυτο το τρέξιμο ή να χωρίσω.Αποφάσισα το πρώτο.
Τρέξιμο.Μια τόσο εύκολη λέξη αλλά τελικά αυτό που ανακάλυψα είναι ότι πίσω της κρύβει μια ολόκληρη φιλοσόφια.Γιατι κάποιος μπορεί να τρέχει?Γιατί να θέλει να καταπονεί τον εαυτό του?Γιατί να θέλει να λαμβάνει μέρος σε έναν αγώνα?Τι παίρνει από όλο αυτό?Ένα τόσο μοναχικό άθλημα μπορεί να σου προσφέρει τόσα πολλά?και αν ναι ποια είναι αυτά.Αυτές ήταν οι πρώτες μου εύλογες θεωρώ ερωτήσεις που έπρεπε να δώσω απαντήσεις για να μπορέσω να κατανοήσω τον άνθρωπο μου.
Ξεκίνησα να πηγαίνω μαζί του μετά απο δική του παρότρηση να δω το χώρο που κανει προπόνηση.Ομολογώ ότι ο κόσμος που συνάντησα εκεί ήταν αρκετός.Όλοι έτρεχαν άλλοι λίγο άλλοι πολύ δεν είχε σημασία,σημασία είχε ότι έτρεχαν.Υπήρχε μια περίεργη ατμόσφαιρα στο χώρο.Ενώ είναι ένα άθλημα μοναχικό ένιωθες ότι ολοι ήταν μια παρέα σεβόντουσαν και συμπαραστέκονταν ο ένας τον άλλον μόνο με ένα βλέμμα.Δεν έβλεπες ανταγωνισμό γιατι πολύ απλά δεν τους ενδιαφέρει κάποιο έπαθλο απλά θέλουν να τρέχουν.Μια περίεργη σιωπή κατέκλυζε το χώρο και το μόνο που άκουγες ήταν η επαφή του παπουτσιού με τη καρβουνόσκονη.Ένας περίεργος ήχος που δεν σε άφηνε ασυγκίνητο ήταν σαν να σου έδινε ρυθμό και σε καλούσε να ξεκινήσεις και εσύ να μπείς έτσι απλά στο ρυθμό.
Κάθησα απλά σε μια γωνιά και τον περείμενα να τελειώσει την προπόνηση.Έβλεπα την προσπάθεια που κατέβαλε εκείνος και όλοι για να ολοκληρώσουν αυτό που είχε θέσει ο καθένας σαν στόχο. Πάλι η ίδια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό, γιατί το κάνετε αυτο?
Θυμάμε πόσο έντονο ήταν το βλέμμα του μόλις έφτανε στο σημείο που με συναντούσε ένιωθε τοσο χαρούμενος που απλά είμουν εκεί και ας μην έτρεχα απλά ήξερε ότι είμουν εκεί,δίπλα του.Ακόμα και οι άνθρωποι που δεν με ήξεραν ένιωθα οτι έπαιρναν απλα κουράγιο για να συνεχίσουν και τότε καταλαβα ότι όλοι οι άνθρωποι που τρέχουν θέλουν απλά να ξέρουν ότι είσαι δίπλα τους παίρνουν δύναμη χαίρονται να ξέρουν απλά οτι είσαι εκει.Ίσως τρέχουν για να ξεφύγουν απο προβλήματα σκέφτηκα να έχουν μια ώρα αποκλειστικά για τον εαυτό τους,ίσως για λόγους υγείας,ίσως απλά γιατί θέτουν στόχους και θέλουν να υπερβούν τον εαυτό τους και να αποδείξουν ότι τελικά αν κατεφέρουν αυτό μπορούν να καταφέρουν τα πάντα.Σήμερα θα απαντήσω στον ίδιο μου τον εαυτό ότι η αλήθεια είναι λίγο από όλα όσα ανέφερα μα κάπου στην πορεία συλλογίστηκα τι σημασία έχει.Σημασία έχει ότι τρέχουν.
Ξεκίνησα και έδινα περισσότερη σημασία σε αυτά που κάθε μέρα μου έλεγε γύρω απο το τρέξιμο.Είχε τόση ανάγκη να μου μιλάει για αυτο να μου εξηγεί να μου δείχνει πίστευε ότι θα κατανοήσω και ίσως και εγώ θελήσω να συμμετέχω σε αυτο.Η αλήθεια είναι ότι ,μου αρκούσε να τον βλέπω ευτυχισμένο και το τρέξιμο τον έκανε πραγματικα χαρούμενο.Εγώ από την αλλη καθημερινά έμπαινα και όλο ποιο βαθιά στη φιλοσοφία αυτου του αθλήματος.Όχι δεν είναι κάτι εύκολο.Πρέπει να ξέρεις που θες να φτάσεις τι στόχους έχεις θέσει και γιατι πραγματικά το κάνεις.
Αν δώσεις απαντήσεις σε αυτα μπορείς εύκολα θα κατανοήσεις και θα προχωρήσεις και το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα καλό ζευγάρι αθλητικά παπουτσια και μια φόρμα.Ύστερα αρχίζεις να μαθαίνεις οτι χρειάζεται να φροντίζεις τη διατροφή σου,να πίνεις αρκετό νερό,να μάθεις να χειρίζεσαι την ανάσα σου, να κάνεις τις εξετάσεις που χρειάζεται να έχεις τη σωστή ενδυμασία για κρύο και για ζέστη και πάνω απο όλα διάθεση να κάνεις αυτό το άθλημα.
Όπως προανέφερα είναι ένα αθλήμα μοναχικό.Μπορεί κάποιος να τρέχει μισή ώρα κάποιος άλλος για ώρες ή και για μέρες.Πόσο εντύπωση θυμάμε μου έκανε οτι υπάρχουν δρομείς που τρέχουν για πολλά εικοσιτετράωρα συνεχόμενα.Είναι τρελλοί σκέφτηκα δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση.Και όμως αναλλογιστήτε πως ένας τρελλός καταφέρνει και το κάνει αυτό???Θέλει τόση ψυχική δύναμη τόση ώρα τρέχεις μόνος το μόνο που βλέπεις είναι η ευθεία σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό.Το σώμα σου όσο καλά και να έχεις προπονηθεί κάποια στιγμή σε εγκαταλείπει τότε η ψυχή είναι αυτή που βγαίνει απο το σώμα και εσυ απλά προχωράς.
Τρόμαζα κάθε φορά που τον έβλεπα να φτάνει σε αυτό το επίπεδο της εξάντλησης στο σημείο που λές δεν έχω άλλη δύναμη εγώ φώναζα και εκείνος χαμογελούσε γεμάτος χαρά όλο και ποιο πολύ.Ερχόταν στο σπίτι έβαζε πάγους στα γόνατα έπινε λίτρα νερό ζητούσε τροφή με πρωτείνες.Έπρεπε να ήμουν δυνατή δίπλα του να μην δείχνω το φόβο μου την αγωνία μου έπρεπε να πέρνει κουράγιο και δύναμη όχι απελπισία και φόβο και πάνω απο όλα να έχει την ψυχικη του ηρεμία.Θεέ μου πως θα το κατάφερνα αυτό?Σκέφτηκα πάνω από όλα είναι ένα άθλημα τι κακό μπορεί να του κάνει?Προσπαθούσα να πίσω τον εαυτό μου αλλά δεν σταμάτησα να ψάχνω τι είναι το τρέξιμο και αυτό με βοήθησε αρκετά στο να κατανοώ ακόμα πιο πολύ τι συμβαίνει.
Εκείνος καταπονεί τον εαυτό του τρέχει τόσες ώρες πρέπει και εγώ να φανώ δυνατη δίπλα του και απο το να φοβάμαι να είμαι εκέι σε κάθε προσπάθεια του.
Οι δρομείς είναι άνθρωποι παθιασμένοι με αυτό που κάνουν το αγαπούν πραγματικά νιώθουν ολοκλήρωση νιώθουν ικανοποίηση στον υπέρτατο βαθμό δεν μπορούν να διανοηθούν ότι θα περάσει η εβδομάδα και δεν θα πάνε έστω για ένα πενταράκι όπως είθισται να λένε και εσύ πρέπει να αποφασίσεις να ζήσεις με αυτό όχι απαραίτητα να το ασπαστείς αλλα σίγουρα να το βάλεις στη ζωή σου.Πρέπει να μάθεις να ακούς τα άγχη τους να συμβιβαστείς αν όχι να κατανοήσεις ότι θα είναι μέρος απο τη καθημερινότητα σου.Να είσαι δίπλα τους σε προπονήσεις,σε αγώνες.Να τους βοηθάς απο το να τους δίνεις απλά νερό ή μια πετσέτα στο τελείωμα μιας προπόνησης ή απο το να κάθεσαι μαζί τους και να συζητάς για τους επόμενους στόχους αύξησης χιλιομέτρων ή συμμετοχης σε διοργανώσεις.Υπομονή και κατανόηση δύο τόσο απλές λέξεις αλλά τόσο σημαντικές για εμάς που απλά είμαστε δίπλα τους.
15   ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ    ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ    (Πρώτα η πιο πρόσφατη)
ilias137 Posted - 30/11/2020 : 14:43:42
Γειά σας και από μένα!Είμαι η σύντροφός του δρομέα Ηλία και θα σας γράψω τη δική μας ιστορία
Νομίζω ο μόνος τρόπος να καταλάβεις κάποιον είναι να μπεις με κάποιο τρόπο στη θέση του
Εγώ με τον Ηλία στάθηκαμε τυχεροί γιατί πριν καν τον γνωρίσω είχα την περιέργεια να γνωρίσω το τρέξιμο...
Άκουγα ιστορίες φίλων που ασχολούνταν με το τρέξιμο,έβλέπα φωτογραφίες συμμετοχής σε αγώνες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,διάβαζα για ανθρώπους που κέρδισαν την υγεία τους ξεκινώντας το τρέξιμο
Όταν λοιπόν γνώρισα τον άνθρωπό μου ήμουν ενθουσιασμένη που θα με βοηθούσε να ασχοληθώ με κάτι που ήδη με ενδιέφερε
Βέβαια η πραγματικότητα απήχε αρκετά από την ιδανική κατάσταση που είχα στο μυαλό μου...
Φόρεσα τα αθλητικά μου,έδεσα κατόπιν προτροπής γερά τα κορδόνια και ξεκινήσαμε πλάι πλάι το ταξίδι...Εικόνες στη φύση,καμάρι που είμαι μέσα στο όνειρό μου,παράλληλα βήματα οδηγούν δύο ανθρώπους στη ζωή...ανάσες,αντοχή και έπειτα πόνοι στα πόδια,ιδρώτας,σουβλιές στα πλευρά φέρνουν εκνευρισμό..Πώς θα προχωρήσω;θα τα παρατήσω;θα συνεχίσω;ο άνθρωπός μου δίπλα ακούει τις σκέψεις μου που μοιάζουν να φωνάζουν. .Τα έχει ζήσει πριν χρόνια και ο ίδιος
Με εμψυχώνει...Κόβω τη διαδρομή σε κομμάτια..200Μ και άλλα τόσα και ακόμα τόσα ώσπου να ακούσω το ηχητικό του χμ
Και κάπως έτσι περνά ο καιρός... Και όλο και καταλάβαινα τι σημαίνει να τρέχεις για 5 και 10 χμ και ακόμα παραπάνω
Έρχεται και ο πρώτος αγώνας 10 χμ
Δύσκολο εγχείρημα
Μόνη να τρέχω με άλλους ανθρώπους πλάι μου που στην πορεία τους νιώθω δικούς μου
Νιώθω ότι με νιώθουν και τους νιώθω και έχουμε ένα κοινό στόχο να προχωρήσουμε μπροστά ως το τέρμα..Όταν θέλω να παραιτηθώ το χαμόγελο ενός παιδιού θεατή με κάνει να "πετώ" ξαφνικά και καταλαβαίνω τα λόγια του συντρόφου μου που μου χε περιγράψει τι δυσκολίες και τις όμορφες στιγμές των αγώνων
Ο σύντροφός τερματίζει και επιστρέψει να με συναντήσει να τρέξουμε μαζί ως το τέρμα
Είναι απίστευτη η στιγμή της συνάντησης και ο από κοινού τερματισμός...
Από τότε έχει περάσει 1 χρόνος
Σίγουρα δεν έγινα συστηματική δρομέας
Σίγουρα όμως νιώθω τόσο το συντροφό μου που ζει με το τρέξιμο ,είναι η ζωή του αλλά και τρέχει για να ζει καλύτερα σε πολλά επίπεδα..Έχω καταλάβει μέσα από το βίωμα μου τι μπορεί να σου δώσει το τρέξι μο και πόσο θετικά μπορεί να επηρεάσει το είναι σου που σέβομαι πολύ αυτή την ασχολία και γνωρίζω καλύτερα τον άνθρωπό μου που ζει τρέχοντας και τρέχει ζώντας
Savvas Posted - 19/12/2014 : 07:43:36
quote:
Originally posted by Spartiatis

Τι να πούμε κι εμεις που κάνουμε τριαθλο! Η μουρμούρα κοντεύει να γίνει το άθλημα τετραθλο!

" Άδακρυς Μάχη "
1ος χρόνος της 103ης Ολυμπιάδας.



Εσεις καλα να παθετε, που εχετε ΤΡΙΑ χομπυ.
Spartiatis Posted - 18/12/2014 : 21:36:51
Τι να πούμε κι εμεις που κάνουμε τριαθλο! Η μουρμούρα κοντεύει να γίνει το άθλημα τετραθλο!

" Άδακρυς Μάχη "
1ος χρόνος της 103ης Ολυμπιάδας.
Paraskeuas Posted - 18/12/2014 : 16:39:17
ωραιο το αρχικο κειμενο αλλα δεν καταλαβαινω 2 πραγματα

τον γενικοτερο υπερ-συναισθηματισμο.
ο ανθρωπος γυριζε και εβαζε παγο στα γονατα του και η περιγραφη σε "πιανει απο τον λαιμο" σαν να εξουδετερωνε ναρκες με ελβετικο σουγια οπως ο μακ γκαιβερ το 1985.
υποθετω πως ο ανθρωπος δεν χρειαζεται απινιδωτη μετα απο καθε προπονηση η ενεσεις στην καρδια για να συνελθει...κι ομως, το αρθρο αυτη την αισθηση μου εδωσε.
δεν χτυπιεται στο ρινγκ ο ανθρωπος, απλα τρεχει...
μηπως να το δεις πιο χαλαρα? θα μου πεις..."αν μπορουσα, θα το κανα"
σωστο κι αυτο

και τελος
"η να χωρισω"
με κινδυνο να καταντησω απλη ηχω του ευατου μου...τι ακριβως κανει ο ανθρωπος? ναρκωτικα πουλαει η πινει χαπια?
ο ανθρωπος εχει ενα ακινδυνο παθος. σαν να κανει καποιος συλλογη απο κομικς.
καταλαβαινω οτι μπορει να σε ζαλιζει ωρες ωρες αλλα να τον χωρισεις? wtf
σκεψου τον χωριζεις και πεφτεις σε καποιον ο οποιος εχει παθος με τα μανικετοκουμπα. τα συλλεγει, βλεπει βιντεο, ταξιδευει σε εκθεσεις λολ.

αλλα ναι
οι γυναικες ζηλευουν οτιδηποτε αποσπα χρονο και προσοχη απο πανω τους.
εμψυχο η αψυχο.
καλα να ειστε να τα βρισκετε.




"it's ok to not be shinobu, it's not ok to relinquish the pursuit of shinobuness"
-Lao Tsi (chinese philosaupher)
GERMANOS Posted - 18/12/2014 : 12:16:36
Ταυτόχρονο τρέξιμο με μικρά παιδιά
ασφαλώς δεν γίνεται
Εκτός κι αν στο διπλανό διαμέρισμα
είναι η μάνα ή η πεθερά!

Εκτός κι αν τρέχουν σε στάδιο
και στέκονται ήσυχα
με επίβλεψη σε μια γωνιά
kostao Posted - 17/09/2013 : 02:16:41
^^^^^^^
NIKOS T. Posted - 30/05/2013 : 19:27:46
Running is Racy! Survey Finds Majority Believe Running Benefits Couples



Want to get lucky? Then run as a couple! In a nationwide survey of runners, we found that 66 percent of runners believe they have more sex when they run with their significant other. Men (71 percent) are more likely than women (62 percent) to think that a couple that runs together has more hanky panky.

In other findings from the Brooks Run Happy Nation Report, guys enjoy chatting on the run more than their female counterparts. Seventy-six percent of men surveyed pass the miles by discussing their team’s latest victory (sports, 51 percent) or their cool new gadget (34 percent). Ladies, on the other hand, choose to use their running time as therapy – they are most likely to talk about relationships (47 percent), both the good and the bad. Surprisingly, all runners ranked their happenings in the bedroom as their least favorite running topic.

“We hear from runners every day about how hitting the road is an integral part of their daily routine, and wanted to test just how big a part running played in their relationships, travel habits and friendships,“ said Heather Snavely, Brooks senior director, brand marketing. “The results of the report were both fun and surprising.”

More juicy tidbits related to relationships, running while traveling and runner pet-peeves were uncovered in time for the start of the spring running season.

BRINGING SEXY BACK



Everyone knows running is good for the body, but how does it affect personal connections?

Distance matters. The longer you run the better your sex life, the survey found, as nearly half (49 percent) of couples who run six or more miles together claim it pays dividends in the bedroom.
Runners ages 18-39 (72 percent) are more likely to think running together as a couple leads to more nooky than runners ages 40 and older (59 percent).
Overall, 69 percent believe their sex life is affected, for better or worse, by running together as a couple, and when running with friends, both men and women talk equally about knocking boots (21 percent).
Runners from the West (42 percent) are most likely to claim that running increases their time spent rolling in the hay versus the South (38 percent), Northeast (33 percent) and Midwest (32 percent).

http://talk.brooksrunning.com/2013/05/08/running-is-racy-survey-finds-majority-believe-running-benefits-couples/


"Αν νομίζεις ότι τα έχεις όλα υπό έλεγχο, τότε δεν τρέχεις αρκετά γρήγορα"
penelope Posted - 29/05/2013 : 10:40:50
Σας ευχαριστω, να'στε καλα :) Εχουμε πολλους ρολους στη ζωη. Αυτος του δρομεα ειναι μονο ο ενας...

"Today i will run what you will not so that tomorrow i will run what you cannot"
ANASTASIOS Posted - 29/05/2013 : 10:07:13
Και εγώ πιστεύω πως η Πηνελόπη το έχει σκεφτεί και το διαχειρίζεται πολύ καλά το θέμα σχετικά με το τρέξιμο.

Κανείς δέν έχει τόση ανάγκη απο ένα χαμόγελο όσο εκείνος που δέν μπορεί να το δώσει στους άλλους.

Rigelian Posted - 29/05/2013 : 10:05:37
quote:
Originally posted by penelope

(Ιδιο αβαταρ, αλλο ατομο...)

Τα ερωτηματα της Λιζας ειναι λογικα και ανθρωπινα. Στην οικογενεια μου τρεχω εγω, δηλ. η "μαμα", η "συντροφος". Προπονουμαι μονη, 5 φορες την εβδομαδα, αρα τους στερω (ποιοτικο) χρονο μαζι μου. Οταν ο αγωνας ειναι ευκολος, και εχει και κανεναν παιδικο, ολο και καποιο παιδι θα παρω μαζι μου (εχω 3) να τρεξει και εκεινο αν θελει. Σε δυσκολους αγωνες δε θελω κανεναν. Αναζητω την απομονωση για καλυτερη (ψυχολογικη) προετοιμασια. Χαιρομαι ομως τρομερα οταν στον τερματισμο βλεπω αγαπημενα προσωπα.

Το παν ειναι η ισορροπια. Θα υπαρξουν φορες που θα χρειαστει να παραλειψω καποια προπονηση για να ασχοληθω με εκεινους που αγαπω και με χρειαζονται. Δε θα μιλησω για εγγραφες, διαδρομες και ασχετα δρομικα νεα. Θα ασχοληθω μαζι τους. Συνειδητα. Το κανω με χαρα και βλεπω οτι το εκτιμουν και εκεινοι.



"Today i will run what you will not so that tomorrow i will run what you cannot"



Εξαιρετικότατη, μπράβο, να σας ζήσουν τα τρία παιδιά και εύχομαι να συνεχίσεις έτσι!
CaballoBlanco Posted - 29/05/2013 : 09:49:46
Πηνελόπη,

Σε βρίσκω απολύτως ισορροπημένη, μέχρι σημείου... ανησυχίας για γυναίκα... Χα, χα...

Μπράβο, νομίζω το πας πολύ καλά...

quote:
Originally posted by penelope

(Ιδιο αβαταρ, αλλο ατομο...)

Τα ερωτηματα της Λιζας ειναι λογικα και ανθρωπινα. Στην οικογενεια μου τρεχω εγω, δηλ. η "μαμα", η "συντροφος". Προπονουμαι μονη, 5 φορες την εβδομαδα, αρα τους στερω (ποιοτικο) χρονο μαζι μου. Οταν ο αγωνας ειναι ευκολος, και εχει και κανεναν παιδικο, ολο και καποιο παιδι θα παρω μαζι μου (εχω 3) να τρεξει και εκεινο αν θελει. Σε δυσκολους αγωνες δε θελω κανεναν. Αναζητω την απομονωση για καλυτερη (ψυχολογικη) προετοιμασια. Χαιρομαι ομως τρομερα οταν στον τερματισμο βλεπω αγαπημενα προσωπα.

Το παν ειναι η ισορροπια. Θα υπαρξουν φορες που θα χρειαστει να παραλειψω καποια προπονηση για να ασχοληθω με εκεινους που αγαπω και με χρειαζονται. Δε θα μιλησω για εγγραφες, διαδρομες και ασχετα δρομικα νεα. Θα ασχοληθω μαζι τους. Συνειδητα. Το κανω με χαρα και βλεπω οτι το εκτιμουν και εκεινοι.



"Today i will run what you will not so that tomorrow i will run what you cannot"

penelope Posted - 29/05/2013 : 09:42:48
(Ιδιο αβαταρ, αλλο ατομο...)

Τα ερωτηματα της Λιζας ειναι λογικα και ανθρωπινα. Στην οικογενεια μου τρεχω εγω, δηλ. η "μαμα", η "συντροφος". Προπονουμαι μονη, 5 φορες την εβδομαδα, αρα τους στερω (ποιοτικο) χρονο μαζι μου. Οταν ο αγωνας ειναι ευκολος, και εχει και κανεναν παιδικο, ολο και καποιο παιδι θα παρω μαζι μου (εχω 3) να τρεξει και εκεινο αν θελει. Σε δυσκολους αγωνες δε θελω κανεναν. Αναζητω την απομονωση για καλυτερη (ψυχολογικη) προετοιμασια. Χαιρομαι ομως τρομερα οταν στον τερματισμο βλεπω αγαπημενα προσωπα.

Το παν ειναι η ισορροπια. Θα υπαρξουν φορες που θα χρειαστει να παραλειψω καποια προπονηση για να ασχοληθω με εκεινους που αγαπω και με χρειαζονται. Δε θα μιλησω για εγγραφες, διαδρομες και ασχετα δρομικα νεα. Θα ασχοληθω μαζι τους. Συνειδητα. Το κανω με χαρα και βλεπω οτι το εκτιμουν και εκεινοι.



"Today i will run what you will not so that tomorrow i will run what you cannot"
Fidelio Posted - 23/05/2013 : 16:38:47
.. εννοώ όταν βγαίνουν μαζί για προπονηση. Ας πουμε για ένα λονκ 20 χιλιομέτρων. Εκεί δοκιμάζονται σε διάφορες καταστάσεις , γενικότερα θα έλεγα πως είναι ιδιοσυγκρασιακό το θέμα και πόσοι ρόλοι αναμειγνυονται. Φερειπειν εγώ εκτός από τον ρόλο του συναθλητή , έπερνα ενεργό μέρος και ως προπονητής , επίσης και ως σύντροφος. Πολλοί μαζεμένοι ρόλοι για δυό ανθρώπους που δοκιμάζονται στο τρέξιμο, δεν νομίζετε;

Σε κάθε περίπτωση μου πείρε αρκετό χρόνο για να μπορέσω να ισορροπήσω καποια πράγματα που απορρέουν από τους παραπάνω ρόλους. Κάτι κατάφερα , αν και ευχαρίστως θα μου έριχνε το τηγάνι στο κεφάλι.

People make life so much worse than it has to be and believe me, it's a nightmare without their help. ~ Boris Yelnikoff
Dejan Posted - 23/05/2013 : 00:18:00
quote:
Originally posted by Fidelio

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι σύντροφος δρομέα, είναι η εύκολη ερωτηση. Πιο πολύπλοκο θέμα για συζήτηση είναι πόσο δύσκολο είναι να είστε και οι δύο δρομείς και να βγαίνετε μαζί για προπονηση. Εκεί σε θέλω μάστορα... αν με εννοείτε

People make life so much worse than it has to be and believe me, it's a nightmare without their help. ~ Boris Yelnikoff


Εγώ... σε καταλαβαίνω.... 3+ χρόνια είχα σχέση με σπριντερ ^_^

______________________
“Ethiopians and Kenyans are running 160 miles a week, more than you will ever run, because it’s their only way out, and those who survive that are going to be really hard to beat unless you do everything perfectly,” Salazar told Ritzenhein. “If they have better biomechanics, too, you are in trouble.”
Elda Posted - 22/05/2013 : 22:35:53
quote:
Originally posted by Fidelio

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι σύντροφος δρομέα, είναι η εύκολη ερωτηση. Πιο πολύπλοκο θέμα για συζήτηση είναι πόσο δύσκολο είναι να είστε και οι δύο δρομείς και να βγαίνετε μαζί για προπονηση. Εκεί σε θέλω μάστορα... αν με εννοείτε


Δε σε εννοω. Εμεις μαζι βγαινουμε αλλα συνηθως χωριζομαστε. Μονο αν προκειται να παμε σε αλλη περιοχη με το αυτοκινητο παμε μαζι. Αδυνατω να καταλαβω ποια ειναι η δυσκολια του να ειναι και οι 2 δρομεις.

_________________________________________________
T' όνειρο ειναι τα φτερά μα αν θελεις να πετάξεις
πρέπει και την αλήθεια σου λίγο να την πειράξεις


RunningNews.gr Forum © RunningNews.gr Go To Top Of Page
Snitz Forums 2000