Nutrinews
RunningNews.gr Forum
RunningNews.gr Forum
Αρχική | Προφίλ | Εγγραφή | Ενεργά Θέματα | Μέλη | Αναζήτηση | FAQ
 Όλα τα Forums
 Τα πάντα για το τρέξιμο
 Ερωτήματα & Προβληματισμοί
 Μαραθώνιος. Όνειρο πολλών, πραγματικότητα λίγων

Σημείωση: Πρέπει να είστε εγγεγραμένος για να δημοσιεύσετε.
Για να εγγραφείτε, κάντε κλικ εδώ. Η εγγραφή είναι ΔΩΡΕΑΝ!

Screensize:
Όνομα Χρήστη:
Κωδικός:
Κατάσταση μορφοποίησης:
Μορφοποίηση: BoldItalicizedUnderlineStrikethrough Align LeftCenteredAlign Right Horizontal Rule Insert HyperlinkInsert EmailInsert Image Insert CodeInsert QuoteInsert List
   
Μήνυμα:

* HTML is OFF
* Forum Code είναι ενεργοποιημένος
Smilies
Smile [:)] Big Smile [:D] Cool [8D] Blush [:I]
Tongue [:P] Evil [):] Wink [;)] Clown [:o)]
Black Eye [B)] Eight Ball [8] Frown [:(] Shy [8)]
Shocked [:0] Angry [:(!] Dead [xx(] Sleepy [|)]
Kisses [:X] Approve [^] Disapprove [V] Question [?]

 
   

ΠΡΟΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗnbsp; ΘΕΜΑΤΟΣ
yiannos Δημοσιευτηκε - 29/01/2016 : 23:02:29
΄Ναι φιλε μου ο μαραθωνιος δεν ειναι για τους πολλους.Μην σε παραμυθιαζουν αυτα που ακους.Σκεψου,διαβασε,προετοιμασου.Ειναι εκει και σε περιμενει.Να καταστρεψει το ονειρο και το κορμι σου.Μην πας στα ισια να τον κερδισεις, θα σε καταπιει στο 32-αν φτασεις-και θα σε ξερασει εκει διπλα στο πεζοδρομιο.Θελει επιμονη και στρατηγικη για να νικησεις το θηριο.Αν βιαστεις θα πονεσεις και θα κλαψεις οπως εγω.Γινε δρομεας πρωτα και μετα μαραθωνοδρομος.Αν με ακουσεις να το θυμασαι.Οταν θα μπεις στο ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ και εχεις νικησει με το τρεξιμο σου το θηριο οντας ενας απο τους λιγους θα νοιωσεις την μεγαλυτερη χαρα της δρομικης ζωης σου οπως εγω.
15   ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ    ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ    (Πρώτα η πιο πρόσφατη)
RiffRaff Posted - 25/05/2018 : 12:18:54
quote:
Originally posted by Bladerunner

Το 2014, όταν μπήκα στο Παναθηναϊκό στάδιο, είπα από μέσα μου:

"Αυτό ήταν; Δεν ήταν δα και κάτι σπουδαίο!"

Παρόλο που ήταν η πρώτη μου φορά, παρόλο που το κατά ευχαριστήθηκα, παρόλα τα γεμάτα συναισθήματα σε όλη την διαδρομή, στον τερματισμό ένιωσα κάπως... άδειος. Δεν το είπα σε κανέναν γιατί εύκολα θα με χαρακτήριζαν "ψώνιο".
Λόγω απειρίας και φόβου για το τι συμβαίνει μετά τα 32km, -μιας και δεν είχα ξεπεράσει ποτέ αυτή την απόσταση-, αποφάσισα να το κάνω ως ένα πολύ μεγάλο "μεγάλο τρέξιμο".
Το αποτέλεσμα ήταν να τερματίσω σε 4:40 χαμογελαστός και ατσαλάκωτος. Δεν σας κρύβω ότι εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι άλλα 8 τα έκανα, έχοντας στο μυαλό μου το 50άρι της Ψάθας.

Πέρσι, το 2015, ήταν μια τελείως διαφορετική ιστορία. Είχα βάλει στόχο να τερματίσω μεταξύ 3:50 και 4:00. Είχα προπονηθεί γι αυτό, ήμουν αποφασισμένος να το προσπαθήσω.
Όταν έφτασα στο 30 σε δύο ώρες και σαράντα πέντε λεπτά, αποφάσισα να δώσω ό,τι είχα και δεν είχα και ότι γίνει. Κρυφός μου στόχος το 3:45'.
Δεν τα κατάφερα για 01:51'' Αυτό που θα μου μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μου είναι η αίσθηση ότι αν είχα να καλύψω 50 μέτρα ακόμα, δεν θα μπορούσα.

Ο πρώτος μου μαραθώνιος ήταν βόλτα. Δεν θεωρώ ότι έκανα κάποιο σπουδαίο επίτευγμα.
Ο δεύτερος, ναι. Τον πήγα αγωνιστικά. Αγωνίστηκα ενάντια στον χρόνο, και από κάποιο σημείο κι έπειτα ενάντια στο σώμα μου.
Ήταν ένα προσωπικό επίτευγμα γιατί αγωνίστηκα γι αυτό.
Όχι μόνο για 42.195 μέτρα αλλά και για τα 1930 χιλιόμετρα προετοιμασίας! Αγωνίστηκα επίσης να κάνω μια ισορροπημένη διατροφή παρόλους τους καλοκαιρινούς πειρασμούς.

Νομίζω εκεί είναι η διαφορά. Στην οπτική του καθενός. Βόλτα σαν ένα ακόμα μεγάλο τρέξιμο ή αγώνας;

Αν με ρωτήσετε τι προτιμώ, θα σας απαντήσω ότι και τα δύο έχουν την ομορφιά τους.


__________________________
Think faster than you ride




Προσωπικά, δε βρίσκω κανέναν απολύτως λόγο να βάλει κανείς τον εαυτό του στη διαδικασία να φορτώσει τον εαυτό του με 1000+ χιλιόμετρα προετοιμασίας, αλλά και 42 μαζεμένα στην κορύφωση, απλά και μόνο για να κάνει έναν "δρομικό περίπατο". Προκρίνω την κουρτίνα 2.

--------------------------
Run-time Error
dtziouvaras Posted - 25/05/2018 : 10:50:52
καλημερα, ακομα και η πρωτη μου αποπειρα στο μαραθωνιο της Αθηνας, ηταν πολυ βατη. δεν ταλαιπωρηθηκα καθολου. Οι επομενες δε, ακομα καλυτερες....
psaras Posted - 24/05/2018 : 20:54:56
ακριβώς όπως τα γράφεις 👍


--------------------------------------------------------------------------------------------
"If you're going through hell, keep going"
Manolis Psaradakis
kalogeridis Posted - 07/04/2016 : 08:43:26
Επίσης η τιμή που μου έκανε το σαιτ να θεωρηθεί ένα κείμενο μου άξιο δημοσίευσης υπό μορφή άρθρου δεν ήταν ούτε επιλογή, ούτε επιθυμία μου. Αλλά είναι τιμή μου και ευχαριστώ τον Κώστα γι αυτό. Διαβάζοντας χθες από κάτω από το άρθρο είδα ότι 119 άνθρωποι το θεώρησαν σημαντικό και το αναδημοσιευσαν... Τωρα μπορεί να το έκαναν με επικριτικα σχόλια, δε ξέρω. Από αυτούς μόνο ένας ήταν φίλος μου που ψάχνεται για τον πρώτο του μαραθώνιο και θα πάμε παρέα τον Νοέμβρη. Έτσι,ψάχνοντας το βρήκε και μου το ανέβασε χθες στον τοίχο μου αφού διάβασε την ιστορία και του θύμισε την περίπτωση μου. 118 άγνωστοι λοιπόν και ένας φίλος απομυθοποιουν την απόσταση με τη βοήθεια μου. Ένας άλλος με κράζει... Η ζυγαριά νομίζω δείχνει ξεκάθαρα το προς τα που πρέπει να ρίξω την προσοχή μου... Επίσης αν διαβάσεις και το σχόλιο του ανθρώπου από κάτω, ούτε αυτόν τον γνωρίζω, επιστεγαζει την άποψή μου. Καθότι απομυθοποιησε μεγαλύτερη απόσταση. Γράφει και επώνυμα μάλιστα. Δεν είμαι μόνο εγώ που το βλέπω έτσι. Η σύμφωνη γνώμη ενός ουλτρα μπορεί να με βοηθήσει να αποξιωσω την γνώμη ενός 20+ μαραθωνιων...κορνίζα λοιπόν...

Myasics.com πασα-tempo run!
kalogeridis Posted - 07/04/2016 : 01:30:30
Όσον αφορά τους παλιούς μου φόβους, μιας και δεν ήταν μόνο ο σκύλος, πάντα τους αντιμετωπιζα στα μάτια. Καθε φορά στο δικό μου χρόνο. Δεν πιεζα και πάντοτε νικουσα. Έτσι πέρασα από τη σαλα στο ρινγκ,έτσι έκανα ελεύθερη πτώση, έτσι παντρεύτηκα, έτσι έγινα πατέρας... Απλά ο μαραθώνιος εξακολουθεί να Θεωρείται αστείος μπροστά στα παραπάνω. Το γεγονός ότι επέλεξα το γεγονός με τον σκύλο, αν έχεις αμφιβολίες έχω και αντίγραφα της Εδε που έγινε τότε, είναι γιατί το στρες που βιωσα ήταν αφορητο και εκ τότε Αποτελεί σημείο αναφοράς της ζωής μου... Το ότι το μοιραστηκα μαζί σας δεν ήταν για μαγκιά αλλά για να απλοποιησω και να καθησυχασω τον μελλοντικό μαραθωνοδρομο που αγχωνεται για τα 42. Ακριβώς το ίδιο νιώθω και για το 24 ωρο φεστιβάλ και το έγραψα κι εκεί. Δεν Το έχω κάνει σε αγώνα αλλά μπορώ να έχω άποψη. Δε σου έχω κάτσει καλά στο μάτι αλλά θα σου περάσει... Αν πάλι σου χαλάω τη λεζάντα του - είμαστε λίγοι αυτοί που μπορούμε να το κάνουμε - λυπάμαι... Ότι μπορώ να κάνω εγώ μπορεί να το κάνει ο περισσότερος κόσμος υπό κάποιες ανάλογες συνθήκες... Φτάνει η θέληση και όλα γίνονται... και που Είσαι; Αύριο στις 8 19 βαθμοί και στις 12 25 βαθμοί. Και ο μήνας έχει ακόμα δρόμο...

Myasics.com πασα-tempo run!
kalogeridis Posted - 07/04/2016 : 00:51:10
Ακόμα να συλλαβεις το σκεπτικό μου... Ξεπέρασε το... δε θα ξαναναλυσω όλη την επιχειρηματολογια μου σε αυτό το Θέμα. είμαι εις θέση υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να το κάνω. Το θέμα είναι να το κάνουμε και να γουστάρουμε. Αν είναι να μαρτυρησουμε δε βρίσκω το λογό.Δεν μπορώ να δεχτεί τον παπά περί γρηγορης διαδρομής για ρεκόρ που μου είπαν στους 20+ - 30- βαθμούς. Όταν μάλιστα πίσω από τον αγώνα βρίσκεται σύλλογος δρομεων ΥΓΕΙΑΣ... Αν αυτό το λες υγεία, έχεις Θέμα εσύ και όχι εγώ. Αντί να επιμένεις στην κόντρα μας φυλαξε την επιμονή σου για τα Χανιά, θα σου φανεί πιο χρήσιμη από την διαδικτυακή ανώνυμη διχογνωμια.

Myasics.com πασα-tempo run!
Aytoxeiras Posted - 06/04/2016 : 23:46:30
kalogeridi αν εχεις νικήσει τους φοβους σου οπως γραφεις, γιατί εβγαλες τόση χολή για το μαραθώνιο της Κρήτης, κριτικαροντας την επιλογή της ημερομηνίας;
με την ιδια λογικη θα σου πω: είτε τρεχεις σε 14 βαθμους ειτε σε 28, παιχνίδι του μυαλου ειναι.
tzatzikis90 Posted - 07/03/2016 : 19:01:06
η αλήθεια είναι πως αν θέλεις απλά να πεις πως τερμάτισες σε έναν μαραθώνιο, μπορεί ο καθένας με λίγες σχετικά προπονήσεις να το βγάλει και να περηφανεύεται και με το δίκαιό του. ακόμα κι αυτό θέλει κότσια.

αν ωστόσο θέλεις να ΤΡΕΞΕΙΣ εξ ολοκλήρου σε έναν μαραθώνιο χρειάζονται ισχυρή θέληση, επιμονή, υπομονή, αρκετές θυσίες κλπ κλπ. για όλα αυτά λοιπόν λίγοι παίρνουν την απόφαση να τρέξουν μαραθώνιο, ακόμα λιγότεροι τα καταφέρνουν στο τέλος.

πείτε με ψώνιο, αλλοπαρμένο ή όπως αλλιώς θέλετε αλλά νιώθω περήφανος που κατάφερα να σταθώ στην εκκίνηση και να τερματίσω σε μαραθώνιο.

Τάσος

know your limits. then destroy them.
georgedr Posted - 07/03/2016 : 15:07:57
ευχαριστω πολυ kalogeridis με εκανες να σκεφτομαι θετικα
georgedr Posted - 07/03/2016 : 14:55:33
για σε ολους.θα ηθελα μια συμβουλη απο καποιους πιο εμπειρους.τρεχω περιπου δυο χρονια,η μεγαλητερη αποσταση 25χλμ σε βουνο.αρκετους ημι σε χρονο 1.40.οι προπονησεις μου 2 με 3 την βδομαδα των 15χλμ και μια ποδηλατο.δεν εχω κανει πολα long.χθες εκανα 25χλμ.απο ανασες ημουν πολυ καλα,το μονο προβλημα ηταν οτι απο το 20 εως το 25 ειχα πονους στις γαμπες κ στον αστραγαλο,σημερα ειμαι καλα, χωρις πονους.θα ηθελα να ρωτησω τελος του μηνα θελω να τρεξω στην Αρχαια Ολυμπια.θα ηθελα τον μαραθωνιο η μηπως δεν ειμαι ετοιμος και να κανω τον ημι.ευχαριστω εκ των προτερων.
Deorum Posted - 07/03/2016 : 09:09:22
quote:
Originally posted by kalogeridis

Δεν είμαι κανένας τοπ δρομέας, ειμαι ένας της σειράς που λέμε... Την πρώτη φορά κι εγώ τον είδα σα θηρίο. Πλέον μπορώ να πω πως κακώς το είδα έτσι. Ο άνθρωπος δεν είναι προγραμματισμενος να τρέχει 42,2 χλμ άσχετα αν μπορεί. Στο dna του κουβαλάει το να κρυφτεί σωστά και την κατάλληλη στιγμή να κάνει μια καταδίωξη κάποιων μέτρων 50-100 για να πιάσει το θηραμα του. Στις μετακινήσεις με την αλλαγή των εποχών δε πήγαινε τρέχοντας αλλά περπατώντας. Ως εκ τούτου, ο δρομέας προυπαρχει του μαραθωνοδρομου. Αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση θα έλεγα. Όταν είσαι δρομέας, υπολογίζεις τις παραμέτρους και τρέχεις είτε ειναι100 είτε περισσότερα μέτρα. Ο μαραθώνιος απλά σε εκπαιδευει ναεχεις εγκρατεια και εκεί πρέπει να στοχεύει η προετοιμασία. Η μέρα που ξεκίνησα το τρέξιμο δεν ήταν για υγεία,αδυνάτισμα και άλλα συναφή που κατά καιρούς διαβάζω, θαυμάζω και σέβομαι. Έτρεξα 14,6 χλμ σε αγώνα με λάθος παπούτσι ολοκαίνουριο, δερμάτινο για να τιμήσω έναν φίλο που θα έδινε την πιστόλια της εκκίνησης. Επειδή δεν είχα κάνει κάτι ανάλογο και ήμουν τελείως απροπονητος και ξενυχτης ήξερα ότι έπρεπε να μη κοιτάω τους σπορ μεσηλικες που με περιτριγυριζαν και να ακούω τις ανάγκες του δικού μου σώματος. Έτσι και έγινε. Δε περπάτησα στιγμή, το πηγα σε συμπαθητικό ρυθμό, το απόλαυσα και ας πιάστηκαν και τα αυτιά που λέμε! Την μέρα εκείνη συνειδητοποιησα ότι θα κολλήσω αφού αυτές οι ασκήσεις υπομονής μου αρέσουν. Την μέρα εκείνη έγινα δρομέας και όχι στο καλλιμαρμαρο. Ακόμα και άλλα 40 να είχα, θα τα έβγαζα σε ακόμα πιο αργό ρυθμό. Φτάνει να ακούμε το σώμα μας. Απομυθοποιηστε τον τρέχοντας τον.
Υγ. Η δουλειά μου έχει να κάνει με εκπαίδευση σκύλων φύλαξης.καποια στιγμή πριν 17 χρόνια, ένας σκύλος σαλταρε και με έκανε κομμάτια. παραλίγο να το πω ποίημα. Γερή ζημιά, κομμένη μασχαλιαια αρτηρία και κομμενοι όλοι οι μύες στη μασχαλιαια περιοχή. Για πολλά χρόνια ήμουν κότα και ο φόβος επισκιαζε τις κινήσεις μου στη δουλειά. Ώσπου μια μέρα με τη βοήθεια ενός φίλου, ξεκίνησα το πρωί και για 4 ώρες με δαγκωναν σκυλιά (με ιματισμο εννοείται). Έτσι μπήκε ο φόβος στη θέση του. Πνευματικά το δουλεύεις και δίνεις την διάσταση που αξίζει σε κάθε εμπόδιο είτε λέγεται σκύλος, άνθρωπος, αφεντικό,μαραθώνιος κλπ. Απομυθοποιηστε τα.
Υγ2. Αν σε τρομάζει η μαραθωνια απόσταση, δώσε δαγκωματα για2 ώρες. Τόσο σε καταπόνηση μυικη όσο και καρδιακή μετά τον μαραθώνιο είμαι πιο φρέσκος. Όλα είναι παιχνίδια του μυαλού.

Knock knock knocking on suzi's door...



Ωραίο το γραπτό σου!
kalogeridis Posted - 07/03/2016 : 08:56:54
Δεν είμαι κανένας τοπ δρομέας, ειμαι ένας της σειράς που λέμε... Την πρώτη φορά κι εγώ τον είδα σα θηρίο. Πλέον μπορώ να πω πως κακώς το είδα έτσι. Ο άνθρωπος δεν είναι προγραμματισμενος να τρέχει 42,2 χλμ άσχετα αν μπορεί. Στο dna του κουβαλάει το να κρυφτεί σωστά και την κατάλληλη στιγμή να κάνει μια καταδίωξη κάποιων μέτρων 50-100 για να πιάσει το θηραμα του. Στις μετακινήσεις με την αλλαγή των εποχών δε πήγαινε τρέχοντας αλλά περπατώντας. Ως εκ τούτου, ο δρομέας προυπαρχει του μαραθωνοδρομου. Αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση θα έλεγα. Όταν είσαι δρομέας, υπολογίζεις τις παραμέτρους και τρέχεις είτε ειναι100 είτε περισσότερα μέτρα. Ο μαραθώνιος απλά σε εκπαιδευει ναεχεις εγκρατεια και εκεί πρέπει να στοχεύει η προετοιμασία. Η μέρα που ξεκίνησα το τρέξιμο δεν ήταν για υγεία,αδυνάτισμα και άλλα συναφή που κατά καιρούς διαβάζω, θαυμάζω και σέβομαι. Έτρεξα 14,6 χλμ σε αγώνα με λάθος παπούτσι ολοκαίνουριο, δερμάτινο για να τιμήσω έναν φίλο που θα έδινε την πιστόλια της εκκίνησης. Επειδή δεν είχα κάνει κάτι ανάλογο και ήμουν τελείως απροπονητος και ξενυχτης ήξερα ότι έπρεπε να μη κοιτάω τους σπορ μεσηλικες που με περιτριγυριζαν και να ακούω τις ανάγκες του δικού μου σώματος. Έτσι και έγινε. Δε περπάτησα στιγμή, το πηγα σε συμπαθητικό ρυθμό, το απόλαυσα και ας πιάστηκαν και τα αυτιά που λέμε! Την μέρα εκείνη συνειδητοποιησα ότι θα κολλήσω αφού αυτές οι ασκήσεις υπομονής μου αρέσουν. Την μέρα εκείνη έγινα δρομέας και όχι στο καλλιμαρμαρο. Ακόμα και άλλα 40 να είχα, θα τα έβγαζα σε ακόμα πιο αργό ρυθμό. Φτάνει να ακούμε το σώμα μας. Απομυθοποιηστε τον τρέχοντας τον.
Υγ. Η δουλειά μου έχει να κάνει με εκπαίδευση σκύλων φύλαξης.καποια στιγμή πριν 17 χρόνια, ένας σκύλος σαλταρε και με έκανε κομμάτια. παραλίγο να το πω ποίημα. Γερή ζημιά, κομμένη μασχαλιαια αρτηρία και κομμενοι όλοι οι μύες στη μασχαλιαια περιοχή. Για πολλά χρόνια ήμουν κότα και ο φόβος επισκιαζε τις κινήσεις μου στη δουλειά. Ώσπου μια μέρα με τη βοήθεια ενός φίλου, ξεκίνησα το πρωί και για 4 ώρες με δαγκωναν σκυλιά (με ιματισμο εννοείται). Έτσι μπήκε ο φόβος στη θέση του. Πνευματικά το δουλεύεις και δίνεις την διάσταση που αξίζει σε κάθε εμπόδιο είτε λέγεται σκύλος, άνθρωπος, αφεντικό,μαραθώνιος κλπ. Απομυθοποιηστε τα.
Υγ2. Αν σε τρομάζει η μαραθωνια απόσταση, δώσε δαγκωματα για2 ώρες. Τόσο σε καταπόνηση μυικη όσο και καρδιακή μετά τον μαραθώνιο είμαι πιο φρέσκος. Όλα είναι παιχνίδια του μυαλού.

Knock knock knocking on suzi's door...
H.P Lovecraft Posted - 06/03/2016 : 13:12:53
μόνο εγώ βλέπω τους αγώνες σαν αγγαρεία;

And all was black and still, and black and cold, and black and dead, and black.
https://youtu.be/7Dd1w--R0TI
Aytoxeiras Posted - 18/02/2016 : 22:33:27
Ανήκω στους ανόητους που τελείως απροπόνητοι απομυθοποίησαν πολύ γρήγορα και πολλές διαδοχικές φορές την απόσταση. Τερματισα πολλούς αγώνες, με φοβερό πόνο και τις περισσότερες φορές μόνο με αυθυποβολή και τους περισσότερους σε σχετικά καλούς χρόνους θα ελεγα.

Πέρα από τους προφανείς κινδύνους για την υγεία, έχασα και το ενδιαφέρον μου για το άθλημα.
Τελικά, μαραθώνιος είναι η προετοιμασία. Πολύ σωστό το ποστ του Μπλουμ για τη μπρουταλ προετοιμασια καθώς και η προταση που επισημανε ο νίκος:
Πρώτα δρομέας και μετά (ΙΣΩΣ, μπορεί και ποτέ) μαραθωνοδρόμος. Οτιδήποτε άλλο είναι επικίνδυνη και αναποτελεσματική αλχημεία.
Να μην ξεχνάτε: Καλή η Ιθάκη αλλά η Οδύσσεια είναι που μετράει.
Και πιο πολύ από όλα μετράει να γυρίσετε στα παιδιά σας πίσω υγιείς.
Bladerunner Posted - 10/02/2016 : 14:09:22
Το 2014, όταν μπήκα στο Παναθηναϊκό στάδιο, είπα από μέσα μου:

"Αυτό ήταν; Δεν ήταν δα και κάτι σπουδαίο!"

Παρόλο που ήταν η πρώτη μου φορά, παρόλο που το κατά ευχαριστήθηκα, παρόλα τα γεμάτα συναισθήματα σε όλη την διαδρομή, στον τερματισμό ένιωσα κάπως... άδειος. Δεν το είπα σε κανέναν γιατί εύκολα θα με χαρακτήριζαν "ψώνιο".
Λόγω απειρίας και φόβου για το τι συμβαίνει μετά τα 32km, -μιας και δεν είχα ξεπεράσει ποτέ αυτή την απόσταση-, αποφάσισα να το κάνω ως ένα πολύ μεγάλο "μεγάλο τρέξιμο".
Το αποτέλεσμα ήταν να τερματίσω σε 4:40 χαμογελαστός και ατσαλάκωτος. Δεν σας κρύβω ότι εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι άλλα 8 τα έκανα, έχοντας στο μυαλό μου το 50άρι της Ψάθας.

Πέρσι, το 2015, ήταν μια τελείως διαφορετική ιστορία. Είχα βάλει στόχο να τερματίσω μεταξύ 3:50 και 4:00. Είχα προπονηθεί γι αυτό, ήμουν αποφασισμένος να το προσπαθήσω.
Όταν έφτασα στο 30 σε δύο ώρες και σαράντα πέντε λεπτά, αποφάσισα να δώσω ό,τι είχα και δεν είχα και ότι γίνει. Κρυφός μου στόχος το 3:45'.
Δεν τα κατάφερα για 01:51'' Αυτό που θα μου μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μου είναι η αίσθηση ότι αν είχα να καλύψω 50 μέτρα ακόμα, δεν θα μπορούσα.

Ο πρώτος μου μαραθώνιος ήταν βόλτα. Δεν θεωρώ ότι έκανα κάποιο σπουδαίο επίτευγμα.
Ο δεύτερος, ναι. Τον πήγα αγωνιστικά. Αγωνίστηκα ενάντια στον χρόνο, και από κάποιο σημείο κι έπειτα ενάντια στο σώμα μου.
Ήταν ένα προσωπικό επίτευγμα γιατί αγωνίστηκα γι αυτό.
Όχι μόνο για 42.195 μέτρα αλλά και για τα 1930 χιλιόμετρα προετοιμασίας! Αγωνίστηκα επίσης να κάνω μια ισορροπημένη διατροφή παρόλους τους καλοκαιρινούς πειρασμούς.

Νομίζω εκεί είναι η διαφορά. Στην οπτική του καθενός. Βόλτα σαν ένα ακόμα μεγάλο τρέξιμο ή αγώνας;

Αν με ρωτήσετε τι προτιμώ, θα σας απαντήσω ότι και τα δύο έχουν την ομορφιά τους.


__________________________
Think faster than you ride

RunningNews.gr Forum © RunningNews.gr Go To Top Of Page
Snitz Forums 2000