Nutrinews
RunningNews.gr Forum
RunningNews.gr Forum
Αρχική | Προφίλ | Εγγραφή | Ενεργά Θέματα | Μέλη | Αναζήτηση | FAQ
 Όλα τα Forums
 Τα πάντα για το τρέξιμο
 Οι Αγώνες μας
 Αέθλιος 2018 62Κ & 180Κ

Σημείωση: Πρέπει να είστε εγγεγραμένος για να δημοσιεύσετε.
Για να εγγραφείτε, κάντε κλικ εδώ. Η εγγραφή είναι ΔΩΡΕΑΝ!

Screensize:
Όνομα Χρήστη:
Κωδικός:
Κατάσταση μορφοποίησης:
Μορφοποίηση: BoldItalicizedUnderlineStrikethrough Align LeftCenteredAlign Right Horizontal Rule Insert HyperlinkInsert EmailInsert Image Insert CodeInsert QuoteInsert List
   
Μήνυμα:

* HTML is OFF
* Forum Code είναι ενεργοποιημένος
Smilies
Smile [:)] Big Smile [:D] Cool [8D] Blush [:I]
Tongue [:P] Evil [):] Wink [;)] Clown [:o)]
Black Eye [B)] Eight Ball [8] Frown [:(] Shy [8)]
Shocked [:0] Angry [:(!] Dead [xx(] Sleepy [|)]
Kisses [:X] Approve [^] Disapprove [V] Question [?]

 
   

ΠΡΟΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗnbsp; ΘΕΜΑΤΟΣ
trexantiris Δημοσιευτηκε - 16/05/2018 : 14:32:34
Ποιοι από εδώ θα συμμετάσχουν; Για να βλέπω χέρια!

Προσωπικά η πρώτη μου επαφή με τον Αέθλιο και...κατευθείαν στα βαθειά νερά τρέχοντας τα 180.

Μια αγωνία για τον καιρό υπάρχει - και τη ζέστη που ενδέχεται να έχει σε πολλά κομμάτια της διαδρομής.

Free your feet...free your senses!
15   ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ    ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ    (Πρώτα η πιο πρόσφατη)
Peter L Posted - 06/06/2018 : 08:39:15
Συγχαρητήρια Παναγιώτη ,είναι να μην ζηλέψεις με τέτοια περιγραφή.
Etien Posted - 05/06/2018 : 22:01:32

Σας ευχαριστώ πολύ παιδια !!

Geopa ...
1)η αλήθεια ειναι οτι οσο εγραφα , το..." ξαναετρεχα " !!!
2) Ο συνοδος μπορεί να κανει οτι μπορεί😊😊αλλα οι ωρες ειναι πολλες, δεν ειναι σε εγρηγορση οπως εγω ,ειναι θαρρω φυσικο να κουραστει!!

Αroulio...αν έπραττα διαφορετικα , θα ηταν εγκλημα !!

Σας ευχαριστώ πολύ κ παλι !!😊

https://panosmaltezos.wordpress.com
geopa Posted - 05/06/2018 : 14:23:48

quote:
Originally posted by geopa

Παναγιώτη την αλήθεια πιο πολύ κουράστηκες στον αγώνα ή για να γράψεις εκπληκτικό κείμενο



...ο υποστηρικτής του Παναγιώτη θα πρέπει να κρατάει και...απομνημονεύματα κατά τη διάρκεια του αγώνα! :Ρ

Παναγιώτη τα είπαμε φυσικά αναλυτικά και από κοντά (με τη λήξη) του αγώνα. Είσαι σταθερή αξία και σούπερ δρομικό "μηχανάκι". Λίγο ξεκούραση τώρα και ο...Όλυμπος πλησιάζει ;-)

(κάποια στιγμή να γράψω και εγώ δύο πραγματάκια για αυτόν τον αγώνα διαμάντι)...

Free your feet...free your senses!

----------------------------------------------------------

Η ώρα είναι 04:30 . Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εδώ , κοιμούνται . Όπως και ο συνοδός μου ! χα χα ! Δεν τον αναζητώ …
------------------------------------------------------------------

Eεεεεε έτσι πάω και εγώ συνοδός ...χαχαχαχαχαχα
trexantiris Posted - 05/06/2018 : 14:22:18
quote:
Originally posted by giokal

Πολλά μπράβο και για την εκπληκτικη περιγραφή του "Στρατηγού", αλλά και γενικά σε όλους όσους συμμετείχαν σε έναν πάρα πολύ δύσκολο πολύωρο αγώνα !!!

Και μια ερώτηση. Ο συγκεκριμένος αγώνας έχει και χωμάτινα κομμάτια από ότι διάβασα στην περιγραφή. Αυτό τον κάνει πιο εύκολο ή πιο δύσκολο σε σχέση με έναν αντίστοιχο αγώνα που θα γινόταν μόνο σε άσφαλτο ; Όπως το έχω στο μυαλό μου η διαφοροποίηση στο πάτημα μάλλον θα βοηθάει. Ισχύει κάτι τέτοιο ή τελικά η ύπαρξη χωμάτινων κομματιών κάνει τον αγώνα ακόμα πιο δύσκολο ;



Η ύπαρξη χωματόδρομου (κακοτράχαλου σε αρκετά σημεία, καλοστρωμένου σε πολλά άλλα) βοηθάει όντως στην αποφυγή ιδιαίτερα μονομερών καταπονήσεων στο μυοσκελετικό των δρομέων. Και δίνει και ένα ενδιαφέρον στην όλη προσπάθεια! Ο συνδυασμός όμως όλων αυτών των χωμάτινων χιλιομέτρων με τα πολλά υψομετρικά του συγκεκριμένου αγώνα, τον καθιστούν τελικά ακόμα πιο δύσκολο! Επίσης σημαντική απόσταση χωματόδρομου τρέχεται κατά τη διάρκεια της νύχτας σε απομονωμένα σημεία του βουνού (π.χ. διάσχιση του Μαινάλου μεταξύ Λεβιδίου και Βυτίνας), κάτι που ενθουσιάζει πολλούς δρομείς και ταυτόχρονα αποθαρρύνει κάποιους άλλους :)

Free your feet...free your senses!
trexantiris Posted - 05/06/2018 : 13:52:24
quote:
Originally posted by geopa

Παναγιώτη την αλήθεια πιο πολύ κουράστηκες στον αγώνα ή για να γράψεις εκπληκτικό κείμενο



...ο υποστηρικτής του Παναγιώτη θα πρέπει να κρατάει και...απομνημονεύματα κατά τη διάρκεια του αγώνα! :Ρ

Παναγιώτη τα είπαμε φυσικά αναλυτικά και από κοντά (με τη λήξη) του αγώνα. Είσαι σταθερή αξία και σούπερ δρομικό "μηχανάκι". Λίγο ξεκούραση τώρα και ο...Όλυμπος πλησιάζει ;-)

(κάποια στιγμή να γράψω και εγώ δύο πραγματάκια για αυτόν τον αγώνα διαμάντι)...

Free your feet...free your senses!
Aroulio Posted - 05/06/2018 : 12:02:13
Δεν τον έχω κάνει, αλλά πιστεύω, ότι:

Η ύπαρξη χώματος μειώνει μεν τους κραδασμούς και τα πιθανά προβλήματα πχ σε γόνατα, αλλά οι εναλλαγές στο πάτημα προκαλούν εντονότερη μυοσκελετική καταπόνηση σε όλα τα συστήματα, ενώ υπάρχει και ο κίνδυνος να στραβοπατήσεις με καταστροφικές συνέπειες
giokal Posted - 05/06/2018 : 11:14:06
Πολλά μπράβο και για την εκπληκτικη περιγραφή του "Στρατηγού", αλλά και γενικά σε όλους όσους συμμετείχαν σε έναν πάρα πολύ δύσκολο πολύωρο αγώνα !!!

Και μια ερώτηση. Ο συγκεκριμένος αγώνας έχει και χωμάτινα κομμάτια από ότι διάβασα στην περιγραφή. Αυτό τον κάνει πιο εύκολο ή πιο δύσκολο σε σχέση με έναν αντίστοιχο αγώνα που θα γινόταν μόνο σε άσφαλτο ; Όπως το έχω στο μυαλό μου η διαφοροποίηση στο πάτημα μάλλον θα βοηθάει. Ισχύει κάτι τέτοιο ή τελικά η ύπαρξη χωμάτινων κομματιών κάνει τον αγώνα ακόμα πιο δύσκολο ;
geopa Posted - 05/06/2018 : 10:48:22
Παναγιώτη την αλήθεια πιο πολύ κουράστηκες στον αγώνα ή για να γράψεις εκπληκτικό κείμενο
Aroulio Posted - 04/06/2018 : 17:00:57
Άψογη -όπως πάντα η περιγραφή- Στρατηγέ, αλλά εμένα μου άρεσε περισσότερο απ΄ όλα το παρακάτω με το οποίο συμφωνώ 100%

"Πλέον το πλαστικό ποτηράκι και το κουταλάκι , θα είναι το…παιχνιδάκι μου , μέχρι να βρω σκουπιδοτενεκέ !! Δεν έχω το δικαίωμα να το παρατήσω"

Και εις άλλα λοιπόν
spy Posted - 04/06/2018 : 15:35:39
... συγχαρητήρια Παναγιώτη τόσο για τον τερματισμό ... όσο και για την εξαιρετική περιγραφή! Πολύ ζορικος αγώνας!!! Τώρα μας μένει πια η ίδια εκκρεμοτητα ... στα τέλη Σεπτεμβρίου! Ελπίζω να τα καταφέρουμε το ίδιο καλά και εκεί!

...καθε χιλιομετρο κι ενα δακρυ χαρας κι ευτυχιας...στο μοναχικο δρομο των ονειρων!!!
papako Posted - 04/06/2018 : 14:34:33
πολλά συγχαρητήρια Παναγιώτη. Και φυσικά σε όλους όσους στάθηκαν στην εκκίνηση

________
Στέφανος
Etien Posted - 04/06/2018 : 13:16:48


....και η συνέχεια !!

---------------------------------------------------------------------

Ώρα 10:35 είμαι στον σταθμό του χωριού ! 139ο χιλ. Εδώ δεν στέκομαι . Οι προηγούμενοι σταθμοί ήταν αρκετά κοντά μεταξύ τους . Έχω επάρκεια υγρών και τροφίμων ..δίνω αναφορά (!!!) και αποχαιρετώ !! Μέχρι τον επόμενο σταθμό μεσολαβούν κάπου 6 χιλ. , δηλαδή περίπου 1 ώρα κ 15 λεπτά ! Ο δρόμος είναι άσφαλτος… χαζεύω μερικούς κατοίκους που σκαλίζουν τα μποστάνια τους …’’ Πλησιάζω στα 150 χιλ.’’ σκέφτομαι …Αρχίζω να πιστεύω καλά πια , ότι θα τον τερματίσω τον αγώνα φυσιολογικά , χωρίς προβλήματα . Παίρνω τα πάνω μου …γκαζώνω !!!

Με …μάτιασα όμως !! : Μετά από λίγο , νιώθω κάποια ενόχληση στην πατούσα μου .’’ Ίσως κάποιο χαλίκι. Στον σταθμό να το ελέγξω, να σβήσω το πρόβλημα πριν γεννηθεί !!! ‘’ . Και έτσι πράττω : Φτάνοντας εκεί , σε μια σκιερή αυλή σπιτιού ο σταθμός ( 150ο χιλ. ) , κάθομαι για δεύτερη φορά , αυτή την φορά στρωματσάδα στο έδαφος . Βγάζω παπούτσι , κάλτσα …δεν υπάρχει κάτι…Κάνω ένα δροσερό ντους στην πατούσα , σκουπίζω , βάζω μια καθαρή κάλτσα και το παπούτσι μου . Στο νου μου έρχονται εκείνοι οι δρομείς που αγωνίζονται με παπούτσια διαφορετικών χρωμάτων . Εγώ έχω κάλτσα διαφορετική η μία από την άλλη !! χα χα χα !!!

Μετά από 3-4 λεπτά , με την βοήθεια του Χρήστου , σηκώνομαι –σαν να με σήκωνε γερανός !- και τον αφήνω πίσω !! Τρέχω κατηφορικά , σε στενό πετρώδες , κακοτράχαλο , δρόμο . Εδώ δεν περνάει αυτοκίνητο . Μόνο πεζοί . Γύρω υπάρχει πυκνή βλάστηση , υγρασία, δυσάρεστες οσμές …Μετά από 10 λεπτά περίπου και ξαφνικά, ‘’σκάω’’ μύτη στο…ποτάμι !! Δηλαδή , όχι ποτάμι με νερό πολύ…ρυάκι καλύτερα να πώ ! ‘’ Χμμμμ…εδώ θα πρέπει να πλατσουρίσω μέσα στο νερό ‘’ μονολογώ δυνατά και χαρούμενα !! Ο ήλιος είναι πάνω μας , ‘’ μια δροσούλα καλό θα μας κάνει ‘’ !!! Ερευνώ το μέρος αργά και περιστροφικά , να εντοπίσω τα σημάδια κατευθύνσεως …Μόλις τα εντοπίζω αρχίζω να περπατώ αργά μες το νερό, όχι επειδή φοβάμαι ( χα χα ) αλλά επειδή θέλω να το απολαύσω όσο περισσότερο γίνεται !!! Είναι καθαρό , διάφανο , δροσερότατο και μόλις 20 εκατοστά ύψος !! Ότι πρέπει για πατούσες , αστραγάλους !! χα χα !! Το νερό κινείται φιδογυριστά …πότε βγαίνω και πότε μπαίνω στο νερό ! Πάντα κοιτάζω για τα σημάδια κατεύθυνσης , τα οποία είναι λίγο δυσδιάκριτα , αλλά ΟΚ , δεν υπάρχει θέμα !!

Προς το τέλος του ποταμού , βλέπω έναν συνοδό ( η εθελοντή ? ) να περιμένει .Κάνω χιούμορ λέγοντας του :’’ Εσύ είσαι ο Χάρος που θα πληρώσω για να με περάσεις απέναντι ?? !!’’ Γελάμε και οι δύο δυνατά , με ρωτά αν είμαι καλά , το επιβεβαιώνω και τον αφήνω !! Λίγα μέτρα αργότερα , περνάω μέσα από ένα μεγάλο κοπάδι γίδια !! Μυρωδιά όμορφη , βαριά και ασήκωτη!! Χα χα !! Χαιρετώ το τσοπανόπαιδο και τον ρωτάω ‘’πόσα πρόβατα έχεις ?’’ .Η απάντηση που παίρνω με ξαφνιάζει , αν και δεν θα έπρεπε : ‘’ 186 έχω ‘’ !! ‘’Μπράβο φίλε ‘’ του απαντώ με περισσή ειλικρίνεια και τον αφήνω !! Σε λίγο βγαίνω στην άσφαλτο , περνώ πάνω από μια μεγάλη παλιά γέφυρα . Τα παπούτσια μου είναι ακόμη βρεγμένα , αλλά δεν ανησυχώ , σε λίγο θα στεγνώσουν , με τόση ζέστη θα εξατμιστεί το νερό που έχουν !! Τα πέλματα είναι μια χαρά , δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθώ με τα κάτω άκρα ! Βλέπω 2 άτομα , τα ρωτάω προς τα πού να κινηθώ και με κατευθύνουν !! Μετά από 3 λεπτά είμαι στον σταθμό !! Εντοπίζω την πινακίδα ( 150ο χιλ.) , την αναλύω , τρώγοντας ακόμη μία σούπα . Παράλληλα , ξαναβάζω κρέμα για τον ήλιο . Αναχωρώ γοργά . Ακριβώς μπροστά μου πηγαίνει με τον ίδιο ρυθμό ακόμη ένας δρομέας . Τον ακολουθώ . Η απόστασή μας παραμένει για πολύ ώρα αμετάβλητη . Η διαδρομή είναι χωματόδρομος με καλή παρατεταμένη ανηφοριά …δεξιά κ αριστερά πιο μέσα, έχει χωράφια περιποιημένα , με τεράστιες ελιές πολλών ετών και τον ήλιο από πάνω μας , να καίει !!! Ο ιδρώτας ρέει…Το καπέλο μου στάζει μπροστά στο γείσο του…Σε μερικά σημεία που ΄΄ ανοίγει ΄΄ η περιοχή , έρχεται κάποιο αεράκι … Λίγο πριν τελειώσει η ανηφόρα , ο προπορευόμενος δρομέας έχει ΄΄ παραδοθεί ΄΄ στην κούραση και την απελπισία…Τον συναντώ σε σκιερό μέρος ξαπλωμένο , κατάκοπο…Του μιλώ καθώς περνάω από δίπλα του , σχολιάζοντας την ανυπόφορη ζέστη και τον προσπερνώ σβέλτα ! Αφού έχω περπατήσει ακόμη 500 μέτρα , αρχίζει η κατηφοριά…τρέχω γοργά και επιταχύνοντας…Ακούω στο βάθος θόρυβο αυτοκινήτων , αυτό σημαίνει ότι πλησιάζω σε ασφαλτόδρομο … Λίγο πριν τελειώσει ο χωματόδρομος ,σε σκιερό μέρος συναντώ 3 6αδες νερό δροσερό , τοποθετημένα εκεί από την Διοργάνωση για να ανανεώσουμε τα αποθέματά μας , διότι η ζέστη μας τελειώνει και έτσι γεμίζω τα παγουράκια μου !!

Κατόπιν αρχίζει ο ασφαλτόδρομος .Περνούν αυτοκίνητα και κορνάρουν και μας φωνάζουν ενθαρρυντικά !! χα χα χα !! Τρέχω γοργά , κατηφορικά . Στόχος το χωριό Άσπρα Σπίτια .Σε λίγο θα είμαι εκεί ! Πολλοί πιστεύουν πώς αφού φτάνουν στο χωριό αυτό , τελειώνουν όλα . Αυτό είναι λαθεμένο !! Φίλοι δρομείς αγαπημένοι , που έχουν τρέξει τον εν λόγω αγώνα , με έχουν ενημερώσει από αρκετές μέρες νωρίτερα , πως μετά από αυτό το χωριό θα έχει πάλι ανηφοριές , να μην επαναπαυτώ…και εγώ λαμβάνω σοβαρά υπόψη τις συμβουλές τους ! Τις θυμάμαι… Μετά από 2 χιλ. περνούμε πάνω από μια παλιά μεικτής κατασκευής γέφυρα , με όμορφα τοξωτά μεγάλα μέρη , αποτελούμενη από μέταλλο κ τσιμέντο !! Πλησιάζοντας πιο κοντά στο χωριό , διακρίνω με λύπη βαθιά , κι έναν…αυθαίρετο σκουπιδότοπο ( σιγά , ποιο χωριό δεν τον έχει?? ) , που όμως λίγα μέτρα πιο κάτω απ αυτόν ρέει κρυστάλλινο νερό από το ποταμάκι που υπάρχει …Για λίγα λεπτά , αυτή η αντίθεση με απασχολεί …σκέφτομαι πως το κάνουν αυτό οι άνθρωποι …πως σκέφτονται όταν πετούν σκουπίδια , έτσι , στο άσχετο , όπου να ναι …πως γίνεται αυτό??

Με αυτά και με τα άλλα , φτάνω στις 2:10 το μεσημέρι στα Άσπρα Σπίτια ( 160ο χιλ. ) !! Λιγοστός κόσμος – μεσημέρι είναι , οι άνθρωποι γευμάτισαν και ξεκουράζονται , σιγά μην έχουν έννοια εμάς που σκάμε μύτη κάθε 2 χρόνια !!χα χα χα - !!! Έξω από ένα μαγαζί είναι ο σταθμός . Εφοδιάζομαι με τα απαραίτητα ,ξεπλένω το πρόσωπό μου με νερό και σφουγγάρι ( όπως κάνω σε κάθε σταθμό άλλωστε ) μασουλάω λίγα κομμάτια μήλου , ψωμί με μέλι , διαβάζω την πινακίδα με τις αριθμητικές πληροφορίες , ακούω συνάμα την μορφολογία της διαδρομής από κάποιον εθελοντή… αναλογίζομαι…και αναχωρώ κάνοντας υπολογισμούς !! Έχω χρόνο αρκετό για να φτάσω στο τέλος , στον τερματισμό …αλλά ας μην παρασύρομαι και αφήνομαι …ας παραμείνω ξάγρυπνος ως τέλους !!!

Τούτο το τμήμα της διαδρομής έχει πολλά δέντρα , έχει ανηφοριά και κατηφοριά φυσικά !! Πότε τρέχοντας και πότε περπατώντας την διανύω …Μερικά χιλ. μετά τον σταθμό , βρίσκω στην άκρη του μονοπατιού , ένα κουτί από πολυστερίνη ( φελιζόλ αν θέλετε! ) το οποίο έχει μέσα δροσερά νερά . Πίνω όσο θέλω , συμπληρώνω τα παγουράκια μου και συνεχίζω . Στο κατηφορικό , τελευταίο τμήμα συναντώ αγροτικό αμάξι να ανεβαίνει έχοντας κι άλλα νερά . Είμαι σίγουρος, σε αυτόν τον αγώνα , δεν θα έχει κάποιος παράπονα από την τροφοδοσία !!! χα χα χα !! Τελειώνοντας οι κατηφοριά , αρχίζει ένας φιδίσιος δρόμος με χώμα ποταμίσιο , ανάμεσα από χωράφια καλλιεργημένα .Μακριά μπροστά , διακρίνω την σιλουέτα ενός δρομέα ,που περπατούσε …Η σήμανση αραιή , αλλά με…ιδιαίτερη παρατηρητικότητα ορατή !! Μου άρεσε που χρειάζονταν και λίγη αυξημένη παρατηρητικότητα , να μην είναι όλα στο πιάτο έτοιμα!! Εντοπίζω ακόμη ένα κουτί πολυστερίνης με νερά δροσερά και το τιμώ ως του άρμοζε !! Τρέχω χαλαρά , η διαδρομή επίπεδη , όπου να ναι θα βγω στην άσφαλτο !! Δεν ανησυχώ …όλα πάνε πολύ καλά !!!

Βγαίνοντας στην άσφαλτο , ακόμη ένας εθελοντής εκεί , με νερά και καθοδήγηση και ενθάρρυνση !! Πίσω μου , ένας δρομέας απηυδισμένος από τον χωματόδρομο , τις ανηφόρες και τις κατηφόρες και ενώ είναι ακόμη σε χωματόδρομο , βλέποντάς με σε ασφάλτινο δρόμο , μου φωνάζει χωρίς να με ξέρει : ‘’ ε φίλε είναι μακριά η άσφαλτος ? Πώς έφτασες εκεί ?? χα χα !! Η απάντησή μου ‘’ στα 50 μέτρα βγαίνεις ‘’ μάλλον τον τελειώνει !!!!! χα χα χα !!! Φτάνοντας στον εθελοντή τον ρωτάει : ‘’πόσο μακριά είναι ο σταθμός ? ‘’ και ο εθελοντής του λέει ‘’2χιλ.) και ο δρομέας γκαζώνει για μερικά λεπτά και μετά σταματά και περπατάει !!!

Αρχικά η διαδρομή κατηφορίζει ελαφρώς …υπάρχει μια μεγάλη ευθεία …τρέχω σχετικά δυνατά διότι οι σκέψεις μου με δυναμώνουν , με ντοπάρουν τώρα! Χα χα χα ! ‘’ Σε 5-7 χιλ. φτάνω στον τερματισμό’’ –σκέφτομαι -,και αποφασίζω τα χιλ. που απομένουν να τα…χτυπήσω !!! χα χα χα !! Πλησιάζω έναν δρομέα που περπατά . Με ρωτάει αν θα γράψω περιγραφή για τον αγώνα . Του απαντώ θετικά .Τον ρώτησα πως τον λένε …δεν θυμάμαι το όνομά του τώρα…Μιλάμε λίγο, με ενημερώνει ποιος τερμάτισε πρώτος , ποιος δεύτερος …και τον αποχαιρετώ .

Φτάνω στον τελευταίο –πριν τον τερματισμό- σταθμό ( 175ο χιλ.) . Κοντοστέκομαι λίγο !! Καλαμπουρίζω με τους 2-3 εθελοντές ! Μου λένε να φύγω κι εγώ κάθομαι και αστειεύομαι μαζί τους : ‘’ Που να πάω ? Εδώ έχει φαί , νερό , δροσιά , που θα το βρω καλύτερα ?!!! ‘’ χα χα χα !! Τέλος πάντων , τους συγχαίρω , τους αποχαιρετώ και φεύγω !!

Και τότε με πιάνει μια ανεξήγητη τρέλα και αρχίζω να τρέχω δυνατά , όσο μπορώ δηλαδή !!

Βλέπω στον δρόμο κάτω σε μεγάλο σχήμα , με χρώμα κίτρινο, τον αριθμό-ένδειξη 5 χιλ ( Στην ενημέρωση , πριν τον αγώνα , μας είπαν πως τα 5 τελευταία χιλιόμετρα θα είναι αριθμημένα ένα ένα !!! ) . Κοιτάζω το ρολόι μου και χρονομετρώ να δω πόσο χρόνο θα κάνω να το τρέξω !!

Όταν φτάνω στο 4 , έχω κοιτάζω το ρολόι μου κ βλέπω να το έχω τρέξει σε 6 λεπτά !! Συνεχίζοντας , κάνω υπολογισμούς για τον τελικό χρόνο…Δεν αισθάνομαι κανένα πρόβλημα , κάτι να με ενοχλεί…δυναμώνω ταχύτητα ..απορώ που είχα κρυμμένη , αυτή την δύναμη…τελικά έχουμε αποθέματα πιο πολλά από όσα πιστεύουμε …

Στο 3 , ξανακοιτάζω το ρολόι μου , δείχνει 5’/χιλ ‘’ ααα πάω πολύ καλάααα…!! Στο πέρασμα μου συναντώ έναν δρομέα να περπατάει αργα αργα , ταλαιπωρημένος , κουρασμένος , αφημένος , υποταγμένος…Πριν ακόμη τον πλησιάσω , του φωνάζω από απόσταση να ξεσηκωθεί να αρχίσει να τρέχει μαζί μου…γυρίζει τεμπέλικα πίσω , με κοιτάζει , χαμογελά αλλά …δεν φορτώνει !!!

Στο 2 , πάλι 5 λεπτά !!! Είμαι και σταθερό οοςςςς !!! χα χα χα !! Άλλος δρομέας πιο πέρα , κάθεται στις μπάρες του δρόμου , κατακαμένος από τον αμείλικτο ήλιο , με το κεφάλι σκυμμένο κάτω , αποδυναμωμένος , πρόσωπο κατακόκκινο . Του φωνάζω …του κάνω νόημα με τα χέρια μου να σηκωθεί , να συνεχίσει ‘’λίγο έμεινε’’ . Σηκώνει τα τεράστια κουρασμένα μάτια του , με κοιτάζει και δεν έχει την δύναμη να κάνει ούτε μία γκριμάτσα …’’Μα τόσο αποκαμωμένοι ?? Εδώ? Στο 1 χιλ. πριν το τέλος ? Είναι δυνατόν ?’’ !!

Βλέπω να υπολείπεται 1 χιλ. πριν το τέλος !!!! Καθώς το ποδοπατώ με δύναμη , σκέφτομαι : ’’φίλε το κατάφερες ! Άντε , πίστεψέτο ! Ούτε 1 χιλ. δεν έχεις για να συμπληρώσεις τα 180 του Ολύμπιου Δρόμου ! Να υποταχτεί κι αυτό στο πέρασμά σου ‘’ !! χα χα χα !! Απίστευτο !! Σαν ταινία περνάει στην σκέψη μου , ο τελευταίος χρόνος : Πάμε Ρίο , ΟΜΤ100 , Καθίζηση Απότομη 6 μήνες...Ψάθα…Και τώρα εδώ , στον Ολύμπιο Δρόμο !!! Πάνε να με πιάσουν τα κλάματα , αλλά συγκρατιέμαι : ‘’ κατάφερες κι έβαλες κάτω 180 χιλ. , και θα υποκύψεις σε λυγμούς ? ‘’ !!!

Τα τελευταία 300 μέτρα είναι μία ευθεία επίπεδη διαδρομή!! Δεξιά κ αριστερά πικροδάφνες χρώματος λευκές εναλλάξ με ροζ !! Διακρίνω τον στολισμό τερματισμού ! Το χαμόγελο , τεράστιο και ακλόνητο στα χείλη μου !!! Γελάνε και τα μάτια μου !!! χα χα χα !!! Τρέχω με μια απίστευτη , ανεξήγητη δύναμη … ( Μπορεί να το δει κάποιος αυτό από μερικές φωτογραφίες ) !

Στα τελευταία 150 μέτρα , εντοπίζω τον Διοργανωτή να είναι εκεί παρών . Τον Χρήστο τον συνοδό μου να βγάζει φωτογραφίες… Την Ούρσουλα ( η Πρώτη Γυναίκα Νικήτρια !) να κάθεται στην καρέκλα και να χειροκροτεί γελώντας !! Τον Χρήστο Κατσάνο να φωνάζει ‘’ Α ρε Παναγιώτη , κάνεις την Κατούνα περήφανη !! Μπράβο αγόρι μου !! Τι χαμόγελο είναι αυτό !! Μπράβο !! Είσαι ατελείωτος !! Σηκώνω τα χέρια μου προτείνοντας τους αντίχειρές μου ως ένδειξη ότι τα καταφέραμε !!! Ακούω τα χειροκροτήματα και τις φωνές των παρευρισκομένων…
Κάνω μια υπόκλιση για όλους αυτούς και άλλους τόσους που είναι εκεί… Πάλι τα κλάματα είναι προ των πυλών …αλλά όχι … βράχος !!

Με το που τερματίζω, αναψοκοκκινισμένος , όχι λαχανιασμένος περιέργως , με συγχαίρουν οι Διοργανωτές , μου φορούν στο κεφάλι το στεφάνι από κλαδί ελιάς .

Ο χρόνος μου : 26 ώρες και 37 λεπτά !! Πολύ καλά !! Απόλυτα ευχαριστημένος !!

Έρχεται ο Χρήστος , τον συγχαίρω και τον ευχαριστώ – παρά τα παρατράγουδα του ! – για την υποστήριξή του !! Αναφέρω τα ευτράπελα του και γελάμε δυνατά ! Με πλησιάζει ο Χρ. Κατσάνος …, με φυλάει στα μάγουλα , παρά τους ιδρώτες μου ( ‘’ είμαστε άντρες εμείς , δεν μας πειράζει ο ιδρώτας’’ λεει !! χα χα χα !!) και με αγκαλιάζει δυνατά και…επί μακρόν !! Του λέω : ‘’Απομακρύνσου άμεσα Χρήστο , διότι θα με πιάσουν τα κλάματα ! ’’ και με αφήνει τάχιστα !! Επίτηδες γυρίζω από την άλλη , να αλλάξω εικόνες …η συγκίνηση είναι διάχυτη…’’Πάμε Χρήστο να δούμε το Αρχαίο Στάδιο , να βγάλουμε κι αναμνηστική φωτογραφία ‘’! Και έτσι ‘’ξέφυγα’’ … !!

Για μισή ώρα περιπλανιέμαστε στο Αρχαίο Στάδιο της Ολυμπίας , χαζεύω τα πέτρινα απομεινάρια και αναλογίζοαμι την Ιστορία μας …Παραξενεύομαι που δεν νιώθω κούραση , αποδυνάμωση…Σκέφτομαι τους δρομείς που είχα δει στα τελευταία 5 χιλ. : ‘’που να είναι ? τι να κάνουν? …..’’

Επιστρέφω στο σημείο τερματισμού ! Αγαπημένοι φίλοι εκεί ( Παναγιώτα , Σπύρος , Μάριος , Μανώλης , κ.α. )…Πάλι αγκαλιές , φιλιά , χειραψίες , αναμνηστικές φωτογραφίες …Μαζί με μερικούς ακόμη , τερματίζοντες και μη δρομείς ,μας παραλαμβάνει ένα λεωφορείο και μας μεταφέρει στο υπέροχο ξενοδοχείο . 3 ώρες αργότερα , μας περίμενε πλούσιο δείπνο με…ότι ζητάει η ψυχή του δρομέα και όχι μόνο !! χα χα χα !! Προηγουμένως έγιναν οι απονομές σε όλους όσοι κατάφεραν και έφτασαν στον Τερματισμό !!

Την επόμενη ημέρα , μετά το επίσης πλουσιοπάροχο πρωινό μας , η Διοργάνωση μας οδήγησε , με τουριστικά λεωφορεία στον χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας . Εκεί , μας έγινε πανέμορφη ξενάγηση , τόσο στον υπαίθριο χώρο όσο και στο μουσείο . Οι ξεναγοί μας ,μας πληροφόρησαν άψογα και απαντούσαν στις όποιες ερωτήσεις μας και απορίες !! Επιστρέψαμε το μεσημέρι στο ξενοδοχείο , όπου ακολούθησε το μεσημεριανό φαγητό μας . Αποχαιρετήσαμε φίλους , δρομείς και μη , γνωστούς και αγνώστους . Ευχαρίστησα τους Διοργανωτές …η εμπειρία ήταν...μοναδική ??!! και ακολούθησε η αναχώρηση μας !!

Ακόμη μία φορά , σας ευχαριστώ πολύ από την κάρδια μου …για όλα !!!
Όχι μόνο εσείς , αλλά κι εγώ…είναι τιμή μου που σας έχω !!!
Σας ευχαριστώ θερμά !!

Είς το επανειδείν !!

Με τιμή

Μαλτέζος Παναγιώτης .


https://panosmaltezos.wordpress.com
Etien Posted - 04/06/2018 : 13:15:29

...η συνέχεια ...!

--------------------------------------------------------------------

Αφήνω την πόλη και μπαίνω σε χωματόδρομο με πέτρες σκόρπιες , ανηφορικά πάντα , περπατώντας όχι και πολύ γοργά και πίνοντας – απολαμβάνοντας την γευστικότατη σούπα μου, λίγη λίγη . Από την ενημέρωση θυμάμαι , είναι κάπου 8 χιλ. ανηφοριά και μετά ...κατηφοριά ! ‘’ Δικαιοσύνη , ισορροπία …μαγικές αγαπημένες λέξεις’’ έρχονται στο νου μου !! Κάποια στιγμή, κάτω χαμηλά , ακούω το ..ρολόι του Λεβιδιού να χτυπάει 11 το βράδυ !! Κάνω υπολογισμούς …όλα υπό έλεγχο προς το παρόν !! Συνεχίζω λίγο ακόμη και τελειώνω την σούπα μου . Πλέον το πλαστικό ποτηράκι και το κουταλάκι , θα είναι το…παιχνιδάκι μου , μέχρι να βρω σκουπιδοτενεκέ !! Δεν έχω το δικαίωμα να το παρατήσω !! Αυξάνω πιο γοργά τον βηματισμό μου . Με προσπερνά μια όμορφη νεαρή ξένη δρομέας , με μπατόν και συνομιλώντας ...μόνη της ανά διαστήματα !! Η νύχτα κρύβει εκπλήξεις !!χα χα !!

Πότε με προσπερνούν και πότε προσπερνώ δρομείς !! Είμαι ιδρωμένος , το καπέλο μου στάζει … Έφτασα πάλι τον ξένο σανδαλοφόρο δρομέα που αν και τρέχει χαλαρά ,τον προσπερνώ περπατώντας γοργά !! Κοιταζόμαστε και χαμογελάμε . Τον αφήνω πίσω . Δεξιά και αριστερά υπάρχουν κωνοφόρα δέντρα , πανύψηλα που διαχέουν το υπέροχο άρωμα τους . Παίρνω βαθιές αναπνοές και προσπαθώ να το εγκλωβίσω μέσα μου όσο το δυνατόν περισσότερο !! Ανά μικρά διαστήματα , φαίνονται φωτεινά σήματα που έχει τοποθετήσει η Διοργάνωση , προκειμένου να μην γίνει λάθος και πάρουμε άλλη διαδρομή !! Επίσης , ενθαρρύνουν και μας προσδίνουν το αίσθημα ότι πηγαίνουμε σωστά !! Περνάει κι ένα αμάξι της Διοργάνωσης , μήπως και χρειαζόμαστε κάτι !! Σε κάποιες στροφές , φυσάει δυνατά , τα κλαδιά ‘’σφυρίζουν’’ !! Ξανασυναντώ την ξένη νεαρή δρομέα , συνεχίζει περπατώντας αργά, κουρασμένη, να συνομιλεί με τον εαυτό της , της κουνάω το χέρι ως χαιρετισμό και την αφήνω πίσω . Ξέρω θα με προσπεράσει πάλι άλλωστε !! Με προσπερνά χαμογελώντας ,και τρέχοντας χαλαρά , ο σανδαλοφόρος φίλος μας !! Νιώθω να πεινάω , απλώνω και παίρνω μια μπάρα από το σακίδιο και την μασουλάω συνεχίζοντας την ανάβαση του χωματόδρομου!

Σκέψεις πολλές και διάφορες , μας συντροφεύουν στην μοναχική πορεία μας , μέσα στην νύχτα . Σκέψεις που –μεταξύ άλλων - μας βοηθούν και μας κάνουν να ‘’δραπετεύουμε ‘’ από τη μονοτονία της διαδρομής !! Κάπου κάπου κοιτάζω ψηλά να δώ καμιά κορυφή , να καταλάβω αν πλησιάζουμε στην κορυφή , στον αυχένα , αλλά το σκοτάδι είναι πυκνό και δεν μπορώ να διακρίνω ! Ξανά το κεφάλι κάτω και το ένα πόδι μπροστά από το άλλο !! Ένας δρομέας επιστρέφει στο Λεβίδι , άραγε τι έγινε ? να τα παράτησε ?…Ανά διαστήματα βλέπω στην άκρη του δρόμου κυψέλες . ‘’ Οι μελισσούλες κοιμούνται άραγε τώρα ? Μας ακούν να περπατάμε ? Εδώ , στο Μαίναλο , βγαίνει η περίφημη –και μοναδική - Βανίλια Ελάτης !!’’ σκέψεις που με απασχολούν !! χα χα χα !!

Ώρα 12:15 τα μεσάνυχτα επιτέλους φτάνουμε στον ενδιάμεσο Σταθμό . Η ημερομηνία άλλαξε : 19 Μαίου 2018 !!Υψόμετρο 1500μ. Αποχωρίζομαι το κυπελάκι από την σούπα μου !!! Εφοδιάζομαι με νερό και συνεχίζω κατηφορικά . Ο δρόμος είναι μαλακός ,έχει χώμα . Τρέχω χαλαρά και …αυξάνω !! Τα μάτια μου , από την μονοτονία η την κούραση (?) θέλουν να κλείσουν μερικές φορές , ρίχνω μικρές χούφτες νερό στο πρόσωπό μου. Παρατηρώ , πως η μία άκρη του δρόμου καταλήγει σε…απότομο χαμηλό ( γκρεμό , το λέμε αλλιώς! !) και ενστικτωδώς πηγαίνω από την άλλη σκεπτόμενος : ‘’ Φύγε από εδώ , μην σε πάρει κανένας ύπνος και βρεθείς στα βάθη της κολάσεως ‘’ χα χα χα !! Προσπερνώ μερικούς δρομείς πάλι ! Για αρκετή ώρα δεν διακρίνω τίποτα άλλο παρά μόνο την φωτεινή σηματοδότηση . Κάποια στιγμή με προσπερνά σβέλτα σβέλτα ο σανδαλοφόρος μας και χάνεται !! Εντοπίζω αργότερα , μερικά φώτα μακριά . Καταλαβαίνω ότι η κατάβαση θα συνεχιστεί για αρκετή ώρα ακόμη , οπότε συνεχίζω να τρέχω και να κοπανιέμαι . Δεν είναι και το πιο εύκολο ε?!! Πλησιάζω κάποιον δρομέα χωρίς φακό . Φωνάζει ένα όνομα , πιστεύοντας ότι είμαι ο φίλος του . Του απαντώ ΄΄όχι φίλε μου , άλλος είμαι ‘’ και τον αφήνω πίσω . Η όμορφη έντονη μυρωδιά των δέντρων με κάνει και παίρνω βαθιές αναπνοές , να ‘’παγιδεύω’’ φρεσκάδα στα σωθικά μου !! Μετρώ τα βήματα μου ανά λεπτό και υπολογίζω ( στο περίπου ) πόση ώρα κάνω ανά χιλιόμετρο…Περίπου περπατώ με 6 χιλ. την ώρα , όπως και όταν κάνω γρήγορο βάδην στην προπόνηση μου, στο χωριό !!! Μερικές σταγόνες επανεμφανίζονται αλλά είναι ανούσιες …και κάποια μπουμπουνητά , αλλά δεν μ ανησυχούν …ακόμη !! Κάποια στιγμή βγαίνουμε σε άσφαλτο….πάλι κατηφορικά ….Μπροστά μου στα 100 μέτρα πηγαίνει άλλος δρομέας .Τον παρατηρώ , πηγαίνει ζίγκ ζάγκ , στα χαλαρά …Μακριά στο βάθος και πιο χαμηλά , φαίνονται κάποια φώτα , ‘’ μάλλον εκεί θα είναι η Βυτίνα ‘’ !! Παράλληλα σκέφτομαι ότι θα πάμε κατηφορικά για πολύ ώρα ακόμη και αρχίζω να τρέχω , να ρεφάρω τον χρόνο με τις ανηφόρες που είχα λίγο πριν !! Ένας δρομέας με ρωτάει ‘’τι δείχνει’’ το ρολόι μου , εννοώντας πόσα χιλ. έχουμε διανύσει . Εγώ που έχω απλό ρολόι όμως , που δείχνει ώρα μόνο , του απαντώ την...ωρα !! Μου διευκρινίζει το ερώτημα του και σκάω στα γέλια !!! ‘’ Λυπάμαι φίλε μου , δεν έχω τέτοιο ρολόι ‘’ χα χα !! όσο προχωρώ , πάντα χαλαρό τρέξιμο, πίνω από τον χυμό μου , το ισοτονικό μου η νερό . Δεν ξεχνώ καθόλου και ανά 20 λεπτά πίνω κάτι από τα παραπάνω . Το θεωρώ από τα βασικότερα , να μην ξεχαστώ. Από την υψομετρική διαφορά μεταξύ εμού και των φώτων που βλέπω μακριά , καταλαβαίνω ότι πλησιάζω στην πόλη !! ‘’ Μωρέ δεν έχω έρθει μέρα στην Βυτίνα και έρχομαι μες τα άγρια μεσάνυχτα ‘’ συλλογίζομαι !! Αρχίζω να σκέφτομαι τι θα κάνω όταν φτάσω εκεί : ‘’ να φάω κάτι σίγουρα , να ανανεώσω τα νερά κλπ εφόδιά μου , να βάλω 2 μπάρες στο σακίδιό μου, να μην παρασυρθώ από κουβέντες κλπ ….χμμμ… α και να αλλάξω παπούτσια . Κάπως άρχισα να έχω μικρούς πόνους στις γάμπες , ας μην τους αφήσω να μεγαλώσουν. Ας τους εξουδετερώσω εκ της γεννήσεως τους !!! ‘’

Από την άκρη της πόλης ως τον σταθμό , είναι μια τεράστια ευθεία που στρίβει λίγο στο τέλος . Βλέπω μπροστά μακριά , έναν δρομέα να την τρέχει και ξωπίσω του κ εγώ . Από αριστερά μου , μες την πόλη ακούω μουσική από κάποιο μαγαζί της νύχτας μάλλον !! 200 μέτρα πριν τον σταθμό πλησιάζω δρομέα ο οποίος – χωρίς να το ζητήσω - μου αναλύει στο πόσο χιλ. βρισκόμαστε και κάνει κάποιους υπολογισμούς και νιώθει – από ότι καταλαβαίνω – πολύ σίγουρος για τον τερματισμό του ( από τώρα ? ) . Φτάνοντας στον σταθμό όμως αλλάζουν τα πράγματα (!!!) , διότι εντοπίζει ότι έπεσε έξω 7 χιλ. περίπου και …αρχίζει νέους υπολογισμούς , αλλά λιγότερο ενθουσιασμένος τώρα !! χα χα χα !!

Στον σταθμό της Βυτίνας , ( 84,5 χιλ. ) έχει πολύ κόσμο και πολλά αυτοκίνητα .Ακούω και μουσικές από τα νυχτερινά μαγαζιά , ‘’χμμμ…παρασκευή βράδυ φίλε ‘’ !! Ο συνοδός μου με πλησιάζει γοργά , με σούπα στα χέρια του !! Αρπάζει τα μισογεμάτα παγουράκια μου και τα ΄΄ ανανεώνει ΄΄ τάχιστα !! Δίπλα , ένας δρομέας ξαπλωμένος στο έδαφος , σκεπασμένος με αλουμινοκουβέρτα και αρκετούς ανθρώπους γύρω του . Δεν μπορώ να καταλάβω αν έχει κάποιο πρόβλημα η απλά ξεκουράζεται για λίγο .Για πρώτη φορά, μετά από 18 ώρες ορθοστασία , κάθομαι σε μια καρέκλα !!! Βγάζω παπούτσια , κάλτσες , δροσίζω με νεράκι κρύο τις πατούσες μου … τις ψηλαφίζω μήπως και έχουν καμιά φουσκάλα , αλλά ευτυχώς είναι μια χαρά , φοράω καθαρές κάλτσες και άλλα παπούτσια . Τα δένω προσεχτικά , να μην τα σφίξω πολύ . Πίνω δροσερό νερό , παρατηρώντας τις πληροφορίες της πινακίδας που αναφέρει για τον αγώνα και τον επόμενο σταθμό και αναφωνώ την αναχώρηση μου , στους αρμόδιους που καταγράφουν . Μάλιστα για δική τους ασφάλεια υπάρχει και ‘’πορτιέρης’’ στην είσοδο του δρόμου που φεύγω , τσεκάρει τον αριθμό μου και αναφωνεί κι αυτός : ‘’ το 138 φεύγει ‘’ !! Κοιτάζω το ρολόι μου , η ώρα είναι 02:40 , κάνω υπολογισμούς…Με βλέπει ένας συνοδός –ίσως και προπονητής- κάποιου και μου λέει δυνατά : ‘’Μπράβο φίλε , μην φοβάσαι τον έχεις τον αγώνα. Είσαι γύρω στις 27 ώρες ‘’ ! Του νεύω με τα μάτια μου και χάνομαι στο σκοτάδι περπατώντας αρχικά και μετά από λίγο αρχίζω τρέξιμο . Προσπερνώ μερικούς δρομείς που περπατούν και σε 1 χιλ. βγαίνω από την Βυτίνα . 3 μηχανάκια με πλησιάζουν με νεολαία που βγήκαν για την έξοδό τους , με ρωτούν ‘’από πού ξεκίνησα και που θα πάω ‘’ και όταν τους απαντώ χαμογελώντας , ακούω ένα ‘’ ουυυυυυυυυυ ‘’ και απομακρύνονται γκαζωμένοι !!

Η διαδρομή αρχικά είναι επίπεδη , άσφαλτος , μια στροφή μεγάλη προς τα δεξιά και δείχνει να ανηφορίζει ελαφρώς . Τρέχω στα δεξιά του δρόμου με χαμηλωμένο μπροστά μου τον φακό…Από κάτω-μάλλον είμαι πάνω σε γέφυρα- καταλαβαίνω περνάει νερό , κάποιο ποταμάκι θα είναι ….Κάποια στιγμή ένα αυτοκίνητο περνά και από την πορεία του αντιλαμβάνομαι ότι ξεκινάει μεγάλη , μακρόπνοη , ανηφόρα !! χα χα ! Μια πινακίδα αναφέρει το επόμενο χωριό ,όπου είναι και σταθμός : Μαγουλιανά !! Στο βάθος μακριά , εντοπίζω έναν φακό ‘’ω ρε φίλε που έχω να ανέβω ‘’ μονολογώ ! Αυξάνω τον γοργό βηματισμό μου , τελικά είναι 2 οι δρομείς –ο ένας χωρίς φακό –όπου ανεβαίνουν νωχελικά και συζητώντας ! Τους ..καλημερίζω και συνεχίζω. Είμαι ζεστός στο σώμα μου , δεν κρυώνω , όλα καλά . . Πιο ψηλά προσπερνώ τον…σανδαλοφόρο μας που ενώ τρέχει χαλαρά μου λέει γελώντας στην Αγγλική :’’ εσύ πηγαίνεις πιο γρήγορα περπατώντας από εμένα ‘’ !! Γελούμε και τον αφήνω . Λίγο μετά νιώθοντας να πεινάω πάλι , μασουλάω ακόμη μία μπάρα και πίνω από τον χυμό μου , ενώ στα αριστερά μου ψηλά διακρίνω τα φώτα από το χωριό !

Ακούω και απολαμβάνω για μερικά λεπτά , ένα πολύ όμορφο και έντονο , δυνατό , κελάηδημα πουλιού ! ‘’Μάλλον θα είναι αηδόνι…δεν έχω δει αηδόνι από κοντά … μα τέτοια ώρα? , 4 το πρωί ? από τώρα ξυπνούν ? ‘’ Όσο πλησιάζω προς το χωριό , ηρεμία επικρατεί , δεν ακούγεται τίποτα άλλο , άλλωστε είναι λίγο μετά τα μεσάνυχτα !! Το νεκροταφείο του χωριού στην αρχή , είναι …φωταγωγημένο !!

Ο σταθμός είναι επανδρωμένος μια χαρά. 97ο χιλ. Η ώρα είναι 04:30 . Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εδώ , κοιμούνται . Όπως και ο συνοδός μου ! χα χα ! Δεν τον αναζητώ …εφοδιάζω με νερό τα παγουράκια μου , τρώω λίγες φέτες μήλου και λίγο ψωμί με μέλι και αναχωρώ μασουλώντας !! Μόλις έχω ξεμακρύνει και ακούω πίσω μου κάποιον να με φωνάζει και να έρχεται τρέχοντας !!! : ‘’ Παναγιώτη , ήρθες κιόλας ρε φίλε ? δεν σε περίμενα τόσο γρήγορα , θέλεις να σου φέρω κάτι ??’’ .Κοιτάζω πίσω , είναι ο συνοδός μου ο Χρήστος , που είχε κοιμηθεί και του…ξέφυγα !! χα χα !! ‘’ Όχι Χρήστο δεν θέλω κάτι , πήγαινε και ξανακοιμήσου ‘’ το απαντώ και χάνομαι !!! Βλέπω έναν εθελοντή να έρχεται από την αντίθετη πλευρά . Μου εξηγεί ότι ξεπροβόδισε μια γυναίκα δρομέα η οποία ενώ ξεκίνησε κανονικά από τον σταθμό , μόλις ξεμάκρυνε λίγο και μπήκε σε βαθύ σκοτάδι , φοβήθηκε και επέστρεψε πίσω …Σκέφτομαι ‘’ τι παιχνίδια παίζει το μυαλό ?!!‘’

Η διαδρομή κατηφορίζει και έχει πολλές στροφές . Δεν υπάρχει κίνηση από αυτοκίνητα , ερημιά ! Ούτε άνεμος , τίποτα…Ψηλά , στον ουρανό , καταλαβαίνω ότι αρχίζει να ξημερώνει …Λίγο μετά ακούω να ‘’τραγουδάει’’ ο Ταξιδευτής Μεγάλων Αποστάσεων : ένας κούκος !!! Είναι η εποχή του ζευγαρώματος του !! Το κελάηδημα του είναι κάλεσμα για το θηλυκό του !! Τελευταία είχα διαβάσει για αυτό το πουλί , γι αυτό και ξέρω αυτές τις πληροφορίες , έρχεται από πάρα πολύ μακριά…τι σύμπτωση !!!! χα χα χα !!

Το μονότονο ‘’τσούκου τσούκου ‘’ συνεχίζεται μες την νυχτιά…Σε μια κατηφοριά , λίγο πριν φτάσω στον σταθμό , εντοπίζω μπροστά μου δρομέα , να πλησιάζει σε ένα εικονοστάσι στην άκρη του δρόμου , το ανοίγει και σβήνει το καντηλάκι . ‘’Μάλλον θα τρεμόσβηνε ‘’ σκέφτομαι , ΄΄ μάλλον δεν θα πρέπει να τρεμοσβήνουν τα καντηλάκια , γι αυτό το έσβησε …αυτός θα ξέρει για να το έκανε αυτό ‘’ !!! Τον προσπερνώ σιωπηλά …

Η νύχτα αποχωρεί αργά …λαμβάνει θέση η ημέρα με το μουδιασμένο – προσωρινά για λίγο - φώς της ! Σβήνω τον φακό μου , η αποστολή του τελείωσε ! Μπαίνω στο χωριό Βαλτεσινίκο !! Τι ονομασία κι αυτή !!Άραγε πω ςτο αποκτησε αυτό το όνομα ?!!! Ένας δύο κάτοικοι είναι ξυπνητοί …έχουν βγάλει τα κατοικίδια τους βόλτα…τους καλημερίζω και ανταποδίδουν …όμορφο χωριό , πετρόκτιστα σπίτια κυρίως , καλά συντηρημένα , με τα λουλούδια τους , τα χρώματά τους , τα ενοικιαζόμενα δωμάτια ,τις ξύλινες πινακίδες πληροφοριών κλπ !!! Στον κεντρικό δρόμο είναι και ο σταθμός μας ! Εκεί και ο συνοδός μου , ο Χρήστος ! Του δίνω τον φακό ! Η ώρα είναι 05:35 περίπου . Εφοδιάζομαι με νερό , χυμό και ισοτονικό. Μασουλάω μερικά κομμάτια μήλου , μισή μπανάνα . Η πινακίδα , μου λέει πως ακολουθεί διαδρομή 19,5 χιλ. ως τον επόμενο σταθμό . Ο Χρήστος μου λέει : ‘’ είναι 4,5 χιλ. κατηφόρα , άσφαλτος και μετά μπαίνεις σε μονοπάτι και χωματόδρομο ‘’ !! Του λέω στον επόμενο σταθμό να μου έχει έτοιμο το πρωινό μου !!!( Βέβαια !!! Κανονικό πρωινό , το ίδιο με αυτό που τρώω καθημερινά και όταν είμαι σπίτι !! Τι δηλαδή , επειδή κάναμε μια μικρή υπέρβαση σήμερα , να μην φάμε το πρωινό μας ?! Δεν παίζει αυτό !! χα χα !! Ζωάρα είπαμε !! ) .

Κατηφορίζω λοιπόν γοργά , να εκμεταλλευτώ την σκιά όσο μπορώ ακόμη , διότι σε λίγο ο αμείλικτος ήλιος θα κάνει την εμφάνισή του και …θα κάψει καρδιές και σώματα !! χα χα !! Το σώμα ξυπνάει σιγά σιγά …ζωηρεύει !!! Μπροστά μου , στα 100 μέτρα , πηγαίνει ένας δρομέας , ηλικιακά μεγαλύτερο μου . Πότε τρέχει , πότε περπατάει …Τον παρατηρώ και προσπαθώ να καταλάβω την κατεύθυνση της διαδρομής …Δεξιά και αριστερά του δρόμου υπάρχουν κάποια μαντριά με πρόβατα …τα σκυλιά είναι εκεί , τεράστια , με άγρια όψη , αγουροξυπνημένα , τεμπελιάζουν ακόμη , μας κοιτάζουν αλλά δεν βγάζουν γαύγισμα ! Ευτυχώς !! Τελειώνουν τα 4,5 χιλ. άσφαλτο και μπαίνουμε στον χωματόδρομο. Ανηφορικά αρχικά . Στον αυχένα , υπάρχει υποτυπώδης σταθμός , μόνο με νερά και διασώστες . Τους καλημερίζω , ανανεώνω το νερό στο παγούρι μου και τους αφήνω . Πάντα μπροστά μου, στην ίδια απόσταση , ο δρομέας που σας αναφέρω λίγο πριν…Η διαδρομή χωμάτινη , κατηφορίζει …κοιτάζω πιο μπροστά , μακρύτερα και βλέπω κι άλλους δρομείς –σαν κουκίδες- να πηγαίνουν περπατώντας αργά αργά …Σκέφτομαι κάποιους από τους δικούς μου δρομείς – φίλους …που να βρίσκονται ? άλλοι μπροστά μου …άλλοι πίσω μου ….άραγε πόσοι να συνεχίζουν από όλους μας που ξεκινήσαμε ??…Τρέχω σχετικά σβέλτα , να εξισορροπήσω τον χρόνο όσο μπορώ με τις ανηφόρες που προηγήθηκαν και τις πήγαινα περπατώντας …Στα δεξιά μας φαίνεται να υπάρχει…χάος !! Ο ήλιος ακόμη εδώ δεν έφτασε , αλλά πέρα στα βουνά έχει εδραιωθεί για τα καλά . Χαμηλά βλέπω και την πολύ όμορφη λίμνη του Λάδωνα !! Από την αντίθετη πλευρά μας πλησιάζει αμάξι της Διοργάνωσης …μας προσφέρει νερά …είμαι εφοδιασμένος , δεν παίρνω , αλλά τους κάνω μια κίνηση ευχαρίστησης !

Η ώρα περνάει απολαμβάνοντας την όμορφη θέα και κάνοντας υπολογισμούς για το αν θα προλάβω τον σταθμό πριν κλείσει . Με έχει πιάσει μια αγωνία –ανεξήγητη- ότι δεν θα τα καταφέρω και πως θα αποκλειστώ !!Βοηθάει στο μεγάλωμα της αγωνίας μου και το …ποδοβολητό ενός δρομέα που καταφθάνει πίσω μου και με προσπερνά αστραπιαία !! ‘’Μα πως πάει έτσι αυτός ? Σφαίρα !! ‘’.!

Ο χωματόδρομος τελειώνει …και η σκιά ….Ακόμη φοράω την μακρυμάνικη μπλούζα μου …’’ θα πρέπει αν την αλλάξω , να φορέσω την κοντή μπλούζα , και τα γυαλιά και το καπέλο με τα προστατευτικά , ειδάλλως θα ψηθώ από την ζέστη’’ σκέφτομαι …Ο δρόμος κατηφορίζει …βλέπω το χωριό χαμηλά ! Το Περδικονέρι ... Στο ένα χιλ. μακριά , ακούω την καμπάνα του χωριού και τον παπά να ψέλνει !! Σάββατο , μάλλον κανένα μνημόσυνο θα έχει !! ‘’ .

Στα 100 μέτρια μακριά μου , εντοπίζω πάλι τον δρομέα (που είχε σβήσει το καντηλάκι που σας αναφέρω πιο πάνω ) να ξεφεύγει της διαδρομής και να πηγαίνει κοντά σε ένα…εξωκλήσι . Ακουμπάει στην γωνία , την προσκυνάει , κάνει τον σταυρό του και ( μπερδεύεται )…ξεκινά να τρέχει προς εμένα , ανηφορικά !!! Ξαφνιάζομαι ..αρχικά σκέφτηκα ‘’ μα τι γίνεται ?…να έκανα κανένα λάθος στην διαδρομή ? να κοιμήθηκα όρθιος ?! ‘’ αλλά οι σκέψεις μου λαμβάνουν γρήγορα τέλος , όταν τον βλέπω να έχει σταματήσει με γουρλωμένα νυσταγμένα μάτια … να με κοιτάζει που τρέχω καταπάνω του και ταχύτατα γυρίζει και στρέφεται κι αυτός κατηφορικά !!

Στον σταθμό κοιτάζω την πινακίδα να δώ που είμαι χρονικά και καθησυχάζομαι Γεμίζω ότι έχω άδειο από παγούρι κ φεύγω …ο Χρήστος άφαντος !!Το πρωινό μου πάει περίπατο ! Ελπίζω να είναι στον επόμενο , σε 4 χιλ. !! Πιο πέρα συναντώ πάλι εκείνον τον κύριο που τον είδα και στην Βυτίνα….μου ξανάλεει ότι πηγαίνω μια χαρά από χρόνους , ότι θα είμαι στις 27 ώρες στον τερματισμό, να μην ανησυχώ !!

Σε μισή ώρα περίπου φτάνω στον επόμενο σταθμό , στο χωριό Τρόπαια . Η ώρα είναι γύρω στις 09:00 και είναι το 127ο χιλ. Οι δρόμοι κατηφορικοί , στενοί εκεί . Υπάρχουν λίγοι κάτοικοι , χειροκροτούν , αστειεύονται …Εμφανίζεται ο συνοδός μου ! ‘’ Το πρωινό μου ?’’ ρωτάω . ‘’Δεν έχω ετοιμάσει τίποτα – είχα χάσει τον δρόμο’’- μου απαντά !! χα χα !! Τρέχω 2,5 ώρες κι αυτός έχει χάσει τον δρόμο και 2,5 ολόκληρες ώρες δεν είχε καταφέρει να έρθει στον…ίσιο δρόμο !!! Αποφασίζω και σταματάω . Με ηρεμία , αλλάζω τα ρούχα μου , αρπάζω ακόμη μία μπάρα μου και χώνομαι σε κατηφορικό κακοτράχαλο , πετρώδες μονοπάτι …εδώ δεν μπαίνουν αυτοκίνητα !! Μυρωδιές βαριές , από γιδοπρόβατα , αιωρούνται στην ατμόσφαιρα…Σε μικρά διαστήματα υπάρχει σηματοδότηση για το ορθόν της διαδρομής …Σε ένα σημείο βλέπω ότι περνούμε δίπλα από ένα τεράστιο ποιμνιοστάσιο …Υπάρχει ζωή εκεί …Σταματώ να τρέχω και περπατώ αμέριμνα –και καλά - με το σκεπτικό ‘’αν τρέξω μπορεί και να πεταχτεί καταπάνω μου κανένα τσοπανόσκυλο μέσα από τα μαντριά και τότε θα φτάσω στον τερματισμό …ανεξήγητα ‘’ χα χα χα !!! Με εντοπίζει μία βοσκοπούλα , βγαίνει έξω , την καλημερίζω κ προχωρώ …την ακούω που μιλάει σε κάποιο ζωντανό , (σίγουρα δεν είναι άνθρωπος!!! ) , αλλά δεν γυρνώ και να κοιτάξω !! χα χα χα !!!

Ο δρόμος κατηφορίζει …μεικτή σύνθεση : πότε χώμα και πότε τσιμέντο …ανάλογα το πόσο δύσβατος είναι ο δρόμος , έριχναν και λίγο τσιμέντο να μπορούν να ανεβοκατεβαίνουν τα οχήματα τους οι κτηνοτρόφοι !! Πορεύομαι μόνος μου , τρεχαλοπερπατώντας…δεν διακρίνω κάποιον δρομέα κοντά μου… Μια μεγάλη αριστερή στροφή ανηφορίζει αργά αργά και μας οδηγεί ,μέσα από ψηλά πλατύφυλλα δέντρα και σκιές ,στο επόμενο χωριό…

Στο χωριό Δόξα , πρώτη συνάντηση με το ..νεκροταφείο !!! Μερικοί κάτοικοι είναι εκεί , κάνουν κάποιο μνημόσυνο !!!Λίγο μετά φτάνω στον σταθμό !! Εκεί θα μασουλήσω λίγη σούπα ,ο Χρήστος μου δίνει μια πολύ μικρή φέτα ψωμί με μέλι. Τον ρωτώ ‘’τι είναι αυτό? Που είναι το ταχίνι μου ? το δικό μου μέλι ? ‘’ . Μου απαντά ‘’το πρωινό σου ‘’ . Τον κοιτάζω στα μάτια ίσια .Δεν μιλώ… Όταν του έκανα …σεμινάριο (!!!) τις προηγούμενες ημέρες , πως θέλω να είναι το πρωινό μου , σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα κάτι τέτοιο, μια φέτα όσο ένα κουτί τσίχλες… τώρα πώς αυτός κατάλαβε αυτό που βλέπω μπροστά μου , δεν ξέρω να το εξηγήσω !!! Μα να πεις ότι δεν ήμουν σαφέστατος?? Ρωτούσα : ‘’κατάλαβες ?’’ η απάντηση που λάμβανα , ήταν θετικότατη !!…όχι , δεν θα νευριάσω…Κάποιος παίζει μαζί μου , αλλά δεν θα του κάνω την χάρη …

Είμαι μια χαρά , δεν νιώθω κάποια κόπωση . Άλλωστε η ώρα είναι ακόμη πρωινή 10:00 , είναι ώρες που το σώμα καθημερινά είναι σε εγρήγορση , γιατί να διαφέρει τώρα ?!! ( Αυτή την ώρα , τερμάτιζε τον αγώνα ο πρώτος δρομέας , ο Γιώργος Βλάχος !) ! Άσφαλτος κατηφορική . Σε κοντινό σημείο , 3 μόλις χιλ. θα είναι ο επόμενος σταθμός !! Στην διασταύρωση είναι και ένα ασθενοφόρο …Μπροστά μου , στα 100 μέτρα τρέχουν 2 δρομείς …ακλουθώ τους ( Κυπριακό αυτό )χα χα !! Από ψηλά ο ήλιος έχει καλά εδραιωθεί . Ευτυχώς το καπέλο μου με προστατεύει καλά !! Ο σταθμός είναι δίπλα από ένα καφενείο !! Ο συνοδός μου είναι εκεί …όσο γεμίζω τα παγουράκια μου , αυτός μου βάζει λίγο αντηλιακή κρέμα στις γάμπες μου… Φεύγοντας , βλέπω να έχει το πορτμπαγκάζ ανοιχτό , διάπλατα . Τα μπουκάλια με τα νερά μας , να τα χτυπάει ο ήλιος μια χαρά !! Ευκαιρία για λίγο …σκληρό χιούμορ !! : Του φωνάζω ‘’ Έτσι , μπράβο , να το αφήνεις συχνά ανοιχτό το αμάξι….μη τυχόν και δεν βράσουν τα νερά …δεν πίνονται δροσερά , παρά μόνο βρασμένα !! Κάτι μουρμουρίζει αλλά δεν ακούω , έχω απομακρυνθεί . χα χα χα ….Επόμενος , κοντινός σταθμός, το χωριό Καλλλιάνι , με ασφάλτινη , κυματοειδή διαδρομή …πότε πάνω πότε κάτω , τρέχοντας χαλαρά …Περάσαμε και πάνω από ένα πανέμορφο πέτρινο γεφύρι , παραδομένο μες την πράσινη βλάστηση !!! Μακριά , κοντά στο Καλλιάνι , εντοπίζω έναν τεράστιο γερανό της ΔΕΗ , που τοποθετούν καλώδια ρεύματος . Μετά από μερικά λεπτά περνώ από εκεί . Πάνω , στην κορυφή είναι 2 υπάλληλοι και μιλάνε με ασύρματο με τους κάτω συναδέλφους τους , δίνοντας οδηγίες πώς να στρίψει : ‘’ Βίρααα ‘’ , ‘’ Μά’ι’νααα ‘’… !!! Περνάω πάνω από το καλώδιο , που ακόμη είναι στο έδαφος …Σκέφτομαι ‘’ έτσι κ έχει ρεύμα , πάμε χαμένοι τώρα ΄΄ χα χα χα !!


https://panosmaltezos.wordpress.com
Etien Posted - 04/06/2018 : 13:12:34

Καλησπέρα σας!!
----------------------------------------------------------------------

Ολύμπιος Δρόμος 2018

Πριν αρχίσω να περιγράψω τον αγώνα μας , επιθυμώ να δώσω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια σε όλους όσοι μερίμνησαν για την ομαλή διεξαγωγή του Ολύμπιου Δρόμου . Δεν είναι καθόλου εύκολο να υποστηριχτεί ένας τόσο μεγάλος αγώνας …Σε όλη την διαδρομή η υποστήριξη , ήταν επαρκέστατη . Και όχι μόνο πάνω στην διαδρομή , αλλά και πριν και μετά και πίσω από αυτήν , καταλάβαινες πως έχει ληφθεί σοβαρή μέριμνα για ( σχεδόν ! ) κάθε απρόβλεπτο παράγοντα !
Μπράβο σας !!!

Πολλά συγχαρητήριας στους συμμετέχοντες δρομείς , ασχέτως αν τερμάτισαν τον αγώνα η όχι .Και μόνο που σταθήκαμε στην εκκίνηση αυτού του αγώνα , ήταν άθλος !! Επίσης , στους συνοδούς συγχαρητήρια , για την υπομονή τους , την στήριξη τους !

Σίγουρα η περιγραφή μου θα είναι…πολυσέλιδη !! Όσοι καταφέρετε να την διαβάσετε…σας συγχαίρω εκ των προτέρων !!!! (σημ.: 3/6/18 : Σας ενημερώνω ! : Χρειάζεστε περίπου 55 λεπτά ανάγνωσης ! :) )
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ολύμπιος Δρόμος 2018 .
( 180 χιλ. )

Τον συγκεκριμένο αγώνα , τον είχα αντιληφθεί πριν 4 χρόνια . Ενστικτωδώς και χωρίς να έχω εξερευνήσει τα χαρακτηριστικά του ( λάθος μου αυτό ) , δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον , θεώρησα ότι δεν χρειαζόταν να ασχοληθώ με αυτόν , ότι ήταν για μένα , πάρα πολλά τα 180 χιλ. χιλιόμετρα που διέθετε !!

Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου , πριν ένα έτος περίπου , και άρχισε να απασχολεί την σκέψη μου . Ήθελα να τρέξω κάτι παραπάνω , κάτι πιο…περιπετειώδες αν θέλετε , από τα…συνηθισμένα μου !!! Άρχισα να τον μελετώ περιστασιακά κ επιφανειακά . Σιγά σιγά ΄΄ ψηνόμουν ΄΄ για τον αγώνα αυτόν… Μιλούσα με αγαπημένους φίλους δρομείς που τον είχαν τρέξει , έπαιρνα τις εντυπώσεις , τα σχόλια και τις προτάσεις τους και τα ΄΄ φιλτράριζα ΄΄, προσπαθώντας να ξεκαθαρίσω αν θα μπορέσω να τον τερματίσω , έτσι ώστε να τολμήσω να προχωρήσω σε εγγραφή και σε ότι άλλο απαιτούνταν .

Το δεύτερο 6μηνο του 2017 ήταν για μένα μία…αναγκαία ΄΄ δρομική αδράνεια ΄΄ !!! Με το ξεκίνημα του 2018 , άρχισα να τρέχω πάλι και σαν τεστ , για να δώ τι μηνύματα θα δώσει το σώμα μου , έτρεξα τον Φεβρουάριο, έναν αγώνα 100 χιλ. , όπου ευτυχώς όλα πήγαν καλά !

Την επόμενη ημέρα κιόλας , άρχισα να ΄΄ φλερτάρω ΄΄ πιο δυναμικά τον Ολύμπιο Δρόμο !! Είχα πάρει πια την απόφαση να λάβω μέρος . Η διεξαγωγή του , θα ήταν μετά από 3 μήνες περίπου . Έκανα την εγγραφή και συμπλήρωσα όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά που απαιτούνταν π.χ. Ιατρική Βεβαίωση κλπ.

Αυτό που με εξέπληξε πολύ όμορφα στην διαδικασία εγγραφής , ήταν πως σε κάθε απορία – ερώτημα που απεύθυνα , ηλεκτρονικά η τηλεφωνικά , στην Διοργάνωση , είχα άμεσα απάντηση ! Είχα δει την λίστα των συμμετεχόντων δρομέων και με χαροποιούσε πολύ το γεγονός ότι στον εν λόγω αγώνα , θα έτρεχαν αγαπημένοι δρομείς κ φίλοι και ήταν μια ευκαιρία να τους ξανασυναντήσω από κοντά !

Παράλληλα , άρχισα να τρέχω , να προπονούμαι , για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στον αγώνα . Δεν ακολουθούσα κάποιο πρόγραμμα δρομικό . Παρά τις πολλές προσφορές , αγαπημένων φίλων και προπονητών , τα απέφυγα . Και αυτό διότι , ήξερα ότι δεν θα το τηρήσω επακριβώς , λόγω πολλών καθημερινών απρόβλεπτων γεγονότων και αυτό θα με στενοχωρούσε ‘’εσωτερικά’’ συνεχώς . Έτσι , έτρεχα καθημερινά ( σχεδόν!) και όσο μου επιτρέπονταν ! Ας μην επεκταθώ άλλο στην προπόνηση , θα πείτε ότι σας λέω υπερβολές !!

Στην σκέψη μου , σχεδίαζα τις ...παράπλευρες εργασίες πού θα έπρεπε να τακτοποιήσω , όπως τι πράγματα θα πρέπει να πάρω μαζί μου , τυχόν τρόφιμα κλπ μικρά πράγματα , που…διευκολύνουν έναν αγώνα !!! Στο τραπέζι του σπιτιού μας , είχα ένα χαρτάκι όπου κατέγραφα , όποτε μου έρχονταν στο νου , τι να πάρω μαζί μας , να μην ξεχάσω κάτι …

Μαζί μου , θα ήταν και ο Χρήστος , ως συνοδός μου στον αγώνα . ( Γείτονας κ φίλος ο Χρήστος , προσπαθώ να τον εντάξω στο δρομικό κίνημα (!!!) , αλλά το ποδόσφαιρο που του αρέσει , είναι σκληρός αντίπαλος μου !! Γκρρρ!!). Μία δύο φορές την εβδομάδα , συναντιόμασταν και του έλεγα τα τι κ πώς του αγώνα !! Κάτι σαν σεμινάριο δηλαδή !!! Επίσης , ένας ακόμη λόγος που θα είχα τον Χρήστο , ήταν ότι ο αγώνας δεν θα ήταν…ανιαρός καθόλου !!

Η τελευταία εβδομάδα συνήθως , πριν τον αγώνα είναι – υποτίθεται- για ξεκούραση , ενυδάτωση και πλήρωση υδατανθράκων !! Και μόνο τέτοια δεν ήταν : Συμπτωματικά και έναντι των άλλων ημερών , είχα πολύωρη εργασία ( ΄΄ έκοβα ΄΄ το λιγότερο 16 χιλ. στο 8ωρο , η διατροφή μου ήταν ελαχίστως η δέουσα και ο ύπνος πάρα πολύ λίγος ! Τέλος πάντων !! Δύο μέρες πριν την εκκίνηση , άρχισα να ετοιμάζω την…δρομική μου προίκα ( Ιατρικό σάκο , μπλούζες , σακίδιο , κάλτσες , παπούτσια , μπουφάν , σορτσάκια , φακό για την νύχτα , καπέλο, γυαλιά , κι ένα σωρό άλλα...) . Την παραμονή , ετοίμασα το…διατροφικό κομμάτι ( φρούτα , μπάρες , χυμούς κλπ.) . Ετοίμασα κι ένα δικό μου ισοτονικό ποτό ( κάνοντας πολλές ευχές μέσα μου να με βοηθήσει και όχι να με αποτελειώσει!!! ) , με μέλι , αλάτι , λεμόνι και τσάι του βουνού , τόση ποσότητα ώστε να με φτάσει ως το τέλος . ( Γνωρίζοντας βέβαια , ότι η Διοργάνωση , έχει μεριμνήσει για όλα αυτά , σε κάθε σταθμό θα έχουν τα απαραίτητα για τον δρομέα , αλλά…ας έχω κι εγώ τα δικά μου για πάν ενδεχόμενο !! ) . Το βραδάκι , ήρθε ο Χρήστος και φορτώσαμε στο αμάξι τα πράγματα .

Πρωί πρωί Παρασκευής 18 Μαΐου , αναχωρήσαμε για την περιοχή της Κορίνθου , όπου σε συγκεκριμένο ξενοδοχείο , θα παραλαμβάναμε τον αριθμό συμμετοχής μας ! Στην διαδρομή ως εκεί , κάναμε μία περίληψη του αγώνα, τσεκάραμε-αναλύσαμε , τις σημειώσεις πού είχα γράψει , πιο πολύ για να εμπεδώσει ο συνοδός μου πιο καλά ! Τα τηλεφωνήματα ,τα μηνύματα , η σκέψη σας ήταν αμέτρητα , έδιναν μια μεγάλη προωθητική δύναμη ψυχολογική και αληθινή ( και σας ευχαριστώ θερμά γι αυτό- δεν περιγράφεται όλο αυτό πού με κάνατε να νιώθω ) !!

Φτάνοντας εκεί , άρχισαν οι χαιρετισμοί με πολλούς γνωστούς δρομείς - φίλους , Έλληνες και ξένους , που ήδη είχαν φτάσει λίγο πριν ( Σπύρος , Μανώλης , Μάριος , Παναγιώτα , Ανδρέας , Νίκος , Γιάννης , Ούρσουλα , Αλέξανδρος …) ! Και γνωριμίες καινούργιες ! Χαίρομαι που γνώρισα έναν ακόμη δρομέα από την περιοχή μου , τον Θανάση Δημητρίου (ήταν εκεί οικογενειακώς !) , συντοπίτης , Μεσολογγίτης . Κάποιοι άλλοι φίλοι , μου έφεραν χαιρετισμούς από χωριανούς μου , που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα και συμπτωματικά ΄΄ συνδέονται ΄΄ μαζί , είτε μέσω εργασίας ,είτε μέσω διαμονής !! Παράλληλα , κουβαλούσα και μια φωτογραφική μηχανή , όπου απαθανάτιζα στιγμές …

Η παραλαβή του πακέτου μας ( αριθμός , ηλεκτρονικό τσιπάκι , μπλουζάκι κλπ ) , έγινε πολύ όμορφα και γρήγορα , χωρίς καθυστερήσεις , εκκρεμότητες κλπ. Τυπικά ήμασταν τακτοποιημένοι λοιπόν. Σε διπλανό χώρο , αρκετοί δρομείς , τοποθετούσαν τα προσωπικά τους είδη , που θα χρειάζονταν στην διάρκεια του αγώνα , σε σακούλες που είχε ετοιμάσει η Διοργάνωση για τους κατά τόπους Σταθμούς . Μετά από μία ώρα , έγινε η ( πολύ ενδιαφέρουσα ) ενημέρωση του αγώνα από τους Διοργανωτές , τόσο για δρομείς , όσο και για τους συνοδούς τους ! Απαντήθηκαν πολλές ερωτήσεις και έγιναν οι απαραίτητες διευκρινήσεις !! Κατόπιν και βάσει του προγράμματος που είχε ετοιμάσει η Διοργάνωση , προχωρήσαμε στο υπέροχο μεσημεριανό φαγητό μας , εκεί στο ξενοδοχείο . Πλούσια τα εδέσματα και προσεγμένα για την …περίπτωση μας: Το μενού είχε ζυμαρικά , μακαρόνια , ρύζι , πατάτες ψητές κ βραστές , τυριά , σαλάτες , φρούτα .

Γύρω τις 1 το μεσημέρι , αρχίσαμε να αναχωρούμε για την Αρχαία Νεμέα ! ( Με εκπλήσσει ευχάριστα που το πρόγραμμα τηρείται επακριβώς , χωρίς καθυστερήσεις κλπ !! Φτάσαμε στον προορισμό μας ύστερα από μία ώρα περίπου . Η ζέστη ήταν εκεί , παρούσα , καυτή !!! Βρισκόμαστε σε ένα από τα πιο ζεστά σημεία της Ελλάδας μας !! Κοιτάζω το κινητό μου και βλέπω 29 βαθμούς ! ΄΄ Θα περάσουμε δύσκολη κατάσταση – εύχομαι να τα καταφέρω ΄΄ μονολογώ . Ξεκινώ και φοράω τον δρομικό μου εξοπλισμό , ρούχα , παπούτσια καπέλο , γυαλιά , αντηλιακό και παράλληλα να σκέφτομαι τον αγώνα και πως θα τον διαχειριστώ . Δίνω το κινητό μου στον συνοδό μου , δεν θέλω να αποσπάται η προσοχή μου από αυτό στην διαδρομή του αγώνα .Θέλω να είμαι προσηλωμένος όσο γίνεται καλύτερα – δεν είναι μικρός ,ούτε και εύκολος ο αγώνας τούτος . Πιστεύω θέλει…πολύ σοβαρότητα ! Το σακίδιο δεν το φοράω τώρα , θα το πάρω το βραδάκι μαζί με τον φακό μου. Έχω μόνο μία ζώνη μέσης με ένα παγούρι νερό μισού λίτρου. Συναντώ κι άλλους φίλους εκεί ( Αντζυ, Βίκυ, Διονύσης, Στέργιος, Θανάσης …) , αυτοσαρκασμοί , ευχές , χειραψίες , φιλιά, σέλφι … !! Ο δυνατός Παύλος και η πανέμορφη Αιμιλία , ετοιμάζουν την γραμμή εκκίνησης , τον τάπητα χρονομέτρησης…

Κατόπιν και πάντα βάσει του προγράμματος , μεταβήκαμε δίπλα στο πανέμορφο αρχαίο στάδιο της Νεμέας , όπου εκεί και για περίπου μια ώρα , μας ξενάγησε και μας ενημέρωσε σχετικά ,ο αρχαιολόγος που το είχε ανακαλύψει το 1974 !! Η ώρα πλησιάζει να πάει 14:30 και έτσι αρχίζουμε να πηγαίνουμε στην γραμμή εκκίνησης !! Αποχαιρετώντας τον Χρήστο , δίνουμε…οπτικό ραντεβού στον πρώτο σταθμό, σε 5 χιλ. , σε μισή ώρα περίπου από την εκκίνηση. Η ατμόσφαιρα , είναι γεμάτη από οσμές των διαφόρων αλοιφών και αντηλιακών που φοράμε !! Τα ΄΄ όπλα ΄΄ μου είναι έτοιμα να με συντροφεύσουν-υποστηρίξουν στον αγώνα και να με οδηγήσουν στον πολυπόθητο τερματισμό : Υπομονή , Πίστη , Επιμονή , Χιούμορ , Αυτοσαρκασμός ,Αυτοπεποίθηση , Χαμόγελα κ.α !!Αφού συγκεντρωθήκαμε όλοι μας , έγινε ενός λεπτού σιγή , ως ένδειξη σεβασμού σε αγαπητό δρομέα που μας έφυγε ξαφνικά . Αφιερώσαμε και μερικά λεπτά για τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες και ακριβώς στις 14:30 το όπλο εκπυρσοκρότησε και η εκκίνηση δόθηκε!!

Ένα ανθρώπινο ποτάμι ξεχείλισε !! Πλαισιωμένο από χρώματα πολλά και ήχους !! Γέλια , αστεϊσμούς , γκριμάτσες !! Αρχικά η διαδρομή είναι ελαφρώς κατηφορική και στην συνέχεια γίνεται επίπεδη ! Μπροστά πηγαίνει η ΕΛΑΣ. Είναι μεσημέρι , ο ουρανός είναι συννεφιασμένος , αλλά η ζέστη είναι εκεί ! Οι κάτοικοι της περιοχής λιγοστοί στην άκρη του δρόμου…Κοιτάζω μπροστά και βλέπω ο πρώτος δρομέας είναι στα 300 μέτρα !! Προσπαθώ να μην παρασυρθώ , να μην τρέξω γρήγορα …έναν πρώτο κανόνα που έβαλα και θα τηρήσω είναι να πίνω νερό τακτικά , να μην ξεμείνω και διψάσω …Ακούω τους θορύβους από τα ρολόγια των άλλων δρομέων και έτσι καταλαβαίνω πότε –περίπου- κλείνουμε το κάθε χιλιόμετρο !!! Είναι κι ένας ποδηλάτης μαζί μας , κάποιον θα συνοδεύει . ‘’Άραγε , θα έρθει μέχρι τέλους ?’’ !!!

Αφού είχαν περάσει τα πρώτα 2 χιλ. η ασφάλτινη διαδρομή μας αλλάζει και γίνεται ανηφορική και χωμάτινη ! Πολλοί επιλέγουν και την διανύουν περπατώντας γοργά ! Εγώ την ανέβηκα τρέχοντας ελαφρά , άλλωστε ήταν πολύ μικρή , ίσως 150 -200 μέτρα . Και μετά βγήκαμε ξανά σε ασφαλτόδρομο , όπου έγινε κατηφορικός . Τα πειράγματα και οι φωνές μεταξύ φίλων , ήταν στο αποκορύφωμα τους …σε λίγη ώρα θα απομακρυνόμασταν μεταξύ μας και θα υπήρχε…σιωπή !!!

Οι πρώτες στάλες ιδρώτα άρχισαν να εμφανίζονται . Ο ουρανός ήταν ακόμη συννεφιασμένος . Σκέφτηκα ΄΄ τα γυαλιά τζάμπα τα έχω ….αλλά μπορεί πιο πέρα να βγει ο Ήλιος , ας τα έχω καλύτερα ΄΄ .

Φτάνουμε στην Νεμέα , μισή ώρα σχεδόν μετά την εκκίνηση . Οι δρόμοι – μιας και μεσημέρι – είναι άδειοι από κόσμο . Μου κάνουν όμορφη εντύπωση τα …παρτέρια λουλουδιών , που έχουν τοποθετήσει αμφότερα του κεντρικού δρόμου : είναι βαρελάκια 150 λίτρων κρασιού , τοποθετημένα πάνω σε βάσεις όπως στα κελάρια οινοποιείων , μόνο που το επάνω μέρος έχει αφαιρεθεί και τα έχουν γεμίσει με χώμα και λουλούδια !! Έξυπνη ιδέα και ταιριάζει και με την περιοχή , μιας και οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται με την αμπελοκαλλιέργεια !! Ελάχιστοι κάτοικοι , στις αυλές των σπιτιών τους ,μας χειροκροτούν !!

Στον Σταθμό δεν σταματάω για νερό . Ακούω τους εθελοντές να φωνάζουν τα νούμερα που έχουμε και να γίνεται καταγραφή . Αφού είχα περάσει καμιά 10αριά μέτρα και μη έχοντας ακούσει να λένε το δικό μου ( τρέχω ως άνεμος ? Πως τους ξέφυγα ? ! ) , φρενάρω , γυρίζω περπατώντας ( με διαλύει αυτό !) , φτάνω στο τραπέζι που γίνονταν η καταγραφή και ανακοινώνω και το δικό μου , όπως και το έλαβαν υπόψη !! ( Δικαιολογώ την κατάσταση ως ένα βαθμό , διότι ακόμη ήμαστε στην αρχή και μοιραία πολλοί δρομείς (μαζί τρέχουν και οι δρομείς που συμμετέχουν στον αγώνα των 62 χιλ. ) ταυτόχρονα και σίγουρα όλο και κάποιος θα τους ξεφύγει ). Ξανά ξεκινώ και τρέχω , αποφασισμένος στους επόμενους σταθμούς να φωνάζω από μόνος μου τον αριθμό μου !

Η διαδρομή είναι επίπεδη , άσφαλτος και σε ορισμένα σημεία ελαφρώς κατηφορική .Δεν υπάρχουν δέντρα , παρά μόνο απέραστες εκτάσεις με αμπέλια η άλλες καλλιέργειες !! Κάπου κάπου εμφανίζεται και κάποιο τρακτέρ , που επιστρέφει από τον αγρό στην Νεμέα ! Τρέχω στα χαλαρά , ο ήλιος εμφανίστηκε και κάνει πιο …θερμή την κατάσταση !! Φροντίζω κάθε 20 λεπτά και πίνω μια-δύο γουλιές νερό !! Στο βάθος και δεξιά μας , διακρίνω ένα ΄΄ δάσος ΄΄ από τεράστια δορυφορικά ΄΄ πιάτα ΄΄ !! Άραγε τι να είναι αυτά ? Δεν έχω ακούσει γι αυτά …Στο 10ο χιλ. ελέγχω το ρολόι μου : πηγαίνω με 6 λεπτά ανά χιλιόμετρο ! Σκέφτομαι ΄΄ καλά το πάς , θα μπορούσες κ λίγο πιο αργά μιας και τόση ζέστη ΄΄ !!

Σε λίγο φτάνουμε στα Αηδόνια , είναι το 13ο χιλ. , όπου είναι ο επόμενος Σταθμός μας ! Από ψηλά μας συνοδεύει κι ένα drone !! Εδώ έχει αρκετό κόσμο ( μάλλον οι πιο πολλοί θα είναι συνοδοί κ φίλοι των δρομέων ), πολλά αυτοκίνητα με μισανοιγμένες πόρτες , ξεχειλίζουν από δρομικά πράγματα (ρούχα , νερά κλπ. ) ! Από μακριά εντοπίζω τον συνοδό μου τον Χρήστο, τον πλησιάζω ,δεν μιλάμε , μου δίνει μια νέα φιάλη νερό , του δίνω το άδειο μπουκαλάκι και απομακρύνομαι . Τα τραπέζια είναι γεμάτα με τροφές και υγρά για τους δρομείς , νιώθω ότι ακόμη δεν μου χρειάζεται κάτι από αυτά !! Τσεκάρω φευγαλέα , την πινακίδα που αναφέρει πόσο μακριά είναι ο επόμενος σταθμός !! Για λίγο η διαδρομή είναι επίπεδη αλλά σιγά σιγά ανηφορίζει ελαφρά και σε κάποια σημεία ανηφορίζει αρκετά , όπου και την ανεβαίνω περπατώντας !! Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να σπαταλήσω ενέργεια μεσημεριάτικα , με τον καυτό ήλιο από πάνω μας !!

Μετά από 2 ώρες και 10 λεπτά από την ώρα εκκίνησης , φτάνω στο Πλατάνι , στο 20ο χιλ. Είμαι μια χαρά , δεν υπάρχει ακόμη κάποιο πρόβλημα .Μόνο που έχω μουσκέψει από τον ιδρώτα !! χα χα χα !! Κοιτάζω το ρολόι , κάνω υπολογισμούς , μια χαρά πηγαίνω . Βλέπω ένα λάστιχο να ρέει νερό και πηγαίνω και ξεπλένω τον ιδρώτα από το πρόσωπο και τα χέρια μου !! Πίνω και λίγο δροσερό νεράκι . Ο συνοδός μου είναι εκεί , ανανεώνουμε το νερό που κουβαλώ . Παράλληλα μ ενημερώνει ΄΄ επόμενος Σταθμός σε 13 χιλ. Η διαδρομή είναι χώμα και πέτρες , ανηφόρα καλή και μετά γίνεται κατηφόρα , έχουν και ενδιάμεσο μικρό σταθμό μόνο για αναπλήρωση νερού ΄΄ . Αυτές οι πληροφορίες μου είναι αρκετές . Φεύγω , ανηφορικά ,περπατώντας γοργά και με ρυθμό σε συνδυασμό με την ανάσα μου . Προσπερνώ μερικούς δρομείς . οι οποίοι δεν ανεβαίνουν σβέλτα . ΄΄ Η είναι σίγουροι ότι θα τον καταφέρουν τον αγώνα η τους έχει τελέψει η ζέστη ΄΄ σκέφτομαι …Χαιρετιόμαστε με μερικούς …κάποιοι με γνωρίζουν μέσα από τις περιγραφές μας !! Με ρωτούν αν θα γράψω για τούτον τον αγώνα !! Ο Ήλιος είναι μπροστά μας , τα γυαλιά κάνουν δουλεία τους !! Σκέφτομαι τους αρχαίους δρομείς !! : ΄΄ Αυτοί πως τα έβγαζαν πέρα , χωρίς γυαλιά κλπ. Εξαρτήματα ?? ΄΄ χα χα χα !!

Με πλησιάζει ο συντοπίτης μου , ο Μεσολογγίτης , ο Θανάσης Δημητρίου . Είναι ένα βήμα πίσω μου . Μιλάμε για αρκετή ώρα . Τη ν έχει ξανατρέξει την συγκεκριμένη διαδρομή , μέχρι το Λεβίδι ( 62ο χιλ.). Όπου η διαδρομή γίνεται επίπεδη , τρέχω χαλαρά . Όντως , στο τελείωμα της ανηφοριάς , υπάρχει Σταθμός με νερά και καταγραφή δρομέων .Ανακοινώνω τον αριθμό μου , αναπληρώνω το νερό μου και συνεχίζω . Ο Θανάσης κάπου έχει μείνει πίσω , δεν κατάλαβα σε ποιο σημείο …

Με πλησιάζει ο αγαπημένος φίλος Χρήστος Κατσάνος , μαζί με ακόμη έναν δρομέα .Αλλάζουμε δύο λέξεις και φεύγουν . Περνούν μπροστά μου και τους ακολουθώ στα 5 μέτρα . Κατηφοριά ήπια , ελικοειδής , κλειστές στροφές , χώμα και σκληρή πέτρα . Κάτω χαμηλά διακρίνεται η Εθνική Οδός και οι καταπράσινες επίπεδες καλλιεργημένες εκτάσεις !! Επίπονη η κατηφόρα.. κοπάνημα σκληρό … αλλά παρηγορούμαι με την σκέψη ΄΄ να ρεφάρω λίγο την ανηφόρα που είχα πριν και την πήγαινα σχεδόν όλη περπατώντας ΄΄ !!! Αρχίζει και φυσάει σχετικά δυνατά , σε βαθμό να μου φεύγει το καπέλο !! Μετά την κατηφόρα , είχαμε λίγο επίπεδη διαδρομή με χωματόδρομο και κατόπιν βγήκαμε σε ελαφριά ανηφοριά , άσφαλτος , που την πήγαινα τρέχοντας και πάντα χαλαρά !! Η συννεφιά έχει ξανά έρθει …Μπροστά μου , σε 2 χιλ. διακρίνω ένα χωριό και πίσω από αυτό βλέπω…ανηφοριά πάλι !!! χα χα χα !! Ο Κατσάνος , με το που ‘’μύρισε’’ ανηφοριά , ανέπτυξε ταχύτητα και χάθηκε μες τα πρώτα σπίτια του χωριού .Έκτοτε , δεν τον ξαναείδα (παρά μόνο στον τερματισμό ) !!

Το χωριό ονομάζεται Σκοτεινή !! Ήμαστε στο 33ο χιλ. Ο συνοδός μου- τον εντοπίζω από μακριά- είναι εκεί , με περιμένει με το νερό στα χέρια .Τρώω και λίγα μακαρόνια από τον Σταθμό . Και μια φέτα ψωμί με μέλι και ένα ποτήρι χυμό ! Ο Παύλος έχει το νου του , να περάσουμε από τον τάπητα χρονομέτρησης! Η ώρα είναι 18:25 ! Ανταμώνω την Αντζυ και την Βίκυ !! Τα λέμε για λίγο και με …ξεπροβοδίζουν !!

Αφήνω το χωριό πίσω μου και ανηφορίζω σε μονοπάτι με χορταράκια με κατεύθυνση το βουνό στα ψηλά !! Επόμενος σταθμός σε 15 χιλ. Ενδιάμεσα θα υπάρχει σταθμός μόνο για νερό , οπότε δεν υπάρχει λόγος να κουβαλήσω παραπάνω από το μισό λίτρο πού κουβαλώ συνήθως ως τώρα ! Ο ουρανός συνεχίζει συννεφιασμένος κ βαρύς. Το μονοπάτι , πότε ανεβαίνει και πότε κατεβαίνει . Όπου μπορώ το πηγαίνω τρέχοντας , ειδάλλως περπατώ. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν πάρα πολλές κυψέλες και …μέλισσες !! ΄΄ Εύχομαι μόνο να μην με τσιμπήσει κάποια!!! ΄΄ Τα δέντρα μοσχοβολάνε !!Μερικές στάλες βροχής έρχονται αλλά είναι άνευ σημασίας ! Προσπερνώ μερικούς δρομείς . ( Αυτοί που είναι μαθημένοι σε χώμα και πέτρες ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους που βαδίζουν αργά , προσεχτικά , φοβούμενοι μην τραυματιστούν η μην χάσουν την ισορροπία, τους !! ) Εντοπίζω κι έναν ξένο δρομέα με …σανδάλια !! Τρέχει χαλαρά στο χωμάτινο μονοπάτι , κοιταζόμαστε , χαμογελάμε και τον προσπερνώ …περπατώντας δυναμικά !!Η συννεφιά επικρατεί , αρκετά μαύρη και λίγο…ανησυχητική , αν και κουβαλώ μονίμως το μικροσκοπικό αδιάβροχό μου !! Ένας ακόμη δρομέας κάνει την εμφάνισή του με μπατόν και γοργό βηματισμό !! Κάποια στιγμή εμφανίζεται ένα αγροτικό με σήματα της Διοργάνωσης , με νερά . Τον ευχαρίστησα , δεν πήρα , διότι ακόμη είχα δικό μου και μάλλον θα με έφτανε μέχρι τον Σταθμό ( όπως και έγινε )! Από ψηλά διακρίνονταν ο ενδιάμεσος Σταθμός , με αρκετούς και αυτοκίνητα . Ακούγονταν οι φωνές τους , οι εμψυχώσεις τους !!! Με το που φτάνω εκεί , ανανεώνω το νερό μου και συνεχίζω . Ο δρομέας Κρικαρόπουλος , είναι εκεί συνοδός σε άλλον δρομέα μιας και αυτός είναι πολυτραυματίας !! Περαστικά φίλε ! Μου φωνάζει να βιαστώ !!!χα χα χα !!

Λίγο πιο πέρα , ήταν ένας ξένος δρομέας , από άλλη χώρα . Είχε σταματήσει στην άκρη του δρόμου και ασχολούνταν με τις κάλτσες του. Δίπλα του ακριβώς ,έτυχε και ήταν ένας σωρός από σκουπίδια με ρούχα παλιά και φθαρμένα !! Πλησιάζω και –κάνοντας χιούμορ – τον ρωτώ στην Αγγλική : ΄΄Is this your own clothes my friend?? ΄΄ !!! Με κοιτάζει έντρομος σχεδόν , μετά κοιτάζει τα ρούχα και μου απάντα αρνητικά και γελώντας !!!Τον αποχαιρετώ και συνεχίζω . Πιο πέρα , ένας δρομέας ακούει τις συμβουλές του προπονητή του . Εν μέρει τις υιοθετώ κι εγώ ! χα χα χα !!

Η διαδρομή είναι κατηφορική , ελικοειδής κ άσφαλτος μέχρι τον επόμενο σταθμό . Την τρέχω χαλαρά ΄΄ να ρεφάρω το ανηφορικό μονοπάτι που είχα πριν ΄΄ !! Προσπερνώ μερικούς δρομείς . Από το απέναντι ρεύμα , ανεβαίνουν φορτηγά που μεταφέρουν κυψέλες κ σμήνη μελισσών . Είναι η κατάλληλη ώρα για τέτοιες μετακινήσεις . Η Ώρα πλησιάζει 8 το βράδυ μπλούζα μου έχει στεγνώσει , το καπέλο μου είναι μούσκεμα στον ιδρώτα . ΄΄ Στον Σταθμό αυτό , έχω σχεδιάσει και θα πάρω τον φακό , το σακίδιό μου και να πιώ και ένα ποτήρι από το ισοτονικό μου. ΄΄ σκέφτομαι !

Μέσα στο δάσος ακούγεται και το νυκτόβιο πτηνό , ο Γκιώνης , πού άρχισε το τραγούδι του !!! Κάτω χαμηλά , διακρίνεται το χωριό , η Κανδύλα , αλλά ως εκεί ΄΄ έχουμε ακόμη δρόμο ΄΄ χα χα χα !! Σε ένα πλάτωμα του δρόμου , είναι ένα αμάξι και από το παράθυρο εξέχει το κεφαλάκι από ένα μικρό παιδάκι . Κάθε φορά που περνά και κάποιος δρομέας , αυτό χειροκροτεί και φωνάζει ΄΄ γεια σου γεια σου ΄΄ !! Εννοείται του ανταποδίδω τον χαιρετισμό χαμογελώντας !! Όσο πλησιάζουμε προς το χωριό , ακούγονται όλο και πιο καθαρά οι φωνές από τον Σταθμό !

Κοιτάζω το ρολόι μου , δείχνει ώρα 20:30 . Συμπληρώσαμε 48 χιλιόμετρα ! Μια Χαρά ήμαστε ΄΄ σκέφτομαι ‘’ και το σώμα και ο χρόνος μου. Τα τελευταία μέτρα είναι κατηφορικά και ο Σταθμός ορατός , όπως και ο συνοδός μου . Βλέπω και τον Κο Αντωνόπουλο μαζί με την σύζυγό του που είναι εκεί και σπεύδω και τους χαιρετώ !! Κάνω χιούμορ με τους εθελοντές : ‘’ Όλα καλά παιδιά ?! Χρειάζεστε κάτι ? Θέλετε κάποια βοήθεια?!!’’ Με κοιτούν έκπληκτοι αρχικά και μετά γελούν δυνατά !!! Ο Σταθμός είναι πλούσιος ! Έχει απ όλα τα καλούδια !! Ώσπου , να φάω μία φέτα ψωμί με μέλι και να πιώ ένα νερό , ήρθε τρέχοντας και ο Χρήστος , εφοδιασμένος με το σακίδιό μου και τον φακό κεφαλής . Με βοηθά και τα φοράω . Του δίνω τα γυαλιά μου και αλλάζω και το καπέλο , παίρνω ένα που δεν έχει πλαϊνά προστατευτικά για τον ήλιο . Παράλληλα , ενώ μου αναλύει την διαδρομή ως τον επόμενο σταθμό , μου δίνει και πίνω ένα ποτήρι από το ισοτονικό που έχω φτιάξει από την προηγούμενη ημέρα .Ρουχισμό δεν αλλάζω εδώ , συνεχίζω με τα κοντομάνικα , ο καιρός είναι καλός . Μερικοί κάτοικοι , που είναι στις καρέκλες του καφενείου με παρατηρούν κάπως περίεργα – έκπληκτοι !! Άραγε γιατί?!!! Βουτάω άλλη μια φέτα ψωμί , ρίχνω μια φευγαλέα , γρήγορη ματιά στην πινακίδα που μας πληροφορεί πόσο μακριά ( σε 6 χιλ. ) και τι ώρα κλείνει , ο επόμενος Σταθμός και αναχωρώ περπατώντας και μασουλώντας την, με μια παιδικότητα τρελή !! χα χα χα Ώσπου να βγω από το χωριό , μερικοί κάτοικοι μου εύχονται ‘’ καλή νύχτα ‘’ από τις βεράντες τους , όπου κι εγώ ευχαριστώντας τους , ανταποδίδω τις ευχές ! Μερικά μικρά παιδάκια , είναι στην άκρη του δρόμου και με περιμένουν για να κάνουμε hi5 !

Ταυτόχρονα ,δοκιμάζω τον φακό μου και ενεργοποιώ το ανακλαστικό νύχτας που θα αναβοσβήνει όλη νύχτα , το έχω στην πλάτη του σακιδίου , για να είμαι ορατός στην νύχτα από τα αυτοκίνητα που τυχόν έρχονται πίσω μου .Ψηλαφίζω τις τσέπες του σακιδίου , να θυμηθώ τι έχω βάλει μέσα από την προηγούμενη ημέρα : 2 μπάρες δημητριακών , σε περίπτωση που πεινάσω στην διαδρομή , ένα τζέλ – σπρέυ πάγου για τυχόν τραυματισμό , ένα ντεπόν αναβράζων μπας και εμφανιστεί κανένας ξαφνικός πονοκέφαλος , μωρομάνδηλα , μία σφυρίχτρα , χαρτί υγείας , ρεζέρβα μπαταρίες κ φακό μήπως και τούτος πάθει βλάβη , έναν επίδεσμο , ένα κομπίτ , ένα νυχοκόπτη , μια καρφίτσα και λίγο μπεταντίν , σε περίπτωση φουσκάλας , να την εξουδετερώσω και να συνεχίσω , αυτά ! Το σακίδιο έχει και δύο θήκες με ασκούς μισού λίτρου. Στον έναν ασκό έχω χυμό , στον άλλο το ισοτονικό μου και στην ζώνη μέσης έχω μισό λίτρο νερό . Με μαθηματική ακρίβεια και κάθε 20 λεπτά ‘’τιμώ / πίνω ’’ κάποιο από τα παραπάνω !!

Μετά από 5 -10 λεπτά που έχω ξεμακρύνει από την Κανδύλα , έρχεται το απαλό σκοτάδι της νύχτας !! Ανοίγω τον φακό μου , στην χαμηλή βαθμίδα και τον βάζω να σημαδεύει πολύ χαμηλά για να μην τυφλώνει τους οδηγούς αυτοκινήτων που έρχονται από απέναντι ! Η διαδρομή κατηφορίζει ελαφρώς και όσο προχωρώ επιπεδώνεται . Άσφαλτος . Από την αντίθετη κατεύθυνση έρχονται μερικά τεράστια τρακτέρ με μεγάλη ταχύτητα και θόρυβο , κορνάροντας παρατεταμένα . Σηκώνω το χέρι μου ως ένδειξη χαιρετισμού.

Ακολουθεί η πανέμορφη ηρεμία της νύχτας …μόνο το ‘’τραγούδι ‘’ ενός ελαφριού πλάγιου ανέμου και μερικά τριζόνια ακούγονται …υπέροχη ορχήστρα ! Και τα βήματά μου κάθε φορά που ακουμπούν το έδαφος ! Οι μυρωδιά του πράσινου χορταριού των αγρών είναι πολύ δυνατή .

Βαθιά , μέσα μου , έχω ΄΄ κλειδωμένη ΄΄ την απόσταση των 180 χιλ. , που σημαίνει τίποτα ( σχεδόν ! ) δεν θα με σταματήσει να την φτάσω στο τέρμα . Είμαι αποφασισμένος , ο στόχος μου είναι το στάδιο της Αρχαίας Ολυμπίας , εντός 28 ωρών !!!

Μακριά στην κατεύθυνση του δρόμου , εντοπίζω μερικά δυνατά φώτα . ‘’Θα είναι μάλλον ο επόμενος Σταθμός ‘’ σκέφτομαι . Υπολογίζω σε περίπου μισή ώρα , να φτάνω εκεί . Σκέφτομαι ‘’ τι έχω ανάγκη να κάνω εδώ …α, να ξεπλύνω το πρόσωπο και τα χέρια μου από τον ιδρώτα και το αλάτι ‘’ . Φτάνοντας εκεί , φωνάζω δυνατά τον αριθμό μου , ξεπλένομαι και συνεχίζω . Επόμενος Σταθμός θα είναι το Λεβίδι !!

Στο πρώτο χιλ. φεύγοντας από τον Σταθμό συναντώ δύο δρομείς να περπατούν …και να μην φορούν φακό η κάτι άλλο φωτεινό σηματάκι . Σκέφτομαι τις οδηγίες της Διοργάνωσης , έλεγε ότι πρέπει να έχουμε φακό κλπ . Αυτοί εδώ δεν έχουν , άρα δεν ακολουθούν τους κανόνες ! Χμμμ…τέλος πάντων !!!

Η διαδρομή αρχικά συνεχίζει σε επίπεδη αλλά σιγά σιγά ..ανηφορίζει !! Τρέχω μόνος μου . Μπροστά κ πίσω μου δεν διακρίνεται κάποιο φώς δρομέα …Χασμουριέμαι μερικές φορές . Σκέφτομαι : ‘’ χμ , Παναγιωτάκη μ’ , τέτοια ώρα πηγαίνεις για το κρεβατάκι σου , αλλά απόψε κάνεις μεγάλη υπέρβαση !! χα χα χα !!! Κάποια στιγμή με προσπερνά ο ποδηλάτης που τον αναφέρω στην αρχή της περιγραφής μας !

Μπροστά και ψηλά διακρίνεται ένα χωριό με πολλά φώτα ΄΄ , μάλλον εκεί θα είναι το Λεβίδι ‘’ σκέφτομαι . Με προσπερνούν 2 δρομείς που τρέχουν μαζί και δεν φέρουν φωτισμό !! Εκνευρίζομαι ελαφρώς !! Σε κάποιο σημείο σταματώ να τρέχω και περπατώ γοργά ! Κοιτάζω στο χωριό , προσπαθώντας να εντοπίσω δρομείς από το φως των φακών τους , να εντοπίσω την διαδρομή μετά το χωριό…

Στον ουρανό εντοπίζω το φεγγάρι να είναι λιγοστό και …‘’ξαπλωμένο ’’ . Η μυθολογία λέει ότι αν το φεγγάρι είναι ‘’ξαπλωμένο’’ , σημαίνει ότι δεν θα βρέξει !! Και το πιστεύω διότι το έχω καρατσεκαρισμένο !!χα χα χα !! Οπότε , συνεχίζω με σιγουριά ότι δεν θα έχουμε μπόρες κλπ !

Συναντώ ξανά τον ποδηλάτη , που σταμάτησε και μιλάει στο τηλέφωνο. Περνώντας δίπλα του , ακούω να λέει ‘’ Ναι ναι , έχουν όλοι φακούς κλπ , κανένα πρόβλημα… ‘’ και δεν κρατιέμαι και του απαντώ δυνατά ( για να ακούσει και ο συνομιλητής του) προσπερνώντας του ‘’ Ε , όχι κι όλοι… ‘’ . Αυτός με ακούει και χαμογελώντας , διορθώνει ‘’ χα χα , ναι είναι και μερικοί χωρίς φακό ‘’ !! Πιο πάνω 2 δρομείς περπατούν…τους πλησιάζει ένα αυτοκίνητο , αν και απαγορεύεται βάσει κανονισμών , και συμπορεύονται μαζί , μιλάνε , κλπ …γκρρρ!

Συνεχίζω την ανηφορική πορεία μου με δυναμικό βάδισμα και πάντα με ρυθμό μαζί με την αναπνοή μου ! Τα γυμνά μέρη των χεριών μου είναι κρύα ,αλλά ευτυχώς σε λίγο θα αλλάξω ρούχα . ‘’ Αυτό το χωριό πολύ ψηλά μου φαίνεται το έφτιαξαν ΄΄ σκέφτομαι !! Φτάνω στην άκρη του χωριού , οι κολώνες φωτισμού φωτίζουν τον δρόμο , σβήνω τον φακό μου και ανεβαίνω γοργά . Μετά από λίγο , φτάνω στην πλατεία . 2 τροχονόμοι (?) , εθελοντές (?) κατευθύνουν τα αυτοκίνητα και τους δρομείς ! Κάνω χιούμορ μαζί τους και τους ρωτώ σοβαρός : ‘’ Αυτό το χωριό , ρε παιδιά , γιατί το έχτισαν τόσο ψηλά ? τι φοβήθηκαν ? γιατί δεν έφτιαξαν χαμηλά , σαν την πανέμορφη Κανδύλα?!!

Φτάνω στην πολύβουη ( από κόσμο κ μουσική ) πλατεία . Είναι το 62ο χιλιόμετρο!! Ώρα 22:20. Κόσμος πολύς Δρομείς που τερμάτισαν τον αγώνα των 62 χιλ. ! Δρομείς κουρασμένοι , ξαπλωμένοι , τυλιγμένοι με ισοθερμικές κουβέρτες , άλλοι κάνουν διατάσεις και εθελοντές και συνοδοί και απλοί κάτοικοι !! ‘’Μεγάλη παγίδα για να αισθανθεί να εγκαταλείψει κανείς’’ , σκέφτομαι !! Άλλοι τρώνε , άλλοι αναχωρούν για την συνέχεια !!! Ο συνοδός μου είναι εκεί . Τρώω μερικά κομμάτια μήλο και πίνω μια σούπα ! Έρχεται και μου μιλά ένας από τους διασώστες ! Είναι ο φίλος μας ο Ζουπ !! Αγκαλιές , χειραψίες , αναμνηστικές φωτογραφίσεις… Παράλληλα αλλάζω ρούχα . Διαβάζω την πινακίδα με τις πληροφορίες για την διαδρομή . Φοράω μια μακρυμάνικη μαύρη μπλούζα με φωσφόριζε ρίγες ! Όσο μιλώ με τον φίλο μου , ο συνοδός μου αναπληρώνει τα υγρά στα παγουράκια μου. Όταν βλέπει να σταματώ την κουβέντα με τον Ζούπ , μου αναλύει την διαδρομή και με ενημερώνει για εσάς που τηλεφωνήσατε και στείλατε μηνύματα στο κινητό μου !! Και σας ευχαριστώ θερμά !! Όλα μαζί , ταυτόχρονα και σβέλτα !! Σε λίγο είμαι έτοιμος . Χαιρετώ ακόμη έναν φίλο δρομέα που τερμάτισε τα 62 χιλ. , βουτάω ακόμη μία σούπα σε πλαστικό κυπελάκι και αναχωρώ βαδίζοντας γοργά , ανηφορικά . Η ώρα είναι 22:30.

Εντοπίζω , τον φίλο δρομέα Νίκο Πεκρίδη ! Εμφανώς κουρασμένος , ακολουθεί τον συνοδό του και πάνε στο αυτοκίνητο να αλλάξει ρούχα !!Τον χαιρετώ και απομακρύνομαι .


https://panosmaltezos.wordpress.com
Etien Posted - 20/05/2018 : 21:45:31

Σε ευχαριστω πολυ για την τιμη Στεφανε !!!



https://panosmaltezos.wordpress.com

RunningNews.gr Forum © RunningNews.gr Go To Top Of Page
Snitz Forums 2000