| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Fidelio
Master Forum-Runner
2582 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 15/09/2014 : 15:15:53
|
quote:
Originally posted by Rigelian
Πάμε ξανά:
Μαγαζί είχα.
Δεν ενδιαφέρει αυτό την συζήτηση, δεν εξυπηρετεί την παραγωγικότητά της και δεν την προχωράει.
Δεν σε αμφισβητώ στο οτι είχες , αμφέβαλα ομως - πριν μας βγάλεις το συκωτι οτι ναι είχες τελικά - βάση του τρόπου που προχωράς στην συζήτηση μετα την υπόδειξη παραγόντων εξαθλίωσης όσων έχουν μαγαζιά και όσοι εργάζονται σε αυτά στην πλήρη διευρηνση ωραρίου.
Την παραγωγικότητα της συζήτησης την βοηθά και πολύ μάλιστα ωστε να σε καταλάβω "συνάδελφε", γιατί και εγώ είχα μαγαζί....
Τα υπόλοιπα στα οποία αναλώνεσαι , να καταδεικνύεις λογικά σφάλματα είναι υπεκφυγή γιατί εδώ δεν διαγωνιζόμαστε στην διαλεκτική και την ρητορική. Οταν συζητάμε για εργατικά δικαιώματα αλλά και την καταρευση των μικρομεσαίων, χέστηκα για το παιχνίδι ως αυτοσκοπό.
quote:
Δεν μπερδεύω τίποτα, δεν υπεκφεύγω ποτέ και δεν χρησιμοποιώ τεχνάσματα διαλεκτικής, όπως εσύ συνέχεια κάνεις, το γυρνάς στο προσωπικό και επιμένεις να ασχολείσαι μαζί μου αντί να παραθέτεις τις απόψεις σου στο θέμα!
Ακου λοιπον. Είναι ευτήχημα προς το παρόν που έγινε ανάκληση αυτής της παράλογης αποφασης για φουλ-ωράρια της κυριακές καθώς έτσι δεν θα προκληθούν ανεπανόρθωτες βλάβες σε εμπορους και καταστηματάρχες , σε υπαλλήλους , οδηγώντας σε λουκέτα και την ανεργία ή όταν θα καθυστερούν αυτά, στην ταλαιπωρία τόσων ανθρώπων.
Εσύ όμως είχες μαγαζί. Τώρα δεν έχεις. Τι σε νοιάζει , θα μου πεις; Ελα ντε, εσύ υπερασπίζεσαι το δικαίωμα της ελευθερίας....
Και πάψε να πιστεύεις οτι ασχολούμε με σένα προσωπικά.
People make life so much worse than it has to be and believe me, it's a nightmare without their help. ~ Boris Yelnikoff |
 |
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 15/09/2014 : 16:49:28
|
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ, ΣΗΜΕΡΑ
θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτού του ντοκιμαντέρ.
Στις ΣΤΑΓΩΝΕΣ θα μάθετε ότι ο πόλεμος του νερού
δεν είναι ένα πιθανό σενάριο από το μακρινό μέλλον,
αλλά μια πραγματικότητα που βιώνουν συμπολίτες μας εδώ και χρόνια.
Τώρα, έφτασε στις πόρτες όλων μας.
Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ, το διφορούμενο μήνυμα αναφορικά με τους αγώνες που γίνονται για τις σταγόνες της ζωής,
αναφέρεται ακριβώς σε αυτό: στους αθέατους αγώνες συμπολιτών μας,
στις ιστορίες που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας,
στην ανεπίστρεπτη καταστροφή του νερού που συντελείται στο όνομα της “ανάπτυξης” και, συχνά, δεν εντάχτηκε ούτε στην προβληματική των κινημάτων που υπερασπίζονται τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού.
Είπαμε: η ιδιωτικοποίηση έχει και μια αθέατη πλευρά, πιο καίρια και χρόνια από οτιδήποτε άλλο.
Τόπος καταγραφής, λοιπόν, η Ελλάδα.
Μέσα από διαφορετικά παραδείγματα απ’ όλη τη χώρα θα επιδιώξουμε να αναδείξουμε τους πολλαπλούς κινδύνους που προκύπτουν
τόσο από τις πρόσφατες όσο και από τις χρόνιες παθογένειες γύρω από τον σφετερισμό των υδάτων με σκοπό το ιδιωτικό υπερκέρδος.
Η διαδρομή μας θα έχει πέντε προορισμούς: Θεσσαλονίκη, Αποπηγάδι Χανίων, ανατολική Χαλκιδική, Ασωπό και Βόλο.
Έτσι, θα δούμε πέντε ξεχωριστές περιπτώσεις (επιδιωκόμενης) ιδιωτικοποίησης
και ταυτόχρονα θα εξετάζουμε κάθε φορά ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σχεδιασμού που συναντάμε και σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
Με απλά λόγια, μέσα από αυτά τα παραδείγματα θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε το σύνολο των κινδύνων που αντιμετωπίζει το νερό στην Ελλάδα.
Ντοκυμαντέρ ΣΤαγώνες της Νέλλης Ψαρρού
http://youtu.be/2cthF1XWEgM
http://www.stagonesdoc.gr/
..Κάτι τρέχει με το νερό.. και όχι μόνο.. στην Ελλάδα..! |
Edited by - xipolitos on 16/09/2014 02:32:31 |
|
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 16/09/2014 : 10:23:57
|
ΟΙ ΘΥΡΩΡΟΙ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ
Πόσο διαφορετικός πρέπει να φάνταζε ο παγωμένος αέρας της Μόσχας στον Τζέφρι Σακς. Η προηγούμενη μεγάλη αποστολή, για το αγαπημένο παιδί του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1985, τον είχε φέρει αντιμέτωπο με τη μολυσμένη ατμόσφαιρα και την έλλειψη οξυγόνου στην Λα Παζ της Βολιβίας. Τότε όμως τα είχε καταφέρει. Εφάρμοσε σε πειραματικό επίπεδο τη θεραπεία σοκ την οποία αργότερα θα δοκίμαζε το ΔΝΤ σε όλο τον κόσμο: Μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε συνδυασμό με απάνθρωπα μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής» που μετριούνται σε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.
Στη Μόσχα όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το ταξίδι, που πραγματοποίησε με χρήματα του Τζορτζ Σόρος, αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, πέτυχε θεωρητικά τον στόχο του αλλά στοίχισε μερικά δισεκατομμύρια δολάρια στους πάτρονές του. Ο Σακς κατάφερε να στήσει τον μηχανισμό ξεπουλήματος της χώρας αλλά δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα ώστε η μερίδα του λέοντος να περάσει απευθείας στα χέρια των ξένων πολυεθνικών. Αντιθέτως οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις που επέβαλε ο τότε πρόεδρος Μπόρις Γιέλτσιν, αφού πρώτα βομβάρδισε το κοινοβούλιο, οδήγησαν στη δημιουργία των περίφημων Ρώσων Ολιγαρχών οι οποίοι μπορούσαν να διαπραγματευτούν από θέση ισχύος με τους γύπες των διεθνών αγορών – πάντα σε βάρος των Ρώσων πολιτών.
Η σχετική αυτή αποτυχία έγινε έκτοτε μάθημα για το ΔΝΤ αλλά και τα επιχειρηματικά μεγαθήρια που επιχειρούν να υφαρπάξουν τις υποδομές μιας χώρας για ένα κομμάτι ψωμί. Ενω προσέχουν να μην χάσουν τον έλεγχο της κατάστασης, από τοπικές επιχειρήσεις που συχνά λειτουργούν με όρους μαφίας, γνωρίζουν πολύ καλά ότι χρειάζονται τις πολιτικές διασυνδέσεις αλλά και τα δίκτυα προπαγάνδας που έχουν στήσει με υπομονή και κόπο οι «ντόπιοι».
Πως θα μπορούσε να κινηθεί η καναδική Eldorado στην Ελλάδα εάν δεν είχε τη στρατιά δημοσιογράφων στα μέσα ενημέρωσης του Μπόμπολα να προετοιμάζουν το έδαφος και να εξισώνουν τους κατοίκους της Χαλκιδικής με τρομοκράτες. Πόσο κενή θα ήταν η σκηνοθετημένη συγκέντρωση των «αγανακτισμένων» κατοίκων στην περιοχή εάν η Νέα Δημοκρατία δεν έστελνε τον Άδωνη Γεργιάδη να διαλαλεί τα προτερήματα της καναδικής επένδυσης.
Και λίγο νωρίτερα, πόσο άχαρη θα ήταν η παρουσία του Γερμανού τοποτηρητή Χανς Γιοακίμ Φούχτελ, ο οποίος ήρθε να επιβάλλει τις γερμανικές εταιρείες διαχείρισης απορριμμάτων, εάν το σύνολο των νυχτερινών δελτίων δεν τον αντιμετώπιζε σαν μεσσία – και ο Άδωνις (ναι, πάλι αυτός) δεν σερνόταν από κανάλι σε κανάλι για να εξηγεί πόσο «συμπαθητικός» είναι ο Γερμανός υπουργός. Αντίστοιχα πόση ευγνωμοσύνη χρωστά η κινεζική Cosco στις τηλεοπτικές εκπομπές προώθησης ξένων εταιρειών που παρουσιάζει κάθε Κυριακή βράδυ ο ΑΝΤ1.
Αυτού του είδους τα δίκτυα προπαγάνδας και πολιτικού χαμαιλοντισμού χρειάζονται δεκαετίες για να στηθούν και είναι αναντικατάστατης σημασίας για κάθε σοβαρό επενδυτή ή… κατακτητή. Προφανώς αρκετές οικονομικές υπερδυνάμεις φροντίζουν να «φυτεύουν» δικούς τους ανθρώπους με όσο το δυνατόν λιγότερες παρεμβάσεις. Η αποκάλυψη λόγου χάρη μέσω του Wikileaks ότι η αμερικανική πρεσβεία παρεμβαίνει σε ελληνικές σχολές δημοσιογραφίας προετοιμάζοντας νέες γενιές δημοσιογράφων ήταν ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα. Επίσης, η δημιουργία των λεγόμενων Ειδικών Οικονομικών Ζωνών θα περιορίσει περαιτέρω την αξία χρήσης των θυρωρών καθώς ολόκληρες περιοχές της χώρας θα μετατραπούν σε αυτοδιαχειριζόμενες αποικίες εταιρειών όπου δεν θα ισχύει κανένας εργασιακός και περιβαλλοντικός περιορισμός.
Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως ο «θυρωρός» μπορεί να ανοίξει πόρτες, να λαδώσει μηχανισμούς και να κλείσει στόματα με πολύ χαμηλότερο κόστος και σε πολύ συντομότερο χρονικό διάστημα.
Η πλειονότητα λοιπόν των μεγάλων ιδιωτικοποιήσεων που αφορούν τις υποδομές της χώρας σχεδιάζεται από ξένα μεγαθήρια που συστήνουν κοινοπραξίες με ελληνικές επιχειρήσεις. Ήδη από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε ο κατάλογος του ξεπουλήματος εμφανίστηκαν κονσόρτσιουμ ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων να διεκδικούν τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας.
Οι συμμαχίες αυτές αν και τροποποιούνται διαρκώς είναι ενδεικτικές του κλίματος: Στο φυσικό Αεριο (ΔΕΠΑ -ΔΕΣΦΑ) είδαμε τον τσεχικο όμιλο PPF να καταθέτει προσφορά σε συνεργασία με την ΓΕΚ Τέρνα του Γιώργου Περιστέρη. Αντίθετα η Προμηθέας Gas του ομίλου Κοπελούζου έκανε τότε «στην άκρη» προσδοκώντας μελλοντικά οφέλη από την επικράτηση ρωσικών συμφερόντων. «Μήπως ο όμιλος Κοπελούζου είναι το παρατσούκλι της Gazprom» αναρωτιόταν παλαιότερα η αμερικανική πρεσβεία σε ένα από τα τηλεγραφήματα της προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αργότερα τα ονόματα του Κοπελούζου και της Gazprom ακούστηκαν και για τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) ως ανταγωνιστές του Βαρδή Βαρδινογιάννη και του Ευάγγελου Μυτιληναίου που κατέβαιναν στο παιχνίδι μέσω της κοινής τους εταιρείας M&M Gas.
Παρόμοιο ήταν το σκηνικό και για το ξεπούλημα της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ όπου οι γαλλικοί κολοσσοί της Suez και της Veolia έστηναν τις πρώτες συμμαχίες τους με τον Μπόμπολα και τον όμιλο MIG του Βγενόπουλου, αντίστοιχα. Στη συνέχεια η δεύτερη συμμαχία αντικαταστάθηκε από την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ του Γ. Αποστολόπουλου με την ισραηλινή εταιρεία ύδρευσης Mekorot.
Στο χώρο της διαχείρισης απορριμμάτων διέρρευσαν από πολύ νωρίς τα ονόματα Ελλήνων εργολάβων που φέρονται να εξέφρασαν ενδιαφέρον, όπως ο Μπόμπολας, ο Περιστέρης, ο Λάτσης, ο Κοπελούζος και ο Μυτιληναίος αλλά δεν αποκαλύφθηκαν άμεσα οι ξένες εταιρείες – πιθανότατα γιατί το Βερολίνο συντονίζει κεντρικά το φαγοπότι στη συγκεκριμένη πίτα των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσω του Φούχτελ.
Σημαίνουν μήπως όλα αυτά ότι το ελληνικό κεφάλαιο, αφού παρέλαβε τα τριάντα αργύρια της προδοσίας μετατρέπεται αν μη τι άλλο σε ισότιμο εταίρο των γερακιών που εποφθαλμιούν τη δημόσια περιουσία; Η αλήθεια δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από μια τέτοια αντίληψη.
Ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση συνεργασίας που μας επιτρέπει να καταλάβουμε τα λεόντεια χαρακτηριστικά των κοινοπραξιών ήταν οι συμφωνίες της καναδικής Eldorado με τον Μπόμπολα. Όπως είχε αποκαλύψει από πολύ νωρίς το Unfollow, στο ρεπορτάζ της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου, η εταιρεία του Μπόμπολα συμμετέχει μόλις με το 5% στην εταιρεία που θέλει να δραστηριοποιηθεί στην περιοχή ενώ η Eldorado ελέγχει το υπόλοιπο 95%. Ο Μπόμπολας λειτούργησε απλώς σαν μεσάζοντας χρησιμοποιώντας τις διασυνδέσεις του σε διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις για την εξαγορά και μεταβίβαση της TVX Hellas με το μικρότερο δυνατό πολιτικό και οικονομικό κόστος.
Ανάλογο παιχνίδι είχε παίξει στο παρελθόν ο Ανδρέας Βγενόπουλος της MIG o οποίος βρέθηκε να κατέχει μετοχές του ΟΤΕ πριν αυτές καταλήξουν στα χέρια της Deutsche Telekom – γεγονός που έκαμψε τις αντιδράσεις για το ξεπούλημα των εθνικών δικτύων τηλεπικοινωνίας στους Γερμανούς.
Παλιοί και νέοι νεροκουβαλητές
Η οικονομική κρίση μπορεί να έχει επιδεινώσει τη θέση του ελληνικού κεφαλαίου στο λεγόμενο διεθνή καταμερισμό εργασίας αλλά στην πραγματικότητα οι έλληνες επιχειρηματίες ανήκαν σχεδόν πάντα στην κατηγορία του παρασιτικού καπιταλιστή δεύτερης κατηγορίας. Στην πραγματικότητα, όπως εξηγούσε παλαιότερα ο καθηγητής Β. Φούσκας από το Richmond American International University ήταν πάντα εξαρτημένη από τη Δύση αφού δημιουργήθηκε «σαν ένα τεχνητό κατασκεύασμα Βρετανών και Γάλλων ιμπεριαλιστών που ήθελαν έτσι να μπλοκάρουν τη ρωσική επιρροή στη Μεσόγειο».
Η μετέπειτα μικρασιατική καταστροφή στέρησε από τον ελληνικό πληθυσμό και τα ελάχιστα τμήματα της αστικής τάξης που είχε δημιουργηθεί στη Μικρά Ασία. Ήδη από την εποχή της κατοχής τα «τζάκια» που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα όφειλαν περισσότερο στον ακραίο δωσιλογισμό τους παρά στις επιχειρηματικές τους ικανότητες. Η χώρα βυθισμένη στον εμφύλιο και αργότερα στη δικτατορία ακολουθούσε με καθυστέρηση τουλάχιστον δυο δεκαετιών τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία και οι επιχειρηματίες της περίμεναν πάντα σαν φτωχοί συγγενείς να επωφεληθούν από τα ψίχουλα που άφηναν πίσω τους τα πακέτα βοήθειας σαν το σχέδιο Μάρσαλ, το πακέτο Ντελόρ κ.ο.κ. Το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας κατέληγε πάντα σε ξένες κατασκευαστικές ή άλλες εταιρείες που επιβάλλονταν ως όρος για την ξένη βοήθεια.
Ειδικά μετά την ένταξη στην ΕΟΚ και πολύ περισσότερο στην ευρωζώνη οι ισχυρές χώρες της Ευρώπης κατάφεραν να αποδιαρθρώσουν πλήρως το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και να αναλάβουν όλα τα σημαντικά εργαλεία άσκησης οικονομικής πολιτικής. Παρόλα αυτά η παροχή ρευστότητας από την πολιτική χαμηλών επιτοκίων δημιούργησε μια επίπλαστη εικόνα του ελληνικού κεφαλαίου σαν του νέου «ιμπεριαλιστή» των Βαλκανίων.
Παραδόξως οι πρώτοι που φάνηκε να πείθονται από την εθνική διήγηση της μεγάλης επιχειρηματικής Ελλάδας, δεν ήταν ούτε επιχειρηματίες ούτε νεοφώτιστοι απόφοιτοι του London School of Economics – ήταν σημαντικά τμήματα της ελληνικής Αριστεράς τα οποία (απολύτως καλοπροαίρετα) θέλησαν να προστατεύσουν τους λαούς των Βαλκανίων από την αγριότητα των Ελλήνων… ιμπεριαλιστών. Η αγριότητα ήταν πράγματι παρούσα και έχει καταγραφεί σε αρκετά ρεπορτάζ της εποχής για τις δεκάδες «Μανωλάδες» που έστηναν Έλληνες επιχειρηματίες στα Βαλκάνια, καταπατώντας όχι μόνο εργασιακά αλλά και στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των βορείων γειτόνων μας. Ο «ιμπεριαλισμός» όμως είναι και πάλι βαριά κουβέντα – ο Ελληνικός καπιταλισμός έδρασε και τότε σαν νεροκουβαλητής μεγάλων επιχειρήσεων από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Προφανώς οι Έλληνες βιομήχανοι είχαν όλη την… κακή πρόθεση να δράσουν σαν αιμοδιψείς εργοδότες. Όπως συμβαίνει όμως και σήμερα στο Μπαγκλαντές είναι σαν να κατηγορείς μόνο τους τοπικούς βιοτέχνες για το θάνατο εκατοντάδων εργαζομένων χωρίς να συνειδητοποιείς ότι πίσω από αυτούς κρύβονται ορισμένες από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές του πλανήτη, που κινούν τα νήματα.
Αρκετά πιο προσγειωμένη στις εκτιμήσεις της η εφημερίδα το ΒΗΜΑ με ρεπορτάζ της το Σεπτέμβριο του 1999 εξηγούσε πως η Μεγάλη Ελλάδα μετατρεπόταν σε «γέφυρα» για τις «μεγάλες μπίζνες στα Βαλκάνια». Οι «Μπίζνες» στις οποίες αναφερόταν βέβαια η εφημερίδα ήταν το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Αλβανίας και των Σκοπίων, μια διαδικασία που διέλυσε τις τοπικές οικονομίες και δείχνει ακόμη και σήμερα τις καταστροφικές τις συνέπειες (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το ξεπούλημα της Βουλγαρικής ΔΕΗ που οδήγησε σε εξέγερση).
Προφανώς αυτό το βαλκανικό «Ελντοράντο» διέκοψε για λίγο την πτώση του ποσοστού κέρδους των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων. Μόλις εξάντλησε τα καύσιμά του όμως το «ελληνικό θαύμα» συνετρίβη χωρίς ποτέ τα σωστικά συνεργεία να εντοπίσουν επιζώντες.
Σαν θυρωροί λοιπόν των πολυεθνικών (ή για να χρησιμοποιήσουμε τη δημοσιογραφική ορολογία σαν fixer) οι Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες φαίνεται να βρίσκουν μια μικρή αξία χρήσης. Οι σχέσεις βέβαια των «θυρωρών» με τους ενοίκους της πολυκατοικίας δεν είναι πάντα ασυννέφιαστες. Πριν από μερικούς μήνες ένα μπαράζ δημοσιευμάτων ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης έδειξε ότι οι ξένοι οικονομικοί ηγέτες της χώρας δεν θα ανεχθούν και πολλά πολλά από τους Έλληνες μεσάζοντες. Με «ολιγάρχες» που ελέγχουν την οικονομία της χώρας με πρακτικές «μαφίας» συνέκρινε την επιχειρηματική ελίτ της χώρας το γερμανικό περιοδικό Stern.
To Spiegel παρουσίαζε φωτογραφικά αφιερώματα για τους εφοπλιστές που δεν πληρώνουν ούτε ευρώ στο κράτος ενώ το Reuters ξετίναζε κατά διαστήματα τους θεσμικούς νταβατζήδες τραπεζών και άλλων ευγενών ιδρυμάτων. Όλα τα ρεπορτάζ αποτελούσαν φυσικά δημοσιογραφικά διαμάντια και περιείχαν αδιάψευστα στοιχεία τα οποία κανένα από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα δεν θα τολμούσε να παρουσιάσει. Η συγχορδία όμως των ξένων μέσων ενημέρωσης έδειχνε ότι το ευρωπαϊκό κεφάλαιο ήθελε να τραβήξει το αυτί του Έλληνα θυρωρού.
Σαν τον μικρό ρουφιάνο, που κάθε πολυκατοικία είχε στα χρόνια της δικτατορίας, ή ακόμη καλύτερα σαν τον χασάπη από την ταινία Ντελικατέσεν του Ζαν Πιερ Ζενέτ, το ελληνικό κεφάλαιο είναι εδώ για να υπηρετεί τους πραγματικούς ενοίκους της πολυκατοικίας και να εξοντώνει όσους έχουν την τύχη να ζουν κάτω από το έδαφος.
Άρης Χατζηστεφάνου
Unfollow Ιούνιος 2013 |
|
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 16/09/2014 : 20:44:15
|
Ιδιωτικοποίηση Νερό με το ATM
Σε κάποιο χωριό της Ινδίας ένα παιδί περιμένει αυτή τη στιγμή υπομονετικά μπροστά σε ένα μηχάνημα που θυμίζει αρκετά τα ATM μιας τράπεζας. Με τη διάφορα ότι το μηχάνημα δεν δίνει χρήματα αλλά παίρνει λεφτά για να δώσει μικρές ποσότητες νερού. Για το βρετανικό περιοδικό Economist η συγκεκριμένη εικόνα αποτελεί ένα θαύμα της ιδιωτικής πρωτοβουλία, η οποία προσφέρει πόσιμο νερό σε περιοχές που για χρόνια αντιμετώπιζαν σημαντικά προβλήματα ύδρευσης. Για δεκάδες οργανώσεις και ερευνητές όμως είναι μια εικόνα από το μέλλον ενός πλανήτη όπου το νερό θα έχει πάψει οριστικά να αποτελεί δημόσιο αγαθό και η τελευταία σταγόνα του θα ελέγχεται από μια χούφτα πολυεθνικών.
Ήδη, όπως αποκάλυψε πρόσφατα η Wall Street Journal, ορισμένες από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες αλλά και μερικά από τα γνωστότερα «αρπακτικά» της Γουόλ Στριτ επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια αγοράζοντας δίκτυα ύδρευσης ή τεράστιες ποσότητες νερού για ύδρευση και άρδευση. Αναμεσά τους συναντά κανείς ονόματα όπως της General Electric στις ΗΠΑ και της Siemens στην Ευρώπη ενώ τους τελευταίους μήνες αυξάνουν συνεχώς την παρουσία τους τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως η Goldman Sachs.
Πριν από δυο χρόνια αναλυτές της Citigroup ανέφεραν ότι πολύ σύντομα το νερό θα αποτελεί τη σημαντικότερη επένδυση σε φυσικά προϊόντα αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το πετρέλαιο, τον χαλκό, τα αγροτικά προϊόντα και τα πολύτιμα μέταλλα. Ρόλο κλειδί στην προσπάθεια ελέγχου των παγκόσμιων αποθεμάτων νερού θα παίξουν ιδρύματα ερευνών όπως το Aqueduct Alliance το οποίο έχει αναλάβει την «χαρτογράφηση» του νερού προκειμένου να προσφέρει στους πελάτες του (ανάμεσά τους και η Goldman Sachs) πληροφορίες για τις περιοχές του πλανήτη που θα αντιμετωπίζουν προβλήματα ύδρευσης και άρδευσης τις επόμενες δεκαετίες.
Οι πληροφορίες αυτές θα μπορούσαν να αποτελέσουν το χάρτη μιας νέας σταυροφορίας για τον έλεγχο των πλούσιων σε νερό περιοχών του πλανήτη – μια διαδικασία που συνήθως μετριέται σε πολιτική αστάθεια, πραξικοπήματα αλλά ακόμη και πολεμικές συγκρούσεις.
Στην πρώτη γραμμή της μάχης πάντως εξακολουθούν να βρίσκονται τα προγράμματα ιδιωτικοποίησης των υδάτινων πόρων και των δικτύων ύδρευσης, τα οποία ήδη έχουν δείξει καταστροφικα αποτελέσματα για τι τσέπες εκατομυρίων καταναλωτών σε ολόκληρο τον πλανήτη. Τις προηγούμενες δεκαετίες η διαδικασία ξεπουλήματος προωθούνταν κυρίως σε χώρες του τρίτου κόσμου υπό τις ασφυκτικές πιέσεις οργανισμών όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Σε αρκετές περιπτώσεις ξένοι πιστωτές χρησιμοποιήσαν τους συγκεκριμένους οργανισμούς για να παραβιάσουν το σύνταγμα και τους νόμους χωρών και να προωθήσουν ιδιωτικοποιήσεις και τρομακτικές αυξήσεις στα τιμολόγια.
Σε πρόσφατη έκθεσή τους με τίτλο «Υδατικοί πόροι, υποδομές και υπηρεσίες νερού» ομάδα ερευνητών από το ΕΜΠ κατέγραψε ένα προς ένα τα παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων σε όλο τον κόσμο τα οποία, όπως προκύπτει από την έρευνα, συνδυάζονται πάντα με σκανδαλώδη ποσοστά κέρδους για τους ιδιώτες, άνιση πρόσβαση στο νερό των φτωχότερων στρωμάτων, αθέτηση υποσχέσεων ανάπτυξης του δικτύου και εκτεταμένα κρούσματα διαφθοράς.
Αν και το πλέον συνηθισμένο παράδειγμα για τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης είναι αυτό της Βολιβίας, όπου οι εταιρείες επιχείρησαν να ελέγξουν ακόμη και το νερό της βροχής, δεκάδες άλλα παραδείγματα, από την Τανζανία μέχρι την Αργεντινή και από τον Καναδά μέχρι τη Γαλλία αποδεικνύουν ότι η μετατροπή ενός κρατικού μονοπωλίου σε ιδιωτικό μονοπώλιο έχει πάντα καταστροφικές συνέπειες.
Για εκατοντάδες οικογένειες στις φτωχότερες περιοχές της Νικαράγουας οι αυξήσεις στην τιμή του νερού κατά 30%, που επέβαλε το ΔΝΤ σήμαιναν πρακτικά ότι έπρεπε να διακόψουν την εκπαίδευση των παιδιών τους προκειμένου να βρίσκουν τα χρήματα για τους λογαριασμούς ύδρευσης. Παρά το γεγονός ότι η χώρα καλύπτεται κατά 10% από νερό η πολιτική του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας οδήγησε έναν στους τρείς κατοίκους να μην έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό.
Ενώ η δράση των πολυεθνικών του νερού έχει συνήθως πιο εξόφθαλμα αποτελέσματα σε χώρες του τρίτου κόσμου, εταιρείες όπως η γαλλική Veolia και η Suez κατηγορούνται συχνά για τη δυσλειτουργία του συστήματος και τις τρομακτικές αυξήσεις στις τιμές του νερού ακόμη και στην καρδιά της Ευρώπης. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι αυτό του Παρισιού όπου οι τιμές αυξήθηκαν έως και κατά 200% από τη στιγμή που ο Ζακ Σιράκ, παρέδωσε τη ύδρευση της πόλης στις δυο πολυεθνικές. Να σημειωθεί ότι η δράση των συγκεκριμένων εταιρειών έχει συνδεθεί πολλές φορές με έντονο πολιτικό παρασκήνιο ενώ είναι πολλές οι περιπτώσεις, όπως λόγου χάρη της Ελλάδας, όπου στελέχη των γαλλικών κολοσσών τοποθετούνται σε θέσεις κλειδιά δημόσιων εταιρειών ύδρευσης πριν αυτές πάρουν το δρόμο του ολοκληρωτικού ξεπουλήματος.
Το Παρίσι όμως αποτέλεσε και ένα από τα πιο επιτυχημένα παραδείγματα επανεθνικοποίησης (για την ακρίβεια επαναδημοτικοποιήσης) του δικτύου ύδρευσης χάρη στην οποία μειώθηκε αισθητά το κόστος για του καταναλωτές ενώ τεράστιοι πόροι κατευθύνθηκαν στην συντήρηση και ανανέωση του δικτύου. Παρόλα αυτά το νερό στη Γαλλία ελέγχεται σήμερα κατά 70% από ιδιωτικές εταιρείες.
Παρά το γεγονός ότι σε όλη τη δυτική Ευρώπη επικράτησαν τα τελευταία χρόνια τάσεις επιστροφής των δικτύων ύδρευσης σε δημόσιο ή δημοτικό έλεγχο η γενική εικόνα αναμένεται να επιδεινωθεί εξαιτίας της μετατροπής της ίδιας της Κομισιόν σε ένα μηχανισμό προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων. Το παράδειγμα της Ιταλίας, όπου η Ε.Ε αδιαφόρησε για το δημοψήφισμα με το οποίο οι πολίτες απέρριψαν την ιδιωτικοποίηση σε ποσοστό πάνω από 90%, είναι ενδεικτικό των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων που χρησιμοποιούνται σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο προς όφελος συγκεκριμένων εταιρειών.
Σε άλλες περιοχές του πλανήτη, όπως λόγου χάρη στην Ινδία, η παράδοση του δημοσίου αγαθού που λέγεται νερό, περνά πρώτα μέσα από τα λεγόμενα ΣΔΙΤ (συμπράξεις ιδιωτικού και δημοσίου τομέα) στα οποία, από τη μια οι δημόσιες επιχειρήσεις αρχίζουν να λειτουργούν με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος και από την άλλη οι ιδιωτικές βρίσκουν μια κερκόπορτα για να καταλάβουν την αγορά, εκμεταλλευόμενες τα δίκτυα ύδρευσης για τα οποία έχουν πληρώσει γενιές φορολογούμενων. Η διατήρηση της συντήρησης των δικτύων στο δημόσιο αποτελεί κανόνα στα περισσότερα προγράμματα ιδιωτικοποίησης όπου το σύνολο των κερδών περνά στους ιδιώτες ενώ οι ζημιές μένουν στους φορολογούμενους. Σε άλλες περιπτώσεις η επανεθνικοποιήση αποτελεί απλώς ένα ενδιάμεσο βήμα, στο οποίο το κράτος αναλαμβάνει να συντηρήσει και να αναπτύξει το δίκτυο προκειμένου να το παραδώσει και πάλι κερδοφόρο στους ιδιώτες.
Η διεθνής εμπειρία πάντως εκτός από παραδείγματα ολοκληρωτικής καταστροφής, που ακολούθησαν τα προγράμματα ιδιωτικοποίησης, έχει να επιδείξει και δεκάδες περιστατικά όπου οι τοπικές κοινωνίες κατάφεραν να διατηρήσουν τον έλεγχο του νερού σε δημόσιο έλεγχο ή ακόμη και αν αντιστρέψουν τη διαδικασία εκποίησης αυτού του δημόσιου αγαθού.
Άρης Χατζηστεφάνου
ΕΠΙΚΑΙΡΑ Αύγουστος 2013 |
|
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 18/09/2014 : 15:12:29
|
Συγκεντώνω εδώ κάπποιες ταινίες-ντοκυμαντέρ σχετικα με τον αγώνα κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.
Παραθέτω επίσης και κάπποιες άλλες ταινίες με σχετικές αναφορές αλλά και ενδιαφέρουσες κοινωνικο-πολιτικές αναλύσεις.
"ΣΤαγώνες" της Νέλλης Ψαρρού / "WAteRdrops" by Nelly Psarrou
http://youtu.be/2cthF1XWEgM
Ένα ντοκιμαντέρ για τις περιπέτειες του νερού στην Ελλάδα
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ, ΣΗΜΕΡΑ θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτού του ντοκιμαντέρ. Ταξιδεύοντας σε πέντε περιοχές της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Αποπηγάδι Χανίων, ανατολική Χαλκιδική, Ασωπό και Βόλο) θα δούμε ότι ο πόλεμος του νερού δεν είναι ένα πιθανό σενάριο από το μακρινό μέλλον, αλλά μια πραγματικότητα που βιώνουν συμπολίτες μας εδώ και χρόνια και σήμερα χτυπά τις πόρτες όλων μας.
"'Πωλείται Ζωή Τα «δικαιώματα νερού»" ΕΞΑΝΤΑΣ
http://youtu.be/3H91Qqtzp5A
Όλα τα νερά της Χιλής εκτός από τη θάλασσα, έχουν «κοπεί» σε μερίδια που ονομάζονται «δικαιώματα νερού». Τα «δικαιώματα νερού» είναι τίτλοι ιδιοκτησίας ισόβιοι, ξέχωροι από τη γη και έχουν εμπορική αξία, όπως ακριβώς ένα σπίτι, ή ένα κτήμα. Μπορείς να το νοικιάσεις, να το χρησιμοποιήσεις, ή να το κρατήσεις χωρίς να το κάνεις τίποτα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, για να το πουλήσεις ακριβά.
Στη χώρα, που θεωρείται πρωτοπόρος στις εφαρμογές του νεοφιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, όλα τα νερά πωλούνται. Ποτάμια, λίμνες και υπόγεια ύδατα καταλήγουν σε ιδιώτες, σε επιχειρήσεις και κερδοσκόπους που θεωρούν το νερό επένδυση με σκοπό το κέρδος. Στη Χιλή το νερό δεν θεωρείται πια αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά εμπορεύσιμο προϊόν. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει, πως αν είσαι αγρότης δεν μπορείς να ποτίσεις το χωράφι σου ακόμα και αν αυτό βρίσκεται στις όχθες του ποταμού διότι το ποτάμι μπορεί να ανήκει σε άλλους. Αντιστοίχως, δεν μπορείς να πάρεις νερό αν δεν έχεις «δικαίωμα» και συλλαμβάνεσαι αν πιαστείς επ' αυτοφώρω.
Όλα ξεκίνησαν το 1981, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ όταν δημιουργήθηκε ο Κώδικας του Νερού (Codigo de Aguas), ένα πακέτο νόμων οι οποίοι θεμελιώνουν ότι το νερό δεν είναι δημόσιο αγαθό, αλλά ιδιωτικό προϊόν.
"Κίνηση 136, Συνέντευξη τύπου", 2 Μαϊου '13
http://youtu.be/MOAGyoJrd6c
Ομιλητές: Λάζαλος Αγγέλου, Κώστας Νικολάου και Κώστας Μαριόγλου, μέλη της Κίνησης 136
Για το πως οι πολίτες μπορούν να πάρουν στα χέρια τους το νερό, προστατεύοντας τον Δημόσιο χαρακτήρα του απο την υφαρπαγή
των πολυεθνικών εταιριών,
"Catastroika"
http://youtu.be/z2H-czHldwc (50.34)
Αν με το DEBTOCRACY είδαμε την κορυφή του παγόβουνου με το δεύτερο ντοκιμαντέρ των Αρη Χατζηστεφάνου-Κατερίνας Κιτίδη CATASTROIKA θα μπούμε σε πιο βαθιά νερά.....
Ήταν αρχές του 1989 όταν ο Γάλλος ακαδημαϊκός Ζακ Ρουπνίκ κάθισε μπροστά στον υπολογιστή του προκειμένου να ετοιμάσει μια έκθεση για την πορεία των τελευταίων οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Σοβιετική Ένωση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Και ο όρος που σκαρφίστηκε για να περιγράψει τον επιθανάτιο ρόγχο μιας αυτοκρατορίας άκουγε τότε στο όνομα Καταστρόικα. Στα χρόνια του προέδρου Γιέλτσιν, όταν η Ρωσία πραγματοποιούσε ίσως το μεγαλύτερο και πιο αποτυχημένο πείραμα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας, δημοσιογράφοι του Γκάρντιαν έδωσαν άλλο νόημα στον όρο του Ρουπνίκ. Η καταστρόικα έγινε συνώνυμο της ολοκληρωτικής διάλυσης μιας χώρας από τις δυνάμεις της αγοράς, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της. Μονάδα μέτρησης της Καταστρόικα ήταν πλέον η ανεργία, η κοινωνική εξαθλίωση, η μείωση του προσδόκιμου ζωής αλλά και η δημιουργία μιας νέας κάστας ολιγαρχών που αναλαμβάνει την εξουσία της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα η αντίστοιχη επιχείρηση μαζικών ιδιωτικοποιήσεων στην ενοποιημένη Γερμανία, που σήμερα παρουσιάζεται ως πρότυπο για την Ελλάδα, δημιούργησε εκατομμύρια ανέργους και ορισμένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στην ευρωπαϊκή ιστορία. Αυτή ακριβώς η καταστρόικα έρχεται τώρα και στην Ελλάδα, την «τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης», όπως αρέσκονται να την χαρακτηρίζουν οι βουλευτές και οι υπουργοί της «σοσιαλιστικής» μας κυβέρνησης. Είναι η λογική συνέπεια και συνέχεια της «χρεοκρατίας» και ως εκ τούτου η λογική συνέχεια του πρώτου μας ντοκιμαντέρ που αναζητούσε τις αιτίες που δημιούργησαν την κρίση χρέους στην Ελλάδα και ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια.
DEBTOCRACY ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ Ολόκληρο το ντοκυμαντέρ
http://youtu.be/I4Rnu4hHKVE (H τελική κόπια)
http://youtu.be/jqm9eXpe5Ho
"FLOW for love of water "(2008) (ελληνικοί υπότιτλοι)
http://youtu.be/9aBZP4RnMxw
Tο βραβευμένο ντοκιμαντέρ της Irena Salina Flow-For Love of Water ερευνά αυτό που οι εμπειρογνώμονες θεωρούν ως το πιο σημαντικό πολιτικό και περιβαλλοντικό θέμα του 21ου αιώνα. Την παγκόσμια κρίση νερού. Η έρευνα της Salina εστιάζει στην πολιτική, την ρύπανση, τα ανθρώπινα δικαιώματα και στην εμφάνιση διαφόρων εταιριών για έλεγχο του νερού. Αναρωτηθήκατε πότε αν "Μπορεί πραγματικά να μας ανήκει το νερό;"
Μετά την προβολή:
Για δεύτερη φορά τα γαλλικά δικαστήρια δικαίωσαν την εταιρία TV Channel ARTE, παραγωγό του βραβευμένου ντοκιμαντέρ FLOW, το οποίο περιγράφει τις καταστροφικές πρακτικές των πολυεθνικών στον τομέα του νερού, ανάμεσά τους και της Suez, η οποία σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα ενδιαφέρεται για την απόκτηση της ΕΥΑΘ. Το 2010, ένα γαλλικό δικαστήριο απέρριψε την αγωγή δυσφήμισης της Suez ενάντια στην ταινία FLOW. Απαίτησε επίσης η Suez να αποζημιώσει τους παραγωγούς της ταινίας για τα νομικά τους έξοδα. Ανικανοποίητη από αυτή την απόφαση, η Suez άσκησε έφεση. Την περασμένη εβδομάδα, στις 27 Ιουνίου 2012, το δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή και δικαίωσε και πάλι τους κατηγορούμενους.
Σώστε το νερό από την ιδιωτικοποίηση:
"Το 2ο Μονιτορ για την ιδιωτικοποίηση του νερού" (ελληνικοί υπότιτλοι)
http://youtu.be/BRhloPSndGI
Στο δεύτερο κατατοπιστικό βίντεο του ΜΟΝΙΤΟΡ της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης παρακολουθούμε τα αποτελέσματα του κινήματος των πολιτών στην Γερμανία κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού και την εξάπλωση του κινήματος πανευρωπαϊκά, καθώς και το πολιτικό παιχνίδι που διαδραματίστηκε στις πλάτες της Γερμανικής κοινωνίας από τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Φιλελευθέρους πάνω στο ζήτημα. Παρά τις δημόσιες διαβεβαιώσεις τα δυο αυτά κόμματα στην ουσία ενέκριναν την ιδιωτικοποίηση του νερού και δεν αντιτάχθηκαν ούτε καν για τους τύπους στην αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εντύπωση κάνει επίσης το γεγονός οτι ο Γερμανός Αντιπρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών χαρακτηρίζει το νερό ως τρόφιμο.
Λόγος γίνεται και για την Ευρωπαϊκή πρωτοβουλία Πολιτών http://www.right2water.eu/ καθώς και το αποτέλεσμα που είχε η ιδιωτικοποίηση του νερού στο Πάσος Ντε Φερέιρα της Πορτογαλίας με αυξήσεις τιμών που ξεπέρασαν το 400%!
Οι παραγωγοί υπόσχονται να επανέλθουν και πάλι στο θέμα που απασχολεί μεγάλο μέρος της γερμανικής αλλά και της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης.
"Water Makes Money" (Αγγλικά με ελλ. υπότιτλους)
http://youtu.be/D6mcFNNRxZM
Το γερμανικό ντοκιμαντέρ Water Makes Money, σχετικά με την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Υποτιτλισμένο από την «Κίνηση 136»
"Το Δόγμα του Σοκ"
http://youtu.be/wpJZM-2LroE
Το δόγμα του σοκ είναι ένα ντοκιμαντέρ που μας βοηθά να καταλάβουμε το παρόν, καθώς αποτελεί μια από
τις πιο ολοκληρωμένες αναλύσεις της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας. Μια συναρπαστική περιγραφή
της νέας παγκόσμιας τάξης, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ...
Η ανάλυση του καπιταλισμού της καταστροφής επιχειρείται από την Καναδή συγγραφέα Ναόμι Κλάιν με τέλεια
διυλισμένη οργή, που διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα. Σε αυτή την πρωτοποριακή εξιστόρηση των πεπραγμένων της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των
«ελεύθερων αγορών» του Αμερικανού οικονομολόγου Μίλτον Φρίντμαν, η Ναόμι Κλάιν αμφισβητεί το
διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική.
Καταδεικνύει ότι, από τη Χιλή του 1973 μέχρι το σημερινό Ιράκ, ο Φρίντμαν και οι υποστηρικτές του
εκμεταλλεύτηκαν επανειλημμένα τη βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες
πολιτικές τους. Αποκαλύπτει την εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις ανακριτικές τεχνικές της CIA και στις
εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τον
καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου (ελληνικοί υπότιτλοι)
http://youtu.be/Y8PN_X3AD1s
http://youtu.be/LOavNAVt1WU
Ο John Perkins,πρώην οικονομικός εκτελεστής ή οικονομικός τρομοκράτης (όπως το Δ.Ν.Τ (I.M.F ) !),μας εξηγεί πως οι ΕΛΙΤ χτίσανε μια παγκόσμια αυτοκρατορία,πως εκμεταλεύονται και σκλαβώνουν χώρες με οικονομικά συμφέροντα,πως διαφθείρουν και ρίχνουν κυβερνήσεις,σε τελικό στάδιο ακόμα και να δολοφονήσουν ηγέτες για τα συμφέροντα τους, με αποτελέσμα να αφήσουν αυτές τις χώρες με τεράστια δάνεια που δεν μπορούν ποτέ να ξεχρεώσουν για να τους πάρουν μετά οτι έχει αξία, (πλουτοπαραγωγικές πηγές.. λιμάνια, αεροδρόμια, νησιά, πετρελαίο, ορυκτό πλούτο, Δημόσια περιουσία.. κ.λ.π κ.λ.π) με κατάληξη την χρεοκοπία!
|
|
|
|
GERMANOS
Master Forum-Runner
6557 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 18/09/2014 : 15:49:29
|
Ξέρεις... να η κρίση.. οι δανειστές... τα χρωστούμενα... η Αργεντινή
η Ισλανδία πλήρωσε... εδώ ο παπάς-εκεί παπάς... εμείς τους βγάζουμε
το Ευρωπαϊκό κεκτημένο... η ΕΕ... για κάνε μπέέέέ... κάποιοι ενδοιασμοί
δεν είμαι ακριβώς υπέρ... στο στόμα μου πιπέρ'... δεν θα πω ασφαλώς
καμιά κακιά κουβέντα... ξέρεις γιατί... ε! δε θα γίνουμε και Β.Κορέα
...τώρα με χρειάζονται κι αυτοί... Λατινική Αμερική δεν έχω αντίρρηση
...θα παίξουμε την κολοκυθιά;..ή τόμπολα με τον κάθε Μπόμπολα;
Ρε ποιοί υδροφόροι ορίζοντες... να την κουτάλα....την κουτάλα
...θα την πάρει... ποια κουφάλα;...είμαστε όλοι φασίστες...και μασίστες
της τσίχλας Χίου...λάθος κατάλαβες...παρερμηνεύεις...
πολυεθνικές ή μπάχαλο...στο μάτι μου ένα τσάχαλο...πλήρωσε λοιπόν για τα πάντα...ρε ποια λεβάντα;...ο κυρίαρχος λαός...αυτοί που μας αρμόζουνε...ΑΤΜ-ΑΤΜ...και που είσαι ακόμα
Για να γυρίσει ο ήλιος
θέλει δουλειά πολλή
και μέχρι να την αποδεχτούμε την νέα κατάσταση πραγμάτων |
|
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 18/09/2014 : 16:52:40
|
..Παρ΄όλα αυτά Γερμανέ υπάρχουν ακόμα κάπποιοι υπέρμαχοι αυτών των αποτρόπαιων καταστροφικών πολιτικών.. βλέπε (succes story..!)
Στο Αστερίξ αυτό που φοβότουσαν οι Γαλάτες ήταν "να μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι" ..!
Εδώ που βρέχει κοτρώνες ο ουρανός αυτοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι βρέχει χρυσάφι..! |
|
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/09/2014 : 16:01:48
|
«Όχι» στην ιδιωτικοποίηση του νερού
Ζήτησαν σχεδόν 2.000.000 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Η Right2Water http://www.right2water.eu/el/node/5
(Το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα), μια Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών, παρουσίασε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τις υπογραφές σχεδόν 2 εκατομμυρίων ανθρώπων οι οποίοι ζητούν να μην ιδιωτικοποιηθούν ποτέ οι υπηρεσίες διαχείρισης του νερού.
Η Right2Water συμβολικά παρουσίασε σήμερα τις 1,88 εκατ. υπογραφές πολιτών από 13 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης —εκ των οποίων οι 1,38 εκατ. προέρχονται από τη Γερμανία, μια χώρα που είναι σφοδρά αντίθετη στην ιδιωτικοποίηση του νερού— στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία τώρα καλείται να αποφασίσει αν θα δράσει.
Πρόκειται για την πρώτη Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών, η οποία ξεκίνησε από την Ευρωπαϊκής Ομοσπονδία των Ενώσεων των Δημοσίων Υπηρεσιών (EPSU), ένα καινούργιο εργαλείο για τη συμμετοχική δημοκρατία στην ΕΕ, το οποίο προϋποθέτει τη συλλογή τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου υπογραφών από τουλάχιστον επτά διαφορετικά κράτη μέλη της Ένωσης.
Οι υπογράφοντες αξιώνουν «το δικαίωμα στο νερό και την αποχέτευση» και ζητούν «η παροχή νερού και η διαχείριση των υδάτινων πόρων να μην υποβάλλονται στους κανόνες της εσωτερικής αγοράς», αλλά και «οι υπηρεσίες νερού να αποκλείονται από την απελευθέρωση» της αγοράς. «Ζητάμε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μια δεσμευτική νομοθεσία που θα διασφαλίζει την πρόσβαση σε πόσιμο νερό και αποχέτευση κι επιθυμούμε η επιτροπή να δεσμευθεί ότι δεν θα προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση του νερού», δήλωσε η πρόεδρος της EPSU, η Αν-Μαρί Περέ. «Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας περίπου ένα εκατομμύριο πολίτες της ΕΕ δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και σχεδόν οκτώ εκατομμύρια δεν έχουν νερό (επαρκούς) ποιότητας», πρόσθεσε η Περέ.
«Αν και προς το παρόν δεν μας έχουν ακούσει, τουλάχιστον έχουμε την αίσθηση ότι μας πρόσεξαν, κάτι που ήδη είναι τεράστιας» σημασίας, δήλωσε η Αν-Μαρί Περέ της Right2Water. Ο θεσμός της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών υιοθετήθηκε τον Απρίλιο του 2012 κι έκτοτε έχουν καταγραφεί 22 αιτήσεις.
Πηγές: Ελευθεροτυπία, ΑΜΠΕ, Γαλλικό, Γερμανικό.
|
Edited by - xipolitos on 19/09/2014 16:07:30 |
|
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/03/2015 : 17:23:17
|
Συγκρούσεις και δακρυγόνα στο κέντρο του Βόλου - Οργιο αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας - ΔΕΥΑΜΒ Face control, χημικά, τραυματισμοί και προσαγωγές πολιτών στη αστυνομία
Με σοβαρά επεισόδια σημαδεύτηκε η σημερινή συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΜΒ για τον Κανονισμό Άρδευσης η οποία ολοκληρώθηκε με την κατά πλειοψηφία έγκριση του Κανονισμού και αφού είχε προηγηθεί σφδρότατη σύγκρουση ανάμεσα στον δήμαρχο Βόλου Αχ. Μπέο και τον εκπρόσωπο της μείζονος μειοψηφίας στο Δ.Σ της ΔΕΥΑΜΒ Κ. Γαργάλα.
Η συνεδρίαση ξεκίνησε γύρω στις 12:30 κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας καθώς διμοιρίες των ΜΑΤ είχαν παραταχθεί από νωρίς έξω από το κτίριο αποκλείοντας την είσοδο στους διαμαρτυρόμενους πολίτες και δημοτικούς συμβούλους. Λίγη ώρα μετά την έναρξη της συνεδρίασης οι συγκεντρωμένοι κατάφεραν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και οι άνδρες των ΜΑΤ προχώρησαν σε ρίψη χημικών για να τους απωθήσουν. Νωρίτερα είχαν πετάξει νεράτζια και καφέδες στους αστυνομικούς, με αποτέλεσμα να γίνουν συμπλοκές σώμα με σώμα. Ένας από τους διαμαρτυρόμενους τραυματίστηκε και κλήθηκε το ΕΚΑΒ προκειμένου να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο, όπως επίσης και ένας αστυνομικός, ενώ έγιναν προσαγωγές πολιτών στην αστυνομία.
Έξω από τη ΔΕΥΑΜΒ ήταν παραταγμένη ισχυρή αστυνομική δύναμη η οποία έχει αποκλείσει την οδό Κωνσταντά στο τμήμα από την Κ. Καρτάλη έως την οδό Σπυρίδη. Μέλη της Κίνησης Πολιτών για το Νερό και στελέχη της δημοτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί στη ΔΕΥΑΜΒ, αποκλείστηκαν από τη συνεδρίαση και ο επικεφαλής των «Δρόμων Συνεργασίας» Μ. Πατσιαντάς επισκέφθηκε την Εισαγγελία προκειμένου να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει την εφαρμογή όσων προβλέπονται για τις δημόσιες συνεδριάσεις.
Νωρίτερα, οι συγκεντρωμένοι φώναξαν συνθήματα κατά του δημάρχου Αχιλλέα Μπέου, ενώ ο ίδιος ανταπέδωσε από την κορυφή της σκάλας που οδηγεί στο εσωτερικό του κτιρίου.
Την είσοδο της ΔΕΥΑΜΒ είχαν αποκλείσει οι δημοτικοί συμβούλοι της πλειοψηφίας που είχαν αναρτήσει πανό με το σύνθημα “Ναι στη δίκαιη διαχείριση του νερού, όχι στα τοπικά συμφέροντα των λίγων”.
Επεισόδιο σημειώθηκε ανάμεσα σε αστυνομικούς και τον εκπρόσωπο της Ομάδας Πολιτών για το Νερό κ. Γαλανόπουλο, όταν οι πρώτοι τον απώθησαν με βίαιο τρόπο. Ο κ. Μπέος αποκάλεσε τραμπούκους τους συγκεντρωμένους και εκείνοι φώναξαν συνθήματα όπως “Μπέο κου..λα, έρχεται η κρεμάλα”.
Η αστυνομία εμπόδιζε τους πολίτες να φτάσουν στο κτίριο ζητώντας τα ονόματά τους, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες είχε δοθεί από τη δημοτική αρχή συγκεκριμένη λίστα ονομάτων.
Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός οτι η αστυνομία δεν επέτρεψε να εισέλθει στο κτίριο της ΔΕΥΑΜΒ η δημοτική σύμβουλος των «Δρόμων Συνεργασίας» Φωτεινή Κοκκινάκη, παρότι επέτρεψε την είσοδο σε πρόσωπα τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με το δήμο Βόλου και τη ΔΕΥΑΜΒ. Η κ. Κοκκινάκη κατήγγειλε οτι μέσα στη ΔΕΥΑΜΒ βρίσκονταν προσωπικοί φίλοι του δημάρχου και αποτράπηκε η είσοδος σε πρόσωπα και φορείς που έχουν άμεση σχέση με το θέμα, όπως ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Λεχωνίων. Η επιλογή των προσώπων που πήραν το OK να μπουν στο κτίριο γινόταν από υπάλληλο της ΔΕΥΑΜΒ ο οποίος είναι συνεργάτης του δημάρχου.
Μπέος V/S Γαργάλα
Χάος επικράτησε στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΜΒ, όταν ο δήμαρχος Βόλου αντάλλαξε σφοδρά πυρά με τον δημοτικό σύμβουλο της μείζονος μειοψηφίας Κώστα Γαργάλα.
Κ.Γ.: Περάσαμε από μπράβους και μπράβους, δεν υπήρχε κανένα πρόσωπο που να είναι εργαζόμενο στη ΔΕΥΑΜΒ ή να είχε εντολή να παρίσταται, άρα ήταν άνθρωποι δικής σας επιλογής
Α.Μ.: Δε σας επιτρέπω να συνεχίσετε.
Κ.Γ.: Θα συνεχίσω
Α.Μ.: Πάντως το χάλι που είχατε οργανώσει τις προάλλες δεν υπήρχε σήμερα. Υπήρχε εταιρεία σεκιούριτι για να προστατέψει τους συμβούλους.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΔΕΥΑΜΒ
Σε άλλο σημείο της συνεδρίασης ο κ. Μπέος αποκάλεσε τον Κ. Γαργάλα λασπολόγο και λαϊκιστή, φασίστα και τραμπούκο.
Κ.Γ.: Όσο γαυγίζετε θα μιλάω Δεν έχετε ιδέα τι συμβαίνει στην πόλη. Δε θα σας ακολουθήσουμε στον κατήφορο και στην απαξίωση. Καλή σας διασκέδαση.
Α.Μ.: Δεν έχεις το λόγο, φασίστα τραμπούκε. Δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς. Ωραίο το σόου αποτυχημένοι. Σας έστειλε στο σπίτι σας ο λαός.
Ακολούθησε η αποχώρηση από την αίθουσα της ομάδας μείζονος μειοψηφίας με επικεφαλής τον κ. Πατσιαντά, με υπονοούμενα για την έκβαση της δικαστικής εκκρεμότητας του Αχ. Μπέου. Φεύγοντας η Φωτεινή Κοκκινάκη είπε: “Γεια σας παιδιά, τα λέμε. Άλλοι στο σπίτι, άλλοι στη φυλακή.
Ο εκπρόσωπος των εργαζομένων Δ. Κουτσιφέλης εξέφρασε την ενόχληση των εργαζομένων για όσα έγιναν στη συνεδρίαση της περασμένης Τρίτης, όπως και για τη σημερινή εικόνα έξω από τη ΔΕΥΑΜΒ. Σε οτι αφορά τον Κανονισμό Άρδευσης ψήφισε υπέρ με την επιφύλαξη να υπάρξουν μεταβατικές διατάξεις.
Η Πρόεδρος της Δ.Ε. του ΤΕΕ Μαγνησίας Νάνσυ Καπούλα διαμαρτυρήθηκε για το γεγονός οτι δεν δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος προεργασίας του θέματος και ψήφισε λευκό.
Το λόγο ζήτησε και ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Πορταριάς κ. Ρηγώνης αλλά ο δήμαρχος αρνήθηκε να του τον δώσει, λέγοντας οτι είχε τη δυνατότητα να καταθέσει προτάσεις.
“Αν δε μου έχετε εμπιστοσύνη, πρόεδροι των τοπικών κοινοτήτων, παραιτηθείτε”, είπε ο κ. Μπέος και ο κ. Ρηγώνης απάντησε: “Είμαστε εκλεγμένοι, δεν είμαστε ελεγχόμενοι”.
http://e-thessalia.gr/pedio-machis-ke-simera-i-devamv-apoklismeni-i-periochi-apo-ta-mat-photos/
Επεισόδια και χημικά έξω από τη ΔΕΥΑΜΒ
https://youtu.be/emtP9JBwszA
ΔΕΥΑΜΒ 13/3/15
https://youtu.be/mNklMvPFDp8
|
Edited by - xipolitos on 13/03/2015 17:51:00 |
|
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 04/04/2015 : 19:54:59
|
ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΗΣ: "Θα αρδεύσουμε μόνοι μας". Την αυτονομία επιλέγουν και άλλα χωριά!
Τι κι αν πέρασε ο κανονισμός άρδευσης στην ΔΕΥΑΜΒ? Οι αποφάσεις που παίρνονται χωρίς την σύμφωνη γνώμη των τοπικών κοινωνιών δεν έχουν τύχη. Πόσο μάλλον όταν για να εγκριθούν επιστρατεύονται αντιδημοκρατικές διαδικασίες και στέλνονται στο νοσοκομείο πολίτες, θύματα αστυνομικής βίας
Κάτω από νέες συνθήκες όπως αυτές διαμορφώθηκαν με ευθύνη της δημοτικής αρχής, τα χωριά μπαίνουν σε ένα νέο κύκλο συγκεντρώσεων και συνελεύσεων με θέμα την επόμενη μέρα της διαχείρισης της άρδευσης . Άλλωστε μπήκαμε ήδη τυπικά στην περίοδο άρδευσης.
Την Κυριακή 29 Μάρτη το απόγευμα, οι κάτοικοι του Αγ.Βλάση συγκεντρώθηκαν στο Πολιτιστικό Κέντρο του χωριού με πρωτοβουλία του τοπικού συμβουλίου.
Η συγκέντρωση ήταν κυριολεκτικά πολυπληθής. Αφού ακούστηκαν διάφορες απόψεις αποφάσισαν ομόφωνα:
1. Να απορρίψουν για πολλοστή φορά τον κανονισμό άρδευσης που τελικά «πέρασε» ερήμην ουσιαστικά των τοπικών κοινωνιών, ως προς το περιεχόμενο και τις διαδικασίες.
2. Να ανανεώσουν το αίτημά τους να γίνεται η διαχείριση της άρδευσης από το Γραφείο Αγροτικής Ανάπτυξης στον Δήμο Βόλου και όχι από την ΔΕΥΑΜΒ.
3. Να αναλάβουν να διαχειριστούν μόνοι τους την άρδευση (ορισμό υδρονομέων, συντήρηση αυλακιών), όπως άλλωστε ξέρουν πολύ καλά να κάνουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια, χωρίς την οποιαδήποτε διαμεσολάβηση της ΔΕΥΑΜΒ . Δεν πρόκειται να υποβάλλουν αιτήσεις για άρδευση και δεν θα συνεργαστούν για συλλογή πληροφοριών γύρω από τις αρδευόμενες εκτάσεις, στο πλαίσιο της ΔΕΥΑΜΒ
Παρόμοια απόφαση έχουν πάρει οι Σταγιάτες και πρόκειται να ακολουθήσουν στο άμεσο μέλλον και τα υπόλοιπα χωριά του Πηλίου μέσα από τις συνελεύσεις τους. Με αυτό τον τρόπο οι κάτοικοι απαντούν στη δημοτική αρχή και στην πολιτική που ακολούθησε πάνω σε αυτό το σοβαρό θέμα του νερού. Μια πολιτική αντίθετη με τις προεκλογικές θέσεις του δήμαρχου, ο οποίος δήλωνε ότι δεν μπορεί κανείς να παρέμβει στη διαχείριση των νερών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των τοπικών συμβουλίων.
Θυμίζουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τοπικών συμβούλων ανήκουν στην παράταξη του δήμαρχου. Ωστόσο, υπερασπίζονται σθεναρά τις αποφάσεις των τοπικών συνελεύσεων απέναντι σε μια πρωτοφανή επιθετικότητα και αυταρχικότητα από την πλευρά του, που εκφράζεται με απειλές, εκβιασμούς και ακατονόμαστες ύβρεις.
Πέραν της «αυτονόμησης» των χωριών στο θέμα της άρδευσης βρίσκονται σε εξέλιξη πρωτοβουλίες τοπικών συμβούλων και πολιτών με προσφυγές στη δικαιοσύνη και ενστάσεις στην κεντρική περιφερειακή διοίκηση για τη νομιμότητα του κανονισμού ως προς το περιεχόμενο και τις διαδικασίες.
http://watervolo.blogspot.gr/2015/03/blog-post_31.html |
|
|
|
Θέμα |
|
|
|
Κάτι τρέχει με το νερό...
