| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 14:27:57
|
quote:
Originally posted by kalogeridis
=======================
στο 32 3η σταση για ψιλο ο Τασος και γω για να φτιαξω τον αριθμο (αλλα με χερια παγωμενα δε μπορουσα να το κανω και συνεχισα με τον αριθμο να κρεμεται)…
=======================
...φθανοντας στο λιμανι ενιωθα τα ποδια μου σαν να κουβαλανε τσιμεντα. ολη η βροχη που ειχα φαει τα ειχε κανει ασηκωτα... εκει ειπα στον Τασο να φυγει μπροστα να κανει ο,τι καλυτερο μπορουσε. αυτος με εγραψε και με κρατησε σε ρυθμο. τοτε πηρα τον echetlo για να του πω τα νεα! δεχτηκα την ντοπα του με ευγνωμοσυνη και μετα πηρα τη γυναικα για να δω που με περιμενε με τον μπεμπη. ειχαμε κανονισει να με περιμενει στην αψιδα τερματισμου αλλα δεν την αφησαν τελικα και με περιμενε 300 μετρα περιπου πριν με το καροτσι... εβαλα τα δυνατα μου αφου εκτος του μπεμπη ειχε απο κατω και τα ψωνια!!! ο πιο δυνατος τερματισμος παρεα με τον γιο μου και τον Τασο !!! καθαρο 3.58.11…
=======================
...του χρονου με υγεια , με στοχο να ειμαι πιο κοντα στη suzipa , παρα στο 4ωρο...
-φτάνουμε?
-έχουμε πολυ δρόμο ακόμα...
…επαναπροσδιορίζοντας την προπονητική Μαραθωνίου! Να ανοίξεις σχολή ε;
#1 Αυτό με το ψιλό πρέπει να το δουλέψετε! Κομμένα τα μπυρόνια την προηγούμενη!!!
#2 Ανετίλας Νο1 (!)
#3 Ανετίλας Νο2 (!!)
#4 !!!!!!!!!!!!!!
Πολλά-πολλά συγχαρητήρια και απόλαυσε τώρα την αποκατάσταση!!!
Free your feet...free your senses! |
 |
|
|
Trexalitsa78
Senior Forum-Runner
Greece
560 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 14:49:23
|
quote:
Originally posted by trexantiris
quote:
Originally posted by Trexalitsa78
Κατ´αρχάς συγχαρητήρια σε όλους όσους συμμετείχαν!
Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια αλλά ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω την despixi που συντρέξαμε το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Δέσποινα σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Είσαι θεά ! Κατάφερες το στόχο σου και με μηδενική τροφοδοσία!!!
Ο καιρός κατα γενική ομολογία ήταν σύμμαχος και ιδανικός για ρεκόρ, αλλά για μένα δυστυχώς ήταν ότι χειρότερο. Δε μπορώ καθόλου την βροχή  . Η βροχή και το κρύο, και το να παραμένω βρεγμένη τόση ώρα έκανε χειρότερη την ενόχληση στον προσαγωγό με αποτέλεσμα να έχω μαγκώσει απτην αρχή. Το γεγονός ότι έπεσα και σε λακούβα με νερό απτο 2ο χιλιόμετρο δεν ήταν και το πιο ευχάριστο, αλλά ούτε αυτό ήταν που έφταιγε τόσο... Το χειρότερο λάθος μου ήταν ότι δεν έκανα καλή τροφοδοσία. Δεν πήρα ούτε ένα saltstick, δεν ήπια ισοτονικό πουθενά, και έπινα άπειρο νερό. Τζελάκια πήρα 2 μόνο που μάλλον δεν έφτασαν... Είχαν παγώσει τόσο τα χέρια μου που δε μπορούσα να ανοίξω καν το τζελάκι ή να ξετυλίξω το αλουμινόχαρτο με τα saltsticks  Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα απτο 32 και μετά να μη μπορώ να δώσω με τίποτα. Αντ αυτού έριξα και ρυθμό για να μη το ρισκάρω... Ο στόχος του 3:45" απτην αρχή λόγω βροχής εγκαταλείφθηκε, αλλά τουλάχιστον ήθελα κάτω απο 3:50" . Νομίζω ο καθαρός μου είναο 3:50:02"...
Δεν πειράζει όμως! Όλα καλά, τερματίσαμε υγιείς και όρθιοι και οι στόχοι θα επιτευχθούν την επόμενη φορά
…το δούλεψες, το πάλεψες και το δικαιούσουν Ιωάννα! Πολλά μπράβο!!!
Free your feet...free your senses!
Μανώλη ευχαριστώ πολύ.
Δεν πειράζει για σένα. Η ταν ή επι τας! Ειλικρινά η περιγραφή σου με συγκίνησε τρομερά. Πάντως θαυμάζω την δύναμη σου να ξαναβγείς μετά και να κάνεις και το λαγό! Τα πόδια σου δεν είχαν μαγκώσει? Να ξερες πόσο σε νοιώθω που περιέγραφες το πόσο έτρεμες απτο κρύο.. Και γω μετά το τέλος, με τύλιξαν με πετσέτες και πρέπει να μου πήρε κανα δεκάλεπτο να σταματήσω να τρέμω..
Καλή αποκατάσταση! |
|
|
|
tzatzikis90
Elite Forum-Runner
Greece
1555 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 16:53:50
|
ΖΗΤΑΩ ΣΥΓΓΤNΩΜΗ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟN ΑNΤΕΞΕΙ NΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΗΚΟΣ ΤΟΥ. ΗΤΑN Ο 1ΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΤΟN ΕNΙΩΣΑ. ΕΛΠΙΖΩ NΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ.
Το χρονικό ενός μαραθωνίου
Πέρασε 1 ½ χρόνος από τότε που ξεκίνησα να τρέχω. Οκτώβριος του 13 ήταν θυμάμαι και ήθελα να ξεχαστώ από έναν πρόσφατο χωρισμό. Τέλη του ίδιου μήνα έτρεξα τον πρώτο μου αγώνα 10 χιλιομέτρων. Τερμάτισα αγκομαχώντας σε 1 ώρα. Αυτό που έζησα ωστόσο στον τερματισμό ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα με αγνώστους να με χειροκροτούν -μπερδεύτηκα προς στιγμήν κι έψαχνα συγγενείς ή φίλους!- και να αναγνωρίζουν την προσπάθειά μου αδιαφορώντας για το ποιος είμαι και ποια θέση πήρα! Κάπως έτσι εισχώρησε και σ εμένα το μικρόβιο του τρεξίματος.
Λίγες μέρες αργότερα με καλούσε η πατρίδα να την υπηρετήσω. 11 Νοεμβρίου, Δευτέρα στη Σπάρτη έγραφε το χαρτί. Το πρωινό της 10ης Νοεμβρίου λοιπόν με βρίσκει σε ξενοδοχείο της Σπάρτης. Ξυπνάω νωρίς και ανοίγω τηλεόραση να περάσει η ώρα. Πετυχαίνω στη Νέριτ τον κλασικό μαραθώνιο της Αθήνας. Δε χρειάστηκα πολύ.. ¨Αυτό πρέπει να το τρέξω οπωσδήποτε! ¨ σκέφτομαι.
Ο στρατός τελείωσε, οι προπονήσεις ήταν πλέον πιο συστηματικές και κάπου εκεί ήρθε το τελειωτικό χτύπημα με τον τελευταίο κλασικό μαραθώνιο στις 9 Νοεμβρίου του 14. Ξύπνησα πρωί πρωί κι αφού τον είδα ολόκληρο, ένα ρίγος με διαπέρασε. Το αποφάσισα λοιπόν. ¨Θα τρέξω σε μαραθώνιο!¨
Άρχισα να ψάχνω άρθρα, βίντεο ή άτομα που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν. Για καλή μου τύχη η πλειοψηφία όσων ασχολούνται με το τρέξιμο είναι απλοί, καθημερινοί, δοτικοί άνθρωποι κι έτσι δε δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να βρω ότι χρειαζόμουν.
Κάπως έτσι ξεκίνησε λοιπόν το ταξίδι για τον πρώτο μου μαραθώνιο. Επέλεξα αυτός να είναι ο Μέγας Αλέξανδρος της Θεσσαλονίκης κυρίως λόγω της εύκολης –σε σχέση με την κλασική - διαδρομής αλλά και για συναισθηματικούς λόγους, αφού εκεί πέρασα 4 όμορφα φοιτητικά χρόνια.
Κάπως έτσι κι αφού βρήκα ένα αναλυτικό πρόγραμμα 16 εβδομάδων πραγματοποίησα ουσιαστικά την πρώτη μου προετοιμασία, κάτι τελείως καινούριο για εμένα. Κατά τη διάρκειά της είχα καλές αλλά και κακές στιγμές. Προπονήσεις που μου έδιναν δύναμη να συνεχίσω και άλλες που με έβαζαν σε σκέψεις. Αλλαγές στο πρόγραμμα κατά το δοκούν αφού λόγω του νεαρού της ηλικίας δεν μου ήταν πολύ εύκολο να το ακολουθήσω κατά γράμμα. Προβληματισμούς τόσο για τις ζώνες παλμών που τρέχω αλλά και για το ρυθμό που θα έπρεπε να ακολουθήσω στις προπονήσεις αφού μου έλειπε ο παλμογράφος και δεν είχα κάνει εργομετρικό. Και φυσικά μικροτραυματισμούς που έκαναν την εμφάνισή τους στην περίοδο του χιλιομετρικού φορτώματος και με έκαναν να σκέφτομαι μέχρι και τη συμμετοχή μου στον αγώνα.
Στην προετοιμασία μέσα ήταν που άρχισα να ασχολούμαι ενεργά και με το φόρουμ καθώς ως τότε παρακολουθούσα απλά τις ειδήσεις από τη σελίδα. Αποδείχτηκε σοφή επιλογή καθώς η βοήθειά σας υπήρξε πολύ σημαντική όλον αυτό τον καιρό. Στο διάστημα αυτό και μέσα στα πλαίσια της σύγκρισης των προπονήσεων, διαπιστώσαμε με Γιώργο-el cid και Παναγιώτη-kalogeridis πως έχουμε πάνω κάτω τον ίδιο στόχο κι έτσι αποφασίσαμε να ανοίξουμε κοινό παράθυρο στο fb ώστε να είμαστε σε συνεχή επαφή και να μην πολυπρήζουμε το υπόλοιπο γκρουπ. Μέσα από πάσης φύσεως βοήθεια, συμβουλές αλλά και αρκετό κράξιμο(τον αποδέκτη τον γνωρίζετε ήδη!) ήρθαμε πολύ κοντά χωρίς να έχουμε καν γνωριστεί. Στόχος μας ήταν να τερματίσουμε μαζί ακόμα και ένα δευτερόλεπτο κάτω από το 4ωρο αν και προσωπικά μόλις έβρισκα δυσκολία θα συνέχιζα πιο χαλαρά. Δικός μου βασικός στόχος ήταν να το ευχαριστηθώ!
Με τα πολλά φτάσαμε στις τελευταίες εβδομάδες, το περίφημο φορμάρισμα. Κι ενώ όλες σχεδόν οι προπονήσεις έβγαιναν κατ΄ευχήν (με ελάχιστες εξαιρέσεις) οι αμφιβολίες για το χρόνο-στόχο που είχαμε θέσει συνεχώς αυξάνονταν. Αν μη τι άλλο οι τελευταίες 2 εβδομάδες υπήρξαν οι δυσκολότερες της προετοιμασίας αφού με αρκετά χιλιόμετρα λιγότερα στις προπονήσεις το πρόβλημα πια μεταφέρθηκε στον ψυχολογικό τομέα και εκεί βάδιζα στο άγνωστο αφού ο καθένας μου τα εξηγούσε διαφορετικά. Τότε ήταν που μας ανακοίνωσε και ο Γιώργος το πρόβλημα που είχε και σε πρώτη φάση τον έθετε εκτός στόχου αλλά και πολύ χειρότερα εκτός αγώνα. Τα είδα όλα. Οι φόβοι και οι ανασφάλειές μου χτυπούσαν καμπανάκια από παντού! Δεν είμαι ωστόσο από αυτούς που τα παρατάνε εύκολα κι όσο και αν στεναχωρήθηκα, προσπάθησα –και κατάφερα- να διώξω τις αρνητικές σκέψεις από μέσα μου.
Ως γνήσιος νέοπας κράτησα σημειώσεις για ότι πίστευα πως θα με βοηθήσει και τις είχα πάντα μαζί μην τύχει και ξεχαστώ! Η αλήθεια είναι πως η οργάνωση αυτή με βοήθησε αρκετά να μπουν όλα σε μια τάξη στο –μπερδεμένο- μυαλό μου.
Την εβδομάδα πριν τον αγώνα ένιωθα μια απίστευτη κούραση. Ήθελα να κοιμάμαι συνέχεια και όποτε μπορούσα…κοιμόμουν! Είδα 2-3 δρομικές ταινίες να με ανεβάσουν ψυχολογικά (ειδικά το spirit of the marathon είναι το πλέον ιδανικό για πρωτάρηδες), από Πέμπτη πρωί υδατανθράκωση φουλ (δεν έλειψαν οι παρατυπίες πάλι!), Πέμπτη βράδυ διπλός-τριπλός έλεγχος και πακετάρισμα. Παρασκευή μεσημέρι φύγαμε με 2 φίλους για Θεσσαλονίκη. Παρασκευή βράδυ κουρασμένος κλασικά και δε βγήκα αν και το ήθελα πολύ. 11 ώρες ύπνο παρακαλώ(!!!) και ξύπνημα φρέσκος το πρωί.
Ετοιμάστηκα για την έκθεση όπου έπρεπε να παραλάβω την τσάντα της διοργάνωσης αλλά είχαμε και την προγραμματισμένη συνάντηση όλοι εμείς οι χάκερ του διαδικτύου! Δεν ήθελα και πολύ για να μπω σε race mode καθώς με το που μπήκα στην έκθεση συνάντησα άπειρο κόσμο, από διάφορες χώρες όλοι με τις τσαντούλες τους και ένα χαμόγελο ως τα αυτιά! Μετά από μια αρχική μοναχική γύρα όπου πήρα την τονωτική μου ένεση, γνώρισα τους Γιώργηδες(el cid+zoro), το Λεωνίδα(lemonidas), το Μανώλη(trexantiris) ενώ τελευταίος και καταϊδρωμένος ήρθε κι ο Παναγιώτης(kalogeridis). Χάρηκα πολύ που είδα το Γιώργο εκεί ακμαίο και δυνατό, καθώς επίσης και για το γεγονός πως τελικά θα έτρεχε τον αγώνα αν και σε έναν πιο ασφαλή ρυθμό. Φάγαμε ότι έπρεπε μια μέρα πριν τον αγώνα, δηλαδή ραβανί Βεροίας(να σαι καλά Γιώργο!) και τρίγωνα πανοράματος(άντε κι εσύ χαζομπαμπά!)… Περάσαμε πολύ ωραία βεβαίως βεβαίως! Στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε μακαρονάδα στο γνωστό –γούρικο όντως- μαγαζί και καφεδάκι στην παραλιακή. Είδαμε και πάθαμε μέχρι να βρούμε θέση. Παρασύρθηκα λίγο όλη μέρα από τον ενθουσιασμό-ίσως και υπερένταση- μου και έμεινα λανθασμένα αρκετή ώρα όρθιος. Μετά τον καφέ γύρισα σπίτι όπου κι άρχισα να ετοιμάζω τα πράγματα. Κατά τις 11 ξάπλωσα να κοιμηθώ, 12 τα κατάφερα και σε λίγη ώρα χτυπάει κουδούνι από τη φίλη όπου έμενα καθώς είχε ξεχάσει τα κλειδιά και δεν μπορούσε να μπει! Πότε κατάφερα να κοιμηθώ, πότε με ξύπνησε ο Παναγιώτης(4:28 παρακαλώ!) ούτε κατάλαβα. Πρωινό, ετοιμασία, η καθιερωμένη πριν τους αγώνες επίσκεψη για τα υδραυλικά και φύγαμε!
5:20 βρισκόμαστε με Παναγιώτη, γνώρισα και το φίλο του Μίλτο(καλό παιδί αλλά με 3:30 ώρες που πας :P), κι αφού παρκάραμε κατηφορίζουμε προς το Λευκό. Εκεί πια νιώθω μια περίεργη για τα δεδομένα μου ταχυπαλμία να μου θυμίσει πως πλησιάζουμε στο μεγάλο γεγονός. Μπαίνουμε γρήγορα σε ένα από τα λεωφορεία και ξεκινάμε για Πέλλα. Στη διαδρομή μόνο εμείς μιλάμε(ο Παναγιώτης κυρίως δηλαδή, εγώ δεν είχα κουράγιο), αφού κάποια στιγμή λέω θα μας κάνουν παρατήρηση! Τη γλυτώσαμε τελικά και φτάνουμε. Μπροστά οι έμπειροι, ακολουθούσα εγώ. Μπαίνουμε σ έναν κλειστό χώρο-πρώην μπαρ μάλλον!;- και καλά για να καθίσουμε. Ούτε με αίτηση δεν έβρισκες θέση εκεί. Τελικά κι αφού μείναμε για λίγο στη ζέστη των 4 τοίχων, βγήκαμε έξω για να ετοιμαστούμε σιγά σιγά. Εκεί συναντούμε τη Μαρία(elda) και τον Κώστα(rigelian), βαζελινωνόμαστε, τελευταίες πινελιές κι αφού αφήσουμε τα πράγματα ξεκινάμε ζέσταμα. Μπροστά οι έμπειροι, ακολουθούσα εγώ, κλασικά! Στις 7:30 ήταν η τελετή για την έναρξη του μαραθωνίου αλλά χαμπάρι εμείς, κάναμε ζέσταμα. Κάπου εκεί ξεκινάει το ψιλόβροχο.
8 παρά είμαστε έτοιμοι πια κι αφού πάρω το 1ο μου τζελάκι στηνόμαστε στην εκκίνηση. Σχετικά μπροστά ήθελε ο Παναγιώτης, παραλίγο τελευταίοι τελικά. Καλά τα καταφέραμε. Μόλις μπήκα μαζί με το λαό (2000 δρομείς περίπου) τα ξέχασα όλα. Ούτε άγχος ούτε τίποτα, ήταν ένας ακόμη αγώνας για μένα. Ξεκινάμε λοιπόν κι έχοντας ζεσταθεί από πριν, αποφασίζουμε να βγάλουμε τη μπλούζα που είχαμε για πέταμα από την αρχή(προσωπικά το μετάνιωσα μετά που με τρυπούσε το ¨ψιλόβροχο¨).
1ο χιλιόμετρο μέσα στο χαμό βγαίνει παραδόξως αρκετά γρήγορα μεταξύ 5:50-5:55 αν θυμάμαι καλά. Ο στόχος εξαρχής ήταν για 5:32-5:39 μέσο όρο με λίγο πιο αργές ανηφόρες και αντίστοιχα γρήγορες κατηφόρες, χωρίς υπερβολές όμως. Ο Παναγιώτης είχε βάλει στο ρολόι και ¨έναν μαύρο¨ στο 5:39 να ξέρουμε πάνω κάτω που βρισκόμαστε. Όλα τέλεια μέχρι το 5ο, πίνουμε νεράκι στο σταθμό και συνεχίζουμε. Λίγο μετά το 6 διαπιστώνω πως τα χωράφια εκεί γύρω είναι σχετικά ξερά. Πίνω νερό στο 7.5 και κατεχόμενος από οικολογική συνείδηση σταματάω δεξιά να τα ποτίσω. Από δίπλα κι ο Παναγιώτης. Στάση ενός λεπτού περίπου και συνεχίζουμε. Εντός στόχου με 5:39 ακριβώς. Στο 10 ο χρόνος μας είναι στα 56:30. Εκεί τσιμπάω το 2ο τζελάκι μου. Είχε και saltstick στο πρόγραμμα. Τα είχα τυλίξει με χαρτί κουζίνας ο πανέξυπνος και από τη συνεχόμενη βροχή αυτό έλιωσε με αποτέλεσμα να ανοίξουν τα μισά(μόνο ευτυχώς). Γλείφω λίγο αλάτι που έμεινε στο δάχτυλο και συνεχίζω. 12.5 νεράκι, 15 ισοτονικό. Λίγο πριν το 15 εντωμεταξύ με πιάνει ένας πόνος που δεν είχα νιώσει ποτέ μου πριν σε προπόνηση. Πάνω από το γόνατο, εσωτερικά, μόνο στο δεξί πόδι! Αρχικά η ενόχληση δεν ήταν άξια αναφοράς αλλά όσο περνούσε η ώρα το ένιωθα περισσότερο. Επηρέαζε και τον τρόπο που έτρεχα καθώς δεν μπορούσα να φέρω με άνεση το δεξί πόδι ευθεία μπροστά και πονούσα κάθε φορά που το δοκίμαζα. Αποφάσισα να μιλήσω στον Παναγιώτη μήπως έχει λύση στο πρόβλημα. ¨Η κλίση του δρόμου¨ μου λέει και κάνουμε δοκιμή αλλάζοντας πλευρά. Πράγματι η ενόχληση εξακολουθούσε, αλλά πολύ πιο ήπια από πριν. 3ο τζελάκι στο 17.5 και καταφέρνω να βρω ολόκληρο stick οπότε παίρνω κι απ αυτό. Ισοτονικό στο 20 ίσως και μισή μπανάνα εδώ(κάπου πήραμε μια, δε θυμάμαι που!). Πολλά υγρά μαζεμένα και ανάβω φλας για δεύτερη υποχρεωτική στάση. Πέραν του αδειάσματος μου κάνει μεγάλο καλό αφού υποχωρεί η ενόχληση. Περνάμε τα μισά κάπου στο 1:55-7 αν δεν κάνω λάθος. Στο θέμα χρόνου είμαστε πολύ καλά με 5:37-8 μέσο όρο. Νερό στο 22.5 και η βροχή ακάθεκτη να χτυπάει από τα πλάγια. Τζελάκι ξανά(4ο) λίγο πριν το 25 κι εκεί ξεκινάει η τελευταία καλή ανηφόρα. Ο ρυθμός πέφτει, τα πόδια ψιλοβαραίνουν αλλά όλα καλά, βγαίνει δίχως απώλειες. Νερό στο 27.5, ισοτονικό στο 30(τελευταία στιγμή είδα την κόκα, την άφησα). Εδώ περίπου σταματάει η βροχή κι ανεβαίνει λίγο η θερμοκρασία. Η απόλυτη λύτρωση για μένα! Παράλληλα κάπου εκεί σταματάει και η κλίση του δρόμου και περνάει μεμιάς το πρόβλημα που είχα στους προσαγωγούς. Κάνω και το τελευταίο μου πιτ στοπ για πότισμα και τελειώνω με τα τζελάκια(5) στο 32,5. Σε αυτό το σημείο είμαι πάρα πολύ καλά. Στομάχι σαν καινούριο, πόδια δυνατά, μυαλό στην τσίτα χωρίς ίχνος μαύρης σκέψης ή κάτι άλλο. Όλα πάνε κατ΄ευχήν! Και είμαστε σταθερά στο 5:38. Στο 35ο , στο Κορδελιό, έχω ακροβολίσει το μπαμπά μου. Ήθελε λέει να με δει κάπου πριν, οπότε τον έβαλα να έρθει εκεί να μου δώσει και την κόκα κόλα που θα χρειαζόμουν. Πλησιάζοντας, τον βλέπω με γυναίκα κι έναν φίλο μου και σταματάμε με τον Παναγιώτη για ¨βενζίνη¨. ¨Φαίνεσαι πολύ καλά¨ μου λένε κι έτσι είναι! Είμαστε άνετοι χρονικά και βγαίνουμε και φωτογραφίες! Η στάση με βοηθάει αρκετά να ρίξω τους σφυγμούς. Βρίσκουμε την ανισόπεδη και με πόνο καρδιάς τη βγάζουμε αγκομαχώντας. Η κατηφόρα στο τέλος της βάλσαμο. 37.5 νερό και με 5:37 πάμε για το στόχο. Κάπου εκεί βρίσκομαι για πρώτη-και μοναδική-φορά σε δύσκολη θέση καθώς νιώθω επιτέλους τα πόδια βαριά και αδυνατώ προς στιγμήν να ελέγξω το ρυθμό στο επιθυμητό σημείο. Βλέπω στο ρολόι 6:40 και χτυπάω SOS. ‘‘Σφίξε κορμό να σε πάει μόνο του!’’ φωνάζει από δίπλα ο Παναγιώτης αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Επιστρατεύω ότι δυνάμεις έχουν μείνει για να μη χαλάσω ότι προσπαθούσαμε τόση ώρα. Το μυαλό εκλιπαρεί τα πόδια προσπαθώντας να τα ξεγελάσει με το γνωστό ¨λίγο ακόμα¨ Ο κόσμος, αρκετός πλέον, μας χειροκροτεί κι εμψυχώνει με ενθουσιασμό. Συγκινούμαι και νιώθω μια ζέστη μέσα μου. «Αυτό ήταν, ξαναπήρε μπρος η μηχανή!» σκέφτομαι και πράγματι επιστρέφουμε στο σωστό ρυθμό. Τελευταίος σταθμός στο 40 με νεράκι και καθώς περνάμε τα δικαστήρια, βγαίνουμε στη Nίκης. Εκεί πια τα πόδια έχουν πάρει φωτιά και κοιτώντας κάποια στιγμή το ρολόι βλέπω 4:30! Έχει μεγάλη δύναμη το μυαλό τελικά… Περνάμε την Αριστοτέλους και είμαστε πολύ άνετοι και εντός στόχου. 5:37 γενικό με περιθώρια να το χαρούμε. Τελευταία 200 μέτρα και ο Παναγιώτης παίρνει το μπέμπη με το καρότσι για θριαμβευτικό τερματισμό. Ένας φίλος με περιμένει 30 μέτρα πριν την αψίδα και ανεβασμένος στα κάγκελα μου δίνει high 5(όχι τα τζελάκια). Όλος ο κόσμος μας χειροκροτεί. 2η συγκίνηση! Περνάμε την αψίδα με μεικτό χρόνο 3:59:51. Τα καταφέραμε! Απερίγραπτα συναισθήματα στον τερματισμό, όλος ο πόνος έφυγε μεμιάς-στο μυαλό μου τουλάχιστον-. Άμεση κληρονομιά μου ένα χαζό χαμόγελο για αρκετή ώρα που, αν και πονούσα, μπέρδεψα για τα καλά τους εθελοντές-ιατρούς που με ρωτούσαν αν είμαι καλά. Τα 2 τονοτίλ, η μπανάνα, το ισοτονικό, το άμεσο δωρεάν μασάζ και φυσικά τα πιτόγυρα αργότερα με βοήθησαν σε μια καλύτερη αποκατάσταση. Κάτι μικρά πονάκια όταν ανεβοκατεβαίνω σκάλες μου θυμίζουν τι πέρασα.
Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν. Nα είμαστε καλά και του χρόνου πάλι εκεί για κάτι καλύτερο!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ
1) Στους δικούς μου: που αν και ποτέ δεν το συνήθισαν, αποδέχτηκαν τουλάχιστον την τρἐλα μου και ήταν εκεί στο τέλος να νιώσουν τη χαρά μου.
2) Στο Φίλιππα: που με το πρόγραμμα και τις συμβουλές του κατάφερα να ολοκληρώσω υγιής τον 1ο μου μαραθώνιο και μάλιστα σε αρκετά καλό χρόνο.
3) Στην Ελένη: για τις μαλάξεις της και την πολύ αποτελεσματική θεραπεία της στο δύσκολο σημείο που παραλίγο να χάσω τον αγώνα εξαιτίας μιας μικρής τενοντίτιδας.
4) Σε όλους εσάς τους συνφορουμίτες:για την πρόθυμη βοήθειά σας όποτε τη χρειάστηκα αλλά και για το καλοπροαίρετο κράξιμό σας που με κράτησε στο στόχο.
5) Στο Γιώργο(el cid) και φυσικά τον Παναγιώτη(kalogeridis):που ανέχτηκαν τόσο καιρό στο κοινό παράθυρο εμένα και τις χαζές απορίες μου!
6) Και μην ξεχάσω… στις μικρούλες του στίβου που χωρίς αυτές οι χρόνοι μου στις διαλειμματικές θα ήταν τραγικοί!
Τέλος να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους όσους έτρεξαν τον αγώνα και πέτυχαν ή όχι το στόχο τους, τερμάτισαν ή μη. Στο τέλος όλοι είμαστε νικητές!
10Ος ΔΙΕΘNΗΣ ΜΑΡΑΘΩNΙΟΣ ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑNΔΡΟΣ 5/4/2015
Τάσος
know your limits. then destroy them. |
Edited by - tzatzikis90 on 07/04/2015 17:01:28 |
|
|
|
tazi
Senior Forum-Runner
726 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 17:12:22
|
| Ωραιο μικροβιο το τρεξιμο τασσο, ετσι δεν ειναι? Καταλαβα οτι αρρωστησες, δε σου ευχομαι ομως περαστικα! |
|
|
|
kalogeridis
Elite Forum-Runner
Greece
2099 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 17:12:49
|
χαχαχαχα... ε ναι λοιπον!!! με τετοιο γραπτο λογο σιγουρα θα παρεις καποια στιγμη και το πτυχιο σου!
-φτάνουμε?
-έχουμε πολυ δρόμο ακόμα... |
|
|
|
Panagiotis30
Advanced Forum-Runner
Greece
360 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 17:14:56
|
Ο δικός μου 10ος Διεθνής Μαραθώνιος "Μέγας Αλέξανδρος"
Πρόλογος
"...These new pair of boots Be all that you need...(phantom/parov stelar)"
Η ιστορία ξεκινάει ένα χρόνο πριν, στον προηγούμενο Μέγα Αλέξανδρο, όπου ελλειπέστατα προετοιμασμένος και με πολλά προβλήματα τερματίζω σε 4:49, αποφασισμένος όμως να επιστρέψω τον επόμενο χρόνο και να να τα πάω πολύ καλύτερα.
Προετοιμασία
"...And a hundred percent reason to remember the name...(Remember the name?Fort Minor) "
Η διαμονή μου στη Χαλκίδα για επαγγελματικούς λόγους το τρίμηνο Ιανουάριος - Μάρτιος με βοήθησε στο να συμμετέχω σε πολλους αγώνες και να προσθέσω χιλιόμετρα αλλά δυστυχώς δεν εστίασα στα μεγάλα long run με αποτέλεσμα να με αγχώνει ιδιαίτερα η σκέψη τι θα γινόταν από το 30 και μετά
Παραμονή Αγώνα ενώ παράλληλα ήμουν μερικά κιλά παραπάνω από ότι έπρεπε.
"..Wait a minute I'm passing out,win or lose, just like you,far more shocking than anything I ever knew...(can't stop/red hot chilli pepper) "
Ήλθα στη Θεσσαλονίκη αργά σχετικά το Σάββατο και με ψυχολογία όχι και τόσο καλή ,έφαγα την μακαρονάδα μου με φίλους και πήγα για ύπνο σκεπτόμενος την επόμενη μέρα.
Πέλλα - πριν την εκκίνηση
"....I'm waking up, I feel it in my bones enough to make my systems blow..Welcome to the new age...(Radioactive/Imagine Dragons)
Πολλοί γνωστοί, φίλοι, γνωριμίες (Μανώλη aka Trexantiri είσαι τρελός φίλε μου για δέσιμο...) ενδιαφέρουσες συζητήσεις (με Γιώργο Ζαχαριάδη, τον γνωστό Σπαρταθλητή) και ένα αίσθημα αισιοδοξίας για τον αγώνα.
0 - 5 χλμ
"...J'y suis jamais allé. (Amelie O.S.T/Yann Tiersen)"
ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ! Παρέα με τον GGK από τα σαλιγκάρια. Έχουμε πει για 5:20 - 5:30 αλλά από την αρχή ξεκινάμε επιθετικά στο 5:15 περίπου. "Pit stop" υπ' αριθμόν 1 στο 4ο χλμ για να αδειάσω την κύστη μου, αν και είχα πάει τουαλέτα πριν τον αγώνα...Στο 5ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 26:52 και 152 σφυγμούς
6 - 10 χλμ
"..Workin' on a mystery, goin' wherever it leads...Runnin' down a dream...(Running down a dream/Tom Petty)
Νιώθω καλά και ανοίγω κι άλλο τον ρυθμό μου..Νιώθω δυνατός αλλά παράλληλα ανησυχώ μην τυχόν ξεμείνω από δυνάμεις. Στο 9ο χλμ φτάνω τον GGK.Στο 10ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 52:10 και 152 σφυγμούς.
11 - 15 χλμ
"...You'll never know what you can do,until you get it up as high as you can go...(Highway to the dangerzone/Kenny Loggins"
Πέρασα την Χαλκηδόνα αλλά αναγκάζομαι να ξαναφήσω τον GGK στο 11ο χλμ για το "pit stop" υπ'αριθμόν 2 και ήδη σκέφτομαι ότι το άγχος φταίει για την συχνοουρία. Σε λίγο όμως θα προστεθούν οι στομαχικές διαταραχές και τα πράγματα δυσκολεύουν.Στο 15ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 1:18:39 και 150 σφυγμούς.
16 - 20 χλμ
" we're half-way there, livin' on a prayer,take my hand and we'll make it, I swear.....(Living on a prayer/Bon Jovi) "
3ο μεγάλο "pit stop" μιας και οι στομαχικές διαταραχές δεν μου έδιναν άλλη επιλογή.Το ψιλόβροχο και το κρυο συνεχίζονται κάτι όμως που διευκολύνει τις προσπάθειες μου.Στο 20ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 1:47:28 και 154 σφυγμούς. Αν συνεχίσω έτσι σκέφτομαι πάω καρφί για 3:45..Η ιδέα με γοητεύει...
20 - 25 χλμ
"...Oh i need a place to go where dreams are never lonely...(A Place To Go/Investo Ft. Tara McDonald ) "
Το παλεύω είναι αλήθεια, όλα τα χλμ βγαίνουν σε ρυθμό κάτω από 5:10 αλλά στο μσοδιάστημα πάω για το τέταρτο συντομο "pit stop".To στομάχι μου συνεχίζει να με ενοχλεί...Στο 25ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 2:13:28 και 158 σφυγμούς.
25 - 30 χλμ
"....Tell me why are we so blind to see...That the one's we hurt are you and me...(Gangsta's Paradise/Coolio)
Είμαστε Αγχίαλο και δεν αντέχω άλλο και στο 26ο χλμ βγαίνω για το 5ο "pit stop" που διαρκεί αρκετά αλλά τουλάχιστον φαίνεται ότι παύουν οι στομαχικές διαταραχές. Η ταχύτητα μου πέφτει και εγώ προσπαθώ να φτάσω στο 30ο χλμ όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Τελικά, το χρονόμετρο δείχνει 2:42:14 και 149 σφυγμούς.
30 - 35 χλμ
"....Those who died are justified, for wearing the badge, they're the chosen whites...(Killing in the name of/Rage against the machine) "
Είμαστε Νέα Μαγνησία και οι παλιοί λένε ότι κάπου εδώ ξεκινάει ο Μαραθώνιος πραγματικά. 6o σύντομο "pit stop" και προσπαθώ απ[εγνωσμένα να αυξήσω ρυθμό αλλά εις μάτην. Φοβάμαι να πιέσω τα πόδια μου κι άλλο..θα πάθω καμμιά ζημιά στο τέλος σκέφτομαι.Στο 35ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 3:09:48 και 159 σφυγμούς.
36ο - 40 χλμ
"...I watched the world floated to the dark side of the moon...(kryptonite/3 doors down)"
Φτάσαμε Κορδελιό και ξεκινάω τους υπολογισμούς πάλι, 1:40 όνειρο θερινής νυκτός, 1:45 χάθηκε άδοξα και έτσι όπως πάω θα χαθεί και το 1:50 και το όνειρο ενός θριαμβευτικού τερματισμού σκέφτομαι και αποκαρδιώνομαι...ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ σκέφτομαι δυνατά και τότε είναι που έρχομαι αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο κίνδυνο του αγώνα...ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ...Το υποσυνείδητο αναμοχλεύει αναμνήσεις αποτυχιών και απορρίψεων, τόσο σε επαγγελματικό όσο και στο προσωπικό τομέα. Πιάνω τον εαυτό μου να νιώθει το ίδιο άσχημα όπως και τότε.Απλά απίσευτο αυτό που κάνω στον εαυτό μου.Ταυτόχρονα, αρχίζουν οι αμείλικτες ερωτήσεις..Γιατί τρέχεις; Τι θες να αποδείξεις; Ποιον πας να εντυπωσιάσεις; Δεν κάνεις για Μαραθώνιο , απλά παράτα τα και όλα θα πάνε καλά. Το μυαλό μου κάνει παιχνίδια απίστευτα κι εγώ ζαλισμένος παραπατάω παρά τρέχω..Την κατάσταση σώζει συναθλητής από το Baku που με ρωτάει για την ώρα..πιάνουμε συζήτηση και έτσι ξεχνιέμαι λίγο.Στο 40ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 3:36:59 και 149 σφυγμούς.
41ο χλμ
"...So many times, it happens too fast, you trade your passion for glory...(Eye Of The Tiger/Survivor)
Υπομονή ψιθυρίζω και όλα θα πάνε καλά....στο αγώνα είσαι μόνο εσύ και ο δρόμος μου έλεγε η Anna Vess του φόρουμ και πόσο δίκιο είχε...η Αννα είναι εκεί με το φακό της και οι φωνές της με ενθαρρύνουν να συνεχίσω.Πιο κάτω είναι το Δικαστικό Μέγαρο, όπου γλυκόπικρες αναμνήσεις μου έρχονται στο μυαλό.Ακουώ την μουσική στα μεγάφωνα..εδώ είμαστε σκέφτομαι και συνεχιζω.
42ο χλ - ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ
"....Can we go back, this is the moment,τonight is the night, we’ll fight 'til it’s over....(Can't Hold Us- Macklemore and Ryan Lewis) "
Λεωφόρος Νίκης, παρέλαση 28ης Οκτωβρίου σαν Εύελπις, όμορφες αναμνήσεις..ανεβάζω ταχύτητα και τερματίζω με σφιγμένη τη γροθιά σε 3:51:27,μεικτό χρόνο. Για άλλη μια φορά ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ, νενικήκαμεν αδέλφια.
Ιδού η ολοκληρωμένη διαδρομή: https://connect.garmin.com/activity/739012995
Μετά τον τερματισμό
"...I hear your voice in my sleep tonight...(maps/marron 5)"
Εντάξει το ομολογώ, συγκινήθηκα ελαφρώς τι να κάνουμε, ένα ολόκληρο ταξίδι μόλις τελείωσε μα αίσιο μάλιστα τρόπο..μου βγήκε και η κούραση του αγώνα. Έχω βουρκώσει..πλησιάζω διστακτικά την εθελόντρια με τα μετάλλια..μόλις μου το περνάει στο λαιμό , απλά δεν μπορώ να συγκρατηθώ..με παίρνει χαμπάρι, μια φιλική αγκαλιά, ένα φιλί και ένα απλό μα τόσο ειλικρινες μπραβο είναι το ανέλπιστο δώρο της σε μένα.Απομακρύνομαι μερικά βήματα, νιώθω ευτυχισμένος, μόλις κατάφερα μια υπέρβαση και ας μην ήταν όσο ήθελα. Από την νιρβάνα με βγάζει η φωνή του GGK "K*&^&^α, πάλι σε τράβηξα" μου κάνει και τα άπταιστα..γαλλικά του με κάνουν να χαμογελάσω. Πάω για τα πράγματα, μασαζ από τους σπουδαστς του ΤΕΙ Φυσικοθεραπείας, μπάνιο στο ξενοδοχείο, παστίτσιο..αποκατάστασης και βουρ για το αεροδρόμιο για να γυρίσω στο νησί.
Αντί επιλόγου
"..Feeling my way through the darkness guided by a beating heart...(wake me up/avicii)"
Το ταξίδι ενος Μαραθωνοδρόμου προς τον Μαραθώνιο, μόνο μοναχικό δεν είναι. Για αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω κατα αρχας την οικογένεια μου, που με στήριξε και που αν και με έχανε ώρες για να κάνω το χόμπυ μου μου, όποτε γύριζα σπίτι με περίμενε πάντα ένα πιάτο καλομαγειρεμένο φαγητό. Επιπλέον, να ευχαριστήσω όλους τους συντρέχτες που μαζί διανύσαμε πολλά χιλιόμετρα και κάναμε αρκετους αγώνες παρέα. Δεν θα ονοματίσω άτομα, κάποιον θα ξεχάσω σίγουρα. Η παρέα σας, οι συμβουλες σας, οι προτροπές σας με έκαναν να ξεπεράσω τον εαυτό μου για μια ακόμη φορά και για αυτό σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ. Last but not least οφείλω να ΜΟΥ αφιερώσω αυτόν τον αγώνα μιας και απέδειξα στον εαυτό μου πάνω από όλα ότι τα όρια είναι για να τα ξεπερνάμε και ότι όταν πραγματικά θέλουμε κάτι είναι σίγουρο ότι θα το πετύχουμε.
Υ.Γ: "...I see this life like a swinging vine, swing my heart across the line
In my face is flashing signs,seek it out and ye shall find...(Counting Stars/One Republic) ".Το τέλος ενός ταξιδιού είναι η απαρχή του επόμενου λένε...Ραντεβού πλέον στον Μαραθώνιο της Αθήνας του 2015.
Πλέον...32!!!!! |
|
|
|
spy
Master Forum-Runner
Greece
2817 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 17:18:20
|
....συγχαρητηρια Τασο!!! ΤΕ-ΡΑ-ΣΤΙ-ΟΣ...!!!Εχεις ολα τα χρονια μπροστα σου...να διαπρεψεις! Τελικα οι χωρισμοι κανουν καλο... η μηπως οχι?????
...καθε χιλιομετρο κι ενα δακρυ χαρας κι ευτυχιας...στο μοναχικο δρομο των ονειρων!!! |
|
|
|
Panagiotis30
Advanced Forum-Runner
Greece
360 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 17:20:47
|
Τελικά Τάσο τα μεγάλα ξεκινήματα έρχονται ακριβώς μετά από άδοξες καταλήξεις.
Πλέον...32!!!!! |
|
|
|
spy
Master Forum-Runner
Greece
2817 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 17:24:09
|
...μπραβο Παναγιωτη!!!Εξαιρετικη επιδοση!!!Μονο 32 εισαι ακομα???Μονο εσυ δεν μεγαλωνεις...
...καθε χιλιομετρο κι ενα δακρυ χαρας κι ευτυχιας...στο μοναχικο δρομο των ονειρων!!! |
|
|
|
kalogeridis
Elite Forum-Runner
Greece
2099 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 17:26:27
|
quote:
Originally posted by Panagiotis30
Ο δικός μου 10ος Διεθνής Μαραθώνιος "Μέγας Αλέξανδρος"
Πρόλογος
"...These new pair of boots Be all that you need...(phantom/parov stelar)"
Η ιστορία ξεκινάει ένα χρόνο πριν, στον προηγούμενο Μέγα Αλέξανδρο, όπου ελλειπέστατα προετοιμασμένος και με πολλά προβλήματα τερματίζω σε 4:49, αποφασισμένος όμως να επιστρέψω τον επόμενο χρόνο και να να τα πάω πολύ καλύτερα.
Προετοιμασία
"...And a hundred percent reason to remember the name...(Remember the name?Fort Minor) "
Η διαμονή μου στη Χαλκίδα για επαγγελματικούς λόγους το τρίμηνο Ιανουάριος - Μάρτιος με βοήθησε στο να συμμετέχω σε πολλους αγώνες και να προσθέσω χιλιόμετρα αλλά δυστυχώς δεν εστίασα στα μεγάλα long run με αποτέλεσμα να με αγχώνει ιδιαίτερα η σκέψη τι θα γινόταν από το 30 και μετά
Παραμονή Αγώνα ενώ παράλληλα ήμουν μερικά κιλά παραπάνω από ότι έπρεπε.
"..Wait a minute I'm passing out,win or lose, just like you,far more shocking than anything I ever knew...(can't stop/red hot chilli pepper) "
Ήλθα στη Θεσσαλονίκη αργά σχετικά το Σάββατο και με ψυχολογία όχι και τόσο καλή ,έφαγα την μακαρονάδα μου με φίλους και πήγα για ύπνο σκεπτόμενος την επόμενη μέρα.
Πέλλα - πριν την εκκίνηση
"....I'm waking up, I feel it in my bones enough to make my systems blow..Welcome to the new age...(Radioactive/Imagine Dragons)
Πολλοί γνωστοί, φίλοι, γνωριμίες (Μανώλη aka Trexantiri είσαι τρελός φίλε μου για δέσιμο...) ενδιαφέρουσες συζητήσεις (με Γιώργο Ζαχαριάδη, τον γνωστό Σπαρταθλητή) και ένα αίσθημα αισιοδοξίας για τον αγώνα.
0 - 5 χλμ
"...J'y suis jamais allé. (Amelie O.S.T/Yann Tiersen)"
ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ! Παρέα με τον GGK από τα σαλιγκάρια. Έχουμε πει για 5:20 - 5:30 αλλά από την αρχή ξεκινάμε επιθετικά στο 5:15 περίπου. "Pit stop" υπ' αριθμόν 1 στο 4ο χλμ για να αδειάσω την κύστη μου, αν και είχα πάει τουαλέτα πριν τον αγώνα...Στο 5ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 26:52 και 152 σφυγμούς
6 - 10 χλμ
"..Workin' on a mystery, goin' wherever it leads...Runnin' down a dream...(Running down a dream/Tom Petty)
Νιώθω καλά και ανοίγω κι άλλο τον ρυθμό μου..Νιώθω δυνατός αλλά παράλληλα ανησυχώ μην τυχόν ξεμείνω από δυνάμεις. Στο 9ο χλμ φτάνω τον GGK.Στο 10ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 52:10 και 152 σφυγμούς.
11 - 15 χλμ
"...You'll never know what you can do,until you get it up as high as you can go...(Highway to the dangerzone/Kenny Loggins"
Πέρασα την Χαλκηδόνα αλλά αναγκάζομαι να ξαναφήσω τον GGK στο 11ο χλμ για το "pit stop" υπ'αριθμόν 2 και ήδη σκέφτομαι ότι το άγχος φταίει για την συχνοουρία. Σε λίγο όμως θα προστεθούν οι στομαχικές διαταραχές και τα πράγματα δυσκολεύουν.Στο 15ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 1:18:39 και 150 σφυγμούς.
16 - 20 χλμ
" we're half-way there, livin' on a prayer,take my hand and we'll make it, I swear.....(Living on a prayer/Bon Jovi) "
3ο μεγάλο "pit stop" μιας και οι στομαχικές διαταραχές δεν μου έδιναν άλλη επιλογή.Το ψιλόβροχο και το κρυο συνεχίζονται κάτι όμως που διευκολύνει τις προσπάθειες μου.Στο 20ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 1:47:28 και 154 σφυγμούς. Αν συνεχίσω έτσι σκέφτομαι πάω καρφί για 3:45..Η ιδέα με γοητεύει...
20 - 25 χλμ
"...Oh i need a place to go where dreams are never lonely...(A Place To Go/Investo Ft. Tara McDonald ) "
Το παλεύω είναι αλήθεια, όλα τα χλμ βγαίνουν σε ρυθμό κάτω από 5:10 αλλά στο μσοδιάστημα πάω για το τέταρτο συντομο "pit stop".To στομάχι μου συνεχίζει να με ενοχλεί...Στο 25ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 2:13:28 και 158 σφυγμούς.
25 - 30 χλμ
"....Tell me why are we so blind to see...That the one's we hurt are you and me...(Gangsta's Paradise/Coolio)
Είμαστε Αγχίαλο και δεν αντέχω άλλο και στο 26ο χλμ βγαίνω για το 5ο "pit stop" που διαρκεί αρκετά αλλά τουλάχιστον φαίνεται ότι παύουν οι στομαχικές διαταραχές. Η ταχύτητα μου πέφτει και εγώ προσπαθώ να φτάσω στο 30ο χλμ όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Τελικά, το χρονόμετρο δείχνει 2:42:14 και 149 σφυγμούς.
30 - 35 χλμ
"....Those who died are justified, for wearing the badge, they're the chosen whites...(Killing in the name of/Rage against the machine) "
Είμαστε Νέα Μαγνησία και οι παλιοί λένε ότι κάπου εδώ ξεκινάει ο Μαραθώνιος πραγματικά. 6o σύντομο "pit stop" και προσπαθώ απ[εγνωσμένα να αυξήσω ρυθμό αλλά εις μάτην. Φοβάμαι να πιέσω τα πόδια μου κι άλλο..θα πάθω καμμιά ζημιά στο τέλος σκέφτομαι.Στο 35ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 3:09:48 και 159 σφυγμούς.
36ο - 40 χλμ
"...I watched the world floated to the dark side of the moon...(kryptonite/3 doors down)"
Φτάσαμε Κορδελιό και ξεκινάω τους υπολογισμούς πάλι, 1:40 όνειρο θερινής νυκτός, 1:45 χάθηκε άδοξα και έτσι όπως πάω θα χαθεί και το 1:50 και το όνειρο ενός θριαμβευτικού τερματισμού σκέφτομαι και αποκαρδιώνομαι...ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ σκέφτομαι δυνατά και τότε είναι που έρχομαι αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο κίνδυνο του αγώνα...ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ...Το υποσυνείδητο αναμοχλεύει αναμνήσεις αποτυχιών και απορρίψεων, τόσο σε επαγγελματικό όσο και στο προσωπικό τομέα. Πιάνω τον εαυτό μου να νιώθει το ίδιο άσχημα όπως και τότε.Απλά απίσευτο αυτό που κάνω στον εαυτό μου.Ταυτόχρονα, αρχίζουν οι αμείλικτες ερωτήσεις..Γιατί τρέχεις; Τι θες να αποδείξεις; Ποιον πας να εντυπωσιάσεις; Δεν κάνεις για Μαραθώνιο , απλά παράτα τα και όλα θα πάνε καλά. Το μυαλό μου κάνει παιχνίδια απίστευτα κι εγώ ζαλισμένος παραπατάω παρά τρέχω..Την κατάσταση σώζει συναθλητής από το Baku που με ρωτάει για την ώρα..πιάνουμε συζήτηση και έτσι ξεχνιέμαι λίγο.Στο 40ο χλμ το χρονόμετρο δείχνει 3:36:59 και 149 σφυγμούς.
41ο χλμ
"...So many times, it happens too fast, you trade your passion for glory...(Eye Of The Tiger/Survivor)
Υπομονή ψιθυρίζω και όλα θα πάνε καλά....στο αγώνα είσαι μόνο εσύ και ο δρόμος μου έλεγε η Anna Vess του φόρουμ και πόσο δίκιο είχε...η Αννα είναι εκεί με το φακό της και οι φωνές της με ενθαρρύνουν να συνεχίσω.Πιο κάτω είναι το Δικαστικό Μέγαρο, όπου γλυκόπικρες αναμνήσεις μου έρχονται στο μυαλό.Ακουώ την μουσική στα μεγάφωνα..εδώ είμαστε σκέφτομαι και συνεχιζω.
42ο χλ - ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ
"....Can we go back, this is the moment,τonight is the night, we’ll fight 'til it’s over....(Can't Hold Us- Macklemore and Ryan Lewis) "
Λεωφόρος Νίκης, παρέλαση 28ης Οκτωβρίου σαν Εύελπις, όμορφες αναμνήσεις..ανεβάζω ταχύτητα και τερματίζω με σφιγμένη τη γροθιά σε 3:51:27,μεικτό χρόνο. Για άλλη μια φορά ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ, νενικήκαμεν αδέλφια.
Ιδού η ολοκληρωμένη διαδρομή: https://connect.garmin.com/activity/739012995
Μετά τον τερματισμό
"...I hear your voice in my sleep tonight...(maps/marron 5)"
Εντάξει το ομολογώ, συγκινήθηκα ελαφρώς τι να κάνουμε, ένα ολόκληρο ταξίδι μόλις τελείωσε μα αίσιο μάλιστα τρόπο..μου βγήκε και η κούραση του αγώνα. Έχω βουρκώσει..πλησιάζω διστακτικά την εθελόντρια με τα μετάλλια..μόλις μου το περνάει στο λαιμό , απλά δεν μπορώ να συγκρατηθώ..με παίρνει χαμπάρι, μια φιλική αγκαλιά, ένα φιλί και ένα απλό μα τόσο ειλικρινες μπραβο είναι το ανέλπιστο δώρο της σε μένα.Απομακρύνομαι μερικά βήματα, νιώθω ευτυχισμένος, μόλις κατάφερα μια υπέρβαση και ας μην ήταν όσο ήθελα. Από την νιρβάνα με βγάζει η φωνή του GGK "K*&^&^α, πάλι σε τράβηξα" μου κάνει και τα άπταιστα..γαλλικά του με κάνουν να χαμογελάσω. Πάω για τα πράγματα, μασαζ από τους σπουδαστς του ΤΕΙ Φυσικοθεραπείας, μπάνιο στο ξενοδοχείο, παστίτσιο..αποκατάστασης και βουρ για το αεροδρόμιο για να γυρίσω στο νησί.
Αντί επιλόγου
"..Feeling my way through the darkness guided by a beating heart...(wake me up/avicii)"
Το ταξίδι ενος Μαραθωνοδρόμου προς τον Μαραθώνιο, μόνο μοναχικό δεν είναι. Για αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω κατα αρχας την οικογένεια μου, που με στήριξε και που αν και με έχανε ώρες για να κάνω το χόμπυ μου μου, όποτε γύριζα σπίτι με περίμενε πάντα ένα πιάτο καλομαγειρεμένο φαγητό. Επιπλέον, να ευχαριστήσω όλους τους συντρέχτες που μαζί διανύσαμε πολλά χιλιόμετρα και κάναμε αρκετους αγώνες παρέα. Δεν θα ονοματίσω άτομα, κάποιον θα ξεχάσω σίγουρα. Η παρέα σας, οι συμβουλες σας, οι προτροπές σας με έκαναν να ξεπεράσω τον εαυτό μου για μια ακόμη φορά και για αυτό σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ. Last but not least οφείλω να ΜΟΥ αφιερώσω αυτόν τον αγώνα μιας και απέδειξα στον εαυτό μου πάνω από όλα ότι τα όρια είναι για να τα ξεπερνάμε και ότι όταν πραγματικά θέλουμε κάτι είναι σίγουρο ότι θα το πετύχουμε.
Υ.Γ: "...I see this life like a swinging vine, swing my heart across the line
In my face is flashing signs,seek it out and ye shall find...(Counting Stars/One Republic) ".Το τέλος ενός ταξιδιού είναι η απαρχή του επόμενου λένε...Ραντεβού πλέον στον Μαραθώνιο της Αθήνας του 2015.
Πλέον...32!!!!!
μπραβο σου Παναγιωτη! μεγαλη επιδοση! εις κατωτερα!!!
-φτάνουμε?
-έχουμε πολυ δρόμο ακόμα... |
|
|
|
echetlos
Master Forum-Runner
9191 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 17:29:08
|
Συγχαρητήρια, Τάσο και Παναγιώτη!
"My sport is your sport's punishment" |
|
|
|
tzatzikis90
Elite Forum-Runner
Greece
1555 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 17:31:40
|
Κάθε εμπόδιο σε καλό που λέει και ο σοφός λαός μας...
κόλλησα Nίκο πάει!
Σπύρο και Nίκο ευχαριστώ!
Παναγιώτη συγχαρητήρια!
Τάσος
know your limits. then destroy them. |
Edited by - tzatzikis90 on 07/04/2015 17:34:09 |
|
|
|
stratos_al
Elite Forum-Runner
Greece
1776 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 19:05:36
|
Πολλά συγχαρητήρια σε όσους έτρεξαν αλλά και σε όσους ξεκίνησαν, αλλά τελικά άκουσαν τις "φωνές".... του σώματος, και δεν τερμάτισαν (αναφέρομαι στον Μανώλη).
Για τους χρόνους τι να πω....
ΜΠΡΑΒΟ, σε όλους ...
Τελικά απομένω μόνος μου ΑΚΟΜΑ να χαροπαλεύω για το SUB4....
Κωπηλασία...μπες στον ρυθμό. |
|
|
|
el Cid
Advanced Forum-Runner
Greece
412 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 19:06:47
|
quote:
Originally posted by tzatzikis90
Κάθε εμπόδιο σε καλό που λέει και ο σοφός λαός μας...
κόλλησα Nίκο πάει!
Σπύρο και Nίκο ευχαριστώ!
Παναγιώτη συγχαρητήρια!
Τάσος
know your limits. then destroy them.
Φιλόλογε, ρούφηξα μέχρι την τελευταία λέξη την κατάθεση ψυχής που μοιράστηκες μαζί μας.
Τα λέμε στην προετοιμασία για τον ΑΜΑ!!!
__________________________
"practice makes perfect" |
|
|
|
lemonidas1
Senior Forum-Runner
Greece
766 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/04/2015 : 19:16:08
|
| Μπραβο σας παιδιά! Αξιοι! Χαρείτε το όσο μπορείτε! |
|
|
|
Θέμα |
|
|
|
Mαραθώνιος Μέγας Αλέξανδρος 5/4/2015
