Nutrinews
RunningNews.gr Forum
RunningNews.gr Forum
Αρχική | Προφίλ | Εγγραφή | Ενεργά Θέματα | Μέλη | Αναζήτηση | FAQ
Όνομα χρήστη:
Κωδικός:
Αποθήκευση Κωδικού
Ξεχάσατε Κωδικό?

 Όλα τα Forum
 Τα πάντα για το τρέξιμο
 Οι Αγώνες μας
 Olympus Marathon 2015
 Νέο Θέμα  Απάντηση στο θέμα
 Εκτυπώσιμη μορφή
Previous Page | Next Page
Συγγραφέας Προηγούμενο Θέμα Θέμα Επόμενο Θέμα
Page: of 10

trexantiris
Master Forum-Runner

Greece


5735 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 01/07/2015 :  15:00:13  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
Αντί προλόγου
Παλαιότερα πίστευα ότι πολύς κόσμος ελκύεται από τους αγώνες ορεινού τρεξίματος που γίνονται στον Όλυμπο λόγω της βαρύτητας του ονόματός του, της μυθικής διάστασης που έχει αποκτήσει στις ψυχές μας. Τελικά έσφαλα! Έχοντας έρθει σε επαφή με ένα πολύ μικρό κομμάτι αυτού του βουνού, καταλαβαίνω πλέον ότι η ομορφιά και μοναδικότητα αυτής της γης αξίζει και με το παραπάνω την προσοχή!

Ο πρώτος μου Olympus Marathon
Η πολύ όμορφα διαμορφωμένη πλατεία του Λιτόχωρου είναι ιδανικό μέρος για να φιλοξενήσει ένα τέτοιον αγώνα. Συναπάντημα με πολλούς γνωστούς, πειράγματα, φαγητό και παρακολούθηση της τεχνικής ενημέρωσης. Σαφής προειδοποίηση να έχουμε μαζί μας αντιανεμικό, γάντια και buff. Ο καιρός προβλεπόταν άστατος και κρύος. Τελικά στην κορυφή δεν ήταν τόσο κρύος όσο περιμέναμε αλλά σίγουρα «των φρονίμων τα παιδιά»…

Το επόμενο πρωί ένα πολύχρωμο μελίσσι δρομέων σβούριζε στο χώρο της εκκίνησης! Ευχάριστη και καλοδεχούμενη δροσιά. Με μηδενική προθέρμανση στα πόδια μου αποφάσισα και στήθηκα πίσω από τη μέση της εκκίνησης και έτσι άρχισα να τρέχω πολύ αργά και με καλή παρέα. Τα πρώτα ασφάλτινα χιλιόμετρα είναι πάντως ιδιαίτερα χρήσιμα στο να «απλωθεί» ο τόσος πολύς κόσμος και να ζεσταθεί το μυϊκό σύστημα. Σταδιακή αύξηση ρυθμού έτσι ώστε να υπάρξει καλύτερο «πλασάρισμα» στην αρχή του μονοπατιού στον Ορλιά. Παρόλο αυτά όμως με το που μπήκαμε στο μονοπάτι σχεδόν φρακάραμε!

Υπό τους ήχους του σαξόφωνου συνεχίζουμε ένα αργό μεν, σταθερό δε ανέβασμα. Κάποιοι δρομείς δεν μπορούν να κρατηθούν (τους κατανοώ) και προσπαθούν να προσπεράσουν με την κάθε ευκαιρία. Στην αρχή τουλάχιστον δεν το σκέφτομαι καν να προβώ σε παρόμοιες κινήσεις…σπατάλη μυϊκού γλυκογόνου! Πέρασμα από την «εξέδρα» υποστήριξης που έχουν στήσει τα παιδιά πάνω στους βράχους…φανταστικό! Σε αυτό το σημείο κάποιοι δρομείς κοντοστεκόντουσαν για να διασχίσουν ένα δύσκολο σημείο και πιο πίσω άρχισε να δημιουργείται ουρά (η οποία έγινε προφανώς ατελείωτη). Η υγρασία στον Ορλιά αυξάνει κατακόρυφα το ρυθμό εφίδρωσης παρόλο τον χαμηλό ρυθμό ανόδου στο μονοπάτι.

Μετά την Κορομηλιά, η κίνηση στο μονοπάτι αραιώνει οπότε αρχίζω να επιταχύνω και να ξεδιπλώνεται ο ανηφορικός μου χαρακτήρας. Η ομαλή διαδρομή μας περνάει μέσα από οργιώδη βλάστηση, σε ένα σημείο δε, τα δέντρα να σχηματίζουν ένα θόλο σχεδόν αδιαπέραστο από τον ήλιο δημιουργώντας απόκοσμες συνθήκες φωτισμού! Μου ήρθε να σταματήσω και να ξαπλώσω πάνω στο ομαλό έδαφος – στρωμένο με φύλλα – για να απολαύσω τη στιγμή! Το συγκεκριμένο σημείο μου έδωσε την εντύπωση ότι η πλειοψηφία της διαδρομής θα ήταν ομαλή όπως είχα δει σε αρκετά βιντεάκια και άνομες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου ότι τον Όλυμπο θα τον «ισιώσω» με ευκολία…αμ δε!

Με τη θερμοκρασία να αρχίζει να πέφτει (κάτι που το σώμα μου υποδέχτηκε με μεγάλη ανακούφιση αφού άρχισε να ιδρώνει λιγότερο) και την ανηφόρα να γίνεται πιο επίπονη, άρχισα να συγκεντρώνομαι περισσότερο στον αγώνα, στο να ακολουθώ τη ροή των συναθλητών μου στο μονοπάτι και να διατηρώ την ποιότητα της τροφοδοσίας μου βάση του αρχικού μου πλάνου:
- Κατανάλωση σημαντικής ποσότητας νερού από την αρχή, ακόμα και αν στο μεγαλύτερο υψόμετρο (=χαμηλότερη θερμοκρασία) η μειωμένη εφίδρωση σημαίνει και λιγότερη δίψα. Στον Ενιπέα ήθελα να μπω όσο το δυνατόν καλύτερα ενυδατωμένος, γιατί εκεί μέσα – άσχετα με το πόσο κρύο έκανε στην κορυφή – ο συνδυασμός υγρασίας και υψηλότερης θερμοκρασίας αποτελεί ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που οδηγεί στην αφυδάτωση!
- Λήψη πολλής και εύπεπτης ενέργειας καθόλα τη διάρκεια του αγώνα. Συνολικά κατανάλωσα 2000 θερμίδες (αντίστοιχο με 20 τζελάκια των 25γρ. υδατάνθρακα), αποτελούμενες κυρίως από τζελς αλλά και στερεά τροφή.

Έχοντας πλέον αφήσει την Πετρόστρουγκα πίσω μας, το μονοπάτι μας οδηγεί προς Σκούρτα μέσα από επίπονες ανεβασιές. Η τελευταία δε συνεχόμενη ανηφόρα ήταν ένα παρατεταμένο μυϊκό κάψιμο που μου θύμισε τις δύσκολες ανηφοριές της Ζήρειας! Μόνο στο «Γρεβενό» του Μαραθωνίου Ηρακλής στην Οίτη έχω αντιμετωπίσει κάτι ακόμα χειρότερο!

Ονειρώδη Κατάσταση τεύχος 1ο
Ο σταθμός Σκούρτα αποτελεί πλέον παρελθόν και το γκρουπάκι πάνω στο οποίο είχα κλειδώσει έφτασε στο «Λαιμό». Πλέον η θερμοκρασία είχε πέσει σε τέτοιο βαθμό που έκρινα φρόνιμο να φορέσω το αντιανεμικό! Αφήνω λοιπόν τους υπόλοιπους λίγο πριν ξεκινήσει η κατηφόρα και το φοράω με γρήγορες κινήσεις…

…καμιά φωτογραφία και κανένα βίντεο από όλα αυτά που έχω δει δεν μπορεί να αποτυπώσει το εύρος και βάθος των συναισθημάτων εκείνης της στιγμής!

Και από τις δύο πλευρές εκατέρωθεν της στενής γης που έτρεχα το βλέμμα χανόταν στις πολύ απότομες πλαγιές, δίνοντάς μου την αίσθηση ότι κινούμουν στην «κόψη του ξυραφιού»! Η αραιή συννεφιά έκρυβε τη βάση του βουνού, όμως η θέα παρέμενε εκπληκτική! Μέσα στην ελαφριά ομίχλη άκουγα μπροστά μου φωνές (εκστασιασμού;) από τους προπορευόμενους δρομείς. Στην αρχή ήμουνα «σοβαρός» και δεν έβγαζα άχνα, αλλά μετά δεν άντεξα στον πειρασμό – έπρεπε κάπως να βγάλω από μέσα τον συσσωρευμένο ενθουσιασμό, «Ν-Α-Ι ρεεεεεεεεεεεε»… «γουστάρωωωωωωωωω…». Αισθανόμουνα ταυτόχρονα πολύ μικρός απέναντι στο βουνό αλλά και πολύ μεγάλος, έχοντας «κατακτήσει» ένα απειροστό κομμάτι του!!!
Έχοντας ήδη περάσει τα 2500 μέτρα υψόμετρο, για πρώτη φορά άρχισα να αισθάνομαι μια ελαφριά ζάλη. Σαν να είχα πιει κανά ποτηράκι κρασί παραπάνω με τη διαφορά όμως αυτή η αίσθηση να μην είναι και τόσο ευχάριστη! Τη στιγμή που απαιτούσα από το σώμα και τις αισθήσεις μου να είναι στο μέγιστο της εγρήγορσης (το έδαφος ήταν πλέον τεχνικό και οι απότομες πλαγιές παραμόνευαν από κάτω), το τρέξιμό μου είχε αρχίσει να γίνεται «ανεξήγητα» πιο αδύναμο και νωχελικό.

Η άφιξη στο Οροπέδιο των Μουσών σηματοδότησε μια κρίσιμη καμπή του αγώνα: πλησιάσαμε στην ολοκλήρωση της συνεχόμενης ανάβασης και προσεγγίζαμε έναν από τους κεντρικότερους σταθμούς. Έχοντας ήδη ενωθεί με αρκετούς άλλους δρομείς και πιάνοντας την κουβέντα, παρατηρούσα το τοπίο γύρω μου. Το οροπέδιο δεν είναι πολύ μεγάλο αλλά είναι εντυπωσιακό να βλέπεις αυτό το επίπεδο κομμάτι γης στην «οροφή της Ελλάδας», ριγμένο ανάμεσα σε κορφές.

Ονειρώδη Κατάσταση τεύχος 2ο
Φεύγοντας από το καταφύγιο «Κάκκαλος», ο όγκος του Μύτικα δεσπόζει όλο και πιο επιβλητικά στο οπτικό μου πεδίο! Ανεβάζω στροφές και ξεκινάω να διασχίζω το Στεφάνι. Στα αριστερά του στενού μονοπατιού γκρεμοτσακίδια μέχρι τον πάτο του «καζανιού». Στα δεξιά η καθετίλα του Μύτικα. Δέος! Κλεφτές ματιές για να απολαύσουμε τη θέα, αλλά όχι παρατεταμένες: η προσοχή στο μονοπάτι πρέπει να διατηρείται αμείωτη αλλά υφίσταται και ο κίνδυνος ιλίγγου. Προς το τελείωμα της ανηφόρας μια ομάδα ενθουσιώδης υποδοχής, ανέβαζε την ψυχολογία σε όλους τους δρομείς με κουδούνες και φωνές. Απίθανοι! Απίθανοι όμως ήταν και μια άλλη ομάδα «υποδοχής» στο τελείωμα του «Λαιμού» όπου και οι δικές τους κουδούνες αντηχούσαν σε ακτίνα χιλιομέτρου!

Ολοκληρώνεται το Στεφάνι και αρχίζει η κουτρουβάλα στα Ζωνάρια…
Το μονοπάτι παραμένει τεχνικό, σαθρό, στενό και απότομο. Το βλέμμα συγκεντρωμένο σε αυτό και στα σίγουρα, σταθερά πατήματα ενώ η άκρη του βλέμματος αντιλαμβάνεται την έντονη διαφορά προοπτικής μεταξύ της πολύ κοντινής όψης του μονοπατιού και της μακρινής θέας του τελειώματος της πολύ απότομης πλαγιάς. Αυτή η αντίθεση (σε συνδυασμό με τη ζάλη του υψομέτρου) δημιουργεί μια μοναδική αίσθηση, σαν να τρέχεις πάνω σε μια δοκό που βρίσκεται πολύ ψηλά και από τη μία της πλευρά το…χάος! Η αδρεναλίνη στα ύψη να με στέλνει σε ένα όνειρο αλλά ταυτόχρονα απόλυτα προσηλωμένος στο τρέξιμό μου, αναγνωρίζοντας ότι λάθος πατήματα απλά δε συγχωρούνται στο συγκεκριμένο κομμάτι της διαδρομής! Κάθε σταγόνα ιδρώτα που έριξα για να φτάσω μέχρι εκεί, άξιζε και με το παραπάνω τον κόπο.

Μέχρι τα Πριόνια
Το κατέβασμα στα Ζωνάρια προς το καταφύγιο «Αγαπητός» είναι για μένα από τα πιο τεχνικά και επίπονα κομμάτια του αγώνα! Σε εκείνο το σημείο μάλιστα κατάλαβα ότι έπρεπε να «πληρώσω» για τις άνομες σκέψεις που έκανα στην αρχή του αγώνα για την «ευκολία» του εδάφους. Κάποια στιγμή τα δύσκολα τελείωσαν και το μονοπάτι εξομαλύνθηκε…και πάνω σε μια στιγμή χαλάρωσης αφαιρέθηκα και είχα την πρώτη και μοναδική πτώση μου…ευτυχώς αναίμακτη (χτύπησα όμως λίγο το δεξί μου γόνατο)! Με το που φτάνω στον Αγαπητό, ανεφοδιάζομαι, βγάζω το αντιανεμικό και αμολιέμαι πάλι στην κάθοδο προς τα Πριόνια. Παρόλο που το έδαφος τώρα είναι πιο ασφαλές και λιγότερο απαιτητικό, οι παγίδες παραμονεύουν παντού! Ρίζες, ύπουλες γωνίες από πέτρες, απότομα ξεσπάσματα τεχνικότητας σε αρκετά σημεία, όλα αυτά σε κρατάνε σε εγρήγορση και σου υπενθυμίζουν ότι αν αφαιρεθείς για μια στιγμή, η πτώση θα έρθει αναπόφευκτα!

Κόσμος πολύς να ανεβαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση του αγώνα. Χαιρετούρες και αστειάκια σε διάφορες γλώσσες, είχε την πλάκα του! Τα Πριόνια δεν αργούν να φανούν…άφιξη λοιπόν σε ένα άλλο κρίσιμο σημείο του αγώνα, στις 5 ώρες. Φαγητό, άφθονο νερό, ηλεκτρολύτες και…

Ενιπέας
Με τόσα που είχα ακούσει και διαβάσει για τον Ενιπέα αναρωτιόμουν αν εμείς οι δρομείς γινόμαστε ενίοτε λίγο υπερβολικοί για τις δυσκολίες μια συγκεκριμένης διαδρομής. «Σιγά μωρέ, λίγα πάνω κάτω μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο και τελείωσε ο Μαραθώνιος Ολύμπου»! Στο τέλος του φαραγγιού διαπίστωσα τελικά ότι ο Ενιπέας είναι «ένας αγώνας μέσα στον αγώνα»!!! Αν ο δρομέας μπει κουρασμένος, αποκαμωμένος και όχι σωστά ενυδατωμένος και ενεργειακά φορτωμένος, το φαράγγι θα τον καταπιεί και θα φτύσει τα υπολείμματά του στις Πόρτες!

Στην αρχή η διαδρομή είναι ομαλή με ήπια ανεβοκατεβάσματα μέχρι και τον επόμενο σταθμό του Μοναστηρίου. Η ομορφιά απερίγραπτη και μόνο για να την απολαύσει κάποιος, αξίζει να μπει μέσα στον Ενιπέα ξεκούραστος… Αισθανόμουνα δυνατός, δεν πίεζα όμως καθόλου το ρυθμό με την υποψία ότι τα πράγματα θα δυσκολέψουν σημαντικά παρακάτω. Τρέχοντας με ένα μικρό γκρουπάκι που είχε σχηματιστεί, αφήνουμε πίσω το Μοναστήρι και δεν αργεί να φανεί και η «Σπηλιά». Το μονοπάτι πλέον να είναι τεχνικό, αποτελούμενο από άπειρα σκαλοπάτια και τα ανεβοκατεβάσματα πιο απότομα και απαιτητικά. Γενικά η διαδρομή του ΟΜ περιλαμβάνει πολλά σκαλοπάτια…πάρα πολλά!

Μοναδική η αίσθηση της κίνησης του νερού στον Ενιπέα, ο ήχος από τους μικρο-καταράκτες, το πέρασμα από τα γεφυράκια, το πυκνός δάσος που σε απομόνωνε από το εξωτερικό περιβάλλον (πολλές φορές το GPS έχανε το σήμα)! Από τη μία δεν ήθελα να τελειώσει το τρέξιμο εκεί μέσα αλλά από την άλλη αδημονούσα να φτάσω στις Πόρτες γιατί αυτό το συνεχές «πάνω-κάτω» άρχισε να με προβληματίζει…

Ολοκληρώνοντας την τελευταία τεχνική και ατελείωτη κατεβασιά και πριν μπω στην τελευταία απαιτητική ανηφόρα προς τις Πόρτες είχα πλέον αρχίσει να κουράζομαι ψυχολογικά! Λίγα μέτρα πριν φτάσω στις Πόρτες σκεφτόμουν ότι αν η θέα δε με αποζημίωνε για την κούραση που είχα τραβήξει, τότε θα φώναζα από θυμό!!! Ευτυχώς πάντως η θέα όντως σε αποζημιώνει εκεί πέρα.

Τα τελευταία χιλιόμετρα
4 χιλιόμετρα έμειναν μέχρι τον τερματισμό. Το Λιτόχωρο φαινόταν πλέον τόσο κοντά αλλά κάτι μέσα μου έλεγε ότι η διαδρομή δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της κουβέντα. Όντως το επόμενο χιλιόμετρο μετά τις Πόρτες είναι μια δύσκολη τεχνική κατεβασιά. Και εκεί που λες ότι το ζόρισμα με το μονοπάτι τελείωσε, εμφανίζεται η επόμενη ανηφοριά, η επόμενη ρίζα να σου «κλείνει το μάτι» για να σε ρίξει κάτω, η επόμενη πέτρα για να σου γυρίσει το πόδι!

«Το Λιτόχωρο τόσο κοντά μα και τόσο μακριά ταυτόχρονα»…

Η είσοδος στο Λιτόχωρο αποτέλεσε για μένα ένα πολύ όμορφο, σχεδόν λυτρωτικό συναίσθημα! Η όποια κούραση εξαφανίστηκε, οι προβληματισμοί ξεχάστηκαν, το χαμόγελο φαρδύ στο πρόσωπο… Κόσμος πολύς να ενθαρρύνει, παιδιά να απλώνουν τα χέρια τους, να δείχνουν την επόμενη στροφή…

Αντί επιλόγου
Μέσα σε 6 ώρες και 45 λεπτά ολοκληρώθηκε ένα ταξίδι στο όνειρο που θα ήθελα να το ξαναζήσω με την πρώτη ευκαιρία!

Free your feet...free your senses!
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

GiAle
Forum-Runner

Greece
60 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 01/07/2015 :  15:08:25  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
Ορίστε και μερικές φωτογραφιες -όπως υποσχέθηκα στον ακριβώς αποπάνω, το σαββατόβραδο - από το 28ο χλμμμμμ....

(τράβηξα μέχρι που τελείωσε η μπαταρία)


https://www.facebook.com/agiotis/media_set?set=a.10206853987933530.1073741868.1391670772&type=3&pnref=story


ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!! ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
__________________
go home

Edited by - GiAle on 01/07/2015 15:09:02
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

Etien
Master Forum-Runner



5171 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 01/07/2015 :  15:20:46  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους


ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΡΕ ΜΑΝΩΛΗ !!! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!

Ουτε ξερω ποσες φορες εχω μπει εδω μεσα απο την Δευτερα για να δω (ΚΑΙ) την περιγραφη σου !!!!!!!

Μπραβο σου για τον αγωνα σου και την πολυ ομορφη περιγραφη σου !

Με ΄΄ταξιδεψες ΄΄ στους δικους μου αγωνες και μου θυμισες την

διαδρομη-μερικως εστω !- για τον μεθαυριανο μου ΟΜΤ100 !


Δεν εχω αλλα λογια...-Καλη αποκατασταση !

Παναγιωτης.

Edited by - Etien on 01/07/2015 15:21:48
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

NIKOS T.
Master Forum-Runner

Greece


8812 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 01/07/2015 :  16:46:42  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
Mπράβο Μανώλη!!Για τον αγώνα σου και την περιγραφή σου..

"Αν νομίζεις ότι τα έχεις όλα υπό έλεγχο, τότε δεν τρέχεις αρκετά γρήγορα"
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

tazi
Senior Forum-Runner



726 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 01/07/2015 :  17:34:19  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
Σεντονι εφαμιλλο της διαδρομης! Μπραβο Μανωλη, να ευχηθω αραγε και εις ανωτερα?
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

spy
Master Forum-Runner

Greece


2817 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 01/07/2015 :  19:17:11  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
...Μανωλη πολλα συγχαρητηρια για την εξαιρετικη επιδοση!
Πολλα μπραβο σε ολους τους συμμετεχοντες, τερματισαντες και μη!!!

...καθε χιλιομετρο κι ενα δακρυ χαρας κι ευτυχιας...στο μοναχικο δρομο των ονειρων!!!
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

Vicky
Senior Forum-Runner



494 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 02/07/2015 :  01:07:31  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
Μπράβο Μανώλη για τον πολύ καλό αγώνα που έκανες!!
quote:
Originally posted by trexantiris

Αντί προλόγου
Παλαιότερα πίστευα ότι πολύς κόσμος ελκύεται από τους αγώνες ορεινού τρεξίματος που γίνονται στον Όλυμπο λόγω της βαρύτητας του ονόματός του, της μυθικής διάστασης που έχει αποκτήσει στις ψυχές μας. Τελικά έσφαλα! Έχοντας έρθει σε επαφή με ένα πολύ μικρό κομμάτι αυτού του βουνού, καταλαβαίνω πλέον ότι η ομορφιά και μοναδικότητα αυτής της γης αξίζει και με το παραπάνω την προσοχή!

Ο πρώτος μου Olympus Marathon
Η πολύ όμορφα διαμορφωμένη πλατεία του Λιτόχωρου είναι ιδανικό μέρος για να φιλοξενήσει ένα τέτοιον αγώνα. Συναπάντημα με πολλούς γνωστούς, πειράγματα, φαγητό και παρακολούθηση της τεχνικής ενημέρωσης. Σαφής προειδοποίηση να έχουμε μαζί μας αντιανεμικό, γάντια και buff. Ο καιρός προβλεπόταν άστατος και κρύος. Τελικά στην κορυφή δεν ήταν τόσο κρύος όσο περιμέναμε αλλά σίγουρα «των φρονίμων τα παιδιά»…

Το επόμενο πρωί ένα πολύχρωμο μελίσσι δρομέων σβούριζε στο χώρο της εκκίνησης! Ευχάριστη και καλοδεχούμενη δροσιά. Με μηδενική προθέρμανση στα πόδια μου αποφάσισα και στήθηκα πίσω από τη μέση της εκκίνησης και έτσι άρχισα να τρέχω πολύ αργά και με καλή παρέα. Τα πρώτα ασφάλτινα χιλιόμετρα είναι πάντως ιδιαίτερα χρήσιμα στο να «απλωθεί» ο τόσος πολύς κόσμος και να ζεσταθεί το μυϊκό σύστημα. Σταδιακή αύξηση ρυθμού έτσι ώστε να υπάρξει καλύτερο «πλασάρισμα» στην αρχή του μονοπατιού στον Ορλιά. Παρόλο αυτά όμως με το που μπήκαμε στο μονοπάτι σχεδόν φρακάραμε!

Υπό τους ήχους του σαξόφωνου συνεχίζουμε ένα αργό μεν, σταθερό δε ανέβασμα. Κάποιοι δρομείς δεν μπορούν να κρατηθούν (τους κατανοώ) και προσπαθούν να προσπεράσουν με την κάθε ευκαιρία. Στην αρχή τουλάχιστον δεν το σκέφτομαι καν να προβώ σε παρόμοιες κινήσεις…σπατάλη μυϊκού γλυκογόνου! Πέρασμα από την «εξέδρα» υποστήριξης που έχουν στήσει τα παιδιά πάνω στους βράχους…φανταστικό! Σε αυτό το σημείο κάποιοι δρομείς κοντοστεκόντουσαν για να διασχίσουν ένα δύσκολο σημείο και πιο πίσω άρχισε να δημιουργείται ουρά (η οποία έγινε προφανώς ατελείωτη). Η υγρασία στον Ορλιά αυξάνει κατακόρυφα το ρυθμό εφίδρωσης παρόλο τον χαμηλό ρυθμό ανόδου στο μονοπάτι.

Μετά την Κορομηλιά, η κίνηση στο μονοπάτι αραιώνει οπότε αρχίζω να επιταχύνω και να ξεδιπλώνεται ο ανηφορικός μου χαρακτήρας. Η ομαλή διαδρομή μας περνάει μέσα από οργιώδη βλάστηση, σε ένα σημείο δε, τα δέντρα να σχηματίζουν ένα θόλο σχεδόν αδιαπέραστο από τον ήλιο δημιουργώντας απόκοσμες συνθήκες φωτισμού! Μου ήρθε να σταματήσω και να ξαπλώσω πάνω στο ομαλό έδαφος – στρωμένο με φύλλα – για να απολαύσω τη στιγμή! Το συγκεκριμένο σημείο μου έδωσε την εντύπωση ότι η πλειοψηφία της διαδρομής θα ήταν ομαλή όπως είχα δει σε αρκετά βιντεάκια και άνομες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου ότι τον Όλυμπο θα τον «ισιώσω» με ευκολία…αμ δε!

Με τη θερμοκρασία να αρχίζει να πέφτει (κάτι που το σώμα μου υποδέχτηκε με μεγάλη ανακούφιση αφού άρχισε να ιδρώνει λιγότερο) και την ανηφόρα να γίνεται πιο επίπονη, άρχισα να συγκεντρώνομαι περισσότερο στον αγώνα, στο να ακολουθώ τη ροή των συναθλητών μου στο μονοπάτι και να διατηρώ την ποιότητα της τροφοδοσίας μου βάση του αρχικού μου πλάνου:
- Κατανάλωση σημαντικής ποσότητας νερού από την αρχή, ακόμα και αν στο μεγαλύτερο υψόμετρο (=χαμηλότερη θερμοκρασία) η μειωμένη εφίδρωση σημαίνει και λιγότερη δίψα. Στον Ενιπέα ήθελα να μπω όσο το δυνατόν καλύτερα ενυδατωμένος, γιατί εκεί μέσα – άσχετα με το πόσο κρύο έκανε στην κορυφή – ο συνδυασμός υγρασίας και υψηλότερης θερμοκρασίας αποτελεί ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που οδηγεί στην αφυδάτωση!
- Λήψη πολλής και εύπεπτης ενέργειας καθόλα τη διάρκεια του αγώνα. Συνολικά κατανάλωσα 2000 θερμίδες (αντίστοιχο με 20 τζελάκια των 25γρ. υδατάνθρακα), αποτελούμενες κυρίως από τζελς αλλά και στερεά τροφή.

Έχοντας πλέον αφήσει την Πετρόστρουγκα πίσω μας, το μονοπάτι μας οδηγεί προς Σκούρτα μέσα από επίπονες ανεβασιές. Η τελευταία δε συνεχόμενη ανηφόρα ήταν ένα παρατεταμένο μυϊκό κάψιμο που μου θύμισε τις δύσκολες ανηφοριές της Ζήρειας! Μόνο στο «Γρεβενό» του Μαραθωνίου Ηρακλής στην Οίτη έχω αντιμετωπίσει κάτι ακόμα χειρότερο!

Ονειρώδη Κατάσταση τεύχος 1ο
Ο σταθμός Σκούρτα αποτελεί πλέον παρελθόν και το γκρουπάκι πάνω στο οποίο είχα κλειδώσει έφτασε στο «Λαιμό». Πλέον η θερμοκρασία είχε πέσει σε τέτοιο βαθμό που έκρινα φρόνιμο να φορέσω το αντιανεμικό! Αφήνω λοιπόν τους υπόλοιπους λίγο πριν ξεκινήσει η κατηφόρα και το φοράω με γρήγορες κινήσεις…

…καμιά φωτογραφία και κανένα βίντεο από όλα αυτά που έχω δει δεν μπορεί να αποτυπώσει το εύρος και βάθος των συναισθημάτων εκείνης της στιγμής!

Και από τις δύο πλευρές εκατέρωθεν της στενής γης που έτρεχα το βλέμμα χανόταν στις πολύ απότομες πλαγιές, δίνοντάς μου την αίσθηση ότι κινούμουν στην «κόψη του ξυραφιού»! Η αραιή συννεφιά έκρυβε τη βάση του βουνού, όμως η θέα παρέμενε εκπληκτική! Μέσα στην ελαφριά ομίχλη άκουγα μπροστά μου φωνές (εκστασιασμού;) από τους προπορευόμενους δρομείς. Στην αρχή ήμουνα «σοβαρός» και δεν έβγαζα άχνα, αλλά μετά δεν άντεξα στον πειρασμό – έπρεπε κάπως να βγάλω από μέσα τον συσσωρευμένο ενθουσιασμό, «Ν-Α-Ι ρεεεεεεεεεεεε»… «γουστάρωωωωωωωωω…». Αισθανόμουνα ταυτόχρονα πολύ μικρός απέναντι στο βουνό αλλά και πολύ μεγάλος, έχοντας «κατακτήσει» ένα απειροστό κομμάτι του!!!
Έχοντας ήδη περάσει τα 2500 μέτρα υψόμετρο, για πρώτη φορά άρχισα να αισθάνομαι μια ελαφριά ζάλη. Σαν να είχα πιει κανά ποτηράκι κρασί παραπάνω με τη διαφορά όμως αυτή η αίσθηση να μην είναι και τόσο ευχάριστη! Τη στιγμή που απαιτούσα από το σώμα και τις αισθήσεις μου να είναι στο μέγιστο της εγρήγορσης (το έδαφος ήταν πλέον τεχνικό και οι απότομες πλαγιές παραμόνευαν από κάτω), το τρέξιμό μου είχε αρχίσει να γίνεται «ανεξήγητα» πιο αδύναμο και νωχελικό.

Η άφιξη στο Οροπέδιο των Μουσών σηματοδότησε μια κρίσιμη καμπή του αγώνα: πλησιάσαμε στην ολοκλήρωση της συνεχόμενης ανάβασης και προσεγγίζαμε έναν από τους κεντρικότερους σταθμούς. Έχοντας ήδη ενωθεί με αρκετούς άλλους δρομείς και πιάνοντας την κουβέντα, παρατηρούσα το τοπίο γύρω μου. Το οροπέδιο δεν είναι πολύ μεγάλο αλλά είναι εντυπωσιακό να βλέπεις αυτό το επίπεδο κομμάτι γης στην «οροφή της Ελλάδας», ριγμένο ανάμεσα σε κορφές.

Ονειρώδη Κατάσταση τεύχος 2ο
Φεύγοντας από το καταφύγιο «Κάκκαλος», ο όγκος του Μύτικα δεσπόζει όλο και πιο επιβλητικά στο οπτικό μου πεδίο! Ανεβάζω στροφές και ξεκινάω να διασχίζω το Στεφάνι. Στα αριστερά του στενού μονοπατιού γκρεμοτσακίδια μέχρι τον πάτο του «καζανιού». Στα δεξιά η καθετίλα του Μύτικα. Δέος! Κλεφτές ματιές για να απολαύσουμε τη θέα, αλλά όχι παρατεταμένες: η προσοχή στο μονοπάτι πρέπει να διατηρείται αμείωτη αλλά υφίσταται και ο κίνδυνος ιλίγγου. Προς το τελείωμα της ανηφόρας μια ομάδα ενθουσιώδης υποδοχής, ανέβαζε την ψυχολογία σε όλους τους δρομείς με κουδούνες και φωνές. Απίθανοι! Απίθανοι όμως ήταν και μια άλλη ομάδα «υποδοχής» στο τελείωμα του «Λαιμού» όπου και οι δικές τους κουδούνες αντηχούσαν σε ακτίνα χιλιομέτρου!

Ολοκληρώνεται το Στεφάνι και αρχίζει η κουτρουβάλα στα Ζωνάρια…
Το μονοπάτι παραμένει τεχνικό, σαθρό, στενό και απότομο. Το βλέμμα συγκεντρωμένο σε αυτό και στα σίγουρα, σταθερά πατήματα ενώ η άκρη του βλέμματος αντιλαμβάνεται την έντονη διαφορά προοπτικής μεταξύ της πολύ κοντινής όψης του μονοπατιού και της μακρινής θέας του τελειώματος της πολύ απότομης πλαγιάς. Αυτή η αντίθεση (σε συνδυασμό με τη ζάλη του υψομέτρου) δημιουργεί μια μοναδική αίσθηση, σαν να τρέχεις πάνω σε μια δοκό που βρίσκεται πολύ ψηλά και από τη μία της πλευρά το…χάος! Η αδρεναλίνη στα ύψη να με στέλνει σε ένα όνειρο αλλά ταυτόχρονα απόλυτα προσηλωμένος στο τρέξιμό μου, αναγνωρίζοντας ότι λάθος πατήματα απλά δε συγχωρούνται στο συγκεκριμένο κομμάτι της διαδρομής! Κάθε σταγόνα ιδρώτα που έριξα για να φτάσω μέχρι εκεί, άξιζε και με το παραπάνω τον κόπο.

Μέχρι τα Πριόνια
Το κατέβασμα στα Ζωνάρια προς το καταφύγιο «Αγαπητός» είναι για μένα από τα πιο τεχνικά και επίπονα κομμάτια του αγώνα! Σε εκείνο το σημείο μάλιστα κατάλαβα ότι έπρεπε να «πληρώσω» για τις άνομες σκέψεις που έκανα στην αρχή του αγώνα για την «ευκολία» του εδάφους. Κάποια στιγμή τα δύσκολα τελείωσαν και το μονοπάτι εξομαλύνθηκε…και πάνω σε μια στιγμή χαλάρωσης αφαιρέθηκα και είχα την πρώτη και μοναδική πτώση μου…ευτυχώς αναίμακτη (χτύπησα όμως λίγο το δεξί μου γόνατο)! Με το που φτάνω στον Αγαπητό, ανεφοδιάζομαι, βγάζω το αντιανεμικό και αμολιέμαι πάλι στην κάθοδο προς τα Πριόνια. Παρόλο που το έδαφος τώρα είναι πιο ασφαλές και λιγότερο απαιτητικό, οι παγίδες παραμονεύουν παντού! Ρίζες, ύπουλες γωνίες από πέτρες, απότομα ξεσπάσματα τεχνικότητας σε αρκετά σημεία, όλα αυτά σε κρατάνε σε εγρήγορση και σου υπενθυμίζουν ότι αν αφαιρεθείς για μια στιγμή, η πτώση θα έρθει αναπόφευκτα!

Κόσμος πολύς να ανεβαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση του αγώνα. Χαιρετούρες και αστειάκια σε διάφορες γλώσσες, είχε την πλάκα του! Τα Πριόνια δεν αργούν να φανούν…άφιξη λοιπόν σε ένα άλλο κρίσιμο σημείο του αγώνα, στις 5 ώρες. Φαγητό, άφθονο νερό, ηλεκτρολύτες και…

Ενιπέας
Με τόσα που είχα ακούσει και διαβάσει για τον Ενιπέα αναρωτιόμουν αν εμείς οι δρομείς γινόμαστε ενίοτε λίγο υπερβολικοί για τις δυσκολίες μια συγκεκριμένης διαδρομής. «Σιγά μωρέ, λίγα πάνω κάτω μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο και τελείωσε ο Μαραθώνιος Ολύμπου»! Στο τέλος του φαραγγιού διαπίστωσα τελικά ότι ο Ενιπέας είναι «ένας αγώνας μέσα στον αγώνα»!!! Αν ο δρομέας μπει κουρασμένος, αποκαμωμένος και όχι σωστά ενυδατωμένος και ενεργειακά φορτωμένος, το φαράγγι θα τον καταπιεί και θα φτύσει τα υπολείμματά του στις Πόρτες!

Στην αρχή η διαδρομή είναι ομαλή με ήπια ανεβοκατεβάσματα μέχρι και τον επόμενο σταθμό του Μοναστηρίου. Η ομορφιά απερίγραπτη και μόνο για να την απολαύσει κάποιος, αξίζει να μπει μέσα στον Ενιπέα ξεκούραστος… Αισθανόμουνα δυνατός, δεν πίεζα όμως καθόλου το ρυθμό με την υποψία ότι τα πράγματα θα δυσκολέψουν σημαντικά παρακάτω. Τρέχοντας με ένα μικρό γκρουπάκι που είχε σχηματιστεί, αφήνουμε πίσω το Μοναστήρι και δεν αργεί να φανεί και η «Σπηλιά». Το μονοπάτι πλέον να είναι τεχνικό, αποτελούμενο από άπειρα σκαλοπάτια και τα ανεβοκατεβάσματα πιο απότομα και απαιτητικά. Γενικά η διαδρομή του ΟΜ περιλαμβάνει πολλά σκαλοπάτια…πάρα πολλά!

Μοναδική η αίσθηση της κίνησης του νερού στον Ενιπέα, ο ήχος από τους μικρο-καταράκτες, το πέρασμα από τα γεφυράκια, το πυκνός δάσος που σε απομόνωνε από το εξωτερικό περιβάλλον (πολλές φορές το GPS έχανε το σήμα)! Από τη μία δεν ήθελα να τελειώσει το τρέξιμο εκεί μέσα αλλά από την άλλη αδημονούσα να φτάσω στις Πόρτες γιατί αυτό το συνεχές «πάνω-κάτω» άρχισε να με προβληματίζει…

Ολοκληρώνοντας την τελευταία τεχνική και ατελείωτη κατεβασιά και πριν μπω στην τελευταία απαιτητική ανηφόρα προς τις Πόρτες είχα πλέον αρχίσει να κουράζομαι ψυχολογικά! Λίγα μέτρα πριν φτάσω στις Πόρτες σκεφτόμουν ότι αν η θέα δε με αποζημίωνε για την κούραση που είχα τραβήξει, τότε θα φώναζα από θυμό!!! Ευτυχώς πάντως η θέα όντως σε αποζημιώνει εκεί πέρα.

Τα τελευταία χιλιόμετρα
4 χιλιόμετρα έμειναν μέχρι τον τερματισμό. Το Λιτόχωρο φαινόταν πλέον τόσο κοντά αλλά κάτι μέσα μου έλεγε ότι η διαδρομή δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της κουβέντα. Όντως το επόμενο χιλιόμετρο μετά τις Πόρτες είναι μια δύσκολη τεχνική κατεβασιά. Και εκεί που λες ότι το ζόρισμα με το μονοπάτι τελείωσε, εμφανίζεται η επόμενη ανηφοριά, η επόμενη ρίζα να σου «κλείνει το μάτι» για να σε ρίξει κάτω, η επόμενη πέτρα για να σου γυρίσει το πόδι!

«Το Λιτόχωρο τόσο κοντά μα και τόσο μακριά ταυτόχρονα»…

Η είσοδος στο Λιτόχωρο αποτέλεσε για μένα ένα πολύ όμορφο, σχεδόν λυτρωτικό συναίσθημα! Η όποια κούραση εξαφανίστηκε, οι προβληματισμοί ξεχάστηκαν, το χαμόγελο φαρδύ στο πρόσωπο… Κόσμος πολύς να ενθαρρύνει, παιδιά να απλώνουν τα χέρια τους, να δείχνουν την επόμενη στροφή…

Αντί επιλόγου
Μέσα σε 6 ώρες και 45 λεπτά ολοκληρώθηκε ένα ταξίδι στο όνειρο που θα ήθελα να το ξαναζήσω με την πρώτη ευκαιρία!

Free your feet...free your senses!

Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

tzatzikis90
Elite Forum-Runner

Greece


1555 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 02/07/2015 :  23:20:21  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
συγχαρητήρια -αν και λίγο καθυστερημένα- σε όλους!!

ωραίος και ο σεντονάτος Μανώλης!

Τάσος

know your limits. then destroy them.
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

DION
Newbie Forum Runner

Greece


34 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 03/07/2015 :  11:40:50  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
....και perigraftiris ο trexantiris

Συγχαρητήρια φίλε!!
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

NESTORAS1980
Advanced Forum-Runner

274 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 07/07/2015 :  01:40:40  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
μας ψήσατε με τις περιγραφές σας! ζήλεψα και το σκέφτομαι να δοκιμάσω του χρόνου. Ξέρει κανείς αν είναι αργά για να συμμετάσχω σε αγώνες κριτήρια, και αν όχι, σε ποιους αγώνες προλαβαίνω να συμμετάσχω?

SWIM BIKE RUN
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

moonrat
Forum-Runner

Greece


132 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 07/07/2015 :  09:08:52  Εμφάνιση Προφίλ  Visit moonrat Προσωπική Σελίδα  Απάντηση σε αποστρόφους
Το Καστόρι που συμμετείχα εγώ πέρσι είναι πολύ ωραίος αγώνας και αξίζει να τον κάνεις πας δεν πας όλυμπο

the art of being different...
http://www.gmarinopoulos.gr
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

ANASTASIOS
Master Forum-Runner

Greece


6135 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 07/07/2015 :  10:18:31  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
quote:
Originally posted by NESTORAS1980

μας ψήσατε με τις περιγραφές σας! ζήλεψα και το σκέφτομαι να δοκιμάσω του χρόνου. Ξέρει κανείς αν είναι αργά για να συμμετάσχω σε αγώνες κριτήρια, και αν όχι, σε ποιους αγώνες προλαβαίνω να συμμετάσχω?

SWIM BIKE RUN




Μπές μέσα στην σελίδα της διοργάνωσης και θα δείς όλες τις λεπτομέρειες.Απο φέτος έχουν αλλάξει οι όροι και τα κριτήρια.

Το καλύτερο σου χαμόγελο να το φυλάς για κείνους που δέν το αξίζουν.
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

nickathens
Forum-Runner

Greece
115 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 07/07/2015 :  10:21:02  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
quote:
Originally posted by NESTORAS1980

μας ψήσατε με τις περιγραφές σας! ζήλεψα και το σκέφτομαι να δοκιμάσω του χρόνου. Ξέρει κανείς αν είναι αργά για να συμμετάσχω σε αγώνες κριτήρια, και αν όχι, σε ποιους αγώνες προλαβαίνω να συμμετάσχω?

SWIM BIKE RUN



Nestora είναι πολύ ωραίο και πολύ δύσκολο! Χρειάζεται επίσης καλή προετοιμασία. Υπάρχουν αρκετοί διαθέσιμοι αγώνες μέχρι τέλος της χρονιάς, δεν είναι καθόλου αργά.
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

KostasVer
Senior Forum-Runner

Greece


549 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 18/07/2015 :  22:16:30  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
Υπάρχουν πουθενά οι φωτογραφίες Πο τα παιδιά στην κορυφή;δεν έχω λάβει ακόμα κάποιο μέιλ...
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας

nickathens
Forum-Runner

Greece
115 Δημοσιεύσεις

Δημοσιεύθηκε - 23/07/2015 :  11:19:07  Εμφάνιση Προφίλ  Απάντηση σε αποστρόφους
quote:
Originally posted by KostasVer

Υπάρχουν πουθενά οι φωτογραφίες Πο τα παιδιά στην κορυφή;δεν έχω λάβει ακόμα κάποιο μέιλ...



Τον Σεπτέμβρη θα τις λάβουμε!
http://www.olympus-marathon.com/index.php?name=News&file=article&sid=292
Μετάβαση στην κορυφή της σελίδας
Page: of 10 Προηγούμενο Θέμα Θέμα Επόμενο Θέμα  
Προηγούμενη σελίδα | Επόμενη σελίδα
 Νέο Θέμα  Απάντηση στο θέμα
 Εκτυπώσιμη μορφή
Μετάβαση σε:
RunningNews.gr Forum © RunningNews.gr Go To Top Of Page
Snitz Forums 2000