| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
gargadua
Master Forum-Runner
Afghanistan
7473 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 07/12/2018 : 07:31:06
|
Μόλις τελειώσεις την συνομιλία με τα Νεφελίν και επιστρέψεις από τον Σείρο θα μπορούσες να το δεις και σαν λάθος τακτική που ακολουθήθηκε μέχρι τώρα με βάση τους φόρους και όχι την (ευρωπαϊκά ελεγχόμενη) ανάπτυξη.
Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει αλλά αυτός που παραιτείται.
|
Edited by - gargadua on 07/12/2018 07:38:38 |
 |
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 10/12/2018 : 14:46:05
|
Στα πολλά λάθη που έγιναν, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, συμφωνούμε.
Στις θεωρίες συνωμοσίας όχι. |
|
|
|
gargadua
Master Forum-Runner
Afghanistan
7473 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 10/12/2018 : 16:26:51
|
Άντε μπράβο
δεν γίνεται ένα γεγονός να το βλέπουμε μονόπλευρα, η ιστορία γενικώς(εφόσον κάποιος το επιθυμεί) έχει πολλά διδάγματα ανεξάρτητα των ιδεολογιών, θρησκειών και πάσης άλλης μ@λ@κίας..
Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει αλλά αυτός που παραιτείται.
|
|
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 14/12/2018 : 11:49:57
|
Διαβάστε προσεκτικά, είναι σαν να το έχω γράψει εγώ, με εκφράζει απόλυτα: (edit: τα bold δικά μου)
Κίτρινα γιλέκα και μελανοί χιτώνες…
"Δεν μας κάνει πια ο κόσμος όπου η εγγύηση να μην πεθάνουμε από την πείνα ανταλλάσσεται με το κίνδυνο να πεθάνουμε από πλήξη…" Ραούλ Βανεγκέμ (Η Επανάσταση της Καθημερινής Ζωής).
Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση το 42% αυτών που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις των "Κίτρινων Γιλέκων" ψήφισαν Λεπέν, το 20% Μελανσόν, το 16% Φιγιόν κλπ.
Αν περιορίσουμε την ερμηνεία των όσων συμβαίνουν στην Γαλλία που μοιάζουν με τη "Αραβική Άνοιξη" και ενδέχεται να εξελιχθούν σε ένα "Ευρωπαϊκό Φθινόπωρο" μπορεί να πετάξουμε το μωρό μαζί με τα βρώμικα νερά και τη σκάφη…
Η μεγαλύτερη εικόνα
Στους σκουπιδοτενεκέδες ενός δήμου της ευρύτερης περιοχής του Παρισιού σε μια μόνο εβδομάδα στην εποχή μας μπορεί κάποιος να βρει περισσότερες θερμίδες από πεταμένα τρόφιμα, απ’ όσες κατανάλωνε ο πληθυσμός της Γαλλίας σε ένα χρόνο πριν 200 χρόνια.
Στη Γαλλία υπάρχουν 9 εκατ. που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Το όριο της φτώχειας όμως ορίζεται περί τα 900 ευρώ το μήνα. Με ένα εισόδημα περί τα 900 ευρώ το μήνα σε αρκετές χώρες της Ευρώπης και στις περισσότερες χώρες του πλανήτη κάποιος θα μπορούσε να συγκαταλέγεται στη μεσαία τάξη και υψηλότερα…
Δυο από τα στοιχεία που αποτυπώνουν το επίπεδο διαβίωσης μιας χώρας σε μια ιστορική περίοδο είναι οι δείκτες παιδικής θνησιμότητας και το προσδόκιμο ζωής. Τουτέστιν, πόσα παιδάκια πεθαίνουν πριν γίνουν 5 ετών και πόσα χρόνια ζει ο μέσος άνθρωπος.
Το 1800 στη Γαλλία, 48 χρόνια πριν ο Μάρξ κυκλοφορήσει το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, το 41,2% των παιδιών πέθαινε πριν φτάσει στο 5ο έτος της ηλικίας. Το 1950 το ποσοστό αυτό είχε πέσει στο 5,9%. Τα τελευταία 20-30 χρόνια έχει πέσει κάτω από το 0,5%.
Δεν είναι μόνο η Γαλλία αλλά και στο υπόλοιπο κόσμο ο δείκτης παιδικής θνησιμότητας έχει πέσει πολύ τα τελευταία 30 χρόνια. Ακόμη και στη Ρωσία που επί σοβιετίας ο δείκτης θνησιμότητας ήταν κοντά στο 3% (δεκαετία το ’80) πλέον έχει πέσει κοντά στο 0,7%. Βλέπε: Παιδική θνησιμότητα…
Στη Γαλλία το προσδόκιμο ζωής ξεπερνά τα 82 έτη έναντι των 70 που ήταν το 1960 και 66 το 1959, 48 έτη το 1900 και 43 έτη το 1850. Ανάλογα έχει αυξηθεί κατά την ίδια ιστορική περίοδο και στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη και Δύση και τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ακολουθεί κατά πόδας σχεδόν το σύνολο του πλανήτη.
Η Δύση παρά την λιτότητα των τελευταίων χρόνων διανύει μια από τις περιόδους μεγαλύτερης ευημερίας της ιστορίας της. Ένα σημαντικό μέρος της ευημερίας αυτής οφείλεται στην αύξηση του χρέους. Τις επόμενες δεκαετίες το χρέος θα πρέπει να μειωθεί ή έστω να αυξάνεται με ρυθμούς μικρότερους από το ΑΕΠ, αυτό σημαίνει επιβράδυνση της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου.
Διανοητική "πανούκλα"…
Παρά την μέχρι πλήξης ευημερία, ασφάλεια και ελευθερία οι άνθρωποι στη Δύση είναι θυμωμένοι λόγω της συναισθηματικής ανωριμότητας και μιας …επιδημίας διανοητικής "πανούκλας"*.
Ο θυμός αυτός εδράζεται σε πολλά αίτια, μερικά από τα οποία είναι ο εγωισμός, η πλεονεξία και εν γένει η αδυναμία επινόησης περιεχομένου της ζωής μετά την αποκαθήλωση των μεγάλων ιδεολογιών και των θρησκειών.
Ο δυτικός άνθρωπος κέρδισε το στοίχημα να κερδίζει πολλά χρήματα αλλά δεν έμαθε να τα ξοδεύει. Ένας άνθρωπος που δεν ξέρει να ξοδεύει όσο πολλά χρήματα και να έχει, θα έχει πάντα λίγα.
Η "φούσκα"…
Στις χρηματιστηριακές αγορές η κατάσταση της "φούσκας" είναι αυτή όπου η συντριπτική πλειοψηφία έχει κερδίσει πάρα πολλά, περισσότερα από ότι οι ικανότητες του καθένα και οι γενικές συνθήκες της οικονομίας αιτιολογούν, αλλά θέλουν πολύ περισσότερα γιατί άπαντες κυριεύονται από μια μανία πλεονεξίας.
Φυσικά στο τέλος χάνουν τα πάντα, ακόμη και εκείνα που δεν έχουν…
Οι συνθήκες "φούσκας" στις αγορές λαμβάνουν χώρα όταν η άσχετη με τις αγορές πλειοψηφία δεν αντέχει να παρακολουθεί μια σχετική μειοψηφία να κερδίζει. Η συμπεριφοριστική αδυναμία αντίστασης στη πλεονεξία είναι τα αίτια των "φουσκών" και των κυκλικών χρηματιστηριακών κρίσεων. Το ίδιο φαίνεται πως συμβαίνει στις περισσότερες εκφάνσεις της ανθρώπινης κοινωνικής δραστηριότητας.
Όταν υπάρχουν πρόθυμοι πελάτες είναι φυσικό να εμφανίζονται χειραγωγοί κερδοσκόποι που υπόσχονται πως θα υλοποιήσουν τις απύθμενες ονειρώξεις της ανθρώπινης βουλιμίας. Στην Ελλάδα εμφανίστηκαν ήδη διάφορα "νούμερα" που φωτογραφήθηκαν με "κίτρινα γιλέκα".
Στις αγορές είναι οι Μάντοφ, Τζων Λω και στην πολιτική οι Τραμπ, Λεπέν, Μελανσόν, Σαλβίνι που υπόσχονται μαγικές συνταγές όπως π.χ. στην Ιταλία και μείωση των φόρων και αύξηση των κοινωνικών επιδομάτων…
Η Αραβική Άνοιξη
Στα τέλη της περασμένης δεκαετίας μια απότομη άνοδος των τιμών των τροφίμων πυροδότησε στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή μια σειρά εξεγέρσεων που ανέτρεψε τα περισσότερα καθεστώτα της περιοχής. Αιθεροβάμονες φιλελεύθεροι, ρεπουμπλικάνοι και αριστεροί τύπου Ομπάμα εξέλαβαν τις εξεγέρσεις του πλήθους σαν ευκαιρία να στηρίξουν δημοκρατικές διεξόδους στις χώρες αυτές.
Τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά. Η Λιβύη έχει διαλυθεί, η Αίγυπτος εξέλεξε φανατικούς ισλαμιστές που άρχισαν να διώκουν, να φυλακίζουν και να βασανίζουν μέχρι που επενέβη ο στρατός και επέβαλε μια κοσμική δικτατορία που σε σύγκριση με το δημοκρατικά εκλεγμένο καθεστώς των Αδερφών Μουσουλμάνων μοιάζει με αξιοπρεπή δημοκρατία.
Στη Συρία ακολούθησε αιματηρός εμφύλιος και χάρη στην παρέμβαση ξένων το καθεστώς Άσαντ επιβίωσε. Η Αραβική Άνοιξη όμως είχε μια αιτία. H τιμή του σιταριού από 300 δολ. το μπούσελ το 2006 το 2008 εκτινάχθηκε στα 1.300 δολ. για τα νοικοκυριά της Βορείου Αφρικής που ξοδεύουν το 70% του εισοδήματος σε βασικά τρόφιμα όπως το ψωμί αυτό σήμαινε πείνα. Τα κοινωνικά δίκτυα σε ελάχιστο χρόνο μια σπίθα την μετέτρεψαν σε πυρκαγιά…
Βέβαια η τιμή του σιταριού ένα χρόνο αργότερα έπεσε πάλι, αλλά οι καταστροφικές συνέπειες της Αραβικής Άνοιξης θα ταλανίζουν την περιοχή για δεκαετίες.
Το "Γαλλικό Φθινόπωρο" με προμετωπίδα τα "κίτρινα γιλέκα" αποδίδεται στη άνοδο της τιμής των καυσίμων λόγω αύξησης της φορολογίας σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης Μακρόν να μειώσει την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων όπως έχει δεσμευτεί.
Η αύξηση της τιμής των καυσίμων όμως μοιάζει να είναι η αφορμή.
Ο θυμός…
Η αιτία είναι ένας θυμός που κυοφορείται στις δυτικές κυρίως κοινωνίες και όσο περνάει ο χρόνος αυξάνεται. Τα αίτια που συδαυλίζουν αυτό το θυμό είναι πολλά.
Η οικονομική στασιμότητα για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αλλά κυρίως η πολιτισμική στασιμότητα και οι φοβίες των πληθυσμών που διαβιούν στις τοπικές κοινωνίες μακριά από τα αστικά κέντρα.
Ο Τράμπ κέρδισε κατά κράτος στις μεσοδυτικές πολιτείες και κυρίως σε πληθυσμούς μακριά από αστικά κέντρα. Το Brexit πλειοψήφησε στην επαρχία εν αντιθέσει με την περιοχή του Λονδίνου που ψήφισε υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε.
Οι πληθυσμοί των αστικών κέντρων έχουν προσαρμοστεί καλύτερα στις πολιτισμικές και οικονομικές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης αλλά και τις ανάγκες υψηλής εξειδίκευσης που απαιτούν οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις.
Καταφέρνουν και κερδίζουν περισσότερα και το κυριότερο επινοούν την υπαρξιακή και επαγγελματική του ταυτότητα μακριά από πλαίσια των παραδοσιακών τοπικών κοινωνιών και του έθνους κράτους.
Οι περισσότεροι Εγγλέζοι του Λονδίνου έχουν περισσότερα κοινά ενδιαφέροντα και συμφέροντα με Αμερικάνους της Νέας Υόρκης, Γερμανούς της Φρανκφούρτης, Ιταλούς του Μιλάνου ή Γιαπωνέζους του Τόκιο, Ινδούς του Βερολίνου απ΄ότι με Εγγλέζους της επαρχίας του Η.Β. Τα όρια του έθνους κράτους για αυτή τη κατηγορία που αγγίζει μέχρι και το 1/3 του πληθυσμού είναι βρόχοι χωρίς αξία ταυτοτικού προσδιορισμού και της ασφάλειας που προϋποθέτει η ειρηνική διαβίωση.
Η ανερχόμενη μεσαία τάξη υψηλής ειδίκευσης στα αστικά κέντρα της Δύσης χρειάζεται φθηνό εργατικό δυναμικό για υπηρεσίες που το εξασφαλίζει το διογκούμενο μεταναστευτικό ρεύμα. Είναι φυσικό να είναι φιλικά διακείμενοι προς τους μετανάστες.
Όμως το ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό της Δύσης δέχεται ισχυρό ανταγωνισμό από τους μετανάστες και τείνει ευήκοα ώτα προς εθνικιστικές φωνές κυρίως αλλά και αριστεριστές που υπόσχονται παραδείσους κλπ.
Η παραδοσιακή μεσαία τάξη όπως λογιστές, τραπεζικοί, μηχανικοί, οδηγοί κλπ. πιέζονται στην ανεργία κυρίως λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων και τους αλγόριθμους που τους υποκαθιστούν.
Αυτός που φτιάχνει το λογισμικό για την κίνηση των οχημάτων χωρίς οδηγό κερδίζει πολλά, το ίδιο και κάποιες εκατοντάδες ανθρώπων που εγκαθιστούν διάφορες προσαρμογές. Από την άλλη όμως χιλιάδες οδηγοί μένουν άνεργοι. Εκατομμύρια άλλοι που παρακολουθούν αυτές τις εξελίξεις ανησυχούν πως έρχεται η σειρά τους.
Όλα αυτά δημιουργούν νευρικότητα και επιθετικότητα όπως ακριβώς νευρικότητα δημιουργούσαν στους αρμενιστές των ιστιοφόρων τα πρώτα ατμόπλοια.
Βέβαια, ακόμη και κάποιος ημιαπασχολούμενος στη Δύση εξασφαλίζει ένα βιοτικό επίπεδο (διατροφή, ψυχαγωγία, ταξίδια, μόρφωση..) που πριν 40-50 χρόνια δεν το εξασφάλιζε υψηλό στέλεχος του ιδιωτικού τομέα.
Με 50-60 ευρώ σήμερα πας και έρχεσαι αεροπορικώς Αθήνα Λονδίνο ή Βερολίνο. Με μια ταμπλέτα και μια μικρή συνδρομή κάποιος μπορεί να παρακολουθήσει μαθήματα στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου και να λάβει και πιστοποίηση γι’ αυτό. Κάποτε αυτά και άλλα πολλά ήταν μόνο για εκατομμυριούχους.
Τα πράγματα δεν είναι μαύρα ή άσπρα είναι εναλλαγές μαύρου και άσπρου…
Στην καλύτερη από άποψη ειρήνης και ευημερίας περίοδο της Γαλλίας και της Δύσης πολλοί άνθρωποι είναι θυμωμένοι και δυσαρεστημένοι και ακολουθούν δημαγωγούς όπως ο Τράμπ η Λεπέν, Σαλβίνι ή ο Τσίπρας (ή θαυμάζουν εκκολαπτόμενους ολιγάρχες κρυπτοφασίστες όπως ο Ερντογάν, ο Πούτιν, ο Μπολσονάρο… ) που τους παραμυθιάζουν πως υπάρχουν εύκολες λύσεις όπως η επιστροφή στη ασφάλεια του έθνους κράτους, τον προστατευτισμό ή την επιστροφή σε κάποιο χριστιανικό μεσαίωνα προκειμένου να αποφύγουμε τον (ως ένα σημείο πραγματικό κίνδυνο) του ισλαμικού μεσαίωνα.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να επινοήσουμε και να εμπεδώσουμε ένα νέο συνταγματικό πατριωτισμό που θα ανταποκρίνεται στα δεδομένα της εποχής μας. Μέχρι να προσδιορίσουμε τους όρους αυτού του συντάγματος και αυτοί να γίνουν κατανοητοί και αποδεκτοί θα παλινδρομούμε μεταξύ της φανταστικής ασφάλειας του παρελθόντος και ενός παρόντος του οποίου η απειλή έγκειται στην ταχύτητα των αλλαγών.
Η φαντασία στην εξουσία
Μια πολύ καλή ερμηνεία της πηγής του θυμού στη Δύση έδωσε πριν από λίγες μέρες η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ σε μια ομιλία της στην Ουάσιγκτον, όπου προειδοποίησε πως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια νέα εποχή οργής και πικρίας. Απέδωσε τα αίτια αυτής της οργής στο συνεχώς αυξανόμενο χάσμα ανάμεσα στις επιθυμίες και την πραγματικότητα.
Διανύουμε περίοδο ευημερίας και ελευθερίας αλλά επειδή τα έχουμε κληρονομήσει από τους πατέρες μας και τις επιλογές που έκαναν πριν 50 και 100 χρόνια τα έχουμε αποκτήσει άκοπα, τα θεωρούμε δεδομένα και δεν είμαστε σε θέση να τα εκτιμήσουμε.
Πιστεύετε πως αν είχαν κερδίσει οι Ναζί το Β’ Π.Π. ή οι σταλινικοί τον ψυχρό πόλεμο θα είχαμε τα σημερινά επίπεδα ευημερίας και ελευθερίας; Η χωρίς προσπάθεια ευημερία σε συνδυασμό με την τεχνολογία και τα κοινωνικά δίκτυα διαμορφώνουν έναν ορίζοντα επιθυμιών πολύ ευρύτερο από ότι η επαγγελματική, οικονομική και προσωπική μας πραγματικότητα μπορεί να μας εξασφαλίσει.
Αυτό μας κάνει δυστυχισμένους όπως ακριβώς δυστυχισμένος είναι κάθε άνθρωπος που δεν ξέρει τι θέλει και νομίζει πως θα καλύψει το κενό με την απόκτηση οποιουδήποτε αντικειμένου το οποίο δεν βλέπει σαν άξιο χρήσης αλλά σαν άξιο επίδειξης…
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 είχαμε νεανικές εξεγέρσεις σε όλο τον κόσμο. Τούτο σε ένα βαθμό οφείλεται στους baby boomers. H αύξηση των γεννήσεων μεταπολεμικά αύξησε το ποσοστό των νέων στο σύνολο του πληθυσμού. Οι δημογραφική αυτή δυναμική έφερε μεγάλες ανατροπές από την σεξουαλική επανάσταση μέχρι την επανάσταση της πληροφορικής. Κυρίως όμως έφερε οικονομική ευημερία.
Το 2018 οι επαναστάτες baby boomers του ’68 είναι συνταξιούχοι 70άρηδες και αντί να συνεισφέρουν στην οικονομία, τραβάνε συντάξεις. Οι νέοι καλούνται να σηκώσουν το βάρος.
Η εξέγερση των "κίτρινων γιλέκων" θυμίζει την πρώτη εξέγερση της μετανεωτερικότητας εκείνη του Μάη του ’68 αλλά από την αντίστροφη πλευρά. Το πνεύμα της εξέγερσης του ’68 το εκφράζει νομίζω η φράση ενός εκ των πρωταγωνιστών της του Ραούλ Βανεγκέμ: "Δεν μας κάνει πια ο κόσμος όπου η εγγύηση να μην πεθάνουμε από την πείνα ανταλλάσσεται με τον κίνδυνο να πεθάνουμε από πλήξη…".
Το ’18 μάλλον αρχίζει να ισχύει το αντίστροφο… Τα χρόνια της πλήξης είναι πίσω όχι όμως και ο συνήθειες και κυρίως η πνευματική νωθρότητα της περιόδου της απόλυτης ασφάλειας και της καταναλωτικής ευημερίας.
*Διανοητική πανούκλα: Πρόκειται για έκφραση που επινόησε η στήλη προκειμένου να περιγράψει καταστάσεις σαν αυτές που υποστηρίζει κατά κόρον ο Hans Rosling και οι λοιποί συγγραφείς του βιβλίου FactFulNess.
Σε διάφορες ομιλίες που πραγματοποιεί συχνά ο συγγραφέας σε διάφορα μέρη του κόσμου με κοινό φοιτητές, δασκάλους, στελέχη ( όχι άσχετους) θέτει διάφορα ερωτήματα για ζητήματα που θεωρούνται γνωστά. Όπως π.χ.:
Στις χώρες χαμηλού εισοδήματος, τι ποσοστό κοριτσιών τελειώνει σήμερα την πρωτοβάθμια βασική εκπαίδευση; Α) 20%, Β) 40% και Γ) 60%;
Που κατοικεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού; Α) Σε χώρες υψηλού εισοδήματος, Β) Σε χώρες μεσαίου εισοδήματος, Γ) Σε χώρες υψηλού εισοδήματος;
Τι ποσοστό του πληθυσμού έχει κάποιο βαθμό πρόσβασης σε ηλεκτρική ενέργεια; Α) 20%, Β) 50%, Γ) 80%;
Πως μεταβλήθηκε τα τελευταία εκατό χρόνια ο ετήσιος αριθμός θανάτων από φυσικές καταστροφές; Α) Υπερδιπλασιάστηκε, Β) Παρέμεινε ο ίδιος, Γ) Μειώθηκε περισσότερο από το μισό;
Υπάρχει ένα πείραμα όπου παρόμοιες ερωτήσεις τίθενται σε χιμπαντζήδες οι οποίοι επιλέγουν όπως είναι κατανοητό μεταξύ Α, Β και Γ εντελώς στη τύχη.
Αυτή η μέθοδος έχει σαν συνέπεια μια επιτυχία της τάξης του 33,3% περίπου.
Λοιπόν, στα δεκάδες παραδείγματα ερωτήσεων σαν τις παραπάνω, το ειδικευμένο κοινό του Ρόσλινγκ σε διάφορες χώρες απαντά λάθος σε ποσοστό που είναι πολύ υψηλότερο της αποτυχίας των Χιμπαντζήδων.
Οι άνθρωποι είμαστε θύματα των γενικών εντυπώσεων και των αποσπασματικών πληροφοριών που διαμορφώνουν μια θολή και ανακριβή εικόνα για τον κόσμο και κυρίως για τον εαυτό μας. Με βάση αυτές τις θολές εντυπώσεις αποφασίζουμε για εμάς και την κοινωνία με συνέπειες οι οποίες συχνά είναι ολέθριες.
Υπάρχει στη φιλοσοφία του Κάντ μια διατύπωση της έννοιας της Αυτονομίας (Για την Αυτονομία έχει μιλήσει πρώτος ο Αριστοτέλης αλλά και ο Κορνήλιος Καστοριάδης, οι σημαντικότεροι φιλόσοφοι της αρχαίας και της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Ο Κάντ όμως της έχει δώσει ένα πιο ριζικό ορισμό. Κατά τον Κάντ (όπως τουλάχιστον το έχω καταλάβει ο ίδιος, γιατί στις σύνθετες έννοιες οι ερμηνείες είναι αρκετά υποκειμενικές) η έννοια της αυτονομίας είναι πληρέστερη και επαρκέστερη της έννοιας της ελευθερίας. Ελευθερία σημαίνει δικαίωμα επιλογής, ενώ αυτονομία σημαίνει να γνωρίζεις και τα βαθύτερα κίνητρα- αίτια των ελεύθερων επιλογών σου. Όπως συμβαίνει στη ψυχανάλυση όταν τα γνωρίζεις μπορείς να τα ελέγξεις.
Πηγή: http://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3333191/kitrina-gileka-kai-melanoi-xitones
|
Edited by - Rigelian on 14/12/2018 11:55:53 |
|
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 14/12/2018 : 13:54:59
|
Αλιευμένο, με το οποίο απόλυτα συμφωνώ!
Το 53 % των Ελλήνων ισχυρίζεται πως τη δεκαετία του 60 περνούσε καλύτερα. Και αρχίζετε κάτι Ευρωλιγούρηδες και λέτε πως τώρα είμαστε καλύτερα.
Εγώ αντίθετα έχω πολύ διαφορετική γνώμη.
Τη δεκαετία του 60 όλα ήταν πολύ όμορφα. Η νεογνικη και παιδική θνησιμότητα ήταν τεράστια. Σχεδόν 2 στα 10 παιδιά πέθαιναν πριν ενηλικιωθουν. Πολλές γυναίκες πέθαιναν στη γέννα. Αλλά κάναμε πολλά παιδιά, οπότε μας περισσευαν. Οι πόλεις και τα χωριά ήταν υπέροχα, γραφικά. Χωματοδρομοι παντού, όπου τα παιδιά έπαιζαν ευτυχισμένα, μιας και λίγα πήγαιναν σχολείο. Όταν είχαν να φάνε βέβαια. Ή όταν δεν δούλευαν από 12 χρονών.
Τα σπίτια ήταν απλά, λιτά, απέριττα. Συνήθως παραγκες, οι τυχεροί είχαν πέτρινα που το χειμώνα είχαν υπέροχη μούχλα και υγρασία ενώ η απουσία αφρολουτρων και σαπουνιων τους γλύτωνε πολύτιμο χρόνο. Δεν υπήρχαν τουαλέτες μέσα στα σπίτια και απολάμβαναν την υπέροχη αφοδευση στην ελληνική ύπαιθρο.
Οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν ειλικρινείς. Η γυναίκα ψήφιζε ότι και ο άντρας. Έπαιρνε και το όνομα του, όχι μόνο το επώνυμο αλλά και το μικρό. Μητσαινα, του Δημήτρη, Γιωργαινα του Γιώργη. Όχι όπως τώρα που τη ρωτάς "τίνος είσαι συ μάνα μου" και δεν ξέρει. Οι γυναίκες δεν κυκλοφορουσαν μόνες τους στο δρόμο. Η τιμή της αδερφής ήταν πάνω από όλα. Πολλά εγκλήματα τιμής γίνονταν. Όχι όπως τώρα που υποδεχεσαι χαμογελαστός το φίλο της κόρης σου και της αδερφής σου. Της έριχνες τότε μια μπουφλα και της έλεγες "δεν θα πας πουθενά μωρή". Και όλα λυνονταν αρμονικά, χωρίς διαφωνίες.
Δεν υπήρχε αυτισμός και κατάθλιψη. Ο τρελός της γειτονιάς ή του χωριού όταν ήταν ένας από εμάς τον κορόιδευαμε και τον σφαλιαρωναμε ή του πετουσαμε πέτρες και περνούσαμε πολύ ωραία. Αν τώρα ήταν επικίνδυνος είχαν φροντίσει οι δικοί του να είναι μόνιμα κλειδωμένος σε ένα υπόγειο.
Οι σχέσεις των ανθρώπων με τα ζώα ήταν επίσης όμορφες. Δεν υπήρχαν αδέσποτα. Γιατί οι καλοί χωριάτες όποτε έβλεπαν αδέσποτο ή το πυροβολουσαν ή του έριχναν φόλα. Τα παιδιά επίσης εδεναν ντενεκιδια στην ουρά τους ή τα πιο μερακλιδικα τους έβαζαν και στουπι με φωτιά.
Κρέας τρώγαμε μια φορά το εξάμηνο και αν, οπότε δεν υπήρχε δυσκοιλιοτητα και υψηλή χοληστερίνη. Ούτε καρκίνος. Ο κόσμος πέθαινε αγνά, από μια απλή ιωση, από πνευμονία, ελονοσία, διφθερίτιδα κοκκυτη. Και ζούσε έως τα 55 του. Ούτε σύνταξη ούτε να ταλαιπωρειται στις ουρές των τραπεζών.
Στη Σαντορίνη στο χωριό του πατέρα μου παιδιά έμεναν τυφλά από τραχωμα, μια νόσο που περνά με νερό και σαπούνι, ή με μια και μόνο σταγόνα αντιβιοτικού κολλυρίου
Οι καρδιές των ανθρώπων όμως ήταν κοντά γιατί περνούσαμε εκείνα τα υπέροχα βράδια. Ιδίως το χειμώνα τουρτουριζοντας από το κρύο αγκαλιά όλοι μαζί για να ζεσταθουμε.
Ήταν υπέροχα λοιπόν τη δεκαετία του 60. Και τη νοσταλγουμε. Και ξέρετε γιατί;.
Γιατί αυτήν την Ελλάδα αξίζουμε. |
|
|
|
gargadua
Master Forum-Runner
Afghanistan
7473 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 14/12/2018 : 22:18:02
|
Το μακρινό 71 ήμουνα 6 χρονών, μέναμε στην Κυψέλη, Μεγίστης 66. Η πολυκατοικία ήταν σε 1 ανηφόρα με 5-6 παρκαρισμένα αυτοκίνητα στον δρόμο ΜΟΝΟ. Η "αλητοπαρέα" φώναζε κάτω από το μπαλκόνι να κατέβω να παίξουμε "πόλεμο". Κατέβαινα φορώντας τα καφέ χιαστί πέδιλα, κοντό παντελονάκι και 1 κομμάτι σανίδα φτιαχτή που να μοιάζει με όπλο. Παίζαμε ώρες μέχρι να βγει η κυρά Άννα στο μπαλκόνι και ν΄αρχίσει να με φωνάζει για να πάμε να φάμε βραδινό όλη η οικογένεια μαζί. Άλλες φορές παίζαμε τους "μικρούς εξερευνητές" και πηγαίναμε μέχρι την Φωκίωνος Νέγρη για να ανακαλύψουμε τον κόσμο ¨Κρύψου, κρύψου, περνάει ο πατέρας σου!¨ και έτρεχα πίσω από το αμάξι. Τις καλές μέρες αν μου δίναν 1 δραχμούλα πήγαινα να πάρω Παπερίνο ή Μπλέκ ή Σεραφίνο ή Ζαγκόρ. Κάποιες φορές τα ανταλλάζαμε μεταξύ μας. Άλλες φορές φανταζόμασταν τι θα κάναμε εμείς στη θέση του ήρωα.
Όταν μεγάλωσα λίγο είχα το δικό μου ποδήλατο!!! Ένα velamos με διακοσμητικά κορδόνια στις άκρες του ποδηλάτου. Κανέναν δεν ένοιαζε που δεν είχε ταχύτητες shimano ή campagnolo, ούτε και μένα βέβαια. Μαζευόμασταν όλα τα γειτονόπουλα, πηγαίναμε στο νταμάρι λίγο παραπάνω και κάναμε κόντρες ή βγάζαμε τα φρένα και χρησιμοποιούσαμε τη σόλα του παπουτσιού σφηνωμένη στην εμπρός ρόδα για φρένο. Παίζαμε και ποδόσφαιρο όχι με adidas μπάλα αλλά με 1 τόπι και μαλώναμε αν ο Δομάζος ή ο Μαύρος ήταν καλύτεροι.
Άλλες φορές στην άκρη του πεζοδρομίου στήναμε τα στρατιωτάκια μας μαζί με τα αυτοκινητάκια της Matchbox και χαλούσαμε τον κόσμο. Αν φέρναμε και τα συναρμολογούμενα αεροπλανάκια της Matchbox ή της Revell γινόταν το σώσε!!!!! Όταν μας πηγαίναν για μπάνιο προς Μαραθώνα στις άδειες καταπράσινες παραλίες παίζαμε κρυφτοκυνηγητό ή...κουκουναροπόλεμο. Φυσικά και δεν ήταν πρόβλημα να μας πάνε με το ΙΧ από την Κυψέλη στον Αγ. Δημήτριο να δω τους θείους μου και να παίξουμε με τα ξαδέλφια μας, για κάντο σήμερα! Αν βρίσκαμε και 5-6 αυτοκίνητα στο φανάρι μονολογούσε ο πατέρας μου "Γαμώτο μπλέξαμε, κίνηση έχει σήμερα"!!!!!!
Εννοείται στο σχολείο πήγαινα με την ποδιά μου και την καφέ κλασική τσάντα με ιμάντες στους ώμους.
Δεν μπορώ να συγκρίνω τεχνολογικά εκείνη με την σημερινή εποχή σίγουρα όμως ο κόσμος των παιδιών δεν περιοριζόταν σε 5 έως 10 ίντσες ούτε αισθανόταν πλήξη γιατί δεν έχουνε φορτιστή ή ελεύθερο wifi. Η οικογένεια τότε σήμαινε κάτι και δεν αποτελούταν από κατάκοπους γονείς και αποχαυνομένα παιδιά. Υπήρχε ποιότητα γιατί ο κόσμος στην επαρχία ήταν σαφώς περισσότερος. Σημασία είχε η ζωή και όχι το χαζό κυνήγι μιας αμφισβητούμενης τεχνολογίας και ο βομβαρδισμός δήθεν "χρήσιμων" πληροφοριών.. Σημασία είχε η επικοινωνία και όχι τα like ή οι followers σε κάποιο αποτυχημένο δίκτυο κοινωνικής αποξένωσης. Δεν πόσταρες φωτό ή μηνύματα, περιέγραφες στην αλητοπαρέα το γεγονός και αυτό σε βοηθούσε να εξασκείς και την γλώσσα σου και όχι να μιλάς μισά ελληνικά μισά ξενικά γιατί δεν προλαβαίνεις ή γιατί σε κάνει να φαίνεσαι "trendy". Όσο για τις διατροφικές βλακείες καμιά σχέση του τότε με το σήμερα που βλέπεις παιδιά και από το πάχος τα λυπάσαι. Θεράπευσες σήμερα 10 ¨χαζές¨αιτίες θανάτου και δημιούργησες άλλες 30! Άσε που τα σύνδρομα αποξένωσης δημιουργήσαν σήμερα τόσα φοβικά σύνδρομα που στο τέλος θα ποινικοποιείται και η ματιά μεταξύ ατόμων. Αστειευόσουνα τότε και όλοι γελούσαν, σήμερα αναρωτιούνται αν είσαι ομοφοβικός, φασίστας, ρατσιστής και μια άλλη μεγάλη γκάμα επιθέτων. Γίνεται 1 έγκλημα και οι τόνοι άχρηστης πληροφόρησης θαρρείς πως έχουν σκοπό όχι την πληροφόρηση αλλά την δημιουργία φοβισμένων ατόμων. Η ζωή τότε δεν ήταν κινητό, καναπές, φρέντο, φορτιστής και ελεύθερο wifi. Δεν καθόταν το ζευγάρι στην καφετέρια χωρίς να μιλάνε απλά για να πλοηγηθούν στο διαδίκτυο επί ώρες! ΜΙΛΟΥΣΑΝ.
Ο συγγραφέας του 2ου νήματος κάνει ατυχείς συγκρίσεις και περιορίζει τα παραδείγματα εκεί που τον βολεύουν γιατί αυτοί που θα συμφωνήσουν ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν έχουν ζήσει εκείνη την εποχή. Κάτι που δεν γνωρίζεις δεν μπορείς και να συκγρινεις! Πραγματικά δεν του αξίζει εκείνη η Ελλάδα, κρίμα που λόγω του νεαρού της ηλικίας του δεν την έζησε.
Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει αλλά αυτός που παραιτείται.
|
Edited by - gargadua on 15/12/2018 08:23:36 |
|
|
|
RiffRaff
Senior Forum-Runner
Greece
826 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 15/12/2018 : 09:52:01
|
Gargadua, ήθελα να γράψω σχετικά με τα σημεία που συμφωνώ και διαφωνώ με όσα παρέθεσε ο rigelian, αλλά διαβάζοντας το δικό σου σχόλιο κάπου σκάλωσα, μιας και φαίνεται πως μια περίεργη μοίρα μας φέρνει "κοντά", απλά με μια κάποια διαφορά φάσης, όχι μόνο σε θέματα προπονητικών φορτωμάτων.
Το 1989 σε ηλικία (και όμως) έξι ετών μετακομίσαμε από τη Γουμένισσα δια μέσου Τριπόλεως (μεγάλη ιστορία...) στην οδό Μεγίστης στην Κυψέλη!Και όλη τη δεκαετία του 1990 την πέρασα στην ευρύτερη περιοχή Μαραθώνα-Ν. Μάκρης...
--------------------------
Run-time Error |
|
|
|
gargadua
Master Forum-Runner
Afghanistan
7473 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 15/12/2018 : 15:50:52
|
Χα!
Στην Κυψέλη έμεινα μέχρι το 74 και μετά μετακομίσαμε στην αγροτική περιοχή του Χολαργού. Όχι αυτοκίνητα, ούτε άνθρωποι δεν υπήρχαν!!!!! Για σχολείο πήγαινα στο 28ο Δημοτικό στη Φωκίωνος Νέγρη ΜΟΝΟΣ παρακαλώ. Το λατομείο στο πάνω μέρος του δρόμου το πρόλαβες; Όταν ξαναπέρασα από κει κάπου το 2004 η περιοχή ήταν αισθητά αλλαγμένη.
Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει αλλά αυτός που παραιτείται.
|
|
|
|
PATENTAS
Elite Forum-Runner
Greece
1494 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 17/12/2018 : 22:15:12
|
quote:
Originally posted by gargadua
Το μακρινό 71 ήμουνα 6 χρονών, μέναμε στην Κυψέλη, Μεγίστης 66. Η πολυκατοικία ήταν σε 1 ανηφόρα με 5-6 παρκαρισμένα αυτοκίνητα στον δρόμο ΜΟΝΟ. Η "αλητοπαρέα" φώναζε κάτω από το μπαλκόνι να κατέβω να παίξουμε "πόλεμο". Κατέβαινα φορώντας τα καφέ χιαστί πέδιλα, κοντό παντελονάκι και 1 κομμάτι σανίδα φτιαχτή που να μοιάζει με όπλο. Παίζαμε ώρες μέχρι να βγει η κυρά Άννα στο μπαλκόνι και ν΄αρχίσει να με φωνάζει για να πάμε να φάμε βραδινό όλη η οικογένεια μαζί. Άλλες φορές παίζαμε τους "μικρούς εξερευνητές" και πηγαίναμε μέχρι την Φωκίωνος Νέγρη για να ανακαλύψουμε τον κόσμο ¨Κρύψου, κρύψου, περνάει ο πατέρας σου!¨ και έτρεχα πίσω από το αμάξι. Τις καλές μέρες αν μου δίναν 1 δραχμούλα πήγαινα να πάρω Παπερίνο ή Μπλέκ ή Σεραφίνο ή Ζαγκόρ. Κάποιες φορές τα ανταλλάζαμε μεταξύ μας. Άλλες φορές φανταζόμασταν τι θα κάναμε εμείς στη θέση του ήρωα.
Όταν μεγάλωσα λίγο είχα το δικό μου ποδήλατο!!! Ένα velamos με διακοσμητικά κορδόνια στις άκρες του ποδηλάτου. Κανέναν δεν ένοιαζε που δεν είχε ταχύτητες shimano ή campagnolo, ούτε και μένα βέβαια. Μαζευόμασταν όλα τα γειτονόπουλα, πηγαίναμε στο νταμάρι λίγο παραπάνω και κάναμε κόντρες ή βγάζαμε τα φρένα και χρησιμοποιούσαμε τη σόλα του παπουτσιού σφηνωμένη στην εμπρός ρόδα για φρένο. Παίζαμε και ποδόσφαιρο όχι με adidas μπάλα αλλά με 1 τόπι και μαλώναμε αν ο Δομάζος ή ο Μαύρος ήταν καλύτεροι.
Άλλες φορές στην άκρη του πεζοδρομίου στήναμε τα στρατιωτάκια μας μαζί με τα αυτοκινητάκια της Matchbox και χαλούσαμε τον κόσμο. Αν φέρναμε και τα συναρμολογούμενα αεροπλανάκια της Matchbox ή της Revell γινόταν το σώσε!!!!! Όταν μας πηγαίναν για μπάνιο προς Μαραθώνα στις άδειες καταπράσινες παραλίες παίζαμε κρυφτοκυνηγητό ή...κουκουναροπόλεμο. Φυσικά και δεν ήταν πρόβλημα να μας πάνε με το ΙΧ από την Κυψέλη στον Αγ. Δημήτριο να δω τους θείους μου και να παίξουμε με τα ξαδέλφια μας, για κάντο σήμερα! Αν βρίσκαμε και 5-6 αυτοκίνητα στο φανάρι μονολογούσε ο πατέρας μου "Γαμώτο μπλέξαμε, κίνηση έχει σήμερα"!!!!!!
Εννοείται στο σχολείο πήγαινα με την ποδιά μου και την καφέ κλασική τσάντα με ιμάντες στους ώμους.
Δεν μπορώ να συγκρίνω τεχνολογικά εκείνη με την σημερινή εποχή σίγουρα όμως ο κόσμος των παιδιών δεν περιοριζόταν σε 5 έως 10 ίντσες ούτε αισθανόταν πλήξη γιατί δεν έχουνε φορτιστή ή ελεύθερο wifi. Η οικογένεια τότε σήμαινε κάτι και δεν αποτελούταν από κατάκοπους γονείς και αποχαυνομένα παιδιά. Υπήρχε ποιότητα γιατί ο κόσμος στην επαρχία ήταν σαφώς περισσότερος. Σημασία είχε η ζωή και όχι το χαζό κυνήγι μιας αμφισβητούμενης τεχνολογίας και ο βομβαρδισμός δήθεν "χρήσιμων" πληροφοριών.. Σημασία είχε η επικοινωνία και όχι τα like ή οι followers σε κάποιο αποτυχημένο δίκτυο κοινωνικής αποξένωσης. Δεν πόσταρες φωτό ή μηνύματα, περιέγραφες στην αλητοπαρέα το γεγονός και αυτό σε βοηθούσε να εξασκείς και την γλώσσα σου και όχι να μιλάς μισά ελληνικά μισά ξενικά γιατί δεν προλαβαίνεις ή γιατί σε κάνει να φαίνεσαι "trendy". Όσο για τις διατροφικές βλακείες καμιά σχέση του τότε με το σήμερα που βλέπεις παιδιά και από το πάχος τα λυπάσαι. Θεράπευσες σήμερα 10 ¨χαζές¨αιτίες θανάτου και δημιούργησες άλλες 30! Άσε που τα σύνδρομα αποξένωσης δημιουργήσαν σήμερα τόσα φοβικά σύνδρομα που στο τέλος θα ποινικοποιείται και η ματιά μεταξύ ατόμων. Αστειευόσουνα τότε και όλοι γελούσαν, σήμερα αναρωτιούνται αν είσαι ομοφοβικός, φασίστας, ρατσιστής και μια άλλη μεγάλη γκάμα επιθέτων. Γίνεται 1 έγκλημα και οι τόνοι άχρηστης πληροφόρησης θαρρείς πως έχουν σκοπό όχι την πληροφόρηση αλλά την δημιουργία φοβισμένων ατόμων. Η ζωή τότε δεν ήταν κινητό, καναπές, φρέντο, φορτιστής και ελεύθερο wifi. Δεν καθόταν το ζευγάρι στην καφετέρια χωρίς να μιλάνε απλά για να πλοηγηθούν στο διαδίκτυο επί ώρες! ΜΙΛΟΥΣΑΝ.
Ο συγγραφέας του 2ου νήματος κάνει ατυχείς συγκρίσεις και περιορίζει τα παραδείγματα εκεί που τον βολεύουν γιατί αυτοί που θα συμφωνήσουν ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν έχουν ζήσει εκείνη την εποχή. Κάτι που δεν γνωρίζεις δεν μπορείς και να συκγρινεις! Πραγματικά δεν του αξίζει εκείνη η Ελλάδα, κρίμα που λόγω του νεαρού της ηλικίας του δεν την έζησε.
Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει αλλά αυτός που παραιτείται.
Βασίλη, εξαιρετική περιγραφή  .
Να προσθέσω και εγώ μερικές αναμνήσεις μου από εκείνη την εποχή.
Κάθε Σάββατο, έμενα Κυψέλη, πηγαίναμε στην Πλατεία (Φωκίωνος Νέγρη) για να φάμε πιτόγυρο. Αυτή ήταν όλη-όλη η οικογενειακή έξοδος. Μάλιστα έπρεπε να φάμε γρήγορα γιατί έπρεπε να πάμε γρήγορα σπίτι να δούμε το σήριαλ Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ. Τι εποχές Θεέ μου !!
Το Σάββατο είχαμε σχολείο (δεν υπήρχε 5ήμερο). Κάθε Κυριακή καθόμασταν όλοι μαζί στο τραπέζι. Είχαμε κρέας, πότε με μακαρόνια, πότε μπιφτέκια, πότε στην κατσαρόλα. Κρέας μόνο κάθε Κυριακή και τις γιορτές!!
Στο σχολείο ήμασταν 80 παιδιά σε κάθε τάξη και ο δάσκαλος για να επιβληθεί μας έδερνε με ένα μεγάλο χάρακα ή μας έστριβε το αυτί. Μιλάμε για πόνο !!
Αυτό δεν μας εμπόδισε να προσπαθήσουμε στην ζωή μας και να αποφύγουμε τις κακοτοπιές!!
Άραγε για να πετύχουμε στη ζωή και να την εκτιμήσουμε θα πρέπει να περάσουμε άσχημα? |
|
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 20/12/2018 : 20:27:24
|
Σύντοφοι, στα ωραία κείμενα και τις αναμνήσεις μας ΔΕΝ αντικατοπρτρίζεται η εποχή, αλλά η ΝΕΟΤΗΤΑ μας!
ΑΥΤΟ είναι που στρογγυλεύει, εξωραΐζει, παραποιεί έως και αλλάζει εντελώς την πραγματικότητα και κάνει μια (αντικειμενικά) χειρότερη εποχή να φαίνεται καλύτερη.
Ισχύει πάντα: Νά'σαν τα νιάτα δυο φορές, τα γηρατειά καμμία!
Προτείνω να διαβάσετε τον αείμνηστο καθηγητη Νίκο Μάργαρη:
quote
Ο παλιός καλός καιρός είναι ένας μύθος; Ουδέποτε υπήρξε. Γεννήθηκα στον Βόλο κι εκεί που βγάζαμε το νερό με την λεγόμενη «τουλούμπα» δίπλα στο βόθρο ο τύφος οργίαζε. Το να μιλάμε για παλιό καλό καιρό είναι μια ανοησία. Η ζωή μας έχει γίνει πολύ καλύτερη. Λένε όλοι για τη νεολαία που δεν τρώει καλά. Μα είναι δυνατόν να μην τρώει καλά και να γίνονται ψηλότεροι και ωραιότεροι; Απλώς, οι γέροι νοσταλγούν τα νιάτα τους που πέρασαν.
unquote
https://www.lifo.gr/mag/features/2145
|
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 20/12/2018 : 21:03:23
|
quote:
Originally posted by Rigelian
Σύντοφοι, στα ωραία κείμενα και τις αναμνήσεις μας ΔΕΝ αντικατοπρτρίζεται η εποχή, αλλά η ΝΕΟΤΗΤΑ μας!
ΑΥΤΟ είναι που στρογγυλεύει, εξωραΐζει, παραποιεί έως και αλλάζει εντελώς την πραγματικότητα και κάνει μια (αντικειμενικά) χειρότερη εποχή να φαίνεται καλύτερη.
Ισχύει πάντα: Νά'σαν τα νιάτα δυο φορές, τα γηρατειά καμμία!
Προτείνω να διαβάσετε τον αείμνηστο καθηγητη Νίκο Μάργαρη:
quote
Ο παλιός καλός καιρός είναι ένας μύθος; Ουδέποτε υπήρξε. Γεννήθηκα στον Βόλο κι εκεί που βγάζαμε το νερό με την λεγόμενη «τουλούμπα» δίπλα στο βόθρο ο τύφος οργίαζε. Το να μιλάμε για παλιό καλό καιρό είναι μια ανοησία. Η ζωή μας έχει γίνει πολύ καλύτερη. Λένε όλοι για τη νεολαία που δεν τρώει καλά. Μα είναι δυνατόν να μην τρώει καλά και να γίνονται ψηλότεροι και ωραιότεροι; Απλώς, οι γέροι νοσταλγούν τα νιάτα τους που πέρασαν.
unquote
https://www.lifo.gr/mag/features/2145
ΑΥΤΗ...είναι και η μόνη - ικανή και αναγκαία - εξήγηση για την απόλυτη μπαρούφα "τον παλιό καλό καιρό"!
(ελπίζω όταν και εμείς γεράσουμε να μην επαναλαμβάνουμε τις ίδιες αυτές λεκτικές βλακείες)
Free your feet...free your senses! |
|
|
|
PATENTAS
Elite Forum-Runner
Greece
1494 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 20/12/2018 : 22:58:07
|
... σαν απάντηση στους προλαλήσαντες που ίσως παρεξήγησαν την αναφορά μου στο παρελθόν βρήκα το παρακάτω κείμενο:
Η ευτυχία πηγάζει από μια ισορροπημένη προσέγγιση που μας κάνει να σκεφτόμαστε με τρυφερότητα το παρελθόν, να απολαμβάνουμε το παρόν και να έχουμε όνειρα για το μέλλον.
Η παραπάνω προσέγγιση κάνει τους ανθρώπους πιο ζωντανούς, πιο ευγνώμονες και πιο ικανοποιημένους από τη ζωή τους. |
|
|
|
gargadua
Master Forum-Runner
Afghanistan
7473 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 21/12/2018 : 15:35:53
|
Βρε Ρίγκο πάντα ανένταχτος...όμως και "επιθετική" η τοποθέτηση του Μανώλη!!
Ουδέποτε αμφισβήτησα την τεχνολογική ανάπτυξη του ανθρώπου, όμως όταν κοιτάς (με νοσταλγία ή περιφρόνηση) το παρελθόν θα πρέπει να αξιολογείς την γενικότερη εικόνα και όχι μόνο την τεχνολογία. Δεν είναι μόνο η τεχνολογία (η οποία απλά διευκόλυνε τη ζωή μας, όχι την θνησιμότητά μας!) αλλά και η βελτίωση του ανθρώπου μέσα στον χρόνο. Λυπάμαι αλλά δεν είναι αντάξια της τεχνολογικής προόδου τουναντίον η ανθρώπινη φύση έχει αρχίσει και συμπιέζεται ασφυκτικά.
Έγραψα έναν παράγοντα που έχει επηρεάσει αρνητικά, την δια ζώσης επικοινωνία και αυτό δεν είναι ούτε "μπαρούφα" ούτε "λεκτική βλακεία". Είναι πραγματικότητα. Γιατί η τεχνολογία δεν μας έδωσε περισσότερο χρόνο για να ασχοληθούμε με τους ανθρώπους ή να εξελιχθούμε πνευματικά σαν είδος, αλλά μας πήρε ακόμα περισσότερο χρόνο για να την αναπτύξουμε και να την υποστηρίξουμε χρηματικά δια της κατανάλωσης). Όποιος σηκώσει το κεφάλι του από τις 5 ή 10 ίντσες μπορεί να το διαπυστώσει δεν χρειάζεται να του το γράψουν στο fb ή κάποιος "πεφωτισμένος" του διαδικτύου να το υποστηρίζει για να τον βάλω συνημμένο!!!!!
Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει αλλά αυτός που παραιτείται.
|
|
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/12/2018 : 19:48:10
|
"Ανένταχτο" με φώναζαν στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, δεν είχα ενταχθεί ποτέ σε οποιοδήποτε πολιτικό σχήμα ή ομάδα!
Η τεχνολογία κάνει τον κόσμο μας καλύτερο από ΚΑΘΕ άποψη. Είναι το ΜΕΣΟΝ και όχι ο σκοπός. Όταν υπάρχει η δυνατότητα να επικοινωνούμε με πολλούς τρόπους, αυτό είναι γενικά και θεμελιωδώς καλό. Η κακή χρήση του οποιουδήποτε μέσου είναι πρόβλημα των ανθρώπων και όχι του μέσου! |
|
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/12/2018 : 22:02:15
|
Επίσης κάτι που αξίζει να διαβαστεί:
Δύο δημοφιλείς πλάνες ανθούν στην Ευρώπη του παρδαλού λαϊκισμού και των μειωμένων προσδοκιών.
Η μία διατείνεται ότι το πρόβλημα της Ευρώπης είναι πρόβλημα ηγεσιών. Απουσιάζουν, λέει, προσωπικότητες μεγέθους ενός Κολ, Μιτεράν, Ντελόρ. Η ιστορική απόσταση τείνει να «ψηλώνει» και να εξιδανικεύει τους ηγέτες του παρελθόντος. Στην εποχή τους, οι επικριτές στηλίτευαν τον επαρχιωτισμό του Κολ, τον οικονομικό αναλφαβητισμό του Μιτεράν, την ατολμία του Ντελόρ.
Η πλάνη παραβλέπει τις ουσιώδεις αιτίες. Η βαθύτερα ενοποιημένη Ευρώπη των «28» είναι και βαθύτερα διαιρεμένη. Τις «σιωπηρές συναινέσεις» του παρελθόντος έχουν διαδεχθεί οι «θορυβώδεις διαφωνίες» της νεότερης περιόδου. Η διακυβέρνηση σήμερα είναι διαρκής διαχείριση κρίσεων με ευρείς, οδυνηρούς συμβιβασμούς. Ο Κολ δεν θα τα κατάφερνε καλύτερα από τη Μέρκελ. Η μετάθεση της ευθύνης στα πρόσωπα εμποδίζει τη συζήτηση να εστιαστεί εκεί που πρέπει: στη διάσταση εθνικών συμφερόντων, στις διευρυνόμενες ανισότητες και αποκλίσεις. Που απαιτούν πολιτικές ενσωμάτωσης, γενναίων συναινέσεων, μεγάλων συμβιβασμών και υπερεθνικών λύσεων.
Η δεύτερη πλάνη είναι ακόμα πιο διαδεδομένη. Οπως έγραφε ο Στάθης Καλύβας την περασμένη Κυριακή, «δυστυχώς, το αφήγημα των αποκομμένων και αλαζονικών ελίτ κυριαρχεί στη σημερινή Ευρώπη, συχνά μάλιστα μέσα στις ίδιες τις ελίτ, κυρίως λόγω πνευματικής οκνηρίας που οδηγεί στην υιοθεσία των κάθε είδους κλισέ».
Το κλισέ των αποκομμένων ελίτ εκτός από λαϊκίστικο είναι και ανιστόρητο. Ποτέ στο παρελθόν οι δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες δεν παρακολουθούσαν τόσο στενά τις αντιλήψεις και διαθέσεις της κοινής γνώμης. Ποτέ οι ελίτ στη φιλελεύθερη Δύση δεν βρίσκονταν τόσο ανοιχτά εκτεθειμένες στην αμφισβήτηση και την αποδομητική κριτική, όχι απλώς από μια δράκα επικριτικών ΜΜΕ αλλά από εκατομμύρια «ελεύθερους σκοπευτές» του Διαδικτύου και των social media.
Ποτέ στο παρελθόν οι ηγεσίες δεν υποχρεώνονταν σε επιδείξεις ταπεινοφροσύνης όπως σήμερα – κι αυτό είναι σπουδαίο. Ο πρόεδρος Μακρόν έσπευσε να υπαναχωρήσει αναφωνώντας mea culpa για την εξέγερση των «Κίτρινων Γιλέκων» – δεν θυμάται κανείς τον Ντε Γκωλ, τον Ζισκάρ ή τον Μιτεράν να αυτομαστιγώνονται με τέτοια προθυμία.
Απομόνωση των ελίτ; Παραδοσιακά οι ηγέτες διαμόρφωναν υψηλή πολιτική σε κλειστό κύκλο. Ο Λίντον Τζόνσον έστειλε εκατομμύρια νεαρούς Αμερικανούς σε έναν μισητό πόλεμο στις ζούγκλες του Βιετνάμ – εκατοντάδες χιλιάδες επέστρεψαν νεκροί και σακατεμένοι. Σήμερα ο Τραμπ ασκεί εξωτερική πολιτική ασφάλειας εκτοξεύοντας tweets, μαζεύοντας likes και δυναμιτίζοντας συμμαχίες δεκαετιών, ενάντια στη γνώμη όλων των ειδικών, με οδηγό το πολιτικό του ένστικτο και την ανάγκη διατήρησης της εκλογικής του βάσης. Η raison d’ état, πολιτική εθνικού συμφέροντος, έχει δώσει τη θέση της στη vox populi, όπως καταδεικνύει το αργό ναυάγιο του δημοψηφισματικού Brexit. Aκόμη και σε σοβαρές κυβερνήσεις, όπου ο υπουργός Αμυνας δεν ντύνεται καταδρομέας προς άγραν «πατριωτικών» ψήφων.
Δεν υπάρχουν σήμερα πολιτικοί που να μη συμβουλεύονται δημοσκόπους και focus groups για κάθε σημαντική κίνηση. Η περίφημη «παράσταση νίκης» ενεργοποιεί αυτοεκπληρούμενες προφητείες, όπου ο αναποφάσιστος ψηφοφόρος ακολουθεί το ρεύμα. Το δημοσκοπικό ρεύμα δεν οδηγεί πάντα σε εθνικά επωφελείς λύσεις, αλλά οι πολιτικοί σήμερα έχουν λιγότερη δύναμη να του αντισταθούν.
Κάποιες φορές πρέπει οι ελίτ να είναι αποκομμένες. Η καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη δεν θα γινόταν αίτημα του «λαού» εάν οι πολίτες έπρεπε να εγκαταλείψουν βολικές συνήθειες και να πληρώνουν όταν ρυπαίνουν. Κάποιες ελίτ επιστημόνων χτύπησαν το καμπανάκι, κάποιες ελίτ δημοσιογράφων το ανέβασαν, κάποιες ελίτ πολιτικών συνεργάστηκαν, διαπραγματεύθηκαν, κάποιες προοδευτικές ελίτ οικολογικών κινημάτων τούς στήριξαν, για να φτάσουν στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα. Αντίθετα, τα «Κίτρινα Γιλέκα» εξεγέρθηκαν ενάντια στον φόρο στη βενζίνη, υπό τα χειροκροτήματα των Τραμπ, Πούτιν και Λεπέν. Και οι οδηγοί των SUV στις ΗΠΑ καταδημαγωγούνται ευχαρίστως από τον Τραμπ και τις πετρελαϊκές για να αρνούνται τα αδιάσειστα ευρήματα της επιστήμης.
Αλλες φιλελεύθερες ελίτ προστάτεψαν πρόσφυγες από την τυφλή οργή των «απειλούμενων πλειοψηφιών» (που γράφει ο Ιβάν Κράστεφ). Εφτιαξαν συντάγματα προστασίας των δικαιωμάτων από την τυραννία της πλειοψηφίας και την αυθαιρεσία της ανεξέλεγκτης εξουσίας. Οι μειοψηφίες, οι αδύναμοι, ο πλανήτης οφείλουν πολλά σε κάποιες προοδευτικές ελίτ και στους φιλελεύθερους θεσμούς, που δεν περίμεναν λαϊκή στήριξη για να δράσουν.
Ασφαλώς και υπάρχουν ελίτ αλαζονικές, υπεροπτικές, αποκομμένες από την πλειοψηφία. Αλλά η οικοδόμηση πολιτικής σε αυτό το ιδεολόγημα παράγει πολιτικές τυφλής οργής, όπου κάνουν πάρτι οι ακραίοι και δημαγωγοί. Μειώνει την πολιτική σε μια πρωτόγονη, αυταρχικών τάσεων σύγκρουση μέχρις εσχάτων, «να φύγουν αυτοί να έρθουμε εμείς».
Το θέμα δεν είναι οι ελίτ. Το θέμα είναι να είναι αξιοκρατικές, να έχουν κοινωνική συνείδηση, να υπηρετούν πολιτικές δημόσιου συμφέροντος και να ελέγχονται δημοκρατικά.
Πηγή: http://www.kathimerini.gr/1001536/opinion/epikairothta/politikh/dyo-dhmofileis-planes-gia-toys-hgetes-kai-tis-elit?fbclid=IwAR0RrShP5eCWwZKs1AKwWUYev5R0Ax_1mFu_mXtDigu5LpO9_gAcmHkR6X8 |
|
|
|
Θέμα |
|
|
|
Πολιτικό καφενείο
