| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Hiroshima
Senior Forum-Runner
488 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 07/11/2017 : 10:16:38
|
Καλημέρα σας,
8block.
Τα απαραίτητα ρούχα μόνο ακόμη και εάν βρέχει.
Καλό αγώνα |
 |
|
|
kostas3
Newbie Forum Runner
Greece
16 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/11/2017 : 14:15:40
|
Έχουν μείνει 5 μέρες για να βρεθώ και πάλι στην αφετηρία ενός ακόμη Μαραθωνίου. Θα είναι ο δέκατος, αν με αξιώσει ο Θεός και μάλιστα στη Κλασική διαδρομή! Τον Νοέμβρη του 2011, στάθηκα για πρώτη φορά στην αφετηρία στον Μαραθώνα, με πολύ κρύο και ένα ψιλόβροχο που με γέμιζε με ακόμη περισσότερη αγωνία για μια κούρσα που δεν είχα ζησει μέχρι τότε. Το σήμα δόθηκε και ξεκινήσαμε όλοι μαζί νεαροί, μεσήλικες, άντρες, γυναίκες, από πολλές χώρες, αθλητές και ερασιτέχνες. Τα μάτια όλων έβλεπαν μπροστά με ένα βλέμμα γεμάτο αγωνία και συνάμα λαχτάρα για αυτό, που επρόκειτο να βιώσουμε. Κάπως έτσι πρέπει να ένιωθαν και οι Αθηναίοι, βλέποντας τους Πέρσες να έχουν φτάσει δίπλα στη Αθήνα, αγωνία για το αν θα σωθεί η πόλη και οι συγγενείς τους και λαχτάρα να υπερασπιστούν τις ιδέες και τον πολιτισμό τους. Δεν είχα ξανά τρέξει τόσο μεγάλη απόσταση και όπως κάθε παρορμητικός νέος αθλητής, έχοντας άγνοια κινδύνου ξεκίνησα με γρήγορο ρυθμό. Σίγουρα αυτή η λαχτάρα έπαιξε το ρόλο της αλλά και ο ενθουσιασμός του κόσμου, που πάρα τη βροχή ήταν εκεί να σε χειροκροτήσει, έπαιξε το ρόλο του. Έβλεπες παιδάκια να σε κοιτάνε σαν ήρωα και μεγάλους σε ηλικία να σε θαυμάζουν γιατί δέχτηκες με χαρά να συμμετέχεις στη μάχη που μόλις είχε ξεκινήσει. Μια μάχη με τη σωματική κόπωση, μια μάχη με τις αρνητικές σκέψεις και τις αμφιβολιες, που πληθαίνουν καθώς ανηφορίζεις αργά και βασανιστικά. Καθώς έτρεχα, τη μια στιγμή σκεφτόμουν την αρετή που διέκρινε του αρχαίους Έλληνες και ποσό ανάξιοι, για αυτή τη βαριά κληρονομιά, είμαστε εμείς οι απόγονοι τους. Την άλλη στιγμή όμως, έβλεπα τόσους πολλούς ξένους δρομείς που επέλεξαν να έρθουν στη χώρα μας να τρέχουν χαμογελαστοί, να τους χειροκροτεί ο κόσμος και αυτοί να φωνάζουν με σπαστά ελληνικά «γεια σου» και γέμιζα αισιοδοξία και περηφάνια, τελικά, μάλλον υπάρχει ελπίδα. Έχοντας περάσει τα 21χλμ ξεκίνησαν οι πρώτοι πόνοι, λίγο τα ισχία, λίγο τα γόνατα και φυσικά με θυμήθηκε και ο σπασμένος, προ τριών ετών, αστράγαλος. Είπα μέσα μου τώρα αρχίζουν τα δύσκολα αλλά σίγουρα δεν ήξερα τι με περίμενε στα επόμενα χιλιόμετρα. Στη προετοιμασία που είχα κάνει το προηγούμενο διάστημα, απόσταση μεγαλύτερη των 21 χλμ δεν είχα κάνει οπότε είχα ήδη μπει σε αχαρτογράφητα νερά. Φυσικά, είχα άγνοια κινδύνου και έτσι ο ρυθμός που διατηρούσα ήταν ακόμη αρκετά γρήγορος και αυτό ήταν βέβαιο ότι θα το έβρισκα μπροστά μου. Τον Σεπτέμβριο είχα κάνει κάποια εργομετρικά τεστ και ο εργοφυσιολόγος μου είχε πει να τρέξω με ρυθμό 6’ ανα χιλιόμετρο για να βγει η κούρσα με ασφάλεια στις 4 ωρες και 12 λεπτά, αλλά εγώ σαν ξεροκέφαλος που είμαι δεν τον άκουσα και παρασύρθηκα από τον ενθουσιασμό. Στο Σταύρο της Αγίας Παρασκευής είχα πλέον ήδη σκεφτεί δέκα φορές να ανέβω στο πούλμαν που παραλάμβανε τους δρομείς που εγκατέλειπαν τον αγώνα. Κρύωνα, πονούσε όλο μου το κορμί και θυμάμαι πολλές φορές να με μουτζώνω που θεώρησα οτι μπορώ να βγάλω τον Μαραθώνιο. Γενικά πιστεύω ότι όλοι οι εθελοντές πρώτων βοηθειών πρέπει να με θυμούνται γιατί είχα μορφή φαντάσματος, τόσο χλωμός ήμουν. Κάθε χιλιόμετρο, περνούσε σαν ολόκληρος χρόνος και θυμάμαι πολλές φορές να αναρωτιέμαι «τι κάνω εγώ εδώ;» «Αφού μου άρεσαν ανέκαθεν τα σπριντ τι δουλειά είχα με τις μεγάλες αποστάσεις;». Ώσπου έφτασα μετά κόπων και βασάνων στη γέφυρα της Κατεχάκη. Εκεί, κάτω απο τη γέφυρα, μας περίμενε μια μπάντα με τύμπανα και βαρέλια που ο θόρυβος τους ήταν τόσο δυνατός που με ταξίδεψε νοητικά στο πεδίο της μάχης. Είδα τους Έλληνες πολεμιστές να αμύνονται απέναντι σε μια τεράστια αυτοκρατορία με ανεξάντλητο σθένος. Ο σκοπός τους ήταν ιερός και αυτός ο σκοπός σκέπαζε κάθε πόνο, τραυματισμό και κούραση. Εκεί λοιπόν, θυμήθηκα το σκοπό μου και ενεργοποιήθηκαν όλα τα ψυχικά μου αποθέματα. Ήθελα να μπω στο Παναθηναϊκό Στάδιο όρθιος και δυνατός, περήφανος για τη προσπάθεια μου. Μάζεψα τα συντρίμμια μου και ξεκίνησα για τα τελευταία 4 χιλιόμετρα. Είχαμε μπει στην Αθήνα πλέον και ξαφνικά είχα βρει δυνάμεις! Έτρεχα αλαφιασμένος λες και θα έχανα το τρένο! Μπαίνω στην Ηρώδου του Αττικού βλεπω τους Τσολιάδες αγέρωχους και περήφανους και παίρνω ακόμα περισσότερη δύναμη, είχε μείνει κατι λιγότερο απο χίλια μέτρα «κάνε κουράγιο». Από τη κούραση, έβλεπα μόνο χαμηλά στο δρόμο γιατι ακόμα και σε μια μικρή πετρούλα να σκόνταφτα θα προσγειωνόμουν άτσαλα και δεν το ήθελα ώσπου ξαφνικά, σηκώνω το κεφάλι μου και συνειδητοποιώ οτι μπαίνω στο Στάδιο! Ανυπέρβλητο, Μεγαλοπρεπές με το τόσο μεγάλο ιστορικό φορτίο με υποδέχτηκε όπως το φανταζόμουν! Δεν άντεξα, τα δάκρυα βρήκαν δύναμη να τρέξουν πιο γρήγορα απο εμένα. Γελούσα και έκλαιγα ταυτόχρονα, είχα τερματίσει σε 4 ωρες και 6 λεπτά! Από μικρός που γυμναζόμουν στο Καυτατζόγλειο τους Μαραθωνοδρόμους τους έβλεπα σαν τρελούς, δεν μπορούσα να καταλάβω... τώρα ήμουν ενας από αυτούς. Αφού παρέλαβα το αναμνηστικό μετάλλιο πηγα να βρω τους δικούς μου ανθρώπους και άκουσα έναν Αμερικανό δρομέα να λέει στον φίλο του «Πραγματοποίησα το όνειρο μου να τρέξω στην Αθήνα!» και να τον αγκαλιάζει απο χαρά! Τελικά υπάρχει Ελπίδα!
Δόλλας Κώστας |
|
|
|
Skyrunner
Elite Forum-Runner
Greece
1111 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/11/2017 : 15:35:07
|
Όπως κατάλαβες Κώστα είμαστε τρελοί εμείς οι αντοχητζίδες!!!!
Σε έχω δει να είσαι έτοιμος και για φέτος !!! πρώτα ο Θεός θα τα πούμε στην εκκίνηση !!!
quote:
Originally posted by kostas3
Έχουν μείνει 5 μέρες για να βρεθώ και πάλι στην αφετηρία ενός ακόμη Μαραθωνίου. Θα είναι ο δέκατος, αν με αξιώσει ο Θεός και μάλιστα στη Κλασική διαδρομή! Τον Νοέμβρη του 2011, στάθηκα για πρώτη φορά στην αφετηρία στον Μαραθώνα, με πολύ κρύο και ένα ψιλόβροχο που με γέμιζε με ακόμη περισσότερη αγωνία για μια κούρσα που δεν είχα ζησει μέχρι τότε. Το σήμα δόθηκε και ξεκινήσαμε όλοι μαζί νεαροί, μεσήλικες, άντρες, γυναίκες, από πολλές χώρες, αθλητές και ερασιτέχνες. Τα μάτια όλων έβλεπαν μπροστά με ένα βλέμμα γεμάτο αγωνία και συνάμα λαχτάρα για αυτό, που επρόκειτο να βιώσουμε. Κάπως έτσι πρέπει να ένιωθαν και οι Αθηναίοι, βλέποντας τους Πέρσες να έχουν φτάσει δίπλα στη Αθήνα, αγωνία για το αν θα σωθεί η πόλη και οι συγγενείς τους και λαχτάρα να υπερασπιστούν τις ιδέες και τον πολιτισμό τους. Δεν είχα ξανά τρέξει τόσο μεγάλη απόσταση και όπως κάθε παρορμητικός νέος αθλητής, έχοντας άγνοια κινδύνου ξεκίνησα με γρήγορο ρυθμό. Σίγουρα αυτή η λαχτάρα έπαιξε το ρόλο της αλλά και ο ενθουσιασμός του κόσμου, που πάρα τη βροχή ήταν εκεί να σε χειροκροτήσει, έπαιξε το ρόλο του. Έβλεπες παιδάκια να σε κοιτάνε σαν ήρωα και μεγάλους σε ηλικία να σε θαυμάζουν γιατί δέχτηκες με χαρά να συμμετέχεις στη μάχη που μόλις είχε ξεκινήσει. Μια μάχη με τη σωματική κόπωση, μια μάχη με τις αρνητικές σκέψεις και τις αμφιβολιες, που πληθαίνουν καθώς ανηφορίζεις αργά και βασανιστικά. Καθώς έτρεχα, τη μια στιγμή σκεφτόμουν την αρετή που διέκρινε του αρχαίους Έλληνες και ποσό ανάξιοι, για αυτή τη βαριά κληρονομιά, είμαστε εμείς οι απόγονοι τους. Την άλλη στιγμή όμως, έβλεπα τόσους πολλούς ξένους δρομείς που επέλεξαν να έρθουν στη χώρα μας να τρέχουν χαμογελαστοί, να τους χειροκροτεί ο κόσμος και αυτοί να φωνάζουν με σπαστά ελληνικά «γεια σου» και γέμιζα αισιοδοξία και περηφάνια, τελικά, μάλλον υπάρχει ελπίδα. Έχοντας περάσει τα 21χλμ ξεκίνησαν οι πρώτοι πόνοι, λίγο τα ισχία, λίγο τα γόνατα και φυσικά με θυμήθηκε και ο σπασμένος, προ τριών ετών, αστράγαλος. Είπα μέσα μου τώρα αρχίζουν τα δύσκολα αλλά σίγουρα δεν ήξερα τι με περίμενε στα επόμενα χιλιόμετρα. Στη προετοιμασία που είχα κάνει το προηγούμενο διάστημα, απόσταση μεγαλύτερη των 21 χλμ δεν είχα κάνει οπότε είχα ήδη μπει σε αχαρτογράφητα νερά. Φυσικά, είχα άγνοια κινδύνου και έτσι ο ρυθμός που διατηρούσα ήταν ακόμη αρκετά γρήγορος και αυτό ήταν βέβαιο ότι θα το έβρισκα μπροστά μου. Τον Σεπτέμβριο είχα κάνει κάποια εργομετρικά τεστ και ο εργοφυσιολόγος μου είχε πει να τρέξω με ρυθμό 6’ ανα χιλιόμετρο για να βγει η κούρσα με ασφάλεια στις 4 ωρες και 12 λεπτά, αλλά εγώ σαν ξεροκέφαλος που είμαι δεν τον άκουσα και παρασύρθηκα από τον ενθουσιασμό. Στο Σταύρο της Αγίας Παρασκευής είχα πλέον ήδη σκεφτεί δέκα φορές να ανέβω στο πούλμαν που παραλάμβανε τους δρομείς που εγκατέλειπαν τον αγώνα. Κρύωνα, πονούσε όλο μου το κορμί και θυμάμαι πολλές φορές να με μουτζώνω που θεώρησα οτι μπορώ να βγάλω τον Μαραθώνιο. Γενικά πιστεύω ότι όλοι οι εθελοντές πρώτων βοηθειών πρέπει να με θυμούνται γιατί είχα μορφή φαντάσματος, τόσο χλωμός ήμουν. Κάθε χιλιόμετρο, περνούσε σαν ολόκληρος χρόνος και θυμάμαι πολλές φορές να αναρωτιέμαι «τι κάνω εγώ εδώ;» «Αφού μου άρεσαν ανέκαθεν τα σπριντ τι δουλειά είχα με τις μεγάλες αποστάσεις;». Ώσπου έφτασα μετά κόπων και βασάνων στη γέφυρα της Κατεχάκη. Εκεί, κάτω απο τη γέφυρα, μας περίμενε μια μπάντα με τύμπανα και βαρέλια που ο θόρυβος τους ήταν τόσο δυνατός που με ταξίδεψε νοητικά στο πεδίο της μάχης. Είδα τους Έλληνες πολεμιστές να αμύνονται απέναντι σε μια τεράστια αυτοκρατορία με ανεξάντλητο σθένος. Ο σκοπός τους ήταν ιερός και αυτός ο σκοπός σκέπαζε κάθε πόνο, τραυματισμό και κούραση. Εκεί λοιπόν, θυμήθηκα το σκοπό μου και ενεργοποιήθηκαν όλα τα ψυχικά μου αποθέματα. Ήθελα να μπω στο Παναθηναϊκό Στάδιο όρθιος και δυνατός, περήφανος για τη προσπάθεια μου. Μάζεψα τα συντρίμμια μου και ξεκίνησα για τα τελευταία 4 χιλιόμετρα. Είχαμε μπει στην Αθήνα πλέον και ξαφνικά είχα βρει δυνάμεις! Έτρεχα αλαφιασμένος λες και θα έχανα το τρένο! Μπαίνω στην Ηρώδου του Αττικού βλεπω τους Τσολιάδες αγέρωχους και περήφανους και παίρνω ακόμα περισσότερη δύναμη, είχε μείνει κατι λιγότερο απο χίλια μέτρα «κάνε κουράγιο». Από τη κούραση, έβλεπα μόνο χαμηλά στο δρόμο γιατι ακόμα και σε μια μικρή πετρούλα να σκόνταφτα θα προσγειωνόμουν άτσαλα και δεν το ήθελα ώσπου ξαφνικά, σηκώνω το κεφάλι μου και συνειδητοποιώ οτι μπαίνω στο Στάδιο! Ανυπέρβλητο, Μεγαλοπρεπές με το τόσο μεγάλο ιστορικό φορτίο με υποδέχτηκε όπως το φανταζόμουν! Δεν άντεξα, τα δάκρυα βρήκαν δύναμη να τρέξουν πιο γρήγορα απο εμένα. Γελούσα και έκλαιγα ταυτόχρονα, είχα τερματίσει σε 4 ωρες και 6 λεπτά! Από μικρός που γυμναζόμουν στο Καυτατζόγλειο τους Μαραθωνοδρόμους τους έβλεπα σαν τρελούς, δεν μπορούσα να καταλάβω... τώρα ήμουν ενας από αυτούς. Αφού παρέλαβα το αναμνηστικό μετάλλιο πηγα να βρω τους δικούς μου ανθρώπους και άκουσα έναν Αμερικανό δρομέα να λέει στον φίλο του «Πραγματοποίησα το όνειρο μου να τρέξω στην Αθήνα!» και να τον αγκαλιάζει απο χαρά! Τελικά υπάρχει Ελπίδα!
Δόλλας Κώστας
|
|
|
|
kostas3
Newbie Forum Runner
Greece
16 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/11/2017 : 19:24:44
|
| Εσένα έβλεπα Παναγιώτη και κανα δυο άλλους και έλεγα ποσό τρελοί είναι αυτοί οι άνθρωποι... Θα τα πούμε στην αφετηρία!! |
|
|
|
Skyrunner
Elite Forum-Runner
Greece
1111 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 07/11/2017 : 21:10:36
|
 quote:
Originally posted by kostas3
Εσένα έβλεπα Παναγιώτη και κανα δυο άλλους και έλεγα ποσό τρελοί είναι αυτοί οι άνθρωποι... Θα τα πούμε στην αφετηρία!!
|
|
|
|
dpkouk
ellanodikis
Greece
11938 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/11/2017 : 07:47:53
|
για την αυθεντικα κλασικη γραμμενο καποια χρονια πριν...καλο δρομο σε ολους και ραντεβου στο καλλιμαρμαρο δρομοπαιδα...(για το φιλαρακι που το ζητησε...)
Νέα μέρα, πρωτόγνωρη για κάποιους, νέο ξεκίνημα για κάποιους άλλους. Η αρχή, λένε, είναι το ήμισυ του παντός. Ξεκίνησε χαλαρά, μην το παρακάνεις, άλλωστε αναμένεται στριμωξίδι λόγω πολυκοσμίας. Κράτησε δυνάμεις για αργότερα, ρούφηξε εικόνες, χρώματα κι αρώματα από την εκκίνηση (άλλωστε γιορτή είναι..) και καλό δρόμο…
http://www.youtube.com/watch?v=NaGLVS5b_ZY&ob=av2e
2ο χλμ…Το πάρτι συνεχίζεται. Μην παρασύρεσαι, επειδή νιώθεις δυνατός και να ελέγχεις την αναπνοή σου. Δεν χρειάζεται να σκάσεις από τώρα…έχουμε μεγάλες προσδοκίες…
http://www.youtube.com/watch?v=Bp-18IE1PGw
3ο και 4ο χλμ…Μην κάνεις το λάθος να μετράς ακόμα αντίστροφα.. Κράτησε σταθερό ρυθμό, λίγο πριν πάρουμε την κατηφόρα για τον Τύμβο.. και διώξε το άγχος, άσε τα πόδια να λυθούν, όλα θα πάνε καλά…
http://www.youtube.com/watch?v=uSD4vsh1zDA
5ο και 6ο χλμ…Περνάμε από τον Τύμβο, μνημείο των 192 πεσόντων Αθηναίων της μάχης του Μαραθώνα, και πίνουμε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ νερό να μην νιώσουμε τη Σαχάρα μέσα μας αργότερα…
http://www.youtube.com/watch?v=auHuwRAYDPE
Προβλέπεται πολυκοσμία, αλλά μην πτόησε, κόψε εν ανάγκη ρυθμό, δεν είναι να χάνεις σταθμούς τροφοδοσίας. Για καλή μας τύχη, ειδικά εμάς των αριστερόχειρων, έχει μπουκάλια με νερό κι από τις 2 πλευρές…Τα τελευταία μέτρα του 6ου χλμ λίγο ανηφορικά, αλλά δεν πτοούμαστε.
7ο και 8ο χλμ…ποιος μας πιάνει, ξανά στη λεωφόρο Μαραθώνος, σταθερός ρυθμός, πας με την πνοή του ανέμου, στην ατελείωτη ευθεία με μικρές διακυμάνσεις ως τη Νέα Μάκρη…
http://www.youtube.com/watch?v=P6_AcPau2zg
Στο 7,5 χλμ μην ξεχάσεις να πιεις μερικές γουλιές νερό –κι ας μην διψάς- και σε περίπτωση ζέστης, να στραγγίξεις τον ιδρώτα με ένα σφουγγάρι…
9ο και 10ο χλμ…Μπαίνουμε στη Νέα Μάκρη, την πρώτη μεγάλη πύλη
http://www.youtube.com/watch?v=bI9riLfi6wk
Κατά παράδοση οι κάτοικοι επιφυλάσσουν θερμή υποδοχή, θα μας δώσουν δύναμη. Εδώ υπάρχουν και τα πρώτα ισοτονικά, πιες, έλεγξε και το χρόνο σου, λογικά το μπουλούκι θα έχει αραιώσει και θα μπορείς να τρέχεις με το ρυθμό που σου ταιριάζει. Και ΜΗΝ σκεφτείς, έχω άλλα 32…
11ο χλμ…Σταδιακά η ευθεία μας αποχαιρετά, από το επόμενο χιλιόμετρο αρχίζουν τα δύσκολα…
https://www.youtube.com/watch?v=8lS0lhBFGhM
Μην ξεσαλώσεις σαν άλλη ρουβίτσα (είπαμε πολυσυλλεκτική η playlist, για όλα τα γούστα, μην βαράτε οι ροκάδες) και κράτα ρυθμό…
12ο χλμ…Από δω και πέρα διαπιστώνεις τι θα πει ανωφέρεια, με κλίση έως και 3,5%...Σε παρηγορεί λίγο το τοπίο και ότι το κακό κρατάει για λίγο…
http://www.youtube.com/watch?v=-6Xl9tBWt54 (για να εξιλεωθώ για το προηγούμενο, χεχε!!!!)
13ο χλμ…η κατάσταση δείχνει να ομαλοποιείται με εξαίρεση τα τελευταία 100 μέτρα…έχεις πιει το νεράκι σου στο 12,5 (δεν πιστεύω να το ξέχασες;;;;;) και νιώθεις να έχεις τη δύναμη του κεραυνού..
http://www.youtube.com/watch?v=FuIKd1LsUiQ
Ανάλογα με την τακτική σου, κάπου εδώ χρειάζεσαι και ένα τζελάκι, αν στο 10ο ήπιες ισοτονικό.
14ο και 15ο χλμ…σε αυτά τα χλμ η κλίση είναι υποφερτή και δεν χαλάει το ρυθμό του σωστά προπονημένου – θυμάσαι που σου έλεγα κάνε ανηφορικά κομμάτια;;;- Μην το πας ζόρικα, αλλά ούτε νωθρά, ελεύθερα κι αποφασισμένα. Άλλωστε έρχονται και χειρότερα…
https://www.youtube.com/watch?v=A8-7eSVC4D0
Κι αν έχει ζέστη, πιες αρκετό νερό στο σταθμό του 15ου, θα το χρειαστείς..
16ο χλμ…Εδώ η Κλασική αρχίζει να δικαιολογεί το όνομά της, ως μία από τις δυσκολότερες…6,5% κλίση και τα μυαλά στα κάγκελα...Σε αυτό το σημείο πολλοί εγκαταλείπουν (εσύ ΔΕΝ είσαι από αυτούς), έχε πίστη, σε λίγο ισιώνει το πράγμα…
http://www.youtube.com/watch?v=eZQyVUTcpM4&ob=av3e
17ο και 18ο χλμ…Ξεκινάμε με μικρή κατηφόρα –μην ξεγελαστείς, ευκαιρία να ρίξεις τους παλμούς- και μετά ανωφέρεια έως και 7%. Φυσικά, νερό στο 17,5 και σεβασμός στους τετρακέφαλους, μην μας αφήσουν παρακάτω…μην σκιάζεσαι, η αποστολή δεν είναι ακατόρθωτη…
http://www.youtube.com/watch?v=d-GEJri7HuI&feature=related
19ο και 20ο χλμ…Συνεχείς ανηφοροκατηφόρες, χρησιμοποίησε τα εύκολα κομμάτια για να πάρεις ανάσες και εκτός από νερό, πάρε μπανάνα (αν δεν σε πειράζει) και τζελάκι από το σταθμό του 20ού χλμ. Ψυχολογικά βοηθάει ότι πλησιάζουμε στα μισά...αρχίζεις να κουράζεσαι, το ξέρω, αλλά είσαι γεννημένος για τα άγρια…ε;
http://www.youtube.com/watch?v=rMbATaj7Il8
21ο χλμ…Φτάσαμε στα μισά. Τώρα χρειάζεται θετική σκέψη και προσοχή. Μην μπεις στο τρυπάκι, ωχ έχω άλλο τόσο, ή δεν πάω σύμφωνα με το χρόνο που υπολόγιζα, η μάχη είναι μέχρις εσχάτων και ΔΕΝ μασάς…
http://www.youtube.com/watch?v=CaigiM23ogo&feature=related
22ο χλμ…Λίγη ανηφόρα που ξώμεινε από το προηγούμενο χλμ αλλά και ένα μικρό επίπεδο κομμάτι για να πατσίσει η κατάσταση…μην ξεχάσεις να πιεις νερό στο 22,5 χλμ (μπορεί να έχει μπανάνα ή μπάρα δημητριακών, αν δεν σε πειράζουν, δοκίμασε, τρέχεις ήδη περίπου 2 ώρες με άδειο στομάχι ή μόνο υγρά). Να βάλω κι εγώ κάτι να τσιτώσουμε, τώρα που φάγαμε τα μισά; Εκτελέσεις άπειρες, αλλά το κλασικό για την Κλασική…
https://www.youtube.com/watch?v=CSav51fVlKU
23ο χλμ…Από δω αρχίζει και πάλι η Κλασική να δείχνει τα δόντια της για 3 χλμ…Κλίση από 2 έως 4%, χρειάζεται τεχνική, κάνε τα χέρια σου κουπιά να περάσουμε τον κάβο!!! Σε αυτό το σημείο τα μάτια γυαλίζουν από αποφασιστικότητα ή πανικό. Διάλεξε…
http://www.youtube.com/watch?v=btPJPFnesV4
24ο χλμ…Μια μικρή ανάσα πριν τη μεγάλη αναμέτρηση. Γενικά αυτά τα σημεία σε όλη την κούρσα δες τα ως μια μικρή όαση ανάσας, κατέβασε παλμούς, κάνε 1-2 διατατικές στα χέρια να ξεπιαστείς και μην σκέφτεσαι το επόμενο χλμ…Για να γίνει το όνειρο πράξη…
https://www.youtube.com/watch?v=H7KTRpmeTdM
25-26ο χλμ…Εδώ όλα είναι εναντίον σου…Κούραση, κλίση 3%, ενεργειακά αποθέματα στο ναδίρ, ένα μάτσο χάλια δηλ…ΤΙ;;; Τα έχεις παίξει;;; Σιγά μην σε αφήσω να εγκαταλείψεις…Εδώ θα φανεί πόσο πολύ θες να τερματίσεις. Α! Αγαπητό μου παιδί, στην ερώτηση του Axel, πού πάμε τώρα, η απάντηση είναι μία: Καλλιμάρμαρο…
http://www.youtube.com/watch?v=1w7OgIMMRc4
27-28ο χλμ…Τα προτελευταία δύσκολα πέρασαν…Ανασυγκρότηση επειγόντως… Ο ήλιος λούζει την Αττική κι εσύ σαν άλλος Ίκαρος πετάς προς το τέρμα. Με λίγη προσοχή και σωστή τακτική δεν θα πάθεις τα ίδια με εκείνον. Νερό στο 27,5 χλμ, ισοτονικό, σταθερός ρυθμός, χωρίς υπερβολές και αισιοδοξία. Στο κάτω-κάτω κοντεύουμε στα ¾. Θελει δρομο για την κορυφη δρομοπαιδο (if you wanna rock n' roll...)!!!!
https://www.youtube.com/watch?v=-sUXMzkh-jI
29ο χλμ…Άλλο ένα χλμ-ευκαιρία να μαζέψεις τις δυνάμεις σου…Με σωστή δρομική οικονομία και τροφοδοσία, όλα θα πηγαίνουν ρολόι…Και να μην πηγαίνουν, δεν υπάρχει άλλος –εύκολος- δρόμος, μόνο μπροστά…
http://www.youtube.com/watch?v=MwPb7g_BlXQ
30ο χλμ…Πλησιάζουμε στο Σταυρό…Όνομα και πράγμα…Λίγο ο κόσμος που θα ναι μαζεμένος στο Γέρακα, λίγο γιατί επιβάλλεται να ξυπνήσεις καθώς σε λίγο φλερτάρεις με τον τοίχο και την πιο απαιτητική ανηφόρα του αγώνα, είναι ώρα για την ολική επαναφορά. Μην ακούς το σώμα σου, αυτό γκρινιάζει, εσύ όμως ΞΥΠΝΑ…
http://www.youtube.com/watch?v=3YxaaGgTQYM
31ο χλμ…Θυμάσαι που σου είπα ότι η ζωή ξεκινάει στα 30;;; Πίνεις νερό, περνάς το τελευταίο checkpoint του αγώνα και μπροστά σου απλώνεται Η ανηφόρα…7% κλίση, με μια μικρή κατωφέρεια να προλάβεις να δροσιστείς χωρίς να κόψεις ρυθμό. Ήρθε η ώρα να την αλώσεις ως άλλος Μπαρμπαρόσα…Τα λόγια είναι περιττά…ΠΑΜΕ!
http://www.youtube.com/watch?v=b_F2qusBqSI
32-33ο χλμ…τα πρώτα μέτρα συνεχίζουν στο ίδιο ζόρικο μοτίβο…Μα τα δύσκολα πέρασαν κι είσαι ακόμα μέσα στο στόχο σου…Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί…
https://www.youtube.com/watch?v=V5lQ-z2Bk54
Στην κατηφόρα μην επιταχύνεις αμέσως, οι τετρακέφαλοι είναι ήδη πολύ επιβαρυμένοι, μην συμβεί κάτι από την απότομη αλλαγή της κλίσης…Πολλοί στο τέλος της ανηφόρας σταματούν για μερικά δευτερόλεπτα και κάνουν διατάσεις. Κι ύστερα συνεχίζουν στην πιο επικίνδυνη ζώνη του αγώνα. Και λέω επικίνδυνη γιατί ο συνδυασμός απότομης κατηφόρας, ατελείωτης κούρασης και έπειτα ευθείας σε φτάνουν στο όριο. Μα εσύ θα σταθεις στα ποδια σου…
https://www.youtube.com/watch?v=tyztf1BnHGU
34-36ο χλμ…Ούτε κοντά, ούτε μακριά…Τα νεύρα τσίτα, η κούραση περίσσια, ο δρόμος μια ατελείωτη ευθεία. Πότε θα φτάσουμε στον Παράδεισο;;;
http://www.youtube.com/watch?v=Rbm6GXllBiw&ob=av3e
Ίσως σου φαίνεται παράδοξο, αλλά εμένα με εκνευρίζουν οι ευθείες, χάνεσαι στο φαινομενικά άπειρό τους, σαν όλα να μένουν στάσιμα. Και τότε για να τα βγάλω πέρα αρχίζω και σκέφτομαι όμορφα πράγματα και πρόσωπα. Τον τερματισμό που πλησιάζει, όσους με περιμένουν εκεί και δεν θέλω να τους κάνω να με περιμένουν για πολύ, όσους με έφτασαν ως εδώ. Κάνε κι εσύ κάτι παρόμοιο, έτσι θα περάσει πιο γρήγορα ο χρόνος και τα χιλιόμετρα. Αφιερωμενο απο καρδιας σε οσους μου δινουν φτερα...Και ειδικα στο μικρο μας φυλαχτο και στρατηγο...
https://www.youtube.com/watch?v=Ap-HeMIKi-c
Είπαμε να ξεχαστείς, αλλά την τροφοδοσία και τα μάτια σου…Και βάλε στόχο κάποιον προπορευόμενο συναθλητή, να σου δώσει ρυθμό. Ποιος είπε ότι είσαι τελείως μόνος-η σε όλο αυτό το εγχείρημα;
http://www.youtube.com/watch?v=ofA3URC1wyk
37-39ο χλμ…Από το 36ο χλμ αρχίζει να κατηφορίζει κι έτσι έχεις τη δυνατότητα να τα δώσεις όλα για την επίδοση. Το σοκ του τοίχου με τη σωστή τροφοδοσία έχει περάσει και τώρα είναι «όλα ή τίποτα», μέχρι τελευταίας ανάσας…
http://www.youtube.com/watch?v=LYQdC6QGinM
Οι μυϊκοί πόνοι στην ανάβαση της γέφυρας στην Κατεχάκη μην σε πτοούν, είναι αναμενόμενοι μετά την παρατεταμένη κατηφόρα των προηγούμενων χλμ. Πέρασέ την, μην στρίψεις στο Ερρίκος Ντυνάν για τσεκάπ όσο κι αν νομίζεις ότι είσαι κλινικά νεκρός, δεν έχουμε χρόνο και πάμε παρακάτω…Η τελευταία ανηφόρα στη Φειδιππίδου τσακίζει κόκκαλα λόγω κούρασης, αλλά ποιος τη χέ…sorry τη λογαριάζει τώρα; Η καρδια σε παει μωρεεεε...
https://www.youtube.com/watch?v=YZX0RtQwQ_c
40ό χλμ…Σαρανταρίσαμε λίγο μετά το Μέγαρο Μουσικής…Ο δρόμος κατηφορίζει, εσύ αστέρι της ασφάλτου, πιες την κόκα-κόλα που δίνουν εκεί για γρήγορη ενέργεια (αν δεν σε πειράζει…) και ξεχύσου…
http://www.youtube.com/watch?v=_WFLUhSym80
41ο χλμ…Μην μου πεις ότι αισθάνεσαι πόνο ή κούραση; Απλώς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Στρίβεις προς τη βασιλίσσης Σοφίας και ζεις το όνειρο. Για αυτό δεν πάλευες τόσο καιρό; ΕΕΕεΕρχεται η κουδουνααααααααα!
http://www.youtube.com/watch?v=vx2u5uUu3DE&ob=av2e
42ο χλμ…Αν με ρωτήσει κάποιος πού ακριβώς είναι το 42ο χλμ, τόσες φορές έχω περάσει, δεν ξέρω…Είναι τόσο μαγικό το τελευταίο χλμ, ο κόσμος που νιώθεις ότι θα σε πάρει στα χέρια, το απόλυτο αίσθημα ολοκλήρωσης που όλα μοιάζουν σαν παραμύθι. Μπαίνεις στο στάδιο σαν άλλος Σπύρος Λούης, κοιτάς στην ευθεία το χρονόμετρο, τους ολυμπιακούς κύκλους, με τα δάκρυα να στεφανώνουν τα μάγουλά σου –ειδικά αν είναι η πρώτη φορά- και την αίσθηση ότι είσαι λιγουλάκι καλύτερος άνθρωπος και πως τα κατάφερες με το δικό σου -μοναδικό για τον καθένα μας- τρόπο…
http://www.youtube.com/watch?v=6E2hYDIFDIU
Και του χρόνου…
http://www.ultrarunning.gr/
Όλα είναι σχετικά, άρα κι ανεκτά... |
Edited by - dpkouk on 08/11/2017 07:49:31 |
|
|
|
sega
Forum-Runner
173 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/11/2017 : 09:43:35
|
| dpkouk...είσαι απίστευτος λεβέντη μου! Δεν σε ξέρω, αλλά κατάφερες να με συγκινήσεις. Να είσαι πάντα καλά! Σε ευχαριστούμε για όσα μας έγραψες! |
|
|
|
dpkouk
ellanodikis
Greece
11938 Δημοσιεύσεις |
|
|
Dimosthenis
Master Forum-Runner
Greece
4411 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/11/2017 : 15:32:14
|
Δημήτρη θα τρέξεις;
...........................................................................
Τα προς το ζην τα κερδίζεις από αυτά που παίρνεις. Τη ζωή, όμως, την κερδίζεις από αυτά που δίνεις. |
|
|
|
volteros
Forum-Runner
Greece
53 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/11/2017 : 15:39:48
|
| ΤΕΛΕΙΟΟΟΟ !!! νασαι καλά |
|
|
|
Nek2000
Elite Forum-Runner
Greece
1276 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/11/2017 : 15:48:15
|
| Μια διόρθωση. Στη Βασιλίσσης Σοφίας έχεις μπει ήδη από το 39 με το που πέρασες την Φειδιππίδου. |
Edited by - Nek2000 on 08/11/2017 15:49:34 |
|
|
|
Skyrunner
Elite Forum-Runner
Greece
1111 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/11/2017 : 15:50:16
|
| Απλά η πραγματικότητα !!!! dpkouk |
|
|
|
ANASTASIOS
Master Forum-Runner
Greece
6135 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/11/2017 : 17:58:31
|
Nα είσαι καλά Δημήτρη που το (ξανα)ανέβασες.Μιλάμε, οταν έτρεξα την πρώτη φορά και το διάβασα,πορώωωωωωωθηκα αφάνταστα.Κάθε χρόνο,τέτοιες μέρες πρέπει να το ανεβάζετε, γιατί απλά είναι φανταστικό και σου μεταδίδει ενέργεια , πάθος και μεγάλη δύναμη.
Καλή δύναμη και καλό τερματισμό σε όλους.
Δεν έχει σημασία πόσο αργά πάς αρκεί να μην σταματάς.
Ανθρωπος που γελά δεν είναι απαραίτητα ευτυχισμένος,δυνατός είναι. |
|
|
|
kwma
Forum-Runner
110 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/11/2017 : 18:07:55
|
respect!!!
οσο το διάβαζα αισθανόμουν πονο στα γόνατα και τραβήγματα στην γάμπα!
Καλό τερματισμό σε όλους μας! |
Edited by - kwma on 08/11/2017 18:09:43 |
|
|
|
dpkouk
ellanodikis
Greece
11938 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/11/2017 : 19:04:19
|
quote:
Originally posted by Dimosthenis
Δημήτρη θα τρέξεις;
...........................................................................
Τα προς το ζην τα κερδίζεις από αυτά που παίρνεις. Τη ζωή, όμως, την κερδίζεις από αυτά που δίνεις.
ναι φιλαρακι. πρωτα ο Θεος 12ος συνεχομενος...εσυ;
http://www.ultrarunning.gr/
Όλα είναι σχετικά, άρα κι ανεκτά... |
|
|
|
Θέμα |
|
|
|
35ος Αυθεντικός Μαραθώνιος Αθήνας 12-11-2017
