quote:

---

Originally posted by Deorum

Ο καιρός πως σας φάνηκε...?

---

quote:

---

Originally posted by stratos_al

Καλησπέρα κι από μένα.
7ος συνεχόμενος Μαραθώνιος και για μένα, 6η Κλασσική σερί, και αυτό που έχω αντιληφθεί τελικά είναι ότι αν το μυαλό θέλει...τίποτα δεν το σταματά.
Ούτε τα κιλά που προστίθονται, ούτε η έλλειψη χρόνου για προπόνηση, ούτε τίποτα... σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη το ταξίδι μπορεί να είναι μακρινό και δύσκολο αλλά είναι συνάμα και τόσο υπέροχο.
Φέτος πιο ώριμα από ότι πέρσι, αποφάσισα να τρέξω τη διαδρομή περί τις αρχές Σεπτεμβρίου, ημερομηνία που βγήκα από το βαπόρι. Ξεκίνησα δειλά προετοιμασία και πήγαινε ρολόι με 4 προπονήσεις εβδομαδιαίως. Έφτασα να τρέξω στις 15 Οκτωβρίου το 26άρι στο Ακραίφνιο με υπομονή και σύνεση. Συνέχισα μια εβδομάδα ακόμη προετοιμασία και την επόμενη Κυριακή που θα έκανα το 30άρι μου ήρθαν κάποια γεγονότα που δεν θα αναφέρω αλλά έγιναν η αιτία να σταματήσω να τρέχω.
Λίγο νωρίτερα από αυτό, μια φίλη και κουμπάρα μας που μένει στη Γερμανία μας ανακοίνωσε ότι γράφτηκε στον Μαραθώνιο και ότι είχε αρχίσει κρυφά προετοιμασία. Ήθελε πρώτα να δοκιμάσει τις δυνάμεις τις και μετά να μας το πει. Η φίλη μας είχε ξεκινήσει να τρέχει το Σεπτέμβριο του 2016 μην μπορώντας να κάνει ούτε 5 χλμ, όπως μας έλεγε, κι έφτασε να ετοιμάζεται γαι την παρθενική της εμφάνιση σε Μαραθώνιο και μάλιστα τον δυσκολότερο. Είχε ενθουσιαστεί με όσα άκουγε τόσο καιρό, είχε κολλήσει το μικρόβιο και δειλά δειλά ήθελε να κάνει το ταξίδι της κι εκείνη.
Έτσι έφτασε ο καιρός, πλησίασαν οι μέρες, ήρθε από Γερμανία, παραλλάβαμε τα νούμερά μας. Με ρώτησε αν θα τα καταφέρουμε κι είπα αυστηρά ΝΑΙ....χιχιιι
Παραμονές του αγώνα βρέθηκα με γνωστούς κι εξαιρετικούς φίλους που το φόρουμ έφερε απρόσμενα στη ζωή μου, στηρίγματα πραγματικά που με λίγα λόγια μεταξύ μας, λίγες κινήσεις, λίγα μηνύματα, μας έχουν φέρει τόσο κοντά. Παιδιά ... συντρέχτες...ξέρετε για ποιους λέω...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.
Ξημέρωσε η Κυριακή, από τις 3 στο πόδι για ετοιμασία. Συνάντηση με τη φίλη και βουρ για Σύνταγμα να πάρουμε το πούλμαν. Άρχισε να γεμίζει εικόνες. Η διαδρομή της φάνηκε δύσκολη κι άρχισε να αναρρωτιέται αλλά είχε τη σπίθα στα μάτια κι εκείνη ότι θα τα καταφέρουμε.
Στον Μαραθώνα πολλοί φίλοι και γνωστοί. Χάρηκα για όσους είδα, που είναι καλά, γεροί και δυνατοί.
Δόθηκε η εκκίνηση. Φύγαμε το ταξίδι και των δύο είχε ξεκινήσει. Το πλάνο ήταν να ξεκινήσουμε μαζί και ότι συνέβαινε σε μένα τουλάχιστον εκείνη θα συνέχιζε με στόχο το Στάδιο. Προσέξαμε τροφοδοσία στα τζελάκια και στα saltsticks και απολαμβάναμε τη διαδρομή.
Τρελάθηκε μόλις είδε Ρουβά να δίνει νερά στη διαδρομή κι όταν της μίλησε...
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στην καταραμένη ανηφόρα του Alex pack. Τν ρώτησα αν είναι καλά κι έγνεψε καταφατικά. Αλλά εμένα μια "αναπηρία" από τη μέση και κάτω με προβλημάτισε πολύ άσχημα, καθώς μνήμες του 2015 άρχιζαν να μαυρίζουν τη σκέψη μου. Της είπα να φύγει κι έμεινα ξάπλα να τεντωθώ. Οι σκέψεις του εφιάλτη ότι θα παρέλυα πάλι και θα πήγαινα τρεκλίζοντας με βάρυναν άσχημα. Συν ότι φοβήθηκα πολύ να την αφήσω μόνη της. Έσφιξα τα δόντια, τεντώθηκα καλά...άρχισα να νοιώθω πάλι τα πόδια μου και ξεκίνησα να τρέχω. Την πρόλαβα και συνεχίσαμε. Τώρα ανησυχούσε εκείνη για μένα αλλά τη διαβεβαίωσα ότι όλα πάνε καλά και ηρέμησε. Περάσαμε τα δύσκολα κι από μακριά φάνηκε ο Σταυρός και ο Γολγοθάς της γέφυρας...
Πάει όμως κι αυτός, πέρασε...πλέον... αλλά ο αγώνας τώρα αρχίζει. Πέρνουμε τον κατήφορο πλέον...περνάμε το 32ο και μένει ένα δεκάρι ακόμη. Πλέον οι ερωτήσεις ο ένας προς τον άλλον αν είμαστε καλά αυξάνονται. Το πάμε βήμα βήμα και σταδιακά πλέον. Έχουμε στόχο να φτάσουμε στο 37,5 χλμ που μια κοινή φίλη είναι εθελόντρια και μας περιμένει. Φτάνουμε κι εκεί, γίνεται ένα πάρτι με τους εθελοντές (που για μια ακόμη χρονιά ήταν ΥΠΕΡΟΧΟΙ, ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ και τους οφείλουμε την ύπαρξή μας).
Επόμενος στόχος ο Δρομέας, στο Χίλτον. Εκεί μια φίλη έπαιζε στηνν ομάδα κρουστών και η σύζυγός μου με μια φίλη μας είχαν στηθεί και απολάμβαναν τη γιορτή.
Στόχος επιτεύχθη κι αυτός. Φωτογραφίες, χορός, γιορτή. Η συντρέχτισσά μου σε απόλυτη ευτυχία. Κι εγώ όμως στα σύννεφα... Περνάμε πλέον στη Β. Σοφίας...
Να ο Ρίγκο με την παρέα του... συγκίνηση απλά...δεν έχω λόγια. Ρίγκο ξέρεις...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...
Πιο κάτω η Αιμιλία, να βγάζει φωτογραφίες και να ανησυχεί για τον Σκοτεινό...της είπα ότι δεν έχει ανάγκη, σε λίγο θα έρθει κι αυτός.

Στροφή στην Ηρώδου Αττικού και πλέον το παρεάκι με τη συντρέχτισσα απογειώνεται. Ζούμε κι δύο έντονα τις στιγμές. Εκείνη που υπερέβει κάθε της προσδοκία κι εκπληρώνει το όνειρο...κι εγώ που στην κατάσταση που είμαι, είμαι σε θέση να μπορώ να αγωνίζομαι ακόμα και να κάνω την υπέρβαση.
Έχω σταματήσει καιρό να κοιτάω ρολόγια, χρονόμετρα και επιδόσεις. Για όσους με ξέρουν θεωρούμαι ο τρελός της γειτονιάς....
Το Στάδιο μπροστά μας, βγαίνουν οι κάμερες και αποθανατίζουμε την άφιξη στο Αγιο Δισκοπότηρο. Φίλοι και συγγενείς και των δύο στις εξέδρες. Απόλαυση...απλά απόλαυση... Μεγαλείο.

Τερματίζοντας δεν περιγράφεται η χαρά μας...

Ακόμη σήμερα σκεφτόμαστε τι κάναμε χθες και δεν το πιστεύουμε.

Ήταν η πρώτη φορά που έτρεχα με κάποιον, ξεκινώντας σαν λαγός και στήριγμα για εκείνον (εκείνη στην προκειμένη περίπτωση). Δεν ξέρω αν τα κατάφερα να είμαι λαγός ή στήριγμα για εκείνη αλλά εκείνη με κράτησε στη διαδρομή (στα δύσκολα με τη μέση μου στο Αλεξ Πακ) και το ευχαριστήθηκα πολύ. Επειδή σίγουρα θα μας διαβάζει... ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την επίτευξη του φετινού ταξιδιού....

Τελειώνοντας...
ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλους όσους αγωνίστηκαν χθες, σε όσους πάλεψαν να στηθούν στην αφετηρία, να ζήσουν το Καλλιμάρμαρο.
Πολλά ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που ήταν κοντά μας χθες στην προσπάθειά μας.

Καλή αποκατάσταση συντρέχτες, απολαύστε τη λάμψη και το μεγαλείο της Κλασσικής Μαραθώνιας διαδρομής και τα όσα συμβολίζει.

Ραντεβού ..... στον 36ο Αυθεντικό Μαραθώνιο του 2018... πρώτα ο Θεός.

Κωπηλασία...μπες στον ρυθμό.

---

quote:

---

Originally posted by Dimitris76

Συγχαρητήρια και στους δυο σας φίλε Στράτο! Συγκλονιστική προσπάθεια...σας εύχομαι και του χρόνου, γεροί και δυνατοί!

quote:

---

Originally posted by stratos_al

Καλησπέρα κι από μένα.
7ος συνεχόμενος Μαραθώνιος και για μένα, 6η Κλασσική σερί, και αυτό που έχω αντιληφθεί τελικά είναι ότι αν το μυαλό θέλει...τίποτα δεν το σταματά.
Ούτε τα κιλά που προστίθονται, ούτε η έλλειψη χρόνου για προπόνηση, ούτε τίποτα... σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη το ταξίδι μπορεί να είναι μακρινό και δύσκολο αλλά είναι συνάμα και τόσο υπέροχο.
Φέτος πιο ώριμα από ότι πέρσι, αποφάσισα να τρέξω τη διαδρομή περί τις αρχές Σεπτεμβρίου, ημερομηνία που βγήκα από το βαπόρι. Ξεκίνησα δειλά προετοιμασία και πήγαινε ρολόι με 4 προπονήσεις εβδομαδιαίως. Έφτασα να τρέξω στις 15 Οκτωβρίου το 26άρι στο Ακραίφνιο με υπομονή και σύνεση. Συνέχισα μια εβδομάδα ακόμη προετοιμασία και την επόμενη Κυριακή που θα έκανα το 30άρι μου ήρθαν κάποια γεγονότα που δεν θα αναφέρω αλλά έγιναν η αιτία να σταματήσω να τρέχω.
Λίγο νωρίτερα από αυτό, μια φίλη και κουμπάρα μας που μένει στη Γερμανία μας ανακοίνωσε ότι γράφτηκε στον Μαραθώνιο και ότι είχε αρχίσει κρυφά προετοιμασία. Ήθελε πρώτα να δοκιμάσει τις δυνάμεις τις και μετά να μας το πει. Η φίλη μας είχε ξεκινήσει να τρέχει το Σεπτέμβριο του 2016 μην μπορώντας να κάνει ούτε 5 χλμ, όπως μας έλεγε, κι έφτασε να ετοιμάζεται γαι την παρθενική της εμφάνιση σε Μαραθώνιο και μάλιστα τον δυσκολότερο. Είχε ενθουσιαστεί με όσα άκουγε τόσο καιρό, είχε κολλήσει το μικρόβιο και δειλά δειλά ήθελε να κάνει το ταξίδι της κι εκείνη.
Έτσι έφτασε ο καιρός, πλησίασαν οι μέρες, ήρθε από Γερμανία, παραλλάβαμε τα νούμερά μας. Με ρώτησε αν θα τα καταφέρουμε κι είπα αυστηρά ΝΑΙ....χιχιιι
Παραμονές του αγώνα βρέθηκα με γνωστούς κι εξαιρετικούς φίλους που το φόρουμ έφερε απρόσμενα στη ζωή μου, στηρίγματα πραγματικά που με λίγα λόγια μεταξύ μας, λίγες κινήσεις, λίγα μηνύματα, μας έχουν φέρει τόσο κοντά. Παιδιά ... συντρέχτες...ξέρετε για ποιους λέω...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.
Ξημέρωσε η Κυριακή, από τις 3 στο πόδι για ετοιμασία. Συνάντηση με τη φίλη και βουρ για Σύνταγμα να πάρουμε το πούλμαν. Άρχισε να γεμίζει εικόνες. Η διαδρομή της φάνηκε δύσκολη κι άρχισε να αναρρωτιέται αλλά είχε τη σπίθα στα μάτια κι εκείνη ότι θα τα καταφέρουμε.
Στον Μαραθώνα πολλοί φίλοι και γνωστοί. Χάρηκα για όσους είδα, που είναι καλά, γεροί και δυνατοί.
Δόθηκε η εκκίνηση. Φύγαμε το ταξίδι και των δύο είχε ξεκινήσει. Το πλάνο ήταν να ξεκινήσουμε μαζί και ότι συνέβαινε σε μένα τουλάχιστον εκείνη θα συνέχιζε με στόχο το Στάδιο. Προσέξαμε τροφοδοσία στα τζελάκια και στα saltsticks και απολαμβάναμε τη διαδρομή.
Τρελάθηκε μόλις είδε Ρουβά να δίνει νερά στη διαδρομή κι όταν της μίλησε...
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στην καταραμένη ανηφόρα του Alex pack. Τν ρώτησα αν είναι καλά κι έγνεψε καταφατικά. Αλλά εμένα μια "αναπηρία" από τη μέση και κάτω με προβλημάτισε πολύ άσχημα, καθώς μνήμες του 2015 άρχιζαν να μαυρίζουν τη σκέψη μου. Της είπα να φύγει κι έμεινα ξάπλα να τεντωθώ. Οι σκέψεις του εφιάλτη ότι θα παρέλυα πάλι και θα πήγαινα τρεκλίζοντας με βάρυναν άσχημα. Συν ότι φοβήθηκα πολύ να την αφήσω μόνη της. Έσφιξα τα δόντια, τεντώθηκα καλά...άρχισα να νοιώθω πάλι τα πόδια μου και ξεκίνησα να τρέχω. Την πρόλαβα και συνεχίσαμε. Τώρα ανησυχούσε εκείνη για μένα αλλά τη διαβεβαίωσα ότι όλα πάνε καλά και ηρέμησε. Περάσαμε τα δύσκολα κι από μακριά φάνηκε ο Σταυρός και ο Γολγοθάς της γέφυρας...
Πάει όμως κι αυτός, πέρασε...πλέον... αλλά ο αγώνας τώρα αρχίζει. Πέρνουμε τον κατήφορο πλέον...περνάμε το 32ο και μένει ένα δεκάρι ακόμη. Πλέον οι ερωτήσεις ο ένας προς τον άλλον αν είμαστε καλά αυξάνονται. Το πάμε βήμα βήμα και σταδιακά πλέον. Έχουμε στόχο να φτάσουμε στο 37,5 χλμ που μια κοινή φίλη είναι εθελόντρια και μας περιμένει. Φτάνουμε κι εκεί, γίνεται ένα πάρτι με τους εθελοντές (που για μια ακόμη χρονιά ήταν ΥΠΕΡΟΧΟΙ, ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ και τους οφείλουμε την ύπαρξή μας).
Επόμενος στόχος ο Δρομέας, στο Χίλτον. Εκεί μια φίλη έπαιζε στηνν ομάδα κρουστών και η σύζυγός μου με μια φίλη μας είχαν στηθεί και απολάμβαναν τη γιορτή.
Στόχος επιτεύχθη κι αυτός. Φωτογραφίες, χορός, γιορτή. Η συντρέχτισσά μου σε απόλυτη ευτυχία. Κι εγώ όμως στα σύννεφα... Περνάμε πλέον στη Β. Σοφίας...
Να ο Ρίγκο με την παρέα του... συγκίνηση απλά...δεν έχω λόγια. Ρίγκο ξέρεις...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...
Πιο κάτω η Αιμιλία, να βγάζει φωτογραφίες και να ανησυχεί για τον Σκοτεινό...της είπα ότι δεν έχει ανάγκη, σε λίγο θα έρθει κι αυτός.

Στροφή στην Ηρώδου Αττικού και πλέον το παρεάκι με τη συντρέχτισσα απογειώνεται. Ζούμε κι δύο έντονα τις στιγμές. Εκείνη που υπερέβει κάθε της προσδοκία κι εκπληρώνει το όνειρο...κι εγώ που στην κατάσταση που είμαι, είμαι σε θέση να μπορώ να αγωνίζομαι ακόμα και να κάνω την υπέρβαση.
Έχω σταματήσει καιρό να κοιτάω ρολόγια, χρονόμετρα και επιδόσεις. Για όσους με ξέρουν θεωρούμαι ο τρελός της γειτονιάς....
Το Στάδιο μπροστά μας, βγαίνουν οι κάμερες και αποθανατίζουμε την άφιξη στο Αγιο Δισκοπότηρο. Φίλοι και συγγενείς και των δύο στις εξέδρες. Απόλαυση...απλά απόλαυση... Μεγαλείο.

Τερματίζοντας δεν περιγράφεται η χαρά μας...

Ακόμη σήμερα σκεφτόμαστε τι κάναμε χθες και δεν το πιστεύουμε.

Ήταν η πρώτη φορά που έτρεχα με κάποιον, ξεκινώντας σαν λαγός και στήριγμα για εκείνον (εκείνη στην προκειμένη περίπτωση). Δεν ξέρω αν τα κατάφερα να είμαι λαγός ή στήριγμα για εκείνη αλλά εκείνη με κράτησε στη διαδρομή (στα δύσκολα με τη μέση μου στο Αλεξ Πακ) και το ευχαριστήθηκα πολύ. Επειδή σίγουρα θα μας διαβάζει... ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την επίτευξη του φετινού ταξιδιού....

Τελειώνοντας...
ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλους όσους αγωνίστηκαν χθες, σε όσους πάλεψαν να στηθούν στην αφετηρία, να ζήσουν το Καλλιμάρμαρο.
Πολλά ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που ήταν κοντά μας χθες στην προσπάθειά μας.

Καλή αποκατάσταση συντρέχτες, απολαύστε τη λάμψη και το μεγαλείο της Κλασσικής Μαραθώνιας διαδρομής και τα όσα συμβολίζει.

Ραντεβού ..... στον 36ο Αυθεντικό Μαραθώνιο του 2018... πρώτα ο Θεός.

Κωπηλασία...μπες στον ρυθμό.

---

"Magna est veritas et prævalet"

---

quote:

---

Originally posted by Rigelian

Στράτο, συγκινήθηκα, να είσαι πάντα καλά και τον επόμενο μαζί!
Δημήτρη, δεν έχω λόγια, για μια φορά ακόμη.

Πολλά πολλά μπράβο σε όλους!

Μετάνοιωσα που δεν έτρεξα, όσο συγκλονιστική και να είναι η Κουδούνα.

Αν είμαι σωματικά καλά, δεν θα ξαναφήσω Αυθεντικό άτρεχτο!

---

quote:

---

Originally posted by stratos_al

Καλησπέρα κι από μένα.
7ος συνεχόμενος Μαραθώνιος και για μένα, 6η Κλασσική σερί, και αυτό που έχω αντιληφθεί τελικά είναι ότι αν το μυαλό θέλει...τίποτα δεν το σταματά.
Ούτε τα κιλά που προστίθονται, ούτε η έλλειψη χρόνου για προπόνηση, ούτε τίποτα... σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη το ταξίδι μπορεί να είναι μακρινό και δύσκολο αλλά είναι συνάμα και τόσο υπέροχο.
Φέτος πιο ώριμα από ότι πέρσι, αποφάσισα να τρέξω τη διαδρομή περί τις αρχές Σεπτεμβρίου, ημερομηνία που βγήκα από το βαπόρι. Ξεκίνησα δειλά προετοιμασία και πήγαινε ρολόι με 4 προπονήσεις εβδομαδιαίως. Έφτασα να τρέξω στις 15 Οκτωβρίου το 26άρι στο Ακραίφνιο με υπομονή και σύνεση. Συνέχισα μια εβδομάδα ακόμη προετοιμασία και την επόμενη Κυριακή που θα έκανα το 30άρι μου ήρθαν κάποια γεγονότα που δεν θα αναφέρω αλλά έγιναν η αιτία να σταματήσω να τρέχω.
Λίγο νωρίτερα από αυτό, μια φίλη και κουμπάρα μας που μένει στη Γερμανία μας ανακοίνωσε ότι γράφτηκε στον Μαραθώνιο και ότι είχε αρχίσει κρυφά προετοιμασία. Ήθελε πρώτα να δοκιμάσει τις δυνάμεις τις και μετά να μας το πει. Η φίλη μας είχε ξεκινήσει να τρέχει το Σεπτέμβριο του 2016 μην μπορώντας να κάνει ούτε 5 χλμ, όπως μας έλεγε, κι έφτασε να ετοιμάζεται γαι την παρθενική της εμφάνιση σε Μαραθώνιο και μάλιστα τον δυσκολότερο. Είχε ενθουσιαστεί με όσα άκουγε τόσο καιρό, είχε κολλήσει το μικρόβιο και δειλά δειλά ήθελε να κάνει το ταξίδι της κι εκείνη.
Έτσι έφτασε ο καιρός, πλησίασαν οι μέρες, ήρθε από Γερμανία, παραλλάβαμε τα νούμερά μας. Με ρώτησε αν θα τα καταφέρουμε κι είπα αυστηρά ΝΑΙ....χιχιιι
Παραμονές του αγώνα βρέθηκα με γνωστούς κι εξαιρετικούς φίλους που το φόρουμ έφερε απρόσμενα στη ζωή μου, στηρίγματα πραγματικά που με λίγα λόγια μεταξύ μας, λίγες κινήσεις, λίγα μηνύματα, μας έχουν φέρει τόσο κοντά. Παιδιά ... συντρέχτες...ξέρετε για ποιους λέω...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.
Ξημέρωσε η Κυριακή, από τις 3 στο πόδι για ετοιμασία. Συνάντηση με τη φίλη και βουρ για Σύνταγμα να πάρουμε το πούλμαν. Άρχισε να γεμίζει εικόνες. Η διαδρομή της φάνηκε δύσκολη κι άρχισε να αναρρωτιέται αλλά είχε τη σπίθα στα μάτια κι εκείνη ότι θα τα καταφέρουμε.
Στον Μαραθώνα πολλοί φίλοι και γνωστοί. Χάρηκα για όσους είδα, που είναι καλά, γεροί και δυνατοί.
Δόθηκε η εκκίνηση. Φύγαμε το ταξίδι και των δύο είχε ξεκινήσει. Το πλάνο ήταν να ξεκινήσουμε μαζί και ότι συνέβαινε σε μένα τουλάχιστον εκείνη θα συνέχιζε με στόχο το Στάδιο. Προσέξαμε τροφοδοσία στα τζελάκια και στα saltsticks και απολαμβάναμε τη διαδρομή.
Τρελάθηκε μόλις είδε Ρουβά να δίνει νερά στη διαδρομή κι όταν της μίλησε...
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στην καταραμένη ανηφόρα του Alex pack. Τν ρώτησα αν είναι καλά κι έγνεψε καταφατικά. Αλλά εμένα μια "αναπηρία" από τη μέση και κάτω με προβλημάτισε πολύ άσχημα, καθώς μνήμες του 2015 άρχιζαν να μαυρίζουν τη σκέψη μου. Της είπα να φύγει κι έμεινα ξάπλα να τεντωθώ. Οι σκέψεις του εφιάλτη ότι θα παρέλυα πάλι και θα πήγαινα τρεκλίζοντας με βάρυναν άσχημα. Συν ότι φοβήθηκα πολύ να την αφήσω μόνη της. Έσφιξα τα δόντια, τεντώθηκα καλά...άρχισα να νοιώθω πάλι τα πόδια μου και ξεκίνησα να τρέχω. Την πρόλαβα και συνεχίσαμε. Τώρα ανησυχούσε εκείνη για μένα αλλά τη διαβεβαίωσα ότι όλα πάνε καλά και ηρέμησε. Περάσαμε τα δύσκολα κι από μακριά φάνηκε ο Σταυρός και ο Γολγοθάς της γέφυρας...
Πάει όμως κι αυτός, πέρασε...πλέον... αλλά ο αγώνας τώρα αρχίζει. Πέρνουμε τον κατήφορο πλέον...περνάμε το 32ο και μένει ένα δεκάρι ακόμη. Πλέον οι ερωτήσεις ο ένας προς τον άλλον αν είμαστε καλά αυξάνονται. Το πάμε βήμα βήμα και σταδιακά πλέον. Έχουμε στόχο να φτάσουμε στο 37,5 χλμ που μια κοινή φίλη είναι εθελόντρια και μας περιμένει. Φτάνουμε κι εκεί, γίνεται ένα πάρτι με τους εθελοντές (που για μια ακόμη χρονιά ήταν ΥΠΕΡΟΧΟΙ, ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ και τους οφείλουμε την ύπαρξή μας).
Επόμενος στόχος ο Δρομέας, στο Χίλτον. Εκεί μια φίλη έπαιζε στηνν ομάδα κρουστών και η σύζυγός μου με μια φίλη μας είχαν στηθεί και απολάμβαναν τη γιορτή.
Στόχος επιτεύχθη κι αυτός. Φωτογραφίες, χορός, γιορτή. Η συντρέχτισσά μου σε απόλυτη ευτυχία. Κι εγώ όμως στα σύννεφα... Περνάμε πλέον στη Β. Σοφίας...
Να ο Ρίγκο με την παρέα του... συγκίνηση απλά...δεν έχω λόγια. Ρίγκο ξέρεις...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...
Πιο κάτω η Αιμιλία, να βγάζει φωτογραφίες και να ανησυχεί για τον Σκοτεινό...της είπα ότι δεν έχει ανάγκη, σε λίγο θα έρθει κι αυτός.

Στροφή στην Ηρώδου Αττικού και πλέον το παρεάκι με τη συντρέχτισσα απογειώνεται. Ζούμε κι δύο έντονα τις στιγμές. Εκείνη που υπερέβει κάθε της προσδοκία κι εκπληρώνει το όνειρο...κι εγώ που στην κατάσταση που είμαι, είμαι σε θέση να μπορώ να αγωνίζομαι ακόμα και να κάνω την υπέρβαση.
Έχω σταματήσει καιρό να κοιτάω ρολόγια, χρονόμετρα και επιδόσεις. Για όσους με ξέρουν θεωρούμαι ο τρελός της γειτονιάς....
Το Στάδιο μπροστά μας, βγαίνουν οι κάμερες και αποθανατίζουμε την άφιξη στο Αγιο Δισκοπότηρο. Φίλοι και συγγενείς και των δύο στις εξέδρες. Απόλαυση...απλά απόλαυση... Μεγαλείο.

Τερματίζοντας δεν περιγράφεται η χαρά μας...

Ακόμη σήμερα σκεφτόμαστε τι κάναμε χθες και δεν το πιστεύουμε.

Ήταν η πρώτη φορά που έτρεχα με κάποιον, ξεκινώντας σαν λαγός και στήριγμα για εκείνον (εκείνη στην προκειμένη περίπτωση). Δεν ξέρω αν τα κατάφερα να είμαι λαγός ή στήριγμα για εκείνη αλλά εκείνη με κράτησε στη διαδρομή (στα δύσκολα με τη μέση μου στο Αλεξ Πακ) και το ευχαριστήθηκα πολύ. Επειδή σίγουρα θα μας διαβάζει... ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την επίτευξη του φετινού ταξιδιού....

Τελειώνοντας...
ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλους όσους αγωνίστηκαν χθες, σε όσους πάλεψαν να στηθούν στην αφετηρία, να ζήσουν το Καλλιμάρμαρο.
Πολλά ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που ήταν κοντά μας χθες στην προσπάθειά μας.

Καλή αποκατάσταση συντρέχτες, απολαύστε τη λάμψη και το μεγαλείο της Κλασσικής Μαραθώνιας διαδρομής και τα όσα συμβολίζει.

Ραντεβού ..... στον 36ο Αυθεντικό Μαραθώνιο του 2018... πρώτα ο Θεός.

Κωπηλασία...μπες στον ρυθμό.

---

quote:

---

Originally posted by Bladerunner

--------------------------------------------------------

Κοιτάω τον χρόνο μου στα 21,1χλμ. Ακριβώς δηλαδή στο μισό της διαδρομής. 1:45:50 αντί για 1:47:50 που ήθελα.
Χμμ... Πρέπει να κόψω... Ακολουθούν γερές ανηφόρες... Να μην καώ...
Μα αισθανόμουν τόσο καλά! Χαμηλοί παλμοί, ελαφριά πόδια...
Δε γαμιέται! Πάμε για το 3:29:59 κι ότι γίνει!

---------------------------------------------------------
Μα αισθανόμουν τόσο καλά...

__________________________
Think faster than you ride

---

quote:

---

Originally posted by ALEXANDRA

Μου αρέσει να διαβάζω ιστορίες μαραθωνίου, ειδικά αυτές ου καταλήγουν να λένε ότι έπεσαν πολύ εκτός στόχου. Αποδεικνύει τι σημαίνει μαραθώνιος. Αυτή είναι η ομορφιά του αθλήματος (που με τα χρόνια σου τη σπάει ).

Συγχαρητήρια Δημήτρη και Στράτο (που σας ξέρω προσωπικά) αλλά και σ όλους! Το να σταθείς στην αφετηρία, δεν είναι εύκολο: απαιτεί χρόνο, αφοσίωση, πειθαρχεία....). Και σε όσους έπεσαν πολύ εκτός χρόνου, το ότι δεν τα παράτησαν, είναι μια νίκη κατά του εαυτού τους.


Στους φίλους παραπάνω που ρώτησαν, ήμουν στο 28 και στο 41, στην κουδούνα.

---