| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
|
Etien
Master Forum-Runner
5171 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύτηκε - 08/08/2017 : 08:56:23
|
OLYMBUS MYTHIKAL TRAIL 100 ΚΜ
30/6 & 1/7 2017
Καλημέρα σας !!!
Όντως , καθυστέρησα αυτή την φορά να σας περιγράψω τον εν λόγω αγώνα μου, αλλά υπήρχαν άλλες προτεραιότητες , πιο σημαντικές !! Παρ όλα αυτά όμως , δεν έπαυε καθόλου να με απασχολεί το ότι αργοπορώ !!! Ευτυχώς όμως ο νους μου , τα έχει καλά αποθηκευμένα τα γεγονότα , σαν να ήταν χτες , οπότε ….μικρό το κακό !!!
Θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ όλους …Διασώστες , Εθελοντές , Διοργανωτή , Δρομείς γνωστούς κ μη , Συνοδούς …, για την όποια βοήθεια μου πρόσφεραν…Και εσάς που διαβάζετε τούτες τις περιγραφές και τα καλά σας λόγια !! Χαίρομαι πολύ που σας αρέσουν !!!
Μετά λοιπόν , τον αγώνα ΠΑΜΕ ΡΙΟ , μήκους 111 χιλ. από τους Δελφούς έως το Ρίο ,όπου έλαβα μέρος , τέλη Απρίλη και αφού ξεκουράστηκα μία εβδομάδα , άρχισα να προπονούμαι σε ανηφορικά μέρη , σε ένα μικρό βουνό εδώ στο χωριό μου κοντά , προκειμένου να προσαρμοστώ στο έδαφος του Ολύμπου , όπου σε 2 μήνες θα… τον τιμούσα με την παρουσία μου !!!!
Γνώριζα βέβαια , ότι δεν είναι επαρκής ο χρόνος για να προπονηθώ για έναν τέτοιο αγώνα , αλλά ότι μπορούσα έκανα , μιας και υπάρχουν κι άλλα ενδιαφέροντα που πρέπει να ασχολούμαι …Άλλωστε , εντάξει , δεν μ απασχολούσε να…τερματίσω πρώτη θέση (!!!!!) , απλά να τερματίσω αξιοπρεπώς !!!
Έτσι λοιπόν , κάθε απόγευμα , με το πέρας της εργασίας , πήγαινα στο βουνό και έκανα την προπόνησή μου ,σκεπτόμενος παράλληλα την οργάνωση που έπρεπε να κάνω για αυτόν τον αγώνα ( ιματισμός , παπούτσια κλπ ) .
Τελευταία εβδομάδα πριν τον αγώνα , άρχισα να μαζεύω τα απαραίτητα πράγματα . Λίστα με όλα γραμμένη , μονίμως πάνω στο τραπέζι ,μη τυχόν και ξεχάσω κάτι …
Αν και θα ήταν η 3η φορά που θα έτρεχα τον αγώνα αυτόν , καθόλου δεν αναπαυόμουν , διότι ξέρουμε ότι ο ΄΄Ολυμπος είναι πάντα απρόβλεπτος ΄΄ και έτσι σκεφτόμουν τα πάντα στο τι μπορεί να συμβεί και αναλόγως να είμαι έτοιμος να ανταπεξέλθω .
Το πιο σημαντικό ήταν οι καιρικές συνθήκες . Ξέροντας ότι εκεί στον Όλυμπο , ΄΄ όλα μπορούμε να τα δούμε ΄΄…ως κερασάκι στην τούρτα ήρθε και συμπληρώθηκε στην (μόνιμη) ανησυχία-επαγρύπνηση και το νέο της ΕΜΥ , πως εκείνες ακριβώς τις ημέρες του αγώνα , θα έχει καύσωνα (και σκόνη ) σε όλη την Ελλάδα !!! Ένας παράγων , που πρέπει να τον λάβεις πολύ σοβαρά υπόψη σε κάθε αγώνα , πόσο μάλλον σε τέτοιον μεγάλο αγώνα , σαν τον ΟΜΤ 100 που είναι ο σκληρότερος όλων !!!
Με τα πολλά και τα λίγα λοιπόν , έφτασε η πολυπόθητη ημερομηνία 30 Ιουνίου ημέρα του αγώνα !! Πρωί πρωί , ξεκινώ και κατά της 11 φτάνω το Λιτόχωρο . Κατ ευθείαν πηγαίνω , στην θέση Αι Γιάννης , μια υπέροχη τοποθεσία , βυθισμένη μές το πράσινο . Με το που πάω να παρκάρω το αμάξι , βλέπω τον Λάζαρο ( ο Διοργανωτής του αγώνα ) να φροντίζει και την πιο παραμικρή λεπτομέρεια (π.χ. εψαχνε τρόπο πώς να παρκάρει το δικό του αμάξι , προκειμένου να χωρέσει να παρκάρει ακόμη ένα !! ) !! Με καλωσορίζει , αλλάζουμε μερικές κουβέντες και τον αφήνω να συνεχίσει το έργο του .
Η ζέστη φυσικά ήταν εκεί , δεν μπορούσες να την αγνοήσεις και αυτομάτως ο νούς πήγαινε στις ώρες του αγώνα και στο τι μας περιμένει και τι θα συναντήσουμε !!
Η γνωστή αψίδα εκκίνησης κ τερματισμού ήταν εκεί έτοιμη και μας περίμενε!!!
Γύρω γύρω υπήρχαν πολλές , πολύχρωμες , σκηνούλες στημένες από μερικούς δρομείς οι οποίοι είχαν έρθει από την προηγούμενη ημέρα για προσαρμογή . Δεν βλέπω να υπάρχουν πολλοί δρομείς ,η ώρα είναι πρωινή ακόμη . Μερικοί εθελοντές του αγώνα τακτοποιούσαν τελευταίες εκκρεμότητες . Πηγαίνω στο σημείο της Γραμματείας , όπου οι υπέροχες οικοδέσποινες –οι κόρες του Λάζαρου- με υποδέχθηκαν (όπως και όλους ) με το χαμόγελο στα χείλη . Παραλαμβάνω τον αριθμό μου ( Νο 62) , καθώς επίσης και ένα σακίδιο βουνού ως δώρο που είχε η Διοργάνωση για τους δρομείς και μάλιστα με το όνομα μου κεντημένο επάνω !!! Απολαμβάνω για λίγο την περιοχή … Συναντώ και μερικούς γνωστούς φίλους δρομείς καιμερικούς εθελοντές γνώριμους από παλαιότερα , ανταλλάσσουμε χειραψίες , αγκαλιές , ευχές και αποσύρομαι στα ιδιαίτερα για να ετοιμαστώ για τον αγώνα !!!
Τρείς ώρες πριν την εκκίνηση , βρίσκομαι στο παρκινγκ του αγώνα , όπου σιγά σιγά καταφθάνουν οι δρομείς και γίνεται μια μικρή συνεχής μάχη για να βρουν θέση για το αυτοκίνητο . Ο παρκαδόρος , παρά τις προσπάθειές του , δεν εισακούεται πολύ από τους δρομείς ! Ο καθένας κάνει ότι θέλει !!
Εγώ , μισοντυμένος έξω από το αμάξι , παρακολουθώντας ότι συμβαίνει αλλά και στο βάθος του μυαλού να μην ξεχάσω κάτι !!! Κάποια στιγμή , ακούω να με φωνάζουν με το μικρό μου όνομα και να με ρωτούν σχετικά με την παραλαβή του αριθμού …Γυρίζω και κοιτάζω έναν κύριο ( Χρήστος ) πιο μεγάλο σε ηλικία από εμένα …του απαντώ στην ερώτησή που μου έκανε και μετά τον ρωτώ αν έχουμε συναντηθεί ξανά , διότι…δεν τον θυμάμαι!! ( Αρχικά , νόμιζα ότι συνοδεύει κάποιον που θα λάβει μέρος στον αγώνα , αλλά τελικά…ήταν αυτός που θα λάμβανε μέρος !! ) Και μου απαντά ΄΄ εσύ δεν με ξέρεις αλλά εγώ σε παρακολουθώ συνεχώς σε ο΄τι γράφεις και σε διαβάζω και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ μ αυτά που γράφεις για τους αγώνες΄΄ !! Κατόπιν χαθήκαμε …
Παρέδωσα το drop bag μου ( ηταν από τα πιο βαριά , χα χα ! ) στο προκαθορισμένο σημείο και πηγαίνω στον χώρο της εκκίνησης , όπου τώρα είχε γεμίσει από δρομείς , μικρά παιδιά και συνοδούς . Σε κάθε βήμα σχεδόν , συναντούσα και κάποιον , γνωστό η άγνωστο (!!!) δρομέα , εθελοντή , αγκαλιές και τα σχετικά , βγάζουμε σέλφι (!!) άκουγα τα ωραία λόγια τους για τις περιγραφές των αγώνων που κάνω , και τους ευχαριστώ πάρα πολύ από τα βάθη της καρδιάς μου !!!
Μισή ώρα πριν την εκκίνηση , ο Λάζαρος αρχίζει να μας κάνει μια ενημέρωση για την διαδρομή και τα υπόλοιπα του αγώνα . Δόθηκε μεγάλη σημασία στον καύσωνα που θα μας έκανε παρέα , στην ενυδάτωση κλπ . Μάλιστα , επειδή υπάρχουν και δρομείς από άλλες χώρες , η όλη ενημέρωση γίνεται και στην Αγγλική !! Όλα είναι κατανοητά .
Όλοι σχεδόν οι δρομείς , ήταν πανέτοιμοι για την εκκίνηση , φορτωμένοι με τα σακίδια τους , τα μπατόν τους και ότι άλλο θεωρούσαν χρήσιμο .Άλλοι διαχυτικότατοι και άλλοι βυθισμένοι στις σκέψεις τους !!! ( Και μια σκέψη παραπάνω η θερμοκρασία που θα είχαν αυτές οι ώρες του αγώνα !! ) .
Βέβαια , υπήρχαν και δρομείς που θα ελάμβαναν μέρος για πρώτη φορά σε τέτοιον αγώνα και αυτό φαίνονταν ( και ) από τον τρόπο που ήταν ντυμένοι . Κουβαλούσαν πάνω τους πράγματα που θα τα χρησιμοποιούσαν την…επόμενη ημέρα (!!) και μπορούσαν να τα βάλουν στα drop bag τους και να μην τα κουβαλούν εξ αρχής ...
Η στιγμή της εκκίνησης του αγώνα πλησιάζει…Ώρα 5η απογευματινή Παρασκευής 30 Ιούνη 2017...Είμαστε περίπου 176 δρομείς , έτοιμοι να αναμετρηθούμε με…τους εαυτούς μας !!! Ο Λάζαρος με το μικρόφωνο , μας καλεί να πλησιάσουμε στην γραμμή εκκίνησης , αλλά παρατηρώ δεν υπάρχει και πολύ διάθεση για την πρώτη σειρά !!! Όλοι μαζί αρχίζουμε να μετρούμε αντίστροφα και στο 0 ξεχυνόμαστε τρέχοντας , φωνάζοντας , κραυγάζοντας , άλλοι σφύριζαν , άλλοι με τις κάμερες να απαθανατίζουν την στιγμή …
Αρχικά ,έτσι για πλάκα , ξεκίνησα από τους πρώτους , αλλά σε λίγο έκοψα ταχύτητα και έπιασα την άκρη , δίνοντας έτσι χώρο σε άλλους δρομείς να περάσουν μπροστά . Μετά από 100 μέτρα μπαίνουμε σε μονοπάτι , ανηφορικά , μέσα σε δάσος με πανύψηλα δέντρα , ο ένας πίσω από τον άλλον …κάπου κάπου όλο και κάποιος κάνει την προσπέραση του …δεν ακούγεται τίποτα άλλο παρά μόνο οι αναπνοές των δρομέων …είμαστε ο ένας πίσω από τον άλλον , σχεδόν κολλητά , κάτι που θα άλλαζε όσο προχωρούσε η ώρα …
Ξεκινήσαμε από 580μ. υψόμετρο και θα φτάναμε στα 2100 , μετά από 10 ανηφορικά χιλιόμετρα !!!
Λόγω της ζέστης , είχα χαράξει ένα σχέδιο όπου μπορώ να πω το τήρησα μέχρι τέλους του αγώνα ( αν και δεν το πίστευα ότι θα το τηρήσω ) !! : Κάθε 20 λεπτά , θα πίνω νερό , ασχέτως αν διψώ η όχι , αν θα ήταν νύχτα η ημέρα !!! Κουβαλούσα μαζί μου μισό λίτρο νερό , μισό λίτρο ισοτονικό δικής μου παραγωγής (!!!) και μισό λίτρο χυμό . Άνετα μου ήταν άφθονα μέχρι να φτάνω τον επόμενο σταθμό η στο drop bag μου – στο 36ο χιλ , στον Σταυρό - για ανεφοδιασμό !! Όσο για τροφή , θα τιμούσα ότι είχαν στους σταθμούς !!! Επίσης κουβαλούσα τον φακό κεφαλής , διότι σε λίγες ώρες θα έπιανε η νύχτα και ότι άλλο έπρεπε να κουβαλώ με βάση τον υποχρεωτικό εξοπλισμό που επέβαλε η Διοργάνωση !!! Τώρα οι δρομείς έχουν αραιώσει , άλλοι έχουν φύγει μπροστά , άλλοι έμειναν πίσω …Ο ιδρώτας έχει μουσκέψει όλα τον ρουχισμό μου …
Πλησιάζοντας στον πρώτο σταθμό , ακούω φωνές από τους εθελοντές….καταλαβαίνω ότι σε μερικά λεπτά θα είμαι εκεί …Πίνω νερό πριν τους φτάσω για να έχω το παγούρι μου έτοιμο για γέμισμα …δεν ήθελα να χάνω καθόλου χρόνο , για τίποτα !! Φτάνω στον πρώτο σταθμό , όπου το υψόμετρο εδώ είναι 1300μ περίπου , μετά από τα πρώτα 5 χιλ. , στην θέση Τσουκνίδα . στην προβλεπόμενη ώρα που είχα βάλει , σε σχέση με τους προηγούμενους αγώνες , σε 1 ώρα και 5 λεπτά ….Γεμίζω το παγούρι , ευχαριστώντας τους εθελοντές και συνεχίζω με γοργό βηματισμό , ανηφορικά τις περισσότερες φορές …βέβαια υπήρχαν και μερικά σημεία με οριζόντια η κατηφορική πορεία ,αλλά ήταν πολύ λίγα !!! Κάποιοι δρομείς , κάθονται κάτω στο έδαφος να ξεκουραστούν , να πάρουν ανάσες …
Στο μυαλό μου έρχεται ο περσινός αγώνας και θυμάμαι τους χρόνους από σταθμό σε σταθμό και κάνω συγκρίσεις με τον τωρινό !!! Όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά !!! Και ελπίζω να τους κάνω καλύτερους εφέτος , αν και υπάρχει ο …θερμοκρασιακός παράγων εφέτος που δεν φεύγει καθόλου από το νού μου !!!
Πλησιάζοντας τον επόμενο σταθμό ,περίπου 1 χιλ. πριν συμβαίνει κάτι το απίστευτο . συναντώ το ίδιο πρόσωπο , που συνάντησα και πέρυσι , στο ίδιο σημείο !!! : Όπως και πέρυσι , συνάντησα την μοναδική Ασημίνα που είχε προηγηθεί !!! Πλησιάζοντάς την , της θυμίζω την περσινή συνάντηση …΄΄ Πρίν 1 έτος , σε συνάντησα πάλι εδώ ακριβώς , σου πρόσφερα νερό να πιείς μιας και δεν είχες , αλλά δεν το πήρες ΄΄ της λέω και γελάει δυνατά. Μιλούμε λίγο και την αφήνω πίσω μου . Ήδη ακούω τις φωνές των εθελοντών από τον 2ο σταθμό του αγώνα !!! Με το που βγαίνω στο επίπεδο ξέφωτο , βλέπω έναν φωτογράφο να προσπαθεί να πάρει θέση για να μας φωτογραφίζει ….Τον πλησιάζω γελώντας και τον συγχαίρω για την προσπάθειά του και ως απάντηση ακούω τα απανωτά ΄΄κλίκ΄΄ της φωτ. Μηχανής του !!
Στο βάθος βλέπω τον σταθμό …το Λιβαδάκι όπως ονομάζεται η περιοχή… είμαστε στα 2100 μ . ψηλά …κοιτάζω το ρολόι μου και βλέπω ότι σε σχέση με πέρυσι είμαι 5 λεπτά πιο γρήγορος φέτος !!!Είμαι χαρούμενος , αλλά δεν επαναπαύομαι …Τον καύσωνα-δεν τον λησμονώ στιγμή - τον έχω σαν τον …Λύκο με την Κοκκινοσκουφίτσα !!!! Είναι μέρα ακόμη …Πλησιάζοντας τρέχοντας ελαφρά στον σταθμό , πίνω το νερό μου και αμέσως αρχίζω ανεφοδιασμό , ενώ με το άλλο χέρι βουτάω μια χούφτα σταφίδες και άλλη μια με ξηρούς καρπούς και αναχωρώ άμεσα έχοντας ως στόχο τώρα να να φτάσω στα Πριόνια πριν την ώρα 8 :15 !!! Μερικοί δρομείς , έχουν απλωθεί φαρδιά πλατιά και ..ξεκουράζονται !!! ΄΄ Όχι , δεν είναι ώρα από τώρα για ξεκούραση ΄΄ , σκέφτομαι !!!
Η διαδρομή είναι σχεδόν επίπεδη , καταπράσινη , σκιερή και μετά από αρκετή ώρα γίνεται κατηφορική και όσο περνούν τα λεπτά γίνεται …πολύ κατηφορική…Το μονοπάτι πολύ καλά καθαρισμένο , είναι αδύνατον να χαθεί κάποιος .σε μερικά σημεία μπορούσαμε να δούμε χιονούρες , σημεία που δεν τα βλέπει ήλιος και το χιόνι είναι ακόμη εκεί …τα πεσμένα , τσακισμένα , ξεριζωμένα δέντρα από το βάρος των χιονιών των προηγούμενων μηνών …κάποια σημεία απαιτούν περισσότερη προσοχή λόγω βατότητας …ακούω δύο γεράκια ψηλά …Με προσπερνούν μερικοί δρομείς περιστασιακά , νεότεροι μου και πιο καλά προπονημένοι από ότι δείχνουν …σαν ελαφάκια πηγαίνουν...
Δεν ξεχνώ να ενυδατώνομαι τακτικά ….Ακόμη υπάρχει το φώς της ημέρας , αλλά γνωρίζω ότι όπου να ναι θα αρχίσει να λιγοστεύει ….Τρέχω όσο δυνατά μπορώ , μπας και φτάσω στα Πριόνια με το φώς …μπαίνω στο γνωστό μονοπάτι , συναντώ μερικούς πεζοπόρους που κατεβαίνουν και οι οποίοι μόλις με αντιλαμβάνονται σπεύδουν και κάνουν στην άκρη αφήνωντάς μου χώρο να περάσω και μιλώντας τους δυνατά τους λέω ‘’ευχαριστώ’’ !!! Αν και έχω νερό , όταν συναντώ μια βρυσούλα σταματώ και ξαναγεμίζω το μισογεμάτο παγούρι μου . Ξέρω ότι σε λίγα λεπτά θα φτάσω στον Σταθμό , αλλά ‘’γέμισέ το μωρέ , ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται ‘’ !!!!! Τα αυτιά μου είναι τεντωμένα , να εντοπίσουν τον πααρμικρό ήχο από τον Σταθμό , προκειμένου έτσι να …εκτιμήσω σε πόση ώρα θα είμαι εκεί κι εγώ και να …ηρεμήσει ψυχή λιγουλάκι !!! Το μονοπάτι έχει μερικά σκαλοπάτια πολύ ψηλά , που με αναγκάζουν να μειώνω ταχύτητα και σε μερικά ακόμη σημεία είναι πολύ δύσκολο εξαιτίας κάποιων πετρών που είναι , λές , φυτρωμένες εκεί και δεν πρόκειται να φύγουν !!! Κάποια στιγμή , ακούω ήχους από τον κόσμο που υπάρχει στον Σταθμό …επιταχύνω …περνώ την ξύλινη γεφυρούλα δυνατά , ακούγοντας τα χτυπήματα των ποδιών μου πάνω της και η οποία είναι γεμάτη κόσμο που είναι εκεί για να μας ενθαρρύνουν , φωνάζοντας , χειροκροτώντας και λέγοντας τα συνήθη σχόλια για τα …λογότυπα της μπλούζας μου !!!
Σε 200 μέτρα θα είμαι στον Σταθμό…σκέφτομαι τι δουλειές έχω να κάνω και με ποια σειρά …Με το που φτάνω, οι εθελοντές και μερικοί συνοδοί δρομέων που είναι εκεί με καλωσορίζουν φωνάζοντας , χειροκροτώντας κλπ … , πρώτα γεμίζω φρέσκο δροσερό νερό το παγούρι ,πίνω κι εγώ όσο μπορώ , πλένω το πρόσωπό μου βιαστικά να φύγει το αλάτι από τον έως τώρα ιδρώτα …Κατόπιν πλησιάζω τον Σταθμό ( 18ο χιλ. ) με τις τροφές …εν μέσω σέλφι φωτογραφιών κλπ χειρονομιών αγάπης κλπ βουτάω βιαστικά 2 μικρούλικα τόστ …μου προσφέρουν ‘’σαλτ στίκ’’ αλλά δεν παίρνω ευχαριστώντας τους … κοιτάζω το ρολόι μου – είμαι σε καλό δρόμο , 8, 15 αν θυμάμαι καλά – και αποχαιρετώ όλους ….Φώς έχει ακόμη η ημέρα , σε λίγο όμως θα μπω στον σκοτεινό Ενιπέα …Περνώ την μεγάλη ξύλινη γέφυρα και βυθίζομαι μέσα στα πανύψηλα δέντρα …Ο θόρυβος από το νερό είναι πολύ δυνατός …και να σου φωνάξει κάποιος δεν τον ακούς …Σε κάποια σημεία – ξέφωτα , κάποιοι τουρίστες του βουνού έχουν στήσει σκηνές …Η διαδρομή μου είναι ελαφρώς κατηφορική αρχικά …το σημαντικότερο γνώριμη από τους παλαιότερους αγώνες μου σε ΟΜ & ΟΜΤ100 …Ανά τακτά χρονικά διαστήματα , πίνω πότε νερό , πότε από το ισοτονικό μου και πότε τον χυμό μου …
Συνεχίζω να τρέχω χαλαρά και είμαι ικανοποιημένος …πιστεύω ότι οι χρόνοι μου από εδώ και πέρα –εκτός απροόπτου - θα είναι περίπου σαν τους περσινούς …επίσης ικανοποιημένος , διότι θυμάμαι ότι ‘’πέρυσι εδώ έτρεχα με φακό , φέτος ακόμη δεν τον χρησιμοποίησα ‘’… Σχεδόν όταν φτάνω στην θέση Καστάνα ( 24ο χιλ ) , το σκότος έχει έρθει πλέον , τον ξετρυπώνω , ενώ συνεχίζω να τρέχω ,από το σακίδιό μου και τον φοράω . Το παγούρι μου κοντεύει να αδειάσει . Αλλά δεν ανησυχώ διότι (πίστευα) θα συμπληρώσω στον σταθμό της Καστάνας !! Όμως , φτάνοντας εκεί διαπίστωσα ερημιά (!!) και σκοτάδι βαθύ !!!! Δεν ταράχτηκα καθόλου …Θυμήθηκα τον Διοργανωτή που είπε στην Τεχνική Ενημέρωση , μισή ώρα πριν τον αγώνα : ‘’Σε μερικά ( ελάχιστα ) σημεία που θα υπάρχει τρεχούμενο νερό από ρυάκι κλπ , δεν θα υπάρχει σταθμός , οπότε μην διστάσετε να εφοδιαστείτε με νερό από εκεί κλπ κλπ …΄΄ , όπως και έπραξα γεμίζοντας και συνεχίζοντας ανηφορικά πλέον και με γοργό βηματισμό , υπό το φώς του φακού ….κατά την ανάβαση προσπερνώ έναν δρομέα , ο οποίος ακούγεται να έχει ..στομαχικά προβλήματα …Πίσω μου , κάτω χαμηλά , βλέπω τους φακούς ενός ακόμη δρομέα να έρχεται…και ακούω και ήχους από τα μπατόν του ….Θυμάμαι , πέρυσι εδώ , είχε πυγολαμπίδες , μια πανέμορφη εικόνα μέσα στο σκοτάδι , αλλά φέτος δεν υπάρχει ούτε μία !! Περίεργο !!
Σκέφτομαι ότι ο επόμενος σταθμός είναι η Γκόλνα , κάπου μισή ώρα πρίν το Λιτόχωρο …το νερό μου λιγοστεύει πάλι …μπροστά μου ψηλά ακούω πάλι κάποιον να ξερνάει ‘’ελπίζω να μην τα ρίχνει μες το μονοπάτι ‘’ ( αλλά δυστυχώς έτσι έπραξε …) τον προσπερνώ χωρίς να του μιλήσω …΄΄θα βρεί την άκρη μόνος του ΄΄ σκέφτομαι ! Κάθε τόσο με προσπερνούν , σιωπηλά , μερικοί δρομείς , ευχαριστώντας με κάποιοι άλλοι επειδή έκανα νωρίτερα στη άκρη να περάσουν !!! Στον Σταθμό , οι υπέροχες εθελόντριες αφού καταγράφουν τον αριθμό μου ,με εφοδιάζουν με λίγο νερό , και αποχωρώ κατηφορώντας …στο βάθος πέρα , βλέπω τα φώτα από τα παράλια της Κατερίνης και την πόλη του Λιτοώρου …Το μονοπάτι είναι πολύ καλό , χωρίς πέτρες (όπως παλαιότερα ) , Εθνική Οδό θα το χαρακτήριζα !! Κάποια στιγμή με προσπερνά ένας δρομέας , ο οποίος (τι συμπτώσεις είναι αυτές ? Περίεργες …) με προσπερνούσε και πέρυσι στο ίδιο ακριβώς σημείο !!! Μιλούμε 2-3 κουβέντες και χάνεται στον κατήφορο …Σε 1,5 χιλ .πριν το Λιτόχωρο , εθελοντές του αγώνα –μικρά παιδιά , είναι σε σημεία διασταυρώσεις όπου μας κατευθύνουν …
300 μέτρα διαδρομής , πριν φτάσουμε στον σταθμό του Λιτοχώρου , είναι κοινά στην διαδρομή . Δηλαδή θα τα πάμε και πηγαίνοντας αλλά και φεύγοντας από τον σταθμό και εκεί θα στρίψουμε για άλλη κατεύθυνση ! Εκεί λοιπόν στο κομβικό σημείο είναι 5-6 εθελοντές , νεαροί κ νεαρές . Στην χιουμορίστικη ερώτησή μου αν χρειάζονται κάτι , μου απαντά ένας εθελοντής ‘’Φέρε μου μια μπύρα’’ !!! Και είχα σκοπό να του φέρω !!! Όσο πλησιάζω , συναντώ μερικούς δρομείς που έχουν αφήσει τον σταθμό και συνεχίζουν την διαδρομή !! Με μερικούς – ας μην γνωριζόμαστε - αλλάζουμε ευχές υπό το φως των φακών μας !!
Φτάνοντας στον σταθμό (32ο χιλ ) , το καλωσόρισμα ήταν πολύ εντυπωσιακό από τους ανθρώπους πού βρίσκονται εκεί : συνοδοί , εθελοντές , θεατές …!!!Σβήνω τον φακό μου αρχικά … Ακριβώς δίπλα από τον σταθμό είναι και μερικές καφετέριες της πόλης !!! Ο σταθμός είναι πλούσιος από διατροφικά στοιχεία κλπ . Είναι όμως και στενόχωρος …στριμωχτός . Σχεδόν πατάμε ο ένας τον άλλον . Οι εθελοντές πρόθυμοι να μας εξυπηρετήσουν σε ότι χρειαζόμαστε ! Κοιτάζω το ρολόι μου και η ώρα είναι 11:30 . ‘’Είμαι πολύ πιο γρήγορα από πέρυσι ‘’ , σκέφτομαι !!! Εντοπίζω μια καρέκλα και κάθομαι , έτσι ώστε να ξεκουραστώ λίγο , για όση ώρα μείνω εδώ . Ο σταθμός εδώ , αποτελεί και σημείο αποκλεισμού : Αν σε 8 ώρες δεν έχει φτάσει κάποιος δρομέας , τότε του απαγορεύεται να συνεχίσει …Δηλαδή ,όσοι προλάβουν και φτάσουν εδώ έως την 01:00 !!!
Βλέπω γνωστούς μου δρομείς να είναι από πιο πριν εδώ και να είναι χαλαροί …μου κάνει εντύπωση αρχικά αυτό , αλλά μετά από λίγο καταλαβαίνω ότι έχουν δηλώσει ‘’εγκατάλειψη ‘’ και έτσι δεν ανησυχούν !! Εδώ ακούω ότι ήδη υπάρχουν κάπου 40 εγκαταλείψεις έως τώρα και μερικές λιποθυμίες …’’Ωχχχ , σφαγή θα γίνει μ αυτή την ζέστη ΄΄ σκέφτομαι …Ο σταθμός εδώ στο Λιτόχωρο είναι και μια ‘’παγίδα΄΄ , όπως άλλωστε το λένε σωστά πολλοί , διότι είναι μέσα στην πόλη και …βολεύει σε πολλά πράγματα !!!
Εφοδιάζω το παγούρι μου . Τρώω κι ένα πιατάκι ριζότο υπέροχο ! Και 2 κομμάτια καρπούζι . Κι εδώ πάλι , μου προσφέρουν ‘’σαλτ στικ’’ και πάλι δεν παίρνω ! Αναζητώ μήπως και βρω μπύρα να την πάω στον εθελοντή να τον τρελάνω , αλλά δεν υπήρχε . Μάλιστα ζήτησα από το γκαρσόνι δίπλα από την καφετέρια , αλλά δεν μου έδωσε !!! Αλλάζω 2-3 κουβέντες με μερικούς εθελοντές κ φίλους δρομείς και αναχωρώ !!!
Ανάβω πάλι τον φακό μου . Δρομείς έρχονται προς τον σταθμό….Ένας με ρωτάει αν είναι μακριά !!!!
Τώρα αρχίζει ένα ανηφορικό κομμάτι της διαδρομής…είναι περίπου στα 4 χιλόμετρα σύνολικά … το υπολογίζω να το κάνω κάπου σε 90 λεπτά …δύσκολο κομμάτι ….ο βηματισμός μου είναι αργός , δεν βιάζομαι , ξέρω ότι είμαι σε καλό χρόνο…ακολουθώ τα σήματα του μονοπατιού…ακούω τα τριζόνια ‘’ να το λένε ‘’…Βαθιά , χαμηλά ακούω μερικούς από τους ήχους της πόλης …κι από πάνω μου όλα τα αστέρια και ο καθαρός από σύννεφα ουρανός !!! Αρκετά πιο μπροστά μου , βλέπω ένα φώς από τον φακό δρομέα….υπολογίζω έτσι την πορεία του μονοπατιού , την κλίση του εδάφους ...Ο ιδρώτας κυλάει καλά : κάθε σταγόνα που στάζει από την μύτη μου αντιστοιχεί σε …δυό βήματά μου !!! Και αυτή η ρυθμική ροή , με ακολούθησε σχεδόν μέχρι τέλους !!! Με πλησιάζει ένας δρομέας …Βλέποντας την μπλούζα μου , με αναγνωρίζει και μου λέει : ΄΄ Φίλε Παναγιώτη , ξέρεις ότι είσαι πολύ γνωστός?? Μάλλον το ξέρεις ε?? Σε παρακολουθώ και διαβάζω το μπλογκ σου και τις περιγραφές σου , τα γράφεις πολύ απλά φίλε , κάνεις και το πιο δύσκολο και φαίνεται εφικτό , συγχαρητήρια ΄΄ . Γελάω δυνατά και γυρίζω να τον δω …πιάνουμε κουβεντούλα για λίγο …είναι από την Κατερίνη ..μετά από λίγο με αφήνει και φεύγει μπροστά !!!
Κάπου 70 λεπτά αργότερα , πλησιάζω στον επόμενο σταθμό , στην θέση Σταυρός (36ο χιλ. ) . Σκέφτομαι ότι εδώ έχω και το drop bag μου …Φέρνω στο νου μου , τα πράγματα που έχω βάλει εκεί μέσα και ποια από αυτά –τελικά- θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσω , έτσι ώστε όταν φτάσω εκεί να μην χρονοτριβώ !! Οι εθελοντές είναι καλά οργανωμένοι εδώ : με το που φτάνουμε , αμέσως μας δίνουν τα σακίδια μας , μας προσφέρουν φαγητό κλπ . Μερικοί δρομείς είναι αναποφάσιστοι αν θα συνεχίσουν η όχι ….Είναι μια ομάδα 3 ατόμων , τρέχουν μαζί αλλά τώρα ο ένας μάλλον θέλει να σταματήσει …δεν αισθάνεται καλά . Και είναι ευκαιρία τώρα διότι αν πεί αργότερα να σταματήσει , θα βρίσκεται μέσα στο δάσος , αδύνατον να τον βοηθήσει κάποιος , θα πρέπει να έχει δικές του δυνάμεις για να επιστρέψει στον σταθμό …Αρχικά εφοδιάζω τα παγουράκια μου με ισοτονικό και χυμό . Και το παγούρι μου με νερό. Παίρνω το καπέλο μου με τα πλαϊνά πτερύγια , τα γυαλιά μου …Αφού ετοιμάζομαι ,μετά κάθομαι και τρώω ένα πιάτο κοτόσουπα …και δεύτερο !!! Έχουν πολλά καλούδια κι εδώ αλλά δεν θέλω να …σοκάρω με πολλά κ διάφορα τον οργανισμό !!
Η ώρα που ξεκινώ ήταν περίπου 1:30 τα μεσάνυχτα !!! ( Οι 3 δρομείς ακόμη προσπαθούν να δουν τι θα κάνουν τελικά και έτσι τους αφήνω …) .Ο επόμενος σταθμός ήταν στα 9 χιλ. περίπου , υπολογίζω κάπου 2 ώρες για εμένα . Μπροστά μου προχωρούν 2 δρομείς , μάλλον πρώτη φορά θα είναι σ αυτόν τον αγώνα ακούγοντας την ομιλία τους …Η διαδρομή στο μεγαλύτερο μέρος της είναι επίπεδη…εντάξει έχει και τα ανηφορικά της τμήματα φυσικά ...μονοπάτι πάντα …τρέχω χαλαρά , μόνος μου στο μεγαλύτερο τμήμα του μονοπατιού ….σε δυό σημεία όπου συναντώ τρεχούμενα νερά γεμίζω το μισόλιτρο παγούρι μου …δεν ανησυχώ για έλλειψη νερού , άλλωστε έχω την τακτική μου που την τηρώ και δεν την λησμονώ καθόλου , ελέω καύσωνα !!! Πλησιάζοντας προς τον επόμενο σταθμό ακούω την γεννήτρια ρεύματος …αναπτύσσω ταχύτητα …κατηφορική η πορεία…
Ώρα άφιξης στον σταθμό Κορομηλιάς (45ο χιλ. ) 03:15 το πρωί !! Σκέφτομαι ότι μετά από αυτόν τον σταθμό έχουμε ανηφοριά καλήηηηη !!Καλημερίζω τους εθελοντές !!!! Εφοδιάζομαι με νεράκι …εδώ –δεν το περίμενα , ήταν έκπληξη για μένα - πίνω και ένα milco που διέθεταν !! Παπούτσια , κάλτσες κλπ δεν έχω πρόβλημα κανένα , δεν κάνω αλλαγές . Τρώω μερικά ψωμάκια τοστ , σταφίδες , ξηρούς καρπούς και ΄΄ εγκαθιστώ ’’ στον εγκέφαλο την τρανή ανηφοριά που με περιμένει μέχρι την Πετρόστρουγκα , έτσι ώστε να μπορέσω να μην…υποταχτώ !!! Κάποιοι δρομείς , έχοντας γνώση των δυνάμεων τους , παίρνουν την απόφαση και δηλώνουν ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ….Πιο πέρα ακούω από τους ασυρμάτους των διασωστών και εθελοντών ότι οι δηλωθέντες δρομείς που έχουν εγκαταλείψει έως τώρα τον αγώνα , είναι κάπου στους 45 !!! ΄΄ Πω πω …και ακόμη δεν φτάσαμε στα μισά του αγώνα …΄΄ σκέφτομαι !! Αισθάνομαι καλά στην υγεία μου …ακόμη δεν έχω κάποιο σύμπτωμα που να με κάνει να σκέφτομαι αρνητικά !!!
Μ αυτά και με τα άλλα , ξεκινά το ανηφορικό ταξίδι μου , αργά αργά , μασουλώντας παράλληλα ένα ψωμάκι του τοστ !!!. Απομακρυνόμενος από τον σταθμό , οι φωνές και γενικότερα η φασαρία των εθελοντών και των δρομέων , εξασθενεί ,μέχρι και που εξαφανίζεται … Σε λίγο δεν ακούγονταν τίποτα άλλο , πέρα από την ρυθμική αναπνοή μου , τα βήματά μου και τον ξερό ήχο των μπατόν κάθε φορά που χτυπούν σε καμία πέτρα !!
Πιο ψηλά , μακριά μου , εντοπίζω το φως από δύο φακούς…καταλαβαίνω ότι θα είναι κάποιων δρομέων που προηγούνται ( Σε τέτοιους αγώνες , ίσως να είναι καλύτερα ναπηγαίνει με παρέα κανείς …αλλά πάλι εγώ νομίζω είναι θέμα χαρακτήρα ) …Σιγά σιγά , όσο πλησιάζει η ώρα , τους πλησιάζω …Κάποια στιγμή , τους βλέπω στα 10 μέτρα μπροστά μου …να είναι καθισμένοι κάτω , ο ένας αριστερά κ ο άλλος δεξιά του μονοπατιού ( ίσα που περνούσα ανάμεσά τους ) , να έχουν τα μπατόν τους ανάμεσα στα πόδια τους…να έχουν βγάλει τα σακίδιά τους…γενικώς να είναι ΄΄ χύμα ΄΄ … Οσο τους πλησιάζω , διακρίνω την κούραση και την ταλαιπωρία στα πρόσωπά τους . Στο μυαλό μου έρχεται μια εικόνα που με κάνει και στεναχωριέμαι πάντα : Τους παρομοίασα σαν να ήταν 2 νεογέννητα πουλάκια που μη έχοντας δημιουργηθεί όλα τα φτερά τους , στην προσπάθειά τους να βγούν από την φωλιά τους και να πετάξουν , έπεσαν στο έδαφος και τώρα είναι μαζεμένα , τρομαγμένα , κουρνιασμένα και …αναμμένουν (…) . Ρωτάω αν χρειάζονται κάτι και μου απαντούν πως όλα είναι εντάξει . Τους μιλώ δίνοντάς τους (πιστεύω ) θάρρος και τους αφήνω …
Η ανάβαση συνεχίζεται , πάντα αργά , σιωπηλά . Η ζέστη αν και πρωινή ώρα που περίμενα να βρω λίγη δροσιά , είναι εκεί και προσπαθώ να φανταστώ τι θα συμβεί όταν ξημερώσει η μέρα (??) . Ο ιδρώτας ρέει ρυθμικά εξ αρχής : κάθε δύο βήματά μου , στάζει και μια σταλαγματιά ιδρώτα από την άκρη της μύτης μου !! Ξαφνικά , από την αντίθετη κατεύθυνση βλέπω έναν φακό να έρχεται γοργά προς τα κάτω : είναι ένας δρομέας , που μάλλον αποφάσισε να εγκαταλείψει και γυρίζει στον σταθμό της Κορομηλιάς …
Πλησιάζω ακόμη έναν δρομέα που ανεβαίνει χαλαρά και εμφανώς κουρασμένο…Όταν με αντιλαμβάνεται , με ρωτάει δυνατά , συνεχίζοντας την ανάβασή του : ΄΄ Ρε φίλε , μήπως ξέρεις σε τι υψόμετρο είμαστε τώρα ? ΄΄ . Γελάω και του απαντώ : ΄΄ Εσύ ρε φίλε έχεις το σούπερ ρολόι στο χέρι σου που λέει σχεδόν τα πάντα και ρωτάς εμένα ?? Δεν ξέρω τι υψόμετρο έχουμε εδώ , αλλά ξέρω ότι στο καταφύγιο (Πετροστρουγκα ) έχει 1945 και από όσο μπορώ να καταλάβω από το που βρισκόμαστε , θα φτάσουμε σε μισώ ώρα περίπου ΄΄ !!! Σταματάει και φωνάζει ΄΄ΡΕ ΦΙΛΕ ΕΧΕΙς ΔΙΚΙΟ΄΄ και –σαν να τον ξύπνησα ! - αρχίζει να σκαλίζει το ρολόι του…Μετά από λίγο μου λέει …΄΄ Είμαστε στα 1700 , θέλουμε άλλα 250 μέτρα ακόμη , έχεις δίκιο ΄΄ . Τον προσπερνώ και συνεχίζω …Ψηλά –αν και είναι ακόμη σκοτεινά - η μέρα φαίνεται να πλησιάζει …Μετά από λίγο , ακούγονται οι φωνές από τον σταθμό …
Φτάνοντας στον σταθμό της Πετροστρουγκας ( 50ο χιλ. ) οι εθελοντές όλοι μαζί μας υποδέχονται χειροκροτώντας !!! Η ώρα είναι 05:15 αν θυμάμαι καλά . Τα φωσφόριζε γιλέκα τους αντανακλούν στο φως του φακού μου !! Πλησιάζοντάς τους , τον σβήνω για να μην τους τυφλώνω . Ο πάγκος τροφοδοσίας είναι πλούσιος , αλλά αυτά που θέλω δεν τα βλέπω …Σκεπτόμενος , τι να πάρω να φάω , από αυτά που διαθέτουν , αστειεύομαι μαζί τους όταν ένας εθελοντής μου …αναλύει την πραμάτεια που έχουν !!! : Του λέω δήθεν σοβαρός σοβαρός ΄΄ Φίλε μου , δύο ερωτήσεις θέλω να σου κάνω και θέλω δύο απαντήσεις καταφατικές μόνο , όχι αρνητικές ΄΄ Τσαι του βουνού με μέλι έχεις ??΄΄ Μου απαντάει ΟΧΙ και εγώ κλείνω τα μάτια και στραβομουτσουνιάζω !!! Συνεχίζω , ΄΄Μήπως έχεις κοτόσουπα , ( όπως πέρυσι ) ?? ΄΄ και πάλι παίρνω αρνητική απάντηση , χτυπώντας τα χέρια μου στο τραπέζι και φωνάζοντας ΓΙΑΤΙΙΙΙ !! -) . Τα είχε παίξει ο καημένος ο εθελοντής !!!! Αμέσως του σκάω ένα τεράστιο χαμόγελο , βουτάω 3 ψωμάκια του τοστ και τους αποχαιρετώ !!! ( Όμως , αυτά αλήθεια , ήθελα . Αυτά με τονώνουν . Άλλωστε ήταν σχεδόν η ώρα που λαμβάνω το πρωινό μου καθημερινώς , οπότε θα ήταν όλα μια χαρά !!! )
......συνεχιζεται παρακάτω !!!!
https://panosmaltezos.wordpress.com |
|
|
Etien
Master Forum-Runner
5171 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/08/2017 : 08:58:10
|
 ...Η συνέχεια !!
---------------------------------------------------------------------
Μερικά λεπτά αργότερα , σβήνω τον φακό μου , το μονοπάτι είναι ορατό παρά το λίγο σκότος που επικρατεί ακόμη …Ακούω τα πρωινά τιτιβίσματα των πουλιών…Ανηφορική η πορεία και στο μυαλό μου έρχεται η –γνωστή - διαδρομή μέχρι το Οροπέδιο ( …) .
Λίγο πιο ψηλά , εντοπίζω μπροστά μου στα 50 μέτρα έναν δρομέα ,κουρνιασμένο , αποκαμωμένο , νυσταγμένο , να είναι καθισμένος σε μια πέτρα . ΄΄ Ας του κάνω λίγη πλάκα , αλλά και να τον ξεγελάσω , να τον σηκώσω να συνεχίσει ΄΄ σκέφτομαι και του λέω πλησιάζοντάς τον : ΄΄ Από πιο ψηλά έχει πολύ καλύτερη θέα για να δεις την Ανατολή του Ήλιου άντε σήκω να πάμε μαζί ΄΄ !!! Με κοιτάζει με ένα χαμένο βλέμμα και με ρωτά ξέπνοος και απορημένος : ΄΄ Από πού βγαίνει ο Ήλιος?? ΄΄ . Αρχικά χασκογελώ και τον κοιτάζω , πιστεύοντας ότι μου κάνει πλάκα κι αυτός …αλλά όσο πιο πολύ τον κοιτάζω για να εντοπίζω ένα δείγμα ότι μου κάνει πλάκα , διαπιστώνω πως , αλήθεια , έχει αποπροσανατολιστεί και μου το επιβεβαιώνει κι ο ίδιος όταν τον ρωτάω !!! Αλλά δεν είναι μόνο ο αποπροσανατολισμός του , είναι και θέμα αντίληψης ( να το πω χονδρικά ), αφού κάτω στον Ορίζοντα , διακρίνονται ξεκάθαρα η θάλασσα και τα πανέμορφα χρώματα της Ανατολής , λίγο πριν βγει ο Ήλιος !!! ΄΄ Αντε σήκω να πάμε μαζί ΄΄ του ξαναλέω …..΄΄ Δεν μπορώ ρε φίλε , θέλω να ξεκουραστώ ΄΄ μου απαντά . Επιμένω ΄΄ Ε καλά μπορώ να σε περιμένω 2 λεπτά ΄΄ και κάθομαι κι εγώ στην πέτρα , όπου όμως σε 30΄΄ ξανασηκώνομαι και του λέω : ΄΄ Φεύγω , πάω για το Οροπέδιο , από εκεί θα δω την Ανατολή ΄΄ και αρχίζω να περπατώ . Ακούω πίσω μου την προσπάθεια που καταβάλει να σηκωθεί και με ακολουθεί αρχικά και μετά από λίγο με προσπερνά !!! Τον βλέπω στα 25 μέτρα μακριά μου , ψηλά , από το κίτρινο χρώμα του μπουφάν που φοράει . Αρχίζει να ανεβαίνει στην Χοντρομεσοράχη …του φωνάζω ότι ακολουθεί λάθος διαδρομή ( αν και δύσκολη , είναι πιο σύντομη ) και ότι πρέπει να ακολουθήσει την κλιμακωτή διαδρομή που είναι η νόμιμη . Μου φωνάζει ότι εκείνη είναι η σωστή και πώς κάνω λάθος . Τον αφήνω και ακολουθώ την κλιμακωτή , αναρωτώμενος μέσα μου για το ποια εκ των δύο διαδρομών εδώ είναι η σωστή … Ανά διαστήματα , γυρίζω το κεφάλι μου πίσω , στέκομαι για μερικά δευτερόλεπτα και απολαμβάνω τον Ήλιο που αργά αργά αναδύεται ! Και μονολογώ: ΄΄Βγές …βγές και ψήσε μας τώρα , παίξε μαζί μας , γέλασε με την ψυχή σου κι εσύ ΄΄ .Ξεκινά το αλπικό μέρος του βουνού . έως τώρα ήμασταν μέσα στα δέντρα !!!
Ανεβαίνω όσο γοργά μπορώ . ( Στόχος μου είναι να φτάσω στο Μεσοράχι γρήγορα , να κερδίσω λίγη σκιά κατά την ανάβαση του Γολγοθά προς Σκολιό ) .
Είχα φτάσει στα μισά σχεδόν της ανάβασης προς Σκούρτα , όταν είδα κι άλλους δρομείς να ακολουθούν την ίσια ανηφορική διαδρομή . Τους έκανα νόημα ότι είναι λάθος , αλλά με έγραψαν κανονικά . Τέλος πάντων …
Στην Σκούρτα , έρχονται στο μυαλό μου μνήμες από την προ ενός μήνα πεζοπορική εκδρομή που είχαμε κάνει και ανεβοκατεβήκαμε από εδώ …Μετά από λίγο βγαίνω στον Λαιμό και αρχίζω να τρέχω χαλαρά , εν μέσω ελαφριάς ομίχλης …Υπολογίζω –και δεν έπεσα έξω – πως θα είμαι στο Κάκαλος γύρω στις 7 το πρωί !!! Ώσπου να περάσω Λαιμό , Πέρασμα Γιόσου και Οροπέδιο , το μάτι μου ερευνά γύρω γύρω μήπως και δω κανένα αγριόγιδο να βόσκει το πρωινό του , αλλά όχι …΄΄ Δεν είμαι τυχερός σήμερα ΄΄ σκέφτομαι !!
Τα χιόνια που είχα συναντήσει πριν έναν μήνα στο Οροπέδιο , τώρα έχουν φύγει . Το έδαφος είναι στεγνό . Η σκιά μου προηγείται (!!!) …πολύ μπροστά μου , μιας και είναι πρωί ακόμη …κάνω πρόχειρους υπολογισμούς …αν δεν με πειράξει η ζέστη θα φτάσω στα περσινά περίπου χρονικά όρια μου , δεν ανησυχώ…μακριά μπροστά διακρίνω το καταφύγιο …και κουκίδες δρομέων να προχωρούν προς εκεί…και ακούω και τα μεγάλα κουδούνια που ανακοινώνουν την κάθε άφιξη δρομέα !!! Ετσι έγινε και σε μένα !!!
Ωρα 7 πρωί 1η Ιουλίου , ακριβώς , φτάνω στο καταφύγιο Κάκαλος ( υψ. 2650 / 56ο χιλ. ) . Καλημερίζω τους εθελοντές …με καταγράφουν …παραγγέλνω τσάι του βουνού με δύο κουταλιές μέλι και μια κοτόσουπα , τα οποία έρχονται άμεσα !! Ακούω ότι χτες – εκεί στην κορυφή σχεδόν - είχε 23 βαθμούς θερμοκρασία ( κάτι που έχει να γίνει από 10 έτη πριν ) και αναλογίζομαι τι θα γίνει αργότερα σήμερα …΄΄ Να φύγω γρήγορα όσο μπορώ , να κατέβω χαμηλά , να βρω σκιά… ΄΄ . Συγχαίρω φωναχτά τον …μάγειρα (!!!) του καταφυγίου , ο οποίος περνά από μπροστά μου κάποια στιγμή και κάνω πως δεν τον γνωρίζω ( αλλά τον είχα γνωρίσει πριν ένα μήνα και αυτόν και τους υπόλοιπους που είναι οικοδεσπότες του καταφύγιου. ) και σταματά , με κοιτάζει , ψάχνει μέσα του να βρει από πού με ξέρει . Δεν τα καταφέρνει –και πως είναι δυνατόν , αφού αυτή τν εποχή έρχονται στον Όλυμπο πάρα πολλοί άνθρωποι , φίλοι των βουνών – και του θυμίζω εγώ !! Αγκαλιές κλπ , βγαίνουν και τα υπόλοιπα παιδιά έξω , μιλάμε λιγάκι και φεύγω γοργά γοργά !!!
Το μονοπάτι με οδηγεί καθαρά για τον Θρόνο του Δία . Ο Ήλιος είναι πίσω μου προς το παρόν . Ξαφνικά βλέπω –πάνω στο μονοπάτι – ένα αγριόγιδο να βόσκει !!! Δεν το βλέπω να ταράζεται , αλλά με κοιτάζει να πηγαίνω προς τα πάνω του . Αναρωτιέμαι τι να λέει για εμάς … !!! Συνεχίζει να βόσκει ακόμη ξέγνοιαστο . Το παρατηρώ : Το τρίχωμά του είναι κοντό , σγουρό , χρώματος καφέ και η ουρίτσα του επίσης κοντή κοντή !! Επίσης τα κέρατά του είναι κοντα , σκληρά και φυσικά δυνατά !! Με το που φτάνω στα 3 μέτρα , αεράτα , την κάνει με μεγαλούτσικα …άλματα !!!
Στο μονοπάτι , μπροστά από τον Θρόνο , σε ένα σημείο με μικρή χιονούρα , συναντώ μερικούς πεζοπόρους να έρχονται από την αντίθετη πλευρά . Αμέσως κάνουν στην άκρη και περνώντας τους ευχαριστώ και αυτοί με συγχαίρουν και μου εύχονται καλή συνέχεια !! Όσο πλησιάζω στο τέλος του μονοπατιού , στην στροφή που μας οδηγεί προς τα Ζωνάρια , εντοπίζω 2 άτομα να στέκονται εκεί , με σακίδια . Καταλαβαίνω ότι είναι φωτογράφοι του αγώνα . Μιλάμε , ενώ τρέχω χαλαρά , τους συγχαίρω για την προσπάθειά τους . Βρίσκονται εδώ από την προηγούμενη ημέρα , για εμάς !!!
Μετά την στροφή το μονοπάτι είναι ελαφρώς κατηφορικό . Κοιτάζω ψηλά δεξιά και βλέπω το Λούκι , που οδηγεί στην κορυφή του βουνού , τον Μύτικα . Εκεί , μια 10μελής ομάδα με πολύχρωμα κράνη , γιλέκα ασφαλείας κλπ εξοπλισμό , επιχειρούν ανάβαση!!!
Το μονοπάτι μου , είναι αρκετά κατηφορικό , πετρώδες και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή , για να μην στρίψει κανένα πόδι !! Αναπτύσσω ταχύτητα , συναντώ ακόμη έναν φωτογράφο , μιλάμε όσο περνώ από μπροστά του , περνώ ακόμη μία – μεγαλούτσικη - χιονούρα , το σημείο μάλιστα έχει και σχοινί ασφαλείας . Κι άλλοι πεζοπόροι –ορειβάτες έρχονται , πρωινοί πρωινοί , από απέναντί μου και οι οποίοι βλέποντας μου την ταχύτητα που κατεβαίνω και πάω σχεδόν καταπάνω τους , πιάνουν την άκρη γρήγορα !!! Τους καλημερίζω και μου εύχονται με την σειρά τους καλό αγώνα!!
Ωρα 07:30 φτάνω στο Μεσοράχι ( υψ.2490μ. /59ο χιλ. ) . Στέκομαι για 10 δευτερόλεπτα , καταγράφουν τον αριθμό μου . Κι εδώ υπάρχει ώρα αποκλεισμού στις 18 ώρες .Άρα , όσοι είναι τυχεροί-ες και περάσουν μέχρι της 11 ώρα . Ακούω που μιλούν για τους εγκαταλείψαντες δρομείς , ο αριθμός όλο και μεγαλώνει …
Αρχίζει τώρα το πλέον ανηφορικό τμήμα της διαδρομής , ο Γολγοθάς , όπως το έχουν ονομάσει που θα μας οδηγήσει στην δεύτερη ψηλότερη κορυφή του βουνού , στο Σκολιό !! Η ανάβαση είναι αργή πολύ , τα μπατόν με βοηθούν . Ευτυχώς , για την ώρα έχω σκιά …Μπροστά και ψηλά εντοπίζω μερικούς δρομείς να κινούνται με τον ίδιο βηματισμό , άλλοι να κάθονται στο έδαφος για να ξεκουραστούν λιγάκι.Ο ιδρώτας στάζει κανονικά !!! : Κάθε δύο βήματα , μια σταλαγματιά ιδρώτα στάζει από την μύτη μου !! Απίστευτο αυτό !! Γενικότερα είμαι καλά , δεν έχω κάποιο θέμα και χαίρομαι γι αυτό ΄΄Μπράβο , καλά το πάς , συνέχισε Παναγιώτη !! ΄΄ αυτό/επιβραβεύομαι !! χα χα !!
Στα μέσα της ανάβασης , συμβαίνει πάλι κάτι που μου συνέβη και πέρυσι : Ακούω πίσω μου ανάσες , σαν κάποιος να έρχεται βιαστικά . Γελάω δυνατά και δεν πιστεύω αυτό που συμβαίνει , φέτος δεν ξαφνιάστηκα ( Πέρυσι , όταν άκουσα τις ανάσες , λέω ΄΄τι , υπάρχει δρομέας που ανεβαίνει τρέχοντας εδώ ?΄΄ και γυρίζοντας βλέπω …έναν σκύλο να ανεβαίνει ταχύτατα την ανηφοριά και – μάλλον – να πηγαίνει να συναντήσει την παρέα του !!! ) και γυρνώντας βλέπω τον γνωστό σκύλο να ..επαναλαμβάνει το περσυνό !!!
Α π ί σ τ ε υ τ ο παιδιά !!! Πως γίνεται αυτό? Εφέτος συνάντησα δύο ΙΔΙΕΣ περιπτώσεις ,τα ίδια πρόσωπα , στα ίδια σημεία με πέρυσι , στις ίδιες ώρες !!!! Α π ί σ τ ε υ τ ο !!!!!
Από τα μισά της ανάβασης και μετά , θα έχω παρέα μόνιμα πλέον τον Ήλιο !!! Βγάζω και φοράω το καπέλο και τα γυαλιά μου…Συναντώ και μια 4μελής οικογένεια , ξένων , τουριστών που ξεκουράζονται εδώ και βγάζουν σέλφι ! Εξασκώ και τα Αγγλικά μου όπως καταλαβαίνετε !!!
Όσο πλησιάζω στην κορυφή , λοξά αριστερά βλέπω τον σταθμό που υπάρχει στο Σκολιό ( υψ.2910 / 60ο χιλ ) . Στρίβω προς τα εκεί και ο Ήλιος είναι πίσω στην πλάτη μου … Μετά από 56 λεπτά ανάβασης φτάνω εκεί , ο σταθμός δεν έχει τροφοδοσία , μόνο καταγραφή !! Απολαμβάνω την πανέμορφη θέα , κατόπιν την διαδρομή που με περιμένει , γίνεται η καταγραφή μου και συνεχίζω . Το μονοπάτι είναι πετρώδες , εύκολο και κατηφορικό . Τρέχω χαλαρά πάντα . Συναντώ δύο δρομείς που συμβουλεύονται …χάρτη !! Καταλαβαίνω ότι θα είναι πρώτη τους φορά - στον Όλυμπο γενικότερα ίσως !!! - και απλά τους καλημερίζω και τους αφήνω πίσω μου .Κάνω πάλι τους υπολογισμούς μου , όλα πάνε καλά ! Ωραία ΄΄ εύγε Παναγιώτη ΄΄ !!!
Μετά από 10-15 λεπτά , αρχίζουμε και ανηφορίζουμε αργά αργά και μετά από μισή ώρα περίπου φτάνω στον Α. Αντώνιο ( υψ.2605 / 63ο χιλ ) . Ο εθελοντής καταγράφει τον αριθμό μου και μου υποδεικνύει προς τα πού να συνεχίσω , αν και είναι ευδιάκριτο ! Αρχίζει ένα πολύ κατηφορικό , χωμάτινο και με μεγάλες πέτρες , τμήμα του αγώνα …Μπροστά μου , σε κοντινή απόσταση , προχωρούν 3 δρομείς ακόμη , πηγαίνουμε πολύ γρήγορα , τα μπατόν ευτυχώς φροντίζουν και μας προστατεύουν από στραβοπατήματα , υπερβολική ταχύτητα κ.α. και ο Ήλιος πίσω αριστερά μας . Δέντρα δεν υπάρχουν εδώ έτσι ?!!!
Ώρα 09:50 φτάνουμε όλοι μαζί , στον σταθμό Μπάρα ( υψ.2370 /63ο χιλ. ) Υπάρχει ένας πλούσιος μπουφές εδώ με τρόφιμα και υγρά . Εγώ φροντίζω για να γεμίσω το παγούρι μου , ξεπλένω το πρόσωπό μου από τον ιδρώτα και το ξεραμένο αλάτι και πίνω άφθονο νερό . Ένας από τους δρομείς έχει αρπάξει ένα πιάτο καρπούζι και …του αλλάζει τα φώτα !!! Προλαβαίνω και τρώω 2 κομματάκια !! Εκεί συναντώ και τον εθελοντή Κώστα , λάτρη του βουνού , φωτογράφο κλπ !! Βγάζουμε μερικές φωτογραφίες – και τον ευχαριστώ – μας ενημερώνει ότι επόμενος σταθμός με νερό θα είναι μετά από …17 χιλ.(!!!) και καλό θα ήταν να εφοδιαστούμε με επιπλέον νερό από εδώ !!! Από τον ασύρματο των εθελοντών ακούω ότι ΄΄ στο Οροπέδιο μέχρι 9 το πρωί έχουν περάσει 45 δρομείς ΄΄… καταλαβαίνω ότι αναμένονται κι άλλες εγκαταλείψεις η αποκλεισμόι (αν αναλογιστούμε ότι από Μεσοράχι μέχρι Σκολιό θέλει 45 λεπτά το λιγότερο ) ...
Για λίγο έφερα στο μυαλό μου την διαδρομή που με περιμένει μέχρι εκεί . Επίπεδη σχετικά και κατηφορική και με Ήλιο φούλ από πάνω μου !! Αρχικά σκέφτομαι να πάρω ένα μπουκάλι επιπλέον μαζί μου , αλλά θα μου δημιουργούσε άλλα θέματα και έτσι το ξεχνώ. Αποφασίζω να συνεχίσω όπως είμαι μέχρι τώρα . Εκτός από νερό , έχω περίπου 400ml χυμό και άλλα τόσα ισοτονικό , οπότε άνετα με φτάνει η ενυδάτωση μέχρι εκεί !!! Αποχαιρετώ τους εθελοντές και τους δρομείς που …στρογγυλοκάθισαν εκεί (!!!) και ξεκινώ .
Με γοργό βηματισμό , ακολουθώ το μονοπάτι και την σηματοδότηση !! Χαζεύω το τοπίο γύρω μου , ηλιόλουστο και πράσινο !! Μπροστά μου μακριά , πηγαίνουν ακόμη δυο δρομείς …Μετά από 5 χιλ. τελειώνει το επίπεδο μέρος .
Στο 69ο χιλ . υπάρχει ακόμη ένας σταθμός (Σκαμνιά) καταγραφής δρομέα.Η ώρα είναι 11 . Εδώ , ένας δρομέας , από Κομοτηνή , πιο μεγάλος από εμένα ( Μωραίτης λέγονταν ) μου προσφέρει μια μπάρα ενεργείας . Στην αρχή κοντοστέκομαι , λέω να μην μπλέξω με …άγνωστες για μένα τροφές , αλλά τελικά ενδίδω και μασουλάω ένα κομμάτι !!! Και μετά αρχίζουμε μαζί μια τρελή , επώδυνη κατάβαση , μήκους 12 χιλιομέτρων . Το μονοπάτι είναι κατηφορικό , κλιμακωτό και πέρα-δώθε …και ο Ήλιος από πάνω τώρα ,…μας ζεσταίνει καλά !!! Προσπαθώ να διακρίνω κάποιον δρομέα στα χαμηλά , να δω πόσο κάτω θα πάμε , αλλά δεν μπορώ να εντοπίσω κάποιον ! Συναντούμε και μερικές τεράστιες αγελάδες , που μας κοιτούν χαλαρές !!!! Τους μιλώ , τις χαιρετίζω κανονικά σαν σε ανθρώπους !!! Στα τελευταία 4 χιλ της κατηφόρας , μπροστά μας , πηγαίνουν δύο δρομείς μαζί . Συμβουλεύονται συνεχώς τα ρολόγια τους , αναρωτιέμαι γιατί …
Φτάνουμε στον σταθμό Χαρβαλόβρυση (υψ. 1280 / 76ο χιλ ) !! Δύο εθελοντές εκεί μας φροντίζουν , γεμίζω τα παγουράκια μου με νεράκι .Ξεπλένομαι στο πρόσωπο . Μου προσφέρουν και άλλα …Γρήγορα τους αποχαιρετώ και συνεχίζω . Μπροστά μου έχω χωματόδρομο ( εδώ πέρυσι έριχνε πολύ βροχή …πολύ λάσπη… ! ) που τον τρέχω για αρκετή ώρα και αρχίζουν και εμφανίζονται δέντρα !!! Όπου είναι εφικτό , τρέχω υπό σκιάν …Μερικές φορές περπατώ γοργά ….μετά ξανατρέχω …κοκ!!! Αυτοκίνητα που περνούν , οι επιβάτες τους μας χαιρετούν χαμογελαστοί και μας εύχονται καλή συνέχεια!
80ο χιλιόμετρο , σταθμός Μπιχτέσι και η ώρα 1 το μεσημέρι !!Εφοδιασμός νερού. Το ισοτονικό μου κοντεύει να τελειώσει ..το ίδιο κ ο χυμός μου . Αλλά δεν με νοιάζει , για 20 χιλ πάω και με νερό ! Ξεπλένω / δροσίζω , το πρόσωπο και τα χέρια μου ! Βάζω νερό και στον χυμό και στο ισοτονικό, αραιώνονται αλλά δεν με πειράζει , μου αρκεί να έχω ενυδάτωση στην διαδρομή που απομένει !!Πηγαίνω κάτω από το δέντρο με την καλή σκιά όπου είναι ο σταθμός τροφοδοσίας !! Τρώω 2-3 φέτες καρπουζάκι δροσερό και αναχωρώ σβέλτα σβέλτα !!!
Ακολουθώ τον χωματόδρομο κανονικά …το καπέλο και τα γυαλιά δίνουν την απαραίτητη προστασία κανονικά , δεν διακρίνεται κανένας δρομέας μπροστά μου… Πέρυσι , εδώ είχα ψιλοχαθεί , έχασα κάπου 60 λεπτά …αλλά εφέτος δεν θα επαναληφτεί !!!Με γοργό βηματισμό ακολουθώ τον δρόμο , έχει ανηφορίσει τώρα αλλά ευτυχώς υπάρχει σκιά περιοδικά !! Μετά από αρκετή ώρα , εντοπίζω το μονοπάτι και χώνομαι μέσα του , κάτω από τα πανήψυλα δέντρα και την σκιά τους ! Όπου με βολεύει τρέχω , ειδάλλως περπατώ … Είμαι σε καλή κατάσταση …Προσπερνώ και παράλληλα χαιρετίζω έναν δρομέα ακόμη …Κάνω πάλι τους υπολογισμούς μου …μπορεί να τερματίσω και πρίν τις 23:30 ώρες …΄΄ ωραία –σκέφτομαι- θα βελτιώσω και τον προπέρσινο χρόνο ίσως΄΄ !!
Στις 14:30 , μες το καταμεσήμερο , φτάνω στον σταθμό Πηγάδι (υψ. 1400 περίπου / 88ο χιλ. ). Με το που με εντοπίζουν από μακριά , αρχίζουν να με φωνάζουν , να με χειροκροτούν , να με ενθαρρύνουν να συνεχίσω …Φυσικά δεν έχω σκοπό να σταματήσω !!! Φτάνοντας εκεί , οι εθελοντές πρόθυμα μου προσφέρουν φαγητό , κόκα κόλα , σαλτ στικ ( μα αυτά τα σαλτ στικ , αμάν πιά !!! ) .Ευγενέστατα αρνούμαι να φάω κάτι . Ζητάω να έρθουν να μου ελέγξουν το σακίδιο . Εδώ κάνουν υποχρεωτικό έλεγχο σε όλους τους δρομείς .Γίνεται ο έλεγχος , όλα καλά . Γεμίζω με νερά και τους αποχαιρετώ .
Σκοπός μου είναι να τρέξω καλά τα υπόλοιπα 12 χιλ. -, μιας και η διαδρομή είναι κατηφορική στο εξής- μπας και πιάσω το 23:29:59 !!! ….Αρχίζω λοιπόν ένα τρελό τρεχαλητό …Κάθε τόσο κοιτάζω το ρολόι μου…Ενυδατώνομαι τακτικά …Κι εδώ στο μονοπάτι , καραδοκούν ξάγρυπνοι , οι απίστευτοι , οι υπέροχοι φωτογράφοι ,που στο άκουσμα των βημάτων μας , το κορμί τους τεντώνεται και πιάνουν την μηχανή να μας απαθανατίσουν !!! Σε κάποιο σημείο συναντώ έναν δρομέα να περπατά χαλαρά …τον παροτρύνω , ενώ περνώ από μπροστά του , να συνεχίσει , αλλά δεν είναι πρόθυμος !! Ο χρόνος στο ρολόι μου τρέχει αμείλικτος !! Οριακά θα φτάσω στο τέρμα …σκέφτομαι !!! Σε ένα ρυάκι σταματώ κ γεμίζω ξανά το παγούρι μου ,( αν και δεν χρειάζονταν ) για πάν ενδεχόμενο . Πλησιάζοντας στον τελευταίο σταθμό , ακούω τις ομιλίες των εθελοντών . Τους φωνάζω ΄΄ σε 10΄΄ θα είμαι εκεί …δεν θα σταματήσω …θέλω μια καραμέλα αν έχετε …΄΄ !! Όντως , έχουν καραμέλα , μου την δίνουν και κόβουν άμεσα και το καρτελάκι διάτρησης !! Συνεχίζω στον τσιμεντόδρομο πλέον .
Μένουν 3 χιλιόμετρα . Το ρολόι μου δείχνει 16:15…Καταλαβαίνω ότι δεν θα καταφέρω να πετύχω το 23:29:59 !! ΄΄Δεν πειράζει – μονολογώ – πάμε για να βελτιώσουμε το περσυνό χρόνο ( 23:47 πέρυσι ) ΄΄ . Η διαδρομή είναι κατηφορική αρχικά , αλλά αργότερα ανηφορίζει !! Σταματώ να τρέχω , βαδίζω γοργά και τα μάτια μου αναζητούν το σημείο για να μπω στο τελευταίο μονοπάτι-χιλιόμετρο . Κοιτάζω το ρολόι μου …όσο ανηφορίζω τόσο καταλαβαίνω ότι ΄΄ μπορεί και να μην πιάσω και το 23:47΄΄ !!!!!
Αρχίζω να κάνω σκέψεις , ότι μπορεί τα τελευταία 12 χιλ. να μην ήταν 12 ακριβώς αλλά κάτι παραπάνω …τα τελευταία 3 χιλιόμετρα να μην ήταν 3 , αλλά κάτι παραπάνω , ότι (νομίζω) τρέχω αρκετά γρήγορα , αλλά μπορεί να είναι η φαντασία μου μετά τις τόσες ώρες αγώνα …αλλά τις απορρίπτω αμέσως ..το μυαλό κάνει τα κόλπα του μάλλον …
Κάποια στιγμή , εντοπίζω το σημάδι για το μονοπάτι , χώνομαι γοργά στην κατηφοριά …ακούω την κουδούνα να χτυπάει για κάποιον που τερμάτισε μόλις …σε λίγο θα είναι και για μένα …κοιτάζω το ρολόι μου και βλέπω ότι μόλις πέρασε και το 23:47 !!! Το έδαφος είναι σαθρό ….λίγη προσοχή ακόμη …φτάνω στο χαμηλότερο σημείο…σε 20 μέτρα είναι το ξέφωτο του τερματισμού …παίρνω δύο βαθιές αναπνοές και ξεπροβάλει η αφεντιά μου !!! Χειροκροτήματα , σφυρίγματα , φωνές από γνωστούς κ μη ! Αλλοι με φωνάζουν με το όνομά μου , άλλοι ΄΄ Στρατηγό ΄΄ χα χα !!
Εντοπίζω τον Λάζαρο ( τον Διοργανωτή (…) ) , να έρχεται καταπάνω μου και να ακολουθούν φωτογράφοι ! Με αγκαλιάζει , με συγχαίρει , με ρωτάει πώς τα πέρασα , αν είμαι καλά κλπ κλπ και μου περνάει το μετάλλιο !!
Στέκομαι για λίγο ακόμη εκεί …γυρίζω κ κοιτάζω το ρολόι της αψίδας τερματισμού : 23 ώρες και 50 λεπτά τελικά είναι ο χρόνος μου για τούτον τον αγώνα ( στην 43η θέση , από ότι έμαθα αργότερα ) !!!
Είμαι πολύ ευχαριστημένος που κατάφερα και τον έφερα σε πέρας τούτον τον αγώνα , υπό αυτές τις συνθήκες !! Πηγαίνω και εντοπίζω το drop bag μου …έχω λίγο φαγητό , χυμό και μπάρες εκεί για μετά το τέλος του αγώνα , μερικά ρούχα και τα …πέδιλά μου !! Τα πόδια –δάχτυλα , ευτυχώς δεν έπαθαν το παραμικρό…εντός του αγώνα !!!! Ταχτοποιήθηκα , ξεκουράστηκα και γύρισα στην αψίδα τερματισμού ,να καλωσορίζω δρομείς , φίλους και μη , που φτάνουν στον τερματισμό !!
Η Διοργάνωση έχει δώσει και μία ώρα παραπάνω στο χρονικό όριο τερματισμού λόγω του καύσωνα . Καταφθάνει και η απίστευτη Ασημίνα σε 28 ώρες κ 1 λεπτό ! Είναι καταπληκτική !! Μπράβο της !!!
Αν θυμάμαι καλά , από τους 175 δρομείς που ξεκινήσαμε τον αγώνα , καταφέραμε οι 85 μόνο και φτάσαμε μέχρι τον τερματισμό . Οι καιρικές συνθήκες ( και άλλοι παράγοντες …) δεν επέτρεψαν στους υπόλοιπου να τερματίσουν .
Παραμένω εκεί μέχρι και τις στιγμές βραβεύσεων των πρώτων δρομέων . Κατόπιν αποχαιρετώ τον Λάζαρο , μερικούς δρομείς κ εθελοντές , που έχουμε γνωριστεί και ..γυρίζοντας την πλάτη , αφήνω πίσω μου – επιτυχώς - ακόμη έναν αγώνα και οι εικόνες από τον υπέροχο αυτόν αγώνα , αρχίζουν να έχουν την σειρά τους πια , στο νου μου !!!!
Σας ευχαριστώ θερμά !!
Με τιμή
Μαλτέζος Παναγιώτης .
https://panosmaltezos.wordpress.com |
 |
|
|
geopa
Elite Forum-Runner
Greece
2107 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/08/2017 : 09:27:25
|
| Πολλά πολλά συγχαρητήρια τόσο για τον αγώνα όσο και για την περιγραφή όπου ακόμα μια φορά ήταν απολαυστική. RESPECT!!!! |
|
|
|
papako
Senior Forum-Runner
Greece
689 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/08/2017 : 11:10:31
|
ΜΠΡΑΒΟ για άλλη μια φορά, Παναγιώτη
________
Στέφανος |
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 22/08/2017 : 16:02:50
|
Mythical Expert πια (και με τη βούλα)!!!
Μαζί και με τις άλλες περιγραφές σου Παναγιώτη για τον αγώνα αυτόν, "αποθηκεύεται" στον υπολογιστή μου για μελλοντική αναφορά όταν - πιθανόν - να επιχειρήσω τον αγώνα μέσα στο 2018...
Free your feet...free your senses! |
|
|
| |
Θέμα |
|
|
|
Olymbus Mythikal Trail 100 KM !! / Περιγραφή !
