| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
BunnyDragon
Senior Forum-Runner
Greece
425 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 26/11/2007 : 22:49:09
|
4-5 xronia mpalleto
1 xrono character
3-xronia volley
gymnastiria gia ligo kairo (1 - 2 mines to xrono)
Polu juggling:D + ligi istioploia:P
Oles oi drastiriotites mou prin ksekinisw treksimo
A bunny in heart
A dragon in mind...
If you have no legs... RUN
If you have no voice
SCREAM
If you have no hope
INVENT |
 |
|
|
Dimosthenis
Master Forum-Runner
Greece
4411 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 27/11/2007 : 01:22:32
|
| Μέχρι τα 25 που πήγα φαντάρος η μόνη σχέση με τον αθλητισμό ήταν να διαβάζω αθλητικές εφημερίδες και να τρώω πίτσες βλέποντας ποδόσφαιρο. Κάπνιζα 1,5 πακέτο την ημέρα. Στο στρατό τα πράγματα χειροτέρεψαν. Πήρα 18 κιλά φτάνοντας τα 88 με ύψος 1,71 και τα πακέτα έγιναν τρία. Ενα χρόνο μετά την απόλυσή μου και με παρότρυνση ενός φίλου γυμναστή και δρομέα άρχισα το τρέξιμο κυρίως για να ελαττώσω το κάπνισμα. Εχασα 12 κιλά σε 6 μήνες και έφτασα να καπνίζω μισό πακέτο. Ενα χρόνο μετά και με την βοήθειά του έτρεξα στον πρώτο μαραθώνιο που διοργανώθηκε στην Πάτρα (1994). Οδυνηρή εμπειρία. Επεσα με τα μούτρα στην δουλειά, παντρεύτηκα, σταμάτησα την άθληση εντελώς. Τα κιλά ξανάγιναν 88 τα τσιγάρα πολλαπλασιάστηκαν. Αισθανόμουν χάλια. Και τότε, δεν ξέρω και 'γω πως, αποφάσισα πως δεν πάει άλλο και ξεκίνησα πάλι τρέξιμο σιγά σιγά. Ηταν 4 Μαϊου 1997. Ετρεξα 2 χιλιόμετρα σε 15 λεπτά. Το θυμάμαι σαν τώρα. Υπέφερα σε κάθε βήμα αλλά δεν το έβαλα κάτω. Ενα μήνα μετά είχα φτάσει τα 6 χιλιόμετρα με ρυθμό 6 λεπτά /Χμ. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ξανάτρεξα στον μαραθώνιο της Πάτρας. Τερμάτησα με την ψυχή στο στόμα (σε 3:58) αλλά το μικρόβιο το είχα κολλήσει. Από τότε έχω φτάσει τος 22 μαραθώνιους και 5 υπερμαραθώνιους σε Ελλάδα και εξωτερικό. Είμαι 68 κιλά. Το κάπνισμα δεν το έχω κόψει εντελώς. Καπνίζω 1-2 τσιγάρα την ημέρα. Τρέχω 5 φορές την εβδομάδα αλλά το τρέξιμο το σκέφτομαι συνέχεια. Η γυναίκα μου δεν το πολυκαταλαβαίνει αλλά με στηρίζει. Οπως λέει και η ίδια είμαι πολύ πιο ήρεμος στην ζωή μου και με φοβερή αυτοπεποίθηση. Πως ήμουν πριν; Τα σχόλιά της είναι μάλλον εξευτελιστικά. Τώρα τρέχω και διασκεδάζω την κάθε μου προπόνηση και τον κάθε αγώνα. Στόχους βάζω μόνο για να έχω ένα λόγο παραπάνω να πάω για προπόνηση. Αγώνες στο εξωτερικό διαλέγω με βάση όχι τον αγώνα αλλά το τι μπορώ να ψωνίσω και να δω. Στον μαραθώνιο της Αθήνας πρώτα κανονίζω σε ποιο θέτρο θα πάμε την Κυριακή το απόγευμα, σε ποιο μπαράκι θα συναντήσω φίλους και μετά κλείνω ραντεβού με το ταξί που θα με πάει στο Παναθηναϊκό στάδιο. Αυτά τα δέκα χρόνια βλέπω γνωστούς που χτυπιούνται για να κάνουν χρόνους (όψιμους πρωταθλητές) που τραυματίζονται και εγκαταλείπουν, που πιέζονται και δεν ευχαριστιούνται τελικά αυτό που κάνους και σκέφτομαι πόσο απίθανα τυχερός είμαι. Και ξέρετε κάτι; Οσο τρέχω για να το ευχαριστιέμαι τόσο πιο γρήγορα πάω χωρίς να το κυνηγάω. (PB 3:23 στην Κλασσική φέτος) |
|
|
|
BunnyDragon
Senior Forum-Runner
Greece
425 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 27/11/2007 : 03:28:39
|
θα σου μοιασω... Κι εγώ απο τα 19 μέχρι τα 25 πολλά ποτά και τσιγάρα και καθισιό.
Ξεκινάω τρέξιμο κι εγώ σιγά σιγά
A bunny in heart
A dragon in mind...
If you have no legs... RUN
If you have no voice
SCREAM
If you have no hope
INVENT |
|
|
|
Savvas
Master Forum-Runner
Greece
4318 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 27/11/2007 : 10:33:41
|
Λοιπον, απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου δεν μπορουσα να κατσω κατω με τιποτα.Νευροσπαστο ολκης ηθελα συνεχεια να κανω κατι.
Αυτο ειχε ως συνεπεια να ασχοληθω με τον αθλητισμο.
Κλασσικα μικρος επαιζα ποδοσφαιρο και αργοτερα μπασκετ σε ομαδα και με φιλους.
Μετα το Λυκειο επαιζα αραια και που και τελικα σταματησα για κανα χρονο τελειως τον αθλητισμο και αρχισα και εγω σαν καλο παιδι κακη διατροφη,ξενυχτια,ξυδια κτλ.Καποια στιγμη και ενω ειχα φτασει τα 67 κιλα με προετρεψε ενας φιλος να ασχοληθω ξανα με το μπασκετ μεσω μιας παρεας που εκαναν χειμερινο μπανιο.
Ξανα λοιπον μπασκετακι,μπανακι,καμψεις και ενιωθα πιο δυνατος απο ποτε φτανοντας παραλληλα τα 60 κιλα και αυτα σε δυο χρονια με καθε ΣΚ χειμερινο μπανιο.
Αλλα η κουφια η ωρα παθαινω διαστρεμμα το οποιο με ταλαιπωρει για 2μηνες χωρις να μπορω να κανω τιποτα.
Πεφτει η ψυχολογια μου βλεποντας αργοτερα πως δεν μπορουσα να αποδοσω οπως πριν και τα παραταω τελειως.
Μετα απο ενα χρονο και αφου ενιωθα παρα πολυ αδυναμος αποφασιζω να αρχισω σιγα,σιγα να τρεχω για να ξεσαπισω.
Βαριομουν υπερβολικα και προετρεψα και εναν φιλο μου να ερχεται για παρεα.Τους πρωτους μηνες πηγαινα 2φορες/εβδομαδα και μετα οποτε το θυμομουν.
Άλλα καποια στιγμη κολλησα και αρχισα να τρεχω τρεις φορες τη εβδομαδα στο Ελ πασο και προσπαθουσα παντα θυμαμαι να κανω 25 γυρους 8750 μετρα σε 36 λεπτα και τη Παρασκευη συγκεκριμενα αφου εκανα ρεπο την Πεμπτη να κανω 10χλμ σε 40.
Αυτο το πραγμα μου ειχε καλλησει στο κεφαλι και αυτο εκανα καθε φορα αν και δεν μου εβγαινε παντα φυσικα.
Αυτα απο τα 22 μου μεχρι τα 23 που τοτε αποφασισα να κανω τον πρωτο μου αγωνα στο δεκαρι της κλασσικης με στοχο τα 40 λεπτα.
Τελικα εκανα 38,40 και βγηκα 40ος στην γενικη πραγμα που για μενα τοτε ηταν απιστευτο αφου ποτε δεν ετρεχα πριν αφου δεν μου αρεσε.
Τελικα με προετρεψε ο θειος μου να γραφτω σε καποιον συλλογο για να μην κανω συνεχεια το ιδιο πραγμα του στυλ τρεχα και οποιον παρει ο Χαρος και με συστησε στον προπονητη του Π Φαληρου και αφου γραφτηκα στην ομαδα αρχισα προπονησεις καθημερινα εκτος των δυο ρεπο στην εβδομαδα αλλα με πιο πολλα χλμ.
Και ανω ειχα φτασει με το τρεξιμο σε 1,5 χρονο τα 54 κιλα με τους ρυθμους της προπονησης σε 4 μηνες εφτασα τα 49 αφου ετρωγα οσο και πριν.Αποτελεσμα στο τελος που θα κατεβαινα στους αγωνες να σερνομαι.
Και δεν εφτανε αυτο ειχα και μεγαλη πτωση και σε ολα τα αιματολογικα μου και κυριως στα λευκα αιμοπεταλια.Αρχισα τις εξετασεις καθε ειδους αφου δεν ανεβαιναν με τιποτα και μαλιστα μια αιματολογος μου ειπε να κοψω εντελως το τρεξιμο αφου λεει θα παθαινα ανεπανορθωτες ζημιες στο μυοσκελετικο μου συστημα λογω του στιγματος που ειχα και αργοτερα δεν θα μπορουσα ουτε να περπατησω.Οι γονεις μου τα επαιξαν τελειως και μου ασκησαν σχεδον βετο να παρατησω το τρεξιμο γιατι παιζοταν η υγεια μου και αφου με εβλεπαν και 49 κιλα φτερο στον ανεμο.
Εγω απο την πλευρα μου ειχα φρικαρει και δεν ηξερα τι να κανω.
Τελικα αποφασισα να πηγαινω 3 φορες την εβδομαδα να κανω απλα για να μην μου λειψει.Αυτα ολο το καλοκαιρι που τελικως μου την βαρεσε και πηγα σε αλλον αιματολογο για δευτερη γνωμη και που τελικως μετα απο νεο κυκλο εξετασεων να μην μου βρει λυση στα αιματολογικα αλλα τουλαχιστον να αποκλεισει τα λεγομενα της προηγουμενης περι προβληματων κτλ.
Αρχιζω σταδιακα προπονησεις με την ομαδα απο Σεπτεμβριο και αποφασιζω να παω σε διατροφολογο για να μην παθω τιποτα χειροτερο.
Τρωγοντας πολλα γευματα την ημερα και σταδιακα αυξανοντας τις ποσοτητες και με μια δοση πρωτεινης παραλληλα με την προπονηση καταφερνω να παρω σε 2μηνες 4 κιλα φτανοντας τα 53 τα οποια ηταν κυριως μυικα και με δυναμωσαν πολυ.
Αποφασιζω να ξαντρεξω τα 10χλμ της κλασσικης με στοχο τα 39 λεπτα αφου δεν ηξερα σε τι κατασταση ημουν ακριβως.
Τελικως προς μεγαλη μου εκπληξη τερματιζω σε 35,30 και στο τελος μονο που δεν με πηραν τα ζουμια αφου σκεφτομαουν οτι λιγους μηνες πριν παραλιγο να σταματησω γενικα το τρεξιμο.
Απο τοτε δεν σταματησα καθολου αλλα καποιοι ταρυματισμοι με εναγκασαν παλι να μην κατεβω στους πανελληνιους αγωνες και καονοντας για κανενα 4μηνο συνεχομενα μονος μου χωρις προπονητη αφου ειχα παογοητευτει απο τους τραυμαυτισμους μου μπηκε το μικροβιο του Μαραθωνιου οπου και κατεβηκα και επεται συνεχεια.
Ο Γκρινιαρης του Φορουμ |
Edited by - Savvas on 27/11/2007 10:40:30 |
|
|
|
elton
The Shrink
Greece
1407 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 27/11/2007 : 11:45:42
|
| Τωρα που ανοιξε και η ορεξη,ποιος σε πιανει!!! |
|
|
|
DIMKAZ
The Doctor
Greece
660 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 27/11/2007 : 14:54:55
|
quote:
Originally posted by Diamantis
http://www.brooksrunning.com/life/rwr480.html
Ταυτίζεστε;
--------------------------------------------------------------------
Διαμαντή είσαι τρομερός, που το ανακάλυψες;
So many times you want to give up, but you cannot.Thats what ultrarunning is all about. Thats what life is all about. |
|
|
|
thrax
Master Forum-Runner
Greece
2502 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 27/11/2007 : 15:16:16
|
ρε παιδιά αυτό το υλικό αν το πάρει ένας ψυχολόγος θα κάνει διδακτορικό! Φοβερό!
Υπάρχει ένα κοινό πρότυπο σε όλους μας, ανεξαρτήτως background και επιδόσεων: όλοι μας συνδέουμε το τρέξιμο με την αλλαγή στη ζωή μας που επιδιώκουμε.
Άστα φίλε, στο τρέξιμο είμαι... |
|
|
|
akira
Advanced Forum-Runner
Greece
285 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 27/11/2007 : 15:47:38
|
Hi Η δικη μου ιστορια εχει ως εξης: Απο μικρος σρο σχολειο διοργανωναμε αγωνες ταχυτητας στο προαυλιο και ημουν ή πρωτος ή δευτερος. Σε στιβο δεν πηγα ποτε μου. Στο Γυμνασιο και στο Λυκειο επαιζα μπασκετ με φιλους. Στον ελευθερο χρονο μου σχεδον ποτε μου δεν ετρεχα μονο πολυ περπατημα. Οταν περσα στη Σχολη μου τα παρατησα σχεδον ολα και πηρα κιλα και εφτασα τα 80. Οταν βεβαι τελειωσα την Σχολη μου λογω ελευθερου χρονου ειπα δεν ξεκιναω το τρεξιμο να περασει η ωρα. Αυτο ηταν κολλησα. Συνεχισα μεχρι που πηγα φανταρος και ημουν στα 65 κιλα. Βεβαια στον στρατο πηρα μερικα κιλα και οταν απολυθηκα αρχισα παλι το τρεξιμο χωρις δευτερη σκεψη. Τωρα ειμαι στα 73 κιλα και εχω τρεξει ηδη τρεις φορεσ στον Κλασσικο Μαραθωνιο και υπαρχει πολυ μελλον και πολλοι στοχοι ακομα και δεν μοπρω να με φανταστω χωρις να τρεχω.
See ya at the finish line dudes |
|
|
|
teorunner
Newbie Forum Runner
Greece
39 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 27/11/2007 : 19:21:41
|
ξεκινημα απο τη παιδικη ηλικια των κατω απο 12 με 2 μηνες φρη καμπινγκ κ τρελα χωρις ορια.στα 12 ξεκιναω το windsurf k στα 13 ξεκιναω το μπασκετ στο αστερα εξαρχειων μεχρι τα 22 που εφυγα για υποσχετικη στην ιτεα! μετα γυμναστηριο εντατικο κ αρχη της ορειβασιας κ αναριχησης σε βραχο μεχρι τα 29 που μπηκε κ το ποδηλατο βουνου στο προγραμμα.Απο τα 32 κ μεχρι τωρα ασχολουμαι με το kung fu k tai chi οπως κ την ινδικη γιογκα που αλλαξαν το τροπο σκεψης μου για τον αθλητισμο κ το σωμα.στο διαστημα αυτο τα τρεξιματα ηταν αραια κ μεχρι 5-7 χλμ.περυσι ειδα τον αδερφο μου,μετα απο χρονια ασχολιας με το τρεξιμο,να τερματιζει τον μαραθωνιο της κλασσικης κ απο τον απριλιο ξεκινησα προετοιμασια για τον μαραθωνιο κ μπηκα στο τριπ του τρεξιματος.ξεκινησα με ενα ημιμαραθωνιο τον απριλη,ενα10αρι στην αντιπαρο στις διακοπες κ μετα την κλασσικη.κ εχει δρομο πολυ ακομα......quote:
Originally posted by YIANNIS
Ε, ναι, σε όλους όσους διαβάζουν αυτό το forum, αρέσει το τρέξιμο. Από τον Γιάννη...Χαμό των 3,5 λεπτών για 42 χλμ στον YIANNIS...σκέτο των 4,8 λεπτων για 10 χλμ. Πως όμως έφτασε ο καθένας μας εδώ, απο ποιά αθλήματα πέρασε, σε τι επίπεδο έφτασε, ποιά είναι η πορεία του μέχρι τον μαζικό αθλητισμό, πόσο αυτό επηρέασε την σημερινή του επίδοση, τι τραυματισμούς του άφησε? Με τι άθλημα πορώθηκε παλαιότερα, τι τον έκανε να ονειρεύεται οτι θα πετύχει?
Διαβάζω καθημερινά σχεδόν το forum. Πολύ θα ήθελα στα ονόματα/nick-names που διαβάζω, να αντιστοιχήσω μια αθλητική πορεία - ένα αθλητικό υπόβαθρο, ακόμα και να εμπνευστώ απο την προσπάθεια κάποιου. Και αναφέρω αυτό το τελευταίο, γιατί ακριβώς αυτό με έκανε και ασχολήθηκα με τους λαϊκούς αγώνες δρόμου, ανακαλύπτοντας ένα νέο... πεδίο δράσης λαμπρό!!!
Κάνω λοιπόν εγώ την αρχή : μέχρι τα 13 μου, μόνο....κόμικς!! Από τα 13 μέχρι τα 18, κρεμασμένος απο το σχολικό μονόζυγο (μονίμως όμως) που έτυχε να υπάρχει στο λύκειό μου και λίγα άλλα όργανα...ενόργανης. Στα 18 χώθηκα κυριολεκτικά στο γυμναστήριο του Πολυτεχνείου για βάρη, σαν υποκατάστατο της ενόργανης, που τόσο αγαπούσα, αλλά καθόλου δεν ''τράβαγα'', καθότι λεπτός-μακρύς και ατάλαντος!! Η αποχή απο τα μαθήματα για τον τότε νόμο πλαίσιο για την παιδεία (σας θυμίζει κάτι?) το 1980 (δεν θέλω σχόλια...) έκλεισε και το γυμναστήριο του ΕΜΠ, οπότε...άρχισα να τρέχω για πρώτη φορά στη ζωή μου (ούτε μπάλα έπαιζα ποτέ, ούτε μπάσκετ, μόνο πολύ λίγο σχολικό βόλεϋ) ανακαλύπτοντας οτι τα κατάφερνα αρκετά καλά. Ετσι μπήκε το τρέξιμο στο αθλητικό μου ρεπερτόριο. Μεγαλώνοντας (....) έτρεχα κατά περιόδους, το πολύ μέχρι 6 χλμ, απλά αυξάνοντας τον ρυθμό μου όποτε βελτιωνόταν η φυσική μου κατάσταση. Μετά προέκυπτε κάποιος μικροτραυματισμός ή κάποια επαγγελματική υποχρέωση ή γενικότερη αλλαγή στη ζωή μου και παρατούσα τον αθλητισμό για μικρό ή μεγάλο διάστημα (μιλάμε για χρόνια...).
Εσχάτως, μετά απο πολλούς τέτοιους κύκλους, και μετά από μια δίχρονη αποχή, ξανάρχισα δειλά το τρέξιμο τον Σεπτέμβρη του '06. Στο Αλσος του Βεϊκου στο Γαλάτσι, γνώρισα τον Ηλία, του οποίου η ιστορία με ενέπνευσε να ασχοληθώ με τον μαζικό αθλητισμό και τους αγώνες του. Ο Ηλίας, απο 44 ετων-120 κιλών αγύμναστο άτομο, μηδένισε το κοντέρ του και είναι σήμερα 66 ετών με 48άρι για πλάκα στο 10άρι και 6-7 μαραθώνιους, με ρεκόρ 3:20 αν θυμάμαι καλά. Ετσι βρέθηκα τώρα, μετά απο 6-7 μικρους αγώνες, να τρώω τα νύχια μου γιατί ένας τραυματισμός δεν μου επιτρέπει να τρέχω παραπάνω από 6 χλμ με ρυθμό 7-7,5 λεπτων/χλμ (!!!) και να κάνω μανιωδώς ποδήλατο για να μη χάσω τελείως την φυσική μου κατάσταση μέχρι να τον ξεπεράσω.
Πολύ θα ήθελα να ακούσω πως ο κάθε ένας απο εσάς έφτασε να διαβάζει αυτό το forum, πόσο και με ποιό τρόπο έχει βασανίσει το κορμί του για να πηγαίνει όπως πηγαίνει στην προπόνησή του και στους αγώνες. Γουστάρει να τα πει κανείς?
|
|
|
|
Θέμα |
|
|
|
Αθλητικό υπόβαθρο ή.... πως φτάσαμε ως εδώ;
