| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
RiffRaff
Senior Forum-Runner
Greece
826 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 15/11/2018 : 12:11:01
|
quote:
https://www.youtube.com/watch?v=B3KEOccBMII
Καταπληκτικό τραγούδι.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όσους συνέβαλαν.
Μία, μόνο, παρατήρηση. Εκεί που οι στίχοι αναφέρουν "κομμάτι γίνεσαι και συ...", ας προστεθεί επί το ορθότερο ένα "α" στην ουρά του "κομμάτι"...
--------------------------
Run-time Error |
 |
|
|
nrun
Forum-Runner
176 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 15/11/2018 : 13:42:52
|
"I often get into some fairly lively discussions about L runs for slower marathon runners, and certainly marathon running has become a very popular fund-raising event, with many runners taking 5 hours, or longer, to complete a marathon. It is not uncommon for some runners and coaches to say that in order to complete a marathon you must have some 20-mile (32 km) training runs.
For someone who is going to spend 6 or 7 hours completing a marathon, this means a training run that lasts about 5 hours, and that sure seems like a little too much stress for a beginner. I doubt many elite marathon runners go for 40- or 50-mile training runs, which would take them about 5 hours, so it doesn’t make sense for not-so-accomplished runners to spend more time training than do the best.
When you consider that the top runners do go for some 20-mile runs and longer, you must realize that they accomplish these runs in about 2 to 2.5 hours, and that is the main reason I think 2.5 hours is long enough, even if it gets a runner a total of only 15 miles (24 km).
In summary, E runs help build resistance to injury, strengthen the heart"
Jack Daniel's Running Formula |
|
|
|
nrun
Forum-Runner
176 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 15/11/2018 : 13:53:57
|
"I recommend two types of T-pace workouts; one is a tempo run and the other is what I refer to as cruise intervals. The difference between these two types of T-pace workouts is that the tempo run is a steady run lasting about 20 minutes in duration, and cruise intervals are a series of runs at T pace, with a short rest break between the individual runs. Both types of T-pace runs have a particular advantage. The steady tempo runs are better at building confidence that you can keep up a fairly demanding pace for a prolonged period of time, whereas a session of cruise intervals subjects your body to a longer session at the desired threshold intensity.
Even though cruise intervals provide little periodic rest breaks, that does not mean you should run them faster. In fact, if you think you are not stressed enough doing cruise intervals, just reduce the recovery time a bit. Do your tempo runs and cruise intervals at the same designated pace as you can find in the VDOT tables in chapter 5.
As with L runs and M runs, I suggest a limit on how much running to accumulate at T pace in a single workout session; for T, I suggest not totaling more than 10 percent of your weekly mileage in a single workout. However, for any runner who can handle a steady 20-minute T run, I also suggest a minimum of 30 minutes at T pace if the session is broken into cruise intervals."
Jack Daniels Running Formula
ΥΓ: Ψαχνω να βρω (αλλα δεν βρισκω) την ομιλια που ειχε δωσει πρι 5-6 χρονια, οπου κατεληγε πως το LT runs περαν των 35' με αναπροσαρμογη προς τα κατω του ρυθμου, (ανα)θεωρεί πως δινουν τελικα αρκετα μικρο ερεθισμα σε σχεση με το προπονητικο τους φορτιο. Οποτε 20-35 λεπτα στο κατωφλι ειναι υπεραρκετα και στοχευμενα.
|
|
|
|
akira
Advanced Forum-Runner
Greece
285 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 15/11/2018 : 17:21:28
|
ξερει κανεις αν η διοργανωση δινει πια αναμνηστικο χαρτι με τον χρονο που καναμε;
Τα λεμε στο τερματισμο |
|
|
|
Aroulio
Elite Forum-Runner
1580 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 15/11/2018 : 21:32:13
|
| λογικά σε κάμποσο καιρό πχ 15-30 μέρες θα είναι διαθέσιμο για κατέβασμα |
|
|
|
Aytoxeiras
Elite Forum-Runner
1247 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 15/11/2018 : 21:58:05
|
καλησπερα κι απο μενα, μετά από μακρά περίοδο απουσίας.
Συγχαρητήρια σε όσους ετρεξαν, συγχαρητήρια σε όσους επιασαν τους στόχους τους, και ιδιαιτερα συγχαρητηρια σε οσους ειχαν υψηλούς στόχους, ότι κι αν σημαινει αυτό για τον καθένα!
Εγώ με πολλά προβλήματα υγείας, συν 15 κιλά, και μόνο ενα 20λεπτο easy run ως προετοιμασία και μοναδική αθλητική δραστηριότητα τους τελευταίους 12 μηνες, εμεινα αναμενόμενα μακριά από τις παλιές μου sub4 επιδόσεις και κατάφερα να τερματίσω καθαρά μονο λόγω εμπειρίας στην απόσταση, υστερα από 5 ωρες και 22 λεπτα και μια υπερτατη πνευματική και σωματική υπέρβαση. Ήταν η 27η μου κούρσα.
Όταν γράφτηκα στον αγώνα είχα βεβαίως άλλους στόχους, με κυριότερο το να επανέλθω στην προπόνηση, το οποίο με 70-80ωρες δουλειά εβδομαδιαίως φυσικά δε λειτουργησε.
Παρόλ αυτα είμαι πολύ χαρούμενος.
Η διοργάνωση απολαυστική, έχω μόνο τα καλύτερα να πω. Η κουρσα κουραστική, ο καιρός με εξάντλησε. Η διαβαση από το Μάτι με συγκλόνισε. Και μόνο για αυτό άξιζαν τα πάντα (άκομα και το φοβερό στρες να προλάβω την πτήση της επιστροφής (16:50 ήμουν στο αεροδρόμιο, πεταγα 17:00).
Να είστε καλά και να προσεχετε. Και να μην ξεχνάτε ότι η ζωή είχε, έχει και θα έχει ups and downs. Αρκεί να μην καείς ζωντανός. |
|
|
|
PATENTAS
Elite Forum-Runner
Greece
1494 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 15/11/2018 : 23:23:52
|
quote:
Originally posted by Aytoxeiras
καλησπερα κι απο μενα, μετά από μακρά περίοδο απουσίας.
Συγχαρητήρια σε όσους ετρεξαν, συγχαρητήρια σε όσους επιασαν τους στόχους τους, και ιδιαιτερα συγχαρητηρια σε οσους ειχαν υψηλούς στόχους, ότι κι αν σημαινει αυτό για τον καθένα!
Εγώ με πολλά προβλήματα υγείας, συν 15 κιλά, και μόνο ενα 20λεπτο easy run ως προετοιμασία και μοναδική αθλητική δραστηριότητα τους τελευταίους 12 μηνες, εμεινα αναμενόμενα μακριά από τις παλιές μου sub4 επιδόσεις και κατάφερα να τερματίσω καθαρά μονο λόγω εμπειρίας στην απόσταση, υστερα από 5 ωρες και 22 λεπτα και μια υπερτατη πνευματική και σωματική υπέρβαση. Ήταν η 27η μου κούρσα.
Όταν γράφτηκα στον αγώνα είχα βεβαίως άλλους στόχους, με κυριότερο το να επανέλθω στην προπόνηση, το οποίο με 70-80ωρες δουλειά εβδομαδιαίως φυσικά δε λειτουργησε.
Παρόλ αυτα είμαι πολύ χαρούμενος.
Η διοργάνωση απολαυστική, έχω μόνο τα καλύτερα να πω. Η κουρσα κουραστική, ο καιρός με εξάντλησε. Η διαβαση από το Μάτι με συγκλόνισε. Και μόνο για αυτό άξιζαν τα πάντα (άκομα και το φοβερό στρες να προλάβω την πτήση της επιστροφής (16:50 ήμουν στο αεροδρόμιο, πεταγα 17:00).
Να είστε καλά και να προσεχετε. Και να μην ξεχνάτε ότι η ζωή είχε, έχει και θα έχει ups and downs. Αρκεί να μην καείς ζωντανός.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ φίλε μου για την υπέρτατη δύναμή σου |
|
|
|
Aroulio
Elite Forum-Runner
1580 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 16/11/2018 : 08:48:56
|
| Πάντως "πολύ κωλόπαιδο ο καιρός" ή αλλιώς "ο ΑΜΑ σηματοδοτεί το απότομο πέρασμα από το κατακαλόκαιρο στη βαρυχειμωνιά" |
|
|
|
runner01
Newbie Forum Runner
10 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 16/11/2018 : 19:13:23
|
Καλησπέρα σας και από εμένα. Είμαι ολοκαίνουργιος στο φόρουμ και γράφτηκα μόνο και μόνο εξαιτίας του ενθουσιασμού που συνεχίζει να υπάρχει μέσα μου σχεδόν μία εβδομάδα μετά τον Μαραθώνιο. Καταρχήν απολογούμαι για το μακρύ ποστ που θα ακολουθήσει.
Είμαι χομπίστας ποδηλάτης και η μόνη μου ενασχόληση με το τρέξιμο είναι ένα εικοσάλεπτο την εβδομάδα σε χωμάτινη επιφάνεια. Στο παρελθόν είχα βρεθεί στο Στάδιο μόνο για να χειροκροτήσω τους πρώτους αθλητές που θα έμπαιναν και μετά έφευγα. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν αλλιώς.
Βρέθηκα ως θεατής στον Μαραθώνιο από τις 10 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα και ήταν πραγματικά μια μοναδική και συγκλονιστική εμπειρία. Τις δύο πρώτες ώρες ήμουν στις κερκίδες του Σταδίου για να δω το κλίμα και να υποδεχτούμε μαζί με τον κόσμο τους πρώτους που θα έμπαιναν. Όταν μπήκε ο πρώτος αθλητής΄και οι πρώτοι Έλληνες πραγματικά επικράτησε πανικός από τις επευφημίες του κόσμου. Παιδιά μιλάμε για μια μοναδικές στιγμές.
Από τις 12 και μετά επέλεξα να σταθώ στο ύψος της Λέσχης Αξιωματικών προκειμένου να χειροκροτήσω του δρομείς και να τους δώσω κουράγιο για τα τελευταία τους μέτρα. Αυτό που με συγκλόνισε και οφείλω να το ομολογήσω ήταν πως δεν περίμενα να υπάρχει τέτοια ανταπόκριση από τους δρομείς προς το δικό μου χειροκρότημα και γενικά προς τον κόσμο. Περνούσαν από μπροστά μου, τους χειροκροτούσα, τους έλεγα συγχαρητήρια και καλό τερματισμό να έχετε, τους φώναζα για να τους εμψυχώσω και η πλειονότητα των δρομέων μου έλεγαν 'σε ευχαριστούμε για τη στήριξη, συγχαρητήρια και σε σένα' είτε μου έδιναν το χέρι σε στυλ hi5. Ήταν πρωτόγνωρο αυτό για εμένα γιατί δεν πίστευα οτι έκανα κάτι τόσο σημαντικό και από την άλλη χάρηκα γιατί ένιωσα ότι οι δικές μου επευφημίες δεν πήγαν χαμένες. Κάποιοι ήρθαν περπατώντας είτε κουτσαίνοντας είτε σταμάτησαν γιατί είχαν πάθει κράμπα και πήγα από πάνω τους να τους δώσω κουράγιο.
Κατά τις τρεις το μεσημέρι όταν άρχιζαν να πλησιάζουν οι λιγότερο γρήγοροι δρομείς, στάθηκα στο ύψος του Ευαγγελισμού. Και εκεί τα ίδια. Εγώ να χειροκροτώ και να τους φωνάζω "πάμε, λίγα μέτρα έμειναν ακόμα' και οι δρομείς Έλληνες και ξένοι να το ανταποδίδουν είτε ευχαριστώντας με είτε με χαμόγελο είτε με χτύπημα στο ώμο.
Κατά τις 16:30, όταν μονοδρόμησαν τη διαδρομή του Μαραθωνιού, στάθηκα δίπλα σε μία παρέα παιδιών και σε ένα ζευγάρι που και οι ιδιοι χειροκροτούσαν τους δρομείς οι οποίοι βέβαια τώρα έρχονταν πιο αραιά και όχι τόσο μαζικά όσο νωρίτερα. Εκείνη τη στιγμή άλλο ένα που με συγκλόνισε ήταν το εξής: Ο κύριος που στεκόταν δίπλα μου φωνάζει συγχαρητήρια και μπράβο στον δρομέα που πέρασε εκείνη τη στιγμή από μπροστά μας. Ακολουθεί ο εξής διάλογος:
- Και να φανταστείς πως είμαι απροπόνητος. Δεν είχα ετοιμαστεί για τον μαραθώνιο.
- Τότε έχεις πολύ ψυχή μέσα σου.
- Ψυχή μου δίνει το χειροκρότημα του κόσμου.
Μιλάμε έπαθα πλάκα μόλις άκουσα τη συγκεκριμένη κουβέντα από τον δρομέα. Δεν περίμενα ότι το έργο των θεατών ήταν τόσο σημαντικό για εσάς. Καταλαβαίνετε ότι όλο αυτό με έκανε να σταθώ μέχρι τις πέντε προκειμένου να χειροκροτήσω και τους τελευταίους. Στις πέντε η ώρα έφυγα αλλά το ζευγάρι που ήταν δίπλα μου έμεινε και συνέχιζε να χειροκροτά όσους περνούσαν από μπροστά.
Καταλήγοντας θέλω να πω ένα ευχαριστώ σε όλους τους δρομείς γιατί με εντυπωσίασε η ανταπόκριση στο χειροκρότημα όχι μόνο το δικό μου αλλά όλων των θεατών. Μπράβο σας γιατί μας δώσατε κουράγιο προκειμένου να μείνουμε όρθιοι στο δρόμο προκειμένου να χειροκροτήσουμε σχεδόν μέχρι τους τελευταίους. Μπράβο και συγχαρητήρια σε όσους βγήκαν για να χειροκροτήστουν τους δρομείς είτε για ένα λεπτό είτε για τόσες ώρες. Πολλά συγχαρητήρια σε όσους δρομείς βρέθηκαν στη γραμμή εκκίνησης και σε όσους τερμάτισαν τον αγώνα. Θερμά συγχαρητήρια. Είναι μοναδική εμπειρία ο Μαραθώνιος ακόμα και αν είσαι θεατής.
ΥΓ. Θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν σας ζήλεψα και ότι δεν θέλω κι εγώ να ζήσω αυτό το κλίμα και αυτό τον αγώνα ως δρομέας. Επίσης χάρηκα που είδα να τρέχουν στον αγώνα γνωστές μου ποδηλατικές φάτσες. |
|
|
|
ALEXANDRA
Master Forum-Runner
3240 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 16/11/2018 : 19:34:19
|
Runner01 μπράβο σου και παλι μπράβο και ευχαριστούμε! Το να κάθεται κανεις να χειροκροτεί, πίστεψε με, ειναι εξίσου δύσκολο οσο το να τρέχει μαραθωνιο. Άσε δε, που αυτος που τρέχει κανει το κέφι του. Ο θεατής;;; Εσυ κουροασες πόδια, χερια και φωνή.
Ευχομαι, αν το αποφασίσεις, καποια στιγμη να ζήσεις τον μαραθωνιο και ως δρομέας. "Απο μεσα", Παντως, τον εχεις ζήσει.
Για εμενα, οι εθελοντές και οι θεατές ειναι οι πιο σημαντικοί σε εναν μαραθώνιο. |
|
|
|
tzatzikis90
Elite Forum-Runner
Greece
1555 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 17/11/2018 : 01:16:01
|
ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΠΛΩΜΑ!
Καλησπέρα σας από την όμορφη Καβάλα! μετά από ένα διάστημα 6 και πλέον μηνών επέστρεψα στα πάτρια εδάφη και μπορώ πια να γράψω πολλές(αυτογνωσία) γραμμές για τον αγώνα μου!
Υπήρξαν κάποια δεδομένα στη φετινή προετοιμασία. Το Μάιο έπιασα δουλειά σε ξενοδοχείο στην Κέρκυρα για σεζόν, με την εκπαίδευση ξεκίνησα μέσα Απρίλη. Τον Απρίλιο έκανα κάποιες προπονήσεις βάσης αλλά το Μάιο τα συνολικά χιλιόμετρά μου για διάφορους λόγους ήταν στον απλησίαστο αριθμό των 0! Μέχρι τον Ιούνιο ήταν μοιρασμένες οι πιθανότητες να τρέξω. Το ήθελα πολύ αλλά η ψυχολογία μου δεν ήταν και στα καλύτερά της. Κάπου εκεί εμφανίστηκε ο «κακός μπελάς» Καλογερίδης που έβαλε τα δυνατά του να με ξυπνήσει και ευτυχώς τα κατάφερε! Βέβαια οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές. Δουλειά, ζέστη, φουλ υγρασία και οι παρέες δεν μου άφηναν πολλά περιθώρια. Χαρακτηριστικά ο Ιούνιος βγήκε με οκτώ προπονήσεις συνολικά και μεγαλύτερη απόσταση τα 10χλμ! Κάπου εκεί είπα πως αν συνέχιζα έτσι δε θα προλάβαινα ούτε το 8ωρο! Πιέστηκα λίγο να προσθέσω τρίτη προπόνηση τον Ιούλιο και εν μέρει τα κατάφερα (δώδεκα προπονήσεις συνολικά – μεγαλύτερη απόσταση 16χλμ!). Αυτά βέβαια για κάποιους (λίγους ελπίζω!) ενδεχομένως να θεωρούνται φυσιολογικά, για μένα όμως ήταν κάτι πρωτόγνωρο αφού οι προετοιμασίες για αγώνες στόχους μου ήταν αρκετά σοβαρές, μέχρι αυτήν τουλάχιστον! Αύγουστος λοιπόν με τις ζέστες τις καλές, δουλειά πολλή κι εγώ να βγαίνω αξημέρωτα μπας και γράψω κανένα χιλιόμετρο. Εκεί ήταν που αποφάσισα με πόνο καρδιάς να παλέψω και τέταρτη προπόνηση, που θα ήταν βέβαια το ταβάνι μου καθώς τα ωράρια δε με άφηναν ούτε για πλάκα να σκεφτώ κάτι παραπάνω. Κάποιες εβδομάδες το κατάφερα, κάποιες όχι. Το myasics ήταν το πρόγραμμα που ακολουθούσα, αφού για την περίπτωσή μου φέτος, το θεώρησα ιδανικό (και μάλλον ήταν). Στην τέταρτη προπόνηση κατάλαβα και μια αισθητή βελτίωση στην απόδοσή μου αλλά δυστυχώς φέτος απλά δε γινόταν κάτι διαφορετικό.
Περίμενα πως και πως να πέσουν λίγο οι θερμοκρασίες και η υγρασία στο νησί, αλλά στην Κέρκυρα κάτι τέτοιο δε συμβαίνει πριν τα μέσα Οκτώβρη όπως αποδείχθηκε περίτρανα. Το Σεπτέμβρη αποφάσισα πλέον να αφοσιωθώ περισσότερο στο μαραθώνιο και να αφήσω λίγο πίσω τις υπόλοιπες υποχρεώσεις αφού διαφορετικά δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρω. Τα LR έβγαιναν παραδόξως αρκετά καλά, κάποια στιγμή έτρεξα και το γύρο της λίμνης των Ιωαννίνων με τη Βίκυ και άρχισα να παίρνω τα πάνω μου για τα καλά. Μπαίνει Οκτώβρης και πλέον το μυαλό μου βρίσκεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στο Μαραθώνιο. Φτιάξαμε και κοινό τσατ στο φου μπου με Βίκυ και Παναγιώτη για ενδεχόμενη σύμπραξη στον αγώνα και περνούσαμε εκεί τα πάντα: Προπονήσεις, απορίες, προβληματισμοί, ευτράπελα, οτιδήποτε! Για ανύψωση ηθικού είναι ότι καλύτερο, σας το εγγυώμαι!
Κάπου εδώ να αναφερθώ λίγο στο δικό μου στόχο για το φετινό Μαραθώνιο, κάτι που με προβλημάτιζε καιρό αλλά εν τέλει θεωρώ πήρα τη σωστή απόφαση. Μετά την πρώτη μου απόπειρα στην Κλασική το 2016 και το τσαλάκωμα άνευ προηγουμένου που είχα υποστεί στον αγώνα παρακαλώντας να τελειώσει, και με την ευκαιρία της πιεστικής καλοκαιρινής δουλειάς φέτος, πήρα την απόφαση να βγάλω μια υποτυπώδη προετοιμασία και να σταθώ στην εκκίνηση χωρίς κανέναν άλλο στόχο πλην του τερματισμού και της απόλαυσης αυτής της γιορτής, από την αρχή ως το τέλος της! Το ότι βρήκα βέβαια στη συνέχεια τη Βίκυ και τον Παναγιώτη, οι οποίοι είχαν (και με το δίκιο τους) κάποιον πιο συγκεκριμένο στόχο στον αγώνα, έβαλε κι εμένα στο τρυπάκι να δοκιμάσω αν μπορώ να καταφέρω (δεδομένης της προετοιμασίας μου) κάτι σχετικά αξιόλογο χρονικά.
Συνεχίζω όμως, ο Οκτώβρης βγήκε, παίρνοντας μαζί του και ένα ελπιδοφόρο 30ρι και 32ρι και κάπου εκεί ξεκίνησαν τα…ταπεράκια! Με τη μείωση λοιπόν των χιλιομέτρων (ποια μείωση δηλαδή, 55 μάξιμουμ έπιασα εβδομαδιαία) εμφανίστηκαν κάποια μικροπροβλήματα που με ενοχλούσαν σωματικά. Ένας πόνος στον αχίλλειο αρχικά πέρασε σχετικά γρήγορα και καπάκι ενόχληση λίγο κάτω από τον τετρακέφαλο και πάνω απ το γόνατο εσωτερικά, στο αριστερό πόδι. Οι προπονήσεις συνεχίστηκαν ωστόσο αφού η ενόχληση δεν ήταν ικανή να με τρομάξει. Η ενδυνάμωση στην προετοιμασία ήταν όπως καταλαβαίνετε μηδενική και ίσα που χαίρομαι που είχα μόνο τόσο μικρά και λίγα θεματάκια.
Τέλος πάντων, Παρασκευή πρωί πετάω Αθήνα από το νησί, τακτοποιούμαι στο ξενοδοχείο και περιμένω πως και πως το pasta party με γνωστούς και φίλους! Περάσαμε τέλεια! Εκεί έγινε και μια σχετική αναπροσαρμογή του πλάνου με συμβουλές για ηπιότερο ξεκίνημα (ευχαριστούμε Γιάννη!) και λίγο πιο χαλαρές ανηφόρες. Έφυγα κλασικά με τους τελευταίους, που όμως δεν έτρεχαν την Κυριακή, μου την έφεραν οι άτιμοι! Ούτε που μ ένοιαζε, το χάρηκα πολύ!
Σάββατο πρωί ξύπνημα, πρωινό, καφές στο Θησείο και βουρ για την έκθεση το μεσημέρι με Καλογερίδη και άλλα δύο παιδιά. Βρήκα κι άλλους εκεί, η Βίκυ μόνο μας την έκανε! Έχοντας για πρώτη φορά χρήμα για ξόδεμα, σήκωσα τη μισή έκθεση, από ρούχα μέχρι βιβλία! Πήραμε αριθμούς, βγάλαμε τις ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ φωτογραφίες, πήραμε το MUST μπλουζάκι (λίγη μόστρα ντε!) και μετά από ώρα ξεμπερδέψαμε. Με κούρασε η βόλτα ομολογώ, χωρίς ωστόσο να πιστεύω πως επηρέασε στον αγώνα. Μετά στάση για μακαρόνια και πίσω στο ξενοδοχείο για ετοιμασία του σάκου και νάνι!
Κυριακή ξυπνάω καλά, έχοντας κοιμηθεί αρκετά, νιώθω δυνατός. Πρωινό, μετρό για Σύνταγμα και συνάντηση με Δημήτρη και Παναγιώτη. Από εκεί λεωφορείο για Μαραθώνα με το άγχος να κορυφώνεται, οι παλμοί το μαρτυρούν! Δίνουμε τα πράγματα και οδεύουμε προς το στάδιο.
Το σχέδιο ήταν κοινό, ζέσταμα δεν προβλεπόταν (πλην Βίκυς) και οι δύο του μπροστά μπλοκ (Γιώργος και Παναγιώτης) θα περίμεναν εμάς του πίσω μπλοκ (Βίκυ, Ηλίας κι εγώ) για στόχο κάτι ανάμεσα σε 3:55-3:59:59! Ενός λεπτού σιγή για τα θύματα στο Μάτι, ο όρκος του μαραθωνοδρόμου και…φύγαμε!
Η Βίκυ με τον Ηλία δεν κρατιόταν κι έτσι έφυγαν εξαρχής μπροστά! Δεν προσπάθησα καν να τη σταματήσω αφού τα είχαμε αναλύσει όλα και όντας πιο έτοιμη προπονητικά, δεν ήθελα να ρισκάρω δύσκολες αποφάσεις στη συνέχεια. Βρίσκω σχετικά γρήγορα Γιώργο και Παναγιώτη και συνεχίζουμε μαζί. Περνάμε τον Τύμβο συγκρατημένα, όλα καλά αν και οι παλμοί σχετικά ψηλά. Μπαίνουμε Nέα Μάκρη κι ένας μικρός πανικός απ τον κόσμο κι εμάς! Πιάνω την αριστερή για high 5 όπου μπορώ, παίρνουμε δύναμη και συνεχίζουμε! Ζούμπερι χαλαρά, Ραφήνα άνετα και φτάνουμε στις ανηφόρες. Είμαστε εκτός στόχου για το αρχικό 3:55 αλλά ούτε που με νοιάζει, είμαι μια χαρά και το απολαμβάνω! Συγκρατούμε ο ένας τον άλλον και υπό την καθοδήγηση του zoro που γνωρίζει απ έξω τη διαδρομή κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές στο ρυθμό όπου χρειάζεται. Το Alex Pack μένει πίσω, το ίδιο και η Παλλήνη με το Γέρακα! Τα τελευταία δε ανηφορικά χιλιόμετρα, έχοντας τρέξει συντηρητικά ως εκεί, μας βγαίνουν αβίαστα με καλύτερο ρυθμό και παλμούς απ όλη τη διαδρομή! Carrefour γεια σου και να σου και ο Σταυρός στην Αγία Παρασκευή. Εκεί είναι που μας αφήνει ο zoro τονίζοντας βέβαια πως θα μας βρει μετά αλλά δεν ήξερα αν το εννοεί ή απλά…έπαθε φούιτ. Συνεχίζουμε εμείς, τέλος και η ζόρικη ανηφόρα και επιτέλους κατηφορική κλίση! Καρδιοαναπνευστικά είμαι τέλεια, ούτε που το πιστεύω, «πάμε κι ότι βγει τώρα» λέω από μέσα μου. Ο ρυθμός ανεβαίνει, οι παλμοί σχετικά χαμηλά, έχω (κάποιες) δυνάμεις και δώστου.
Κάπου εκεί (33-34χλμ) εμφανίζεται μια τόση δα κραμπίτσα που προσωρινά ξεπερνάω χωρίς ανάγκη για σταμάτημα. Πίνω και δύο ποτήρια κόλα μπας και το σώσω. Δεν τα κατάφερα, με ξαναπιάνει λίγο μετά (35+) και εκεί πλέον πρέπει να σταματήσω. Διώχνω επιτέλους τον Παναγιώτη (δεν ήθελε νωρίτερα) και μετά από λίγο τέντωμα συνέρχομαι. Ξεκινώ δειλά και πάλι το τρέξιμο και πιάνω άμεσα καλό ρυθμό (5:25), είχα δυνάμεις λέμε! Όλα καλά για ένα χιλιόμετρο, ώσπου με ξαναπιάνει και μια ακόμα στάση. Τα ίδια πάλι, συνέρχομαι και συνεχίζω! Σε αυτό το σημείο πλέον μέσα στο μυαλό μου είμαι σε μια φάση do or die και την έχω δει αληθινός μονομάχος αφού αρνούμαι πεισματικά να κάνω στην άκρη και συνεχίζω, πολύ πιο φορτισμένος συναισθηματικά ωστόσο. Στο 39 βρίσκω το όμορφο παρεάκι της Φειδιππίδου, σταματάω για δύο δεύτερα να ευχαριστήσω και ξανά στον αγώνα! Κάπου στο 40, κι άλλη κράμπα, όλες στο αριστερό! Σταμάτημα στο σταθμό λίγο να συνέλθω και πάμε! Στο 41 αντικρίζω για πρώτη φορά (ναι, ήμουν τόσο χάλια το 16!) το άγαλμα του Δρομέα και συγκινούμαι πάλι. Τρέχω όσο μπορώ, προσέχοντας παράλληλα το πάτημά μου ώστε να γλυτώσω την επόμενη κράμπα. Αμ δε! Άλλη μια προς το τέλος, έχασα το μέτρημα πια! Το χαβά μου εγώ, τρέξιμο μπροστά απ την κουδούνα στην Ηρώδου Αττικού (Στράτο που ήσουν κρυμμένος ρε φίλε!?), προσοχή στην κατηφόρα για νέες περιπέτειες και μπαίνω στο στάδιο μέσα στα ζουμιά από την προσπάθεια των τελευταίων χιλιομέτρων! Με την υποψία κράμπας και στο δεξί πλέον, τερματίζω περιχαρής μέσα σε πολύ κόσμο και θέλω να ουρλιάξω από χαρά! Μένω για λίγο να αποτυπώσω τη στιγμή και κατευθύνομαι προς την έξοδο. Εκεί βρίσκω τη Βίκυ, που κατάφερε τελικά το 3:59(πολλά συγχαρητήρια!!!) και βγαίνουμε αναμνηστικές φωτογραφίες! Παίρνουμε πράγματα, περιμένουμε κάποιους γνωστούς να τερματίσουν, burgerάκι για αποκατάσταση και πίσω στο ξενοδοχείο! Το βράδυ επίσκεψη σε φίλη στον Πειραιά, τη Δευτέρα βόλτες στην Αθήνα και Τρίτη αναχώρηση για Θεσσαλονίκη!
Τελικός χρόνος, που λίγη σημασία είχε για μένα φέτος, 4:05:10! Ίσως ο αγώνας που έχω ευχαριστηθεί περισσότερο ως τώρα! Με τα προ και μεθεόρτια…σίγουρα!
Έτσι έζησα εγώ προσωπικά αυτό το υπέροχο τετραήμερο αλλά και την προετοιμασία.
Πολλά συγχαρητήρια σε όλες και όλους που στάθηκαν στην εκκίνηση, τερματίζοντες ή μη, με PB ή μη. Και του χρόνου με υγεία!
Τάσος
know your limits. then destroy them. |
|
|
|
stavzzz
Advanced Forum-Runner
Greece
216 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 17/11/2018 : 13:59:01
|
| Παιδιά για φωτογραφίες έχουμε κάποια link? |
|
|
|
andrew
Newbie Forum Runner
Greece
4 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 17/11/2018 : 21:52:01
|
https://www.marathon-photos.com/scripts/home.py
εδώ βαζεις "2018 Athens Marathon The Authentic" και το επώνυμο σου ή το bib number σου.
------------------------------------------
With great power comes great responsibility |
|
|
|
cg12
Newbie Forum Runner
2 Δημοσιεύσεις |
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 18/11/2018 : 20:45:24
|
@tzatzikis90: χάρηκα πολύ που σε είδα από κοντά και χάρηκα ΑΚΟΜΑ πιο πολύ που το όλο εγχείρημα σου έδωσε κίνητρο, σκοπό και σου χάρισε έναν τόσο όμορφο τερματισμό!
Μην βγεις από το κλίμα για να (μας/σου) χαρίζεις και άλλες τέτοιες εμπειρίες!
Free your feet...free your senses! |
|
|
|
Θέμα |
|
|
|
AMA 2018
