| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Hermes
Elite Forum-Runner
Greece
2398 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 17/01/2019 : 21:40:37
|
εγώ θυμάμαι πάντοτε μου άρεσε να περπατώ, από παιδί, έφηβος, νέος...
Έμενα τότε Πατήσια και πήγαινα σχολείο στην Αγ.Παρασκευή. Είχα φίλους από κέντρο και από Μαρούσι, Αγ.πΑρασκευή, Χαλάνδρι. Πολλές φορές - εκεί στα 15, 16, πήγαινα ποδαράτο Πατήσια - Εξάρχεια ή Κολωνάκι, όπου δίναμε ραντεβού για καφέ!
Πήγαινα φροντιστήριο Ηράκλειτο για πανελλαδικές και μια μέρα μου τη βίδωσε και ανέβηκα Λυκαβητττό να δω πως είναι!
Γύρω στα 19-23 (1994 μετά τις πανελλαδικές μέχρι 1998/99) την είχα δει fitονι αλλά με γυμναστήριο και αεροβικές τάξεις / δυναμικό στατικό ποδήλατο. Τότε κάπνιζα, από το '92/93 ήδη και από '95 "με το νόμο", με δικό μου πακέτο και "δηλωμένος" κανονικά 
Κάποια στιγμή πήγα Αγγλία για μεταπτυχιακό εκεί πλακώθηκα μπύρες και κραιπάλες - όχι ότι δεν έκανα και στην Αθήνα, αλλά στην Αθηνα περιορίζονταν σε Παρασκευές και Σάββατα, ενώ Lincoln ξέφυγα αρκετά για κάποιο καιρό! Φαντάρος 5-6 πακέτα Gaulloises ημερησίως, ειδικά στη Λημνο! Εκείνη τη χρονιά (2003), πήγα από το στρατόπεδο στο αεροδρόμιο (μπορεί και 4-5 χλμ) ζαλωμένος το μπόγο μου και με το χιόνι να φτάνει μην πω γάμπα, να πω αστράγαλο. Φυσικά δεν πέταξε η πτήση οπότε είχα και να γυρίσω...
Τρέξιμο ξεκίνησα συστηματικότερα το 2004, όντας σχεδόν 90 κιλά! Με "εισήγαγε" ένας φίλος που έμενε κέντρο. Τότε τρέχαμε Κήπο, ή Φιλοπάππου ή μια στις τόσες ερχόταν και κάναμε λίγο από ρεματιά. Για 4-5 χλμ μιλάμε, και μας έβγαινε η γλώσσα!
Μια φορά κάναμε καπου 12 και μετά θυμάμαι πήγαμε για φαϊ και έγινε η σφαγή των Κούρδων στο μαγαζί 
Έκτοτε, για αρκετά χρόνια έτρεχα συχνά αλλά όχι πυκνά και είχα και κάποια διαστήματα με κενά για εβδομάδες ή μήνες. Ο μαραθώνιος τότε ήταν ανείπωτο όνειρο και ευσεβής πόθος! Πόσο φοβόμουν να δοκιμάσω να τρέξω τα 42 και με τι λαχτάρα "οραματιζόμουν" ηρωΐκούς τερματισμούς...
Έκοψα το κάπνισμα το 2008 και για κάποιο λόγο σταμάτησα και να τρέχω παραδόξως! Ξαναφόρεσα τα παπουτσια μου από καλοκαίρι 2011... Τότε, μέσα σε λίγους μήνες έτρεξα ρεματιά Χαλαδνδρίου - ο 1ος αγώνας - σε 47' και κάτι και εκτίμησα ότι ήταν πολύ καλός ο χρόνος μου για κάποιον με το δικό μου - τότε - υπόβαθρο.
2012 άνοιξη κατεβαίνω Μεσσήνη, τερματίζω αλλά με το ζόρι. Έκτοτε μου μπήκε το μικρόβιο!!!
Από 2015/16 έδωσα έμφαση στη διατροφή μου και έκοψα να πίνω υπερβολικά. έχασα αρκετό βάρος και έγινα "άλλος" δρομέας!
Πλέον, το έχω γυρίσει δεκάρια και προπονήσεις με πολλές διαλειμματικ'ές και εντάσεις / ταχύτητες. Φαίνεται ευκολότερο από μαραθώνιο, μπορεί κ να είναι ίσως, αλλά έχει και αυτό τις δικές του δυσκολίες, το να τρέξει κανείς στα 40+ ένα δεκάρι στα κόκκινα του εννοώ... για μένα, μου είναι ευκολότερο να τρέξω 40 χλμ σε ότι ρυθμό μου κάνει κέφι παρά να τρέξω 10άρι στα κόκκινα.
Ελπίζω να ικανοποιήσω μια φιλοδοξία που έχω βάλει για χρόνο δεκαριού μέσα στο 2019 και ίσως, να είμαστε καλά, να δοκιμάσω και ένα γερό μαραθώνιο του χρόνου.
Αν τα κάνω αυτά, και με τις επιδόσεις που θα ήθελα και έχω κατά νου, ίσως να μου φύγει αυτή η σφοδρή επιθυμία που έχω να χτυπιέμαι στα γήπεδα στους 180+ παλμούς κάθε πρωΐ και να γίνω αυθεντικός "χομπίστας" χωρίς τους ψυχαναγκασμούς που έχω διαμορφώσει.
Σε κάθε περίπτωση, βλέπω την αρχή της ψυχολογικής κούρασης, αλλά ακόμα είμαι ακμαίος οπότε θεωρώ ότι αν δεν κάνω αυτό που θελω θα πάρω (από τη σημαία, anyway) παράταση και θα αναβάλλω τουριστικά τρεξίματα! Φοβάμαι όμως ότι, αν χάσω το κίνητρο του ανταγωνισμού (με τον εαυτό μου), θα παύσω να θέλω να τρέχω γενικά για ένα διάστημα οπότε με βλέπω με 10-15 κιλά πάνω, μέχρι να μου την ξαναβιδώσει!!!
Τώρα, τι αποκομίζω... δύσκολο ερώτημα! Τρυπάκι είναι, εκτόνωση. Είναι ομορφο να αισθάνομαι ότι είμαι ακμαιότερος από όλους σχεδόν τους συνομίληκους μου αλλά και από πολλούς πολλούς νέους! Φοβάμαι ότι δεν είναι απόλυτα ευγενές το συναίσθημα αυτό αλλά κρύβει δόση υπεροψίας... τώρα τελευταία κάνουν κάποιες εργασίες στις κυλιόμενες του σταθμού Συντάγματος, βλέπω με συγκατάβαση τον κόσμο να ανεβαίνει τις σκάλες ασθμαίνοντας κ με ρυθμούς χελώνας...
Είμαι μοναχοπαίδι και τα παιδικά μου χρόνια ήταν μάλλον μοναχικά, πάντοτε μου άρεσε να περπατάω. Εξελίχθηκε σε τρέξιμο...
Έχω κάνει τις περισσότερες βαθειές μου σκέψεις, ενδεχομένως έχω πάρει και πολλές αποφάσεις, περπατώντας επί ώρες χωρίς συγκεκριμένο προορισμό ή στα lrs μου (τα αργά όμως).
Εϊναι τρόπος ζωής.
Σας έφτιαξα ένα ωραίο σεντόνι για το βράδι!
|
 |
|
|
konkarien
Senior Forum-Runner
Greece
740 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 17/01/2019 : 23:15:53
|
quote:
Originally posted by Hermes
εγώ θυμάμαι πάντοτε μου άρεσε να περπατώ, από παιδί, έφηβος, νέος...
Έμενα τότε Πατήσια και πήγαινα σχολείο στην Αγ.Παρασκευή. Είχα φίλους από κέντρο και από Μαρούσι, Αγ.πΑρασκευή, Χαλάνδρι. Πολλές φορές - εκεί στα 15, 16, πήγαινα ποδαράτο Πατήσια - Εξάρχεια ή Κολωνάκι, όπου δίναμε ραντεβού για καφέ!
Πήγαινα φροντιστήριο Ηράκλειτο για πανελλαδικές και μια μέρα μου τη βίδωσε και ανέβηκα Λυκαβητττό να δω πως είναι!
Γύρω στα 19-23 (1994 μετά τις πανελλαδικές μέχρι 1998/99) την είχα δει fitονι αλλά με γυμναστήριο και αεροβικές τάξεις / δυναμικό στατικό ποδήλατο. Τότε κάπνιζα, από το '92/93 ήδη και από '95 "με το νόμο", με δικό μου πακέτο και "δηλωμένος" κανονικά
Κάποια στιγμή πήγα Αγγλία για μεταπτυχιακό εκεί πλακώθηκα μπύρες και κραιπάλες - όχι ότι δεν έκανα και στην Αθήνα, αλλά στην Αθηνα περιορίζονταν σε Παρασκευές και Σάββατα, ενώ Lincoln ξέφυγα αρκετά για κάποιο καιρό! Φαντάρος 5-6 πακέτα Gaulloises ημερησίως, ειδικά στη Λημνο! Εκείνη τη χρονιά (2003), πήγα από το στρατόπεδο στο αεροδρόμιο (μπορεί και 4-5 χλμ) ζαλωμένος το μπόγο μου και με το χιόνι να φτάνει μην πω γάμπα, να πω αστράγαλο. Φυσικά δεν πέταξε η πτήση οπότε είχα και να γυρίσω...
Τρέξιμο ξεκίνησα συστηματικότερα το 2004, όντας σχεδόν 90 κιλά! Με "εισήγαγε" ένας φίλος που έμενε κέντρο. Τότε τρέχαμε Κήπο, ή Φιλοπάππου ή μια στις τόσες ερχόταν και κάναμε λίγο από ρεματιά. Για 4-5 χλμ μιλάμε, και μας έβγαινε η γλώσσα!
Μια φορά κάναμε καπου 12 και μετά θυμάμαι πήγαμε για φαϊ και έγινε η σφαγή των Κούρδων στο μαγαζί
Έκτοτε, για αρκετά χρόνια έτρεχα συχνά αλλά όχι πυκνά και είχα και κάποια διαστήματα με κενά για εβδομάδες ή μήνες. Ο μαραθώνιος τότε ήταν ανείπωτο όνειρο και ευσεβής πόθος! Πόσο φοβόμουν να δοκιμάσω να τρέξω τα 42 και με τι λαχτάρα "οραματιζόμουν" ηρωΐκούς τερματισμούς...
Έκοψα το κάπνισμα το 2008 και για κάποιο λόγο σταμάτησα και να τρέχω παραδόξως! Ξαναφόρεσα τα παπουτσια μου από καλοκαίρι 2011... Τότε, μέσα σε λίγους μήνες έτρεξα ρεματιά Χαλαδνδρίου - ο 1ος αγώνας - σε 47' και κάτι και εκτίμησα ότι ήταν πολύ καλός ο χρόνος μου για κάποιον με το δικό μου - τότε - υπόβαθρο.
2012 άνοιξη κατεβαίνω Μεσσήνη, τερματίζω αλλά με το ζόρι. Έκτοτε μου μπήκε το μικρόβιο!!!
Από 2015/16 έδωσα έμφαση στη διατροφή μου και έκοψα να πίνω υπερβολικά. έχασα αρκετό βάρος και έγινα "άλλος" δρομέας!
Πλέον, το έχω γυρίσει δεκάρια και προπονήσεις με πολλές διαλειμματικ'ές και εντάσεις / ταχύτητες. Φαίνεται ευκολότερο από μαραθώνιο, μπορεί κ να είναι ίσως, αλλά έχει και αυτό τις δικές του δυσκολίες, το να τρέξει κανείς στα 40+ ένα δεκάρι στα κόκκινα του εννοώ... για μένα, μου είναι ευκολότερο να τρέξω 40 χλμ σε ότι ρυθμό μου κάνει κέφι παρά να τρέξω 10άρι στα κόκκινα.
Ελπίζω να ικανοποιήσω μια φιλοδοξία που έχω βάλει για χρόνο δεκαριού μέσα στο 2019 και ίσως, να είμαστε καλά, να δοκιμάσω και ένα γερό μαραθώνιο του χρόνου.
Αν τα κάνω αυτά, και με τις επιδόσεις που θα ήθελα και έχω κατά νου, ίσως να μου φύγει αυτή η σφοδρή επιθυμία που έχω να χτυπιέμαι στα γήπεδα στους 180+ παλμούς κάθε πρωΐ και να γίνω αυθεντικός "χομπίστας" χωρίς τους ψυχαναγκασμούς που έχω διαμορφώσει.
Σε κάθε περίπτωση, βλέπω την αρχή της ψυχολογικής κούρασης, αλλά ακόμα είμαι ακμαίος οπότε θεωρώ ότι αν δεν κάνω αυτό που θελω θα πάρω (από τη σημαία, anyway) παράταση και θα αναβάλλω τουριστικά τρεξίματα! Φοβάμαι όμως ότι, αν χάσω το κίνητρο του ανταγωνισμού (με τον εαυτό μου), θα παύσω να θέλω να τρέχω γενικά για ένα διάστημα οπότε με βλέπω με 10-15 κιλά πάνω, μέχρι να μου την ξαναβιδώσει!!!
Τώρα, τι αποκομίζω... δύσκολο ερώτημα! Τρυπάκι είναι, εκτόνωση. Είναι ομορφο να αισθάνομαι ότι είμαι ακμαιότερος από όλους σχεδόν τους συνομίληκους μου αλλά και από πολλούς πολλούς νέους! Φοβάμαι ότι δεν είναι απόλυτα ευγενές το συναίσθημα αυτό αλλά κρύβει δόση υπεροψίας... τώρα τελευταία κάνουν κάποιες εργασίες στις κυλιόμενες του σταθμού Συντάγματος, βλέπω με συγκατάβαση τον κόσμο να ανεβαίνει τις σκάλες ασθμαίνοντας κ με ρυθμούς χελώνας...
Είμαι μοναχοπαίδι και τα παιδικά μου χρόνια ήταν μάλλον μοναχικά, πάντοτε μου άρεσε να περπατάω. Εξελίχθηκε σε τρέξιμο...
Έχω κάνει τις περισσότερες βαθειές μου σκέψεις, ενδεχομένως έχω πάρει και πολλές αποφάσεις, περπατώντας επί ώρες χωρίς συγκεκριμένο προορισμό ή στα lrs μου (τα αργά όμως).
Εϊναι τρόπος ζωής.
Σας έφτιαξα ένα ωραίο σεντόνι για το βράδι!
Πολύ ωραία ιστορία!!!!
ΤΕΤΡΑΚΕΦΑΛΟΣ,στηρίζει την κίνησή σου
ΚΑΡΔΙΑ,στέλνει αίμα στο σώμα σου
ΑΝΑΣΑ,οξυγονώνει τα κυτταρά σου
αυτό όμως που σε κινεί ως το τέρμα είναι ένα.
Η ΨΥΧΗ |
|
|
|
chris79
Newbie Forum Runner
Greece
8 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 10/05/2019 : 20:54:01
|
| Μετά από 20 χρόνια ερασιτεχνικής ενασχόλησης ενασχόλησης με το μπάσκετ και τα τελευταία 3 χρόνια εντατικά με τα βάρη.. Μετά από κάποιες εξετάσεις διαπίστωσα ότι το καρδιαγγειακο μου θέλει δουλειά και αποφάσισα να αρχίσω το τρέξιμο.. Προς το παρόν η έννοια μου είναι να είμαι γερός χωρίς τραυματισμους και να συνεχίσω γιατί πραγματικά είναι πολύ ωραία η αίσθηση.. Ξεκίνησα ήδη προετοιμασία για τον ημιμαραθωνιο.. Εύχομαι σε όλους καλά τρεξίματα με υγεία!! |
|
|
|
denvas
Advanced Forum-Runner
Greece
260 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 11/05/2019 : 10:21:59
|
| Εγώ πήρα σκύλο. Ο σκύλος (κουτάβι) τα έκανε που... στο σπίτι. Αεικίνητος. Μετά από μελέτη και τη βοήθεια εκπαιδευτή, έμαθα ότι το βασικό για να είναι ήσυχος αλλά και ευτυχισμένος ο σκύλος, είναι να κουράζεται μέσω άσκησης. Οπότε άρχισα να τον τρέχω! Αρχικά στους δρόμους Πολυγώνου, Κυψέλης (44 άρης και να τρέχει με σκύλο στο δρόμο, ήμουν μια γραφικότητα). Κατόπιν στο Αττικό Άλσος (Τουρκοβούνια). Έτσι κατάλαβα και πόσο ράκος ήμουν. Πλέον στα 50 μου, είμαι 6 χρόνια δρομέας (νομίζω τουλάχιστον ότι είμαι), προπονούμενος κανονικά ακόμα και άνευ σκύλου. Το μικρόβιο πλέον το έχει κολλήσει και η σύζυγος. Θα έλεγα ότι ένας σκύλος μας άλλαξε, εκτός πολλών άλλων, και τον τρόπο ζωής μας (προς το πιο fit). |
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/05/2019 : 14:58:30
|
quote:
Originally posted by chris79
Μετά από 20 χρόνια ερασιτεχνικής ενασχόλησης ενασχόλησης με το μπάσκετ και τα τελευταία 3 χρόνια εντατικά με τα βάρη.. Μετά από κάποιες εξετάσεις διαπίστωσα ότι το καρδιαγγειακο μου θέλει δουλειά και αποφάσισα να αρχίσω το τρέξιμο.. Προς το παρόν η έννοια μου είναι να είμαι γερός χωρίς τραυματισμους και να συνεχίσω γιατί πραγματικά είναι πολύ ωραία η αίσθηση.. Ξεκίνησα ήδη προετοιμασία για τον ημιμαραθωνιο.. Εύχομαι σε όλους καλά τρεξίματα με υγεία!!
Ο σύντομος διάλογος με τον εταιρικό μας γιατρό πριν 10 χρόνια που αύξησε σημαντικά την επιθυμία μου να (ξανα)ρχίσω την άθληση:
- Γιατρός: «Γυμναζόσουνα στο παρελθόν;»
- Εγώ: «Ναι!»
- Γ: «Τώρα κάνεις κάτι;»
- Ε: «Όχι, τίποτα ιδιαίτερο!»
- Γ: «Καιρός να ξαναρχίσεις…είσαι ακόμα πολύ νέος για να ασχολείσαι με τους αιματολογικούς σου δείκτες!» (αναλύοντας τις πρόσφατες εξετάσεις του ετήσιου ιατρικού check-up)
Ήμουν και 30 κιλά βαρύτερος από ότι στην πρώιμη ενήλικη ζωή μου (34+ κιλά από ότι στην εφηβεία μου, στο ίδιο ύψος κάνοντας αγωνιστική ποδηλασία), οπότε δεν χρειάστηκαν και πολλά άλλα επιχειρήματα για να ξεκινήσω το…τρέξιμο!
Free your feet...free your senses! |
|
|
|
Charlie_Brown
Forum-Runner
79 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/05/2019 : 15:41:43
|
@Hermes
2003 ήμουν και εγώ Λήμνο φαντάρος  |
|
|
|
Hermes
Elite Forum-Runner
Greece
2398 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 14/05/2019 : 20:14:29
|
@ Trexantiris: απίστευτο μου φαίνεται αυτό που γράφεις...
@ Charlie-Brown: τι σώμα? εγώ ήμουν αεροπορία στο αεροδρόμιο από Νοέμβριο 2002 έως Μάιο 2003 |
|
|
|
Charlie_Brown
Forum-Runner
79 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 15/05/2019 : 12:45:49
|
quote:
Originally posted by Hermes
@ Charlie-Brown: τι σώμα? εγώ ήμουν αεροπορία στο αεροδρόμιο από Νοέμβριο 2002 έως Μάιο 2003
Μάρτιος- Σεπτέμβριος 2003 88 ΤΥΠ (Σειρά 282)
"The body loses water when you jog, so you have none left for tears." |
|
|
|
IPLGR
Newbie Forum Runner
12 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 02/05/2020 : 16:44:28
|
2 λόγοι.
1. Έμενα στα 30μ από τον τερματισμό του Σπαρτάθλου και η παιδική μου ηλικία είναι χαραγμένη με τις εικόνες του τερματισμού των δρομέων. Πάντα είχα ένα δέος για τον Γιάννη Κούρο αν και δεν θυμάμαι να τον είχα δει να τερματίζει, πάντα τερμάτιζε νύχτα!
2. Μικρός μεγάλωσα απέναντι από τον τερματισμό του Σπαρτάθλου που είναι φυσικά η είσοδος του τοπικού γηπέδου. Το γήπεδο μέσα ήταν και η γειτονιά μου.
3. Στα late 20s όταν έμενα εκτός Ευρώπης είχα σχέση για 2 χρόνια με μια κοπέλα από την Δανία που έτρεχε. Αυτή με έκανε να κολλήσω. Ξεκινήσαμε να τρέχουμε μαζί και φυσικά αυτό ήταν. |
|
|
|
runner1979
Senior Forum-Runner
Greece
637 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/05/2020 : 15:56:46
|
Πάντα από πολύ μικρός ασχολούμουν με τον αθλητισμό ως χομπίστας βέβαια γιατί από ταλέντο άστα να πάνε  και ποτέ δεν σταμάτησα παρά μόνο κάποια διαστήματα που έμπαινα για επισκευή σε διάφορα χειρουργεία . Πριν 20 χρόνια μαζί με όλα τα υπόλοιπα ξεκίνησα συστηματικά και τρέξιμο και δεν το σταμάτησα ποτέ απλά γιατί είναι ο πιο εύκολος τρόπος να γυμνάζεσαι και να απολαμβάνεις παράλληλα χωρίς να εξαρτάσαι από άλλους παράγοντες όπως πχ παρέα, καιρός, διαθεσιμότητα αθλητικών χώρων... καλά να είμαστε να συνεχίσουμε να το απολαμβάνουμε μέχρι τα βαθιά γεράματά μας  |
|
|
|
Θέμα |
|
|
|
Γιατί άρχισα να τρέχω?
