| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Speedy
Road Runner
Greece
2750 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 10/04/2006 : 21:49:33
|
Κάποτε ένας μηχανικός υπολογιστών, ένας αναλυτής συστημάτων και ένας
προγραμματιστής οδηγούσαν σε μια πλαγιά, ώσπου χάλασαν τα φρένα τους.
Ούρλιαζαν καθώς κατηφόριζαν και η ταχύτητα του οχήματος αυξανόταν, μα
τελικά, κατάφεραν να το ακινητοποιήσουν, κυρίως κατά τύχη παρά για
οποιοδήποτε άλλο λόγο, μερικά εκατοστά πριν από ένα γκρεμό. Βγήκαν όλοι
έξω από το όχημα:
Ο μηχανικός υπολογιστών είπε, "Νομίζω ότι θα το φτιάξω."
Ο αναλυτής συστημάτων είπε, "Όχι, όχι, πρέπει να το πάμε στην
πόλη να το ελέγξει κάποιος ειδικός."
Και ο προγραμματιστής είπε, "ΟΚ, αλλά πρώτα, πιστεύω ότι θα
πρέπει να ξαναμπούμε μέσα και να δούμε αν θα το ξανακάνει."
- - - - -
Οτι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό>>>Speedy |
 |
|
|
prasinopodilato
Forum-Runner
USA
206 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 11/04/2006 : 08:06:07
|
Απίστευτες απαντήσεις σε σχολικά (και όχι μόνο) γραπτά...
"Ατρόμητος ο Έλλην Στρατάρχης, κοίταξε κατάματα τον εισβολέα και με τα λίγα περσικά που ήξερε του είπε: Μολών Λαβέ". (από γραπτό υποψηφίου αστυνομικού, Αθήνα 1990).
"Και οι Ρώσοι ανέδειξαν μεγάλους ποιητές όπως ο Πούσκας, ο Λένιν, ο Τρότσκι και ο Ιβάν ο Τρομακτικός. Από την ποίηση αυτή σώζεται σήμερα η Σιβηρία με την παγωμένη λίμνη των Κύκλων που ο Τσακ Κόφσκι την έκανε παλέτα". (γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την Ιστορία - Γυμνάσιο Κορίνθου 1988)
"Όταν ο Οδυσσέας γύρισε πίσω στην Ιθάκη, βρήκε τους είκοσι ανεμιστήρες και την Πηνελόπη να τους δουλεύει στο φουλ". (γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την Ιστορία - Γυμνάσιο Θηβών)
"Η επανάσταση του '21 έγινε πριν από 1821 χρόνια. Σήμερα γιορτάζουμε την τελική του πτώση". (γραπτό μαθητή σε εξετάσεις για την Ιστορία - Γυμνάσιο Κορίνθου 1989)
"Η μάνα του Ρασπούτιν ήταν η Ρασπουτάνα, τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας". (από Έκθεση για τη Ρωσία μαθητή του Γυμνασίου Καρδίτσας, 1991)
"Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ήταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες".(από την Έκθεση ιδεών υποψηφίου στη Σχολή Αστυνομίας, 1992)
"Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα, πυρ, συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά". (από διαγωνισμό στα Θρησκευτικά - Λύκειο Ξάνθης 1991)
"Ο Ε. Λύτης και ο Σ. Εφέρης είναι και οι δύο Έλληνες ποιητές κατηγορίας νόμπελ". (από Έκθεση του μαθητή του Γυμνασίου Αργοστολίου, 1992)
"Ο Κουστώ είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, αλλά που δεν κατοικούσε στην Ιθάκη, και για το λόγο αυτό οι περιπέτειές του δεν λέγονται Οδύσσειες αλλά Κουστωδίες". (υποψήφιος στη Σχολή Αστυνομίας, 1991)
"Η επανάσταση στις Ινδίες είχε αρχηγό και σύμβολο το Γάντι του Μανχάταν". (από Έκθεση μαθητή του Γυμνασίου Ζωγράφου, 1990)
"Το τρίγωνο που φέρει δύο γωνίες λέγεται διαγώνιον". (από διαγωνισμό στη Γεωμετρία, Γυμνάσιο Ιωαννίνων, 1982)
"Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λίπτον Τι". (μάθημα Γεωγραφίας, Λύκειο Χανίων, 1990)
"Ο γλάρος είναι αποδημητικό πουλί. Το καλοκαίρι πάει στην παραλία, το χειμώνα στις ακτές. Ενδιαμέσως στους σκουπιδότοπους και λιμάνια". (Γυμνάσιο Καβάλας, 1988)
"Ο κύκλος είναι μία στρογγυλή γραμμή, χωρίς συνδέσεις, ενωμένη με τέτοιο τρόπο που δεν μπορείς να καταλάβεις που αρχίζει και που τελειώνει". (Γυμνάσιο Ηρακλείου, 1991)
"Ο κύκλος δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, εκτός αν σταματήσεις το διαβήτη".(Γυμνάσιο Καρδίτσας, 1989)
"Η ελονοσία καταπολεμήθηκε και εξαφανίσθηκε δια των προσπαθειών της επιστήμης. Και η γρίπη; Πέρα βρέχει". (Υποψήφια νοσοκόμα, Νοσοκομείο Αγρινίου)
"Το εκτάριον βρίσκεται ακριβώς μεταξύ πενταρίου και επταρίου". (Γυμνάσιο Κιλκίς, 1992) |
|
|
|
prasinopodilato
Forum-Runner
USA
206 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 11/04/2006 : 08:17:56
|
Πάει ένας τύπος ναύτης και περνάν 3 χρόνια χωρίς να πάρει άδεια.
Πάει μια μέρα στον κυβερνήτη του πλοίου για να ζητήσει άδεια.
- Κύριε κυβερνήτα αιτούμαι 5 ημέρες άδεια.
- Και ποιος είναι ο λόγος παιδί μου;
- Θέλω να βαφτίσω το γιό μου
- Καλά, πόσο χρόνων είναι ο γιός σου;
- 1,5 χρονού κύριε κυβερνήτα
- Μα πως έγινε αυτό; εσύ έχεις 3 χρόνια να πάρεις άδεια
- Εεε, χάσαμε τα γ@μήσι@ κύριε κυβερνήτα να χάσουμε και τα βαφτίσια |
|
|
|
prasinopodilato
Forum-Runner
USA
206 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 11/04/2006 : 08:19:58
|
Μία μέρα στην ζούγκλα ο πίθηκος κάπνιζε ένα "πεντάφυλλο"!!! Τον ?λέπει η σάυρα και τον ρωτά
"τι κάνεις εκεί ρε πίθηκε ?"
"Να" της λέει ο πίθηκος "καπνίζω ένα τσιγάρο".
"Άμα θέλεις έλα να δοκιμάσεις".
Απονήρευτη η σαύρα ανεβαίνει πάνω στο κλαδί και παίρνει το τσιγαριλίκι που της έδωσε ο πίθηκος. Τραβά δύο-τρεις τζούρες και ΜΠΑΜ πέφτει ξερή κάτω από το κλαδί.
"ΩΧ" λέει ο πίθηκος, "τί έπαθες σαύρα μου?"
"Να" του λέει η σαύρα "δεν είμαι και πολύ συνηθισμένη και έγινα χάλια. Πάω να πιω λίγο νερό να φτιαχτώ".
Και ξεκινά προς το ποτάμι. Με το που φτάνει στο ποτάμι και σκύβει να πιει νερό πετιέται ο κροκόδειλος,
"καλά τι έπεθες σαύρα μου και είσαι έτσι ?" την ρωτά.
"Άσε" του λέει" μου έδωσε ένα τσιγάρο ο πίθηκος και τρελάθηκα".....
"ΠΟΥ ? ΠΟΥ ?" ρωτά το αλάνι ο κροκόδειλος.
"Να εκεί πιο πέρα στο δάσος" του λέει η σαύρα.
Ξεκινά ο κροκόδειλος και λίγο πιο κάτω βρίσκει τρία τσιγαριλίκια καπνισμένα μέχρι την άκρη. Κοιτά ψηλά στο δέντρο και βλέπει τον πίθηκο ΝΤΙΡΛΑ. Ο πίθηκος μες την ζάλη του κοιτά - ξανακοιτά - ξανακοιτά με γουρλωμένα μάτια τον κροκόδειλο και του λέει:
"Καλά μωρή χαμούρα πόσο νερό ήπιες????" |
|
|
|
prasinopodilato
Forum-Runner
USA
206 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 11/04/2006 : 08:22:42
|
YUGO STORIES
-Πως διπλασιαζεις την τιμη ενος YUGO;
-Φουλάρεις το ρεζερβουάρ.
-Γιατι το Yugo εχει θερμαινομενο πισω τζαμι;
-Για να μη κρυωνουν τα χερια σου οταν σπρωχνεις.
-Πώς μπορείς να εξαφανίσεις ένα YUGO;
-Το ψεκάζεις με αντισκωριακό.
-Γιατί τα YUGO έχουν τέσσερα πεντάλ;
-Με το τέταρτο ανοίγει ο αερόσακος.
-Γιατί το βιβλιαράκι που έχουν τα YUGO έχει τόσες πολλές σελίδες;
-Γιατί περιέχει τα δρομολόγια των λεωφορείων και των τρένων.
-Ποιό είναι ο όνειρο όλων των κατόχων YUGO;
-Να τους σταματήσουν για υπερβολική ταχύτητα.
-Σε τι διαφερει το απλο YUGO από το YUGO GT;
-Το GT εχει αναπτηρα.
Πάει ο κάτοχος ενός Zastava YUGO 45 στο συνεργείο και λέει στο μάστορα:
-Θέλω να βάλεις πάνω μηχανή 5.000 κυβικά, με 2 turbo ώστε να έχω τελική 350 Km/h. Θέλω ακόμα να το κάνεις 4x4, λάστιχα 355 με 19άρες ζάντες, ABS, δερμάτινο σαλόνι και αυτόματο πιλότο.
Πότε να περάσω να το πάρω;
-Πέρνα σε ένα τεταρτάκι, απαντάει ο μάστορας.
-Ρε φίλε, δεν κόβεις τις μ@λ@κίες;
-Εγώ τις άρχισα;
Μπαίνει ένας τύπος σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων και λέει στον πωλητή:
«Φιλε, θέλω δυο πατάκια για ένα YUGO».
Ο πωλητής το σκέφτεται λίγο και απαντάει:
«OK, είναι καλή ανταλλαγή».
Γιατί δεν ξεκινάει ένα YUGO μόλις άναψε πράσινο;
Πάτησε τσίχλα... |
|
|
|
prasinopodilato
Forum-Runner
USA
206 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/04/2006 : 11:24:52
|
Ανάδελφον
* ΚΑΙ, εν τέλει, «γιατί γουστάρουμε που είμαστε Έλληνες;». Υπάρχουν αρκετές ορθές απαντήσεις:
- Γιατί έχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι.
- Γιατί το καρπούζι το αγοράζεις ολόκληρο κι όχι σε φέτες.
- Γιατί τους μεζέδες για το τσίπουρο δεν τους φτάνει κανένα ορντέρβ.
- Γιατί λουλουδοπόλεμος δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα.
- Γιατί όλοι βρίζουμε το Δημόσιο κι όλοι σκοτωνόμαστε για μια θέση σ’ αυτό.
- Γιατί λεφτά δεν έχουμε, αλλά ένα μπουζουκάκι θα το πάμε.
- Γιατί η λέξη «κερνάω» υπάρχει στο λεξιλόγιό μας.
- Γιατί άντε να εξηγήσεις στον ξένο τι σημαίνει «καψούρα».
- Γιατί και πρώτοι στο φανάρι κορνάρουμε στον εαυτό μας. (Και για άλλα πολλά... ).
|
|
|
|
SAVIO
Newbie Forum Runner
Greece
27 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 06/06/2006 : 17:46:35
|
What is the difference between girls aged: 8, 18, 28, 38, 48, 58, 68?
At 8 - You take her to bed and tell her a story.
At 18 - You tell her a story and take her to bed.
At 28 - You don't need to tell her a story to take her to bed.
At 38 - She tells you a story and takes you to bed.
At 48 - You tell her a story to avoid going to bed.
At 58 - You stay in bed to avoid her story.
At 68 - If you take her to bed, that'll be a story!!
If you do not change, the change will change you. |
|
|
|
turtle
Senior Forum-Runner
Greece
553 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/06/2006 : 18:43:33
|
Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Μάλλον για το δεύτερο πάω. Και σε πόσες άλλες εταιρίες δήμόσιες και μη γίνεται αυτό...
: mind the gap! : |
|
|
|
Speedy
Road Runner
Greece
2750 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 09/06/2006 : 09:36:25
|
Πολυ καλό το σκετσάκι Διαμαντή. Το είχα συναντησει προ ετών. Δυστυχώς περιγράφει την ελληνικη πραγματικοτητα
Περαστικά μας και καλά μυαλά λοιπόν
- - - - -
Οτι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό>>>Speedy |
|
|
|
stibens
Senior Forum-Runner
Greece
928 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 12/06/2006 : 08:59:01
|
Δεν είναι ανέκδοτο αλλά με εκφράζει και το παραθέτω.
Πολύ καλό !!! Κάποτε έτσι ήταν !!
Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια
γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε
να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες
μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι
περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα
ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν
υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες,
παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από
μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι
είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς
μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το
πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού
είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει.
Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν
υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε
κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.
Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή
μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός
σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να
το
ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν
μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν
έπαθε
τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το
αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε
φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν
κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για
να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η
τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε
παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη
βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη
βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι
ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ
μου!
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και
τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια
από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς
κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος
έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί
μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν
ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες
ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και
χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά
κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε
τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα
σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να
μεγαλώσεις σαν παιδί...
Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος" |
|
|
|
prasinopodilato
Forum-Runner
USA
206 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 12/06/2006 : 09:41:37
|
Όταν η Τζέιν πρωτογνώρισε τον Ταρζάν, ένιωσε μια έλξη και εκεί που των ρωτούσε για τη ζωή του, τον ρώτησε και πώς έκανε σεξ. «Ταρζάν δεν ξέρει σεξ», της απάντησε.
Η Τζέιν του εξήγησε τι ακριβώς είναι το σεξ.
Ο Ταρζάν της είπε, «Αα, Ταρζάν χρησιμοποιεί τρύπα στο δέντρο.»
Φρικαρισμένη, του λέει, "Ταρζάν το κάνεις λάθος, αλλά θα σου δείξω πως γίνεται.»
Βγάζει τα ρούχα της και ξαπλώνει στο έδαφος. «Εδώ!», του λέει. «Πρέπει να το βάλεις εδώ μέσα!»
Ο Ταρζάν βγάζει το ταρζανοσλίπ, πλησιάζει με μια απίστευτη στύση, και της δίνει μια δυνατή κλωτσιά ανάμεσα στα πόδια.
Η Τζέιν κυλιέται σφαδάζοντας για λίγα δεύτερα που φάνηκαν ατελείωτα. Τελικά συνέρχεται κάπως και στριγκλίζοντας τον ρωτάει, «ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ;»
«Ταρζάν τσεκάρει πρώτα για μέλισσες.»
Οτι ανεβαινει....κατεβαινει |
|
|
|
prasinopodilato
Forum-Runner
USA
206 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 12/06/2006 : 10:02:02
|
Ένας δικηγόρος και μια ξανθιά κάθονται δίπλα δίπλα στο
αεροπλάνο κατά τη διάρκεια μιας πολύωρης πτήσης.Ο δικηγόρος
γυρίζει και τη ρωτάει αν θα ήθελε να παίξει ένα παιχνίδι για να
περάσει η ώρα.Η ξανθιά είναι κουρασμένη και αρνείται ευγενικά.Ο
δικηγόρος επιμένει και της λέει ότι το παιχνίδι είναι πολύ απλό κι
έχει πλάκα. Της λέει:"Θα σου κάνω ερωτήσεις και αν δεν ξέρεις την
απάντηση,θα μου δώσεις κάποια λεφτά και το ίδιο θα κάνω κι εγώ αν
δεν απαντήσω σε μια δική σου ερώτηση." Η ξανθιά τον κοιτάει
κουρασμένα και του ξαναλέει ότι δεν την ενδιαφέρει.Ο δικηγόρος το
ξανασκέφτεται και της κάνει άλλη προσφορά:"Λοιπόν,να σου προτείνω
κάτι άλλο.Αν δεν ξέρεις εσύ την απάντηση θα μου
δώσεις 5 ευρώ και αν δεν την ξέρω εγώ θα σου
δώσω 500 ευρώ."Η ξανθιά το ξανασκέφτεται και τελικά συμφωνεί να
παίξει. Ο δικηγόρος τη ρωτάει:"Ποια είναι η απόσταση μεταξύ της
γης και της σελήνης;".Η ξανθιά τον κοιτάει και χωρίς να του πει
κουβέντα,ανοίγει το πορτοφόλι της και του δίνει 5 ευρώ.Ο δικηγόρος
χαμογελάει και παίρνει τα λεφτά.Τώρα είναι η σειρά της ξανθιάς.Τον
ρωτάει λοιπόν:"Τι είναι αυτό που ανεβαίνει το βουνό με 3 πόδια και
το κατεβαίνει με 4 πόδια;".Ο δικηγόρος την κοιτάζει
απορημένος.Βγάζει το laptop από την τσάντα του και ψάχνει όλα τα
αρχεία του. Θυμωμένος που δε βρίσκει την απάντηση στέλνει e-mail
σε όλους τους φίλους του μήπως και πάρει απάντηση.Μάταια όμως
γιατί κανένας δε γνωρίζει..Μετά από καμιά ώρα
που ψάχνει για την απάντηση,ανοίγει το πορτοφόλι του και δίνει στην
ξανθιά 500 ευρώ.Εκείνη τα παίρνει και γυρίζει δίπλα να κοιμηθεί.Ο
δικηγόρος φανερά εκνευρισμένος ,τη σκουντάει και τη
ρωτάει:"Λοιπόν,τι είναι αυτό που ανεβαίνει το βουνό με 3 πόδια και
το κατεβαίνει με 4 πόδια;".Η ξανθιά τον ξανακοιτάει και χωρίς να
του πει κουβέντα,ανοίγει το πορτοφόλι της και του ξαναδίνει 5 ευρώ
και ξαναπέφτει για ύπνο...
Οτι ανεβαινει....κατεβαινει |
|
|
|
stibens
Senior Forum-Runner
Greece
928 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 15/06/2006 : 09:07:29
|
Όλα ξεκινάνε όταν κολλάς στην αρχή της Τσιμισκή. Έχεις αργήσει 20 λεπτά στο meeting, έχεις ξεχάσει να γράψεις την αναφορά για την σημερινή συνάντηση με τον Διευθυντή, τα μαλλιά σου έχουν ακόμη γαρύφαλλα από τη χθεσινή καταστροφή, φοράς δύο διαφορετικές κάλτσες, η αναπνοή σου σκοτώνει την κοινωνική σου ζωή και ενώ είσαι έτοιμος να παραδεχτείς επιτέλους το «πόσο μαλάκας ανεύθυνος είμαι, εγώ φταίω για όλα», έρχεται από μηχανής θεός ο ταξιτζής-κοινωνιολόγος να δώσει άλλοθι φανερώνοντας την πραγματική αλήθεια, το root of all evil, αυτό που πραγματικά σε έκανε να ξεχάσεις να πλύνεις τα δόντια σου, σε καθυστέρησε στο δρόμο, δεν σε άφησε να τελειώσεις την αναφορά και εσκεμμένα μπέρδεψε τις κάλτσες σου για να φαίνεσαι σαν παγώνι και πιο σημαντικό σου δημιούργησε ενοχές και σε έκανε να σκεφτείς άσχημα για τον εαυτό σου «πόσο μαλάκας είμαι», ενώ εσύ είσαι απλά ένα άδολο και αθώο θύμα.
Ταρίφας: Ααααααχχχχ (βγάζει ένα βαθύ αναστεναγμό), ΠΟυυυΤΑααΝεεεςςς ( η λέξη σκαλώνει ανάμεσα στα δόντια, διανύοντας τη διαδρομή λάρυγγα-φάρυγγα σχεδόν όσο χρειάζεται για να ξεκολλήσουμε από την κίνηση).
Σουφρώνω τα χείλια, σηκώνω τα φρύδια και κουνάω το κεφάλι συγκαταβατικά, έχοντας ακόμη στο μυαλό μου τύψεις και ενοχές που δεν έδειξα τον ίδιο ζήλο να τελειώσω την αναφορά όσο έδειξα για να τελειώσω τα αποθέματα λουλουδιών για χάριν της τραγουδιάρας.
Ταρίφας: Ψίτ, κύριος? Παντρεμένος?
Ziggy: Εγώ? Μπά, μικρός είμαι ακόμη.
Ταρίφας: Καλά κάνεις, εγώ που παντρεύτηκα μικρός τι κατάλαβα? ΠουυΤΑααΝεεεςςς (και κουνά το κεφάλι δεξιά αριστερά ακολουθώντας τον ρυθμό των λέξεων). Το ξέρεις ότι για όλα φταίει αυτό το καταραμένο το μ...., έτσι?
Ziggy: Τι εννοείτε κύριε?
Ταρίφας: ¶σε τα κύριε τώρα, Παναγή με λένε.
Ziggy: Τι εννοείτε κύριε Παναγή?
Ταρίφας: Το μ.... ρε καρντάση, είναι δηλητήριο. Γλυκό το ρημάδι, άλλα άμα δοκιμάσεις γίνεσαι δούλος. Δούλος του μ...... ρεεε. Μ....δουλος, πώς να στο πω?
Ziggy: ¶, κύριε Παναγή, δεν θα συμφωνήσω. - αν και στη προκειμένη περίπτωση θα με βόλευε αφάνταστα να τα ρίξω όλα στο ακατονόμαστο- Το να έχεις μια υγιή σχέση σε ολοκληρώνει σαν άνθρωπο, σε γεμίζει.....
Ταρίφας: Σε γεμίζει ΤΥΨΕΙΣ (με διακόπτει αυστηρά). Σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι μαλάκας, ότι εσύ φταις για όλα, σε αποσυντονίζει σε βαθμό που μπερδεύεις τις κάλτσες σου.
Κατεβάζω το αριστερό μπατζάκι για να κρύψω την λάθος κάλτσα μου, σε μια προσπάθεια να αντικρούσω το επιχείρημα του.
Ziggy: Μα γιατί το λέτε αυτό? Εσείς τη γυναίκα σας δεν την αγαπάτε? Δεν φροντίζει ο ένας τον άλλον? Δεν είναι εκεί δίπλα σας όταν νοιώθετε μόνος στο κόσμο και το μόνο που χρειάζεστε είναι μια αγκαλιά που φωνάζει «δεν είσαι μόνος»?
Ο ταρίφας αφήνει το τιμόνι και γυρνάει όλος προς τα πίσω, ενώ το ταξί συνεχίζει να κινείται. Εγώ έντρομος κρατιέμαι από τα χερούλια, ευχόμενος να είχα συμφωνήσει στο ότι όλες οι γυναίκες είναι ΠΟυυυΤααΝεςςςς και μην έχοντας λόγο διαφωνίας να μιλούσαμε για τον καιρό.
Ταρίφας: Η γυναίκα μου καρντάση, είναι η μεγαλύτερη πουτάνα απ' όλες. Γι' αυτό την παντρεύτηκα.
Ziggy: Χμμμ, για να την χαρείτε λίγο ακόμη, δεν πιάνετε λίγο το τιμόνι γιατί νομίζω ότι μπορώ να διαβάσω την εφημερίδα του μπροστινού.
Ταρίφας: - χωρίς να πτοηθεί- Ξέρεις πόσο καιρό με πήρε να την ρίξω?
Ziggy: - απαντάω σε μια ταυτόχρονη προσπάθεια να βρω το χρώμα μου που έχει κυλήσει κάπου κοντά στη λάθος κάλτσα μου- Πόσο???
Ταρίφας: 18μιση ολάκερους μήνες, καρντάση. Και ξέρεις γιατί?
Ziggy: Γιατί?? - είμαι σίγουρος ότι η σύγκρουση με το προπορευόμενο όχημα είναι αναπόφευκτη και δε χρειάζεται πια να ανησυχώ πια για το meeting-
Ταρίφας: Γιατί ήταν πουτάνα - και με μια απότομη κίνηση βάζει το χέρι του στο τιμόνι, κάνει μια ανέλπιστη μανούβρα, αποφεύγει το μπροστινό, με το άλλο χέρι του πετάει μια μούντζα, ψιθυρίζει «μαλάκα», και επαναφέρει το κορμί του στην φυσιολογική του θέση-.
Εγώ, ασθμαίνοντας παίρνω το σφυγμό μου και αφού διαπιστώνω ότι έπεσε κάτω από τις 180 σφύξεις, παίρνω το θάρρος να τον ρωτήσω:
Ziggy: Να με συγχωρείτε κιόλας κύριε Παναή, άλλα αν ήταν πουτάνα, όπως εσείς υποστηρίζετε, το φυσιολογικό δεν θα ήταν να σας κάτσει με την πρώτη?
BIG MISTAKE!!! Ο ταρίφας ξαναπαρατάει το τιμόνι, και παίρνοντας ένα σαρκαστικό ύφος, ξαναγυρνάει πίσω για να με βλέπει όταν μου μιλάει, γιατί φαντάζομαι δεν είναι ευγενικό να μιλάς σε κάποιον με γυρισμένη την πλάτη.
Ταρίφας: ¶κου ρε, τι με λέει!! Δεν με λες ρε καρντάση με το παρντόν κιόλα , αλλά μήπως είσαι πισωγλέντης?
Ziggy: -ξεχνώντας προς στιγμήν την κρισιμότητα της κατάστασης μια και η αντρική μου υπόσταση βρίσκεται να βάλλεται απαντάω- Έ όχι και ομοφυλόφιλος κύριε Παναγή μου, δυο μέτρα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά!! - χοντραίνοντας τη φωνή μου σε μια προσπάθεια να ενισχύσω το επιχείρημα μου και να επιδείξω πυγμή-
Ο ταρίφας γυρνάει ξανά στη θέση του και δείχνοντας κάπως ανακουφισμένος απαντά:
Ταρίφας: Όχι, ρε παιδί μου ντάξει, μην με παρεξηγείς.
Ziggy: Όχι κύριε Παναγή μου, σε παρεξηγώ και σε παραπαρεξηγώ - και επιχειρώντας να μιλήσω στη γλώσσα του με σκοπό να διαλύσω κάθε αμφιβολία, επιστρατεύω την τελευταία ατάκα που ψάρεψα από ταξιτζή για το θέμα της ομοφυλοφιλίας- Ο αντρικός κώλος κυρ-Παναγή μου είναι μόνο για να εξάγει, όχι για να εισάγει.
Ταρίφας: ¶, να γεια σου, τώρα με μιλάς σωστά. Και επειδή με αρέσεις πολύ επειδή είσαι και καλό παιδί θα σε πω ένα μυστικό.
Ziggy: Είμαι όλος αυτιά - με ένα ύφος που ακτινοβολεί μερικά ακόμη ψήγματα παρεξήγησης-.
Ταρίφας: Οι γυναίκες, φίλε μου, είναι σαν την σκιά. Όσο τρέχεις, τόσο αυτή σε ακολουθεί από πίσω. Γκέγκε?
Για λίγα δευτερόλεπτα προσπαθώ να επεξεργαστώ την φωτεινότητα της στιγμής. Σκέφτομαι τον ταρίφα να τρέχει για 18μιση μήνες και την γυναίκα του να τον ακολουθεί σαν σκιά από πίσω, δεξιά αριστερά, στην λαϊκή να κρύβεται πίσω από τις ντομάτες, στο Zara να έχει χώσει το κεφάλι της πίσω από το δοκιμαστήριο και να σφυρίζει αδιάφορη, στο γήπεδο ντυμένη στα ασπρόμαυρα να φωνάζει ΜΠΑΟΚάρα. Ακόμη όμως και σ' αυτή τη σουρεάλ σκηνή, ένα ίχνος λογικής ψάχνει να βρει το δρόμο του. Και τι είναι δηλαδή αυτό που την κάνει πουτάνα? Εμείς αμάν κάνουμε μια γυναίκα να μας ρίξει έστω μια δεύτερη ματιά, πόσο μάλλον να γίνει σκιά μας. Και μια που έχουμε φτάσει στην Αγίας Σοφίας και ο δρόμος μέχρι την Αριστοτέλους φαίνεται μακρύς, αποφασίζω να αφεθώ στα χέρια του Δάσκαλου μπας και αποκτήσω καμιά σκιά, γιατί η μόνη σκιά που έχω είναι μια Rilken, που ξέχασε η αδερφή μου στο μπάνιο.
Ziggy: Και δηλαδή, κυρ Παναγή μου, εσείς τρέχατε και αυτή από πίσω?
Ταρίφας: Αν έτρεχα λέει? Κεντέρη Πρεζάκι μάθε μηχανάκι με φωνάζανε όλοι.
Ziggy: Κάτι όμως κάτι δεν μου κολλάει σ' αυτή την ιστορία κυρ Παναγή μου και να με συγχωρείς. Η γυναίκα σου είναι η μεγαλύτερη πουτάνα απ' όλες και γι' αυτό την παντρεύτηκες. Παρόλ' αυτά έκανε 18μιση μήνες για να σου κάτσει παρόλο που έτρεχε από πίσω σας σαν το κογιότ. Σωστά?
Ταρίφας: Σωστά. Αν και δεν με αρέσεί να λες την γυναίκα μου πουτάνα.
-Μα εσείς μου το είπατε.
Ταρίφας: Ναι, αλλά εμένα είναι γυναίκα μου, μπορώ να την λέω όπως θέλω. Ενώ εσύ δεν τη ξέρεις, βιάζεσαι να πάς στη δουλεία σου και άμα σε αφήσω εδώ άντε να βρεις ταξί.
Ziggy: Με συγχωρείτε, δεν είχα πρόθεση να σας προσβάλλω, είμαι σίγουρος ότι η γυναίκα σας είναι μια αξιαγάπητη και πάνω απ' όλα αξιόλογη κυρία.
Ταρίφας: Μπα, πουτάνα είναι. Γι' αυτό την παντρεύτηκα.
Ziggy: Μάλιστα. Μήπως θα θέλατε να μου εξηγήσετε πώς μία γυναίκα που εκδηλώνει ένα μακροχρόνιο ενδιαφέρον για έναν άντρα, είναι κατά εσάς, και το τονίζω κατά εσάς, γιατί κατ' εμε αποτελεί μια αξιολάτρευτη κυρία, πουτάνα, και μάλιστα η μεγαλύτερη? Και επιπλέον αποφασίζετε να την παντρευτείτε?
Ταρίφας: ¶κου λοιπόν καρντάση. Εγώ το γυναικάκι μου το είδα πρώτη φορά στην Ικτίνου. Ξανθό, ψηλό, με ένα μίνι ως τον ομφαλό, σταματάω να την πάρω κούρσα. «Που πάτε μαντάμ», της φωνάζω. «Νεάπολη», με λέει αυτή. «Μπέκα μέσα», την λέω εγώ. Κάθεται στο πίσω κάθισμα. Εγώ χαμηλώνω το καθρέφτη για να βλέπω τα μπούτια της. Και είχε κάτι μπούτια καρντάση, άλλο να σε λέω και άλλο να τα βλέπεις. «Παντρεμένη, μαντάμ?», τη ρωτάω. «Ελεύθερη» με λέει αυτή. Θα γαμήσουμε σκέφτομαι εγώ. Σήμερα όμως όχι μετά από 18μιση μήνες, σκέφτομαι τώρα. Με πιάνει κουβέντα. Και «τι ωραία μάτια που έχεις», με λέει, και «τι πυκνά μαλλιά», με λέει, και «100 ευρώ τ.......-πισοκωλλητό» με λέει και μένω κόκαλο. «Τι 100 ευρώ?» την λέω? «100» με λέει, και μου κλείνει το μάτι πονηρά. Γυρνάω και την κοιτάζω όπως κοιτάζω εσένα καλή ώρα. Και είναι καρντάση σαν Filmnet 3 μετά τις 12. Την κοιτάω στα μάτια και την λέω: «¶μα είχα 100 ευρώ μαντάμ, θα παντρευόμουνα». Με κοιτάει στα μάτια και με λέει: «¶μα σε δώσω 100 ευρώ, με παντρεύεσαι?». Σε μια προσπάθεια να το παίξω κούκλος την λέω: « Τι με λες ρε κοπέλα μου, εγώ και τζάμπα σε παντρεύομαι». «Έκλεισε», με λέει αυτή. «Αύριο κάνουμε τα χαρτιά, γιατί την Παρασκευή λήγει η άδεια παραμονής μου, και με στέλνουν πίσω στα Σόφια. Με παντρεύεσαι και σε 18 μήνες χωρίζουμε, παίρνω εγώ τα χαρτιά μου και μετά φιλαράκια». «Σοβαρά με μιλάς τώρα?» την λέω. «Σοβαρότατα» με λέει. Το σκέφτομαι ρε καρντάση και λέω στον εαυτό μου: «εγώ είμαι σαν ανάποδο γαμώτο, τέτοιο μ***ί και να το πλήρωνα δεν με καθόταν. Το παντρεύομαι, κάνω το κομμάτι μου, βγάζω τα γούστα μου και σε 18 μήνες χωρίζω. Έτσι κι αλλιώς όλα τα καλά πράγματα έχουν ένα τέλος. «Μέσα» την λέω και την άλλη μέρα παντρευτήκαμε.
Ziggy: Οφείλω να ομολογήσω πως με καλύψατε εν μέρει. ΟΚ, νομίζω ότι είναι φανερό, ότι η γυναίκα σας είναι όντως πουτάνα, και μάλιστα γι' αυτό την παντρευτήκατε. Βέβαια αυτό δεν την κάνει και την μεγαλύτερη. Μάλιστα είμαι σίγουρος ότι πολλοί έχουν ακολουθήσει το παράδειγμα σας, και μάλιστα πέρασαν 18 μήνες λαγνείας, σαρκικής υπερβολής, σεξουαλικής κραιπάλης και μάλιστα τζάμπα.
Ταρίφας: Δεν με λες καρντάση, βιάζεσαι πολύ?
Ziggy: -Κοιτάω το ρολόι μου, έχω αργήσει ήδη 1 ώρα οπότε δεν γαμιέται- Μπα μωρέ.
Ταρίφας: Ε άκου τότε να τελειώσω και μετά με λες αν ήταν όντως η μεγαλύτερη.
Ziggy: Παρακαλώ.
Ταρίφας: Πάμε λοιπόν σπίτι μετά το γάμο. Τρέχω και γω στο κρεβάτι. Απλώνω την κορμάρα και μένω με τις κάλτσες. Σκάει μύτη και η μαντάμ, ζαρτιέρες, μαύρα εσώρουχα και από πάνω μακρύ αδιάβροχο. Πω ρε μάνα μου, αναλογίζομαι, τι γυναίκα βρήκα ο καργιόλης. Τρίβω τα χέρια μου με ευχαρίστηση. Με πλησιάζει, με δίνει ένα φιλί στο μέτωπο και με λέει «¶ντε Παναγή μου, κοιμήσου εσύ τώρα γιατί έχει μεροκάματο αύριο και εγώ πρέπει να πάω για δουλεία». Τι έγινε ρε Παναγή, λέω στον εαυτό μου? Δες σας τα πάνε καλά μαντάμ. «Πού νομίζεις ότι πάς?» την λέω. «Στη δουλειά», με λέει. « Η γυναίκα του Παναγή δουλεία? Στο γόνα ρε θα σε σφάξω», την λέω. «Αχ, Παναγή μου είσαι πολύ γλυκός, αλλά δυστυχώς, αν δεν πάω για δουλεία θα ταράξουμε τον Θείο Νίκολαι, και δεν το θέλουμε αυτό, το θέλουμε?». « Και ποίος τον χέζει μωρή τον θείο σου τον Νίκολαι? - κανένας καημένος βούλγαρος τσομπάνης που νομίζει ότι η ανιψιά του δουλεύει νυχτερινή βάρδια ως νευροχειρούργος στο Διαβαλκανικό. «Ε καλά τώρα που θα περάσει να με πάρει, να του το πεις» με λέει, και πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση της χτυπάει η πόρτα. Τρέχει η μαντάμ να ανοίξει και τσιροκοπάει υστερικά «Τσίτσκο Νίκολαι, Τσίτσκο Νίκολαι». «Γαμώ το σόι σου» μουρμουρίζω καθώς βάζω τη ρόμπα μου και ετοιμάζομαι να πω σ' αυτόν το βουκόλο βούλγαρο να αφήσει εμένα και τη γυναίκα μου ήσυχο, μπας και γαμήσουμε απόψε. Την ώρα που πάω να διασχίσω την πόρτα του σαλονιού πέφτω πάνω σε μια τεράστια ντουλάπα, που κάποιος μετακίνησε χωρίς να μου το πει. «Καλά ακόμη δεν μπήκες στο σπίτι, άρχισες να μετακινείς και τα έπιπλα?», φωνάζω. Προς έκπληξή μου όμως αντί να με απαντήσει το γυναικάκι μου, με απαντάει η ντουλάπα με μια βραχνή, σκοτεινή φωνή: «Στράβο Ντρουγκάρι. Για σουμ Τσιτσκο Νίκολαι», και με δίνει μία στην πλάτη, με σκοπό μάλλον να με χαιρετήσει αν και εγώ το ένιωσα σαν προσπάθεια να με ισιώσει την σκολίωση που είχα από μικρός. «Σιγά ρε καρντάση, θα με ξεκάνεις» του λέω. «Ήρθα να πάρω Νάτασα για δουλεία. Προμπλέμα?» με λέει. «Κανένα προμπλέμα, τον λέω, μόνο φέρτηνα πίσω πριν τις έξι, να με κάνει τουλάχιστο κάνα φαγητό, όχι τίποτε άλλο, άλλα να μην λέει και η γειτονιά ότι πήρα καμιά ακαμάτα. «Νέμα προμπλέμα, με λέει, και με δίνει άλλη μία, με αποτέλεσμα να επαναφέρει την σκολίωση που είχα ξεπεράσει πέντε λεπτά πριν. Έτσι λοιπόν κυλούσε η ζωή μου τους επόμενους 18 μήνες. Κούρσα όλη μέρα, την καθιερωμένη σφαλιάρα στη πλάτη κάθε βράδυ από τον Τσίτσκο Νίκολαι και με την ελπίδα ότι την επόμενη μέρα θα βρω την ευκαιρία έστω να γλύψω ένα κοκαλάκι από την Νάτασσα, περνούσαν οι μέρες του έγγαμου βίου μου.
Ziggy: Ωραία όλα αυτό κυρ Παναγή μου, αλλά η κυρία Νάτασσα, όχι μόνο σκιά σου δεν είχε γίνει, άλλα ούτε καν την σκιά της δεν είχες δει όσο ήσασταν παντρεμένοι.
Ταρίφας: Πάλι βιάζεσαι καρντάση. Και επειδή φτάνουμε Αριστοτέλους σε λίγο, θα σε τα πω γρήγορα. Τον τρίτο μήνα λοιπόν, η κυρά, επειδή λέει ότι δεν ικανοποιούσα τις σεξουαλικές μου ανάγκες, εκδήλωσε μια παθολογική ζήλια, γιατί λέει ότι εμείς οι άντρες που αυτή τους ξέρει καλύτερα από τον καθένα, αν δεν γαμήσουμε για 1 μήνα, αρχίζουμε να ξενοπηδάμε, και επειδή δεν ήταν διατεθειμένη να λερώσει το στεφάνι της, άρχισε να έρχεται μαζί μου όλη μέρα όπου και να πήγαινα. Πήγαινα να πάρω τσιγάρα «πού πάς παναγής?» με φώναζε, «για τσιγάρα» την απαντούσα, «έρχομαι και γω» με απαντούσε. Όσο πιο πολύ προσπαθούσα να εξαφανιστώ, τόσο πιο πολύ ζήλευε, με αποτέλεσμα να παίζω πρέφα με τους συνάδελφους, και να έχω την κυρα-Νάτασσα στο διπλανό τραπέζι. Και το χειρότερο απ' όλα ήταν πώς άμα η παρτίδα κρατούσε πολύ, και έχανε κανένα ραντεβού, έριχνε και καμιά ξεπέτα σε κάνα συνάδελφο για να ρεφάρει τη χασούρα. Αποτέλεσμα, όλος ο συνεταιρισμός «Μακεδονία» να έχει πηδήξει τη γυναίκα μου, εκτός από μένα. Όταν βέβαια της πρότεινα, αντί να ζηλεύει ότι θα ξενοπηδήξω επειδή δεν με κάθεται, να με κάτσει να ησυχάσω και γω να ησυχάσει και αυτή ξέρεις τι με απάντησε? "I never mess business with pleasure darling". Βέβαια επειδή εγώ δεν ξέρω Βουλγάρικα, δεν κατάλαβα τι μου είπε. Περάσανε λοιπόν 18 μήνες και γω, είχα βάλει το πουλί μου στη γυάλα μαζί με όλα τα άλλα πράγματα που βάζουμε σε γυάλες (Φυτά και λουλούδια, Αντικείμενα μικρά που δεν θέλουμε να χάσουμε, Τα όνειρα και τις προσδοκίες μας ;)). Το διαζύγιο βγήκε και η Νάτασσα, ήρθε στο σπίτι να πάρει τα πράγματα της. Την κοιτάω απορημένος. «Ρε συ Νατάσσα, είμαστε τόσους μήνες παντρεμένοι, τώρα πια είσαι ελεύθερη, έχεις τα χαρτιά σου, θέλω να μου κάνεις μια χάρη» την λέω. «Ότι θες Παναγή μου», με λέει. «Νατάσσα, θέλω να με κάτσεις, θέλω να σε πηδήξω, να σε πετάξω το μ.... στα τζάμια», λέω σαλταρισμένος και απηυδισμένος μετά από 18 βασανιστικούς μήνες αγαμίας. «Ντόμπρο» με λέει. «Ντόμπροοοοο?», ουρλίαζω και σε κλάσματα του δευτερολέπτου μένω με τις κάλτσες. «100 ευρώ» με λέει. «Τι 100 ευρώ, Νατάσσα μου», την λέω και το μάτι μου έχει θολώσει πιο πολύ από τον Θερμαϊκό πριν το βιολογικό καθαρισμό. «Ε τώρα που δεν είμαστε παντρεμένοι Παναγή, πρέπει και γω να ζήσω» με λέει. Δεν άντεξα άλλο καρντάση, την έδωσα 100 ευρω και μετά από 18μιση μήνες, με έκατσε.
Ziggy: Τελικά σε παρεξήγησα κύριε Παναγή. Δίκιο έχεις. Ήταν όντως η μεγαλύτερη πουτάνα από όλες.
Ταρίφας: Σ' ευχαριστώ για την κατανόηση καρντάση, άλλα θα εκτιμούσα αν δεν μιλούσες έτσι για το στεφάνι μου.
Ziggy: Μα καλά, δεν χωρίσατε?
Ταρίφας: Χωρίσαμε.
Ziggy: Ε, τι στεφάνι σου τότε?
Ταρίφας: Παρέλειψα να σου πω, πώς τον 19ο μήνα, όταν απελάσανε το Θείο Νικολάι, η Νάτασσα, έμεινε μόνη και απροστάτευτη. Έτσι με παρακάλεσε να την παντρευτώ ξανά και να αναλάβω εγώ το όλο το business.
Ziggy: Και καλά μετά από όλα αυτά δέχτηκες?
Ταρίφας: Φυσικά δέχτηκα, ξέρεις πόσο χρήμα έχει η δουλεία του p.i.m.p.? ¶σε που τώρα έχω την Νατάσσα δικία μου όλο το βράδυ.
Ziggy: Έ φαντάζομαι κάτι είναι και αυτό. Τουλάχιστον τώρα, και σου κάθεται, δεν έχεις παράπονο?
Ταρίφας: Τι με λέει ρε το άτομο? Παντρεμένος άνθρωπος είμαι ρε καρντάση, πουτάνες θα γαμάω?
Κάπως έτσι ξεκίνησα να παίρνω λεωφορείο......
Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος" |
Edited by - stibens on 15/06/2006 09:19:05 |
|
|
|
Monik
Advanced Forum-Runner
233 Δημοσιεύσεις |
|
|
RouDi
Crazy Boy of Forum
Greece
1351 Δημοσιεύσεις |
|
|
Θέμα |
|
|
|
Ανέκδοτα
