quote:

---

Originally posted by barerunner

Καλύτερα πάρε ένζυμα (πχ. βρομελένη), MSM, TURMNENIC (δηλ. κουρκουμά)και κερσσετίνη που είναι φυσικά αντιφλεγνονώδη. Ίσως να βοηθάει λίγο και η μακρόχρονη λήψη γλουκοζαμίνης μαζί με χονδροϊτίνη. Μη πετάς τα λεφτά σου για κολλαγόνα. Και για να γίνω συγκεκριμένος: Το κολλαγόνο είναι η μεγαλύτερη σε ποσότητα πρωτεΐνη που υπάρχει στο σώμα μας (ως ποσοστό των πρωτεϊνών είναι γύρω στο 75%), αποτελεί δε το 30% του «στεγνού» σωματικού βάρους μας(μεγάλο μέρος του σωματικού μας βάρους είναι νερό). Βρίσκεται παντού στο σώμα μας, στους τένοντες, στην καρδιά, στα νύχια, στα μαλλιά, στο δέρμα, στα ούλα, στα μάτια, στις αρθρώσεις και στα αιμοφόρα αγγεία μας και είναι αυτό που κρατά «κολλημένο» το σώμα μας και δεν το αφήνει να διαλυθεί. Είναι δηλαδή ένα είδος κόλλας (εξ’ ού και το όνομά του) που διατηρεί του ιστούς του σώματος και τα κύτταρά μας «κολλημένα». Αν για κάποιο λόγο το σώμα μας σταματήσει να παράγει κολλαγόνο τότε εμφανίζεται το σκορβούτο (παλαιότερα ασθένεια των ναυτικών). Η ασθένεια αυτή είναι η διάλυση του σώματος λόγω παντελούς έλλειψης βιταμίνης C (γι' αυτό και όταν ανακαλύφθηκε ο ρόλος της βιταμίνης C, ονομάστηκε ασκορβικό οξύ). Όταν λοιπόν δεν υπάρχει βιταμίνη C, δεν μπορεί να παραχθεί κολλαγόνο και το σώμα μας αρχίζει να καταρρέει. Καθώς περνούν τα χρόνια, το σώμα γερνά και μειώνονται οι δυνατότητές του. Όπως λοιπόν με το πέρασμα των δεκαετιών μειώνεται η κινητική ικανότητα του σώματος, έτσι μειώνεται και η ικανότητα παραγωγής πολλών πρωτεϊνών, ενζύμων και ορμονών. Το αποτέλεσμα είναι να παράγεται και λιγότερο κολλαγόνο. Μετά τα 30 η παραγωγή κολλαγόνου μειώνεται κατά 1-1,5% το χρόνο και αυτό φυσικά έχει εμφανείς συνέπειες, ειδικά στο δέρμα. Άλλες συνέπειες της έλλειψης κολλαγόνου είναι συχνά η κούραση, οι πόνοι και μια γενικότερη μείωση της φυσικής απόδοσης. Πολλές ασθένειες χαρακτηριστικές του γήρατος, όπως η οστεοαρθρίτιδα, είναι στενά συνδεδεμένες με την ποσότητα του διαθέσιμου κολλαγόνου που υπάρχει στον οργανισμό. Η λύση; Να καταναλώνουμε επαρκείς ποσότητες βιταμίνης C. Ένας άλλος τρόπος είναι να καταναλώνουμε επαρκείς ποσότητες πρωτεϊνών.
To ερώτημα είναι: Αν κάποιος τρώει τροφές που περιέχουν κολλαγόνο, θα δώσει στο σώμα του μια ώθηση για να παράγει περισσότερο κολλαγόνο; Η απάντηση είναι πιθανότατα όχι. Διότι το κολλαγόνο δεν απορροφάται ως τέτοιο. Οι πρωτείνες που τρώμε διασπώνται στο στομάχι και το λεπτό έντερο ενώ το σώμα απορροφά τα δομικά στοιχεία που τις αποτελούν, δηλαδή τα αμινοξέα. Στη συνέχεια τα αμινοξέα χρησιμοποιούνται για να συνθέσουν τις πρωτεΐνες που χρειαζόμαστε, μεταξύ των οποίων και το κολλαγόνο. Άρα δεν έχει σημασία τις είδους πρωτεΐνες τρώμε διότι θα διασπασθούν κατά την πέψη. Αυτό που έχει σημασία είναι να παίρνουμε από τις πρωτεΐνες όλα τα απαραίτητα αμινοξέα που χρειάζεται ο οργανισμός. Συνεπώς το να καταναλώνει κάποιος ειδικά κολλαγόνο δεν έχει κάποια αξία αφού υπάρχουν ένα σωρό τροφές που παρέχουν τα αμινοξέα που χρειάζεται ο οργανισμός.
Το υγρό πόσιμο κολλαγόνο, στη μόνη περίπτωση που θα μπορούσε να βοηθήσει, είναι όταν περιέχονται σ’ αυτό ορισμένα πεπτίδια τα οποία κάποιος δεν μπορεί να συνθέσει εύκολα. Πρόκειται για “μικρές πρωτεΐνες” που απορροφούνται από τον οργανισμό χωρίς περαιτέρω διάσπαση. Θα μπορούσε λοιπόν να φανταστεί κανείς την περίπτωση που κάποιος έχει μια δυσκολία να συνθέσει ορισμένα μέρη του κολλαγόνου τα οποία υπάρχουν έτοιμα στο υγρό, πόσιμο κολλαγόνο. Από την άλλη μεριά όμως, τέτοια πεπτίδια είναι παρόντα και όταν τρώμε ζωικές τροφές οι οποίες όπως είπαμε περιέχουν κολλαγόνο. Άρα δε θεωρώ ότι η κατανάλωση υγρού, πόσιμου κολλαγόνου προσθέτει πραγματικά κάτι παραπάνω από ότι μια ισορροπημένη διατροφή. Με λίγα λόγια, το σώμα ενός υγιούς ανθρώπου που κάνει σωστή διατροφή δεν θα παράγει περισσότερο κολλαγόνο επειδή ο ίδιος καταναλώνει υγρό κολλαγόνο. Οι παραπανίσιες ποσότητες χρησιμοποιούνται απλά ως θερμίδες.
Οι εταιρείες φυσικά που εμπορεύονται τα διατροφικά συμπληρώματα ισχυρίζονται ότι οι ευεργετικές ιδιότητες του κολλαγόνου είναι αμέτρητες και βρίσκουν εφαρμογή τόσο στην αισθητική όσο και στην ιατρική. Τονίζουν ιδιαίτερα ότι το υγρό, πόσιμο κολλαγόνο βοηθάει στα αρθριτικά προβλήματα καθώς και στην οστεοπόρωση. Η έρευνα έχει δείξει ότι η υγρή, πόσιμη μορφή του κολλαγόνου απορροφάται από τον ανθρώπινο οργανισμό σε ικανοποιητικό ποσοστό, πάνω από 90% (κάτι που αδυνατούν να πετύχουν οι ταμπλέτες και οι κάψουλες που περιέχουν κολλαγόνο σε σκόνη) ωστόσο δεν υπάρχει η επιστημονική απόδειξη ότι αυτό βοηθάει σε κάτι περισσότερο από μια διατροφή που περιέχει τα όλα απαραίτητα αμινοξέα στη σωστή δοσολογία. Μάλιστα η κατανάλωση υγρού, πόσιμου κολλαγόνου μπορεί να έχει και παρενέργειες αν κάποιος καταναλώνει ήδη πολλές πρωτείνες. Τα “δομικά στοιχεία” των πρωτεϊνών είναι 20 αμινοξέα που επαναλαμβάνονται σε διαφορετικούς συνδυασμούς πολλές φορές και κατασκευάζουν τις πρωτεΐνες. Ο οργανισμός από μόνος του μπορεί να κατασκευάσει 11 αμινοξέα, επομένως τα υπόλοιπα εννέα πρέπει να τα παίρνει από τη διατροφή, γι ‘ αυτό και είναι γνωστά ως “απαραίτητα αμινοξέα“.
Λαμβάνοντας υπόψη ένα περιθώριο ασφάλειας, πιστεύεται ότι ενήλικες πρέπει να καταναλώνουν από 0,9 έως 1,2 g πρωτεΐνης ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα, ενώ τα παιδιά που οικοδομούν μυς και έγκυες γυναίκες πρέπει να καταναλώνουν 1,2-1,4 γραμμάρια πρωτεϊνών ανά κιλό σωματικού βάρους. Αλλά υπάρχει ένα όριο στην ποσότητα της πρωτεΐνης που μπορεί να προσληφθεί χωρίς παρενέργειες από τον ανθρώπινο οργανισμό. Διότι το άζωτο των πρωτεϊνών μετατρέπεται σε ουρία από το συκώτι και όταν η πρόσληψη σε πρωτεΐνες υπερβαίνει την ικανότητα του συκωτιού να συνθέσει την ουρία, αυτή συσσωρεύεται στο αίμα και εμφανίζονται μερικά αρνητικά συμπτώματα που ισοδυναμούν με ήπια δηλητηρίαση. Επίσης προσοχή : μπορεί να παράγει το σώμα μας ικανοποιητική ποσότητα κολλαγόνου και εμείς να χαλάμε το ήδη υπάρχον. Και ο μεγαλύτερος εχθρός είναι η ζάχαρη. Η γλυκόζη, το “ζάχαρο” του αίματος προσκολλάται στις πρωτεΐνες του αίματος, ένα φαινόμενο που ονομάζεται γλυκοζυλίωση (γλυκοζυλιωμένη πρωτεϊνη). Μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται δομές που μπορεί να βλάψουν την λειτουργία των κυττάρων και να επιταχύνουν τη γήρανση. Όσο περισσότερη γλυκόζη κυκλοφορεί στο αίμα (και αυτό συμβαίνει όταν τρώμε πολλούς απλούς υδατάνθρακες), τόσο μεγαλύτερη η γλυκοζυλίωση. Ακόμα χειρότερα, η φρουκτόζη προκαλεί 10 φορές μεγαλύτερη γλυκοζυλίωση από τη γλυκόζη. Κάθε γλυκοζυλίωση στο κολλαγόνο θέτει τις βάσεις για ρυτίδες, απώλεια της ελαστικότητας και καταστροφή των τενέοντων και των αρθρώσεων. Το δέρμα σακουλιάζει και τα διάφορα όργανα του σώματος γίνονται πιο άκαμπτα. Η γλυκοζυλίωση στοχεύει στο κολλαγόνο τύπου ΙΙΙ, το οποίο διαρκεί περισσότερο και είναι πιο σταθερό μετατρέποντάς το σε κολλαγόνο τύπου Ι που είναι πολύ πιο εύθραυστο.
Συμπέρασμα : 1. Μην πετάτε λεφτά τζάμπα - ειδικά στις μέρες μας.
2. Μπόλικη βιταμίνη C.
3. Σωστή και ισορροπημένη διατροφή
4. Όχι πολλά γλυκά (προτιμότερο γλυκά με μέλι και στέβια).

---

quote:

---

Originally posted by sugar

Συνχαρητηρια στον Σταθη.....
εχω και μια ερωτηση...(νομιζω εχεις το θεμα!!!!!
σκοπευω στον φετινο μαραθωνιο να παρω μαζι μου μαγνησιο....trofogart φακελακια....υπαρχει ενδεχομενο αν παρω πολυ να παθω κατι????...καθε φακελακι στην ωρα λεω να το παιρνω προληπτικα για κραμπες!!!

"SUGAR"..TO ΑΡΓΑ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΟΤΕ!!!

---

quote:

---

Originally posted by barerunner

quote:

---

Originally posted by sugar

Συνχαρητηρια στον Σταθη.....
εχω και μια ερωτηση...(νομιζω εχεις το θεμα!!!!!
σκοπευω στον φετινο μαραθωνιο να παρω μαζι μου μαγνησιο....trofogart φακελακια....υπαρχει ενδεχομενο αν παρω πολυ να παθω κατι????...καθε φακελακι στην ωρα λεω να το παιρνω προληπτικα για κραμπες!!!

"SUGAR"..TO ΑΡΓΑ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΟΤΕ!!!

---

Ευθύμη δε σε ξέχασα, απλά είχα πολλά αυτές τις μέρες. Κάποια στιγμή θα σου γράψω αναλυτικότερα, προς το παρόν αυτά τα λίγα :
καταρχήν μυϊκές κράμπες δεν προκαλεί μόνο η έλλειψη μαγνησίου αλλά και προβλήματα στη κυκλοφορία του αίματος (ειδικά η φλεβική στα κάτω άκρα), η έλλειψη καλίου, η συμπίεση κάποιου νεύρου στην σπονδυλική στήλη, ειδικά στους Ο (μεταξύ Ο4-Ο5-Ι1). Επομένως εαν έχεις συχνά κράμπες τσέκαρε όλα τα παραπάνω.
Τώρα με την άθληση λόγω ιδρώτα και ανάλογα με την εφίδρωση που έχει ο καθένας χάνεται ένα 10-20% περίπου του μαγνησίου. Επομένως είναι χρήσιμη η λήψη μαγνησίου, κατά προτίμηση σε σκόνη (υπολόγιζε ένα ποσοτό 43% περίπου απορρόφηση από αυτό της πρόσληψης)[η ταμπλέτα είναι πιο δύσκολη στη χώνευση και δεν απορροφάται σε μεγάλο ποσοστό όπως η σκόνη] και σε συνδυασμό με βιταμίνη Β6 (πυριδοξίνη) η οποία βοηθά την καλύτερη διείσδυση του μαγνησίου στο εσωτερικό των κυτάρρων και επομένως στην καλύτερη απορρόφηση και αξιοποίησή του . H μέγιστη συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη μαγνησίου για έναν ενήλικο μπορεί να φτάσει και τα 420 mg. Mπορείς να βρείς τη σωστή δοσολογία σε mg πολλαπλασιάζοντας το βάρος σου με το 6. Στη συνέχεια θα προσθέσεις 10% (στις γυναίκες αφαιρούν 10%). Σε περίπτωση που πάρεις μεγαλύτερη ποσότητα, δεν διατρέχεις κάποιον αμεσο κίνδυνο για την υγεία σου (δεν είναι δλδ τοξικό σαν στοιχείο - ίσα ίσα είναι από τα πιο μη τοξικά και ωφέλιμα μεταλλικά στοιχεία) απλά μπορεί να έχεις εντερική διαταραχή (διάρροια) [αναφέρεται ήπια καθαρκτική δράση όταν η δόση υπερβαίνει τα 3 γραμμάρια ημερησίως] κάτι φυσικά που δε θέλεις να το πάθεις σε αγώνα και ειδικά στο Μαραθώνιο. Επίσης σε πολύ μεγάλες ποσότητες μπορεί να παρουσιαστεί υπασβεστιαιμία. Το ασβέστιο και το μαγνήσιο μεταξύ τους έχουν μια περίεργη σχέση. Το ασβέστιο ως ένα βαθμό βοηθά στην απορρόφηση του μαγνησίου (υπάρχουν μάλιστα συμπληρώματα μαγνησίου - ασβεστίου), αλλά η υπερβολική λήψη ασβεστίου εμποδίζει τη σωστή απορρόφηση του μαγνησίου, όπως και η υπερβολική λήψη μαγνησίου (δλδ υπερμαγνησιαιμία) οδηγεί στην υπασβεστιαμία. Καλό είναι πάντως όταν παίρνουμε συμπλήρωμα διατροφής με μαγνήσιο να έχουν αυτά και ασβέστιο σε διπλάσια ή και τριπλάσια ποσότητα του μαγνησίου.
Κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί και που έχει μεγάλη σημασία είναι η περιεκτικότητα του Μαγνησίου στο νερό που πίνουμε, δηλαδή αυτό που λέμε "σκληρότητα" νερού. Το "μαλακό" νερό ΔΕΝ έχει πολύ μαγνήσιο και αυτό δεν είναι καλό. Έχουν γίνει μάλιστα μελέτες που δείχνουν ότι σε περιοχές με πολύ μαλακό νερό που είναι φτωχό σε μαγνήσιο,στατιστικά τα εμφράγματα είναι περισσότερα και πιο θανατηφόρα. Αν ψάξεις στο ιντερνετ θα δεις πολλές μελέτες για το θέμα αυτό και ενδεικτικές τιμές σκληρότητας του νερού σε κάθε πόλη της Ελλάδος. Αν φυσικά πίνεις εμφιαλωμένο, τότε προτίμσε τα νερά των οποίων η περιεκτικότητα σε μαγνήσιο είναι μεγαλύτερη από 50 mg ανά λίτρο, όπως το το «Contrex» η «Σουρωτή» (ανθρακούχο) και το «San Pellegrino». Με 2 λίτρα νερό ικανοποιητικής σκληρότητας μπορείς να καλύψεις έως και το 1/3 της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης σου σε μαγνήσιο.
Τροφές πλούσιες σε μαγνήσο είναι το μπρόκολο, οι ξηροί καρποί (κυρίως αμύγδαλα και φιστίκια), το σουσάμι (παρεπιπτώντος το ταχίνι είναι σούπερ τροφή), η μαύρη σοκολάτα, ψωμί ολικής άλεσης και τα φύκια που στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο γνωστά).
Υ.Γ. Έχω την εντύπωση ότι το συμπλήρωμα που αναφέρεις λέγεται TROFOCARD. Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος.

---

quote:

---

Originally posted by sugar

καλημερα Βασιλη απο θεσσαλονικη....
για πιο χαπι λες των 500 mg????

"SUGAR"..TO ΑΡΓΑ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΟΤΕ!!!

---