Σημείωση: Πρέπει να είστε εγγεγραμένος για να δημοσιεύσετε. Για να εγγραφείτε, κάντε κλικ εδώ. Η εγγραφή είναι ΔΩΡΕΑΝ!
ΠΡΟΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗnbsp; ΘΕΜΑΤΟΣ
xipolitos
Δημοσιευτηκε - 30/05/2013 : 14:38:23 Η ποίηση βοηθά πόσο μάλλον αυτή τη χρονική στιγμή που ξεπουλιέται o πλούτος της χώρας και ο λαός μας οδηγείται στην εξαθλίωση. Παραθέτω λοιπόν κάποια ποιήματα ως μια μικρή συμβολή αντίστασης στο δράμα που εξελίσεται και που όλοι μας λίγο ως πολύ ζούμε. *Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί. Οι έμποροι φωνάζουν για αγορές. Οι άνεργοι πεινούσαν. Τώρα πεινάνε και όσοι εργάζονται. Τα χέρια που ήταν σταυρωμένα, σαλεύουν πάλι.. Φτειαχνουν οβίδες. Αυτοί που αρπανε το φαί απ' το τραπέζι κηρύσσουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάν θυσίες . Οι χορτάτοι μίλαν στους πεινασμένους για της μεγάλες εποχές που θάρθουν, Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο, λεν πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό είναι παρά πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού* Bertolt Brecht Αυτά τα ποιήματα γραφττηκαν την περίοδο 1933 -1941 Πόσο επίκαιρα ακούγονται!
15 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (Πρώτα η πιο πρόσφατη)
P.D.etl
Posted - 23/08/2015 : 14:29:20 Κοιτάμε με τα δόντια ~ Μίλτος Σαχτούρης
Posted - 09/08/2015 : 01:11:05 ..και μετά απο ενα μικρό διάλλειμα για αποφόρτηση.. ας επανέλθπυμε.
Λόγια της μητέρας στο νεογέννητο γιο της την ώρα που κόβει τον ομφάλιο λώρο
Κόβω από την κοιλιά σου τον αφαλό: να ξέρεις πως ο τόπος που γεννήθηκες δεν είναι η πατρίδα σου, γιατί είσαι υπηρέτης και πολεμιστής, είσαι το πουλί που λέγεται κετζάλ, είσαι το πουλί που λέγεται ζακουάν, είσαι υπηρέτης και πολεμιστής Εκείνου που κατοικεί σε Όλους τους Τόπους. Το σπίτι που γεννήθηκες δεν είναι παρά η φωλιά σου. Είναι ένας σταθμός στο δρόμο σου. Είναι το σημείο εισόδου σου στον κόσμο. Εδώ ξεπήδησες, εδώ άνθισες. Εδώ αποχωρίζεσαι τη μάνα σου σαν το πελεκούδι που κόπηκε απ’ την πέτρα.
Posted - 08/08/2015 : 16:34:35 Χρήστο προφανώς και είναι δικαίωμα σου, δεν τίθεται τέτοιο θέμα εκ μέρους μου, γι αυτό άλλωστε ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό πως λύση είναι να μην εκφράζεσαι ή να μην εκφράζομαι. Πως όμως αυτό το δικαίωμα μπορεί να το διασφαλίσει (για όλους) η κοροϊδία; Σίγουρα και ευτυχώς διασφαλίζεται από ανθρώπους που δεν ετεροκαθορίζονται οπότε και εκφράζονται ελεύθερα δίχως να επηρεάζονται. Αυτό όμως είναι το θέμα; Προτιμώ συζητήσεις με αυτο-σεβασμό, την κοροϊδία ποτέ δεν τη χώνεψα. Όσο για τη μνησικακία αν και είναι ένα φυσικό αίσθημα, σου εγγυώμαι πως δε με αφορά' θα μπορούσες να το διαπιστώσεις αν συζητούσαμε από κοντά.
Τέλος η δημοκρατία είναι απλά ένα εργαλείο όπως και το μαχαίρι. Με πολλές μάρκες επίσης. Βλέπε άμεση, αστική κοκ. Ας ανακτήσουμε το σεβασμό στον εαυτό μας και το εργαλείο-πολίτευμα θα έρθει από μόνο του.
Καλή συνέχεια
kanivallos
Posted - 08/08/2015 : 15:47:40 Πάνο, τα όρια της φυλακής μας τα καθορίζουμε εμείς. Δεν είναι κακό να σιχαίνεσαι, η αηδία (σίχαμα) προδιαθέτει ευαισθησία, αν εδώ που τα λέμε κρύβει και λίγο μνησικακία μέσα της. Όπως λοιπόν εσύ (και άλλοι) επέλεξαν αυτόν τον τρόπο έκφρασης, δικαίωμα μου να αντιδράσω σε κάτι που με ενοχλεί. Άποψη σου, άποψη μου, αυτή είναι η δημοκρατία.
P.D.etl
Posted - 08/08/2015 : 03:50:41 Χρήστο, όλοι μας αν όχι στο ίδιο κελί ή/και στον ίδιο όροφο, στην ίδια φυλακή βρισκόμαστε.
Όχι μόνο δε μπορώ (ή αρνούμαι) να συναισθανθώ την κοροϊδία σου αλλά κατά βάθος τη σιχαίνομαι κιόλας γιατί είναι κρίμα καθώς όλοι μας μπορούμε να προσφέρουμε κάτι ξεχωριστό και όμορφο γύρω μας, αν το θελήσουμε, αφού το γνωρίσουμε, όταν αφεθούμε στο να γνωρίζουμε. Η προσπάθεια δε είναι ακόμα πιο όμορφη από την ίδια την προσφορά και η ελευθερία αρετή.
Μικροαστοί θα σας φάνε τα παιδιά σας θα σας φάνε ζωντανούς Κανίβαλοι, κανίβαλοι θα γίνουνε
Θα βραχυκυκλώσω το σεσουάρ το σεσουάρ του κομμωτηρίου να πάθει εγκεφαλικό επεισόδιο η μανούλα μου Μαμά! Θα ρίξω LSD στη λίμνη του Μαραθώνα μπας και τη βρούνε επιτέλους οι ξενέρωτοι προλετάριοι Μαμά!
Μικροαστοί θα σας φάνε τα παιδιά σας θα σας φάνε ζωντανούς Κανίβαλοι, κανίβαλοι θα γίνουνε
Πάντως στο θέμα, θα περίμενα να δώ ποίηση που έχει γραφτεί σε περιόδους κρίσης, και όχι από άσχετες περιόδους.
Από την άλλη ποια περίοδος δεν είχε κρίση? Θυμάστε και καμία? ΑαΑΑ, το 1980-->1990, όπου έβρεχε λεφτά... (ενθυμούμαι)
Σωστά Γιώργο πάντοτε υπήρχαν περίοδοι κρίσης. Ο τίτλος του θέματος υπονοεί και αυτό, τώρα βρισκόμαστε σε πολύ βαθειά οικονομική και κοινωνική κρίση, αλλά και κρίση νοημάτων και αξιών. Καθώς επίσης και οτι η "παραμελλημένη" ποίηση προσφέρει το βάλσαμο και μας προβληματίζει στους καιρούς και τις καταστάσεις που περνάμε. Υπάρχουν προφανώς και οι ποιητές που γράφουν μέσα στην κρίση αλλά και τα ποιήματα που είχαν γραφτεί απο πριν έχουν κι΄αυτά μεγάλο ενδιαφέρον. Μπορείς να συνεισφέρεις προτείνοντας.