| ΠΡΟΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗnbsp; ΘΕΜΑΤΟΣ |
| cranfield |
Δημοσιευτηκε - 14/07/2014 : 23:20:28
Καλησπέρα,
Μήπως κάποιος έχει κάνει τον αγώνα πως θα τον χαρακτηριζατε σε σχέση με άλλους (πχ. ΟΜ) καθώς φαίνεται ότι έχουν κάνει κάποιες αλλαγές (10 ώρες για τερματισμό). Δείχνει να κινείται περισσότερο σε περιοχές χωρίς δένδρα και μάλλλον σε αλπικά κομμάτια?
Ευχαριστώ για την βοήθεια.
Γιάννης |
| 15 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (Πρώτα η πιο πρόσφατη) |
| dtziouvaras |
Posted - 24/09/2015 : 21:50:02
συγχαρητηρια. χαρηκα που διαβασα τισ αναφορες σου στον Παναγιώτη Παντο γιατι τον γνωρίζω προσωπικά και είναι πολύ καλό παιδί και ικανότατος δρομέας. "αετόπουλο" όπως τον λέω εγώ... |
| cranfield |
Posted - 24/09/2015 : 19:22:29
Συγχαρητήρια trexantiris!!!
Εγώ τα έχω τα Μπάτον για τις κατηφόρες !!!! Αλλά συμφωνώ ότι δεν ειναι αναγκαία μέχρι την μαραθώνια απόσταση ( ο Γρεβενος ειναι άλλη κατηγορία) |
| kostasC |
Posted - 24/09/2015 : 16:54:32
quote:
Originally posted by trexantiris
quote:
Originally posted by katsirof
Γρεβενο ειναι....:)
...εγγύηση!
@KostasC: είχα προπονηθεί στη χρήση ενός ή και των δύο μπατόν. Τελικά αποφάσισα να χρησιμοποιήσω στον αγώνα μόνο το ένα. Μάλλον με καθυστέρησε, όμως σίγουρα με ξεκούρασε στη μέση και βοήθησε κάπως στο να τερματίσω με πιο φρέσκα πόδια. Την επόμενη φορά σε αντίστοιχο αγώνα χωρίς μπατόν, αλλά έπρεπε να μάθω τη χρήση τους και σε αγωνιστικό περιβάλλον για διαδρομές βουνού μεγάλου μήκους που έχω κατά νου για το μέλλον...
Free your feet...free your senses!
Τα είχα χρησιμοποιήσει και εγώ σε μια προπόνηση και ένα μόνο στον αγώνα στο Lavaredo.
Σίγουρα παίρνει κάποια κούραση, αλλά για αποστάσεις 40-50χλμ νομίζω ότι μπορώ να τα καταργήσω.
Περισσότερο πιστεύω οτι μου αλλάζει τη θέση των χεριών (άρα ισορροπίας) .
Ωραία περιγραφή...
You better run...run |
| tzatzikis90 |
Posted - 23/09/2015 : 19:37:26
Μπράβο Μανώλη! και εις...κατώτερα!
Τάσος
know your limits. then destroy them. |
| spy |
Posted - 23/09/2015 : 18:03:33
...συγχαρητηρια Μανωλη! Εκτος απο εξαιρετικος δρομεας ... με χαρα διαπιστωνω οτι διακρινεσαι (η αληθεια ειναι οχι για πρωτη φορα) και για το συγγραφικο σου ταλεντο!Νομιζω οτι το τρεξιμο στο βουνο προυποθετει ειδικου τυπου επιδεξιοτητες και αρτια τεχνικη, που εγω τουλαχιστον στη κυριολεξια τρομαζω, σε βαθμο φοβου, καθε φορα που διαβαζω τις αναλυτικες σας περιγραφες αγωνων, αφου εχω την εντυπωση οτι καποια στιγμη αφαιρεσης, ελλειψης συγκεντρωσης η και αφηρημαδας ... μπορει να τιμωρηθει σκληρα, θετοντας σε κινδυνο την σωματικη σας ακεραιοτητα!Απορω δε...πως ειναι δυνατον καποιος να κυνηγα επιδοση σε τετοια μαγευτικα τοπια!Θα μου πεις αφελεις αποριες ενος αρχαριου κι απειρου δρομεα...!
...καθε χιλιομετρο κι ενα δακρυ χαρας κι ευτυχιας...στο μοναχικο δρομο των ονειρων!!! |
| echetlos |
Posted - 23/09/2015 : 17:49:17
Μπράβο ρε Μανώλη!!!
Λίγοι δρομείς είναι παντός τερέν με επιτυχία.
"My sport is your sport's punishment" |
| trexantiris |
Posted - 23/09/2015 : 17:24:08
Λίγο μετά τον περσινό μου τερματισμό στο Μαραθώνιο του Ηρακλή – αφυδατωμένος και καταπονημένος – είχα μονολογήσει “I’ll be back!”
Φέτος βέβαια και ο καιρός ακολούθησε την ίδια έκφραση και επέστρεψε με ακόμα πιο ζεστές διαθέσεις από ότι πέρυσι, υλοποιώντας παράλληλα και μια συνταγή:
- Διαλέγεις καμιά εκατοσταριά μάχιμους δρομείς, τους αλείφεις με βούτυρο, τους πασπαλίζεις με λίγο ρίγανη και αλάτι και τους βάζεις στο ταψί τυλιγμένους σε λαδόκολλα για να βράσουν στο ζουμί τους.
- Πετάς το ταψί στο φούρνο σε καλή θερμοκρασία για χρονικό διάστημα κατά προτίμηση τις 8-9 ώρες, έτσι ώστε να σιγοψηθούν καλά-καλά!
- Τρία χιλιόμετρα πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας ψησίματος, βάζεις το γκριλ στη μέγιστη ένταση έτσι ώστε οι δρομείς να αποκτήσουν μια τραγανιστή υφή και το γεύμα είναι έτοιμο!!!
-------------------------------
Με την υπόσχεση του Λουκά Πρατήλα για νέες εκπλήξεις στην επετειακή διοργάνωση του επόμενου χρόνου, με τις ευχές του για έναν καλό αγώνα αλλά και με τη σαφή προτροπή του να προσέξουμε την ενυδάτωσή μας λόγω ζέστης, ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση και…”ready-set-GO”!
Αυτό που παρατήρησα στα πρώτα μέτρα του αγώνα ήταν ο σχετικά “αργός” ρυθμός των καθαρόαιμων αλόγων μπροστά. Και όταν βρίσκεσαι να τρέχεις λίγα μέτρα ξοπίσω από το Σταύρο Στεφανή οφείλεις να καταλάβεις ότι κάτι κάνεις λάθος…μα ΠΟΛΥ λάθος! Ήδη ο ιδρώτας άρχισε να κυλάει στις 8 το πρωί σε υψόμετρο 400 μέτρων στις πλαγιές ενός καταπράσινου βουνού οπότε δεν μου ήταν δύσκολο να φανταστώ το τι θα αντιμετωπίσουμε στη συνέχεια του αγώνα. Χειρόφρενο λοιπόν και συνεχίζοντας σε ένα σαφώς πιο νωχελικό ρυθμό άρχισε η άνοδος στις πρώτες δύσκολες ανηφόρες. Μετά από μια «παιχνιδιάρικη» κατηφοριά περνάμε το ξύλινο γεφυράκι και συνεχίζεται η πορεία προς το Καπνοχώρι. Είχα στο μεταξύ κλειδώσει στο ρυθμό του Γιάννη Καλικά ο οποίος λίγες βδομάδες μετά τον τερματισμό του στο 120άρι “TDS Mont-Blanc” έκανε μια άνετη προπόνηση ενόψει του επόμενου μεγάλου για το οποίο ετοιμάζεται. Το ατελείωτο κουβεντολόι που πιάσαμε ήταν μάλλον αναπόφευκτο και κάπως έτσι πέρασε ευχάριστα η ώρα μέχρι και την άφιξή μας στον επόμενο σταθμό στο χωριό της Καστανιάς.
Η ζέστη είχε ενταθεί σημαντικά και ο ιδρώτας έρρεε πλέον άφθονος πάνω στο δέρμα! Συνεπέστατος με την τροφοδοσία μου είχα βάλει αντίστροφη χρονομέτρηση στο 2ο ρολόι που πάντα έχω στους αγώνες να χτυπάει ξανά και ξανά για να μου υπενθυμίζει να μην αμελώ τη λήψη ενέργειας, ηλεκτρολυτών αλλά και σημαντικής ποσότητας υγρών.
Η αρχική απόφαση ήταν να κινηθώ πιο επιθετικά έχοντας ως στόχο να σπάσω το περσινό μου 6:34 αλλά ο ουσιαστικότερος στόχος ήταν να απολαύσω περισσότερο τον αγώνα και να μην “τσαλακωθώ” τόσο πολύ προς το τέλος. Κρίνοντας λοιπόν από τις καιρικές συνθήκες φέτος (η ζέστη με επηρεάζει πολύ) κράτησα τον κινητήρα στο ρελαντί και βάλθηκα να απολαμβάνω τις απότομες και κατάφυτες με έλατα πλαγιές της Οίτης που ορθώνονταν πλέον μπροστά μου! Με την παρέα άλλων δύο δρομέων συνεχίζεται ακάθεκτα η ανάβαση προς την κορυφή “Τούρλα”. Μάλιστα με τον Παναγιώτη Πάντο βγήκανε παρέα τα πιο πολλά χιλιόμετρα μέχρι και την τελευταία κορυφή της Οίτης – το Γρεβενό, ενώ με το Γιάννη Θανασιά είχα την τιμή να συντρέξω για λίγα χιλιόμετρα. Μάλιστα αν καταλάβαινα από την αρχή ότι ο Θανασιάς ήταν ο δρομέας που «ανέβαινε τόσο άνετα τις ανηφοριές» - και είχα την απορία για αυτό, δε θα τολμούσα καν να ξεκόψω από μπροστά του και να τραβάω κάποιες ανηφόρες μόνος μου (το “έπαιζα” και ανηφοράκιας τρομάρα μου)!
Μετά την πρώτη κορυφή ένα αρκετά απαιτητικό και μακροσκελές κατηφόρισμα σε οδηγεί στις παρυφές του χωριού “Νεοχώρι” όπου ο σταθμός είχε πολλά καλούδια για τους δρομείς! Φαγητό + τζελ + ηλεκτρολύτης + άφθονο νερό + το κεφάλι κάτω από το παγωμένο νερό της χτιστής βρύσης για να ξελαμπικάρει ο εγκέφαλος! Η Οίτη έχει άφθονα νερά και κατά μήκος της διαδρομής πολλές προσεγμένες βρύσες προσφέρουν στους δρομείς κρυστάλλινο και παγωμένο νερό που εκείνη τη στιγμή είναι ότι καλύτερο μπορεί κάποιος να ζητήσει!
Κλειδώνω πάνω στον Παναγιώτη και κινούμαστε πλέον προς την ψηλότερη κορφή της Οίτης (Πύργος - 2.151 μέτρα). Η απότομη και βραχώδης κορυφογραμμή ξεπροβάλει στα αριστερά μας και με δέος αναλογίζομαι ότι σε λίγο θα είμαστε εκεί πάνω να αγναντεύουμε τη μαγευτική θέα! Το ότι πήγαινα πιο άνετα είχε το πλεονέκτημα να απολαμβάνω περισσότερο τη διαδρομή προσέχοντας μάλιστα πολλές λεπτομέρειες που είχαν διαφύγει πέρυσι. Μπορεί να μη βρισκόμασταν εκείνη τη στιγμή μέσα σε πυκνό δάσος, ούτε σε κάποιο γυμνό αλπικό τοπίο, αλλά τα μεγάλα αλπικά λιβάδια στην Οίτη προσφέρουν δυνατές εικόνες! Το μόνο πρόβλημα είναι ότι κάτω από τα χόρτα κρύβονται άπειρες χωμάτινες παγίδες για να γυρίσουν το πόδι στον επίδοξο δρομέα… Σε γενικές γραμμές επιβεβαίωσα για 2η φορά ότι κατά μέσο όρο το τεραίν του Ηρακλή είναι πιο απαιτητικό από το αντίστοιχο του Μαραθωνίου Ολύμπου!
Το κατέβασμα από την κορυφή του Πύργου είναι ένα πρότζεκτ από μόνο του! Βασικά χοροπηδάς πάνω στις πέτρες σε μια απίστευτης κλίσης πλαγιά! Η καταπόνηση που είχα φάει στην πρώτη μου συμμετοχή εδώ μάλλον είχε διαγράψει από τη μνήμη κάποια σημαντικά στοιχεία δυσκολίας του αγώνα οπότε μερικές φορές βρισκόμουν προ εκπλήξεων! Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι η σηματοδοσία ήταν έως και «εξοντωτικά» πυκνή, στοιχείο χρήσιμο σε αρκετά σημεία που το μονοπάτι είναι βασικά ανύπαρκτο και με τη βοήθεια της σηματοδοσίας πρέπει να χαράξεις την πορεία σου… Επίσης σε πολλά σημεία καταλάβαινες (πέρα από την άριστη σηματοδοσία) το πόση δουλειά είχε πέσει από τους υπεύθυνους του αγώνα στο να καθαριστούν τα δύσκολα σημεία των μονοπατιών!
Ο σταθμός ανεφοδιασμού «Διάσελο» απόλυτα απαραίτητος πριν την καλή ανάβαση στην τρίτη κορυφή της “Αλύκαινας”. Ανεβοκατέβασμα στα 2050 μέτρα και ξανά κίνηση σε αλπικό λιβάδι πλησιάζοντας στις “Λειβαδιές” που είναι και ένα καίριο σημείο του αγώνα. Η μέρα ήταν πλέον τόσο ζεστή που ακόμα και στο υψόμετρο των 1800 μέτρων είχες την αίσθηση ότι άπλωνες το κορμί σου σε κάποια παραλία με τον ήλιο να καίει από πάνω!
Με τον Παναγιώτη εφοδιαζόμαστε πολύ καλά στον εκεί σταθμό (Λειβαδιές_1) και αρχίζει το πανηγύρι με πέρασμα από τον τάπητα χρονομέτρησης κατά μόλις 3’ γρηγορότερα από την 1η μου συμμετοχή (τελικά λόγω ζέστης δεν κατάφερα να κινηθώ στο ρυθμό που είχα προπονηθεί μέχρι εκείνο το σημείο)…
Πέρυσι το ανεβοκατέβασμα στο Γρεβενό μου είχε φανεί ατελείωτο. Φέτος μου φάνηκε ατελείωτο και κάτι ψιλά! Παρόλο που το είχα κάνει και δύο φορές προπονητικά, η ποιότητα του ξύλου που τελικά τρώω εκεί πάνω κάθε φορά είναι ίδια και απαράλλαχτη! Τουλάχιστον φέτος κοιτούσα συνεχώς κάτω, βάζοντας το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, χωρίς να τολμάω να ρίχνω ματιές προς την κορυφή: μόνο την ψυχολογία μου θα έριχνα έτσι…
Οι εθελοντές από την κορυφή να παροτρύνουν συνεχώς και με τον Παναγιώτη να συνεχίζουμε την προσπάθεια ανόδου. Όμως η θέα από την κορυφή αυτής της απότομης κορυφής αποζημιώνει και με το παραπάνω τον ιδρώτα που ρίχνει ο καθένας εκεί πέρα!
Το κατέβασμα της τελευταίας αυτής κορυφής (και μακράν πιο απαιτητικής στον αγώνα) με βρήκε να περνάω τον τάπητα τουλάχιστον 11’ πιο γρήγορα από ότι πέρυσι, από όπου το 8λεπτο κερδήθηκε καθαρά στο ανεβοκατέβασμα. Υπήρχαν πολλές ακόμα δυνάμεις στα πόδια παρόλο αυτά ήμουν συγκρατημένος γιατί ο αγώνας δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα. Άλλωστε στο νου μου έρχονταν συνεχώς οι στιγμές ταπείνωσης που γεύτηκα πέρυσι!
Τα δύο χιλιόμετρα ομαλού χωματόδρομου που ακολουθούν την καταπόνηση του Γρεβενού αποτελούν μια ιδανική ευκαιρία για το ταλαιπωρημένο μυϊκό σύστημα να ανακάμψει αλλά και για να απολαύσει κάποιος το υπέροχο ελατόδασος που κατεβαίνει μέχρι πολύ χαμηλά στις πλαγιές της Οίτης. Ξανά μέσα στο μονοπάτι που μετά από σχεδόν 8 χιλιόμετρα απαιτητικής διαδρομής θα με οδηγούσε στην Υπάτη μέσα από ένα μεγάλης ομορφιάς φαράγγι. Δύσκολη διαδρομή μεν, υπέροχα όμορφη δε, όπου αξίζει τον κόπο κάποιος να ξεκινήσει αυτό το κατέβασμα αρκετά ξεκούραστος για να μπορεί να απολαύσει το κάθε βήμα του.
Στον επόμενο σταθμό οι εθελοντές είχαν τοποθετήσει καρπούζια κάτω από το τρεχούμενο παγωμένο νερό της πηγής τα οποία θα φρόντιζαν για την ενεργειακή αποκατάσταση (και ψυχική ανάταση) των δρομέων του αγώνα! Βέβαια ο συγκεκριμένος σταθμός “Περδικόβρυση” είχε και πολλά άλλα καλούδια για να φιλέψει τους κουρασμένους οδοιπόρους της Οίτης! Μετά από μια γερή δόση καρπουζιού συνέχισα τη κατεβασιά στο φαράγγι με ρυθμό που συνεχώς αυξανόταν. Σίγουρα και σταθερά πατήματα, κανένα γλίστρημα ή παραπάτημα, χαιρόμουν πραγματικά το τρέξιμο μέσα στο συγκεκριμένο σημείο του αγώνα και οι ενδορφίνες άρχισαν τα δικά τους…
Λίγο πριν τον τελευταίο σταθμό ήρθαν ξανά μνήμες από πέρυσι: αφυδατωμένος και δίχως όρεξη για τρέξιμο σιχτίριζα για την κάθε πέτρα και ρίζα που συναντούσα στο μονοπάτι. Τώρα όμως έφτασα στο σταθμό με ηθικό ακμαίο, κατέβασα μονορούφι ένα ποτήρι θαυματουργής κοκακόλας, έριξα στο κεφάλι μου παγωμένο νερό για τελευταία φορά και συνέχισα σβέλτα για να καλύψω τα τελευταία 3 χιλιόμετρα. Και τότε αισθάνθηκα το “γκριλ” του φούρνου να μπαίνει σε λειτουργία. Ειδικά στα σημεία που η βλάστηση σε άφηνε ακάλυπτο στη βορά του καυτού ήλιου, σε έπαιρνε ένα “καυτό” κύμα αέρα! Παρόλο αυτά συνέχιζα να παίζω με τις πέτρες και να ροκανίζω γρήγορα την απόσταση μέχρι την Υπάτη άνετα, απροβλημάτιστα. Έπαιρνα την εκδίκησή μου! Εδώ και ώρα είχα πάψει να κοιτάω το ρολόι για το χρόνο – ήταν το λιγότερο που με ένοιαζε εκείνη τη στιγμή. Αφηνόμουνα στη μαγεία του μονοπατιού να με οδηγεί μέχρι τα πρώτα σπίτια της Υπάτης.
Με χαρά ακούω την “αναγγελία” του Παναγιώτη γιατί κατάλαβα ότι είχε κατηφορίσει και αυτός σταθερά και δυνατά τα τελευταία αυτά χιλιόμετρα (είχε φανεί ότι την κατηφόρα την κατείχε από την αρχή του αγώνα) και πλέον ετοιμαζόμουνα για τη σειρά μου. Δεν άργησα να πάρω την τελευταία αριστερή στροφή και να κατηφορίσω τη λιθόστρωτη κατεβασιά που σε οδηγεί μέχρι την αψίδα τερματισμού.
Ο τερματισμός μου σε 6:20 με βρήκε δυνατό σαν ταύρο, έχοντας απολαύσει κάθε μέτρο αυτού του όμορφου αλλά και συνάμα απαιτητικού αγώνα και με ένα χρόνο κατά 15' καλύτερος από πέρυσι! Καλή αποκατάσταση εύχομαι σε όλους τους συμμετέχοντες και ένα μεγάλο ευχαριστώ στους εθελοντές που με την παρουσία τους κάνουν αυτόν τον αγώνα κάθε χρόνο και καλύτερο!
Free your feet...free your senses! |
| geopa |
Posted - 23/09/2015 : 12:48:09
Δηλάδη χτύπησε βάθρο στην ηλικία κάτω των 18!!!!!!! Αρά βάθρο και στην Γενική κατάταξη του χρόνου!!! |
| winarg |
Posted - 23/09/2015 : 12:20:46
 |
| geopa |
Posted - 23/09/2015 : 12:02:07
Δημοσιεύθηκε - 22/09/2015 : 22:32:26 Εμφάνιση Προφίλ Στείλτου Email Απάντηση σε αποστρόφους
quote:
Originally posted by geopa
Μανώληηηηηηηηηηηηηη (trexantiris) άντε και του χρόνου βάθροοοοοοοοοοοοοο, πολλά πολλά συγχαρητήρια!!!!!!
Φυσικα συγχαρητήρια και σε όλους τους συμμετέχοντες
Πώς και έγραψες απουσία Γιώργη
Γηράσκω αεί διδασκόμενος
----------------------------------
Δεν είχα καθόλου προπονήσεις στα πόδια για τέτοιο αγώνα οπότε από το να σιχτιρίζω όλη την ώρα προτίμησα να καθήσω σπιτάκι και να πάω την επομένη για να ψηφίσω (ας είχα προπονήσεις και .....)
|
| ANASTASIOS |
Posted - 23/09/2015 : 11:54:04
Τώρα είδα τα αποτελέσματα.
Μανώλη πολλά πολλά συγχαρητήρια.Φοβερός χρόνος.Παραλίγο βάθρο.Εχεις ανέβει απίστευτα.
Γηράσκω αεί διδασκόμενος
|
| ANASTASIOS |
Posted - 22/09/2015 : 22:32:26
quote:
Originally posted by geopa
Μανώληηηηηηηηηηηηηη (trexantiris) άντε και του χρόνου βάθροοοοοοοοοοοοοο, πολλά πολλά συγχαρητήρια!!!!!!
Φυσικα συγχαρητήρια και σε όλους τους συμμετέχοντες
Πώς και έγραψες απουσία Γιώργη  
Γηράσκω αεί διδασκόμενος
|
| geopa |
Posted - 22/09/2015 : 16:48:39
Μανώληηηηηηηηηηηηηη (trexantiris) άντε και του χρόνου βάθροοοοοοοοοοοοοο, πολλά πολλά συγχαρητήρια!!!!!!
Φυσικα συγχαρητήρια και σε όλους τους συμμετέχοντες |
| trexantiris |
Posted - 22/09/2015 : 15:59:21
quote:
Originally posted by katsirof
Γρεβενο ειναι....:)
...εγγύηση!
@KostasC: είχα προπονηθεί στη χρήση ενός ή και των δύο μπατόν. Τελικά αποφάσισα να χρησιμοποιήσω στον αγώνα μόνο το ένα. Μάλλον με καθυστέρησε, όμως σίγουρα με ξεκούρασε στη μέση και βοήθησε κάπως στο να τερματίσω με πιο φρέσκα πόδια. Την επόμενη φορά σε αντίστοιχο αγώνα χωρίς μπατόν, αλλά έπρεπε να μάθω τη χρήση τους και σε αγωνιστικό περιβάλλον για διαδρομές βουνού μεγάλου μήκους που έχω κατά νου για το μέλλον...
Free your feet...free your senses! |
| katsirof |
Posted - 22/09/2015 : 10:38:48
Γρεβενο ειναι....:) |
