| ΠΡΟΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗnbsp; ΘΕΜΑΤΟΣ |
| Rigelian |
Δημοσιευτηκε - 27/11/2014 : 08:51:25
Πόσοι εργαζόμενοι σε σύνολο πόσων εργαζομένων αποφάσισαν υπέρ της απεργίας;
Έγιναν συνελεύσεις σε πρωτοβάθμια/δευτεροβάθμια συνδικαληστρικά όργανα;
Έχουμε κάποιους αρθιμούς;
Κάποιες απαντήσεις; |
| 15 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (Πρώτα η πιο πρόσφατη) |
| sam |
Posted - 05/12/2014 : 05:58:01
Να εκφράσω μια απορία μου και εγώ:
Τώρα με την απεργία (αποχή το λέμε) των δικηγόρων που έρχεται, κάποιοι δικηγόροι που εξέφρασαν ενστάσεις στο παρελθόν για τις απεργίες των άλλων και τις έβλεπαν ως εξαναγκαστικές και λίγο πολύ "φασιστικές" για το σύνολο των υπόλοιπων εργαζομένων του κλαδου και τα βάζουν με τους κακούς συνδικαλιστές της Δεη και των Σκουπιδιάρηδων ...πηγαίνουν δηλαδή αυτοί κανονικά στα δικαστήρια να δικάσουν οι ίδιοι, όπως ενύστανται για το αντιστοιχο δικαίωμα των υπόλοιπων εργαζόμενων...?
Ο ρίγκο ξέρω ότι θα πήγαινε στη δουλειά του εάν το ήθελε... Ο δικηγόρος θα πάει στο δικαστήριο?
|
| Fidelio |
Posted - 29/11/2014 : 23:54:56
Οχι Κώστα, σήμερα δεν βρωμάει η δουλειά. Εχουμε περισσότερες απο μια υποψηφιότητες... 
Τώρα οι δημοσκοπησεις όμως, έχουν τέτοια τάση που όντως δείνχουν πραγματικά ανοχή από τον κόσμο. Είναι σχετικά σιωπηλός και ανέχεται...
... τικ τοκ , τικ , τοκ...τικ, τοκ...το ρολοι χτυπα. 
People make life so much worse than it has to be and believe me, it's a nightmare without their help. ~ Boris Yelnikoff |
| KostasPVol |
Posted - 29/11/2014 : 23:34:01
Γιατί, όταν βάζουν το λαό να αποδέχεται νόμους περί (μη) ευθύνης υπουργών, εκλογή με 3% αντί 1/300 που αντιστοιχεί σε κάθε βουλευτική έδρα, μπόνους 50 εδρών και πάει λέγοντας, πρωθυπουργούς μη εκλεγμένους τραπεζίτες, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, επιστράτευση απεργών, απευθύνονται σε έξυπνους? Να είναι καλά αυτοί που τα ανέχονται, και που μιλάνε κιόλας για ελάχιστη μειοψηφία του εκλογικού σώματος για αυτούς που σιχαίνονται τις συμμορίες και τις μαφίες που ασελγούν επί της Δημοκρατίας.
Όλα αυτά, συμπεριλαμβανομένων των μονοκομματικών εκλογών της Γερμανίας, είναι εκπτώσεις στη Δημοκρατία. Ή, Δημοκρατία με παραθυράκια. Ή μάλλον ακόμη καλύτερα, είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από Δημοκρατία. |
| GERMANOS |
Posted - 29/11/2014 : 23:30:23
Για τα 3 σκυλιά πάντως...
ΤΣΙ-ΜΟΥ-ΔΙΑ!!! |
| GERMANOS |
Posted - 29/11/2014 : 23:28:26
Ορίστε!
σαν ανοίγω καινούργιο πεδίο συζήτησης! |
| GERMANOS |
Posted - 29/11/2014 : 23:26:59
Την συνέντευξη-ομιλία του Τσοβόλα
στα Καρντάσιανς πώς την κρίνετε;
Εμένα μου φάνηκε ιδιαίτερα αποκαλυπτική!
Ή ΔΕΝ την είδατε; |
| Fidelio |
Posted - 29/11/2014 : 22:47:05
...όταν είναι ένα το κόμμα που θέτει υποψηφιότητα και βάζει/βάζουν τον λαό να ψηφίσει τότε είτε απευθύνεται σε ηλίθιους, σε κοιμισμένους ή οι ίδιοι έχουν καιρό για χάσιμο.
Ηλιθιοι γιατί νομίζουν οτι ασκουν το δημοκρατικό τους δικαίωμα.
Κοιμισμένοι ,γιατί δεν βλέπουν οτι είναι ένα μόνο κόμμα.
Τι δεν καταλαβαίνετε από το παραλληλισμό; :p
People make life so much worse than it has to be and believe me, it's a nightmare without their help. ~ Boris Yelnikoff |
| KostasPVol |
Posted - 29/11/2014 : 21:18:13
Τι έγινε, τα μασάμε? Οι μονοκομματικές εκλογές δεν έγιναν στα πλαίσια "δημοκρατικών διακδικασιών?". Για να μη ξέφευγες από τη πεπατημένη, θα έπρεπε να έλεγες:
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι μονοκομματικές εκλογές έτυχε και έγιναν μέσα στα πλαίσια δημοκρατικών διαδικασιών. Έλεος πια να αμφισβητούμε ακόμη και αν υπάρχει ή υπήρχε Δημοκρατία στη Γερμανία εφόσον γίνονταν εκλογές.
Είπαμε. Όλοι ξαφνικά θα ανακαλύψουν ότι αυτό που έχουμε στην Ελλάδα είναι Δημοκρατία μόνο στα λόγια, όταν το καθεστώς καταπέσει. Μέχρι τότε, πολλοί θα προτιμούν να είναι βολεμένοι, κατά πως ορίζεται ως βολεμένος να τρώει κανείς το ξεροκόμματο που πετάνε.
Μέχρι τότε λοιπόν, ζήτω η απήχηση της όποιας πλεοψηφίας ανέχεται την υποδούλωση. Που κάποια στιγμή θα μετατραπεί σε πλειοψηφία της οργής. |
| xipolitos |
Posted - 29/11/2014 : 20:27:19
Τίμο έχεις τη ρίμα μέσα σου.
προτσές = [προχωρώ] (φιλοσ.) η νομοτελειακά αδιάκοπη κίνηση κάποιου φαινόμενου, η ασταμάτητη και αέναη-εξέλιξη-πορεία ανάπτυξης, κυρίως κοινωνικοπολιτικού φαινομένου.
Μα τι απέγιναν οι λαλίστατοι "επικριτές" των απεργιών..;
|
| Gypaetos |
Posted - 29/11/2014 : 20:24:42
quote:
Originally posted by KostasPVol
Είναι η στιγμή που όταν διαπιστώνουμε ότι εκλογές δεν σημαίνει ντε και καλά Δημοκρατία επειδή χρειάζονται και χίλιες δυο άλλες προϋποθέσεις για να είναι Δημοκρατία στη πράξη και όχι στα λόγια, αποχωρούμε διακριτικά επειδή άλλα καταλάβαμε!
Είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι πολλοί συνομιλητές σου δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη διαφορά μεταξύ πολυκομματικών εκλογών και "εκλογών" με ένα ψηφοδέλτιο από ένα μόνο κόμμα. Είναι επίσης η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι οι συνομιλητές σου θεωρούν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημοκρατία, στην Γερμανία δεν υπάρχει δημοκρατία και γενικά δημοκρατία υπάρχει μόνο αν οι ίδιοι συμφωνούν με τα αποτελέσματα των εκλογών. Ευτυχώς ξέρεις όμως ότι οι απόψεις τους αυτές έχουν απήχηση μόνο από τα περιθωριακά κόμματα και μια ελάχιστη μειοψηφία του εκλογικού σώματος...
|
| GERMANOS |
Posted - 29/11/2014 : 18:38:50
Εγώ πλέον είμαι βέβαιος
και ιδιαίτερα ευτυχής
για το ΠΡΟΤΣΕΣ...
Στην επόμενη
θα πρέπει να προχωράμε
και να ρίχνουμε ΚΛΩΤΣΕΣ...
|
| laou laou |
Posted - 29/11/2014 : 13:24:13
Η συμμετοχή στην απεργία υπήρξε καθολική.Τα πάντα παρέλυσαν και πολλοί ήταν αυτοί ιδιαίτερα ξένοι που ενημερώθηκαν για τα προβλήματα και εξεπλάγησαν για το γεγονός ότι μπορεί να διεκδικούμε τα αυτονόητα εν έτη 2014.
Η απεργία υπήρξε σύμφωνη με το Σύνταγμα της χώρας και προκύρηχθηκε καθόλα νόμιμα,αυτό σημαίνει πως υπήρξε ομοφωνία από όλους τους εμπλεκόμενους θεσμούς ποσώ δεν ουδείς έφερε αντιρρήσεις για την διεξαγωγή αυτής.
Απανταω ότι να 'ναι αφού η ερώτηση είναι ότι να 'ναι. |
| xipolitos |
Posted - 28/11/2014 : 22:37:14
Καρλ Μαρξ - "Κεφάλαιο και υπεραξία".
Η ουσία της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής συνιστάται στο ότι η ιδιοκτησία αυτή αποτελεί το μέσο της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας, τη βάση των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων.
Τα μέσα παραγωγής γίνονται κεφάλαιο μόνο όταν χρησιμοποιούνται για την εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας.
Το κεφάλαιο είναι αξία που φέρνει στον ιδιοκτήτη της το κέρδος δια μέσου της εκμετάλλευσης των μισθωτών εργατών. Επομένως το κεφάλαιο δεν είναι πράγμα, αλλά οικονομική, παραγωγική σχέση μεταξύ της τάξεως των καπιταλιστών και της τάξεως των εργατών.
Ο εργάτης πιάνει δουλειά στον καπιταλιστή με σκοπό να πάρει από αυτόν ένα καθορισμένο χρηματικό ποσό και να αγοράσει με αυτό τα μέσα συντήρησης. Επομένως, η μίσθωση του εργάτη είναι μια ιδιόμορφη εμπορική πράξη ανάμεσα στον καπιταλιστή και τον εργάτη.
Η εργασία σαν ξόδεμα πνευματικής και μυϊκής ενέργειας, σαν συνειδητή και σκόπιμη δραστηριότητα δεν αποτελεί η ίδια εμπόρευμα, άλλα είναι το προτσές της παραγωγικής κατανάλωσης κάποιου εμπορεύματος. Η εργασία δημιουργεί την αξία, άλλα η ίδια δεν έχει αξία, γιατί η αξία είναι ενσωματωμένη στο εμπόρευμα εργασία.
Η εργατική δύναμη είναι το σύνολο των σωματικών και πνευματικών ικανοτήτων του ανθρώπου, τις οποίες αυτός ξοδεύει στο προτσές της παραγωγής.
Η ατομική ελευθερία είναι ο πρώτος όρος για την εμφάνιση του εμπορεύματος εργατική δύναμη στην αγορά. Ο δεύτερος όρος είναι να μην έχει ο προσωπικά ελεύθερος άνθρωπος ιδιόκτητα μέσα παραγωγής.
Η αξία της εργατικής δύναμης καθορίζεται από την αξία των μέσων ύπαρξης που είναι αναγκαία για την συντήρηση του ίδιου του εργάτη και για τη συντήρηση της οικογένειάς του.
Το μέγεθος της αξίας του εμπορεύματος εργατική δύναμη εξαρτάται και από πολλούς παράγοντες: τα έξοδα για την άνοδο της ειδίκευσης του εργάτη, τις ιδιομορφίες της ιστορικής ανάπτυξης της κάθε χώρας, κλπ.
Εκτός από την αξία, η εργατική δύναμη έχει και αξία χρήσης. Η αξία χρήσης του εμπορεύματος εργατική δύναμη συνίσταται στην ικανότητά της να δημιουργεί αξία και μάλιστα αξία μεγαλύτερη από αυτήν που έχει η ίδια η εργατική δύναμη.
Η πώληση της εργατικής δύναμης για καθορισμένο μόνο χρονικό διάστημα διαφυλάσσει την προσωπική ελευθερία του προλετάριου.
Η ιδιομορφία του εμπορεύματος εργατική δύναμη συνίσταται επίσης και στο ότι το εμπόρευμα αυτό είναι αδιαχώριστο από τον κάτοχό του. Γι’αυτό η κατανάλωση της εργατικής δύναμης στο προτσές της παραγωγής, η εκμετάλλευσή της στην καπιταλιστική επιχείρηση είναι ταυτόχρονα και εκμετάλλευση του ίδιου του μισθωτού εργάτη.
Αφού αγοράσει εργατική δύναμη και μέσα παραγωγής, ο καπιταλιστής οργανώνει την παραγωγή εμπορευμάτων.
Στην αξία των νέων εμπορευμάτων, η οποία δημιουργήθηκε με την εργασία των μισθωτών εργατών, υπάρχει εκτός από την αξία της εργατικής δύναμης, και ένα πρόσθετο μέρος αξίας, που το ιδιοποιείται δωρεάν ο καπιταλιστής. Αυτό ακριβώς το μέρος της αξίας, που δημιουργείται από την εργασία των μισθωτών εργατών, άλλα δεν πληρώνεται από τον καπιταλιστή, είναι η υπεραξία.
Η υπεραξία αυτή δημιουργήθηκε από την απλήρωτη πρόσθετη εργασία. Στην καπιταλιστική επιχείρηση η εργάσιμη μέρα διαιρείται σε δύο μέρη: α) στον αναγκαίο χρόνο εργασίας, στη διάρκεια του οποίου αναπαράγεται η αξία της εργατικής δύναμης, και β) στον πρόσθετο χρόνο εργασίας, στη διάρκεια του οποίου δημιουργείται η υπεραξία.
Η παραγωγή της υπεραξίας και η ιδιοποίηση της από τους καπιταλιστές είναι ο βασικός οικονομικός νόμος του καπιταλισμού.
Ένα μέρος του κεφαλαίου ο επιχειρηματίας το επενδύει σε μέσα παραγωγής: κτίρια, μηχανές, εγκαταστάσεις, πρώτες ύλες κλπ. Η αξία των χρησιμοποιούμενων μέσων παραγωγής μεταφέρεται με την εργασία των εργατών στο έτοιμο προϊόν και μπαίνει στην αξία του χωρίς μεταβολή. Αυτό το μέρος του κεφαλαίου ονομάζεται σταθερό κεφάλαιο (C).
Το μέρος του κεφαλαίου, που ξοδεύεται για την αγορά της εργατικής δύναμης, στο προτσές της παραγωγής, μεταβάλλει το μέγεθός του και γιαυτό ονομάζεται μεταβλητό κεφάλαιο (v).
Η σύγκριση της υπεραξίας με την πηγή της, με το μεταβλητό κεφάλαιο, εκφράζει το ποσοστό της υπεραξίας. Το ποσοστό της υπεραξίας παριστάνεται με το γράμμα m’ και εκφράζεται σε εκατοστά. Ο τύπος του είναι: m’=m/v x 100.
Το ποσοστό της υπεραξίας εκφράζει με ακρίβεια το βαθμό εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο. Αν το ποσοστό της υπεραξίας είναι 100%, τότε σε κάθε ώρα πληρωμένης εργασίας αναλογεί μια ώρα απλήρωτης εργασίας.
Η ιστορία της ανάπτυξης του καπιταλισμού δείχνει, ότι το ποσοστό υπεραξίας και, επομένως, ο βαθμός εκμετάλλευσης αυξάνονται.
Η άσβεστη δίψα για κέρδος και ο συναγωνισμός αναγκάζουν τους καπιταλιστές να διευρύνουν και να τελειοποιούν την παραγωγή τους.
Ένας από τους τρόπους ανεβάσματος του βαθμού εκμετάλλευσης είναι η απόλυτη αύξηση της εργάσιμης μέρας. Εργάσιμη μέρα ονομάζεται το μέρος του εικοσιτετραώρου, στη διάρκεια του οποίου ο εργάτης εργάζεται στην επιχείρηση του καπιταλιστή.
Η υπεραξία που παράγεται με την παράταση της εργάσιμης μέρας ονομάζεται απόλυτη υπεραξία.
Το μέγεθος της εργάσιμης μέρας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την δύναμη και την οργάνωση της εργατικής τάξης, από τη συσπείρωση της στον αγώνα ενάντια στην αστική τάξη για την υπεράσπιση των ζωτικών δικαιωμάτων της.
Η υπεραξία που παράγεται με την μείωση του αναγκαίου χρόνου εργασίας και την αντίστοιχη αύξηση του πρόσθετου χρόνου εργασίας, ονομάζεται σχετική υπεραξία.
Η άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας δεν μπορεί παντού να γίνει ταυτόχρονα. Στην αρχή γίνεται σε ορισμένες επιχειρήσεις, όπου χρησιμοποιούνται πιο τελειοποιημένα τεχνικά μέσα, εργάζονται πιο ειδικευμένοι εργάτες και έχει καλύτερα οργανωθεί η παραγωγή. Η ατομική αξία του προϊόντος αυτών των επιχειρήσεων θα είναι μικρότερη από την κοινωνική και οι καπιταλιστές, που έχουν αυτές τις επιχειρήσεις θα πάρουν συμπληρωματικό εισόδημα.
Η υπεραξία, που παίρνεται χάρη στο ότι η ατομική αξία ενός εμπορεύματος είναι μικρότερη από την κοινωνική του αξία, λέγεται πρόσθετη υπεραξία.
Το μεταβλητό κεφάλαιο, που ξοδεύει ο καπιταλιστής για την αγορά εργατικής δύναμης, παρουσιάζεται με την μορφή του μισθού εργασίας. Εξωτερικά ο μισθός εργασίας φαίνεται σαν πληρωμή για την εργασία, αυτό όμως δεν είναι παρά η επίφαση. Στην ουσία ο μισθός εργασίας είναι παραλλαγμένη μορφή της αξίας και της τιμής της εργατικής δύναμης.
Έτσι, ο μισθός συγκαλύπτει, κρύβει την εκμετάλλευση της εργασίας από το κεφάλαιο. Ο μισθός εργασίας υπάρχει σε δύο βασικές μορφές: με το χρόνο και με το κομμάτι.
Το κέρδος είναι ο μορφή, που παίρνει η υπεραξία στην επιφάνια των φαινομένων της καπιταλιστικής οικονομίας. Πως λοιπόν η υπεραξία μετατρέπεται σε κέρδος;
Ας υποθέσουμε ότι η αξία ενός εμπορεύματος, που παράγεται σε μια καπιταλιστική επιχείρηση, είναι 120 νομισματικές μονάδες (80σ+20μ+20υ). Η αξία αυτή αποτελείται από την μεταφερμένη αξία των μηχανών, των πρώτων υλών και των καυσίμων (80σ) και από την νέα αξία που δημιουργήθηκε με την εργασία των μισθωτών εργατών (20μ+20υ). Αλλά οι δαπάνες του καπιταλιστή για την παραγωγή του εμπορεύματος ή όπως τις ονομάζουν, τα καπιταλιστικά έξοδα παραγωγής, αποτελούνται μόνο από το σταθερό και το μεταβλητό κεφάλαιο που ξόδεψε (80σ+20μ). Οι δαπάνες αυτές αντιπροσωπεύουν μόνο το ένα μέρος της αξίας του εμπορεύματος. Το άλλο μέρος της είναι η υπεραξία. Έτσι η υπεραξία αποτελεί το πλεόνασμα που μένει όταν από την αξία του εμπορεύματος αφαιρεθούν τα καπιταλιστικά έξοδα παραγωγής.
Το κέρδος είναι η υπεραξία που παρουσιάζεται σαν δημιούργημα όλου του επενδυμένου κεφαλαίου. Η μετατροπή της υπεραξίας σε κέρδος κρύβει την πραγματική πηγή της προέλευσης της, συγκαλύπτει την εκμετάλλευση της εργασίας από το κεφάλαιο.
Το ποσοστό του κέρδους είναι ο λόγος της υπεραξίας προς όλο το επενδυμένο κεφάλαιο, εκφρασμένος επί τοις εκατό. Μαζί με την μετατροπή της υπεραξίας σε κέρδος συντελέστηκε και η μετατροπή του ποσοστού της υπεραξίας σε ποσοστό του κέρδους. Αν το ποσοστό του κέρδους παρασταθεί με Κ’, ο τύπος του θα είναι: Κ’=υ/σ+μ x 100.
Το ποσοστό του κέρδους είναι μικρότερο από το αντίστοιχο της υπεραξίας. Έτσι, π.χ. αν η αξία ενός εμπορεύματος θα είναι 120 (80σ+20μ+20υ) το ποσοστό της υπεραξίας θα είναι: υ’=20/20 x 100 = 100%, ενώ το ποσοστό του κέρδους θα είναι: Κ’=20υ/80σ+20μ x 100 = 20%.
Το ποσοστό του κέρδους δείχνει μόνο το βαθμό της αποδοτικότητας της καπιταλιστικής επιχείρησης, της αποτελεσματικότητας της επένδυσης του κεφαλαίου και κρύβει σε σημαντικό βαθμό την ουσία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Στους διαφόρους βιομηχανικούς κλάδους υπάρχει διαφορετική οργανική σύνθεση του κεφαλαίου, δηλαδή διαφορετική αναλογία ανάμεσα στο μεταβλητό και το σταθερό κεφάλαιο, η οποία εκφράζει τις διαφορές στην τεχνική της παραγωγής (σ: μ). Οι διαφορές στην οργανική σύνθεση του κεφαλαίου δείχνουν, ότι τα κεφάλαια ίσου μεγέθους στους διαφόρους κλάδους της παραγωγής βάζουν σε κίνηση διαφορετική ποσότητα ζωντανής εργασίας. Για αυτό ακόμα και στην περίπτωση, που οι άλλοι όροι της παραγωγής είναι όμοιοι, ο όγκος της υπεραξίας, που δημιουργείται σε επιχειρήσεις οι οποίες έχουν όμοια κεφάλαια, αλλά ανήκουν σε διαφορετικούς κλάδους, είναι ανόμοιος. Αυτό σημαίνει ότι όταν τα εμπορεύματα πουληθούν με τιμές που αντιστοιχούν στην κοινωνική αξία αυτών των εμπορευμάτων, οι κλάδοι με υψηλή οργανική σύνθεση του κεφαλαίου θα πάρουν χαμηλό ποσοστό κέρδους και αντίστροφα.
Το τελικό αποτέλεσμα της μετατόπισης των κεφαλαίων από τους λιγότερο επικερδείς κλάδους της βιομηχανίας θα είναι ότι οι ιδιοκτήτες κεφαλαίων ίσου μεγέθους θα αρχίσουν να παίρνουν ίσο περίπου κέρδος.
Το μέσο ποσοστό κέρδους δίνεται με τον τύπο: Κ’μ=ΓΟΥ/ΓΟΚ x 100, όπου το ΓΟΥ είναι ο όγκος της υπεραξίας που παράγεται σε όλους τους κλάδους και το ΓΟΚ είναι όλο το κεφάλαιο που έχει επενδυθεί. |
| Fidelio |
Posted - 28/11/2014 : 21:52:12
Κοιτάζω το παρακάτω βίντεο και γελώ. Στην google πρέπει να παιζονται πολλές σφαγές μεταξύ τους...
http://youtu.be/-H1UbPfcK0g
Ο χώρος εργασίας μου απασχολεί 1500 άτομα (είναι σε βαρδιες)και σε φουλ σεζον φιλοξενεί 2000+ πελάτες (χονδρικά). Το τμήμα που είμαι εγώ είναι ιδιώτη, μέσα σε ..ιδιώτη αλλά με κοινούς κανόνες. Τι έχουν δει τα μάτια μου, δεν καταλαβαίνουν σε τι θέατρο βρίσκονται...
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΑ!  Την προκατάληψη την έχουν δημιουργήσει τα "μοντέρνα" σχήματα στην εργασία και μόνο ένα πράγμα είναι ο βασιλιάς: το χρήμα.
People make life so much worse than it has to be and believe me, it's a nightmare without their help. ~ Boris Yelnikoff |
| Deorum |
Posted - 28/11/2014 : 21:12:34
Δεν προδικάζω τίποτα και δεν μιλάω γενικά για όλους. Λέω ότι κάποιοι το κάνουν. |
|
|
