| ΠΡΟΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗnbsp; ΘΕΜΑΤΟΣ |
| trexantiris |
Δημοσιευτηκε - 22/09/2017 : 15:01:12
...για πάμε λέμε!
@geopa: κλασικά στο Βοτανικό επί της Ιεράς Οδού;
4 δρομείς (που γνωρίζω τουλάχιστον) από τη "γειτονιά" του Χαλανδρίου: moi, Μαντά, Μιχόπουλος, Χρόνης.
Πολλά χιλιόμετρα έγιναν μαζί τους, κάτω από ζέστη η δροσιά, στα "εύκολα" ή στα "δύσκολα", με ανταλλαγές απόψεων...και να που ήρθε η ώρα...
Free your feet...free your senses! |
| 15 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (Πρώτα η πιο πρόσφατη) |
| Wannaberunner |
Posted - 07/11/2017 : 23:31:24
χε χε μπα μέχρι να νοιωσω δρομέας νομίζω απέχω ακόμα οπότε καλό είναι για να μη περνούν και τα μυαλά αέρα
I try to do what other's won't to achieve what others don't |
| trexantiris |
Posted - 07/11/2017 : 14:16:55
quote:
Originally posted by Wannaberunner
Ειμαι νέος στο άθλημα και στο φόρουμ συγγνώμη κιόλας που πετάγομαι :)(μετα βίας ένα 40αρι χλμ τη εβδομάδα κανω) και φυσικά δεν σε ξέρω αλλά εχω μείνει έκπληκτος με ότι εχεις γράψει και τον τρόπο που το εχεις κάνει όποτε ένα ταπεινό μπράβο και συγχαρητήρια απο πλευράς μου και ας μην με ξερεις:))
I try to do what other's won't to achieve what others don't
Ευχαριστώ! Πάντως πρεπει να αλλάξεις το ψευδώνυμό σου: ειτε κάνεις 40Κ την εβδομάδα ειτε 400Κ, είσαι δρομέας, οπότε προς τί το "wannaberunner"; ;-)
Keep running λοιπόν!
Free your feet...free your senses! |
| Wannaberunner |
Posted - 06/11/2017 : 17:44:59
Ειμαι νέος στο άθλημα και στο φόρουμ συγγνώμη κιόλας που πετάγομαι :)(μετα βίας ένα 40αρι χλμ τη εβδομάδα κανω) και φυσικά δεν σε ξέρω αλλά εχω μείνει έκπληκτος με ότι εχεις γράψει και τον τρόπο που το εχεις κάνει όποτε ένα ταπεινό μπράβο και συγχαρητήρια απο πλευράς μου και ας μην με ξερεις:))
I try to do what other's won't to achieve what others don't |
| trexantiris |
Posted - 26/10/2017 : 18:07:49
@Etien & georun: θα τα πούμε και από κοντά παίδες! ;-)
Free your feet...free your senses! |
| trexantiris |
Posted - 26/10/2017 : 18:04:46
quote:
Originally posted by Elda
Μπραβο βρε Μανωλη, εκλπηκτικος ο αγωνας σου, εκπληκτικη και η περιγραφη σου! Ημουν κι εγω ενα απο τα "πολλα ζευγαρια ματια" που παρακολουθουσε ζωντανα την υπερπροσπαθεια σου και περιμενα να σε δω ν αγκαλιαζεις το ποδι του Λεωνιδα. Ετσι οπως παρακολουθουσα τα περασματα σου μεχρι και το 226ο χλμ κι εβλεπα να μεγαλωνεις συνεχως την αποσταση σπο το κλεισιμο των σταθμων, αλλα και ν ανεβαινεις θεσεις στην καταταξη, ενιωθα να εισαι σε πολυ καλη κατασταση με τον τερματισμο σου να μοιαζει δεδομενος και γενικα το εκανες ολο αυτο να φαινεται πολυ ευκολο σε αντιθεση με αλλους αθλητες που εχω παρακολουθησει παλιοτερα που περνουσαν απο τους σταθμους οριακα σε σχεση με το κλεισιμο ή που ενω στην αρχη ειχαν αποσταση απο το χρονο κλεισιματος , στη συνεχεια τη μειωναν κατα πολυ.
Μονο οταν περασαν πανω απο 3ωρες για τα τελευταια αυτα 20χλμ, χωρις να εχεις φανει, συνειδητοποιησα οτι πρεπει να ειχες ζοριστει παρα πολυ. Ηξερα βεβαια οτι αφου ειχες φτασει μεχρι εκει, με οποιονδηποτε τροπο θα τερματιζες. Επρεπε να πλησιασεις τις 4 ωρες στα 20 τελευταια χλμ για να αντιληφθουμε κι εμεις οι απεξω την υπερπροσπαθεια σου. Συγκινηθηκα και σε χαρηκα παρα πολυ την ωρα που ανεβαινες τα σκαλια για ν αγκαλιασεις το αγαλμα. Γελασα που αμεσως μετα την απονομη εκανες να φυγεις, δεν περιμενες να βγεις φωτο, οι αλλοι σε τραβηξαν πισω, σκεφτηκα αυτος παει να ταβλιαστει τωρα!
Αν και τα περισσοτερα τα ειπαμε τηλεφωνικα, σου εχω 2 ερωτησεις που τις σκεφτηκα αργοτερα:
1. Ποσο καλο πιστευεις πως ειναι να εχει κανεις δικους του ανθρωπους και οχι απλα φιλους στο πληρωμα υποστηριξης , οι οποιοι σαφως και θα τον στηριξουν και θα τον ντοπαρουν ψυχολογικα αλλα μπορει φοβουμενοι υπερβολικα για την υγεια του και την ασφαλεια του να τον προτρεψουν να εγκαταλειψει, κατι που ενας πιο απεξω ενδεχομενως να μην εκανε? Εχεις κανει κι εσυ support περισυ ως φιλος του Μαριου και φανταζομαι οτι μπορεις να συγκρινεις.
2. Τι εγινε μετα τον αγωνα? Τερματισες λιγο μετα τις 6μμ, ησουν ξυπνιος πανω απο 36 ωρες, ποτε ξαπλωσες να κοιμηθεις και πώς τελικα τα καταφερες? Εγω ενα μαραθωνιο τρεχω και απο την υπερενταση αδυνατω να κοιμηθω κανονικα, μου ερχονται ξανα και ξανα οι εικονες του αγωνα στο μυαλο, εσυ πώς και κυριως ποτε καταφερες να κανεις εναν υπνο της προκοπης με τοσες εικονες και συναισθηματα να σε κατακλυζουν? Ποσες μερες περασαν για να ξαναβρεις τους ρυθμους σου, οχι τοσο σωματικα οσο ψυχολογικα?
Ευχομαι καλη συνεχεια στους επομενους στοχους σου, καποια στιγμη θα πρεπει να πας εξω να κανεις αυτο το πολυποθητο sub 3 μια κι η Θεσσαλονικη δε σε παει οπως φαινεται! Και βεβαια εχω να το λεω πως ειναι μεγαλη μου τιμη που το PB στο μαραθωνιο το εκανα εχοντας ως λαγο μου ενα Σπαρταθλητη!!!
#1 Εκείνη τη στιγμή ήμουν στην κοσμάρα μου…δεν ήξερα «που πηγαίναν τα τέσσερα» 😃
#2 Σε κάθε περίπτωση (φίλων ή δικών σου ανθρώπων στο πλήρωμα υποστήριξης) πρέπει να είναι ενήμεροι για το πώς ενδέχεται να σε δουν μέσα στον αγώνα ή ακόμα καλύτερα να έχουν μια γενικότερη γνώση και εμπειρία αγώνων δρόμου/υπεραποστάσεων. Στους δύο ανθρώπους που θα με υποστήριζαν (ο αδελφός μου ήταν ο ένας) είχα δηλώσει ξεκάθαρα «μη μου δείξετε ΚΑΝΕΝΑ έλεος, όσο χάλια και αν είμαι…αν χρειαστεί ρίξτε και καμιά σφαλιάρα όταν με δείτε να κλαψουρίζω!» Επίσης με το δεύτερο μέλος της υποστήριξης είχαν γίνει οι εξομοιώσεις ενώ με είχε υποστηρίξει και στον Ευχίδα οπότε είχε γνώση των ιδιαίτερων συνθηκών μιας υπεραπόστασης. Παρόλο αυτά, όταν φτάσαμε στη Βάση Βουνού με όλη αυτήν τη «μαυρίλα» και τη βροχή, ενώ ο αδελφός μου παρέμενε ψύχραιμος, το δεύτερο μέλος της υποστήριξης άρχισε να ανησυχεί πάρα πολύ… Από τη Νεστάνη και ύστερα (ακόμα βράδυ) πλέον η μισή υποστήριξη είχε «λυγίσει» και δε πολυάντεχε να με βλέπει στην κατάσταση που ήμουν. Ευτυχώς όμως δεν αναφέρθηκε ποτέ στη λέξη «εγκατάλειψη»…κάτι που βέβαια είχα απαγορεύσει στο να προταθεί από το στόμα τους! Πάντως τώρα σκληραγωγήθηκαν και αυτοί! :Ρ
Από την άλλη αν η υποστήριξη γίνει από πρόσωπα μακριά από το πολύ κοντινό περιβάλλον και δεν έχουν εμπειρία από τέτοιου είδους καταστάσεις…πιθανόν να μην μπορούν να βοηθήσουν τόσο πολύ ή να «τα χάσουν» και αυτοί στα δύσκολα. Είναι λίγο περίεργες οι καταστάσεις.
#3 Την πρώτη νύχτα είχα σημαντικά θέματα κινητικότητας (όπως και να ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι π.χ. είχα διάφορες ενοχλήσεις), αναγκάστηκα και πήρα ένα μπουσκοπαν, ηρέμησα και…κοιμήθηκα (απλά ανοιγόκλεισα τα μάτια και…πέρασαν 6 ώρες! :Ρ) Μέσα στις πρώτες 24 ώρες υπήρχε πολύ υπερένταση, οπότε και ο ύπνος τη δεύτερη νύχτα δεν ήταν και ότι καλύτερο. Μετά από 48 ώρες άρχισα πλέον να γίνομαι λειτουργικός, να κοιμάμαι καλά και ψυχικά να είμαι ήρεμος και…πολύ γαλήνιος. Προφανώς στον ύπνο μου ερχόντουσαν για αρκετές μέρες μετά εκόνες του αγώνα ενώ 2 εικόνες με «στοιχειώνανε» για κάποιο καιρό ακόμα: το πέρασμα του βουνού (ήταν βλέπεις οι καιρικές συνθήκες ιδιαίτερες) και η εικόνα της Σπάρτης από μακρυά που ήταν τόσο αποκαρδιωτικά κουραστική! 😃
#4 Φέτος την Άνοιξη θα κατέβω στο Ναύπλιο…για να δούμε τι θα κάνουμε εκεί! ;-)
Free your feet...free your senses! |
| Elda |
Posted - 26/10/2017 : 12:02:18
Μπραβο βρε Μανωλη, εκλπηκτικος ο αγωνας σου, εκπληκτικη και η περιγραφη σου! Ημουν κι εγω ενα απο τα "πολλα ζευγαρια ματια" που παρακολουθουσε ζωντανα την υπερπροσπαθεια σου και περιμενα να σε δω ν αγκαλιαζεις το ποδι του Λεωνιδα. Ετσι οπως παρακολουθουσα τα περασματα σου μεχρι και το 226ο χλμ κι εβλεπα να μεγαλωνεις συνεχως την αποσταση σπο το κλεισιμο των σταθμων, αλλα και ν ανεβαινεις θεσεις στην καταταξη, ενιωθα να εισαι σε πολυ καλη κατασταση με τον τερματισμο σου να μοιαζει δεδομενος και γενικα το εκανες ολο αυτο να φαινεται πολυ ευκολο σε αντιθεση με αλλους αθλητες που εχω παρακολουθησει παλιοτερα που περνουσαν απο τους σταθμους οριακα σε σχεση με το κλεισιμο ή που ενω στην αρχη ειχαν αποσταση απο το χρονο κλεισιματος , στη συνεχεια τη μειωναν κατα πολυ.
Μονο οταν περασαν πανω απο 3ωρες για τα τελευταια αυτα 20χλμ, χωρις να εχεις φανει, συνειδητοποιησα οτι πρεπει να ειχες ζοριστει παρα πολυ. Ηξερα βεβαια οτι αφου ειχες φτασει μεχρι εκει, με οποιονδηποτε τροπο θα τερματιζες. Επρεπε να πλησιασεις τις 4 ωρες στα 20 τελευταια χλμ για να αντιληφθουμε κι εμεις οι απεξω την υπερπροσπαθεια σου. Συγκινηθηκα και σε χαρηκα παρα πολυ την ωρα που ανεβαινες τα σκαλια για ν αγκαλιασεις το αγαλμα. Γελασα που αμεσως μετα την απονομη εκανες να φυγεις, δεν περιμενες να βγεις φωτο, οι αλλοι σε τραβηξαν πισω, σκεφτηκα αυτος παει να ταβλιαστει τωρα!
Αν και τα περισσοτερα τα ειπαμε τηλεφωνικα, σου εχω 2 ερωτησεις που τις σκεφτηκα αργοτερα:
1. Ποσο καλο πιστευεις πως ειναι να εχει κανεις δικους του ανθρωπους και οχι απλα φιλους στο πληρωμα υποστηριξης, οι οποιοι σαφως και θα τον στηριξουν και θα τον ντοπαρουν ψυχολογικα αλλα μπορει φοβουμενοι υπερβολικα για την υγεια του και την ασφαλεια του να τον προτρεψουν να εγκαταλειψει, κατι που ενας πιο απεξω ενδεχομενως να μην εκανε? Εχεις κανει κι εσυ support περισυ ως φιλος του Μαριου και φανταζομαι οτι μπορεις να συγκρινεις.
2. Τι εγινε μετα τον αγωνα? Τερματισες λιγο μετα τις 6μμ, ησουν ξυπνιος πανω απο 36 ωρες, ποτε ξαπλωσες να κοιμηθεις και πώς τελικα τα καταφερες? Εγω ενα μαραθωνιο τρεχω και απο την υπερενταση αδυνατω να κοιμηθω κανονικα, μου ερχονται ξανα και ξανα οι εικονες του αγωνα στο μυαλο, εσυ πώς και κυριως ποτε καταφερες να κανεις εναν υπνο της προκοπης με τοσες εικονες και συναισθηματα να σε κατακλυζουν? Ποσες μερες περασαν για να ξαναβρεις τους ρυθμους σου, οχι τοσο σωματικα οσο ψυχολογικα?
Ευχομαι καλη συνεχεια στους επομενους στοχους σου, καποια στιγμη θα πρεπει να πας εξω να κανεις αυτο το πολυποθητο sub 3 μια κι η Θεσσαλονικη δε σε παει οπως φαινεται! Και βεβαια εχω να το λεω πως ειναι μεγαλη μου τιμη που το PB στο μαραθωνιο το εκανα εχοντας ως λαγο μου ενα Σπαρταθλητη!!! |
| georun |
Posted - 26/10/2017 : 09:55:08
δεος κ συγκινηση διαβαζοντας την περιγραφη του Μανολη!!μπραβο κ παλι μανο!!! |
| Etien |
Posted - 25/10/2017 : 20:07:49
Μπραβο Μανωλη !!
Εξαιρετικος σε ολα φιλε μου ! Δεν εχω λογια !
Παναγιωτης
https://panosmaltezos.wordpress.com |
| trexantiris |
Posted - 25/10/2017 : 16:32:06
@Bladerunner: ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Η υπομονή και επιμονή μπορεί να μας θωρακίσει απέναντι σε τέτοιου είδους δυσκολίες (και όχι μόνο αθλητικής βέβαια φύσεως), και αυτά τα δύο στοιχεία προσπάθησα να τα βελτιώσω μέσα από το προπονητικό μου πλάνο. Ως ένα βαθμό τα κατάφερα μάλλον…
@zakis: η ιδέα της συγκεκριμένης δόμησης ήρθε από την εικόνα του «περιστρεφόμενου νομίσματος» που οι δύο όψεις του συνεχώς αλλάζουν! Και ήταν κάτι που με ταλαιπώρησε πολύ ψυχικά στα τελευταία πολλά-πολλά χιλιόμετρα του αγώνα! Από τη χαρά στη λύπη, από την αισιοδοξία στην απαισιοδοξία, αυτή η συνεχώς μεταβαλλόμενη εικόνα συναισθημάτων ήταν σαν ένα θηρίο που στο τέλος κατασπάραζε τα σωθικά μου… Στο ROUT η συναισθηματική μου εικόνα ήταν καλύτερη και πιο σταθερή (σε αυτό συνέβαλλε και το πολύ όμορφο φυσικό περιβάλλον), απλά στο Σπάρταθλο κατέβηκα πιο σκληραγωγημένος και πιο «ψημένος», έχοντας βέβαια και την εμπειρία των προηγούμενων αγώνων. Όταν λοιπόν σκεφτόμουνα για το κείμενο που θα έγραφα, ήθελα να αποτυπώσω σε «ενότητες» την αλλαγή εικόνων και συναισθημάτων (Τέλος-Αρχή, Ευχάριστο-Δυσάρεστο, Άνετο-Επίπονο)…γιατί με αυτές τις αλλαγές ο κάθε αθλητής θα έπρεπε να πορευτεί μέσα στον αγώνα.
@spy: να ‘σαι καλά Σπύρο! Έχουμε να ανταλλάξουμε κάμποσες ιδέες και σκέψεις στα επόμενά μας τρεξίματα… Τώρα συγκεντρώσου στον άμεσο στόχο σου…με πυγμή!
@Aroulio: συνέχιζε να εμπνέεις Άρη και όσο αφορά τη δεινότητητά σου στο γράψιμο…δε σε φτάνω ούτε στο μικρό σου δαχτυλάκι! ;-)
@Karla: Να ‘σαι και εσύ Κική δυνατή και πάντα...να τρέχεις! Σε ευχαριστώ!
Free your feet...free your senses! |
| KARLA |
Posted - 25/10/2017 : 15:47:22
Αγαπητέ Μανωλη σου αξιζουν συγχαρητήρια ...με την εξαιρετική περιγραφή σου μπήκαμε και μεις στο ταξίδι σου ....ΕΓΡΑΨΕΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ Ως ΣΠΑΡΤΑ!! |
| Aroulio |
Posted - 25/10/2017 : 11:22:50
Συγχαρητήρια Μανώλη!
Για όλα! Αγώνα και κείμενο! Και όταν δρομείς του επιπέδου σου αντιμετωπίζουν αυτά που περιγράφεις, τότε οι υπόλοιποι προσγειώνονται, σκύβουν το βλέμμα και καταλαβαίνουν το βαθμό της προετοιμασίας και της αποφασιστικότητας που απαιτείται για αυτό το εγχείρημα. Που μόνο τυχαία δε βγήκε με τη μία, καθώς από μακριά φαινόταν η στόχευση, η προσήλωση και ο προγραμματισμός σου!
Άξιος! |
| spy |
Posted - 25/10/2017 : 08:11:20
...συγχαρητηρια Μανωλη ... και απο εδω!Εξαιρετικος δρομεας ... εξαιρετικος γραφιας!!Σε καθε τομεα ξεχωριζεις ... και φαινεται η σπανια ποιοτητα σου !Με τη μια ειπαμε ... με τη μια εγινε !!!Πολυ χαρουμενος για σενα ... !!!
...καθε χιλιομετρο κι ενα δακρυ χαρας κι ευτυχιας...στο μοναχικο δρομο των ονειρων!!! |
| zakis |
Posted - 24/10/2017 : 15:18:43
Σπαρταθλητή Μανώλη (@trexantiris) θερμά συγχαρητήρια για τον αγώνα σου, την υπερπροσπάθεια και την δύναμη ψυχής. Ευχαριστούμε για το πολύ όμορφο ριπόρτ. Μου άρεσε ιδιαιτέρως ο τρόπος που δόμησες το κείμενο. Έξω από τα καθιερωμένα. |
| Bladerunner |
Posted - 23/10/2017 : 20:13:52
quote:
Originally posted by trexantiris
{...}Είχα χρόνο μπροστά μου όμως…και συνέχιζα. Έπαψα να σκέφτομαι τον τερματισμό και απλά συγκεντρωνόμουνα στο να φτάσω στον επόμενο σταθμό…και στον επόμενο…και στο μεθεπόμενο. Χιλιόμετρο το χιλιόμετρο, στροφή τη στροφή τα πόδια μου ροκάνιζαν σιγά-σιγά την απόσταση που έμενε.{...}
'Ο,τι και να γράψω δεν μπορεί να αποδώσει τον θαυμασμό μου. Θαυμασμός για την αφοσίωση στην προπόνηση, στην τήρηση του πλάνου, θαυμασμός για την διαχείριση του πόνου -φυσικού και ψυχολογικού-, θαυμασμός για την επιμονή μέχρι τον τερματισμό.
Πάνω απ' όλα όμως, θαυμασμός για την ταπεινή αλλά ουσιαστική παρουσία στο forum από κάποιον που τα επιτεύγματά του μόνο ταπεινά δεν είναι.
Εύγε!
__________________________
Think faster than you ride
|
| trexantiris |
Posted - 23/10/2017 : 20:13:16
quote:
Originally posted by Peter L
quote:
Originally posted by trexantiris
quote:
Originally posted by alcool
Αγαπητέ Μανώλη Trexantiris
συγχαρητήρια κι από μένα για τον τρομερό σου άθλο. Οι εγκαταλείψεις, ακόμα και μ' αυτόν τον καιρό (που σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι ήταν ό,τι πιο κοντινό υπήρχε -τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια- στον ιδανικό) δείχνουν πόσο σκληρός αγώνας είναι το Σπάρταθλον.
Μια τεχνική-διαδικτυακή λεπτομέρεια: δεν ξέρω πόσο χρησιμοποιείς το facebook κ πόσο θα ήθελες το προφίλ σου να μείνει μόνο με τους φίλους σου (το υγιές δλδ) αλλά σαν σούπερ αθλητής τώρα πια, βάλε -αν θες- την επιλογή follow στο προφίλ σου, ώστε να μπορούμε να σε παρακολουθούμε κι από εκεί, ευχαριστώ.
…σούπερ αθλητής δεν είμαι Δημήτρη!...θεωρώ τον εαυτό μου ένα συνηθισμένο δρομέα που καμιά φορά κάνει κάποια…ασυνήθιστα πράγματα (μετά βέβαια από την κατάλληλη προπόνηση)!
Είναι γεγονός ότι το facebook δεν το χρησιμοποιώ παρά ελάχιστα (δεν έχω κάνει καμία δημοσίευση στους τελευταίους κάποιους μήνες που έχω ενεργό το προφίλ μου)! Οπότε δε χάνεις και τίποτα που δεν υπάρχει η δυνατότητα follow :Ρ 😃
Και για αυτό που ανέφερες για τον αγώνα και τη σκληρότητά του: περίμενα ότι θα ήταν δύσκολος αλλά ομολογώ ότι για μένα το Σπάρταθλο επαναπροσδιόρισε το τι σημαίνει «αντοχή στον πόνο, στην κούραση και στις αρνητικές σκέψεις»! Ήταν απλά ανελέητος!
Free your feet...free your senses!
1)Μανώλη μια που μιλάμε για πόνο σύμφωνα με την iasp ένας από τους ορισμούς του πόνου είναι
"μια δυσάρεστη αισθητηριακή και συναισθηματική ΕΜΠΕΙΡΊΑ συσχετιζόμενη με πραγματική ή δυνιτική ιστική βλάβη,ή περιγραφόμενη με όρους μια τέτοιας βλάβης."
Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.
Απο την άλλη πάλι μια εμπειρία που μοιάζει με επώδυνη αλλά δεν είναι δυσάρεστη (θελω να τρέξω στον Ευχίδα)δεν μπορούμε να την πούμε πόνο.
Φέτος έζησες μια εμπειρία πόνου ,αν στο μέλλον ξαναπροσπαθήσεις υπάρχει μια διαφορά στην θεωρία του πόνου.
2)Η ανάκριση έχει περάσει σε άλλο επίπεδο ,ευχαριστούμε για τις απαντήσεις.
Το επόμενο στάδιο είναι συνέντευξη στο σχολείο των μικρών δρομέων.
3) Η προπόνηση Κόρινθος -Νεστάνη με σόκαρε,εγώ είχα εκείνη την μέρα 4ωρο για το Κρόνιον και όταν το διάβασα ήταν σαν να έκανα 10αρακι.
4)Κάνε τον λαγό αλλά μην μας πεις κανένα 3.30 γιατί σκίσουμε τα κολάν στο τελος.
#1 Ευτυχώς η μνήμη του σώματος στον πόνο δεν είναι και τόσο δυνατή Πέτρο ;-) Επίσης κάθε εμπειρία που θέτει το σώμα και τον ψυχισμό σε δύσκολες καταστάσεις, ενδέχεται να ανεβάζει το όριο «ανοχής» (threshold) έτσι ώστε οι μελλοντικές δύσκολες συνθήκες να φαίνονται ως πιο «συνηθισμένες»! Οπότε όντως σε μια μελλοντική προσπάθεια μπορεί να υπάρξει μια διαφορά στη θεωρία του πόνου. Και βέβαια προσπαθούμε να βελτιώσουμε κάποια πράγματα ή να εξαλείψουμε κάποια λάθη που κάναμε στην προηγούμενη αθλητική προσπάθεια έτσι ώστε την επόμενη φορά τα πράγματα να κυλήσουν – όσο το δυνατόν – πιο ομαλά! (τον Ευχίδα να τον τρέξεις…είναι δυνατή εμπειρία ;-) )
#3 Οι εξομοιώσεις που έκανα φέτος στα πλαίσια της προετοιμασίας μου ήταν εξαιρετικά χρήσιμες στο να διαχειριστώ το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής! Η συγκεκριμένη μάλιστα μου έδωσε και πολλούς πόντους στο να διαχειρίζομαι την πολύ…ζέστη και τον αρνητισμό που βγάζει το σώμα σε τέτοιες συνθήκες (ζέστη-αφυδάτωση-ενεργειακός προβληματισμός)… Βέβαια μεγάλοι αγώνες μπορεί να φανούν ακόμα πιο χρήσιμοι, ειδικά για κάποιους που γνωρίζουν πλέον καλά τη διαδρομή του Σπαρτάθλου…
#4 …αααχαχαχαχαχα…όχι για 3.30 φέτος αλλά λαγός για 5+ ώρες. ;-)
Free your feet...free your senses! |
|
|
