| ΠΡΟΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗnbsp; ΘΕΜΑΤΟΣ |
| GeorgeY |
Δημοσιευτηκε - 07/11/2005 : 17:40:24
Είναι η εποχή των Μαραθώνιων. Οι αγωνιστές Μαραθωνοδρόμοι αντιμετωπίζουν την πρόκληση ενάντια στο χρόνο με μια σειρά από σκληρές και πονεμένες μάχες.
Η πρώτη μάχη γίνεται στην Κλασσική διαδρομή όπου ο ήρωας μας καταφέρνει να τερματίσει χωρίς να διαλυθεί. Η δεύτερη μάχη στην Μεσσήνη τον αφήνει ζωντανό αλλά κουτσό με πρόβλημα στο ITB. Μετά από κρυφή προετοιμασία στην μυστική τοποθεσία του Υμηττού για έξι μήνες, ο ήρωας μας επανέρχεται στην εκκίνηση για τρίτη φορά με πάθος να πάρει την εκδίκησή του …
GeorgeY: Αυτά τα γράφουμε με πλάγια γράμματα που εξαφανίζονται προς το διάστημα και υπόκρουση John Williams…
Αγγελική: Όχι George αυτό που λες δεν γίνεται ταινία. Θα μας κάνει μήνυση ο άλλος George, ο Lucas και θα ζητάει αποζημίωση.
GeorgeY: Σιγά δεν χάλασε ο κόσμος, άλλωστε έχω έτοιμο και το καστ.
Αγγελική: Μα η πρώτη ταινία είχε ήρωα γυναίκα, τι θα πουν τώρα, οι άνδρες δεν πουλάνε τόσο …
GeorgeY: Θα παίζει και η natasha στο έργο. Της έχω δώσει τον πρώτο γυναικείο ρόλο θα κάνει την πριγκίπισσα Leia. Ο sotiris θα κάνει τον Han Solo που σπάει την ταχύτητα του φωτός τρέχοντας χωρίς το σκάφος Millenium Falcon. Ο Speedy θα παίξει τον C3PO μιας και λόγω τεχνολογίας είναι ιδανικός.
Όσο για τον Darth Vader σου έχω ένα σπέσιαλ ηθοποιό, το καλλιτεχνικό του είναι RuDi και το καλύτερο είναι ότι δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε ηχητικά εφέ για τον ήχο της αναπνοής του. Τον ηχογράφησα χτες στον Μαραθώνιο να ξεφυσάει και είναι τέλειος. Μόνο που θα βάλεις όρο να μην βγάλει ποτέ την μάσκα, μην τρομάξουμε τα παιδάκια και βγει το έργο ακατάλληλο για ανηλίκους …
Και εδώ ξύπνησα!
Λοιπόν, χωρίς άλλες παρεκτροπές, ιδού το race report μου:
Περίληψη:
Προηγούμενο ατομικό ρεκόρ στην Κλασσική 4:17:20. Δεύτερος Μαραθώνιος στην Μεσσήνη με χειρότερη ατομική επίδοση 4:37:42 μετά από πρόβλημα στην λαγονοκνημιαία ταινία ITB και πολύ περπάτημα στο δεύτερο μισό του αγώνα (πέρασμα στο πρώτο μισό 1:45:08).
6/11/2005 Νέο ατομικό ρεκόρ 3:33:23 (ακόμα ανεπίσημο) !!! Speedy ποιο smiley είπαμε ότι βάζουμε για το κάνω τούμπες από την χαρά μου;
Αν βαριέστε τις πολυλογίες μην διαβάσετε παρακάτω. (Εγώ πάντως σας προειδοποίησα).
Αναλυτική περιγραφή:
Την προηγούμενη νύχτα δεν κοιμήθηκα καθόλου. Κάτι το άγχος του αγώνα κάτι ο γάμος της κουνιάδας μου το ίδιο βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Κάθε μία ώρα κοίταζα το ρολόι ώσπου τελικά σηκώθηκα στις 4:30 για να φάω κάτι και να μαζέψω τα πράγματα μου για την αναχώρηση. Είχα όμως προβλέψει να κοιμηθώ καλά το προηγούμενο βράδυ μια και όπως διάβασα σχετικά με το θέμα αν έχεις κοιμηθεί καλά την προ-προηγούμενη νύχτα του αγώνα δεν έχεις πρόβλημα τελικά.
Πήρα λοιπόν το πρώτο μετρό στις 5:30 από την Δάφνη και κατέβηκα στον σταθμό της Ακρόπολης. Περπατώντας προς το στάδιο είδα στην οδό Διάκου να βγαίνουν και άλλοι πρωινοί τύποι από το ξενοδοχείο Royal Olympic. Αν έπιασα καλά τι έλεγαν μάλλον ήταν ένα γκρουπ Ιταλών. Ήμουν έτοιμος να τους χαιρετίσω με ένα μεγάλο bonjorno αλλά κακώς το μετάνιωσα (οι Ιταλοί παίζουν σημαντικότατο ρόλο στον αγώνα γι αυτό περιμένετε στην οθόνη σας).
Στην αναμονή για τα πούλμαν είδα τους φίλους και συναθλητές μου από την Ηλιούπολη Μιχάλη και Μαίρη και τα είπαμε για λίγο κάνοντας και την σχετική μας πλάκα. Ενώ περιμέναμε νάσου και καταφτάνουν ο george-s και ο antonis.n. Φυσικά πιάσαμε αμέσως την κουβέντα και καθίσαμε μαζί στο πούλμαν δίπλα-δίπλα με τον george-s (η γερουσία) και μπροστά ο antonis.n (τα νιάτα). Μετά από κάποια ώρα που κουβεντιάζαμε κατάλαβα ότι ο george-s θα έτρεχε για πρώτη του φορά Μαραθώνιο. Αφελέστατα εγώ είχα υποθέσει ότι είχε ξανατρέξει χωρίς ο ίδιος ποτέ να αναφέρει κάτι τέτοιο.
Τέλος πάντων φτάσαμε στην αφετηρία όπου μας υποδέχτηκε το πιο γρήγορο ζευγάρι του forum Elina-Sotiris. Η δε Elina μας τράβηξε τόσες φώτο, όσες δεν είχαν τραβήξει στον Baldini!!! Οι Γιαπωνέζοι χλομιάζουν μπροστά της. Όλα τα λεφτά ο george-s με το ιατρικό γάντι να βάζει βαζελίνη στο σώμα του. Ο ίδιος δήλωσε ότι σιχαίνεται να πιάνει την βαζελίνη αλλά εγώ πιστεύω ότι έχει απωθημένο που δεν έγινε γιατρός. Προθέρμανση άλλη δεν κάναμε αλλά οι κοιλιακοί μου ζεστάθηκαν καλά από το πολύ γέλιο.
Η Elina μας γνώρισε και την Heather που κατάγεται από την Βοστόνη και έχει τρέξει 3 φορές τον εκεί Μαραθώνιο. Συνολικά είχε τρέξει 11 Μαραθώνιους με ατομικό ρεκόρ 3:20 από την Βοστόνη!!! Σήμερα όμως όπως μου είπε θα έτρεχε απλά για να τερματίσει γύρω στις συν 4 ώρες μαζί με τον γιο της, που γέννησε μόλις πέρσι. Τον δε γιο της θα τον παραλάμβανε στο στάδιο, από τον μπαμπά του, για να «τρέξει» μαζί με τον μικρό μέσα στο καροτσάκι του, τα τελευταία μέτρα μέχρι τον τερματισμό. Σημειωτέον ότι η Heather θα έτρεχε φορώντας ένα πελώριο μαύρο ορθοπεδικό βοήθημα στο γόνατο λόγω παλιότερου τραυματισμού. Πήγαμε παρέα στην αφετηρία αφού πρώτα παραδώσαμε τα ρούχα μας στα φορτηγά που ευτυχώς όπως και πέρσι είναι πλέον οργανωμένα με κουτάκια για κάθε εκατοντάδα αριθμών/bib.
Εκεί που περιμέναμε να μας δώσει εκκίνηση ο φίλος μας ο Stefano Baldini και μιλάγαμε με την Heather βλέπω αυτόν που έψαχνα και πίστευα ότι είναι αδύνατο μέσα σε 3 χιλιάδες κόσμο να βρω. Ο Jkirkmd από το Runners’ World Forum που επίσης παρακολουθώ και συμμετέχω έχει έρθει όπως μου είχε γράψει να τρέξει στην Αθήνα και τον γνωρίζω όπως μου είχε αφήσει μήνυμα στο κινητό μου από την μοβ μπλούζα που γράφει (στα Ελληνικά παρακαλώ) «Γιάννης».Ο John είναι διαβητικός και κάθε 5 χιλιόμετρα πρέπει να ελέγχει το ζάχαρο του με τις ειδικές ταινίες!!! Θέλει όμως όπως μου έγραψε να τρέξει την κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου πριν κλείσει την καριέρα του ως Μαραθωνοδρόμος.
Μιλάμε και μαζί και οι τρεις μας για λίγο και σε λίγο όλοι τα χέρια ψηλά και αντίστροφη μέτρηση για την εκκίνηση … Και φύγαμε. Περνάμε περπατώντας το χαλί της χρονομέτρησης και σε λίγο που αρχίζουμε να τρέχουμε χαιρετώ την Heather αφού πρώτα της ευχηθώ καλή τύχη και μπαίνω σιγά-σιγά στον ρυθμό μου.
Δεν υπάρχει χιλιομετρικός δείκτης στο πρώτο χιλιόμετρο ή εγώ δεν τον βλέπω αλλά ευτυχώς περνάω το 2 με μέσο όρο 5:13 min/klm. Στόχος μου είναι το 5 λεπτά το χιλιάρι μέσο όρο. Περνάμε τον πρώτο σταθμό νερού στον τύμβο και ξεχνάω να πατήσω split αλλά μετά το σχετικό νεράκι βλέπω στο 6 το split μου στο 30:21. Τέλεια! Εντωμεταξύ περνάω δίπλα από 2 Ιταλούς που φαίνετε να πηγαίνουν με σταθερό ρυθμό. Τους φωνάζω ένα: “Fortza Italia! Stefano Baldini numero uno” και συνεχίζω. Πριν φτάσουμε στην Νέα Μάκρη καταλαβαίνω ότι πρέπει να πηγαίνουμε σε ίδιο ρυθμό και δοκιμάζω να ρωτήσω: “Tempo cinque minuti per kilometro?» “Si” μου απαντάει ο ένας «anche io” ανταπαντώ και εγώ και συστηνόμαστε.
Ο ένας που λέγεται Angelo φαίνεται πιο έμπειρος και δυνατός από τους δύο. Και οι δυο τους πάντως φοράνε «ψαρωτικές» μπλούζες που γράφουν New York Marathon και είναι σαραντάρηδες με σαρανταπεντάρηδες περίπου άρα μάλλον κάτι θα ξέρουν.
Αργότερα ο Angelo μου λέει ότι έχει ξανατρέξει την Κλασική! Ο δε Angelo δεν χάνει την ευκαιρία να φλερτάρει με τις γυναίκες δρομείς και με τις αστυνομικίνες πετώντας κανένα “ciao bella”! Α ρε Ιταλοί πάντα Καζανόβες! Εδώ που τα λέμε όμως μερικές γυναίκες δρομείς αισθάνεσαι πραγματικά άσχημα όταν τις περνάς. Ειδικά αυτές που έχουν ωραίο κολ…αν (δεν φταίω εγώ ξύπνησε ο Grafikos μέσα μου).
Συνεχίζουμε παρέα με τους 2 Ιταλούς όταν κατά το 16 μετά τον σταθμό των νερών καθυστερούμε και μένουμε καμία τριανταριά μέτρα πίσω από τον Angelo και εγώ και ο δεύτερος Ιταλός. Προσπαθώ να τον φτάσω με νύχια και με δόντια μια και είμαστε στην ανηφόρα και με τα πολλά τον πιάνω παρακάτω. Ο δεύτερος Ιταλός κουράστηκε και μένει πίσω.
Συνεχίζουμε παρέα με τον Angelo μέχρι την Παλλήνη αυτός με σταθερό 5 το χιλιάρι και κάτω εύκολα και εγώ σχετικά δυσκολότερα. Παρέα περνάμε πολύ κόσμο ειδικά στις ανηφόρες. Στην Παλλήνη όμως καταλαβαίνω ότι ο Angelo ανοίγει το tempo του και δεν θα μπορέσω να τον ακολουθήσω χωρίς κόστος πλέον. Τον αφήνω λοιπόν να φύγει, άλλωστε εκείνος έκανε πολύ σωστά από την αρχή τον αγώνα του.
Φτάνω στο 30 σε 2:30:13. Είμαι μέσα στον στόχο μου! Τα δύσκολα όμως τώρα αρχίζουν. Κόβω αρκετά στον Σταυρό, πόσο δίκιο έχει ο Νίκος Πολιάς που λέει ότι ο Σταυρός είναι Σταύρωση για τον Μαραθωνοδρόμο στην κλασική. Τελικά περνάω και αυτό τον σκόπελο και αρχίζω σιγά-σιγά την κατηφόρα.
Μετά το 31 βλέπω μπροστά μου μια γνωστή φιγούρα με μεγάλο νούμερο παπούτσι. ΔΕΝ το πιστεύω είναι ο RuDi! Τον πλησιάζω φωνάζοντας ρυθμικά RuDi- RuDi-RuDi. Γυρίζει και με βλέπει. Μου λέει ότι δεν είναι καλά και καταλαβαίνω ότι σίγουρα κάτι του έχει πάει πολύ άσχημα. Πονάνε λέει τα πόδια του και δεν νιώθει καλά. Του λέω ότι και εγώ δεν είμαι καλά με το αναπνευστικό μου και προσπαθούμε να τραβήξουμε ο ένας τον άλλον μέχρι τον τερματισμό.
Εντωμεταξύ μου παρουσιάζεται το εξής πρωτόγνωρο φαινόμενο. Τα πόδια είναι σε σχετικά καλή κατάσταση αλλά το διάφραγμα δεν με αφήνει να πάρω βαθύτερες ανάσες. Έχω και ένα ψιλοπονάκι δεξιά στο συκώτι ξέρω ότι και αυτό είναι από το διάφραγμα . Φαίνετε ότι πλέον το αναπνευστικό δεν μπορεί να αντέξει παραπάνω.
Συνεχίζουμε λοιπόν να κατεβαίνουμε με τον RuDi την Μεσογείων. Γιατί άραγε τράβηξε κάποιος τους χιλιομετρικούς δείκτες και αντί για ένα χιλιόμετρο η απόσταση μεταξύ τους έχει γίνει πέντε και βάλε χιλιόμετρα; Περνάμε κάτω από την γέφυρα Κατεχάκη και τον σταθμό νερού στο 37. Φωνάζω στον RuDi: “πάρε νερό και πάμε να τερματίσουμε” αλλά εκείνος έχει κουραστεί πλέον και δεν μπορεί να ακολουθήσει. Φωνάζω πάλι “πάμε όλα μέσα τελευταίο πεντάρι” αλλά μάλλον το λέω για να εμψυχώσω εμένα μια και εγώ πλέον δεν βλέπω την ώρα να φτάσω στο τέρμα.
Τουλάχιστον εδώ έχει κόσμο που φωνάζει στο 39 μία κυρία πάνω στην νησίδα της Βασιλίσσης Σοφίας φωνάζει ρυθμικά Vi-cto-ria, Vi-cto-ria (μάλλον ήθελε να πει Victory) και με βάζει σε σκέψεις. Λες να θέλει να μου πει τίποτα για τις κάλτσες μου;
Φτάνω στο 40 μετά την πρεσβεία των ΗΠΑ και δεν πίνω νερό από τον σταθμό για πρώτη φορά στην διαδρομή. Τα πόδια αρχίζουν να βαραίνουν, οι τετρακέφαλοι πονάνε λίγο για πρώτη φορά και μια υποψία κράμπας παρουσιάζεται στους μηριαίους δικέφαλους. Εντάξει λέω μέσα μου αυτό το έχω ζήσει πολύ χειρότερα την πρώτη φορά. Η αναπνοή όμως δεν πάει άλλο και μετά το 42 είμαι πλέον στα όρια μου. Προσπαθώ να τρέξω όσο το δυνατό λιγότερο σφιγμένος αλλά δεν νομίζω να μπορώ.
Φτάνω έξω από το στάδιο όπου ο κόσμος χειροκροτεί πλέον συνέχεια. Νομίζω μάλιστα ότι οι θεατές έχουν πλησιάσει τόσο που ο δρόμος στενεύει και ελπίζω να μην έχω παραισθήσεις. Φτάνω στην αναστροφή και γυρίζω για να μπω στο στάδιο (γιατί άραγε να μην κάνουμε και εμείς ένα γύρο μέσα στο στάδιο; Ψυχολογικά το να αφήνεις το στάδιο πίσω σου για να επιστρέψεις και να τερματίσεις σε σκοτώνει). Αναβαίνω την μεταλλική ράμπα και είμαι πλέον στο ταρτάν. Δεν έχω πλέον άλλες δυνάμεις για να σπριντάρω πλέον. Περνάω το τέρμα (ΔΕΝ υπάρχει αψίδα ;;; ΓΙΑΤΙ ρε τσιγκούνηδες) και σηκώνω τα χέρια ψηλά για τους φωτογράφους. Η Elina μου φωνάζει κάτι το ίδιο και ο Speedy κάτι μου λέει αλλά εκείνη την ώρα όλα γυρίζουν. Τουλάχιστον να είχα πιει κιόλας χαλάλι το μεθύσι.
Συνέρχομαι λίγο και πάω προς την Elina. Μου λέει «Μπράβο Γιώργο» και προσπαθώ και εγώ να απαντήσω όσο καλύτερα μπορώ. Στην συνέχεια και με το μετάλλιο περήφανα στο στήθος παίρνω την ισοθερμική κουβερτούλα μου (πάλι καλά που είχαν και αυτήν με τον κρύο αέρα που φυσούσε) και προχωράω να πάρω τα ρούχα μου. Αργότερα σκέφτηκα ότι ήταν λάθος που δεν βγήκα φωτό με την ασημένια κουβέρτα και το μετάλλιο όπως οι elite. Βρήκα και την παρέα του Υμηττού: Παύλος, Σπύρος και λοιπούς και σε λίγο ήρθε στην παρέα και ο Nikats. Τους κέρασα σοκολάτα με δημητριακά (συγνώμη Ελίνα που σε αντέγραψα) και τα είπαμε λίγο. Αν και έλεγαν ότι θα τρέξουν μόνο το πρώτο τριαντάρι ως προετοιμασία για την Λισσαβόνα ο Παύλος και ο Σπύρος έτρεξαν τελικά όλη την διαδρομή (ακούς MANOLIS ;).
Άλλαξα ρούχα και ευπρεπείς πλέον πήγα να βρω την Elina που στο μεταξύ συνέχιζε ακόμα να τραβάει φωτογραφίες!!! Μίλαγε δε με έναν Ιταλό που της είχε αναθέσει να βγάλει φωτο την κόρη του. Αφού μιλήσαμε για λίγο γυρίζει και της λέει ο Ιταλός parla Greco? Μα Ελληνίδα είμαι του απαντάει Ιταλικά πάντα η Elina. Α και νόμιζα ότι είσαι Ιταλίδα απαντάει εκείνος και εγώ μένω ξερός. Αν και τις 6 γλώσσες τις μιλάει τόσο καλά τι να πω άλλο παρά : «Τρέμε Σωτήρη …». Ενώ κουβεντιάζουμε έρχεται και τερματίζει και ο John από το Runners’ World Forum. Τον χαιρετάμε, μιλάω λίγο μαζί του και μου συστήνει και την γυναίκα του που τον περίμενε στο τερματισμό.
Τέλος αποχαιρετηθήκαμε και με την Elina (μετά τις τελευταίες αναμνηστικές φωτο για να τελειώσει και το χιλιοστό φιλμ της ημέρας) και αφού έλαβα και τα τηλεφωνικά συγχαρητήρια του Sotiri επέτρεψα σπίτι για να ξεκουραστώ πλέον.
Επίλογος:
Ξύπνησα σήμερα χωρίς να πονάω πολύ. Οι τετρακέφαλοι που την πρώτη φορά ήταν σε τέτοια χάλια που δεν μπορούσα να κατέβω σκάλες, είναι απλά κουρασμένοι και μόνο οι απαγωγοί και προσαγωγοί είχαν κάποιες μικρές ενοχλήσεις που με το περπάτημα έφυγαν και αυτές. Καμία σχέση με την πρώτη φορά που ήμουν off για πολλές μέρες μετά τον αγώνα. Τελικά και εδώ ωφέλησε η προπόνηση και τα πολλά long runs.
Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Νίκος Καζαντζάκης |
| 13 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ (Πρώτα η πιο πρόσφατη) |
| TASOS |
Posted - 08/11/2005 : 18:06:25
Πολύ καλή η περιγραφή σου φίλε GeorgeY, κάθε νέα προσπάθεια και απο άλλους συμμετέχοντες δεκτή. |
| GeorgeY |
Posted - 08/11/2005 : 17:23:43
Παπούτσι τρεξίματος 45 παπούτσι απλό 43.
Τα νύχια των ποδιών μου τα κόβω πάντα!
ΟΧΙ μόνο όταν δεν τρέχω, εντάξει; 
Εσύ είσαι καλά τώρα george; Πέρασε ο τραυματισμός;
Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Νίκος Καζαντζάκης |
| george-s |
Posted - 08/11/2005 : 17:11:48
Μπράβο παλληκάρι GeorgeY, πολύ καλό το στόρυ και ακόμη καλύτερο το χρονόμετρο.
Παρεπιπτώντος είσαι και ο νικητής του μίνι διαγωνισμού (πολυ μίνι = μια απάντηση) για το μαλλί. Απάντησε με μέγεθος παπουτσιού.
Το δώρο την παρασκευή. |
| nikats |
Posted - 08/11/2005 : 16:24:38
Καλά GeorgeY... "κόπηκα'!! Χρόνια Πολλά ΄σ όσους γιορτάζουν. Υγεία και ευτυχία. |
| Elina |
Posted - 08/11/2005 : 10:27:40
GeorgeY για άλλη μια φορά έγραψες  ! Γι'αυτό προτείνω παράτα την τεχνολογία και πιάσε τη δημοσιαγραφία   ! Εγώ, πιστός φωτογράφος σου  ! |
| Speedy |
Posted - 07/11/2005 : 21:45:07
Ο τίτλος δικος σου. Οσο για τα υπολοιπα επιμεληθηκε ο αρχισυντακτης
Οτι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό>>>Speedy |
| GeorgeY |
Posted - 07/11/2005 : 21:36:52
Καλύτερα να ξεκινάει το κομμάτι με την περίληψη γιατί το πρώτο κομμάτι χωρίς την συνέχεια του χιουμοριστικού (ελπίζω να άρεσε) διαλόγου μοιάζει λίγο πομπώδες (κοινώς θα με πάρουνε για ψώνιο ). Όσο για τον τίτλο τι θα έλεγες για το: "Η τρίτη και καλή προσπάθεια στην Κλασσική"
Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Νίκος Καζαντζάκης |
| Speedy |
Posted - 07/11/2005 : 21:13:34
Εκδόθηκες και επισημα λοιπόν Αν θες να γίνουν τιποτε διορθώσεις (στον τιτλο πχ) ή έχεις τιποτε άλλο που θες να επισυμανεις πες μου
Οτι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό>>>Speedy |
| sotiris |
Posted - 07/11/2005 : 19:14:48
Συγχαρητηρια GeorgeY, εισαι απιστευτος, με τη φορα που εχεις παρει σε βλεπω συντομα στις 3 ωρες .
Οσο για τον ρολο τον αποδεχομαι αν και υπαρχει συναγωνισμος απο τον Τρυποκαρυδο .
Παντως σε βλεπω γρηγορα να αναβαθμιζεσαι και σε Συντακτη του runningnews . |
| GeorgeY |
Posted - 07/11/2005 : 18:37:46
Δυστυχώς μέσα στο γενικό χαμό δεν σε είδα περισσότερο,ειδικά μετά τον αγώνα στον τερματισμό για να τα πούμε από πρώτο χέρι. Αν θέλεις όμως μεγαλύτερο ρόλο καλύτερα να μιλήσεις με την σκηνοθέτη Αγγελική
Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Νίκος Καζαντζάκης |
| antonis.n |
Posted - 07/11/2005 : 18:33:09
Πολύ καλή η περιγραφή φίλε George! Χαίρομαι που έχω κι έγω ένα μικρό ρόλο!!! |
| GeorgeY |
Posted - 07/11/2005 : 18:24:54
Ξέχασα να γράψω ότι μετά τον τερματισμό του ο RuDi μου εξομολογήθηκε το μυστικό του taper: Τις τρεις τελευταίες εβδομάδες έκανε cross training στο χτίσιμο-γκρέμισμα και έφτιαχνε γενικώς το σπίτι του. Γι αυτό και η κακή επίδοση. Δεν πειράζει την άλλη φορά θα με αφήσεις εσύ πίσω RuDi μια και είχες δυνατότητες για πολύ παρακάτω.
Επίσης ξέχασα και τον ωραίο τερματισμό του george-s, που με χαιρέτισε πολύ συγκινημένος, παρά τον τραυματισμό του παρέα με τον γιο του. Ελπίζω τα προβληματα να είναι περαστικά και γρήγορα να είναι και πάλι καλά και δυνατός.
Αν ξέχασα και κανέναν άλλο φίλο του ζητάω συγνώμη.
Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Νίκος Καζαντζάκης |
| MANOLIS |
Posted - 07/11/2005 : 17:56:25
Δε πας καλα,εισαι απιστευτος,αργος μαραθωνοδρομος,μα γρηγορος στο γραψιμο,που να σε παρακολουθησω και νομιζα πως επιανα μια προστα σου.
Καληνυχτα αυριο παλι,εκτος κι αν καταφερω να μπω απ το σπιτι |
