| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 11:23:31
|
quote:
Originally posted by Deorum
Για τον Killah P. (σας το έχω ξαναπεί ε? άκου όνομα...)
για εμένα ήταν κάτι σαν συμπλοκή οπαδών μεταξύ ολυμπιακού - παναθηναϊκού.
Είμαι σχεδόν βέβαιος, πως αν ήταν λίγο διαφορετική η ... ισορροπία δυνάμεων, θα ήταν εκείνος που θα μαχαίρωνε τον δολοφόνο, και όχι το αντίθετο.
Και το έχει γράψει στους στίχους του, και βέβαια, ωπ ξέχασα, το έχουν κάνει (αντίστοιχα με την δολοφονία των ΧΑγιτών νέων - αν και θα μου πείτε ήταν μετά ως αντίποινα, αλλά πολλά "προειδοποιητικά" περιστατικά έχουν υπάρξει και πριν σε ανύποπτο χρόνο. Μερικά μπορεί να μην ήταν και τόσο προειδοποιητικά βέβαια).
Κάτι τέτοια βλέπω, όπως πχ... για τους Νεκρούς της ΕΡΤ, και βλέπω πως γράφεται η ιστορία.
Ο ήρωας του 2015.
Σε λίγο όπως πάμε θα αμφιβάλλω για το 1821, για το 1940 και για το πολυτεχνείο.
Αν είναι η ιστορία να γράφεται με τόση διαστρέβλωση... κλάφτα
Από συνέντευξη του Παύλου Φύσσα...
"Το όνομα Killah P πως προέκυψε;
Από την στιγμή που έφυγα απο την Freestyle Productions. Killah Past όπως ειναι ολόκληρο το Nickname και σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση ο Δολοφόνος του παρελθόντος.
Να τονίσω πως δεν είχε να κάνει με την φυγή μου από την εν λόγο μουσική παρέα αλλά με τα πιστεύω μου.
Όταν λες τα πιστεύω σου;
Τα κακώς κείμενα της ζωής μας πρέπει να τα πετάμε στο πέρασμα του χρόνου και να μην τα επαναλαμβάνουμε....κοινός με μια λέξη ΕΞΕΛΙΞΗ.
http://tvxs.gr/news/moysiki/o-paylos-fyssas-itan-o-%C2%ABkillah-p%C2%BB-gia-ti-zoi-kai-ti-moysiki
Οχι Deorum δεν ήταν "κάτι σαν συμπλοκή οπαδών μεταξύ ολυμπιακού - παναθηναϊκού" ήταν αγελαία επίθεση των μαχαιροβγαλτών των ταγμάτων εφόδου της φασιστικής νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, εναντίον του στοχοποιημένου για την πολιτική και αντιφασιστική του δράση Παύλου Φύσσα.
Εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα πρόκειται για στυγερή δολοφονία από μέλη της φασιστοσυμμορίας της Χ.Α. και μάλιστα υπό τας εντολάς του "Μεγάλου Αρχηγού". Εδώ η κυνική ομολογία..
«Την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία στο Κερατσίνι την αναλαμβάνουμε, αλλά ποινική ευθύνη δεν υπάρχει»
https://youtu.be/tVm7FLGIHL4
|
Edited by - xipolitos on 19/11/2015 11:47:14 |
 |
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 11:26:30
|
Επιτέλους ο Τσίπρας αρχίζει να φέρεται ως πραγματικός Ανδρέας Γ. Παπανδρέου. Ελπίζουμε να συνεχίζει έτσι!
Την παραίτηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη από το βουλευτικό αξίωμα, ζήτησε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί του.
Αυτό γίνεται γνωστό από το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού και επισημαίνεται ότι τις τελευταίες ώρες υπήρχαν διαρροές στον Τύπο πως ο Γ. Σακελλαρίδης προτίθεται να μην παραστεί στη σημερινή ψηφοφορία.
ΑΠΕ |
|
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 11:30:45
|
| (ε, καλά, τι θα έλεγε στη συνέντευξη; ότι σημαίνει Killah Pavlos? ...) |
|
|
|
KostasPVol
Moderator
Greece
3992 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 12:54:31
|
quote:
Originally posted by ALEXANDRA
quote:
Originally posted by KostasPVol
"Μην ψαρώνεις επειδή τις αναφέρουν οι ειδήσεις."
Εσύ μη ψαρώνεις και μην αυτοπαραμυθιάζεσαι Αλεξάνδρα.
Οι ειδήσεις ΔΕΝ τις αναφέρουν, θα τις βρεις συνήθως μόνο σε σάιτ μειωμένης αναγνωσιμότητας. Στα συστημικά σάιτ είτε καθόλου, είτε θαμένες ως 100η είδηση, και μη συνδεδεμένη με τους ηθικούς αυτουργούς. Στη δε tv, αν πούνε για μια αυτοκτονία το μήνα, ζήτημα είναι.
Ή μήπως για αυτόν που κάηκε από το μαγκάλι το διάβασες σε κάποιο συστημικό μμε?
Καλά που έβγαλες και το πόρισμα ότι είναι ψυχολογικοί οι λόγοι. Έγινες και ψυχολόγος για να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα?
Αν ασχοληθείς δε στοιχειωδώς με τη στατιστική, θα ανακαλύψεις ότι οι αυτοκτονίες ποτέ δεν αυξάνονται κατακόρυφα για να ειρωνεύεσαι ότι "κανείς δε θα μείνει σε αυτήν την χώρα".
-Οι διαδηλώσεις και οι απεργείες που γίνονται στην Ελλάδα είναι της πλάκας και μόνο για εκτόνωση. Ό,τι πρέπει για το σύστημα.
Το μόνο που μπορεί να μας σώσει είναι γενική απεργεία διαρκείας και στάση πληρωμών από τους πολίτες.
Εγώ δεν είμαι ψυχολόγος. Εσύ είσαι στατικολόγος;
Κώστα δε θα συνεχίσω την συζήτηση διότι οι απόψεις μας διίστανται κατά χιλιόμετρα. Άρα δεν υπάρχει περίπτωση να με πείσεις ή να σε πείσω για οτιδήποτε. Αντιλαμβάνομαι ότι είσαι από αυτούς που διαβάζουν κάτι ειδήσεις τύπου "ΒΡΕΘΗΚΕ ΝΑΥΑΓΙΟ 100 ΕΤΩΝ ΣΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ", που μόνο κάποιο ελληνικό site αναφέρει ενώ θα έπρεπε να έχει βουίξει ο κόσμος, το cnn, η υφήλιος όλη (εδώ αναρωτιέμαι, πιστεύεις άραγε ότι μας ψεκάζουν.....).
Πάντως αυτό που κανένας από αυτούς που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ δεν μου έχει εξηγήσει είναι γιατί ο Σαμαράς ήταν γερμανοτσολιάς όταν έφερνε μνημόνιο ενώ ο Τσίπρας εκβιάζεται, γιατί ο ΕΝΦΙΑ τώρα δεν είναι αντισυνταγματικός ενώ πριν ήταν, γιατί δεν τα σπάμε που ο ΦΠΑ πήγε στο 23% ίόταν ο Σαμαράς τον είχε πάει στο 13%) και πολλά άλλα.
Έλα δεν πειράζει, η ζωή έτσι είναι, πολλές φορές κάνουμε λάθη. Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από αυτά. Πείτε το να λυτρωθείτε: ο Τσίπρας μας ξεγέλασε, μας κορόιδεψε, μας μίλησε για κατάργση μηνονίου με ένα νόμο και μας έφερε το μεγαλύτερο μνημόνιο.
Απλά, την επόμενη φορά, λίγο κράτει σε αυτόν που θα υποσχεθεί παπάδες.
Για να ξέρεις ότι 1+1=2, δεν χρειάζεται να είσαι μαθηματικός. Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Οι αυτοκτονίες είναι αυξημένες. Και εσύ αν βρεθείς να ψάχνεις στα σκουπίδια για να ζήσεις εξ'αιτίας αυτών που υποστηρίζεις (κανείς να μην είναι βέβαιος πως θα τη γλυτώσει, όσο "βολεμένος" κι αν είναι τώρα, οι τρόικες θα βρούνε τον τρόπο να ξεβολέψουν και αυτόν όπως αποσκοπούν), δεν ξέρεις πως θα αντιδράσεις. Αν πάλι στρουθοκαμηλίζεις και δεν θέλεις να το δεις, ορίστε η έρευνα του Έλληνα ερευνητή -ο οποίος είναι επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Portsmouth και αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Webser της Βιέννης- είναι από τις πρώτες που εξετάζει τις άμεσες συνέπειες της δημοσιονομικής λιτότητας σε ποσοστά αυτοκτονιών, στην ομάδα αυτή των περιφερειακών χωρών της Ευρωζώνης που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση, και λαμβάνει υπόψη της τα μέτρα λιτότητας με διαφορετικούς κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες, όπως μειώσεις των κυβερνητικών δαπανών, έλλειμμα, αυξήσεις φόρων: http://prezatv.blogspot.gr/2015/10/blog-post_524.html Όπως βλέπεις, δεν είναι ειδήσεις τύπου "ΒΡΕΘΗΚΕ ΝΑΥΑΓΙΟ 100 ΕΤΩΝ ΣΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ". Και μόνο που σκέφτηκες ότι θα αχολούμουν ποτέ με τέτοια θεματολογία, δείχνει πόσο βαθιά νυχτωμένη είσαι. Μη κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια.
Στα άλλα που λες συμφωνώ, κάνε λοιπόν και εσύ τον αγώνα για τη δικαίωση. Και η τωρινή κυβέρνηση εξαπάτησε το εκλογικό σώμα, και συνεπώς οι αποφάσεις της είναι παράνομες και επονείδιστες. Αυτή μάλιστα πήγε και ένα βήμα παραπάερα, καθώς καταπάτησε την απόφαση του λαού από το δημοψήφισμα.
Κι αν θέλεις να τοποθετηθώ και για το γερμανοτσολιάς, εγκρίνω και επαυξάνω. Και γιουσουφάκια της τρόικας, και ό,τι άλλο θέλεις βάλε.
Τώρα που συμφωνήσαμε ως προς αυτό, ζήτησε τη τιμωρία όσων παίρνουν εξουσία με εξαπάτηση. |
|
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 13:14:04
|
Αυτοκτονίες σε άγριους καιρούς – Τα πώς και, κυρίως, τα γιατί μιας ακραίας πράξης – Β΄μέρος
Ο Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου είναι ψυχίατρος. Επί δεκαετίες εργάστηκε στον χώρο της δημόσιας ψυχικής υγείας. Λέρος, Δρομοκαϊτειο, Δαφνί. Στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής υπήρξε διευθυντής του 9ου ψυχιατρικού τμήματος. Σήμερα, προσφέρει τις υπηρεσίες του σε κοινωνικά ιατρεία. Μας μιλάει για αυτά που κρύβονται πίσω από την απόφαση ενός ανθρώπου να βάλει τέλος στη ζωή του. Και μας δίνει τη δική του άποψη για το τι μπορεί να τον σταματήσει. Που, ίσως, συνοψίζεται σε δυο λέξεις: Κανείς μόνος!
της Μάχης Μαργαρίτη
-Κύριε Μεγαλοοικονόμου, γιατί αυτοκτονούν οι άνθρωποι; Τι είναι αυτό που τους κάνει να πηγαίνουν κόντρα στο πιο ισχυρό ένστικτο, αυτό της επιβίωσης;
Είναι πολλοί οι λόγοι που αδυνατίζει αυτό το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και κυριαρχεί το ένστικτο της αυτοκαταστροφής. Μπορεί να είναι κάποιες ψυχοπαθολογικές αιτίες, αλλά μπορεί και να είναι αιτίες εξωτερικές, του περιβάλλοντος, που έρχονται και ακουμπάνε σε μια συγκεκριμένη συγκρότηση του συγκεκριμένου ατόμου. Σε μια οικονομική κρίση δε θα αυτοκτονήσουν όλοι, αλλά αυξάνεται ο αριθμός αυτών που αυτοκτονούν, που σημαίνει ότι αν δεν υπήρχε η κρίση, αυτοί οι άνθρωποι δε θα αυτοκτονούσαν. Ότι δεν αυτοκτονούν όλοι δείχνει ότι υπάρχουν κάποιοι που είναι πιο ευάλωτοι.
Άποψή μου, είναι λάθος να το αποδίδουμε σε καθαρά, αποκλειστικά και μόνο ψυχολογικούς παράγοντες, όχι ότι δεν υπάρχουν ψυχοπαθολογικές αιτίες, ψυχικές διαταραχές, όπως είναι η κατάθλιψη, που οδηγούν σε αυτοκτονία, αλλά υπάρχουν επίσης και κοινωνικοί λόγοι, και κοινωνικές αιτίες, που σε ορισμένες περιπτώσεις λειτουργούν τελείως γραμμικά, σαν κύρια αιτία που οδηγείται κάποιος στην αυτοκτονία, που δε βρίσκει νόημα ζωής.
-Κάποιος βέβαια θα πει ότι κόβουν το ρεύμα σε κάποιον και αυτοκτονεί, το κόβουν και σε άλλους και δεν το κάνουν. Σε αυτόν που αυτοκτονεί υπάρχει ήδη ένα υπόβαθρο;
Υπάρχει μια ιδιαίτερη ψυχολογική συγκρότηση μη αντοχής σε κάποια πράγματα. Που δε σημαίνει, όμως, ότι αυτός ο άνθρωπος θα αυτοκτονήσει. Σε καταστάσεις οικονομικής άνθισης όπου όλα είναι καλά, μπορεί να πάθω μία σοβαρή καταθλιπτική διαταραχή, χωρίς να υπάρχουν σοβαροί εξωτερικοί λόγοι, και να αυτοκτονήσω. Εδώ βασική αιτία είναι η ψυχολογική διαταραχή που έχω.
«Ωστόσο σε καταστάσεις όπου αλλάζει η ζωή μου, όπου ανατρέπεται τελείως η ζωή μου, και έχω μια ιδιαίτερη εξωτερική δυσκολία να το αντέξω αυτό το πράγμα, είμαι πολύ πιο ευάλωτος από κάποιον άλλον να αυτοκτονήσω. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι οι δικοί μου εσωτερικοί λόγοι που οδηγούν στην αυτοκτονία, είναι εξωτερικοί λόγοι.»
Είναι το αίσθημα της ντροπής, του αδιέξοδου, το αίσθημα ότι δεν υπάρχουν λύσεις, ότι δεν έχει νόημα να ζει κανείς, δεν μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά μου, δεν ξέρω αν αύριο έχουμε να φάμε, δεν το αντέχει ο άνθρωπος και προσπαθεί να βρει διέξοδο σε αυτό το αδιέξοδο. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι λόγοι δε θα του περνούσε από το μυαλό να αυτοκτονήσει.
-Συνάδελφοί σας λένε ότι φυσικά η κρίση συνδέεται με την αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών, αλλά αυτοκτονίες υπήρχαν και πριν την κρίση, και θα υπάρχουν και μετά, αν και όταν τελειώσει η κρίση, ή η εκάστοτε κρίση.
Αυτοκτονίες υπάρχουν πάντα και είναι συνδεδεμένες με την ανθρώπινη ύπαρξη. Η αυτοκτονία μπορεί να είναι και μια επιλογή ενός ανθρώπου. Δεν είναι το πιο σύνηθες αυτό. Μπορεί επίσης να είναι προϊόν σοβαρής ψυχοπαθολογίας. Αλλά υπάρχουν και αιτίες όπως είναι η οικονομική κρίση, όπως είναι η ανεργία, η επισφαλής εργασία, οι αποχωρισμοί, είναι κοινωνικές αιτίες που είναι τεκμηριωμένες, διασταυρωμένες από τη δεκαετία του ΄30 οπότε και έγιναν οι πρώτες μελέτες στην τότε οικονομική κρίση, που λειτουργούν με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, με αιτιακό τρόπο, και εκεί διαφωνώ με όλους τους συναδέλφους που ψυχιατρικοποιούν το ζήτημα.
-Από την Κλίμακα μου μίλησαν για αύξηση των αυτοκτονιών μέσα στα νοσοκομεία. Αυτό πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί; Γιατί έχουν αυξηθεί καταρχάς;
Έχει να κάνει και με την υποβάθμιση της λειτουργίας των νοσοκομείων, την έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού, τη μείωση της φροντίδας από την πλευρά της υπηρεσίας. Επίσης, οι άνθρωποι που βιώνουν την αρρώστια τους μέσα στο νοσοκομείο τη βιώνουν με πολύ πιο αδιέξοδους τρόπους και τη ζωή τους απ΄ό,τι σε προηγούμενες περιόδους.
-Μου είπαν, επίσης, ότι δε μπορεί ένας άνθρωπος που έχει κάνει απόπειρα και πηγαίνει στο ψυχιατρικό νοσοκομείο, να τοποθετείται στον 4ο ή τον 5ο όροφο και να ξανακάνει απόπειρα.
«Αυτό που λείπει από το σύστημα είναι ο ανθρώπινος χαρακτήρας. Έχει αντικατασταθεί από σχέσεις που είναι διαχειριστικές, αποξενωμένες, τεχνοκρατικές. Δουλεύουμε πάρα πολύ με πρωτόκολλα, και υπάρχει μια αποξένωση ανάμεσα στον λειτουργό υγείας και τον άνθρωπο που είναι εκεί». Αυτό έχει να κάνει με την αποδιάρθρωση του συστήματος υγείας. Δε λαμβάνει υπόψη του τέτοια πράγματα. Ότι ένας ο οποίος κάνει απόπειρα έχει ανάγκη ιδιαίτερης φροντίδας. Αν τον πετάξεις σε ένα κρεβάτι όπως όλοι οι άλλοι, κάνεις ολέθριο λάθος, γιατί ο άλλος είναι πολύ κοντά στο να το ξανακάνει, άμα έχει αποτύχει. Δε μπορεί να το προβλέψει κανείς αυτό. Δεν υπάρχουν πρωτόκολλα που μπορούν με αξιοπιστία να σου μιλήσουν για επικινδυνότητα. Η επικινδυνότητα πολλές φορές είναι κατασκευασμένη, δεν ανιχνεύεται η πραγματική επικινδυνότητα αυτού του τύπου, και σε τελευταία ανάλυση έχει να κάνει με ένα πλαίσιο, δηλαδή αυτό τον άνθρωπο που θα σου συμπληρώσει το πρωτόκολλο, αν τον αφήσεις μόνο του επειδή ησύχασες, μπορεί να σου διαψεύσει το πρωτόκολλο. Αν κάτσεις δίπλα του και τον πλαισιώσεις και του μιλήσεις, ακόμη κι αν κρίνεις ότι αυτός θα αυτοκτονήσει, μπορείς να τον συνεφέρεις.
Αυτοκτονίες στον κόσμο
-Παρατηρούμε ταυτόχρονα αύξηση των αυτοκτονιών από τη μια άκρη του κόσμου ως την άλλη.
Τη δεκαετία του ΄90 ο ΠΟΥ, επειδή τα γνωρίζουν αυτά, είχε πει ότι το 2020 η κατάθλιψη θα είναι η δεύτερη αιτία θανάτου. Βάζουμε τις αυτοκτονίες μέσα στο πλαίσιο της κατάθλιψης.
-Και την ίδια στιγμή λέει ότι το 95% των αυτοκτονιών θα μπορούσαν να έχουν προληφθεί. Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο;
Η αυτοκτονία δε μπορεί να προληφθεί, παρά μόνο αν, στον βαθμό που οφείλεται καθαρά σε ψυχική διαταραχή, υπάρχει σύστημα υπηρεσιών το οποίο μπορεί να παρεμβαίνει και να προλαμβάνει. Η ιστορία της πρόληψης είναι πολύ σημαντική. Εδώ δεν υπάρχει καθόλου, και σε όποιες χώρες υπήρχε έχει καταρρεύσει, στη Βρετανία και παντού, λόγω οικονομικής κρίσης. Από εκεί και πέρα, είναι οι αιτίες, οι εξωτερικοί κοινωνικοί παράγοντες που την προκαλούν, οι οποίοι αν δεν εξαλειφθούν δε θα σταματήσει να υπάρχει αυτοκτονία.
Παράδειγμα του πώς αντιμετωπίζουν τα ζητήματα. Δόθηκαν κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε ΜΚΟ σε αυτή τη χώρα για τη ψυχολογική υποστήριξη των ανέργων. Δηλαδή, είμαι άνεργος, έχω κατάθλιψη και θέλω έναν ψυχολόγο να με στηρίζει. Ενώ ξέρουμε πολύ καλά, ήθελε μια θέση εργασίας και του είχε φύγει η κατάθλιψη. Και δώσανε εκατομμύρια για προγράμματα για να στηρίξουν τους ανέργους. Το οποίο είναι η απόλυτη απάτη, κοροϊδία. Έστω από αυτά τα χρήματα λίγες θέσεις εργασίας να έκαναν, δε θα είχαν ανάγκη για ψυχολόγο. Για αυτό μιλάμε για ψυχολογικοποίηση της κρίσης, ή ψυχιατρικοποίησή της.
Οι αυτοκτονίες στη γαλλική Orange
-Εκτός από την ανεργία και τις συνέπειές της, τι συμβαίνει στους χώρους εργασίας; Στη Γαλλία, δημιουργήθηκε ένα Παρατηρητήριο για το Στρες μετά το κύμα αυτοκτονιών στη γαλλική εταιρία τηλεπικοινωνιών Orange, και λέει ότι το 2014, 8 στις 10 αυτοκτονίες εκεί σχετίζονταν με εργασιακά ζητήματα.
«Μου έχει τύχει εμένα γυναίκα ασθενής που ήταν στην εταιρία η οποία έκλεισε τελικά, και περίμενε όταν χτυπούσε το τηλέφωνο από το λογιστήριο, ποια θα ήταν η επόμενη που θα την καλούσαν για απόλυση. Και ζούσε μήνες με αυτή την αγωνία. Και κάθε φορά καλούσαν μια άλλη, μέχρι που κάλεσαν την ίδια.»Είναι η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, το γεγονός ότι οι άνθρωποι ξαφνικά βρίσκονται σε μια αλλαγή των ρόλων που παίζανε σε μια εταιρία, αυτό έχει να κάνει και με την εξατομίκευση και την υποτιθέμενη οριζοντιοποίηση των σχέσεων μέσα σε μια εταιρία, όπου ο καθένας αναλάμβανε μια ευθύνη, να είναι αυτός αποτελεσματικός, και φυσικά, όταν τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν, βρέθηκαν όλοι απομονωμένοι. Τα συνδικάτα είναι διαλυμένα, και ο καθένας προσπαθούσε να επιβιώσει με τον εαυτό του. Είναι η επισφαλής εργασία, το γεγονός ότι σήμερα είμαι, θα είμαι και αύριο, πόσο θα υποταχτώ, και τι άλλο θα μου ζητήσουν να κάνω για να μη χάσω τη δουλειά μου;
-Κυκλοφόρησε πρόσφατα μια ταινία, ο Νόμος της Αγοράς…
Εξαιρετικό, εξαιρετική ταινία…
-…στην οποία μια εργαζόμενη αυτοκτονεί λίγο αφότου την έχουν πιάσει να έχει «κλέψει» κάποια εκπτωτικά κουπόνια, και πολύ ρεαλιστικά παρουσιάζεται στην ταινία το γεγονός, οι αντιδράσεις των συναδέλφων της και τα ηθικά διλήμματα που τίθενται.
Είναι αυτό το θέμα. Η εξατομίκευση, και η αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων που είναι στον ίδιο χώρο. Η λογική της ατομικής επιβίωσης και δε με νοιάζει ο άλλος. Μέχρι οι άνθρωποι να αναπτύξουν αυτό που λέμε ψυχολογία της αντίστασης, δηλαδή ότι όλοι μαζί από κοινού αναγνωρίζουμε ότι η κρίση είναι αυτό που είναι, κάτι πολύ σοβαρό και πολύ δύσκολο, αλλά ωστόσο, αντιστεκόμαστε αντί να υποταχτούμε. Αυτό σημαίνει να μετατρέψω το εσωτερικό στρες σε γεγονός συνείδησης, ότι είμαι μαζί με τον άλλον για να κάνω κάτι ενάντια σε αυτό. Το «ενάντια σε αυτό» είναι ο κυριότερος ψυχοθεραπευτικός παράγοντας, η αντίσταση απέναντι σε αυτό. Και έχει ολόκληρη ιστορία από πίσω του αυτό πράγμα. Στην κατοχή συνέβη το ίδιο πράγμα, όταν ο άνθρωπος είναι μόνος του, όταν πέφτει ο τρόμος και υποτάσσεται στον τρόμο και το αντιμετωπίζει ατομικά, χάνει το παιχνίδι. Όταν μπορέσει και απλώσει το χέρι δίπλα, και αντισταθεί, όμως, όχι για να κλάψουμε μαζί, αλλάζουν τα πράγματα. Υπάρχει βιβλίο, η Ψυχοπαθολογία της Πείνας, του Φόβου και του Άγχους, το ΄47 γραμμένο από τέσσερις γνωστούς έλληνες της εποχής εκείνης, οι οποίοι λένε ότι από το ΄43 μέχρι το ΄45 μειώθηκαν δραστικά τα νευρωσικά συμπτώματα, κρίσεις πανικού, άγχος, κατάθλιψη. Γιατί, επειδή ο κόσμος ήταν σε έναν αγώνα, σε μία πάλη. Και ξαναεμφανίστηκαν από το ΄46 και ύστερα. Αυτό κάτι λέει, και το τι κάνεις σαν ενεργό υποκείμενο μέσα στην κοινωνία αν δεν κλειστείς στον εαυτό σου.
-Για τους επιζώντες να μιλήσουμε λίγο; Φαίνεται ότι υπάρχει το στίγμα, πολλές φορές γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί η αυτοκτονία, να την παρουσιάσουν ως κάτι άλλο. Γιατί η κοινωνία δυσκολεύεται τόσο πολύ να δεχτεί το ευάλωτο του ανθρώπου;
Υπάρχουν και θρησκευτικοί λόγοι σε αυτό το πράγμα, και στερεότυπα σε πολλές οικογένειες. Η κοινωνία δε μπορεί να δει την ευαλωτότητα. Όπως είναι οργανωμένη, με τα στερεότυπα, τις κανονιστικότητες τις οποίες έχει, δε βλέπει την ευαλωτότητα, βλέπει τη διαφορετικότητα. Βλέπει αυτόν που διαφέρει από τους κυρίαρχους κανόνες. Και ποιοι είναι οι κανόνες; Ποιος είναι παραγωγικός, ποιος έχει δουλειά, και μάλιστα καλή δουλειά -όσο πιο «καλή» τόσο πιο «ανεβασμένος» είναι -όποιος δεν έχει, ή δε βρίσκει ή δεν έχει κίνητρο να πάει να βρει, «έλα μωρέ, είναι τεμπέλης». Η κοινωνία δεν προσπαθεί να δει την ιδιαιτερότητα και την πολυπλοκότητα των αναγκών του συγκεκριμένου ανθρώπου, ότι πιθανότατα αυτός ο καταμερισμός της εργασίας σε αυτή την κοινωνία που ζούμε, εκ προοιμίου αποκλείει κάποιους ανθρώπους και τους έχει κάνει μη παραγωγικούς.
«Ο άνθρωπος είναι ον που έχει ανάγκη να έχει ένα νόημα στη ζωή, αν αυτό το νόημα χάνεται, η ελπίδα σε ένα μέλλον, επίσης, σβήνει, γιατί ο άνθρωπος είναι ένα ον το οποίο είναι ανοιχτό στο μέλλον». Υγεία και αρρώστια μέσα στον καπιταλισμό - επιτρέψτε μου τη λέξη (γέλια)- χωρίζονται με σινικά τείχη: θετικό το ένα, αρνητικό το άλλο. Αρνητικό η αρρώστια, θετικό η υγεία, παραγωγικός, μη παραγωγικός, είναι η κρίση βάσει της οποίας λειτουργεί αυτή η κοινωνία. Έχει δώσει το θέμα της υγείας, στο κράτος, στην εργασία, και το θέμα της αρρώστιας στον γιατρό, στο νοσοκομείο. Κι όμως, πολλές φορές η πηγή της αρρώστιας, της κατάθλιψης είναι ότι δεν έχω δουλειά, ή ότι δεν έχω μια δουλειά κατάλληλη για μένα. Πρέπει να προσαρμοστείς σε συγκεκριμένες απαιτήσεις, που όταν υπάρχει οικονομική κρίση γίνονται πολύ πιο αυστηρές, πολύ πιο βάρβαρες, και αποκλείουν όχι τον άνθρωπο που έχει ψυχιατρικό πρόβλημα, αλλά και αυτούς που είναι «ψυχικά υγιείς». Άρα, το στίγμα δημιουργείται από αυτού του είδους την κοινωνική οργάνωση, η οποία θεωρεί ότι ο ασθενής, ο ψυχικά πάσχων ειδικότερα είναι κάτι το αρνητικό, η διαφορετικότητα είναι μια αρνητικότητα, είναι κάτι κατώτερο. Όλα αυτά έχουν την καταγωγή τους στον κοινωνικό δαρβινισμό. Πρέπει να είναι όλοι το ίδιο παραγωγικοί για να τους θεωρήσουμε ισότιμους μέσα στην κοινωνία;
-Υπάρχουν συνάδελφοί σας, και όχι μόνο, που εκφράζουν ανησυχίες για τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι αυτοκτονίες από μαζικά μέσα ενημέρωσης.
Οι αυτοκτονίες για τα ΜΜΕ είναι ένα θέαμα. Και το παρουσιάζει όπως κάθε άλλο θέαμα. Με την ίδια λογική. Εγώ πιστεύω ότι αυτά τα περιστατικά πρέπει να γίνονται γνωστά, αλλά με έναν λελογισμένο τρόπο. Όχι με αυτόν τον φοβερό τρόπο, που στην πραγματικότητα διαστρεβλώνει και δε μπαίνει και στην ουσία του γεγονότος. Το ότι παρουσιάζουν κάτι τη στιγμή που έχει τον χαρακτήρα της «έκρηξης», δείχνει πόσο επιπόλαιοι είμαστε. Δε μας νοιάζει η ουσία, μας νοιάζει η στιγμή. Το ίδιο συμβαίνει και με τις αυτοκτονίες. Τι είναι, η ψυχολογία του καθενός που τον οδηγεί στην αυτοκτονία; Είναι μια κατάσταση που δεν την αντέχει ο άλλος, όπως τον έχει μάθει η κοινωνία να θεωρεί ότι αξίζει. Πρέπει να δώσουμε έμφαση στο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο συμβαίνουν οι αυτοκτονίες. Δώστε θέσεις εργασίας, μην κάνετε πλειστηριασμούς στα σπίτια, καταργήστε τα δάνεια, δώστε ξανά στον κόσμο τα δικαιώματα που είχε.
-Υπάρχουν άνθρωποι με ένα ιδιαίτερο ψυχικό προφίλ τέτοιο που θα αυτοκτονήσουν ανεξαρτήτως του κοινωνικού πλαισίου;
Υπάρχει ένα ποσοστό αυτοκτονιών πάντα στην κοινωνία που οφείλεται σε συγκεκριμένους λόγους ψυχολογικούς, ψυχιατρικούς. Στην Ελλάδα, μετά το 2010-11 ξεκίνησε η μεγάλη αύξηση. Υπάρχει έντονη τάση να τα ψυχιατρικοποιούμε όλα και τάση απαλλαγής των κοινωνικών ευθυνών. Γιατί είμαστε όλοι εντός συγκεκριμένων κοινωνικών σχέσεων. Εγώ έχω εργοστάσιο, εσύ είσαι εργάτριά μου, μπορώ να σε απολύσω, να σου μειώσω τον μισθό, αυτό θα έχει συνέπειες άλλες, στη σχέση σου με τον άντρα σου, στην σχέση σου με τα παιδιά σου, με χίλια δύο άλλα, και είναι τα πράγματα αλυσιδωτά. Δε φαίνεται άμεσα ότι εγώ, ο εργοδότης σου τα καθορίζω όλα, αλλά στην πράξη είναι αυτό. Και η κουλτούρα που επικρατεί, ο τρόπος που σε μεγαλώνει η οικογένειά σου, το σχολείο, σε κάνει ένα άτομο που να είσαι έτσι, σε αυτή την ορισμένη κοινωνία. Μην τα αποδίδουμε όλα στον ψυχικό μας κόσμο. Σαφώς υπάρχει ο ψυχικός μας κόσμος, σαφώς υπάρχει αλληλεπίδραση, αλλά να δούμε και την κοινωνική βάση.
-Είναι και το ερώτημα, πώς διαμορφώνεται ο ψυχικός μας κόσμος.
Ακριβώς.
-Τι μπορεί να σταματήσει έναν άνθρωπο από το να αφαιρέσει τη ζωή του;
Είναι πολύ σημαντικό, κι ας έχω βαρεθεί να το ακούω, και το λέω κι εγώ συνέχεια, κανείς μόνος στην κρίση. Να έχει ανθρώπους γύρω του, οι συλλογικότητες να είναι συλλογικότητες, η γειτονιά αν μπορούσε να ξαναγίνει γειτονιά, να νοιάζεται ο καθένας για τον διπλανό, όποιος έχει κλειστεί κι έχει εξαφανιστεί να τον ψάχνουμε, «τι έγινες, πού είσαι», ένα νοιάξιμο για τον άλλο δίπλα, και μια στήριξη, ίσως και, αν μπορείς, να τον πας εκεί που μπορούν να τον βοηθήσουν περισσότερο, για παράδειγμα, μια υπηρεσία. Αν υπάρχει ένα περιβάλλον στήριξης, νοιαξίματος πραγματικού, τον άλλο και μόνο αυτό πολλές φορές μπορεί να τον βοηθήσει, ότι κάποιος άλλος νοιάζεται για αυτόν, ότι υπήρχε κάποιος που τον άκουσε, που τον έλαβε σοβαρά υπόψη.
πηγές: Guardian, Independent
http://www.ert.gr/aftoktonies-se-agrious-kerous-ta-pos-ke-kirios-ta-giati-mias-akreas-praxis-2o-meros/
|
Edited by - xipolitos on 19/11/2015 13:24:09 |
|
|
|
Aroulio
Elite Forum-Runner
1580 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 15:27:36
|
Εγώ πάλι, δεν καταλαβαίνω -εν καιρώ ειρήνης- την έννοια αντιφασιστική δράση και θα πω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερος φασισμός από την έκφραση "ξύλο στους φασίστες", "φασίστες θα σας κρεμάσουμε" κλπ.
Όπως επίσης δεν έχω ακούσει κάποιον να περηφανεύεται την αντιΧΧΧ δράση του. Όπου ΧΧΧ βάλτε κομμουνιστική, τζιχαντιστική, φεουδαρχική, ή ότι άλλο θέλετε...
|
|
|
|
KostasPVol
Moderator
Greece
3992 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 15:50:52
|
Για την αντικομμουνιστική τους δράση περηφανευόταν ο Παπαδόπουλος, και τώρα ο Γεωργιάδης. Από αυτό και μόνο, καταλαβάινει κανείς...
Για την αντιτζιχαντιστική, ποιος να περηφανευτεί? Αυτοί που τους δημιούργησαν? Με την ευκαιρία, μια και ο Rigelian πριν λίγες σελίδες μας έλεγε πως δεν ξέρει τίποτα, ας δει αυτό. Πραγματικός κόλαφος. https://www.youtube.com/watch?v=1t53fXXZAQA
Για αντιφεουδαρχική μάλλον δεν μιλάει κανείς, γιατί κανείς δεν κάνει. Τώρα, γιατί η αντιφασιστική δράση θεωρείται από μερικούς αρνητική, δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά (και δεν εννοώ για το ξύλο)... |
Edited by - KostasPVol on 19/11/2015 15:52:42 |
|
|
|
Savvas
Master Forum-Runner
Greece
4318 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 17:12:37
|
quote:
Originally posted by ALEXANDRA
quote:
Originally posted by KostasPVol
Όσο κι αν θέλεις να εθελοτυφλείς Αλεξάνδρα, υπάρχει τεράστιος αριθμός συνανθρώπων μας που ψάχνουν για μισή μπουκιά φαγητού στα σκουπίδια (το νοείς αυτό?), που αυτοκτονούν (να και άλλη έρευνα για όσους ούτε αυτό αποδέχονται: http://prezatv.blogspot.gr/2015/10/blog-post_524.html), που δεν έχουν να ταϊσουν τα παιδιά τους αλλά πρέπει να ταϊσουν τη τρόικα. Που θα τους πετάξουν από το σπίτι τους επειδή ο Πάγκαλος μαζί τα έφαγε (μαζί με τους ομοίους του).
Συνέχισε λοιπόν να παραβλέπεις τη πραγματικότητα και να δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα.
Βρε Κώστα που κολλάει αυτό που έγραψα με αυτό που μου λες: Άλλο λέω εγώ: ότι αυτοί που πάνε στις διαδηλώσεις, καλή ώρα χθές, κατά της Αμερικής και του καπιταλισμού, φοράνε Nike παπουτσάκι, κρατάνε iPhone και τρώνε στα McDonalds. Αν σου πω οτι μπορεί να δουλεύουν και στην IBM θα με πεις υπερβολική. Οποτε δεν στο λέω.Είμαστε ενάντια στον καπιταλισμό αλλά κατά τ´ άλλα καλά βολευόμαστε με αυτά που μας προσφέρει.
Όσο για τις αυτοκτονίες, πάντα υπήρχαν. Μην ψαρώνεις επειδή τις αναφέρουν οι ειδήσεις. Αφορμή βρήκαν για να "προκαλέσουν". Λάβε δε υπόψη ότι παλαιότερα τις έκρυβαν οι οικείοι των αυτόχειρων. Όπως έκρυβαν και τους ανάπηρους και τα παιδιά με σύνδρομο down. Σε αυτό έγκειται η "αύξηση" των αυτοκτονιών. Και δεν αυτοκτονούν επειδή έχουν οικονομικό πρόβλημα αλλά ψυχολογικό.
Επείδη βαριέμαι να γράφω (να με συγχωρείτε  ) παραθέτω ενα άρθρο ενός φίλου.
«Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα. Ξεκίνησε μια φούχτα τον καιρό του Μαρξ, έφτασε σήμερα τα 800 εκατομμύρια και αύριο θα απλωθεί σε όλον τον κόσμο. Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν’ ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ’ έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;»
—Το παραπάνω είναι απόσπασμα από την απολογία του Νίκου Μπελογιάννη
...
Εκατομμύρια κομμουνιστών έχουν πεθάνει για να οικοδομηθεί ένας κόσμος καλύτερος μέσα στον οποίον θα ζήσουν κάποιοι άλλοι. Ο κομμουνιστής είναι λάθος να αγωνίζεται με την προϋπόθεση ότι θα δρέψει ο ίδιος τους καρπούς του κόπου του, αλλά δεν είναι κακό να τους δρέψει. Οι κομμουνιστές έχουν πεθάνει, έχουν βασανιστεί, έχουν ασκητέψει για τα ιδανικά τους, όμως δεν είναι αυτοσκοπός τους ούτε ο θάνατος, ούτε το βάσανο, ούτε και ο ασκητισμός. Υπό αυτήν την έννοια ο κομμουνιστής δεν είναι σαν εκείνους τους χριστιανούς που θεωρούσαν θεμιτό να ταλαιπωρείται/τιμωρείται η σάρκα τους προκειμένου να ανυψωθεί το πνεύμα τους και έτσι να κερδίσουν, ίσως, μια θέση σε ένα ψηλότερο συννεφάκι στον παράδεισο.
Οι κομμουνιστές είναι συχνά φτωχοί, εξαθλιωμένοι οικονομικά, κακοπληρωμένοι, σκληρά εργαζόμενοι κλπ. Παρόλα αυτά δεν έχουν την φτώχεια για καμάρι(όπως προτρέπει και στο μεγάλο μας τσίρκο η Τζένη Καρέζη), ούτε αγαπούν τις άσχημες συνθήκες εργασίας, τις εχθρεύονται. Οι κομμουνιστές μπορεί να έχουν αναγκαστεί να ζήσουν ακόμα και σε σπηλιές, δεν το θεωρούν όμως αυτό φυσική τους κατάσταση ούτε και το ζηλεύουν. Μπορεί να θαυμάζουν ανθρώπους που έχουν καταφέρει να μη λυγίσουν υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες, μπορεί και να τους έχουν σαν ήρωες. Δεν θαυμάζουν όμως την ταλαιπωρία αυτή καθ’ αυτή, αλλά το ότι αυτοί οι άνθρωποι ταλαιπωρήθηκαν για κάποιο σκοπό, για μια καλύτερη κοινωνία, εδώ στη Γη όχι στα ουράνια! Άμα κάποτε βρεθούμε στα ουράνια, που πολύ το αμφιβάλω, θα δούμε πως θα γίνει και εκεί να φέρουμε την αταξική κοινωνία.
Έτσι λοιπόν ο κομμουνιστής και όμορφα ρούχα θέλει να φοράει, και τις ανέσεις της σύγχρονης εποχής θέλει να απολαμβάνει, και το πνεύμα του θέλει να καλλιεργεί και το σώμα του! Ο κομμουνιστής δεν είναι ασκητής, δεν ζει στις παρυφές της κοινωνίας, δεν παραιτείται της διεκδίκησης του κλεμμένου πλούτου στο όνομα ενός «λιτού βίου». Αυτό είναι κάτι που πολύ θα βόλευε τους έχοντες και πολύ θα αγαπούσαν φαντάζομαι αυτού του είδους τους «κομμουνιστές», εκείνους που θα επιζητούσαν τον ασκητικό τρόπο ζωής και θα άφηναν τους Κροίσους να κολυμπάνε ανενόχλητοι στο χρυσάφι τους.
Οι κομμουνιστές δεν είναι ρομαντικοί αναρχικοί που ονειρεύονται την «επιστροφή στη φύση», σε πιο «απλούς τρόπους ζωής», διότι αυτοί οι τρόποι ζωής έχουν παρέλθει και χαρακτηρίζουν άλλες εποχές. Αυτοί οι τρόποι ζωής, αν και εμείς που δεν τους έχουμε ζήσει τείνουμε να τους εξιδανικεύουμε, όχι μόνο ιδανικοί δεν ήταν αλλά ήταν και ιδιαίτερα δύσκολοι. Οι κομμουνιστές θέλουν τις ανέσεις της τεχνολογίας, θέλουν και ελεύθερο χρόνο για να είναι κοινωνικοί, να αθλούνται, να ψυχαγωγούνται. Είναι υλιστές- γιατί ο άνθρωπος βρίσκεται σε πρωταρχική σχέση με τη ύλη- για αυτό δεν τους ενδιαφέρει το χρήμα ως φετίχ ούτε είναι οπαδοί του θησαυρισμού. Κατανοούν ότι το χρήμα είναι ένα μέσον που δεν μπορεί να καταργηθεί στην καπιταλιστική κοινωνία, και αγωνίζονται για μια κοινωνία άλλη(νε) που το χρήμα δεν θα είναι απαραίτητο μέσον για να αποκτηθούν τα όποια αγαθά.
Άλλοι μας ζητούν να ζούμε ασκητικά, και αυτοί δεν είναι σίγουρα κομμουνιστές. Οι οπαδοί του λιτού βίου(για τους άλλους), οι οπαδοί του «ε δε γίναν οι μισθοί σας και Βουλγαρίας»(αλλά κοντεύουν), οι οπαδοί του σύνταξη στα 70(για να σώσεις και την ψυχή σου ως τόσο), οι οπαδοί του «μπορείς και χωρίς θέρμανση το χειμώνα», του «μπορούν τα παιδιά σου να πεινούν στο σχολείο», «μπορεί η ΔΕΗ να σου κόψει το ρεύμα αφού εμείς πρώτα σου έχουμε κόψει το μισθό», όλοι τούτοι δεν είναι ευαγγελιστές του κομμουνισμού. Αντιθέτως, είτε έρχονται με πράσινο, είτε με μπλε, είτε με ροζ μανδύα, είναι κήρυκες ενός άλλου συστήματος, του καπιταλισμού. Του συστήματος εκείνου που έχει ως αυτοσκοπό το ατομικό κέρδος μέσα από το εμπόριο, και που αν δεν υπάρχει το ενδεχόμενο κέρδους προτιμά να στείλει τα αγαθά στη χωματερή παρά να τα χαρίσει σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη! Προτιμάει να κάνει πολέμους για να αρπάξει πλουτοπαραγωγικές πηγές του αντιπάλου, για να εξάγει κεφάλαια. Να κλέψει τις πρώτες ύλες κάποιου υπανάπτυκτου κράτους και ύστερα να γυρίσει να του τις ξαναπουλήσει με τη μορφή μεταποιημένου προϊόντος. Αν λοιπόν υπάρχουν κάποιοι που έχουν συμφέρον από το να ζούμε όλοι οι υπόλοιποι ως ασκητές, αυτοί δεν είναι σίγουρα οι κομμουνιστές. Γιατί ακούγεται και αυτό, ότι εμείς οι κομμουνιστές θέλουμε ο κόσμος να υποφέρει έτσι ώστε να στραφεί σε εμάς. Αυτό είναι μεγάλο ψέμα, διότι μελετώντας την ιστορία γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει καμία αναγκαία συμπόρευση της εξαθλίωσης με την επαναστατικότητα. Αν ήταν έτσι τότε η Αφρική θα είχε τις μεγαλύτερες επαναστάσεις, αντίθετα είναι η ήπειρος που οι ιθαγενείς κάτοικοι της έχουν υποστεί τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση(αν εξαιρέσουμε τους ινδιάνους που τους εξαφάνισαν οι ευρωπαίοι) και παρόλα αυτά παραμένουν ιδιαίτερα «συντηρητικοί».
Τεσπα δεν το «πορπατάω» άλλο το θέμα, απλά επειδή τον τελευταίο καιρό ακούω πάλι τις γνωστές μπαρούφες μου βγήκε και έγραψα αυτό το αρθράκι… είναι και που δεν με έπαιρνε ο ύπνος γιατί έχει πολλά κουνούπια στο κότερο:)
ΥΓ.Για να συμπληρώσω τον Kanivallo φυσικά και δεν τίθεται θέμα προσωπικό, ο καθένας λέει απλά τις αποψείς του, άλλωστε με πολλούς απο εδώ γνωριζόμαστε χρόνια και πέραν των πολιτικών απόψεων που έχουμε θέλω να πιστέυω οτι εκτιμούμε τους συνομιλητές μας και αυτό φαίνεται και απο τις έστω και λίγες ή πολλές προσώπικες έπαφες που είχαμε στο παρελθόν και αυτές που ενδεχομένως μπορεί να έχουμε και στο μέλλον.
Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.
|
|
|
|
Deorum
Moderator
Greece
7283 Δημοσιεύσεις |
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 18:17:23
|
quote:
Originally posted by KostasPVol
Για την αντιτζιχαντιστική, ποιος να περηφανευτεί? Αυτοί που τους δημιούργησαν? Με την ευκαιρία, μια και ο Rigelian πριν λίγες σελίδες μας έλεγε πως δεν ξέρει τίποτα, ας δει αυτό. Πραγματικός κόλαφος. https://www.youtube.com/watch?v=1t53fXXZAQA
Αποκαλυπτικό..!
"...Η ιδέα ότι η Δύση πολεμάει την ISIS ξεπερνάει το γελοίο... πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς είμαστε η ISIS.. και οι διεφθερμένες προδοτικές κυβερνήσεις μας έχουν τέτοιες πολιτικές, διότι δεν εκπροσωπούν εμάς, αλλά τους τραπεζίτες, και οι τραπεζίτες βγάζουν πολύ χρήμα από τον πόλεμο ..και κυρίως, όσο εμείς συγκρουόμαστε και δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, και όσο μας παίζουν ξανά και ξανά σαν πιόνα, θα συντηρούν το τυρρανικό σύστημα του αέναου πολέμου.
Καλούμαστε να ξυπνήσουμε. Εμείς χτυπήσαμε το Παρίσι. Εχουμε ευθύνη για τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις μας. Ακόμα κι΄αν τα άτομα που χτύπησαν δεν δουλεύουν για τη Mossad τη CIA την ISIS ή την Al Qaida που είναι όλα το ίδιο πράγμα... ακόμα κι΄αν το έκαναν ιδία βουλήσει, πιστέψτε με... έκαναν ακριβώς αυτό που θέλουν οι κυβερνήσεις μας... και είναι η πολιτική που στηρίζουμε επανειλλημένα.
ISIS σημαίνει Israeli Secret Inteligence Servise - Ισραηλινή Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών. Ποτέ δεν χτυπάνε το Ισραήλ και αυτό λέει πολλά για το ποιά είναι αυτά τα άτομα"... |
|
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 18:34:41
|
| Απόλυτα αναξιόπιστος, κατά τη γνώμη μου, ένας τυχαίος πεχοναύτης που βρίσκεται στην ...Τεχεράνη. Ό,τι και να λέει. |
|
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 18:39:55
|
| α, και SONY σημαίνει Standard Oil New York... Επίσης ο Elvis, o Hendrix και ο Hoffa ζουν. Στην Κοίλη Γη. |
|
|
|
xipolitos
Elite Forum-Runner
Greece
1954 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 18:50:23
|
quote:
Originally posted by Rigelian
Απόλυτα αναξιόπιστος, κατά τη γνώμη μου, ένας τυχαίος πεχοναύτης που βρίσκεται στην ...Τεχεράνη. Ό,τι και να λέει.
Εντάξει.. εμπιστεύσου τα δελτία των 9.. και το αντικειμενικό CNN...
|
|
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 19/11/2015 : 20:12:25
|
Παραθέτω κάτι ενδιαφέρον προς προβληματισμό:
«Γεμίζω σπυριά με αυτό το hashtag, το οποίο κάνει τον γύρο του κόσμου. Ονομάζεται «#prayforparis» και το έχουν πάρει από την Χίλαρι Κλίντον ως τον Τιάγκο Σίλβα και θέλουν να προσευχηθούν για το Παρίσι, να τιμήσουν τα θύματα. Αλλά, όχι, όχι, δεν πρέπει, μην το κάνετε, γιατί η προσευχή είναι το παιχνίδι των θρησκόληπτων και των πολέμων τους. Δεν θα έλεγα ότι η προσευχή παίζει το παιχνίδι των ισλαμιστών, αλλά σχεδόν...
Ισως θεωρηθεί λίγο περιφρονητικό, ένα πνεύμα κάπως επιθετικό να αρνείται κάποιος τόσο καλές προθέσεις και να απορρίπτει τη συμπάθεια και τη συμπόνοια. Μάλλον κανείς στον αγγλο-σαξωνικό κόσμο δεν θα καταλάβει την αντίδρασή μου.
Θα σας εξηγήσω. Η Γαλλία είναι ένα κράτος κοσμικό όπου όλες οι θρησκείες δικαιούνται να συνυπάρχουν, αλλά πρέπει να παραμένουν κρυφές, στον ιδιωτικό χώρο. Η δημόσια σφαίρα ανήκει σε όλους τους πολίτες, χωρίς διάκριση ράτσας, πεποιθήσεων ή θρησκεύματος. Η μάχη υπήρξε μακρά από το 1789 (Γαλλική Επανάσταση) ανάμεσα στην καθολική συντήρηση και στην δημοκρατική προοδευτικότητα γι'αυτό το θέμα. Και κατέληξε με τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους το 1905.
Γι'αυτό ο Γάλλος πρόεδρος δεν ορκίζεται στη Βίβλο όταν αναλαμβάνει τα καθήκοντά του, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στις ΗΠΑ. Η Μασσαλιώτιδα, την οποία τραγούδησαν ενωμένοι οι αγαπημένοι μας εχθροί, τα χαριτωμένα ξαδέλφια μας οι Αγγλοι, στο ματς Αγγλία-Γαλλία, είναι ένα επαναστατικός εθνικός ύμνος. Οι Βρετανοί τραγουδούν ότι ο Θεός πρέπει να σώσει τη Βασίλισσά τους. Γι'αυτό η γαλάζια-άσπρη-κόκκινη δημοκρατία δεν υποκύπτει στην σαρία, ούτε στους κανόνες των κληρικών, ούτε στους πιστούς, ούτε στους παπάδες, ούτε στους ραβίνους.
Δεν είμαι αφελής. Ξέρω τα κάθε είδους αστειάκια που γίνονται για τις επιλογές της χώρας μου. Αλλά το μεγαλείο της Γαλλίας είναι ότι αντιστέκεται όσο μπορεί. Και όταν υποκύπτει, αυτό με κάνει έξαλλο από θυμό.
Θέλω να προσθέσω ότι πρέπει να μεταρρυθμίσουμε τον νόμο του 1905, να κατασκευάσουμε τζαμιά, να εκπαιδεύσουμε αν όχι να αποζημιώνουμε τους ιμάμηδες, όπως οι φόροι μας χρηματοδοτούν τα καθολικά ιδιωτικά σχολεία και τα ιστορικά μνημεία που είναι οι εκκλησίες μας.
Γι'αυτό όταν χρησιμοποιεί κάποιος το hashtag «#prayforparis», κάνει ένα θεμελιώδες λάθος. Το Παρίσι δέχτηκε επίθεση γι'αυτήν ακριβώς την απιστία του, για την πλευρά Σόδομα και Γόμορρα που διαθέτει, για την ανοχή που δείχνει απέναντι σε όλες τις θρησκείες.
Σας παρακαλώ, αγαπητοί μου φίλοι του ελεύθερου κόσμου και της χριστιανικής Δύσης, αποφύγετε να μας στείλετε σε πόλεμο θρησκειών. Κάνετε αφιέρωμα, καλύτερα, στον Πύργο του Αϊφελ ή στη γαλλική σημαία. Και προσπαθήστε να βαδίσετε κι εσείς προς την κοσμικότητα που αποτελεί τη δική μας ιδιαιτερότητα και τότε θα μου πείτε τα νέα σας.
Αν έχετε πραγματικά ανάγκη από ένα hashtag, προσπαθήστε το «peace for Paris», «Paris Is About Life» ή όπως έλεγε και ο Χεμινγουέι «Το Παρίσι είναι πάντα μια γιορτή» «Paris est toujours une fête». Αν χρειάζεστε και ένα σηματάκι για την περίσταση, χρησιμοποιήστε αυτό με τον Πύργο του Αϊφελ και το σήμα της ειρήνης. Αυτό το τέρας από σίδερα που το σιχαίνομαι, ξαναβρίσκει μια φρεσκάδα με το χίπικο peace and love. Ο σκιτσογράφος και σκηνοθέτης Joann Sfar το είπε τέλεια: «Φίλοι όλου του κόσμου, ευχαριστούμε για το #prayforparis, αλλά δεν χρειαζόμαστε άλλη θρησκεία. Εμείς πιστεύουμε στη μουσική, στη ζωή, στην σαμπάνια και στη χαρά».
Λοιπόν, εντάξει, σταματάμε τις προσευχές; Ας πιούμε ένα ποτήρι εναντίον του φονταμενταλισμού και ας ρίξουμε ένα πυροτέχνημα εναντίον του σκοταδισμού».
Πηγή: «Σας παρακαλώ, είναι ευγενικό, αλλά μην προσεύχεστε για το Παρίσι» -Μια άποψη που ξαφνιάζει | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/236398/sas-parakalo-einai-eygeniko-alla-min-proseyheste-gia-parisi-mia-apopsi-poy-xafniazei#ixzz3rxiUt8pK
|
|
|
|
KostasPVol
Moderator
Greece
3992 Δημοσιεύσεις |
|
|
Θέμα |
|
|
|
Πολιτικό καφενείο
