|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 15/12/2015 : 22:17:55
|
Αρχαιολογικός χώρος Δελφών – Πέτρινο Μονοπάτι/Θέα – «παγωμένο» ελατόδασος – Δυνατός ανεφοδιασμός – Κωρήκειον Άντρον – Γκρεμίλα – Χωματόδρομος «μάλαμα» - Γρήγορο μονοπάτι – Δυνατός ανεφοδιασμός – Κουτρουβάλημα στο Πέτρινο Μονοπάτι/Θέα – Σκαλοπάτια – Άσφαλτος – Αρχαιολογικός χώρος Δελφών…
Ένας πολύ ωραίος αγώνας σε μία πρόταση! Και για να έχουν οι υποψήφιοι δρομείς που θα θελήσουν στο μέλλον να τρέξουν για πρώτη φορά τη διαδρομή κάποιες παραπάνω πληροφορίες…ξεκινάω:
«Αρχαιολογικός χώρος Δελφών»: απλά Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο-Σ! Έχετε την απορία πως θα περάσει η ώρα για τους γνωστούς σας που σας «περιμένουν» στον τερματισμό; Μην ανησυχείται: αμολιούνται στον ευρύτερο χώρο καθώς και στο ίδιο το Μουσείο και θα θέλουν να καθυστερήσετε όσο το δυνατόν τον τερματισμό σας έτσι ώστε να έχουν περισσότερη ώρα για να δούν και πιο πολλά πράγματα! Και αν πεινάσουν πετάγονται και στην πόλη των Δελφών για φαγητό και ξεγυρισμένη καφεδιά (+σουβενίρ και ότι άλλο!)
«Πέτρινο Μονοπάτι»: ένα «must-to-see» κομμάτι του αγώνα! Ναι είναι απότομο, ναι είναι σπαστήρι με κάθε λογιών φυτευτές πέτρες, ναι είναι τεχνικό και απαιτητικό (ειδικά στο κατέβασμα) αλλά ταυτόχρονα μπορεί κάποιος να το διαβεί γρήγορα και ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη! Συμβουλή να απολαύσετε τη θέα καθώς ανεβαίνετε γιατί στο κατέβασμα αν τυχόν τραβήξετε το βλέμμα σας από το μονοπάτι για να απολαύσετε τη μοναδική θέα, τότε μάλλον θα βρεθείτε κατευθείαν στους Δελφούς κουτρουβαλώντας στον γκρεμό!
«Ελατόδασος μετά το σταθμό του 5ου χιλιομέτρου»: γρήγορο και σχετικά κατηφορικό κομμάτι με μοναδική θέα τις χιονισμένες πλαγιές του Παρνασσού! Φέτος παρόλο που η μέρα ήταν σχετικά ζεστή και ηλιόλουστη, το παγωμένο χορτάρι έτριζε κάτω από τη σόλα των παπουτσιών και ήταν σαν να τρέχεις μέσα στην κατάψυξη!
«Ανεφοδιασμός»: μεταξύ του 5ου και 20ου χιλιομέτρου οι σταθμοί είναι πυκνοί και πλήρης με νερό, ισοτονικό, κόλα, αλμυρά/γλυκά και αποξηραμένα. Στο κομμάτι 0-5Κ η διαδρομή καθιστά πολύ δύσκολη έως αδύνατη την τοποθέτηση κάποιου ενδιάμεσου σταθμού, οπότε στο ανέβασμα του πέτρινου μονοπατιού καλό είναι ο δρομέας να έχει κάτι μαζί του για να πιει και να φάει. Εκ των πραγμάτων ορεινοί αγώνες αυτής της απόστασης (αναφέρομαι στα 25Κ) απαιτούν τη χρήση κάποιας λύσης ενυδάτωσης (π.χ. μια ζώνη).
«Κωρήκειον Άντρον»: ατμοσφαιρικό, μοναδικό, το δεύτερο «must-to-see» κομμάτι του αγώνα! Το σχετικά σύντομο αλλά απότομο και στενό μονοπάτι που βγάζει από το χωματόδρομο στο σπήλαιο προσφέρει εξαιρετική θέα στο οροπέδιο του Παρνασού και με έκανε να σκέφτομαι «τάμα το είχαν οι αρχαίοι να κουβαλιούνται σε τόσο δύσβατα εδάφη για να τιμήσουν τους θεούς τους; :-)»
«Γκρεμίλα»: η νέα (και πιστεύω πιο σωστή) χάραξη της διαδρομής, μετά το σπήλαιο βγάζει σε ένα σύντομο μονοπάτι που είναι το απόλυτο ΚΑΜΙΚΑΖΙ trail σε αγώνα! Ξαφνικά τα Ζωνάρια στον Όλυμπο, η Πουλιού Όχθος στη Ζήρεια, τα σκαλάκια Πάρνηθας και το Γρεβενό στην Οίτη, μου φάνηκαν ως «απαλό» έδαφος! Πάντως αν κάποιος το πάει συνετά και περπατώντας δεν θα έχει κάποιο πρόβλημα…το μονοπάτι είναι ασφαλές. Ταυτόχρονα αποτελεί όμως και πεδίο λαμπρό για τους απανταχού κατηφοράκηδες που τρέχουν σε τέτοια εδάφη δίχως να λογίζουν το αύριο!
«Χωματόδρομος»: κάποια χιλιόμετρα του αγώνα τρέχονται σε καλής ποιότητας χωματόδρομο που είναι μάλαμα για τα πόδια. Μην κάνει όμως κάποιος το λάθος να νομίζει ότι επειδή τα υψομετρικά του αγώνα είναι λογικά για την απόσταση και ότι επειδή κάποια απόσταση βγαίνει σε καλό χωματόδρομο, η συγκεκριμένη διαδρομή είναι «ευκολάκι»! Είναι ένα απαιτητικό 25άρι με σημεία σημαντικής τεχνικότητας.
Μετά το τέλος του χωματόδρομου η διαδρομή εισέρχεται σε ένα πραγματικά γρήγορο μονοπάτι που φτάνει – κατά βάση κατηφορικά – στο 20ο χιλιόμετρο του αγώνα. Δύο σημεία χρήζουν προσοχής εδώ:
- Προσοχή στα πατήματα! Δεν είναι πάντα σταθερά και οι ελεύθερες πέτρες μαζί με τις ρίζες συνθέτουν ένα ύπουλο πεδίο.
- Αν ο αγώνας γίνεται σε ηλιόλουστη μέρα όπως στην περίπτωσή μας, τότε ξεχνάτε τη χρήση γυαλιών ηλίου!!! Τον ήλιο θα τον έχετε χαμηλά στον ορίζοντα – ακριβώς απέναντί σας, και η αντηλιά είναι ιδιαίτερα ενοχλητική. Με γυαλιά ηλίου απλά θα τρέχετε «στα τυφλά» μέσα σε ένα ύπουλο και γρήγορο έδαφος! Ξέρω δρομέα που σαβουριάστηκε ακριβώς για αυτόν το λόγο…
Και μετά το 20ο χιλιόμετρο ξεκινάει το κατέβασμα στο «Πέτρινο Μονοπάτι» που είναι το απόλυτο hit της διαδρομής! Και μόνο για αυτό το κομμάτι τρέχω ξανά και ξανά τον αγώνα ολόκληρο!!!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους εθελοντές, στους διοργανωτές και στους διασώστες (αχρείαστοι να είναι) που βρίσκονταν συχνά-πυκνά στα πολύ δύσκολα κομμάτια της διαδρομής.
Και του χρόνου εκεί!
Free your feet...free your senses! |
 |
|
Στα χνάρια του Δευκαλίωνα 2015
