| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Leonardo
Elite Forum-Runner
2254 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύτηκε - 03/06/2011 : 12:01:10
|
The running people
http://www.youtube.com/watch?v=FnwIKZhrdt4
Χτισμενος Για Αποστασεις
Μάθε από τα μυστικά μιας φυλής Ινδιάνων, που πηγαίνουν παντού με τα πόδια.
Αυτό είναι το θέμα που μου έδωσε ο αθλίατρος JosephTorg, όταν μπήκα στην αίθουσά του κουτσαίνοντας, γιατί είχα χτυπήσει το δεξί πόδι μου. Ο Torgδεν είναι ένας τυχαίος ιατρός. Εχει γράψει το TheRunningAthlete, μία πλήρης ανάλυση για κάθε πιθανό τραυματισμό, που μπορεί να συμβεί σε ένα δρομέα.
«Το ανθρώπινο σώμα δεν έχει σχεδιαστεί για να αντέχει τόσο μεγάλη καταπόνηση» είπε ο Torg« ειδικά το δικό σου σώμα».
Κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε. Με ύψος 1,90 και 120 κιλά καταλαβαίνω ότι δεν έχω τις ιδανικότερες αναλογίες για να τρέχω. Οι πιο πολλοί μου λένε ότι το σώμα μου είναι ιδανικό για μπάσκετ. Δεν έχουν και άδικο. Στα 5 χρόνια που τρέχω και κάνω προπόνηση για μαραθώνιο έχω πάθει δύο φορές διάστρεμμα, έχω πάθει κάκωση αχίλλειου τένοντα, θλάση στη γάμπα κι έχω καταπόνηση στις φτέρνες μου δημιουργώντας πόνους στα πέλματα.
Κάθε προπόνησή μου ήταν ένα μεγάλο ρίσκο, σαν να ζούσα σε κατάσταση επιφυλακής. Κάθε χρόνο παρατούσα κι από ένα σπορ, εξαιτίας κάποιου τραυματισμού. Με το μπάσκετ διέλυσα τους αστραγάλους μου, με την κωπηλασία τραυμάτισα τη μέση μου και τώρα με το τρέξιμο έχω υποφέρει αρκετά. Δεν αμφισβητώ τη γνώμη του Torg. Εξάλλου πριν πάω σε αυτόν είχα πάρει τη γνώμη δύο ακόμα ιατρών, που φυσικά μου είπαν το ίδιο πράγμα: αν συνεχίσω το τρέξιμο, θα χρειαστώ μπόλικη κορτιζόνη και θα πάει χαμένος όλος ο κόπος μου.
Μετά από πολλή σκέψη οργάνωσα ξανά τον τρόπο άσκησής μου και αποφάσισα να γραφτώ σε μάθημα γιόγκας και ομαδικής ποδηλάτησης. Εκείνη την περίοδο έπεσε στα χέρια μου μία περίεργη φωτογραφία από ένα μεξικάνικο περιοδικό. Ο άνθρωπος στη φωτογραφία έμοιαζε με αρχαίο Αζτέκο, ο οποίος κατέβαινε μία βραχώδη πλαγιά. Ξεκίνησα να διαβάζω το άρθρο και διαπίστωσα ότι ήταν ένας άνθρωπος από την ινδιάνικη φυλή Ταραχουμάρα, μία μυστική φυλή από το Μεξικό. Οταν επρόκειτο να διανύσει ένας άντρας μεγάλες αποστάσεις, κανείς δεν ξεπερνούσε μέλος της συγκεκριμένης φυλής από το Μεξικό, ούτε κάποιος πρωταθλητής του μαραθωνίου. Είναι πολύ λίγοι αυτοί που έχουν δει τους Ταραχουμάρα σε δράση. Υπάρχουν όμως κάποιες μυθικές ιστορίες, οι οποίες τους περιγράφουν σαν υπεράνθρωπους μεγάλων αποστάσεων που δεν κουράζονται ποτέ και ακολουθούν αυτό τον τρόπο ζωής πολλούς αιώνες. Ενας ερευνητής έκανε 10 ώρες να περάσει ένα φαράγγι πάνω σε μουλάρι, ενώ ένας Ταραχουμάρα έκανε μόνο 90 λεπτά.
Η πρώτη απορία που μου δημιουργήθηκε είναι πώς τα καταφέρνουν και δεν τραυματίζονται. Οι Ταραχουμάρα πίνουν σαν αλκοολικοί, τρώνε κρέας μπάρμπεκιου, ζουν σε βαθιά ηρεμία και ειρήνη και διανύουν μαραθώνιες αποστάσεις μέχρι τα 60 χρόνια τους. Δεν θα έπρεπε λοιπόν εμείς που διαθέτουμε πιο εξελιγμένα αθλητικά παπούτσια, έχουμε και την τεχνολογία για σύμμαχό μας, να μην τραυματιζόμαστε και οι Ταραχουμάρα, οι οποίοι τρέχουν σε δύσβατες βραχώδεις περιοχές με σανδάλια, να έχουν διαρκώς καταπονήσεις στα πόδια τους;
Αυτό τα ερώτημα έγινε η μεγάλη έρευνα για το Men’sHealth. Επρεπε να βρω έναν Ταραχουμάρα και να τον βάλω να τρέξει 70 χιλιόμετρα σε ανώμαλη περιοχή. Εκείνη η ιστορία θα είχε θέμα τον αγώνα, ενώ αυτή η ιστορία έχει θέμα την αλλαγή. Πώς ένας συνηθισμένος Αμερικάνος, που είναι επιρρεπής στους τραυματισμούς, υιοθέτησε τα μυστικά μίας μυστήριας αρχαίας μεξικάνικης φυλής που δεν τραυματίζεται ποτέ και αντέχει να διανύει πολλά χιλιόμετρα σε αντίξοες συνθήκες.
Πρώτο βήμα: Ξεφορτώσου τα παπούτσια. Ο βασικός λόγος που οι Ταραχουμάρα δεν τραυματίζονται και παράγουν μεγάλη δύναμη από τα πόδια τους είναι επειδή δεν λυπούνται τα πέλματά τους. Οταν συμβουλεύτηκα τον NicholasRomanov, έναν ειδικό ορθοπεδικό σε θέματα δρομικής τεχνικής και προπονητή βρετανών δρομέων, μου εξήγησε ότι πολλά παπούτσια αλλάζουν το κέντρο βάρος του σώματός μου δημιουργώντας μεγαλύτερες επιβαρύνσεις στη σπονδυλική στήλη. Σε κάνουν επίσης να βασίζεις τις επιδόσεις σου σε ειδικές σόλες με αέρα που απορροφάνε τους κραδασμούς και όχι στους συνδέσμους σου, που είναι οι βασικοί παράγοντες απορρόφησης των κραδασμών για το σώμα. Αυτό σημαίνει ότι καλομαθαίνεις τα πόδια σου και γίνονται πιο ευάλωτα σε δύσκολες συνθήκες. Αν ξεκινήσεις να τρέχεις ξυπόλητος, τότε θα πετύχεις δύο σημαντικά πράγματα: πρώτον, θα σταθεροποιήσεις το κέντρο βάρος του σώματός σου και, δεύτερον, το σώμα και οι αρθρώσεις σου θα αποκτήσουν ευλυγισία και μεγαλύτερο εύρος κίνησης. Πλέον όταν πατά σε λακκούβες, οι αστράγαλοί σου θα έχουν δυναμώσει και θα αντέχουν την καταπόνηση αντί να παθαίνουν διαστρέμματα.
Φυσικά αυτό με προβλημάτισε πολύ. Γι’ αυτόν το λόγο συμβουλευτικά και τον Torgγια το συγκεκριμένο θέμα. Επίσης, έπασχα από τενοντίτιδα στο πέλμα ή, όπως είναι πιο γνωστό, φλεγμονή της πελματιαίας απονεύρωσης. Ο βασικός κανόνας που σου λέει ένας ορθοπεδικός αν πάσχεις από τέτοια φλεγμονή είναι να μην περπατάς ξυπόλητος. Οπως είναι λογικό ένιωθα λίγο μπερδεμένος. Αποφάσισα όμως να εξακολουθήσω τη μέθοδο του Romanov. Μου έδειξε πώς να τρέχω σωστά ξυπόλητος και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η φλεγμονή εξαφανίστηκε. Τελικά το πρόβλημα δεν ήταν η φλεγμονή, αλλά να βρω το σωστό κέντρο βάρους, έτσι ώστε να μην επιβαρύνω τη σπονδυλική στήλη.
Πριν ξεκινήσω να τρέχω στους λόφους και τα βουνά έπρεπε να δυναμώσω τα πόδια μου και τον κορμό μου. Σύμφωνα με τον EricOrton, προπονητή μεγάλων αποστάσεων, ο οποίος έχει μελετήσει τη φυλή των Ταραχουμάρα, οι συγκεκριμένοι άντρες δεν είναι καλοί δρομείς, αλλά είναι σπουδαίοι αθλητές, δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Η ειδικότητα του Orton είναι να αναλύει με μεγάλη λεπτομέρεια την κίνηση των αθλημάτων. Το κάνει αυτό για να χρησιμοποιεί τεχνικές ενός αθλήματος για βοήθεια σε αθλητές ενός τελείως διαφορετικού σπορ. Μαθαίνει για την κολύμβηση προκειμένου να δυναμώνει τους δρομείς του και αναλύει τεχνικές του σκι για να βοηθάει αθλητές της ποδηλασίας. Αυτό που ψάχνει είναι βασικές θεωρίες τηε μηχανικής και είναι πεπεισμένος ότι ο αθλητής που δεν τραυματίζεται είναι αυτός που δεν κάνει πρωταθλητισμό.
«Το σώμα σου πρέπει να επιβαρυνθεί για να αντέχει» πιστεύει ο Orton. Αν ακολουθείς το ίδιο προπονητικό πρόγραμμα κάθε μέρα, τότε το σώμα σου θα το αφομοιώσει πλήρως και θα σου γίνει εύκολη συνήθεια. Κάθε εβδομάδα όμως πρέπει να του βάζεις και μερικά καινούργια στοιχεία, για να ανεβάζεις το βαθμό δυσκολίας και να βελτιώνεις τη νευρική και μυϊκή προσαρμογή.
Για τους Ταραχουμάρα αυτός είναι τρόπος ζωής. Κάθε μέρα είναι κάτι καινούργιο γι’ αυτούς. Οταν βγαίνουν από τις σπηλιές τους, δεν ξέρουν τι θα τους παρουσιαστεί - πόσα χιλιόμετρα θα τρέξουν για να ταξιδέψουν. Πόσο γρήγορα θα πρέπει να τρέξουν προκειμένου να πιάσουν ένα κουνέλι. Σε τι έδαφος θα πρέπει να πάνε. Τι βουνά θα σκαρφαλώσουν ή και ακόμα τι καιρό θα κάνει όταν εκτελούν όλα αυτά. Αν κι εγώ θέλω να παραμείνω υγιής και να μην τραυματίζομαι, τότε πρέπει να ακολουθήσω την ίδια φιλοσοφία.
Αποφασίσαμε λοιπόν μαζί με τον Ortonότι, αντί για διατάσεις, να ακολουθήσω ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης για μισή ώρα κάθε μέρα. Εκανα προβολές, κάμψεις, καθίσματα με άλματα και κοιλιακούς. Ολα αυτά τα έκανα πάνω σε ελβετικές μπάλες, με σκοπό να βελτιώνω την ισορροπία μου, να δυναμώνω τους μυς του κορμού μου, όπως κοιλιακούς και ραχιαίους, και να αποκτήσω καλύτερη νευρομυϊκή προσαρμογή. «Οι πιο πολλοί νομίζουν ότι τρέχουν σωστά, αλλά κάνουν μεγάλο λάθος» υποστηρίζει ο Orton. Οι Ταραχουμάρα από τη στιγμή που ξεκινάνε να περπατάνε δυναμώνουν το διασκελισμό τους περπατώντας πάνω σε μία ξύλινη μπάλα στο δάσος. Εκτελώντας αυτήν την άσκηση είναι σαν να κάνουν προβολές και καθίσματα μαζί. Γυμνάζουν την κοιλιά τους και καταφέρνουν όλα αυτά να τα μετατρέψουν σε δυναμικές κινήσεις κατά τη διάρκεια του τρεξίματος. Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης που κάνω εγώ δεν έχουν τόσο πολλή πλάκα, αλλά κατάλαβα ότι είναι πολύ αποτελεσματικές.
Οταν τελείωσα την προπόνησή μου με τον Orton, με συμβούλεψε τα εξής: «Το να ανέβεις ένα λόφο δεν είναι κάτι απλό. Δεν πρέπει να υποτιμάς τη διαδικασία. Πρέπει να ακολουθήσεις ένα ειδικό πρόγραμμα, για να αποκτήσεις τη φυσική κατάσταση και την ταχύτητα των πρωταθλητών ποδηλασίας. Το μυστικό είναι να βρεις τον ιδανικό συνδυασμό μεταξύ αντοχής και ταχύτητας». Σύντομα άρχισε να μου στέλνει e-mailμε προπονητικά προγράμματα.
«Τρέξε 15 λεπτά σε χαλαρό ρυθμό σε ένα λόφο με μεγάλη κλίση. Κατέβα το λόφο χαλαρά και κάνε το ίδιο σε γρήγορη ταχύτητα. Κάνε το ίδιο άλλες δύο φορές με 3 λεπτά ξεκούραση ανάμεσα σε κάθε προσπάθεια».
Στις πρώτες προπονήσεις ένιωθα ότι το κορμί μου θα εκραγεί. Η ανάσα μου ήταν πολύ βαριά και οι καρδιακοί παλμοί μου είχαν φτάσει στο μέγιστο. Είχα πάρα πολλά χρόνια να τρέξω τόσο πολύ και τόσο έντονα. Εμαθα από την αρχή όλα αυτά που θεωρούσα δεδομένα - ο σωστός τρόπος να τρέχεις. Οποτε είχα κάποιον τραυματισμό, η γιατρειά ήταν η μέθοδος των Ταραχουμάρα. Δεν χρειαζόμουν ορθοπεδικούς. Απλώς έβγαζα τα παπούτσια μου κι έτρεχα στην παραλία. Δεν χρειαζόμουν παλμογράφο να μου πει σε τι ρυθμό να ανέβω το λόφο. Πλέον ήξερα.
Το τελευταίο κομμάτι σε αυτό το πολύπλοκο παζλ ήταν να καταφέρω να αποκτήσω την τέλεια φυσική κατάσταση εφαρμόζοντας τη διατροφή των Ταραχουμάρα. Γι’ αυτόν το λόγο συμβουλεύτηκα τον ειδικό διαιτολόγο TonyRamirez, ο οποίος είχε μελετήσει τις διατροφικές συνήθεις της φυλής.
«Ο,τι τρώνε οι Ταραχουμάρα μπορείς κι εσύ εύκολα να τα βρεις» μου είπε. «Το βασικό μέρος της διατροφής τους αποτελείται από φασόλια, πιπεριές, καλαμπόκι». Το αγαπημένο ποτό της φυλής τους είναι η μπύρα από καλαμπόκι και ζουμί από άγριους σπόρους chia. Αυτό το ζουμί αποτελείται από νερό, ζάχαρη, τους σπόρους και λίγο λεμόνι. Η σπόροι αυτοί όσο μικροί είναι τόσο πιο πολλά θρεπτικά συστατικά και αντιοξειδωτικά έχουν.
Αφού έκανα τα απαραίτητα ψώνια και τους πειραματισμούς μου κατάφερα να δημιουργήσω την ιδανική τροφή. Εβαλα γιαούρτι, καλαμπόκι, φρούτα, σπανάκι και σπόρους chia. Ολα αυτά τα έβαλα σε ένα σέικ, το οποίο είχε τη γεύση μπανάνας και δημητριακών. Για να καταλάβεις πόσο ιδανικό είναι, με παρόμοια διατροφή, ένας 60άρης ινδιάνος κέρδισε μία κούρσα 200 χιλιομέτρων στο Κολοράντο.
Εννέα μήνες αργότερα ήμουν 10 κιλά πιο ελαφρύς και χωρίς τους σπαστικούς τραυματισμούς - για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Πήρα το λεωφορείο για το Μεξικό και πήγα να συναντήσω τη φυλή που με βοήθησε τόσο πολύ. Εκεί βρήκα τον ScottJurek, δρομέας της χρονιάς, το ξυπόλητο θαύμα TedMacDonaldκι έναν πρώην σέρφερ, που πλέον τρέχει μεγάλες αποστάσεις με τεράστια επιτυχία, τον BillyBarnett. Εφτασε επιτέλους η στιγμή που κατάφερα να σταθώ επάξια δίπλα στους καλύτερους. Μπορούσα να ακολουθήσω το ρυθμό τους χωρίς να νιώθω πόνο. Είχα γίνει ένας από αυτούς.
________________________________________________________________________
"...ο πόνος ειναι παροδικός, η εγκατάλειψη ειναι για πάντα"
|
|
|
giorgosdelta
Master Forum-Runner
Greece
4808 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 12:32:27
|
Πολύ ωραίο άρθρο leonardo, άκρως διαφωτιστικό και κατατοπιστικό.
Το βίντεο που μόλις είδα ρίχνει ακόμη περισσότερο φως.
Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για μαραθώνιο, το μονο πλάσμα μαζί με τα άλογα που έχουν τη δυνατότητα να ιδρώνουν και να δροσίζεται το σώμα. Ο άνθρωπος κυνηγός μπόρεσε με αυτό τον τρόπο, με μαραθώνιο+ τρέξιμο να εξασφαλίσει την τροφή του. Το θήραμα έμενε πάντα από θερμοπληξία.
Όντως η συνήθεια του να φοράμε αυτά τα διαστημικά παπούτσια είναι άκρως ζημιογόνα, αλλά πως θα γίνει,βρείτε ένα τρόπο. Αν αρχίσω και κυκλοφορώ ξυπόλητος τρέχοντας στη βροχή και ενίοτε ανάποδα το τρελάδικο με περιμένει. Οι μέλλοντες συγκάτοικοι χαμογελούν και περιμένουν.
Κάθε φορά που αλλάζω παπούτσια πρέπει να περάσει μέχρι και 1 μήνας για να προσαρμόσω το τρέξιμό μου. |
Edited by - giorgosdelta on 03/06/2011 12:52:54 |
 |
|
|
Laga
Elite Forum-Runner
1698 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 13:06:42
|
Ο Trexantiris και ο xipolitakos θα κάνουν πάρτι με αυτό το άρθρο 
--------------------------------------------------------
Pain is temporary. Quitting lasts forever.
Λανς Άρμστρονγκ
|
|
|
|
Dejan
Master Forum-Runner
Greece
3884 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 14:22:25
|
Πραγματικά μου αρέσει αυτή η ελευθερία που έχουν που τρέχουν μέσα στα δάση και των ορισμένων απίστευτα σώματα. Το θέμα είναι ότι κάποια πράγματα μας τα παρουσιάζουν κάπως υπερτιμημένα. Στους αγώνες τους και μιλάω για τους Ultra αγώνες τους πλέον .... δεν κερδίζουν ταραχουμάρα αλλά από κάθε φυλή της γης. Θα δείτε στο 6,30 http://www.youtube.com/watch?v=YIyEvomUz14 σε έναν αγώνα 57 μιλίων (περίπου 91κμ) κέρδισε ένας άγνωστος αμερικάνος αλλά είπε και ο ίδιος ότι δεν είναι δίκαιο γιατί εγώ αγωνίστηκα με υποδήματα και άλλο εξοπλισμό ενώ αυτοί σχεδόν γυμνοί. Τώρα... για τα 700κμ μέσα σε 2 μέρες, μπορεί και να το κάνουν όντως δεν διαφωνώ και είναι όντως εξωπραγματικό και απλά έχω λίγο τις αμφιβολίες μου.
______________________
“Ethiopians and Kenyans are running 160 miles a week, more than you will ever run, because it’s their only way out, and those who survive that are going to be really hard to beat unless you do everything perfectly,” Salazar told Ritzenhein. “If they have better biomechanics, too, you are in trouble.” |
|
|
|
giorgosdelta
Master Forum-Runner
Greece
4808 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 14:54:15
|
Που το βρίσκεις το περίεργο Γιάννη;
700χλμ σε 48 ώρες = 4:07χλμ/λεπτό, φυσικότατο γι αυτές τις αποστάσεις. |
|
|
|
Laga
Elite Forum-Runner
1698 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 15:09:11
|
quote:
Originally posted by giorgosdelta
Που το βρίσκεις το περίεργο Γιάννη;
700χλμ σε 48 ώρες = 4:07χλμ/λεπτό, φυσικότατο γι αυτές τις αποστάσεις.
Γιώργο φαντάζομαι εννοείς 4΄:07΄΄/χλμ.
--------------------------------------------------------
Pain is temporary. Quitting lasts forever.
Λανς Άρμστρονγκ
|
|
|
|
Diamantis
Lost Poet of Forum
Greece
1847 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 15:14:58
|
| Οι Tarahumara προφανώς και δεν έχουν ακούσει για τον Κρίκο!... |
|
|
|
gargadua
Master Forum-Runner
Afghanistan
7473 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 15:47:58
|
Και 90 χλμ στην ουσία ξυπόλητος...............είναι άθλος όπως και να το κάνουμε!!!!! και 1ος να μην βγεί δεν πειράζει.
"Το αργά διορθώνεται, το γρήγορα ΟΧΙ!!!!" |
|
|
|
Dejan
Master Forum-Runner
Greece
3884 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 15:57:37
|
quote:
Originally posted by Diamantis
Οι Tarahumara προφανώς και δεν έχουν ακούσει για τον Κρίκο!...
Διαμαντή... έχω βάσιμες πληροφορίες ότι ο Κρίκος είναι Tarahumara....
______________________
“Ethiopians and Kenyans are running 160 miles a week, more than you will ever run, because it’s their only way out, and those who survive that are going to be really hard to beat unless you do everything perfectly,” Salazar told Ritzenhein. “If they have better biomechanics, too, you are in trouble.” |
|
|
|
Leonardo
Elite Forum-Runner
2254 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 16:05:03
|
Re παιδια αυτος ο Κρικος υπαρχει?
________________________________________________________________________
"...ο πόνος ειναι παροδικός, η εγκατάλειψη ειναι για πάντα"
|
|
|
|
GLOU GLOU
Master Forum-Runner
France
2585 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 16:15:33
|
| Ωραίο θέμα, να συμφωνήσω όμως με τον Γιάννη: 700 χιλ. σε 48 ώρες? Ευτυχώς δεν έχουν ακούσει ούτε για τον Κρίκο αλλά και για το Σπαρταθλον!!!! |
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 16:34:25
|
quote:
Originally posted by gargadua
Και 90 χλμ στην ουσία ξυπόλητος...............είναι άθλος όπως και να το κάνουμε!!!!! και 1ος να μην βγεί δεν πειράζει.
"Το αργά διορθώνεται, το γρήγορα ΟΧΙ!!!!"
+1000 Ας μην ξεχνάμε και σε τι επιφάνειες τρέχουν...ξυπόλητοι(!?!?) Κάθε φορά που βλέπω τον τύπο με το κόκκινο φορούμενο να τρέχει "χαρωπά" πάνω σε αυτό το χαλίκι - και να κάνει και άλμα πάνω από τους θάμνους χωρίς να υπολογίζει πάνω σε τι θα προσγειωθεί - πονάω πολλάκις! Οκ, για τα χοντρά-χοντρά έχουν τα σανταλάκια τους (huaraches).
Για να μοιραστώ μια εμπειρία: πάνω σε μια "τρέλα" της στιγμής έκανα δύο διαδρομές σε χώμα...με γυμνό πέλμα...πέστο λίγο μαζοχισμός, λίγο πειραματισμός, λίγο από όλα ("αφού αυτοί...γιατί όχι και εγώ"!). Η μια διαδρομή ήταν ο χωματόδρομος που συνεχίζει την κλασσική ασφάλτινη διαδρομή του Υμητού (από εκεί που παρκάρουν συνήθως τα αυτοκίνητα και κινήσαι προς τα αριστερά...προς Αγ. Παρασκευή). Αυτός ο χωματόδρομος βγάζει προς το Μοναστήρι του Αγ. Ιωάννη, Αγ. Παρασκευής. Πήγαινε-έλα στα 2.2Κ με ρυθμό που είχα στην άσφαλτο...μιλάμε βασικά για δρόμο "σπαστήρι". Φυτεμένες πέτρες να εξέχουν απειλητικές και πολύ (μα πάρα πολύ) χυμένο χαλίκι με κάμποσες γωνίες. Παρόλο τα πολλά "άουτς" στην αρχή...γιατί μετά το πόδι αναισθητοποιήθηκε, είναι γεγονός ότι το δέρμα δε σχίστηκε, δεν πληγιάστηκε, και δε σκόνταψα σε καμία πέτρα. Όταν σε ανάλογο χωματόδρομο έτρεχα ενυπόδητος, δεν υπήρχε κοτρόνα που να μην πατούσα ή να σκόνταφτα πάνω. Ο λόγος; Δε φοβούμουν και πατούσα όπου έβρισκα. Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο, απαιτείται απίστευτη εμπειρία ανυπόδητου τρεξίματος για να τρέχει κανείς με γυμνό πέλμα και άνετα σε τέτοιες επιφάνειες. Η δεύτερα "τρέλα" ήταν η ανάβαση με γυμνό πέλμα του μονοπατιού "10" στον Υμητό (Καισαριανή-κεραίες). Είχα όμως τα Vibram κρεμασμένα στη ζώνη ενυδάτωσης για κάθε ενδεχόμενο. Στο τελευταίο του κομάτι το μονοπάτι αποτελείται βασικά μόνο από "άγριας επιφάνειας" λιθάρια. Οκ, κάποια στιγμή που άρχισα να ζηλεύω τα κατσίκια του χωριού μου με τις οπλές τους, αναγκάστηκα να φορέσω το πατούμενο, καθώς και στην κατηφόρα που το είχα βάλει από την πρώτη στιγμή...οι "ηρωισμοί" δεν έχουν νόημα...! Είπαμε, το παπούτσι μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο που σε "πάει" οπουδήποτε αρκεί...να έχει σόλα λίγων χιλιοστών (για το τελευταίο αστειεύομαι ) Εκτός και αν πρόκειται για τους Tarahumara ή για αυτόν τον τύπο στο σύνδεσμο (ο "Barefoot Ted") που θα καταβρόχθιζαν το μονοπάτι "10" με γυμνό πέλμα...έτσι για να κάνουν μασάζ στο ποδαράκι τους!
http://www.youtube.com/watch?v=UVsAgPAAqfM |
|
|
|
giorgosdelta
Master Forum-Runner
Greece
4808 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 17:43:37
|
Λάμπρο ναι εννοώ 4λεπτά και 7δεύτερα.
Τι έχει ο χρόνος ρε παιδιά. 01:27:00 Ημιμαραθώνιος, 02:54:00 Μαραθώνιος. Οι Ταραχουμάρα έχουν βγάλει σε αυτό το τέμπο 700χλμ συνεχόμενα, αφού πίνουν εκείνη τη καλαμποκίσια μπύρα. Κι ας μη ξεχνάμε τις κλίσεις τα βουνά, τις πέτρες, τη ζέστη. Η αλήθεια είναι ότι έχει και κάποια κενά το πρώτο βίντεο. Το ντοκυμαντέρ, ο ηθοποιός χμ.
Το βίντεο που ανάρτησε ο Γιάννης είναι αληθινό. Αλλά οι κοπέλες στο 7:30 λεπτό δεν πίνουν καλαμπόκι, νερό πίνουν.
Μανώλη ο ξυπόλιτος Τεντ κάνει σαν να τον κυνηγάει σμήνος δολοφόνων μελισσών. Γιατί δε βουτάει στο ρυάκι; |
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 17:52:59
|
Βασικά το εξωπραγματικό δεν είναι οι επιδόσεις τους όσο αφορά τους χρόνους κλπ, αλλά το γεγονός ότι όλη η φυλή (γέροι-νέοι-γυναίκες-άντρες) καταβροχθίζει τις υπερ-αποστάσεις για...πρωϊνό! Και χωρίς ουσιαστικούς τραυματισμούς (!)...και χωρίς να υποστηρίζονται από μια στρατιά ειδικούς γιατρούς (!!) και δε νομίζω να τους προβληματίζουν ιδιαίτερα τα θέματα της πελματιαίας απονευρωσίτιδας, και οι περιοστίτιδες και τα πονεμένα γόνατα και οι λαγοκνημιαίες και...και...και (!!!). Θα μου πείτε και που το ξέρω εγώ; Μα αν αυτοί οι τύποι πάθαιναν τα μισά που παθαίνουμε εμείς όταν προσπαθούμε να κάνουμε 100Κ την βδομάδα, τότε στις αποστάσεις που κάνουν θα βγαίνανε «εκτός» λειτουργίας από τα εφηβικά τους χρόνια!
Και δεν πρέπει (που να πάρει) να είναι μόνο το θέμα της «δρομικής προσαρμογής». Αυτοί μάλιστα δεν κάνουν διατάσεις, ούτε καν προθέρμανση όταν κατεβαίνουν στους αγώνες τους. Αυτό που κάνουν όμως όμορφα είναι ότι τρέχουν με φυσικό βηματισμό...προσέξατε πως πατάει ο κοκκινοφορεμένος το πέλμα του πάνω στα χαλίκια...forefoot…χμμ, τυχαίο; Δε νομίζω! Κάτι εμείς δεν κάνουμε σωστά...με τα σύγχρονα υποδήματά μας... |
|
|
|
xipolitakos
Master Forum-Runner
Greece
3754 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 18:10:29
|
Προτιμώ να είμαι barefoot “on the safe side” και να τερματίζω «προς το παρόν» κάποια λεπτά αργότερα, παρά με παπούτσι και να κινδυνεύουν αν ξεχαστώ, τα γόνατα και η μέση... Άσε που μπορεί να χάσεις πιο εύκολα την ισορροπία και να πάθεις οτιδήποτε άλλο.
Η ταχύτητα και τα world Records  θα έρθoυν και αυτά με τον χρόνο!
Εξάλλου αφού δεν ανήκουμε στους Elite ποιος ο λόγος του κίνδυνου, για το κέρδος μερικών δευτερολέπτων ή και λεπτών;
Σχετικά με τους Elite δεν τρέχει πια κανείς ξυπόλητος. Ο τελευταίος ήταν ο Bikila ο οποίος βγήκε πρώτος στη Ρώμη (1960: Bikila won in a record time of 2:15:16.2). Τώρα ίσως ακουστούν σχόλια ότι φόρεσε και παπούτσι και έκανε και καλύτερο χρόνο (1964: He finished the marathon in a new world record time of 2:12:11:2; 4 minutes, 8 seconds in front of the silver medalist Basil Heatley of Great Britain). Εγώ όμως ξέρω ότι το 1968 -με παπούτσι πάλι- εγκατέλειψε (1968: This time however Bikila had to leave the race after approximately 17 km, due to an injury in his right knee).
Αν λοιπόν υπήρχαν Professional Elite Barefoot Athletes που έτρεχαν σε αγώνες, κανείς δεν γνωρίζει ποιος θα ήταν πιο γρήγορος.... Ένας παπουτσωμένος ή ένας ξυπόλητος;
|
Edited by - xipolitakos on 03/06/2011 18:52:26 |
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 03/06/2011 : 18:52:32
|
quote:
Originally posted by giorgosdelta
Πολύ ωραίο άρθρο leonardo, άκρως διαφωτιστικό και κατατοπιστικό.
Το βίντεο που μόλις είδα ρίχνει ακόμη περισσότερο φως.
Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για μαραθώνιο, το μονο πλάσμα μαζί με τα άλογα που έχουν τη δυνατότητα να ιδρώνουν και να δροσίζεται το σώμα. Ο άνθρωπος κυνηγός μπόρεσε με αυτό τον τρόπο, με μαραθώνιο+ τρέξιμο να εξασφαλίσει την τροφή του. Το θήραμα έμενε πάντα από θερμοπληξία.
Όντως η συνήθεια του να φοράμε αυτά τα διαστημικά παπούτσια είναι άκρως ζημιογόνα, αλλά πως θα γίνει,βρείτε ένα τρόπο. Αν αρχίσω και κυκλοφορώ ξυπόλητος τρέχοντας στη βροχή και ενίοτε ανάποδα το τρελάδικο με περιμένει. Οι μέλλοντες συγκάτοικοι χαμογελούν και περιμένουν.Κάθε φορά που αλλάζω παπούτσια πρέπει να περάσει μέχρι και 1 μήνας για να προσαρμόσω το τρέξιμό μου.
#1 Παρόλο που και τα άλογα ιδρώνουν δεν το κάνουν τόσο αποτελεσματικά όσο ο άνθρωπος. Και αυτός είναι ο λόγος που συνήθως στους αγώνες που γίνονται στην Αριζόνα των Ηνωμένων Πολιτειών, σε αποστάσεις των 50 μιλίων, συνήθως νικητής είναι ένας δρομέας και όχι κάποιο άλογο: το άλογο μετά από κάποια απόσταση πρέπει να επιβραδύνει για να «ψυχθεί»...ενώ οι δρομείς συνεχίζουν all time long…
http://www.dcourier.com/Main.asp?SectionID=2&SubSectionID=2&ArticleID=59636
Όσο αφορά για πολλά άλλα συμπαθεί τετράποδα-θηλαστικά, αυτά και αν «σκάνε» στα πρώτα χιλιόμετρα...
#2 Τρέχοντας στη βροχή ξυπόλητος έχεις μια φοβερή αίσθηση δροσιάς και ελευθερίας (δεν αγχώνεσαι μη τυχόν και μουλιάσουν τα παπούτσια σου!) με τον κίνδυνο όμως να «ξεπετσιαστείς» πιο εύκολα στο πέλμα, αφού το δέρμα μαλακώνει...οπότε θέλει την προσοχή του.
Για το τρελάδικο που λες...ένας από τους μέλλοντες συγκατοίκους σου θα είμαι εγώ...θα με έχουν «μαζέψει» πολύ πιο πριν...άσε που έκανα και κάποια μέτρα ανάποδα, μετά από αυτό που είχε αναρτήσει ο KostasPVol...βρε συ Κώστα Βολιότη τι μας έκανες...οπότε η εισαγωγή στο τρελάδικο θα γίνει με συνοπτικές διαδικασίες!
#3 Με λεπτόσολο παπούτσι (ή και "μηδενόσολο" ) και forefoot πάτημα απαλάχθηκα τελείως από αυτήν την προσαρμογή...στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να προσαρμόζεται το τρέξιμό μου στο παπούτσι και να μην προσαρμόζεται το παπούτσι στις ανάγκες του σώματός μου. Στην περίπτωση του "μηδενόσολο" πατούμενου, αυτή τη δουλειά της προσαρμογής την κάνει το πέλμα... |
|
|
|
Θέμα |
|
|
|
Tarahumara
