| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
tazi
Senior Forum-Runner
726 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 07/06/2014 : 15:43:43
|
| Καλο αγωνα σε ολους σας! Καντε το βουνο κατηφορο! |
 |
|
|
georgebak
Forum-Runner
Greece
181 Δημοσιεύσεις |
|
|
panagiotis1978
Senior Forum-Runner
Greece
947 Δημοσιεύσεις |
|
|
Lewvwtas
Advanced Forum-Runner
Greece
402 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 08/06/2014 : 04:33:59
|
Καλημερες, παμε δυνατα για ορειβατικη διασχιση ζηρειας!Καλο αγωνα σε ολους μας, με προσοχη!!!
Τω βίω μάχου...
|
Edited by - Lewvwtas on 08/06/2014 04:35:14 |
|
|
|
geopa
Elite Forum-Runner
Greece
2107 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 09/06/2014 : 10:38:43
|
Με λένε Γιώργο και είμαι καλά!!! Καλά επίσης είναι και oι criscros, trexantiris (δεν υπάρχει αυτός ο χρόνος) & anastasios.
καιρικές συνθήκες ιδάνικες, αν και όσοι τερμάτισαν μετά τις 6.30 ώρες κάνανε λασπό μπανάκια, η ζεστή φασολάδα με το ψωμάκι ήταν όλα τα λεφτά όπως και τα κορίτσια του χωριού όπου υπό βροχή δεν πτοήθηκαν και έδωσαν ένα ωραίο χορευτικό show. Να 'μαστε καλά και του χρόνου να πάμε. |
|
|
|
chriscross
Advanced Forum-Runner
277 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 09/06/2014 : 11:03:17
|
| Αποτελεσματα του αγωνα στη σελιδα της CHRONOSYSTEMS |
|
|
|
echetlos
Master Forum-Runner
9191 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 09/06/2014 : 11:05:56
|
Συγχαρητήρια παίδες!!!!
"My sport is your sport's punishment" |
|
|
|
Etien
Master Forum-Runner
5171 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 09/06/2014 : 11:29:17
|
Μπράβο σας!!! Πολλά πολλά συγχαρητήρια!!
Ευχαριστώ. |
|
|
|
ANASTASIOS
Master Forum-Runner
Greece
6135 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 10/06/2014 : 10:14:59
|
Είμαστε ζωντανοί....
Πολύ δύσκολος αγώνας.Ισως ο πιό δύσκολος-δύσβατος στην Ελλάδα.Ολο ανηφόρα-κατηφόρα πάνω σε πέτρες και μαλακό χώμα(κίνδυνος-θάνατος στην κατηφόρα).Η διοργάνωση άψογη,οι σταθμοί είχαν ότι μας χρειαζόταν ενώ και η σήμανση ήταν τέλεια.Συγχαρητήρια σε όλους.Καλή αποκατάσταση τώρα.
Υ.γ.Ηταν ιδιαίτερη χαρά που πήγα στην γκούρα παρέα με τον Διονύση που συνεχίζει να σπάει όλα τα κοντέρ,αλλά και που είδα και συντρέξαμε με φίλους απο εδώ μέσα,Τον αέρα-Μανώλη(καλά τί χρόνος είναι αυτός?????)τον Γιώργο,τον Παναγιώτη.
Αν δεν έχεις ότι αγαπάς,αγάπα ότι έχεις.
|
|
|
|
sigi
Senior Forum-Runner
925 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 10/06/2014 : 10:31:13
|
Μπράβο σε όλα τα παιδιά που έτρεξαν!!!
Καλή ξεκούραση |
|
|
|
KostasVer
Senior Forum-Runner
Greece
549 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 10/06/2014 : 12:25:03
|
| Πολυ ωραιος και δυσκολος αγωνας.Το τοπιο στην κορυφη ομως σε αποζημιωνει με το παραπανω.Στην δευτερη αναβαση τα ειχα παιξει και ελεγα που στο διαολο ανεβαινω αντι να κανω το μπανακι μου σε καμια παραλια!!Πατησαμε και χιονι στο τελος!!Δυστυχως χασαμε ενα νυχι αλλα χαλαλι!Καλη αποκατασταση σε ολους! |
|
|
|
spy
Master Forum-Runner
Greece
2817 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 10/06/2014 : 12:35:30
|
| ...συγχαρητηρια Τασο και Μανωλη, αλλα και σε ολους τους συμμετεχοντες στο δυσκολο αυτο αγωνα! Τον Διονυση (Παστρα) τον ειχα γνωρισει περσι στον ημι στις Καρυες και τον ειχα ξανασυναντησει στα Βρεττακεια, στις Κροκεες μετα απο δυο μηνες!Ειμαι βεβαιος οτι δεν με θυμαται ...αλλα για μενα, τοσο αυτος, οσο κι ο Etien (που δεν τον γνωριζω καν)...αποτελουν αθλητες- προτυπα, αφου χαρη στη δυναμη της θελησης και την ανιδιοτελεια τους... επιτυγχανουν προσωπικες υπερβασεις σε καθε αγωνα που συμμετεχουν! |
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 10/06/2014 : 13:59:29
|
Πρόλογος:
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους εθελοντές, τη Μίνα και την ομάδα της για το στήσιμο αυτού του αγώνα! Όσο αφορά μάλιστα τους εθελοντές, σε κάποιους σταθμούς (όπως π.χ. στο διάσελο που τρως και το κρύο της αρκούδας για τόσες ώρες), απαιτείται περίσσεια υπομονής!
…έχω τρέξει πάνω κάτω κάμποσες φορές τα σκαλάκια Πάρνηθας και το φαράγγι της Χούνης, έχω συμμετάσχει στο Alpamayo της Πάρνηθας, είχα ακούσει-διαβάσει-συζητήσει για τις δυσκολίες της Ζήρειας, αλλά αν δεν το ζήσεις…ε, δεν μπορείς να καταλάβεις πραγματικά για το τι πράγμα εννοούν οι άλλοι όταν αναφέρονται «στο δυσκολότερο trail 30άρι της Ελλάδας»! Μετά από αυτό, το Μονοπάτι Παρνασσού αποτελεί έναν ευχάριστο περίπατο στο πάρκο ενώ και το Alpamayo ακόμα φαντάζει απλά ως μια διαδρομή προθέρμανσης για να πας στα δυσκολότερα και πιο «τεχνικά» εδάφη που τσακίζουν πόδια και ηθικό.
Ο αγώνας:
Τα Ορεκτικά:
Άφιξη στην πλατεία με το πούλμαν της οργάνωσης και κόσμος μαζεμένος πολύς να δίνει ένα ιδιαίτερο χρώμα στο μέρος. Μουσική, πειράγματα, τέλειος καιρός και βουρ για τις τελικές ετοιμασίες πριν ξεκινήσει η προθέρμανση.
Μια σύντομη τεχνική ενημέρωση, αντίστροφη μέτρηση και…ΦΥΓΑΜΕ! Όντας ο πρώτος μου ορεινός αγώνας μετά από έναν ολόκληρο χρόνο και χωρίς να έχω εμπειρία της διαδρομής ξεκίνησα νωχελικά φροντίζοντας να μην ανεβάσω αναπνοές, καίγοντας και τα πόδια μου από τόσο νωρίς. Απότομη ανηφορική άσφαλτος, βγαίνουμε από το χωριό (ακόμα γελάμε και πειραζόμαστε μεταξύ μας…το χαμόγελο θα μας κοπεί γρήγορα μετά), ακολουθεί ομαλός χωματόδρομος με ήπια ανηφορική κλίση και μετά χωνόμαστε στο μονοπάτι που θα μας βγάλει στον πρώτο σταθμό. Η μεγάλη κλίση σε συνάρτηση με το σαθρό έδαφος και τα δύσκολα πατήματα σου «κλείνουν το μάτι» για το τι θα μας περίμενε στην επιστροφή που θα ήμασταν και κουρασμένοι! Προσπαθούσα να χαρτογραφήσω το έδαφος για να λάβω τα μέτρα μου στην επιστροφή. Λίγο νερό στο 3.5Κ (πρώτος σταθμός), μια ανάσα και συνεχίζουμε σε απαιτητικό χωματόδρομο που σύντομα μας οδηγεί στο μονοπάτι που θα μας βγάζει στο διάσελο (2ος σταθμός). Η ανηφόρα δύσκολη, συνεχόμενη, που ήθελε προσοχή στα πατήματα για να μη φεύγει το πόδι πίσω. Το τοπίο σύντομα γίνεται αλπικό και αυτό που βλέπουν τα μάτια σε αποζημιώνει για την κούραση εκείνης της στιγμής!
Το Κύριο Πιάτο:
Άφιξη στο 2ο σταθμό που ήταν πραγματικά πλήρης και εκεί την «άραξα» αγνοώντας το πέρασμα του χρόνου γιατί ήθελα να φάω…και ΕΦΑΓΑ! Νερό + ένα ακόμα salt stick και συνεχίζουμε για την κορυφή! Η δύσκολη-τεχνική ανάβαση συνεχίζεται, το τοπίο να κόβει την ανάσα (καλά, η ανάσα «κοβόταν» και λόγω της ανηφόρας…ααχαχαχαχαχα) και πατάμε πόδι στην κορυφή. Σε αυτό το σημείο να πω ότι οι καιρικές συνθήκες ήταν «κατά παραγγελία»! Ευχάριστη δροσιά στην Γκούρα, κρύο στην κορυφή αλλά ανεκτό (όσο τουλάχιστον ήσουν ζεστός) και με μέτριας έντασης αέρα. Επίσης λόγω της συννεφιάς ο ήλιος δεν έκαιγε στα πιο πολλά σημεία της διαδρομής ενώ απουσία και ομίχλης η θέα ήταν πολύ καλή!
Ακουμπάω το τσιμεντένιο κολονάκι του γεωγραφικού στίγματος και ξεκινάει μια γρήγορη αλλά δύσκολη κατάβαση. Μαζί με έναν γνωστό μου κατηφοράκια του οποίου τα πατήματα εμπιστεύομαι απόλυτα, ο ρυθμός παρέμενε για τα δικά μου δεδομένα…καταιγιστικός! 110% συγκεντρωμένος, να σκανάρω συνεχώς το έδαφος μπροστά μου, να ακολουθώ σε απόσταση αναπνοής τα πατήματα του μπροστινού μου, τα πόδια να χαϊδεύουν τις πέτρες με τη γνώση όμως ότι ένα στραβοπάτημα με αυτόν το ρυθμό θα οδηγούσε σε μια αναπόφευκτη και πολύ…επώδυνη πτώση! Σημείωση ότι σε αυτά τα μέρη δεν υπάρχει μονοπάτι αλλά ακολουθείς την άριστη σηματοδοσία (κατάλληλη ακόμα και για «τυφλούς»!) προσαρμόζοντας και τα πατήματά σου στις ιδιαίτερες απαιτήσεις του εδάφους. Χωρίς να το πολυκαταλάβω φτάνουμε στον 3ο σταθμό. Μια ανάσα, τσιμπολόγημα, ηλεκτρολύτες και πάμε ξανά! Συνεχίζω ξοπίσω από τον κατηφοράκια, νομίζοντας ότι το δύσκολο κομμάτι της κατάβασης είχε τελειώσει (εδώ ΓΕΛΑΜΕ!!!) και ξαφνικά θυμήθηκα ότι υπάρχει ένα δύσκολο κομμάτι πριν τη Φλαμπουρίτσα που έχει περίεργο…όνομα.
Πριν ολοκληρώσω τη σκέψη ξεκινάει το πανηγύρι…σε μια ελεύθερη κατάβαση (ανύπαρκτο μονοπάτι), που ειλικρινά δυσκολεύομαι να την περιγράψω… Όσοι έχετε τρέξει το Alpamayo της Πάρνηθας, θυμάστε το τελευταίο κομμάτι που αποκαλείται «ο βραχόκηπος»; Με όλων των ειδών τις πέτρες, κάθε μεγέθους, σχήματος, φυτευτές ή κινητές, όπου κάθε πάτημα ήταν και «στραμπούληγμα» και όπως ήσουν κουρασμένος σιχτίριζες; Προσθέστε σε αυτό και μια κατηφορική μέση κλίση 33%, free style κατάβαση απουσίας μονοπατιού, μακρόστενες πέτρες με ακμές που κόβανε σαν μαχαίρια, μυτερά κλαδιά και αγκαθωτοί θάμνοι, απότομες αλλαγές πορείες και μια παρέα «τρελαμένων» κατηφοράκηδων που έτρεχαν σαν να μην υπάρχει αύριο και έχετε αυτό το πράγμα που λέγεται «Πουλιού Όχθος»!!! Got it? Αισθανόμουνα τους παλμούς να πιάνουν ταβάνι όχι από την προσπάθεια αλλά από την αδρεναλίνη… 150% συγκεντρωμένος με όλες τις αισθήσεις στην τσίτα και εκείνες τις στιγμές ο εγκέφαλος πρέπει να «γείωνε» αρκετές πληροφορίες για να αποφευχθεί υπερφόρτωση! Και σε αυτό το σημείο έκανα και το μεγαλύτερο στρατηγικό λάθος που μου πήγε ουσιαστικά όλο τον αγώνα χρονικά πίσω: στην προσπάθεια αυτή να ακολουθώ τους κατηφοράκηδες και άπειρος ακόμα σε τέτοια εδάφη κυριολεκτικά ΚΑΗΚΑ. Αγνόησα το γεγονός ότι ο έμπειρος ορεσίβιος που ακολουθούσα έχει λιώσει στα σκαλάκια Πάρνηθας και έχει πάρει τις προσαρμογές του. Στο τέλος της κατάβασης σε κάθε πάτημα αισθανόμουνα τα τετρακέφαλα, τα δικέφαλα και τους γλουτιαίους να καίνε.
Δε θυμάμαι πόσα λεπτά περάσανε για να διασχίσουμε την «Πουλιού Όχθος» αλλά η μεγάλη μας ανταμοιβή άκουγε στο όνομα «Φλαμπουρίτσα»!!! Άρχισα να χαμογελάω επειδή ήμουνα ακόμα «σώος και αβλαβής» και χαλάρωσα στο μαγευτικό τοπίο – που είναι και το πιο τρεξιματικό σε όλον τον αγώνα. Δε διαρκεί πολύ – μη χαίρεστε – αλλά σου δίνει μια ανάσα. Εδώ συνέχισα να κάνω λάθος στη διαχείριση δυνάμεων: διατήρησα έναν πολύ υψηλό ρυθμό, υπερδρασκέλισα κάποιους δρομείς που με είχαν περάσει στην κατάβαση, με αποτέλεσμα να μη δώσω την ευκαιρία στα ποδάρια να ανακάμψουν. Είχα διαβάσει ότι μετά τη Φλαμπουρίτσα υπάρχει δύσκολη ανάβαση μέχρι και τον επόμενο σταθμό (καταφύγιο)…αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει για το πόσο δύσκολη ήταν αυτή. Ε, το έμαθα «the hard way»! Τον ατελείωτο είχε η ανηφόρα μέχρι το καταφύγιο (και ακόμα δεν είχα δει τίποτα). Στον 4ο σταθμό έγινε μια καλή στάση. Εεεεεεέφαγα, ηηηηηήπια (+ δύο ποτηράκια κόκα-κόλας που ήταν βάλσαμο για το σώμα) και ήταν τόσο πλήρης ο σταθμός που στον επόμενο αγώνα μπορεί να δίνουν επιπλέον παγωμένη μπύρα, πίτσα πεπερόνε και κοντοσούβλι! Σε αυτήν τη στάση έκανα και την κίνηση «ματ»: έλυσα και έσφιξα τα κορδόνια με όση δύναμη είχαν τα χέρια μου, οπότε το πόδι έπαψε να γλιστράει μπροστά στο παπούτσι κάτι που με έσωσε στις επόμενες καταβάσεις και δεν έχασα ούτε ένα νύχι.
Έλεγα για την ανηφόρα μέχρι το καταφύγιο ε; Το σωστό πανηγύρι είναι όμως μετά. Μιλάμε για το απόλυτο κάψιμο! Όχι μόνο μυικά…αλλά εκεί καίγονται και εγκεφαλικά κύτταρα μαζί! Έπαψα να κοιτάω προς τα πάνω γιατί κάθε φορά που το έκανα μέχρι εκεί που έφτανε το βλέμμα η ανηφόρα ήταν ίδια και…χειρότερη! Οπότε κοιτούσα συνέχεια κάτω, στα βελάκια πάνω στο γρασίδι (είπαμε, σηματοδοσία άριστη!) και κάποιες στιγμές σκεφτόμουνα ότι πρέπει με κάτι να μας ψεκάζουν…δεν εξηγείται αλλιώς ότι το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας ξανά και ξανά και λίγο μετά τον τερματισμό τέτοιων αγώνων έχουμε και χαμόγελο μέχρι τα αυτιά! Άφιξη εκ νέου στο διάσελο (6ος σταθμός που ήταν ο δεύτερος στην αρχή). Περιττό να πω ότι τον περίμενα όπως ένας καμηλιέρης στην έρημο περιμένει την όαση! Φαγητό, ηλεκτρολύτες, νερό, λίγο νερό στο παγούρι, μπούκωμα στο φαγητό κανονικότατο και στην ευχή των εθελοντών «άντε, 7 ακόμα χιλιομετράκια κατηφόρας και τερματίσατε», πόνεσε όλο το σώμα μου! Ήμουνα μυϊκά στα πόδια πολυυυυύ κουρασμένος, την ανηφόρα την είχα βγάλει σε ρυθμό «Λ» (Λιτανείας), παρόλο που είμαι κατεξοχήν ανηφοράκιας, η «μαγκιά» μου είχε γλιστρήσει κάτω από το χαλάκι στην τελευταία ανάβαση και είχα μπροστά μου μια τρελή-τρελή κατάβαση, κατά πως θυμόμουν το ίδιο έδαφος στην ανάβαση. Και ξεκινάει η απόλυτη ταλαιπώρΓΙΑ…
Το Επιδόρπιο:
Τρελές «μικροσάρες» (αυτές με το χαλίκι τις ερωτεύτηκα γιατί εκεί τουλάχιστον μπορούσες να ελέγξεις την ταχύτητά σου), απίστευτες κλίσεις, ανύπαρκτα πατήματα σε πολλά σημεία με ούτε ένα χωμάτινο υψωματάκι, μια σταθερή πέτρα για να κοντράρεις το σώμα, ένα θάμνο…κάτι ρε παιδάκι μου. Αυτές οι χωμάτινες «ευθυτενής» σάρες ήταν μεγάλη πρόκληση. Ούτε καμιά φορά τις μεγάλες κοτρόνες δεν εμπιστευόμουνα (τις υποτίθεται «φυτευτές»), πάτησα σε μια και τσούλησα μαζί της για κανά μέτρο μέχρι που ευτυχώς κατάφερα να στρίψω ενώ η κοτρώνα συνέχισε την πορεία της πέφτοντας στα γκρεμοτσακίδια! Κατηφόριζα και μουρμούριζα (καμιά φορά και πιο φωναχτά): «δεν υπάρχει αυτό!...άντε πάλι σάρα!...τί είναι πάλι τούτο…αϊ μανούλα μου…ωχ θα πέσω…πέφτω τώρα…ΟΧΙ, τελικά δεν έπεσα, τα κατάφερα», χαλίκια και πέτρες να με ακολουθούν, ενώ τα πόδια να στέλνουν μηνύματα ότι είναι έτοιμα για κράμπα! Αλλά αυτές τις σάρες ειλικρινά ούτε περπατώντας δεν τις κατέβαινες (εκτός και αν κουτρουβάλαγες σέρνοντας το κωλί σου στο χώμα). Και εκεί εξαργύρωσα την κάποια εμπειρία που είχα αποκομίσει από τεχνικά εδάφη όπως τα σκαλάκια Πάρνηθας: με κάποιο τρόπο τα έβρισκα στο τέλος τα πατήματα, πολλά μικρά γρήγορα και κοφτά βηματάκια, κάνοντας σλάλομ (σαν σκιέρ) πάνω στο χώμα…διάφορα τέτοια κόλπα επιβίωσης! Και μπαίνω στον έντονα κατηφορικά, δύσκολο «πετρο-χωματόδρομο» που σε βγάζει στον 7ο και τελευταίο σταθμό (ήταν ο 1ος του αγώνα). Επιθετικό πάτημα στα μετατάρσια για απόσβεση, ο ρυθμός να αυξάνεται συνεχώς, αγνοώντας όμως το γεγονός ότι τα πόδια μου κάποια στιγμή θα με πρόδιδαν…και αυτή η στιγμή ήρθε: κακό πάτημα σε ένα λακάκι, άμεση απώλεια ισορροπίας (σε χρόνο dt) και απογειώθηκα μπροστά με τα χέρια να ανακόπτουν την πρώτη φόρα (τα γάντια για μια ακόμα φορά με βγάλανε ασπροπρόσωπο!) και ευτυχώς ενστικτωδώς αμέσως μετά να μαζεύω τα χέρια και να κάνω 2 βαρελάκια πάνω στο έδαφος όπου μου σταμάτησαν τη φόρα ομαλά. Σηκώθηκα όρθιος με μόνο μικροαμυχές στα γόνατα και ώμους, πατάω και ένα βρίσιμο να με «ακούσει» το βουνό και φτάνω στον τελευταίο σταθμό. 2 ποτηράκια νερό και συνεχίζω ακάθεκτος. Το τελευταία κομμάτι δεν είναι καθόλου εύκολο! Και αυτό με τις χωμάτινες Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ε-Σ σάρες του και τα περίεργα πατήματα. Είσαι που είσαι κουρασμένος, οπότε δε χαλαρώνουμε λέμε! Στο μόνο σημείο που πραγματικά ηρέμησα ήταν όταν το μονοπάτι τελείωσε και μπήκα στον ήπιο χωματόδρομο που μετά από κανά χιλιόμετρο θα με έβγαζε στην Γκούρα. Εθνική λεωφόρος μου φάνηκε, πεεεεέρφεκτ! Ο τερματισμός λυτρωτικός, χαμογελαστός (είπαμε…μας ψεκάζουν), ένα μετάλλιο που κερδήθηκε με ιδρώτα και…αίμα και με τις δυνατότερες εμπειρίες χαραγμένες πάνω του. Γιατί όπως γράφει και το ίδιο: «sky is the limit»!!!
Επίλογος:
Εάν όσο αφορά την τεχνικότητα του εδάφους και το δείκτη ανάβασης/κατάβασης, τα υπόλοιπα trails θέλετε να σας φαίνονται «πεπατημένα», τρέξτε μια Ζήρεια και θα…στανιάρεται!
Συμβουλή: όπως μου λέγανε και οι πεπειραμένοι βουνίσιοι…στο βουνό να τρώτε και να πίνετε, μην ξεχνιέστε!!! Μπορεί να ήμουν με τα πόδια κομμάτια στο τέλος, όμως δεν είχα «αδιάσει» ενεργειακά, διατηρούσα πλήρη συγκέντρωση και ακόμα και στα τελικά δύσκολα σημεία τα πόδια είχαν ακόμα κάτι να δώσουν…και αυτό επειδή έτρωγα το μέγιστο που μπορούσε να διαχειριστεί το πεπτικό μου. Κοιτούσα μάλιστα συνεχώς το ρολόι, όχι για να δω το ρυθμό, αλλά για να δω πόση ώρα είχε περάσει από την προηγούμενη τροφοδοσία.
Άψογος αγώνας, άψογες και οι παροχές (σακουλίτσα με goodies), πούλμαν, οργάνωση, διασώστες σε καίρια-δύσκολα σημεία του μονοπατιού, τροφοδοσία άφθονη, φαγητό μετά, χαλάρωση στην πλατεία.
Μπράβο και σε όλα τα κορίτσια που δώσανε σώου μετά, αν και έχοντας τρέξει στο 10άρι και με τον Dj να τις έχεις «ξεχάσει» τελείως! (και μέσα στη βροχή!). Και σε αυτούς που χορέψανε παραδοσιακούς μετά! Και σε όλους αυτούς που είχανε ετοιμάσει το φαγάκι για μας τους ταλαίπωρους (και όχι μόνο)!!!
Και πάλι εκεί, πιο καλά προετοιμασμένοι και έμπειροι.
Ένα μπράβο και σε όλους που τρέξανε, που τερματίσανε ή που δεν κατάφεραν να τερματίσουν. Ήταν πολύ συνηθισμένο να βλέπεις τερματίσαντες τίγκα στις γρατζουνιές (ή μικρο-πληγές) αλλά και με «σκονισμένο» το πίσω μέρος του σορτς, όπου καταλάβαινες ότι κάποιες σάρες τις κατέβηκαν τσουλώντας.
Και όπως είπε και ο geopa: «με λένε Μανώλη, είμαι ακόμα ζωντανός και ήμουν και εγώ εκεί!».
@Anastasios (όλων των τεραίν) και Crisscross and all: καλή αποκατάσταση τώρα!
Free your feet...free your senses! |
Edited by - trexantiris on 10/06/2014 14:16:41 |
|
|
|
dionzak
Advanced Forum-Runner
295 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 10/06/2014 : 14:00:36
|
| .. Αγαπητε SPY σε ευχαριστω παρα πολυ για τα ομορφα λογια σου...προσπαθω να σε θυμηθω στις Καρυες και στα Βρεττακεια..//εχω μια υποψια βασιμη αλλα δεν το διακυνδινευω..χα χα χα...θα σε βρω σιγουρα//..Θελω να σου πω ομως πως ο Etien περα απο τον φοβερο χαραχτηρα του...εχει ενα θεορατο ΑΝΑΣΤΗΜΑ!!..Να εισαι καλα ...θα τα πουμε!! |
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 10/06/2014 : 14:00:50
|
quote:
Originally posted by tazi
Καλο αγωνα σε ολους σας! Καντε το βουνο κατηφορο!
...Νίκο, αν θέλεις να με πιστέψεις, σε αυτόν τον αγώνα ο κατήφορος πόνεσε!
Free your feet...free your senses! |
|
|
|
Θέμα |
|
|
|
Ζηρεια sky race
