| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
sotos-marathon
Elite Forum-Runner
Greece
1737 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 22/09/2014 : 13:47:14
|
Συγχαρητηρια Μανο!!!!
Την ανοιξη αν δεν την βρεις,την φτιαχνεις!
Οδυσσεας Ελυτης |
 |
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 22/09/2014 : 19:40:43
|
Τι γεύση μπορεί να έχουν 43Κ βουνού; Τι χρώμα; Τι αρώματα; Τι συναισθηματική φόρτιση;… Η ποικιλία έχει όριο μόνο «τον ουρανό» και τα μέγιστα σε αυτό συνεισφέρουν όλοι οι εθελοντές αλλά και η κάθε ομάδα που διοργανώνει και συντονίζει έναν αγώνα…και ειδικά όταν μιλάμε για αγώνα καλού μεγέθους όπως ο Μαραθώνιος Ηρακλής!
Ένας αγώνας δύσκολος, απαιτητικός από κάθε άποψη, πολύ καλά οργανωμένος που έχει να σου δώσει απλόχερα πολλές-πολλές μοναδικές εμπειρίες και σε τοπία μοναδικής ομορφιάς! Και πιστεύω ότι θα προσελκύει όλο και περισσότερο κόσμο κάθε χρονιά που θα περνάει.
Τεχνική Ενημέρωση
Μια καλή ευκαιρία να δεις γνωστούς, να ακούσεις πολλά για τον αγώνα (χρήσιμο ειδικά για μένα που τον έτρεχα για πρώτη φορά) και η σαφέστατη κουβέντα του Λουκά Πρατήλα ήταν: «αύριο θα έχει ζέστη, φροντίστε για την ενυδάτωσή σας»! Στην ερώτησή μου αν θα χρειαστεί να έχουμε μαζί μας αντιανεμικό η απάντηση ήταν μονολεκτική… «ΟΧΙ»!
Μετά μακαρονάκια + σπιτική σούπερ πίτα/ες (τα μέρη αυτά φημίζονται για τις πίτες τους…μην το ξεχνάμε ε;) + δυνατός σιμιγδαλένιος χαλβάς. Μην ξεχάσω και την παγωμένη μπύρα. Κουβέντα με ΤάκηΤσογκ (Advendure) + ΛουκάςΧ (από τους κύριους εμπνευστές μου για το βουνό) και διακριτική αποχώρηση για να ετοιμάσω πράγματα και να την πέσω νωρίς για ύπνο. Αύριο η μέρα θα είναι μεγάλη.
Προθέρμανση-Ποια Προθέρμανση;
Συναπάντημα με criscross & brother και άλλο πολύ καλό κόσμο. Αγωνιούσα να κάνω καλή προθέρμανση, αλλά ο ΤάκηςΤσογκ συμβούλεψε (που αφορά αγώνες μεγάλης χρονικής διάρκειας): «κάθε βήμα που κάνεις πριν την εκκίνηση είναι και ένα βήμα περισσότερο για τον τερματισμό»…οπότε Μανώλη χαλάρωσε και μην σπαταλάς ενέργεια…έχουμε 500 μέτρα κατηφόρας μπροστά μας για προθέρμανση ;-) Οπότε λίγο τζογκάρισμα με criscros ήταν αρκετό…
10-9-8-7… Είμαι σίγουρος για αυτό που πάω να κάνω;
…και οι αμφιβολίες που είχα για τον αγώνα, τι πάω να κάνω ο καραμήτρος, θα τη βγάλω την απόσταση ή θα έχουμε δράματα, εξατμίστηκαν με την εκκίνηση και πλέον «αφού μπήκα στο χορό θα χορέψω τώρα» σκέφτηκα.
Νωχελικός αρχικός ρυθμός και ακολουθούσα το πλάνο επιμελώς. Στο ρελαντί οι ανηφόρες και όχι απότομες εναλλαγές ρυθμού. Συναπάντημα με mcqueen που πήγαινε άνετα και με ωραία πατήματα στο μονοπάτι. Πέρασμα από τη ξύλινη γέφυρα και συνεχίζουμε σε ένα καλοδιαγραμένο και άνετο μονοπάτι. Μέχρι στιγμής το έδαφος ήταν πολύ ομαλό, αποτελούμενο από καλοσχηματισμένο μονοπάτι, καλό χωματόδρομο αλλά και ελάχιστη άσφαλτο με ήπιες υψομετρικές διαφορές, σε σημείο που «άνομες» σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου όπως: «που είναι η δυσκολία του αγώνα που τόσοι και τόσοι μιλάνε για αυτόν, που είναι τα απότομα και τα τεχνικά εδάφη;…εδώ είναι σαν να κλέβουμε εκκλησία!» Για αυτές όμως τις σκέψεις πληρώνεις ένα βαρύ τίμημα αργότερα, όταν η Οίτη θα σε εκδικηθεί που την «πήρες στα ελαφριά»!!!
Μοναδικά τοπία, μοναδικό βουνό!
Κατάφυτες πλαγιές, απότομες κορφές, πέρασμα από τα δύο πρώτα χωριά (Καπνοχώρι/Καστανιά) με τους πρόθυμους εθελοντές (μικροί/μεγάλοι) να έχουν μεγάλη ποικιλία από πράγματα για να σε φιλέψουν! Το πλάνο τροφοδοσίας μου απλό: κυρίως τζελς, άφθονο νερό, ηλεκτρολύτες και όπου έβρισκα μπανάνα/σταφίδες (για την έκπληξη του σταφυλιού/καρπουζιού θα μιλήσω αργότερα)…
Το έδαφος αρχίζει πλέον και γίνεται πιο τεχνικό, οι ανηφόρες και τα κατεβάσματα πιο απαιτητικά. Προσπαθώ να εξοικονομώ όσες πιο πολλές δυνάμεις μπορώ. Κινητήρας να παραμένει στο ρελαντί, άφθονο φαγητό/υγρά, χαλαρά πατήματα αφήνοντας το σώμα να ακολουθεί «τη ροή του εδάφους» ομαλά και αβίαστα. Απίστευτο τραβερσάρισμα από μια σάρα με κοτρόνες: χωρίς καν να κοιτάω που πατάω, τα πέλματα «πετούσαν» πάνω από τα λιθάρια με 100% σίγουρα και αποσβεστικά πατήματα. Ήμουν ακόμα ξεκούραστος, φρεσκαδούρα και βρισκόμουν σε έναν «αλαζονικό, μαγικό κόσμο κατάκτησης του βουνού» (κούνια που με κούναγε!)…
Το μονοπάτι κάποιες φορές σε περνούσε από τόσο πυκνό δάσος που είχες την αίσθηση ότι εξωτικά και νεράιδες θα πεταχτούν από στιγμή σε στιγμή! Βγαίνουμε σε χορτολιβαδική έκταση. Θα επιστήσω την προσοχή σε κάποιον που θα τρέξει για πρώτη φορά τον αγώνα να μη παρασυρθεί από την φαινομενική ομαλότητα του εδάφους και αυτό γιατί κάτω από τα χόρτα κρύβονται ένα σωρό λακούβες/λακάκια και λοιπές χωμάτινες ανωμαλίες. Άρα το πόδι σου μπορείς να το γυρίσεις το «πιτς-φιτύλι»!
Φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό «Νεοχώρι» σε 2:30 ώρες…ούτε στα πιο τρελά όνειρά μου (όριο οι 4:30 ώρες και υπολόγιζα στην καλύτερη περίπτωση να φτάσω στις 3 ώρες). Hi5 με τα παιδιά εκεί, καλημερίζουμε τον κόσμο, ανεφοδιασμός σε νερό, λήψη τζελ/saltstic και αντιστεκόμενος στον πειρασμό των λαχταριστών πιτών (τα πολλά λιπαρά τους θα μου τσακίζανε το στομάχι), ήπια μόνο ένα ποτηράκι κόκας και φεύγουμε σβέλτα για την ψηλότερη κορφή «Πύργος». Η ανηφόρα πλέον σκληρή, με δύσκολα πατήματα και καταλαβαίνω ότι ήρθε η ώρα να αρχίσω να πληρώνω για τις άνομες σκέψεις που έκανα στην αρχή του αγώνα για «κλέψιμο εκκλησίας» και τα τοιαύτα!
Άρχισα να ανεβάζω ρυθμούς και να βγαίνει ο «ανηφοράκιας» που έχω μέσα μου… Δεν άργησα να ακουμπήσω το κολονάκι του γεωγραφικού στίγματος και αρχίζει η κατάβαση. Χμμ, ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση σε ένα ιδιαίτερα τεχνικό έδαφος με κοτρόνια και σαθρότητα εδάφους που σου κλείνανε το μάτι για ένα πάρτι στραβοπατημάτων. Τουλάχιστον στην κατάβαση τραβούσα χειρόφρενο και πήγαινα τελείως σβηστός γιατί δεν είχα καμία όρεξη ακόμα να κάψω τα πόδια – όπως την είχα πατήσει στη Ζήρεια! Έχοντας καεί από το χυλό, φυσούσα τώρα και το γιαούρτι! Κρατούσα δυνάμεις για το τέλος της διαδρομής. Διάβαζα το έδαφος πολύ μπροστά μου και συνέχιζα να αφήνω το σώμα μου να «ίπταται» χαλαρά πάνω από τις πέτρες. Ακολουθούσα τις «ισοϋψείς» καμπύλες της διαδρομής (το μονοπάτι σε αρκετά σημεία ήταν «ελεύθερης» κατάβασης, όχι σαφώς οριοθετημένο…) για να μειώνω τις ενεργειακές απώλειες και γενικά προσπαθούσα να εφαρμόσω όλες τις συμβουλές που κατά καιρούς μου δίνουνε οι «κακές παρέες» του ορεινού τρεξίματος…
Ένα ευχάριστο συναπάντημα
…το κατέβασμα του «Πύργου» ολοκληρώθηκε και κινούμαι πλέον προς μια ενδιάμεση κορυφή απολαμβάνοντας το μοναδικό τοπίο του οροπεδίου με όλες τις γύρω κορυφές να φυλάνε «σκοπιά» για τους επίδοξους εισβολείς! Είμαι ακόμα δυνατός, φρεσκαδούρα και οι αλαζονικές σκέψεις συνεχίζονται: «θα το κάνω μια μπουκιά το βουνό και ας είναι ο πρώτος μου ορεινός Μαραθώνιος!», «το’ χω χαλαρά», «Υπάτη θα σου έρθω σύντομα για μια παγωμένη μπύρα» και άλλες τέτοιες αμαρτωλές σκέψεις…ξεχνώντας όμως ότι «ΟΛΑ ΕΔΩ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ!!!»
Ανεβαίνοντας λοιπόν προς μια χαλαρή κορυφή βλέπω μπροστά μου μια κοπελιά να πηγαίνει σαν τον άνεμο. Ακόμα και στην απότομη ανηφόρα έτρεχε, ξαφνικά όμως σταματούσα και ξεκίναγε περπάτημα…και άντε πάλι από την αρχή. Έχοντας σταθερό ρυθμό από την δική μου πλευρά και εξοικονομώντας ενέργεια με πολύ γρήγορο περπάτημα όπου χρειαζόταν δεν άργησα να τη φτάσω. Με το που πλησίαζα (δε με είχε πάρει ακόμα χαμπάρι) ξανά στο τρέξιμο αυτή. «Βρε κοπέλα μου θα με κάψεις» μονολογούσα μέσα μου, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι πρέπει κάτι να την ενοχλούσε και δεν την άφηνε να απογειωθεί πραγματικά! Είχα και την απορία ποια να είναι…
…φτάνω δίπλα της και κατάλαβα ότι δεν ήταν άλλη από τη Μαρία Μάλαϊ! Γρήγορες χαιρετούρες και αρχίσαμε για κάμποση ώρα να πηγαίνουμε μαζί. Να σημειώσω ότι η αναπνοή της ίσα που ακουγόταν (ένα βήμα πριν την πάρει ο ύπνος δηλαδή) αλλά μου εξήγησε ότι είχε κράμπες. «Απέφυγε να επιταχύνεις/επιβραδύνεις απότομα» της λέω, «τραβάω λίγο μπροστά και θα με φτάσεις στην επόμενη κατηφόρα πολύ σύντομα». Αρχίζει μια περίεργη κατηφοριά και εγώ πάλι με πατημένο το φρένο να κατεβαίνω νωχελικά και προσεκτικά. Η Μαρία παρέμενε σε μικρή απόσταση αλλά δεν έκανε καμιά προσπάθεια προσπέρασης. Βγαίνουμε σε ένα πιο ήπιο χορτολιβαδικό κομμάτι με δυνατή όμως κατηφοριά και τότε είχα μια δρομική εμπειρία «σοκ και δέους»! Άρχισα να επιταχύνω στην κατηφόρα και να το σανιδώνω κανονικά. Σε χρόνο dt το ρολόι άρχισε να δείχνει 5’ ρυθμό…4’40’’, 4’10’’, sub4…νόμιζα ότι θα φύγουν τα ποδάρια μου (το έδαφος γεμάτο τρύπες και ανωμαλίες) οπότε χαλάρωσα λίγο και τότε…μια «σκιά» με πέρασε σαν να ήμουν σταματημένος. Η Μαρία άρχισε να απομακρύνεται με τέτοιο καταιγιστικό ρυθμό πάνω σε αυτό το «ανωμαλιάρικο» έδαφος που ήταν σαν να περπατάω και κάποιος μπροστά μου να έκανε ανοίγματα! Μέχρι να ολοκληρώσω τις σκέψεις μου με είχε αφήσει χαλαρά καμιά 400αριά μέτρα και να με πιάνουν τα γέλια. ΑΥΤΗ, είναι η πραγματική Μάλαϊ με λυμένα τα ποδάρια!!!
Άφιξη στο σταθμό Διάσελο, ολιγοδευτερόλεπτη στάση και συνεχίζουμε στο οροπέδιο. Δεν πέρασε και πολύς χρόνος και μέσα από μια μοναχική πορεία κάποια στιγμή φτάνω στον κεντρικό σταθμό «Λιβαδειές». 7:50 να είναι το όριο διέλευσης και εγώ είχα υπολογίσει στο 5:20 να περνούσα το σταθμό. Είχα φτάσει στο 4:40 οπότε είχα τρελά κέφια! Επόμενος στόχος η ανάβαση/κατάβαση στο «Γρεβενό» που είναι και η τελευταία (και δεύτερη ψηλότερη) κορφή του αγώνα. Είχα μελετήσει τα υψομετρικά (21% μέση κλίση για 1.5 χιλιόμετρα ανάβασης και αντίστοιχα άλλο τόσο κατάβασης). Ο Λουκάς Πρατήλας είχε σαφώς ενημερώσει ότι η ανάβαση αυτή είναι δύσκολη…ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ, ο ΤάκηςΤσογκ μου είχε πει ότι στην αρχή ξεκινάει γλυκά αλλά μετά αρχίζει το πραγματικό αγγούρι. Συγγενικό πρόσωπο που είχε ανέβει πεζοπορία στο Γρεβενό όταν του είπα ότι θα το κάνουμε «τρέχοντας» μου είπε ότι είμαστε Παλαβοί…και όταν κατάλαβε ότι αυτό το πάνω/κάτω θα γινόταν στα πλαίσια Μαραθωνίου 43Κ, τότε είπε με μια φυσικότητα «είστε Παλαβοί για Δέσιμο»!!! Παρόλο όμως που τόσος κόσμος σε έχει σαφώς προειδοποιήσει, δεν μπορείς να έχεις και τόση φαντασία για να καταλάβεις το τι σε περιμένει εκεί πάνω. Ξεκινάει το γλυκό κομμάτι και πηγαίνω συντηρητικά. Περνάει η ώρα, διανύεις «ομαλή» απόσταση δρόμου και καταλαβαίνεις ότι όσο πιο μακρύ και «γλυκό» είναι το κομμάτι στην αρχή, τόσο πιο δύσκολο θα γίνει στο τέλος…γιατί τα 304 θετικής υψομετρικής δεν τα γλιτώνεις εκ των πραγμάτων! Έκανα σκέψεις όμως του στυλ «σιγααααά μωρεεεεέ…κάνουμε σκαλάκια Πάρνηθας…εδώ θα κολλήσουμε τώρα;;;» Μπουααααααααχαχαχαχαχαχαχαχα!!! Λοιπόν η επόμενη παράγραφος είναι αφιερωμένη σε αυτούς που κάποια στιγμή θα τρέξουν πρώτη φορά τον αγώνα…για να μην τρέφουν αυταπάτες το τι σημαίνει «Γρεβενό»…ή τουλάχιστον για να μη λένε ότι κάποιος δεν τους έχει προειδοποιήσει! Θα χρησιμοποιήσω μάλιστα έναν όρο που ο Rigellian χρησιμοποίησε στην περιγραφή του για τον πρόσφατο Μαραθώνιο Θεσσαλονίκης. Ξαφνικά αρχίζει η πραγματική ανάβαση του Γρεβενού και εισέρχομαι σε ένα…
Reality Distortion Field
Η κορυφή είναι 200 μέτρα πάνω από το κεφάλι σου και ταυτόχρονα βρίσκεται στο άπειρο. Κάθε βήμα που κάνεις δε σε πάει πουθενά, αισθάνεσαι ότι όλη αυτή η προσπάθεια που κάνεις είναι παντελώς μάταιη ίσα-ίσα για να σκάσεις καρδιοαναπνευστικά και να κάψεις τα ποδάρια σου. Το Γρεβενό αποτέλεσε για μένα ένα «Πεδίο Διαστρέβλωσης της Πραγματικότητας», με το βουνό να γελάει σαρκαστικά μαζί μου, χλευάζοντας την προσπάθειά μου να φτάσω στην κορυφή! Πρώτη φορά που σε ανηφόρα σταματάω για να πάρω ανάσες και παραλίγο να πέσω προς τα πίσω από την τόσο μεγάλη κλίση! Έκανα και ένα λάθος και έχασα το τραβερσάρισμα σε ένα σημείο και για λίγα μέτρα σκαρφάλωνα (κυριολεκτικά όμως) με τα τέσσερα για να ξαναβγώ στο «μονοπάτι». Τελικά μάλλον το βουνό με λυπήθηκε και με άφησε να ακουμπήσω τη κορυφή του και επιπλέον με αποζημίωσε με μια απίστευτη θέα: σε λίγα τετραγωνικά μέτρα που ήταν το κολονάκι του γεωγραφικού στίγματος, είχες από κάτω σου μια τεράστια έκταση…Βαρδούσια, Γκιώνα, Μαλιακός, Λαμία και…κάποια άλλα «κακόμοιρα ανθρωπάκια» να προσπαθούν να ανέβουν και αυτά εκεί πάνω!
Ωραία, ανεβήκαμε…και τώρα ΠΩΣ θα κατεβούμε…οέο; Όπως μπορεί ο καθένας. Με τα τέσσερα, με ελιγμούς, κουτρουβαλώντας, σπάζοντας ποδάρια…ΤΕΣΠΑ…το κάναμε και αυτό! Άφιξη εκ νέου στις Λιβαδιές, ανεφοδιασμός με νερό, μπανάνα (είχαν πάντως μέχρι και σοκολάτες MARS!) και βουρ για το τελευταίο κατέβασμα. 1Κ ομαλός χωματόδρομος-μάλαμα για τα πόδια και μετά άλλα περίπου 9Κ δύσκολης κατάβασης για Υπάτη. Ήμουν στις 5:30 ώρες και ήταν η τελευταία αλαζονική σκέψη που έκανα: «Λες να σπάσουμε τις 6μιση ώρες…ε ρε Υπάτη περίμενε με την μπύρα που λέγαμε!» Είχα πολλές ακόμα δυνάμεις (μου είχε βγει μια καλή διαχείριση δυνάμεων τελικά), ορεξάτος, κεφάτος και με ελάχιστα πιασίματα στα πόδια. Η θερμοκρασία στο μεταξύ είχε αρχίσει να κτυπάει κόκκινα. Την αγνόησα... «σιγά μωρέ σκέφτηκα…είναι σαν να έχω φτάσει κι όλας»…όμως τις αμαρτίες μου δεν τις είχα ξεπληρώσει ακόμα…
Inferno
Ξαναμπαίνω στο μονοπάτι και αρχίζει μια τρελή κατάβαση. Κατάφυτο το μέρος σχηματίζοντας όμως ένα τούνελ στην πλαγιά που εγκλώβιζε όλη τη ζέστη και με ΑΠΥΘΜΕΝΗ υγρασία! Ξαφνικά ο ιδρώτας άρχισε να τρέχει ποτάμι, τα μάτια να τσούζουν, το σώμα να γυαλίζει σαν να είχα μόλις βγει από το μπάνιο. Παρόλο που όλο τον αγώνα τον έβγαλα γυμνός πάνω (απλά σωτήριο), οι συνθήκες υγρασίας δεν επέτρεπαν την εξάτμιση οπότε το σώμα άρχισε να αφυδατώνεται αναπάντεχα γρήγορα. Στο μεταξύ το μονοπάτι μεγάλης δυσκολίας, δε συγχωρούσε λάθη και στραβοπατήματα. Εντυπωσιακό μεν…δύσκολο δε! Με πιάνει άλλος δρομέας και τον «κρατάω» σε απόσταση αναπνοής. Πήγαινε γρήγορα αλλά σταθερά, με ποιοτικά και σίγουρα πατήματα οπότε αποτελούσε έναν καλό λαγό. Σε άλλη περίπτωση μια τέτοια κατάβαση θα αποτελούσε μια ευκαιρία για «παιχνίδι» με τις πέτρες και τις στροφές και θα γελούσα και από πάνω. Τώρα όμως άρχισα να αισθάνομαι άβολα…έβγαινα από τη «ζώνη άνεσης» και δυσκολευόμουνα να συγκεντρωθώ…
…τουλάχιστον φτάσαμε στον προτελευταίο σταθμό «Περδικόβρυση». Το σταθμό με το Καρπούζι. Πολύ καρπούζι, ζουμερό, δροσερό, γλυκό (εκείνη τη στιγμή ήταν το απόλυτο νέκταρ!). Είχε και πολύ όμως σταφύλι, νόστιμο δροσερό και τραγανό…σας άνοιξε η όρεξη; Εκείνη τη στιγμή (και μόνο ψυχολογικά να το πάρει κανείς) ήταν η απόλυτη τροφοδοσία που είχα κάνει ever! Εννοείται έκατσα λίγο παραπάνω για να απολαύσω και τις δύο αυτές λιχουδιές! Φεύγει ο λαγός, ξοπίσω του εγώ. Όμως η κατάβαση όλο και πιο βαθειά μέσα στην ΚΟΛΑΣΗ συνεχιζόταν. Άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα: η ζέστη να μου φαίνεται όλο και πιο ανυπόφορη, τις πέτρες που έβλεπα μπροστά μου και έκανα να τις αποφύγω, τελικά σκόνταφτα πάνω τους και δεν καταλάβαινα το γιατί. «Τι στο…» μονολογούσα συνεχώς, έκοψα ρυθμό και άφησα το λαγό να φύγει και πήγαινα όσο πιο αργά μπορούσα για να αποφύγω τυχόν άσχημη πτώση. Μόλις το στόμα στέγνωσε τελείως (το στομάχι να πονάει όμως από τα πολλά υγρά) κατάλαβα ότι τελικά την αφυδάτωση δεν τη γλίτωσα. Κάθε λεπτό που περνούσε, κάθε μέτρο που διένυα, ουσιαστικά με έκανε να αισθάνομαι χειρότερα…
Ο τελευταίος σταθμός (Ροδοκάλο) δεν φαινόταν με τίποτα και άρχισα να νευριάζω με τα πάντα…όλα μου φταίγανε: τα παπούτσια μου, το πολύ πράσινο που εγκλώβιζε την υγρασία, την κάθε πέτρα που πατούσα πάνω της (και ας ήταν πετραδάκι), οι στροφές στο μονοπάτι, ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ!!! Αισθανόμουνα στο μεταξύ το σώμα να αρχίζει να «καίει εκ των έσω», μια κατάσταση σαν να είχα πυρετό. Και το μυαλό διέταζε να περπατήσω…να σταματήσω…να κάνω οτιδήποτε άλλο εκτός από το να τρέχω. Ακούω φωνές, «ο σταθμός» μονολογώ, ανέβηκε λίγο η ψυχολογία…όμως δεν είχα όρεξη να τρέξω και τελικά παρέδωσα τα όπλα και άρχισα να περπατάω (ούτε καν γρήγορα). Φτάνω στο σταθμό, παίρνω το τελευταίο salt stick αλλά δεν μπορούσα να πιω άλλο νερό…το στομάχι ήταν τίγκα. Ήπια μόνο λίγο δροσερή κόκα που ψυχολογικά τουλάχιστον ήταν μάλαμα! Χιλιοευχαριστώ τους εθελοντές και αρχίζω η Οδύσσεια για τα τελευταία 3 χιλιόμετρα. Λίγο τρέξιμο, πιο πολύ περπάτημα, απώλεια συγχρονισμού μυαλού ποδαριών, να σκοντάφτω σε κάθε πετραδάκι/ρίζα που βρισκόταν στο διάβα μου. Και να βρίζω…μιλάμε για φωνή όχι αστεία…και να έχω κορακιάσει…να διψάω τρελά…το στομάχι φουσκωμένο από τα υγρά…η ζέστη ανυπόφορη…ανυπόφορη ζέστη………….
Η απόσταση να διαστέλλεται με την αίσθηση ότι δε θα φτάσω ποτέ, ο χρόνος να κυλλά αδυσώπητα αργά, έχοντας χάσει το μέτρημα το πόσοι δρομείς με περάσανε σε εκείνα τα τελευταία χιλιόμετρα. Στην αρχή με πείραζε, μετά όμως έπαψα να δίνω σημασία…ήθελα απλά να τερματίσω και να τελειώνει το μαρτύριο. Μπαίνω στην Υπάτη, η κοπέλα στο μικρόφωνο να ανακοινώνει τα ονόματα και κουδούνες να ακούγονται…ανέβηκα κάπως…αρχίζω πάλι να τρέχω στην απότομη κατηφόρα, ντρεπόμουν να τερματίσω περπατώντας…ήμουνα όμως η σκιά του εαυτού μου. Παίρνω την τελευταία στροφή στα αριστερά, το τέρμα πλέον φαίνεται, έτρεχα σαν ξεχαρβαλωμένο ρομπότ, ακούω να διαβάζουν το νούμερό μου και να αναφωνούν το όνομά μου, το κλάμα ήταν μάλλον αναπόφευκτο και συνάμα λυτρωτικό…
Reality Distortion Field…η αψίδα τερματισμού είχε μετατραπεί σε μια όαση γαλήνης και ηρεμίας…με το μετάλλιο στο λαιμό (ευτυχώς ξύλινο-ελαφρύ και πολύ πρωτότυπο) να έχει κερδηθεί με κιλά ιδρώτα, πηγαίνω στη βρύση που έτρεχε παγωμένο νερό για να πλυθώ. Ο Λουκάς μου φέρνει αμέσως δύο μπουκάλια νερό και κάτι να φάω. Δεν μπορούσα όμως να πιω ακόμα νερό…ήξερα τι με περίμενε τώρα…μια τάση να τα «βγάλω» που ευτυχώς κράτησε λίγο και την πάλεψα καλά. Γουλιά-γουλιά πίνοντας και αναπληρώνοντας, η ψυχολογία άρχισε πάλι να ανεβαίνει. Ήμουνα στο τέρμα και παρακολουθούσα τους τερματισμούς των άλλων δρομέων και συγκινούμουνα ακόμα πιο πολύ…σαν να τερμάτιζα ξανά και ξανά μαζί τους!
Τις αμαρτίες μου λοιπόν τις πλήρωσα οπότε «κομμένες» οι αλαζονικές σκέψεις την επόμενη φορά που θα τρέξω στο όμορφο βουνό της Οίτης!
Free your feet...free your senses! |
|
|
|
ALEXANDROSG
Senior Forum-Runner
Greece
640 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 22/09/2014 : 21:35:36
|
| Μπράβο, Μανόλη! Εξαιρετική περιγραφή! Θα σκάσει από τη ζήλια του ο Στρατηγός γιατί τον ξεπέρασες στη ζωντάνια της περιγραφής! Έκανα το 2ο αγώνα εκεί του 2008 και με το κείμενό σου ένιωσα να μαι πάλι εκεί. Πιστεύω πως, εντελώς άδικα, ο συγκεκριμένος αγώνας δεν έχει αποκτήσει ακόμα τη φήμη που του αξίζει. Μπήκε στη σειρά skyrunning αλλά... Σωστά περιγράφεις το Γρεβενό. Σ΄όσους πιστεύουν πως έχουν κάνει δύσκολες αναβάσεις και τα χουν δεί όλα, ας ανέβουν και στο Γρεβενό... |
|
|
|
geopa
Elite Forum-Runner
Greece
2107 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 22/09/2014 : 21:53:58
|
Ωραίος ρε Μανώλη και πάλι πολλά πολλά μπράβο
Υ.Γ. πες την αλήθεια
α) το κείμενο το είχε έτοιμο ο Στρατηγός και εσύ απλά έβαλες τους χρόνους
β) Διαβάζεις πολύ Στρατηγό (αφού έχει πάρει σβάρνα όλους τους αγώνες "αγγούρια")
γ) Το βούνο σου διεύρυνε τους πνευματικούς σου ορίζοντες |
|
|
|
Etien
Master Forum-Runner
5171 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 22/09/2014 : 23:43:04
|
Κατ αρχήν, Μανώλη, πολλά συγχαρητήρια!!!Είσαι Θεός!!!
Ε ξ α ι ρ ε τ ι κ η ,η περιγραφή σου!!! Μ άρεσε πολύ το σημείο που έγραφες για την Μαρία!Είχα μαντέψει ότι μπορεί να ήταν αυτή-Δεν είναι πολλές που... τρέχουν στην ανηφόρα ε;!!!-! Ενσωματώθηκα τόσο πολύ στην περιγραφή, που μου ήρθε στο νου σα να σε προσπέρασε...όντως νεράιδα!!! Αλλά και τα τελευταία 3 χιλ που βιωσες,τα ''έζησα'' απόλυτα, πίστεψε με!!!
Τέλεια!! Μπράβο σου φίλε!! Καλή αποκατάσταση τώρα!!!
Σε ευχαριστώ! |
|
|
|
sam
Master Forum-Runner
Greece
4855 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/09/2014 : 01:45:55
|
ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΤΑΤΟΣ Μανώλη!!!!!
ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ και περιμένω να σε δώ και σε μεγαλύτερα!
Όσο για τον ίδιο τον αγώνα και την δυσκολία του ειδικά στο τέλος ....τα λέγαμε, τα γράφαμε  |
|
|
|
Aytoxeiras
Elite Forum-Runner
1247 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/09/2014 : 02:36:28
|
Μερικοί σε αυτό το σάιτ έχετε εντυπωσιακά υψηλό δρομικό και εξωδρομικό επίπεδο. Μανώλη δε χρειάζεται να πω ότι είσαι ένας από αυτούς. Μέχρι τώρα είχαμε το στρατηγό τώρα έχουμε και τον...ταξίαρχο!
Μπράβο, μπράβο, μπράβο. Μόνο μπράβο.
Η περιγραφή σου πρέπει να διαβαστεί μελλοντικά από κάθε δρομέα που θέλει να τρέξει τον εν λόγω αγώνα. από μένα, 10!
ΥΓ: Η περιγραφή σου στα τελευταία χιλιόμετρα εκφράζει συμπτωματολογία "hitting the wall". αν έλειπε αυτό το sub4 στο ίσιωμα ίσως να μην αναγκαζόσουν καθόλου να περπατήσεις. |
|
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/09/2014 : 10:19:56
|
| Εκπληκτικός, Αρχοντας, υπέροχος!!! |
|
|
|
mcqueen
Forum-Runner
Greece
187 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/09/2014 : 11:53:33
|
Εκπληκτική περιγραφή.τη διαβάζω και ξανά βιώνω τον εφιάλτη που έζησα εκει πάνω την Κυριακή!ειμαι ένας από τους ανυποψίαστους δρομείς που όχι μόνο έφαγα ξύλο αλλά πήρα και για το σπίτι.η οιτη με ξετιναξε στην κυριολεξία.πονανε μέχρι και οι αγκώνες μου από το σφίξιμο στην κατηφόρα.καποιες στιγμές το pace του ρολογιού έδειχνε παυλες ενώ προχωραγα και θεωρούσα ότι κινιομουνα.ειχα την τιμή να ακολουθώ για λίγο τον trexantiris (δεν θα μπορούσα και για πολύ)του οποίου οι συμβουλές ήταν πολύτιμες και τον ευχαριστώ.ΠΟΛΛΑ ΣΥΝΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όσους τρεξανε και σε όσους διωργανωσανε έναν φανταστικό αγώνα!!!!
to dare is to do |
|
|
|
dtziouvaras
Senior Forum-Runner
695 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/09/2014 : 15:48:41
|
| εχοντας στραπατσαρτιστεί αρκετά στο ΟΜΟ (ακυρωθηκα για 15' στα πριόνια), καταλαβαίνω απόλυτα την περιγραφή. |
|
|
|
winarg
Elite Forum-Runner
1902 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/09/2014 : 15:55:25
|
Μανώλη δεν τα διαβάζω, θα μου τα πεις live :-)
Πλάκα κάνω... Φοβερή περιγραφή και πάλι μπράβο σου! |
|
|
|
cranfield
Advanced Forum-Runner
Greece
344 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/09/2014 : 16:26:41
|
| Υπάρχουν φωτογραφίες? |
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/09/2014 : 16:54:49
|
quote:
Originally posted by sam
ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΤΑΤΟΣ Μανώλη!!!!!
ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ και περιμένω να σε δώ και σε μεγαλύτερα!
Όσο για τον ίδιο τον αγώνα και την δυσκολία του ειδικά στο τέλος ....τα λέγαμε, τα γράφαμε
...αλλά δε θέλαμε να τα ακούσουμε!!! Για αυτό Σταμάτη και τα επαναλαμβάνω...γιατί "η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως" (για να προετοιμάζονται ψυχολογικά αυτοί που θα τρέξουν για πρώτη φορά την Οίτη)!
Free your feet...free your senses! |
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/09/2014 : 17:07:40
|
quote:
Originally posted by geopa
Ωραίος ρε Μανώλη και πάλι πολλά πολλά μπράβο
Υ.Γ. πες την αλήθεια
α) το κείμενο το είχε έτοιμο ο Στρατηγός και εσύ απλά έβαλες τους χρόνους
Μου βάσεις ιδέες τώρα!
β) Διαβάζεις πολύ Στρατηγό (αφού έχει πάρει σβάρνα όλους τους αγώνες "αγγούρια")
Πιστεύω ότι τα γραπτά του αποτελούν πεδίο σπουδής και μελέτης...οπότε ναι, είμαι και εγώ ένας από τους "μελετητές του"
γ) Το βούνο σου διεύρυνε τους πνευματικούς σου ορίζοντες
...για τους πνευματικούς ορίζοντες δεν ξέρω, αλλά αυτό που καλά κατάλαβα είναι ότι κάθε φορά τρώω και από ένα χέρι ξύλο...και μάλιστα εκεί που δεν το περιμένω!
 Αν σε κάποιον μεγάλο μελλοντικό αγώνα συντρέξω με τον Παναγιώτη (ένας Στρατηγός χρειάζεται πάντα και κατώτερους αξιωματικούς), θα του κρατάω σημειώσεις και μετά θα εκδόσουμε τόμο)
@Aytoxeiras: Μάριε, ήταν τοίχος, ήταν γκρεμός, ήταν κοτρόνα;...πάντως με πλάκωσε για τα καλά! Ελπίζω πάντως το κείμενό μου να μην τρόμαξε κάποιον που θα ήθελε να παρεβρεθεί στην Οίτη...είναι εξαιρετικός αγώνας, σε κάθε περίπτωση!!! Να 'σαι καλά και να γράφεις και εσύ χιλιόμετρα!
Free your feet...free your senses! |
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 23/09/2014 : 17:17:47
|
quote:
Originally posted by ALEXANDROSG
Μπράβο, Μανόλη! Εξαιρετική περιγραφή! Θα σκάσει από τη ζήλια του ο Στρατηγός γιατί τον ξεπέρασες στη ζωντάνια της περιγραφής! Έκανα το 2ο αγώνα εκεί του 2008 και με το κείμενό σου ένιωσα να μαι πάλι εκεί. Πιστεύω πως, εντελώς άδικα, ο συγκεκριμένος αγώνας δεν έχει αποκτήσει ακόμα τη φήμη που του αξίζει. Μπήκε στη σειρά skyrunning αλλά... Σωστά περιγράφεις το Γρεβενό. Σ΄όσους πιστεύουν πως έχουν κάνει δύσκολες αναβάσεις και τα χουν δεί όλα, ας ανέβουν και στο Γρεβενό...
Αλέξανδρε ευχαριστώ!
#1 Ο Στρατηγός είναι ένας και μοναδικός!
#2 Αυτό ξαναπέστο! Προσπαθώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο!
- Η Υπάτη είναι αρκετά κοντά σε μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα/Λάρισα/Βόλος) και λόγω της ώρας εκκίνησης μπορεί και τραβάει κόσμο ακόμα και αυθημερόν!
- Δίνει πάρα πολλούς πόντους για τον ΟΜ και βέβαια σε κάθε περίπτωση αποτελεί ένα εξαιρετικό πεδίο "τριβής" με τις ιδιαίτερες απαιτήσεις των αγώνων βουνού "μέσης απόστασης".
- Και μακριά γίνεται από τις ημερομηνίες διεξαγωγής των ΟΜ&ΟΜΤ&Ζαγόρι, αλλά και αρκετά πιο πριν από άλλους αγώνες βουνού μεγάλης απόστασης (VFOUT/ROUT) για τους οποίους μια χαρά ευκαιρία για έξτρα προπόνηση αποτελεί! Γνώρισα μάλιστα αρκετό κόσμο που τον Ηρακλή τον έτρεξε ΑΚΡΙΒΩΣ για αυτόν το σκοπό: για να ξεσκουριάσουν τα ποδάρια τους με το βλέμμα καρφωμένο στις επόμενες μεγάλες τους προκλήσεις!
Σε κάθε περίπτωση γίνεται καλή δουλειά στο θέμα της προβολής του αγώνα και πιστεύω ότι όντως κάθε χρόνο και...καλύτερα θα είναι από συμμετοχές!
Free your feet...free your senses! |
|
|
|
Θέμα |
|
|
|
Μαραθωνιος Οίτης - Ηρακλής
