| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
|
JASON JASON
Forum-Runner
99 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύτηκε - 20/08/2016 : 00:59:43
|
Καλησπερα.
Καθομαι στον καναπε μετα απο ενα βραδινο 15αρι και χαζευω στο forum και προσπαθω για αλλη μια φορα να καταλαβω τι ακριβως με εχει παθιασει τοσο πολυ με το αθλημα μας τα τελευταια 2 χρονια. Τι ακριβως ειναι αυτο που μας κανει να ανυπομονουμε να βαλουμε το σορτσακι και να ξεχυθουμε στους δρομους; Λατρευω τη γυναικα και την κορακλα μου αλλα φαινεται οτι στα 40 μου βρηκα και κατι αλλο να με ενθουσιαζει.
Ειλικρινα νιωθω ευλογημενος που πηρα την αποφαση να ξεκινησω το τρεξιμο. Που να φανταζομουν οτι αυτο που ξεκινησε με σκοπο να χασω μερικα κιλα θα εξελισσοταν σε κατι τοσο μαγικο.
Ναι, θα πονεσεις, θα ζοριστεις, θα σηκωθεις τα αξημερωτα αλλα ολα αξιζουν τον κοπο. Νομιζα οτι ηταν η ικανοποιηση του να βλεπω το ''νεο''σωμα μου, η αισθηση της υγειας και της δυναμης, η συμμετοχη στους αγωνες. Οχι. Με το που βαζω το σορτσακι, με το που κανω τα πρωτα μετρα, ειμαι ευτυχισμενος. Ειναι η ωρα που μου ανηκει. Ειναι τα χιλιομετρα που μου ανηκουν. Ειναι ο πονος στα γονατα που μου ανηκει. Κανενας δρομεας δε σου υποσχεται οτι δε θα πονεσεις. Δε νομιζω ομως οτι υπαρχει εστω και ενας που να μη σου υποσχεται οτι σιγουρα θα σου αρεσει. Δε θεωρω οτι ειναι ευκολο αθλημα το τρεξιμο. Ειναι μοναχικο και θελει σθενος για να αντεξεις. Δεν ειναι απλο πραγμα να κανεις μονος σου προπονησεις, να βρισκεις μονος σου το κινητρο να βελτιωνεσαι.
Επειδη δε θα σταματησω να γραφω, κλεινω το θεμα. Απλα, ελπιζω να εχουμε ολοι υγεια να συνεχισουμε για χρονια αυτο που αγαπαμε.
Καλα χιλιομετρα!
|
|
|
roberto4carlos
Advanced Forum-Runner
421 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 20/08/2016 : 12:52:06
|
Οποιαδήποτε δραστηριότητα μας κάνει καλύτερους από πριν είτε στο πνεύμα είτε στη ψυχή είτε στο σώμα, μπορεί να μας ζορίζει λίγο στην αρχή, αλλά όταν έρχονται τα πρώτα αποτελεσματα μας πωρώνει και και κάνει να προσπαθούμε όλο και περισσότερο.
Έτσι και το τρέξιμο! Εμπλουτίζει την καθημερινότητά μας, μας εκτονώνει, μας κάνει να καταλαβαίνουμε ότι όσο προσπαθούμε πάντα θα ανταμειβόμαστε, μας διδάσκει , μας κάνει να βγαίνουμε από το σπίτι μας και να βλέπουμε λίγο διαφορετικά τον έξω κόσμο καθώς τρέχουμε σε ανοικτούς χώρους, πάρκα, δρόμους, στάδια.
Και όταν έρθει και η χαρά της συμμετοχής σε ένα αγώνα, και σταθείς στην αφετηρία και μπλεχτείς στο πλήθος των δρομέων στα χιλιόμετρα που ακολουθούν και πάρεις νερό στα μισά της διαδρομής από το πάγκο των εθελοντών και τερματίσεις κατάκοπος και βάλεις και το μετάλλιο συμμετοχής στο στήθος, τότε πετάς στα ουράνια , γεμάτος και ολοκληρωμένος.
Και μετά όλα αυτά θές να μοιραστείς με δικούς σου ανθρώπους ή και με συν-αγωνιστές και να μιλήσεις για ότι έζησες κατά την προετοιμασία κατά τον αγώνα και να περιγράψεις και πως ονειρεύεσαι την συνέχεια.
Τραυματισμοί και πόνοι θα έρθουν σίγουρα, ακόμα και θα κλάψεις για το γόνατο που σε τσακίζει ή για το πέλμα σου που το "τρυπάνε" χιλιάδες καρφίτσες . Όμως, όπως ισχύει και στην ίδια την ζωή " Ποτέ μην σταματάς να προσπαθείς γιατί μόνο τα εμπόδια σε κάνουν καλύτερο" |
 |
|
| |
Θέμα |
|
|
|
ενας ευτυχισμενος δρομεας
