| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
|
maria
Advanced Forum-Runner
Greece
321 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύτηκε - 11/11/2005 : 00:51:50
|
Έστω και αργά, γιατί τώρα βρέθηκα σε σύνδεση, θα ήθελα να μεταφέρω σε όλους έσας που τρέξατε, τον ενθουσιασμό, την αγωνία, την συγκίνηση και τα δάκρυα που γεννήσατε σε όλους εμάς στην κερκίδα!!!
Έζησα τον πρώτο μου μαραθώνιο καθηλωμένη στην κερκίδα με βαριά βροχίτιδα, παρέα με τη Νίκη που δεν έτρεξε από τραυματισμό και με το Βασίλη που κρύωσε άσχημα τρεις μέρες πριν τον αγώνα του...
Παρέα με εκατοντάδες φίλους και συγγενείς που περίμεναν εσάς και όλους τους μαραθωνοδρόμους!!!
Αναλογιζόμενη τον μαραθώνιο που έχασα  το μόνο που έχω να πω σε όλους εσάς είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις στιγμές που μας χαρίσατε και που για μένα ήταν στιγμές ανεπανάληπτες. Στιγμές που με έκαναν να ξεχάσω τη μη συμμετοχή μου και που σφράγισαν αυτή τη ημέρα με τα πιο δυνατά συναισθήματα.
Νωρίς το πρωί κατηφόρησα προς το στάδιο και πρόλαβα τους φίλους που τερμάτιζαν το δεκάρι. Στην αρχή τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα, δάκρυα έρχονταν στα μάτια για τον χαμένο αγώνα και ένας κόμπος στο λαιμό όταν μπήκα με τη Νίκη στο στάδιο περπατώντας για να βρούμε μια καλή θέση στις κερκίδες και όχι για να τερματίσω όπως δεκάδες φορές είχα ονειρευτεί...
Η ώρα άρχισε να περνά, η αγωνία άρχισε να μας τρώει και σιγά σιγά οι πρώτοι αθλητές άρχισαν να καταφθάνουν. Ο πρώτος, ο δεύτερος, ... ο πρώτος Έλληνας! η πρώτη Ελληνίδα! και οι αθλητές σαν ένα χαμογελαστό ποτάμι να τερματίζουν ένας ένας.
Μου κόπηκε η ανάσα από τα αναφιλητά όταν ο πρώτος γονιός πήρε από το χέρι το παιδί του και τερμάτισε μαζί του!!!
Η αγωνία ήταν τόση που το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος. Σε ένα χαρτί τα νούμερά σας από το forum και η ματιά να ψάχνει για νούμερα και για σιλουέτες φίλων που μοιραστήκαμε μαζί χιλιόμετρα προπόνησης. Δάκρυα χαράς αυλάκωναν το πρόσωπο κάθε φορά που έμπαινε στο στάδιο και ένας από εσάς. Ο Δημήτρης, ο Αγκόπ, ο Δημήτρης, η Δήμητρα, ο Ανδρέας, ο Μάριος, η Θάλεια .... και εσείς οι φίλοι από το forum. Σε λίγο απλά όλη η κερκίδα ήταν ένα με όλους τους δρομείς.
Είμασταν εκεί και νοερά τρέχαμε μαζί σας, η σκέψη μας ήταν πλάι σας και κάθε μας καρδιοχτύπι συνόδευε κάθε σας διασκελισμό...
Με τις γροθιές σφιγμένες, τα σώματα προτεταμένα μπροστά και το βλέμμα να χάνεται στο δρόμο, όσο έφτανε η ματιά...
Πρόσωπα συσπασμένα από την αγωνία, που όταν αντίκρυζαν τον δικό τους άνθρωπο γινόντουσαν λαμπερός ήλιος! Φωνές επιβράβευσης, φωνές βραχνές από τη συγκίνηση! Χέρια υψωμένα ψηλά στον ουρανό να χειροκροτούν ασταμάτητα, χέρια σηκωμένα ψηλά στο φως για να μας δείτε εσείς... είμασταν εκεί και σας περιμέναμε!!!
Η Νίκη περίμενε τον άντρα της και οι σφυγμοί μας θα πρέπει να ήταν περισσότεροι από του Ανδρέα όταν τον είδαμε να μπαίνει στο στάδιο...
Φωνές, δάκρυα και όλη η στιγμή κλεισμένη σε μιαν αγκαλιά...
Λίγο πιο πέρα η Άννα Βερούλη, έκλαιγε κι αυτή με αναφιλητά. Θυμηθήκαμε τα παλιά και συμφωνήσαμε ότι αυτές τις στιγμές μόνο ο αθλητισμός μπορεί να στις χαρίσει. Περίμενε και αυτή τον άντρα της, του μιλούσε λες κι ήταν πλάι της... μετά από ώρα φάνηκε στην είσοδο του σταδίου.
Όλοι παραμιλούσαμε ψιθυρίζοντας ονόματα που μετά από λίγο τα φωνάζαμε τόσο δυνατά, λες και θέλαμε να τ' ακούσετε όχι μόνο εσείς αλλά το σύμπαν όλο!!!
Στις 5:00 περίπου ώρες άρχισα να ανηφορίζω κλαίγοντας ακόμα, χειροκροτώντας και ενθαρρύνοντας τους άγνωστους δρομείς. Να κι ο άγνωστος κύριος που την προηγούμενη βραδυά μοιραστήκαμε το ίδιο ταξί προς το pasta party! Έκανε κι αυτός ρεκόρ!
Πιο πάνω συνάντησα ένα παλικάρι μόλις ένα χιλιόμετρο από το στάδιο που κάθησε στα κάγκελα του δρόμου κατάκοπος. Τον τράβηξα από το χέρι δακρυσμένη. Μη σταματάς τερματίζεις, κουράγιο ένα έμεινε...
-Τα πόδια μου με πονάνε, δεν τα νιώθω...
Χέρι χέρι τον πήγα λίγα μέτρα ενθαρρύνοντάς τον να μην τα παρατήσει... ένα τραγούδι, σκέψου ένα τραγούδι, ξέχνα τα πόδια η ψυχή τρέχει τώρα...
Μ' ευχαρίστησε και μου είπε ότι θα συνέχιζε.
Μέχρι πάνω στη Μεσογείων ακόμα κατέβαιναν οι τελευταίοι αθλητές.
Σπίτι πια ακόμα έκλαιγα από συγκίνηση και μόνο από συγκίνηση. Μπορεί να μην έτρεξα, αλλά ουσιστικά έτρεξα χίλιες φορές μέσα από τη δική σας προσπάθεια!!!
Συγχαρητήρια σε όλους σας και ένα μεγάλο ευχαριστώ από την καρδιά μου, γιατί το μεγαλείο που ένιωσα την Κυριακή ήταν τέτοιο που την επόμενη φορά που θα τρέξω θα κουβαλώ μαζί μου και την δικιά σας εικόνα την ώρα του τερματισμού και τα συναισθήματα που έζησα εξ' αιτίας σας!!!
Θα δανειστώ την υπογραφή του φίλου μας:
ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ!
Κι εσείς δώσατε πολύ δύναμη σε πλήθος κόσμου που ήταν στο στάδιο εκείνο το λαμπερό Κυριακάτικο πρωινό!
|
|
|
MANOLIS
Great Master of Literature
1704 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 11/11/2005 : 08:54:21
|
Μαρια, Tελικα δεν εκανα λαθος γι αυτα που σου ελεγα τη βραδυα του pasta party,ολο και απο καποιο μουσειο-ξερεις εσυ-θα ξεπηδησει κι ο δικος σου ο ηλιος.Καλημερα παντα τετοια,να χαιρεσαι το παιδακι σου.Αν Σ/κ εισαι στην Αθηνα,εχουμε κανονισει 9 η ωρα το πρωι της Κυριακης στο Καβουρι, παραλια,λιγο πιο πανω απ το Διβανη Απολλων, στην καφετερια Λασιθι απ εξω ,ραντεβου για ενα 18αρι, 20αρι,ευπροσδεκτοι κι ολοι οι αλλοι.
|
 |
|
|
GeorgeY
Marathon Runner
Greece
989 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 11/11/2005 : 10:33:37
|
Νάσαι καλά Μαρία, συγκινήθηκα και εγώ τώρα που διάβασα την περιγραφή σου. Τελικά δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να τερματίζει Μαραθώνιο και να μην νιώθει κάτι ξεχωριστό. Δεν έχει τόσο σημασία αν έκανες ρεκόρ, όσο ότι άντεξες την δοκιμασία του εαυτού σου. Μακάρι μόνο να υπήρχαν και περισσότεροι θεατές, όχι μόνο συναθλητές μας ή παλιοί αθλητές, που να συμμεριζόντουσαν έστω και λίγο το μεγαλείο αυτού του αγώνα. Θα δανειστώ τα λόγια του μεγάλου Εμίλ Ζάτοπεκ:
"Αν θέλεις να τρέξεις, τρέξε ένα μίλι. Αν θέλεις να βιώσεις μιαν άλλη ζωή, τρέξε έναν Μαραθώνιο"
Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Νίκος Καζαντζάκης |
|
|
|
GeorgeSyn
Advanced Forum-Runner
Greece
370 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 11/11/2005 : 15:11:00
|
Να σαι καλά maria "ανέβηκα" λίγο με το θέμα, γιατί ήμουν απογοητευμένος με την κλασσική, δεν πήγα όπως περίμενα, απλά τερμάτισα. Εχω περάσει και ένα παραπλήσιο λούκι με το δικό σου, έχει διοριστεί φέτος και μένα η γυναίκα μου (εκπαιδευτικός) σε ένα χωριό δυτικά του Καρπενησίου (νησί είναι και αυτό ) και από αρχές Σεπτέμβρη έχω ανεβοκατέβει 5 ή 6 Σαββατοκύριακα με ότι αυτό συνεπάγεται ... Με τον αδελφό της (κουνιάδο μου) έτρεξες μαζί πάνω στην Θεσσαλονίκη το 20άρι
|
|
|
|
maria
Advanced Forum-Runner
Greece
321 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 11/11/2005 : 17:41:14
|
Γειά σου Manoli, το Σ/Κ θα είμαι στο νησί. Ίσως το άλλο να ανέβω και να τρέξω στο 10άρι. Φιλιά στη Λιάνα. το καρούπμαλο εντάξει;Το ποτήρι που σου πέταξε είχε και γάλα μέσα;;;;;;;
gsina μικρός που είναι ο κόσμος! Συγχαρητήρια για τον τερματισμό σου γιατί μέσα στο λούκι που περνάς γίνεται ακόμα πιο σημαντικός!!! |
|
|
| |
Θέμα |
|
|
|
Κερκίδα!!! η συγκίνηση από τον τερματισμό σας!!!
