| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
RiffRaff
Senior Forum-Runner
Greece
826 Δημοσιεύσεις |
 Δημοσιεύθηκε - 13/11/2018 : 15:36:07
|
quote:
Originally posted by SIT
Ο αγώνας βγήκε σύμφωνα με το σχεδιασμό μου και μόνο οι κράμπες μετά το 35 με έφεραν 5 λεπτά περίπου πίσω στο στόχο. Εκεί λοιπόν που είχαν αρχίσει οι κράμπες και ενώ είχα δυνάμεις, δεν με άφηναν να τρέξω στο ρυθμό που ήθελα, βλέπω τύπο έξω από το πεντάγωνο να έχει πανό και να γράφει στα αγγλικά "μαραθώνιο της Αθήνας θέλατε; Φάτε την τώρα" κατά λέξη "το φάτε την" ήταν "suck it"!!! Ήταν και άλλοι δυο-τρεις με παρόμοια πανό εκεί!
Xaxa, θεάρας! Κρίμα, γαμώτο, που στα τελευταία 8-10 χιλιόμετρα ήμουν μονίμως με το κεφάλι κάτω κοιτώντας την άσφαλτο μην αντέχοντας άλλο τον ήλιο και αυτές τις ομορφιές τις έχασα.
Δε μπορώ να σταματήσω το γέλιο, ρε π@#$%! 
--------------------------
Run-time Error |
 |
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/11/2018 : 15:54:12
|
quote:
Originally posted by Aroulio
quote:
Originally posted by trexantiris
quote:
Originally posted by Aroulio
Κλασσική:
Η διαδρομή που αρέσκεται να εξαντλεί δρομείς και να ξεφτιλίζει μετεωρολόγους. Καταταγείτε μας έλεγαν... Θα έχει δροσιά και πυκνή συννεφιά. Ακόμα κι έτσι 7 σερί κλασσικές με ήλιο και προχωράμε 
…εεεέγραψες!!! Βασικά με ήλιο και τσιμπημένες θερμοκρασίες και ενίοτε με πολύ υγρασία και υψηλές θερμοκρασίες. Ο καιρός του 2011 δεν ξαναγυρίζει εύκολα πίσω ε; 
Free your feet...free your senses!
εεε μααα, εγώ στο πηγάδι κατούρησα και τρέχω στην κλασσική από το 2012. Δε θα πετύχω κρύα και χιόνια; θα της δείξω εγώ
ΥΓ φαντάζομαι με γνώρισες που σου έκανα γκριμάτσες στην κουδούνα
#1 Θα έχεις ολοκληρώσει πολλά 140άρια στους «Αθάνατους» μέχρι να πετύχεις καλό καιρό στην Κλασική!
#2 Ενώ είδα το «δρομέα που έκανε γκριμάτσες» σε εκείνο το σημείο, όχι, δεν σε κατάλαβα!!! Και δεν είχα «καρφώσει» από κούραση! Το ξέρω, απαράδεκτος, κάπου αλλού θα ήταν ο νους μου!
-------------
Και για το φετεινό σου αγώνα: είδες που ένα κίνητρο - ακόμα και αν πρόκειται να σπάσεις για λίγο το προσωπικό σου ρεκόρ - μπορεί να σε κάνει να το πιέσεις ακόμα και αν το διαβολάκι μέσα σου παλεύει για το αντίθετο;
Πάντως το πέρασμα ημί σε 2:10 ήταν γρήγορο ε; 
Free your feet...free your senses! |
|
|
|
trexantiris
Master Forum-Runner
Greece
5735 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/11/2018 : 16:19:07
|
quote:
Originally posted by ALEXANDRA
Μανώλη ήσουν στην κουδούνα οταν έφτασα κ χαιρέτησα τα κουδουνοπαιδα; Δεν σε είδα.
Αδωνις και Λοβερδος έτρεξαν μαραθωνιο.....
Ήμουνα στις "κουδούνες" της Φειδιππίδου μαζί με Elda, Spy, echetlos κλπ, δεν σε πρόσεξα καθόλου (μη νομίζεις βέβαια ότι μπορούσα εύκολα να αναγνωρίσω εκείνη τη στιγμή πρόσωπα!)...
Free your feet...free your senses! |
|
|
|
ALEXANDRA
Master Forum-Runner
3240 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/11/2018 : 16:33:11
|
| Δεν σε ειδα. Είδα μόνο Elda, και Χρήστο. Ο Πήλικας θα ειχε παει γαι τσιγάρο. Πέταξα ενα πακέτο καραμέλες hall στον Χρήστο για τον λαιμό σας.😂 |
|
|
|
konkarien
Senior Forum-Runner
Greece
740 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/11/2018 : 19:02:20
|
Καλησπέρα.
Συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες και καλή αποκατάσταση.
Ο 8ος συνεχόμενος μαραθώνιος μου στην αυθεντική/κλασσική διαδρομή.
Ο πιο αργός μου μαραθώνιος. Όλα κύλησαν καλά,μέχρι το 33οχλμ.
Πέρασμα ημι σε 1:58',πέρασμα από το 30οχλμ. σε 2:54'.
Από το 33ο χλμ.και για 9χλμ.μέχρι το στάδιο που τερμάτισα,πήγα περπατώντας,λόγω τραβηγμάτων και στους δύο τετρακέφαλους συγχρόνως,στα όρια κραμπών και με έντονο πόνο στο διάφραγμα.
Ήθελα να κάνω κάτι καλύτερο από το PB του 2015 (3:53':37'') αλλά τελικά μάλλον ισχύει ότι
''όταν κάνουν σχέδια οι δρομείς,η κλασσική γελάει....''
ΤΕΤΡΑΚΕΦΑΛΟΣ,στηρίζει την κίνησή σου
ΚΑΡΔΙΑ,στέλνει αίμα στο σώμα σου
ΑΝΑΣΑ,οξυγονώνει τα κυτταρά σου
αυτό όμως που σε κινεί ως το τέρμα είναι ένα.
Η ΨΥΧΗ |
|
|
|
Rigelian
Master Forum-Runner
Greece
10616 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/11/2018 : 19:05:09
|
quote:
Originally posted by Aroulio
36ος Κλασσικός Μαραθώνιος Αθήνας – Για όσους αγωνίζονται
Αφιερωμένο σε όσους δεν είναι πλέον μαζί μας, σε όσους πάλεψαν για να είναι μαζί μας και σε όσους παλεύουν ακόμη. Ότι και να λένε οι υπολογισμοί, εσείς μη χάνετε την ελπίδα σας και μην τα παρατάτε ότι κι αν συμβεί. Συνεχίστε να παλεύετε, συνεχίστε να περπατάτε...
Υποκλίνομαι! |
|
|
|
UnHaCkAbLe
Forum-Runner
151 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/11/2018 : 21:19:29
|
quote:
Originally posted by nrun
Φιλε unhackable, αν μου επιτρεπεις, τα λαθη σου είναι πολλα.
1) 10 LR των 4 ωρων, δεν ειναι λαθος, εγκλημα ειναι. 10 μαραθωνιους στην προετοιμασια σου;;; Το lr δεν πρεπει να ξεπερναει τα 150-160 λεπτα. Κι οση αποσταση βγει.
2) 12χλμ δεν ειναι τεμπο, δηλαδη προπονηση στο κατωφλι. Με 35 λεπτα max παιρνεις τα σχετικα οφελη. Εκτος αν λεγοντας τεμπο εννοεις κατι αλλο.
3) Οι παρατεταμενες ανηφορες δεν σε ωφελουν, απλα σε κουραζουν και ριχνουν την επομενη προπονηση σου. Ψαξε και την σχετικη βιβλιογραφια.
Αν το LR δεν ξεπερνά τα 160 λεπτά, με ένα μέσο ρυθμο κοντά στο 6:40 που το πάω στη συγκεκριμένη διαδρομή, θα πρέπει να σταματήσω στα 24 χλμ... πολύ μακριά δηλαδή από τα 32 που απαιτούνται για ένα μαραθώνιο. Στα 35 λεπτά, με ρυθμο κοντά στο 5:00 θα έχω κάνει μόνο 7 χλμ πάλι πολύ λίγα θεωρώ. Τα νούμερα δεν μου βγαίνουν. Οι παρατεταμένες ανηφόρες γίνονται μία φορά την εβδομάδα και δεν τις αλλάζω με τίποτα, πραγματικά στην Κλασσική είναι σαν να μην υπάρχουν όταν τα πόδια έχουν μάθει όλη τη χρονιά σε τέτοιες κλίσεις ...
Πάντως το ξαναλέω, η περσινή προπόνηση ήταν παρόμοια και με πήγε από το 4:37 (και διαλυμένος) του 2016, στο ξεκουραστο 3:59 του 2017. Δεν ήταν στην προετοιμασία το λάθος μου, ήταν ξεκάθαρα στη βλακωδη διαχείριση μέσα στον αγώνα... |
|
|
|
stratos_al
Elite Forum-Runner
Greece
1776 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/11/2018 : 21:19:33
|
Καλησπέρα κι από μένα.
Μετά από 6 συνεχείς χρονιές δεν βρέθηκα στο Μαραθώνα κι αυτό ήταν κάτι που μου στοίχισε συναισθηματικά. Η δουλειά μου δυστυχώς δεν μου επέτρεψε φέτος να κάνω προετοιμασία. Για την ακρίβεια δεν μου επέτρεψε να τρέξω καθόλου από τον περσινό τερματισμό. Έχω τρέξει το 2016 με μηδενική προετοιμασία αλλά για άλλους λόγους. Φέτος το είχα πάρει απόφαση κι έτσι γράφτηκα για τα 10χλμ. Κι αυτά χωρίς προπόνηση, με πολλά κιλά αλλά άφθονο κέφι για να συμμετέχω στη γιορτή.
Λίγο καιρό πριν τον αγώνα "πέταξε" ο Rocky μια επιθυμία να έγραφα ένα τραγούδι για το Μαραθώνιο. Με έβαλε σε σκέψη γιατί έχοντας χωνέψει ότι δεν θα είμαι Μαραθώνα φέτος δεν ήμουν και σε κλίμα. Πέρασα αρκετές μέρες με τη σκέψη αλλά τίποτα. Τότε διάβασα ένα μέιλ που μου είχε στείλει όταν τερμάτισα τον καταραμένο ΑΜΑ 2015 με τα προβλήματα στη μέση μου... Το διάβασα αρκετές φορές, είδα και κάμποσες βίντεο από τις ένδοξες στιγμές μου από Μαραθωνίους...πήρα κοντά την κιθάρα μου και ένα χαρτί και σε λίγα λεπτά βγήκε... η "Αυθεντική Διαδρομή". Το τραγούδι που όλοι ακούσατε κι από το Running News αλλά και στις εκκινήσεις των 5 και 10 χλμ αλλά και στο Στάδιο με αποκορύφωση τη στιγμή που μπαίνει η Ελληνίδα Πρωταθλήτρια Ελευθερία Πετρουλάκη.
Το βράδυ εκείνο που το έγραψα του το έστειλα πρόχειρα γραμμένο στο κινητό. Εκείνος το άκουσε και το έγραψε με τη δική του κιθάρα σε βίντεο και μείναμε ως αργά τη νύχτα να μιλάμε συγκινημένοι στο τηλέφωνο. Αποφασίσαμε να το ηχογραφήσουμε, μαζευτήκαμε στο στούντιο μια πραγματικά τρελή παρέα και το ετοιμάσαμε μέσα σε συγκίνηση κι ενθουσιασμό. Και σας το παραδώσαμε... κι εσείς το πήγατε ΜΑΚΡΙΑ, πολύ ΜΑΚΡΙΑ.
Δεν θα ήθελα να μιλήσω εξ΄ ονόματος όλων των συντελεστών, θα μιλήσω για μένα και να σας πω το πόσο σας ευχαριστώ που το αγκαλιάσατε, το τρέξατε συντροφιά σας, το πήγατε ΠΑΝΩ στην ιστορική διαδρομή κι ακόμη το πάτε.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά το Running News που χωρίς δεύτερη σκέψη το ανέβασε στο πρωτοσέλιδό του και μας τίμησε με την κίνησή του αυτή. Παιδιά πέρασα από το περίπτερο της έκθεσης αλλά το Σάββατο το πρωί συνάντησα μόνο την κοπέλα τη διαιτολόγο (ζητώ συγγνώμη που δεν θυμάμαι το όνομά της). Ήθελα τόσο να σας ευχαριστήσω που μας στηρίξατε. Λίγο πριν βγω είδα τον φίλο Σπύρο με τις απίθανες φωτογραφίες του και τα είπαμε λίγο.
Στα του αγώνα των 10 χλμ δεν έχω να πω κάτι σημαντικό. Με την κοιλιά σαν ετοιμόγενος που έτρεχα και με μηδέν χιλιόμετρα από πέρσι τον Νοέμβρη ήταν όχι 10, όχι 20, όχι Μαραθώνιος αλλά Σπάρταθλο η διαδρομή για μένα (ας με συγχωρέσετε για την αυθάδειά μου να χρησιμοποιήσω τη λέξη αυτή στην απόσταση που αγωνίστηκα). Αυτό που θα μου μείνει βαθιά χαραγμένο είναι το άκουσμα του τραγουδιού από τα μεγάφωνα και τον εκφωνητή να μας αναγγείλει λίγο πριν πάρουμε εκκίνηση....ήμασταν όλοι εκεί και ναι...κλάψαμε από χαρά.
Τελειώσαμε τον αγώνα και φύγαμε για την Κουδούνα. Χάσαμε έτσι τον τερματισμό της Πρωταθλήτριάς μας υπό τους ήχους του τραγουδιού μας αλλά μας το στείλατε πολλοί σε βίντεο και έτσι αναπληρώσαμε τη στιγμή.
Στην Κουδούνα κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να σε περιμένουν φίλοι σου και να σε ενθαρρύνουν. Πρώτη είδα την Αλεξάνδρα. Μετά τον Ζορό, το πάρτι δεν είχε σταματημό. Μιλόυσαμε στα τηλέφωνα με την Έρικα και τον Rigelian. Τους περιμέναμε.... και ο βλάκας δεν πήρα χαμπάρι την Έρικα να περνάει....και θύμωσα με τον εαυτό μου. Με τα τόσα προβλήματα που είχε με τους τραυματισμούς και το πόσο δυσκολεύτηκε στη διαδρομή ήθελα να της αποδώσω τις τιμές που της αξίζουν.... Μετά ο Rigelian και η συγκίνηση πια δεν κρατιέται... Rigo με είχες πάρει από το χέρι το 2016 όταν απροπόνητος έφτασα στον Δρομέα. Τιμή μου που έχουμε γνωριστεί, τιμή μου που σε γνωρίζω και τιμή μου να σου αποδίδω τιμές όταν για μια ακόμη φορά φτάνεις στην Ηρώδου Αττικού. Respect φίλε...
Αν ήξερα ότι έτρεχε και ο ο Σκοτεινός θα περίμενα λίγο ακόμη, αλλά δεν το φαντάστηκα καν...κρίμα. Πολλά συγχαρητήρια φίλε...περήφανος για σένα που δεν τα παρατάς.
Για όσους δεν γνωρίζω προσωπικά ελπίζω η φωνή μου στην Κουδούνα να σε έδωσε φτερά να πάρετε την τελική ευθεία.
Να ευχηθώ σε όλους καλή αποκατάσταση, να γευτείτε το νέκταρ που σας πρόσφερε το Άγιο Δισκοπότηρο και να δώσουμε ραντεβού του χρόνου στον 37ο Αυθεντικό Μαραθώνιο, στην αφετηρία. Θέλω και πιστεύω ότι θα είμαι εκεί....
ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ σε όλους μάγκες/μάγκισσες. Γιατί θέλει μαγκιά για να το κάνεις. Ζήστε το, απολαύστε το. Οι κόποι σας έγιναν πραγματικότητα.
ΜΠΡΑΒΟ, ΜΠΡΑΒΟ, ΜΠΡΑΒΟ...
Μιλάμε για την Αυθεντική Μαραθώνια διαδρομή κι όχι για το 42αρι του Βερολίνου, τη φλαταδούρα. Μιλάμε για την ίδια την ιστορία.
Με κάνατε να δακρύσω μπαγάσες.... ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ του χρόνου στην αφετηρία.
Κωπηλασία...μπες στον ρυθμό.
https://www.youtube.com/watch?v=B3KEOccBMII |
|
|
|
daxon1
Forum-Runner
Greece
82 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 13/11/2018 : 22:11:07
|
Παιδιά ένας δρομέας με νάρθηκα στο πόδι και πατερίτσες ξέρει κάνει εάν τερμάτισε ;;
Ι |
|
|
|
SIT
Newbie Forum Runner
36 Δημοσιεύσεις |
|
|
aad
Elite Forum-Runner
Greece
1701 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 14/11/2018 : 09:15:00
|
Μια και ο thanspiliot, που άνοιξε το φετινό θέμα για τον Μαραθώνιο της Αθήνας, είχε αναφερθεί στα σεντόνια των παλιών, έχω "ετοιμάσει" ένα πρώτο σεντόνι με 3360 λέξεις, που αφορά τις 58 μέρες, που προηγήθηκαν από τον Μαραθώνιο της 11ης Νοεμβρίου...
Από χτες που το τελείωσα (και το χτένισα) δεν το "ανέβασα" μέχρι τώρα, αναλογιζόμενος ότι είναι μεγάλο (στον Κλασσικό Μαραθώνιο του 2008 είχα "φτιάξει" και μεγαλύτερο αλλά έχει περάσει πολύς καιρο΄ς από τότε!...) κλπ κλπ.
Τελικά απεφάσισα να το "ανεβάσω" μετά από αυτή την "εισαγωγική" ανάρτηση...
Δεν είναι τίποτ' άλλο από το καθημερινό οδοιπορικό 58 ημερών ενός, που ξύπνησε ένα πρωί και είπε "φέτος θα ξανατρέξω στον Μαραθώνιο της Αθήνας"...
Αντώνης Δραγώνας
ΥΓ: επειδή είναι κάπως εκτεταμένο, ίσως χρειασθεί να κάνετε λίγο περισσότερο "scroll down" για να το παρακάμψετε... |
|
|
|
Aroulio
Elite Forum-Runner
1580 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 14/11/2018 : 09:25:58
|
quote:
Originally posted by Rigelian
quote:
Originally posted by Aroulio
36ος Κλασσικός Μαραθώνιος Αθήνας – Για όσους αγωνίζονται
Αφιερωμένο σε όσους δεν είναι πλέον μαζί μας, σε όσους πάλεψαν για να είναι μαζί μας και σε όσους παλεύουν ακόμη. Ότι και να λένε οι υπολογισμοί, εσείς μη χάνετε την ελπίδα σας και μην τα παρατάτε ότι κι αν συμβεί. Συνεχίστε να παλεύετε, συνεχίστε να περπατάτε...
Υποκλίνομαι!
Καλημέρα Κώστα,
Έχει τριπλή ανάγνωση το παραπάνω:
1)Είναι για τον πατέρα μου που έχασα στις αρχές του 18, για τη μητέρα μου και τον αδερφό της που νίκησαν τον καρκίνο την τελευταία δεκαετία και για έναν ακόμα συγγενή που τον παλεύει τώρα.
2)Είναι για όσους χάσαμε στο Μάτι, για όσους επέζησαν και για όσους αγωνίζονται ακόμα για να ξανασταθούν στα πόδια τους.
3)Και τέλος είναι για όλους τους δρομείς. Για όσους έχασαν τους στόχους τους, για όσους τους πέτυχαν και για όλους αγωνίζονται ακόμα για το μέλλον. |
|
|
|
aad
Elite Forum-Runner
Greece
1701 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 14/11/2018 : 09:27:12
|
36ος Κλασσικός Μαραθώνιος
250 χιλιόμετρα συμπεριλαμβανομένων των 42,195 του προχθεσινού Μαραθωνίου σε 24 τρεξίματα αρχής γενομένης την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου, οπότε και το διαβολάκι εμφανίσθηκε τελείως απροσδόκητα και μου δήλωσε: «χμμμ… εσύ στις 11 Νοεμβρίου θα τρέχεις στον Μαραθώνιο της Αθήνας!...»
Έτσι, επειδή έχει αποδειχθεί, ότι, όταν μου την πέσει το διαβολάκι, ουσιαστικά, δεν έχει νόημα το να προσπαθώ να του ξεφύγω, μπήκα στην ιστοσελίδα του Μαραθωνίου της Αθήνας και, χαρούμενος, που βρήκα ένα «μεσαίο» πακέτο, εξασφάλισα και το δικαίωμα συμμετοχής και το t-shirt, οπότε το επόμενο «βήμα» διαρκείας 8 εβδομάδων και 2 ημερών ήταν να θυμίσω στο σώμα μου, πως τρέχεις 42+ χιλιομετράκια!...
Οπότε φοράω τα (παλιά) Boston μου και βουρ μεσημεριάτικα για το 1ο και «πονεμένο» τρέξιμο μετά από 7 χρόνια μέχρι την μάντρα του Κολλεγίου στην Φιλοθέη…
7,5 χιλιομετράκια σε απελπιστικό ρυθμό και με τους τετρακεφάλους να μου θυμίζουν, ότι, απλά, αρχίζουν να πονάνε μετά από ακριβώς 2 χιλιόμετρα!...
Για να μην ξεχνιέμαι, ότι πλέον προετοιμάζομαι για Μαραθώνιο και καθώς το ΣΚ έχει εκδρομή στην Καρδίτσα για βαφτίσια, το πρωί του Σαββάτου ξανατρέχω το 7,5αράκι μέχρι την μάντρα του κολλεγίου ευτυχώς πιο γρήγορα από την 1η δοκιμή…
Κάπως έτσι άρχισε το 72ωρο του πόνου (των τετρακεφάλων) και αναμενόμενα το τρέξιμο της Δευτέρας (17/9) και Τρίτης (18/9) πάλι μέχρι την μάντρα του Κολλεγίου ήταν αργά και πονεμένα 7,5άρια, αλλά το τρέξιμο της Τετάρτης, που είχαν περάσει πλέον 5 μέρες από την έναρξη της δρομικής καταπόνησης των μυών μου και είχαν υποχωρήσει οι «πόνοι γνωριμίας», είχε ένα σβελτούτσικο και ελπιδοφόρο 10αράκι πάλι μέσα στο Ψυχικό μέχρι την Φιλοθέη…
«Καλά πάμε» σκέφτομαι και το διαβολάκι χαμογελάει αυτάρεσκα!...
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου και 1η επίσκεψη στο ταρτάν του στίβου του γηπέδου του Χαλανδρίου όπου έτρεξα άλλα 7,5 συντηρητικά και διερευνητικά χιλιομετράκια απροβλημάτιστα…
Την Παρασκευή το πρόγραμμα είχε διπλή προπόνηση με 85 πρωινά ποδηλατικά χιλιόμετρα μέχρι το Κωπηλατοδρόμιο (Σχοινιάς) μερικά από τα οποία ήταν αρκετά πατημένα και αργό απογευματινό τρέξιμο πάλι μέχρι την μάντρα του Κολλεγίου…
Το Σάββατο πρωινή ποδηλατοβόλτα (60 χλμ) στην Νέα Μάκρη για καφέ και δρομική ξεκούραση και την Κυριακή (23/9) το απόγευμα 1ο 12αράκι μέχρι την Αστυνομία της Φιλοθέης με λίγο κάτω από 6΄/χλμ… ( «παλιά μου τέχνη κόσκινο»!!!)…
Οι πρώτες 10 μέρες, λοιπόν, έχουν κυλήσει «δεξιά» και το μυαλό φτιάχνει ήδη σενάρια θριάμβου μετά από τις υπόλοιπες 48 μέρες…
Δευτέρα 24 Σεπτέμβρη και 2ο απογευματινό 12αράκι μέχρι την Αστυνομία της Φιλοθέης με λίγο κάτω από 6΄/χλμ…, την Τρίτη ένα συντηρητικό 8αράκι πάλι μέχρι το Κολλέγιο και την Τετάρτη δρομικό ρεπό λόγω απογευματινής βροχής (και ένα σβέλτο πρωινό ποδηλατικό πήγαιν’ έλα στο Μαρούσι για δουλειά…)…
Έτσι, λοιπόν, έφτασε και η (μαύρη) Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου, οπότε, καθώς όλα πάνε μέχρι τώρα κατ’ ευχήν (δρομικώς) αποφασίζω να περάσω από την Adidas στην Μεσογείων, με σκοπό να φύγω από εκεί με κάποιο καινούργιο παπούτσι, μια και όλα τα παπούτσια μου μετράνε πάνω από 8 – 9 χρόνια!...
Παπουτσοδοκιμές, λοιπόν, και, καθώς τα Boston έχουν κρατήσει μόνο το όνομα, παίρνω ένα καινούργιο ζευγάρι Adizero Adios (έκδοση 3 – boost), όπου το layout του παπουτσιού είναι πολύ κοντά στο αντίστοιχο του αγαπημένου μου Adizero Adios Haile…
Οπότε κατά τις 12 βρίσκομαι πάλι στο ταρτάν του σταδίου του Χαλανδρίου με φρέσκα πατούμενα πορτοκαλί με μπλε ρίγες και φρέσκια απορροφητική σόλα και, ενώ ξεκινάω αργά και «συρτά» σε μερικούς γύρους βρίσκομαι να «στροφάρω» αρκετά γρήγορα, με τα 8 από τα 10 συνολικά χιλιόμετρα με μέσον όρο 5:00/χλμ, κόντρα στον πολύ δυνατό βοριά εκείνης της μέρας!...
Κλείσιμο ματιού από το διαβολάκι…
και
Ήδη έχω συμπληρώσει 100 χιλιόμετρα τρεξίματος και, αν δουλέψει το +10% αύξηση απόστασης ανά εβδομάδα, φαίνεται ότι θα προκύψει μια πολύ καλή προετοιμασία!...
και
Νιώθω ένα αισθητό τσίμπημα στο αριστερό γόνατο εσωτερικά, κάτω από την επιγονατίδα!!!...
Φυσικά, επειδή το σκέτο «αισθητό τσίμπημα» δεν είναι ποτέ αρκετό, για να φρενάρει έναν θερμοκέφαλο, συνεχίζω κατά τις 6 το απόγευμα (με τα ίδια παπούτσια) με ένα 5αράκι στον μικρό στίβο του γηπέδου στα σχολεία της Γκράβας και το τσίμπημα ενισχύεται!...
Το πρόβλημα είναι, ότι η γνώση του ότι, από 23 χρόνια τώρα, και οι 4 μηνίσκοι μου είναι κομμένοι στην μέση και ταλαιπωρημένοι και μου έχουν προξενήσει παλιότερα πολύ πόνο και ταλαιπωρία, με οδήγησε να αποδώσω και πάλι στους μηνίσκους μου το «τσίμπημα»!...
Κάπως σαν το «για όλα τα σημερινά βάσανα της Ελλάδας φταίει η Τουρκοκρατία»…
Το διαβολάκι, όπως ήταν αναμενόμενο, με τσιγκλάει με την πιρούνα του, για να τρέξω κι άλλο κι έτσι την Παρασκευή τρέχω ένα αργό 8αράκι μέχρι το Κολλέγιο και, μετά, το ΣΚ, έχει υποχρεωτικό ρεπό λόγω τυφώνων και κυκλώνων…
Δευτέρα πλέον, 1η Οκτωβρίου, και, εν όψει του επερχόμενου Παυσανία στις 7 του μήνα, σφίγγω τα δόντια, απωθώ το υφιστάμενο τσίμπημα, που μεταλλάσσεται σε πόνο στο αριστερό γόνατο, εσωτερικά, κάτω από την επιγονατίδα και λίγο πλάι και δοκιμάζω ένα απογευματινό 16άρι στο Ψυχικό – Φιλοθέη, που ολοκληρώθηκε αργά και με υπαρκτή ενόχληση/ πόνο στο προβληματικό γόνατο!...
Με την ευκαιρία της καταγεγραμμένης πονεμένης σαλιγκαρμετακίνησής μου σ’ αυτά τα 16 χιλιόμετρα (πάνω από 1h και 50min…) να και τα ερωτηματικά, αν την επόμενη Κυριακή θα φτάσω στο Στάδιο των Μεγάρων, πριν με σκουπίσει η (επίσημη) σκούπα των 2h και 30min!...
Παπούτσια τα καινούργια Adios!...
Την Τρίτη μεσημεριανή ποδηλατοβόλτα για καφέ στην Νέα Μάκρη (για να μην ξεχνιόμαστε) και, μετά, καπάκι ένα 6αράκι τρέξιμο στο Ψυχικό για διπλή προπόνηση, την Τετάρτη 6,5 χιλιόμετρα «μπούκλες» στο Πεδίο του Άρεως με υπολογίσιμη ενόχληση/ πόνο στο αριστερό γόνατο παρά τις απέλπιδες προσπάθειες για ανακουφιστική αλλαγή πατήματος του αριστερού ποδιού και την Πέμπτη πήγαιν’ έλα με ποδήλατο στα Βριλήσσια για δουλειά…
Την Παρασκευή υποχρεωτική διημέρευση τον Ευαγγελισμό μετά από κρίση πίεσης, πονοκεφάλου και εξαντλητικής αδυναμίας και υποχρεωτικό ρεπό μέχρι τον Παυσανία της Κυριακής…
Ελευσίνα, 7 Οκτωβρίου 2018… ή «που πας ρε Καραμήτρο???»…
Παρά τις παραινέσεις και τις απαγορεύσεις λόγω του ανεξήγητου συμβάντος της Παρασκευής και τους δεδομένους γονατόπονους το πρωί της 7ης Οκτωβρίου, μιας όντως θαυμάσιας μέρας, βρέθηκα έτοιμος να ξεκινήσω τον 1ο μου δρομικό αγώνα μετά από 7 χρόνια…
Το γόνατο παίζει κρεσέντο το «που σε πονεί και που σε σφάζει», το 1000άρι depon προσπαθεί να καλύψει ό,τι μπορεί, το ζέσταμα μου τροφοδοτεί τους παρισταμένους με την εικόνα του παραδοσιακού κουτσού δρομέα (???), τρόπος να πατήσω χωρίς να με πονάει το «σημείο 0» δεν υπάρχει…
Και τώρα τι κάνουμε?
Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα!...
Τα μαζεύουμε και -22 χιλιόμετρα εποχούμενοι για το σπίτι?
Πάμε μπροστά προς τα Μέγαρα και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει??
Εκ του αποτελέσματος και της ταλαιπωρίας και των μεθεορτίων, που «κατέβασε» η επιλογή μου, εύκολα θα έλεγε κάποιος «προφανώς και έπρεπε «να ανακρούσεις πρύμναν» και να γυρίσεις στο σπιτάκι σου και να πας να ψαχθείς την επαύριον!» (πράγμα, που, έτσι κι αλλιώς, έγινε!...)…
Αλλά το σοφό «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» έχει αποδείξει ατράνταχτα την ισχύ του, οπότε…
Ξεκίνησα μαζί με τους άλλους κουτσαινοβαδιζοτρέχοντας, με το δεξί μου πόδι να κουβαλάει την ευθύνη της στήριξής μου, ενώ το αριστερό έψαχνε να βρει «πάτημα», ώστε να μην πονάει…
Αλλά βγαίνοντας από την Ελευσίνα και παίρνοντας τον δρόμο για τα διυλιστήρια, κάτι το πλήθος των δρομέων, κάτι το depon, κάτι που είχα ζεσταθεί, κάτι η ανηφόρα που θα ερχόταν μετά τα διυλιστήρια (καθώς όλες τις προηγούμενες μέρες είχα διαπιστώσει, ότι, εύλογα, στις ανηφόρες ο πόνος σχεδόν δεν υπήρχε!...), με έκαναν να αρχίσω να «πατάω» (μη φαντάζεσθε και τίποτα υπερηχητικές ταχύτητες… απλά όπου είχε ανηφόρα πήγαινα με λίγο κάτω από 5:00/χλμ και όταν κατηφόριζε έκοβα…) και φτάνω στο 16ο χιλιόμετρο σε 1:23, όχι άσχημα για το 1,5 πόδι που χρησιμοποιούσα…
Όμως, από κει και μετά, σφίξαν οι πόνοι, στον κοκκαλόπονο, που εντεινόταν, προστέθηκε και ο αναμενόμενος πόνος των τετρακεφάλων και το «πονοπακέτο» με έστειλε στον τερματισμό σε 1:52 και κάτι (όχι και τόσο άσχημα…)… καρδιοαναπνευστικά σε αρίστη κατάσταση (είναι, μάλιστα, ενδιαφέρον, ότι, χάρη στην σκληρή ποδηλατική προπόνηση, δεν με κούρασε/ενόχλησε καθόλου, το ότι στα 104 από τα 112 λεπτά του αγώνα είχα από 137 έως 164 παλμούς, που, έτσι κι αλλιώς, καμιά 15αριά ήταν από την ζέστη και από τους πόνους!...), αλλά οστικά και μυϊκά έτοιμο για «απόσυρση»…
Από τον τερματισμό και μετά άρχισε ένας γολγοθάς πονοταλαιπωρίας, που με οδήγησε στο σπίτι μου κουτσό από το αριστερό πόδι (πολύ έντονος πόνος στο «σημείο 0» στο αριστερό γόνατο στο κέντρο – κάτω – εσωτερικά…), οπότε κάθε σκαλί φάνταζε γολγοθάς είτε για ανέβασμα είτε για κατέβασμα…
Την Δευτέρα το μεσημέρι επίσκεψη στον ορθοπεδικό, όπου η μεν ακτινογραφία είναι καθαρή, αλλά το απόγευμα κάνω και μαγνητική στο αριστερό γόνατο και την Τετάρτη ο γιατρός αποφαίνεται μελετώντας την μαγνητική, ότι, τελικά, οι προ αμνημονεύτων ετών κατεστραμμένοι μηνίσκοι ΔΕΝ είναι η πηγή του προβλήματος, αλλά, απλά, έχω ένα περιποιημένο οστικό οίδημα στον έσω κόνδυλο της αριστερής κνήμης, δηλαδή έχει σπάσει εσωτερικά σε κάποιο ποσοστό το οστικό πλέγμα αυτής της περιοχής του οστού, η οποία, όπως σε όλα τα επιμήκη οστά, είναι πορώδης!...
Η κατάσταση έχει ως εξής:
Το οστικό οίδημα (= «εσωτερικό» κάταγμα) πωρώνεται σε 1,5 με 2 μήνες, όπως το κανονικό κάταγμα και για να «αυτοεπισκευασθεί» χρειάζεται αποφόρτιση και χρόνο!...
«Άντε», λέει ο γιατρός, «το πολύ – πολύ και διερευνητικά στατικό ποδήλατο και αν!...»
(βέβαια, ΔΕΝ του είχα πει, ότι στο ιατρείο του και στην Βιοϊατρική είχα μετακινηθεί με το ποδήλατο… αλλά μερικές φορές κάποια πράγματα τα κρύβουμε…)…
Και
«ξέχνα τον Μαραθώνιο για φέτος!...»
«λέτε, Γιατρέ???»
«βλέπεις να μπορείς να τρέξεις?...»
«ΟΧΙ!!!»
Πάντως… πέραν της τέλειας στιχομυθίας, όντως ο Μαραθώνιος είναι σε 5 εβδομάδες, άρα χαιρετίσματα…
Άσε, που, με τέτοιο πρόβλημα, και πώρωση του οστού να προλάβαινε να γινότανε στις 5 εβδομάδες, που απομένουν μέχρι την εκκίνηση, μια συμμετοχή σε Μαραθώνιο χωρίς προπόνηση – χιλιόμετρα μάλλον θα ισοδυναμούσε με «δρομική αυτοκτονία»!...
Στ’ αλήθεια, άμα μπορούσα να πιάσω στα χέρια μου το διαβολάκι, που με τσίγκλαγε 3 βδομάδες τώρα, θα το κρεμούσα από τα δόντια της πιρούνας του!!!...
Όπως, άλλωστε, ήταν αναμενόμενο, η βδομάδα 11 με 17 Οκτώβρη κύλησε επώδυνα και, μετά τις πρώτες μέρες, που μετακινήθηκα (μάλλον από κεκτημένη ταχύτητα…) με το ποδήλατο για γιατρούς και εξετάσεις, από κει και πέρα, ο πόνος ήταν καθηλωτικός και συνεπικουρούσε σε αυτό και η συνειδητοποίηση, ότι οι μηνίσκοι, που «πάντα έφταιγαν», εδώ, σ’ αυτή την ζημιά, είχαν μείνει πρακτικά αμέτοχοι!...
Οπότε αυτή ακριβώς η συνειδητοποίηση της διαφορετικής αιτίας για μια «δύσκολη» και επώδυνη και απροσδόκητη και, ίσως, ανεξήγητη βλάβη με έκανε, να νιώθω χειρότερα, απ’ όσο ίσως δικαιολογούσε ο φυσικός πόνος!...
Τελικά την Κυριακή, 7 μέρες μετά τον κοκκαλοκατστροφικό Παυσανία, πάω με τους 2 φίλους και γείτονες ποδηλατοβόλτα την Ραφήνα φορώντας απλά αθλητικά παπούτσια (γιατί με τα κουμπωτά το αριστερό πόδι έπαιρνε μια θέση όπου πονούσε αφόρητα!...) και πατώντας όσο γίνεται λιγότερο, ίσα για να πάω και να γυρίσω… Ο πάγος, που έβαλα στην Ραφήνα απεδείχθη πολύτιμος, όπως και το πολύ στροφάρισμα (των πεταλιών) στην επιστροφή, καθώς με διπλάσιο ρυθμό περιστροφής στα πετάλια η απαιτούμενη δύναμη, που πρέπει να ασκήσεις στο πετάλι για δεδομένο αποτέλεσμα, γίνεται η μισή!!!...
Όπως και να ‘χει όμως, 4 εβδομάδες πριν τον Μαραθώνιο έχω μείνει με 1 πόδι και κάτι…
Και το ένα, που έχει απομείνει, και αυτό έχει ταλαιπωρηθεί και συνεχίζει και ταλαιπωρείται, καθώς υποστηρίζει συνεχώς τα όσα δεν «κάνει» το άλλο, που είναι βλαμμένο!!!...
(Διακόπτω τώρα για λίγο το γράψιμο, για να ξαναπαγώσω τα 2 γόνατά μου, γιατί με έχουν «σφίξει» πάλι!...)
Από 15 μέχρι 21 Οκτωβρίου το μενού έχει 3 Ραφήνες (με πολύ στροφάρισμα) και μερικές μετακινήσεις με το ποδήλατο μέσα στην Αθήνα για δουλειά…
και
NO RUNNING!...
at all!!!
ό εστί μεθερμηνευόμενον «ξέχνα τον Μαραθώνιο για φέτος!»…
Αλλά, όπως ίσως έχετε παρατηρήσει κι εσείς, το τρέξιμο (ΚΑΙ το ποδήλατο) και ο εθισμός που προκαλούν, πολλές φορές εκφράζεται με αλλαγή στάσης, που εμφανίζεται με την αλλαγή της εβδομάδας!... (πως λέμε: «από Δευτέρα αρχίζω δίαιτα!...»)…
Οπότε… να σου πάλι το διαβολάκι την Δευτέρα (22/10) το πρωί και με την πιρούνα του με σπρώχνει μέχρι το γειτονικό Intersport, για να δοκιμάσω, λέει, «καλά παπούτσια»!...
Γιατί, πράγματι, είχα αποδώσει στα Adios την άμεση εμφάνιση ενόχλησης, που μετεξελίχθηκε σύντομα σε σοβαρή βλάβη, διότι σε σχέση με τα παλιά μου Adios είχαν αισθητά λιγότερη (δυναμική) αντιστήριξη στο έξω μέρος της ποδικής καμάρας, οπότε, ουσιαστικά, επέτρεπαν στο πόδι μου να παίρνει τελική θέση με αρκετό πρηνισμό, ο οποίος, με την σειρά του, υπερφόρτωνε το γόνατό μου!!!
Καθώς και όλες αυτές τις μέρες στο ποδήλατο που έκανα, προσπαθούσα να βρω σε τι «πάτημα» δεν πονάει το γόνατό μου και είχα βρει, ότι δεν πονάει, όταν πατάω το πεντάλ σε θέση υπτιασμού!...
Κατά αναζήτηση στο Intersport δοκίμασα και το Kayano 25, δεν μου άρεσε, διότι είχε μια εγκάρσια προεξοχή, που μου πίεζε ενοχλητικά την ποδική μου καμάρα στο αριστερό μου πόδι!
Το Nimbus 20, Που δοκίμασα μετά μου άρεσε πολύ και, για να βρω το νούμερό μου, πήγα με το ποδήλατο στην Asics στην Νέα Σμύρνη, όπου το Nimbus μου άρεσε, αλλά δεν το αγόρασα, διότι ένοιωθα την σόλα του, να με πιέζει στο κέντρο του μεταταρσίου!...
Τελικά, μετά από μια σύντομη βόλτα στην γειτονική Adidas, πήρα το Adidas Supernova, το οποίο πριν χρόνια το χαλβάδιαζα, αλλά δεν το είχα χρησιμοποιήσει ποτέ!...
Έτσι, λοιπόν, την Τρίτη νωρίς το πρωί, βάζω τα Supernova και ανεβαίνω το Αττικό Άλσος και κάνω ένα γύρο εκεί… Δύσκολη κατάσταση, καθώς το γύρω – γύρω στο Αττικό Άλσος έχει «φιλικές» ανηφόρες αλλά και άλλες τόσες καταστροφικές κατηφόρες και η βλαμμένη περιοχή της κνήμης έβγαζε συνεχώς πόνο, όσο κι αν το Supernova κρατούσε «δυναμικά» το πόδι μου και το εμπόδιζε να βγάλει υπερβολικό πρηνισμό!...
Σαν παπούτσι το Supernova έχει πολύ μαλακό πίσω μέρος, ο παράδεισος της φτέρνας!...
Φαινομενικά αρκετά μαλακό και μπροστά, αν και η μεσόσολα τύπου Boost φαίνεται να μην επεκτείνεται μέχρι μπροστά…
Έχει μεγάλο «drop» 10 mm, δηλαδή η φτέρνα σου είναι ψηλότερα από τα δάχτυλα 10 mm!...
Σαν παπούτσι είναι προπονητικό (330 ολόκληρα γραμμάρια το καθένα…) και λέγεται ότι είναι ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των Adidas.
Επίσης μου δημιούργησε την αίσθηση, ότι είναι πολύ ζεστό!... (πιο ζεστό από τα παλιά Adidas Boston μου και τα Adios Haile Gebreselassie…)…
Όπως και να χει, εγώ δεν ενθουσιάστηκα από την χρήση του!...
Ένιωθα το μεγάλο drop, να μου κουράζει το μετατάρσιο…
Κι αν μου πεις «εδώ βγήκες με σπασμένο πόδι να δοκιμάσεις ένα παπούτσι», έχεις δίκιο, αλλά και σε επόμενες φορές που το φόρεσα, ένιωσα την ίδια δυσαρέσκεια στο μετατάρσιο!...
Το διαβολάκι έχει εξαφανισθεί, διότι κατάλαβε, ότι εδώ υπάρχει σοβαρή ζημιά και δεν θα υποκύψω στο τσίγκλισμα από την πιρούνα του!...
Από την άλλη, την Τετάρτη το μεσημεράκι, βγαίνουμε με ένα καλό φίλο ποδηλατάδα μέχρι Ραφήνα…
Πάλι με αθλητικά και πολύ στροφάρισμα στα πετάλια και το αριστερό πόδι τοποθετημένο πάνω στο πετάλι με έντονο υπτιασμό, ώστε να πιέζεται λιγότερο ο εσωτερικός κόνδυλος της κνήμης!
Αυτή η αλλαγή στην γεωμετρία του άκρου ποδός μου επιτρέπει να αυξήσω την δύναμη, που ασκεί το βλαμμένο πόδι μου στο πετάλι, οπότε κάνουμε μια πολύ καλή επιστροφή από Ραφήνα και, επιτέλους, φτιάχνει λιγάκι η διάθεση μου, καθώς φαίνεται να μπορώ να κινηθώ με το ποδήλατο αξιοπρεπώς, όσο διαρκεί το πρόβλημα με την κνήμη!...
Τα μεθεόρτια από την σβέλτη ποδηλατοβόλτα στην Ραφήνα δεν ήταν πολύ έντονα, μια αυξημένη αίσθηση πίεσης με μικρές εξάρσεις πόνου στην βλαμμένη περιοχή…
Φυσικά, επειδή «ποιος έχασε το μυαλό του, για να το βρω εγώ?» επιστρέφοντας από την ποδηλατοβόλτα βάζω τα Supernova και βγαίνω στο Ψυχικό για ένα ακόμα διερευνητικό 6αράκι, αλλά η κνήμη, που είχε ήδη υπερευαισθητοποιηθεί με το ποδήλατο, περνάει πολύ δύσκολες ώρες και χρειάζομαι 1 ολόκληρη ώρα για τα 6 αυτά χιλιόμετρα!
Μεγάλη ταλαιπωρία και για το μετατάρσιό μου, που, ενώ ήταν πιεσμένο από την σβέλτη ποδηλατοβόλτα, ο απίστευτα αργός τρεχαλορυθμός το εξέθεσε σε αυξημένη επαφή με τον δρόμο και κατέληξε να πονάει και αυτό!...
Στις 25 Οκτωβρίου ρεπό και μόνο ένα πέρασμα με ποδήλατο το απόγευμα από την Κυψέλη για δουλειά, συνολικά κάπου στα 8 χιλιόμετρα…
Αλλά στις 26 κατά τις 12 το μεσημέρι έκανα μόνος μου μια καταδρομική (και σβέλτη…) ποδηλατάδα στην Ραφήνα και το απόγευμα άλλο ένα 6αράκι στο Ψυχικό φορώντας τα παλιά μου Adios, που, όπως ήδη έχω πει, στηρίζουν καλύτερα το πόδι μου σε σχέση με τα καινούργια και μειώνουν τον πρηνισμό και, όπως είχα σχολιάσει και στο Strava, «ο (κουτσός) σαλίγκαρος τούρμπησε!» και έκανα μερικά χιλιόμετρα με warp speed 6:35/χλμ!!!...
Το καλύτερο ήταν, ότι γυρνώντας σπίτι ένιωθα συγκριτικά με προηγούμενες μέρες μια χαρά στο βλαμμένο πόδι, καθώς υπήρχε μόνο πίεση στη σπασμένη περιοχή, αλλά όχι πόνος!...
Χαμόγελα και ενθουσιασμός, λοιπόν!...
Καθώς φαίνεται, ότι μπορώ να κάνω 6,5 χιλιόμετρα σε 45 λεπτά και, για να τερματίσω σε έναν Μαραθώνιο, θα έλειπαν μόνο 36 ακόμα χιλιόμετρα!...
Χαμόγελα και ενθουσιασμός για 1 περίπου ώρα, αλλά, μετά, τελείως αιφνίδια και απροειδοποίητα μου εμφανίσθηκε στην δεξιά κνήμη και στο αντίστοιχο σημείο «κανονικός» πόνος, όπως στην αριστερή!...
Πάγος και απελπισία!...
Αλλά το πρωί του Σαββάτου ακόμα μια αργή ποδηλατοβόλτα για καφέ στη Ραφήνα και την Κυριακή ρεπό!...
Κι έτσι ξεκίνησε η προτελευταία βδομάδα πριν τον Μαραθώνιο της Αθήνας!...
Την Δευτέρα κατά τις 2:30 μετά το μεσημέρι φοράω τα παλιά Adios και «φτιάχνω» ένα 10αράκι στο Ψυχικό μέχρι το «πέτρινο περίπτερο» της Φιλοθέης και, για μια ακόμα φορά, το 10αράκι τελειώνει με υποφερτή αίσθηση!...
Φυσικά «υποφερτό» σημαίνει ενοχλούμαι/ πονάω, αλλά όχι πολύ και, κυρίως, ο πόνος δεν μεγαλώνει!...
Την Τρίτη δεν προέκυψε τρέξιμο, αλλά προέκυψε ποδήλατο με «κουμπωτά» παπούτσια για 1η φορά από την 3η Οκτωβρίου και καταλήξαμε με 2 φίλους στην Νέα Μάκρη και συνεχίσαμε με Ανάβαση Πεντέλης, όπου ανέβηκα τα 8 χιλιόμετρα σε 28:39 με μέση ισχύ 275 watts ισορροπώντας στην κόψη του πόνου και, ευτυχώς, ξέφυγα παρά τρίχα την σύλληψη από τους καλούς κυρίους με τα άσπρα, που εμφανίσθηκαν από το πουθενά και θέλανε να μου φορέσουνε το πουκαμισάκι, που κουμπώνει από πίσω!...
Μεταξύ μας, κι εγώ απορούσα και συνεχίζω και απορώ, πως κατάφερα και δεν ξανάσπασα την κνήμη μου (ή καλύτερα τις κνήμες μου) στην ανάβαση αυτή!...
Υπαρκτός αλλά υποφερτός πόνος και εγώ τον τιμωρώ καλοπαγώνοντάς τον!!!
Αλλά…
Δεν φαντάζεσθε πόσο καρδιοτονωτικό και ψυχοτονωτικό είναι να κάνεις μια γερή ανάβαση χωρίς 2 πλήρως λειτουργικά πόδια!...
Τελευταία μέρα του Οκτώβρη και 18 ώρες μετά την Ανάβαση Πεντέλης ακόμα μια μεσημεριανή χαλαρή ποδηλατοβόλτα για καφέ (και πάγο…) στην Ραφήνα χωρίς νέες «κακές» συνέπειες…
Άντε, λοιπόν, να δούμε, πως θα αρχίσει ο Νοέμβριος!...
1η Νοεμβρίου και μόνο 11 μείνανε!...
Και 8 απογευματινά ποδηλατικά χιλιόμετρα για πήγαιν’ έλα στην Κυψέλη για μάθημα και, μετά, καπάκι 7,5 χιλιομετράκια μέχρι την μάντρα του Κολλεγίου…
Πονούσα όλη την ώρα, από το ξεκίνημα, αλλά, όπως δεν δυνάμωσε ο πόνος, έκανα όλο τον «κύκλο» με 7:04/χλμ…
Mach speed!...
Την Παρασκευή είχα, ευτυχώς, υποχρεωτικό ρεπό, για να διεκπεραιώσουμε ένα τσουβάλι δουλειές…
Αλλά το Σάββατο πρωινή ποδηλατοΡαφήνα για καφέ με κάμποσο πάτημα στην επιστροφή και, καπάκι, με την επιστροφή ένα 10αράκι τρέξιμο μέχρι το «πέτρινο περίπτερο» με 6:15/χλμ για 8 από τα 10 χιλιόμετρα!...
Ο πόνος στην βλαμμένη κνήμη είναι εκεί και ελλοχεύει, αλλά δεν αυξάνεται…
4 Νοεμβρίου, μια βδομάδα πριν τον Μαραθώνιο και πρωινή ποδηλατοβόλτα στην Ραφήνα για καφέ με 2 καλούς φίλους…
Μπόλικος πάγος στις 2 κνήμες την ώρα του καφέ και θυμίζω στους φίλους, ότι την άλλη Κυριακή θα τους ψάχνω στο ρεύμα καθόδου προς Μαραθώνα, όπου θα κινούνται όπως και πολλοί ακόμα ποδηλάτες παράλληλα με τους δρομείς!...
«Το μυαλό σου και μια λίρα!» μου λένε…
και
«πας γυρεύοντας να μην μπορείς να κουνηθείς!»
Τελευταία εβδομάδα!...
Ήγγικεν η ώρα!...
Τελευταίο 10αράκι την Δευτέρα μέχρι το «πέτρινο περίπτερο» με πονοενόχληση, που ΔΕΝ μεγαλώνει κατά την διάρκεια του!...
Άρα, όπως έχω πει στους φίλους μου, στην Νέα Μάκρη θα φτάσω!...
Άμα τα βρω μπαστούνια και αυτοί είναι στην παραλία, στο café, κατεβαίνω και τους βρίσκω εκεί και πίνουμε καφέ και μετά ανεβαίνω, να με μαζέψει η σκούπα!...
Τρίτη και Τετάρτη και Πέμπτη δουλίτσα με ποδηλατομετακίνηση…
Την Πέμπτη το μεσημεράκι μια βολτίτσα με ένα καλό φίλο από Φάληρο, για να πάρω τον αριθμό και τα υπόλοιπα καλούδια…
Βλέπουμε και τα εκθέματα, αγόρασα και ένα κολάν της Asics και ο φίλος ένα ζευγάρι Nimbus 19 και ένα ηλεκτροδιεγέρτη Compex (respect!!!)…
Και
Ώρα για γέμισμα με υδατάνθρακες!!!
Το Σάββατο η «προμαραθώνια» προπόνησή μου περιείχε ένα περίπατο με τον Προαστιακό (εντυπωσιακό τραίνο!...) από την πίστα των Μεγάρων, όπου παρέλαβα επισκευασμένο (μετά από 396 μέρες…) το πινακιδάτο αγωνιστικό μου (Honda Type R EP3) και το γύρισα και ένα 15λεπτο στην πίστα, να χαρεί κι αυτό κι εγώ…
Παρ’ όλη την χαρά μου για το «αναστημένο» και «ζωντανό» αυτοκίνητό μου, η ευθυγράμμιση είχε αποτύχει και το αυτοκίνητο ήθελε να στρίψει, όσο ήθελα κι εγώ, αλλά δεν μπορούσε, οπότε δεν το ταλαιπώρησα και δεύτερο 15λεπτο…
Τελικά, στ’ αλήθεια, αυτές οι τελευταίες 58 μέρες, που αφηγήθηκα, ήταν γεμάτες από συνεχόμενες εναλλαγές «κρύο – ζεστό» και από έντονη αβεβαιότητα!...
…
Άραγε τι μου επιφυλάσσει η αυριανή μέρα???
Αντώνης Δραγώνας
|
|
|
|
KostasVer
Senior Forum-Runner
Greece
549 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 14/11/2018 : 10:30:35
|
Αναμενουμε και το αγωνιστικο κομματι!
Ελπιζω να πηγαν όλα κατ'ευχη! |
|
|
|
RiffRaff
Senior Forum-Runner
Greece
826 Δημοσιεύσεις |
Δημοσιεύθηκε - 14/11/2018 : 10:32:03
|
Φίλε aad, νόμιζα ότι μόνο εγώ ήμουν (τόσο) πάρλας εδώ μέσα, αλλά και συ βλέπω δεν πας πίσω!
Εμένα μου άρεσε πολύ η καταγραφή σου, γιατί πάντα έβρισκα περισσότερο γοητευτικό το pre-game παρά το παιχνίδι αυτό καθεαυτό.
Παρόλα αυτά, αναμένουμε και τα του αγώνα!
--------------------------
Run-time Error |
|
|
|
Θέμα |
|
|
|
AMA 2018
