12 πολύ πρωινά με το σκότος σε 66 λεπτάκια. Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι "Τρέχοντας μετά από πυρηνική καταστροφή", τόση ερημιά. Έτρεχα κυριολεκτικά στη μέση του δρόμου! Η επιστροφή βγήκε με βροχούλα.
Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει αλλά αυτός που παραιτείται.
14 απογευματινά χλμ σε σχεδόν καινούργια διαδρομή με το πρώτο μισό στην ύπαιθρο(ανηφοροκατηφορίτσες συνεχόμενες) και τα υπόλοιπα χλμ σε άσφαλτο. Λάσπη, λάσπη και πάλι λάσπη.01:17 χρόνος, καλά πήγε. Τα ΗΟΚΑ αλλάξαν χρώμα.
Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει αλλά αυτός που παραιτείται.
Ένα γρήγορο 5ρακι στο στίβο με στόχο μεσο ρυθμο κάτω από 4'45" τελικά σε 22'38"...Ο καλύτερος μου χρόνος στους 6 μήνες που τρέχω. Στο τελευταίο 1000αρι έσκασα αλλά δεν έκοψα Ρυθμό καθόλου....